[Τέλος-Αποστολή] Κι άλλη διάσωση...

[Αρχή]

Είχαν περάσει 3 μέρες από τότε που φύγαμε απ'το Big Bird Island και είχαμε ξεπεράσει τους θανάτους της Azmaria, του Kazu και του Choijiro. Ο Squalo έκοβε βόλτες στο κατάστρωμα προσπαθώντας να ελέγξει αν τον πονούσε το τραύμα στην πλάτη του. Εγώ απ'την άλλη, είχα στηριχτεί με τους αγκώνες στο πηδάλιο και κοίταζα βαριεστημένα τον ορίζοντα. Τα μάτια μου είχαν γίνει σαν δύο σχισμές απ'την πλήξη και δεν έλεγα να σταματήσω να χασμουριέμαι. Έπρεπε να βρω κάτι να κάνω. Η ιδέα να μονομαχήσω με τον Squalo ακουγόταν καλή, αλλά στην κατάσταση που ήταν θα τον νικούσα και μετά θα έπρεπε να ακούω την γκρίνια του. Το στόμα μου άνοιξε διάπλατα και χασμουρήθηκα δυνατά.
-Σκάσε!!! Θα μου το κολλήσεις!
-Αφού βαριέμαι...
-Ούτε καν πού πάμε δεν μου έχεις πει! Για να μην αναφέρω το περιεχόμενο της επιστολής!
-Ποοο... σταμάτα να γίνεσαι ενοχλητικός... Θα σου πω κάποια στιγμή...
Έτσι όπως είχα στηριχτεί, έβαλα κατά λάθος περισσότερη δύναμη στο δεξί μου χέρι με αποτέλεσμα το πηδάλιο να γυρίσει και να πέσω κάτω. Ο Squalo άρχισε να με βρίζει, ενώ εγώ κοιτούσα με το ίδιο βαριεστημένο βλέμμα τον ουρανό.
-Κάνε κάτι να περάσει η ώρα μου. Το Gecko Island είναι πολύ μακριά ακόμα...
Απ'ότι φάνηκε η προσευχή εισακούστηκε, καθώς μια κανονιά ακούστηκε, η οποία χτυπώντας στον ωκεανό δίπλα στο πλοίο, σήκωσε έναν πίδακα νερού, του οποίου οι σταγόνες με πέτυχαν στο πρόσωπο. Μόνο ένα πράγμα με έκανε να ξυπνήσω από αυτό. Το νερό ήταν παγωμένο!

Πετάχτηκα όρθιος κοιτώντας το καράβι που έριξε την οβίδα. Είχε πειρατική σημαία και το σύμβολό τους ήταν αρκετά βλακώδες. Σκούπισα το παγωμένο νερό απ'το πρόσωπό μου και με μια κίνηση του χεριού μου, σήκωσα ένα κανόνι απ'το κατάστρωμα.
-Vooooiiiiii!!!!! Τι κάνεις εκεί!?
-Ηρέμησε... θα το φέρω πίσω. του απάντησα και το εκσφενδόνισα προς την πλώρη του πειρατικού πλοίου.
Φωνές ακούστηκαν όταν συγκρούστηκε με το ξύλο και το διάλυσε. Αν το συνέχιζα θα γινόταν αρκετά διασκεδαστικό. Έτσι, άρχισα να κινώ το κανόνι καταστρέφοντας κομμάτια απ'το καράβι των πειρατών, οι οποίοι φώναζαν τρομοκρατημένοι. Εν τέλει, το κάτω μέρος του πλοίου απέκτησε μια μεγάλη ρωγμή, με αποτέλεσμα να αρχίσει να γεμίζει νερά. Έκανα το κανόνι να έρθει προς το μέρος μας και αφού το έβαλα στη θέση του στο κατάστρωμα, έκλεισα τα μάτια μου ακουμπώντας στο πηδάλιο. Ήταν μεσημέρι και μιας και δεν υπήρχε κάτι καλύτερο να κάνω, αποφάσισα να κοιμηθώ, ενώ πίσω μας το πειρατικό πλοίο βυθιζόταν.

Άνοιξα τα μάτια μου το απόγευμα και απ'ότι αποδείχτηκε δεν ήμουν ο μόνος. Ο Squalo είχε ξαπλώσει στην πλώρη και ροχάλιζε. Η επιθυμία μου να τον ξυπνήσω με κατέκλυσε, αλλά όταν πρόσεξα ένα νησί στον ορίζοντα την έβαλα σε αναμονή. Κοίταξα τον χάρτη της East Blue για να το αναγνωρίσω, αλλά παρόμοιο νησί δεν υπήρχε.
-Μη μου πεις... αναφώνησα σχεδόν σίγουρος για αυτό που είχε γίνει. Έτρεξα στην καμπίνα μου και ξεφύλλισα μερικά βιβλία. Ύστερα από αρκετή ώρα ψαξίματος, βρήκα το νησί. Ήμασταν στην North Blue και πιο συγκεκριμένα στο Kingdom of Hesclusia.

Σπόιλερ:

Ένας γνώριμος ήχος ακούστηκε όταν βγήκα στο κατάστρωμα για να αναφέρω το περιστατικό στον Squalo. Κοίταξα στον ουρανό και είδα το γεράκι να πετάει κυκλικά απ'το πλοίο αρκετά μέτρα ψηλά. Τότε βούτηξε προς το μέρος μου και περνώντας λίγα εκατοστά πάνω απ'το κεφάλι μου, μου έριξε έναν φάκελο και συνέχισε την πορεία του, μέχρι που χάθηκε απ'το οπτικό μου πεδίο. Άνοιξα το γράμμα που υπήρχε μέσα και πήγα να ενημερώσω τον ξιφομάχο.
-Κι άλλη αποστολή διάσωσης... αφού ξέρουν ότι δεν είμαι καλός σε αυτά. Squalo σήκω, έχουμε δουλειά!
Έτσι, ετοιμαστήκαμε για την αποβίβασή μας στο νησί και κατά τη διάρκεια αυτή εξήγησα στον Squalo για το ότι αλλάξαμε θάλασσα όσο κοιμόμασταν και για την αποστολή μας. Πέρα απ'το γεγονός ότι εκνευρίστηκε με το πρώτο, η διάσωση που μας ανάγκαζε να φέρουμε εις πέρας η αποστολή φάνηκε να ενοχλεί και αυτόν. Μετά από αυτήν στο Big Bird Island νιώθαμε ανασφάλεια. Όπως και να χε το πράγμα, οι διαταγές ήταν διαταγές και έπρεπε να εκτελεστούν. Αφού είχαμε ετοιμαστεί, "μεταμορφώσαμε" το πλοίο σε μια αποτυχημένη έκδοση εμπορικού και περιμέναμε να φτάσουμε στο λιμάνι. Ευτυχώς είχε νυχτώσει και δε θα είχαμε προβλήματα με φρουρές. Δέσαμε το καράβι σε μια πλατφόρμα και κατεβήκαμε στο λιμάνι. Οι δρόμοι ήταν λιθόστρωτοι και υπήρχε έντονη κινητικότητα σε σύγκριση με την περασμένη ώρα. Κοίταξα αινιγματικά τον Squalo και εκείνος μου έδειξε ένα μπαρ. Χωρίς να καθυστερούμε άλλο, μπήκαμε στο μαγαζί και καθίσαμε σε ένα γωνιακό τραπέζι. Μια σερβιτόρα δεν άργησε να μας πλησιάσει για να πάρει παραγγελία και αφού της ζήτησα δύο μπύρες, πήγε στα υπόλοιπα τραπέζια.
-Λοιπόν, πώς την κάνουμε αυτήν? του είπα ελέγχοντας αν η κουκούλα μου φανέρωνε κάποιο χαρακτηριστικό του προσώπου μου.

-Δεν έχει κάτι το συγκεκριμένο, απλά δέρνουμε κόσμο σωστά?
-Είναι μια καλή εκδοχή. Άρα πάμε στο dojo μετά από εδώ?
-Γιατί όχι... ίσως πρέπει να βιαστούμε.
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου και πήρα μια απόφαση.
-Σύμφωνα με την επιστολή που έλαβα μετά το Big Bird, χμμ... σε καθιστώ υπεύθυνο για την αποστολή αυτή.
-Τι? Δηλαδή με δέχτηκαν!?
-Αυτό θα το αποφασίσω εγώ. Απόδειξέ μου την αξία σου και τι είσαι ικανός να κάνεις!
-Θες να μου πεις ότι αν ολοκληρώσω την αποστολή θα γίνω επίσημα μέλος?
-Φυσικά και όχι. Εγώ θα αποφασίσω πότε θα γίνεις.
-Ενδιαφέρον πρόκληση! Άρα αποφασίζω εγώ εδώ! Πάμε στο dojo.
Φώναξα την σερβιτόρα και αφού την πλήρωσα, χαμήλωσα κι άλλο την κουκούλα μου. Της ζήτησα πληροφορίες για την τοποθεσία του dojo και στη συνέχεια βγήκαμε έξω. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει και ο κόσμος όσο πήγαινε και αραίωνε. Αυτό ήταν καλό. Δεν είχαμε να φοβηθούμε την περίπτωση να μας αναγνωρίσουν. Το Kingdom of Hesclusia ακουγόταν πως είχε Marines, αν και δεν είχαμε προσέξει κανέναν μέχρι τώρα. Ακολουθήσαμε το δρόμο που ξεκινούσε απ'το λιμάνι και σύντομα βρεθήκαμε να περπατάμε ανάμεσα σε τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Ο δρόμος χωρούσε να περάσει ίσα-ίσα ένα κάρο, ενώ δεξιά και αριστερά μας, υπήρχαν παντού καλλιέργειες κυρίως ρυζιού. Ύστερα από λίγο, το τοπίο γέμισε μεγάλα καλάμια, όπου δεν ήξερα τι ακριβώς καλλιεργούσαν. Δεν σταματήσαμε, γιατί σύμφωνα με τις οδηγίες της σερβιτόρας θα βγαίναμε στην πόλη μετά τους αγρούς. Πράγματι, λίγα λεπτά αργότερα εμφανίστηκε μπροστά μας ένα μεγάλο βασίλειο. Περιβαλλόταν από ψηλά τείχη μπροστά απ'την σιδερένια πόρτα υπήρχαν δύο φρουροί που κρατούσαν κοντάρια. Πλησιάσαμε την είσοδο και εκείνοι μας έκλεισαν τον δρόμο.
-Αλτ! Ποιοι είστε και τι θέλετε στο βασίλειο?
-Ονομάζομαι Shimon και αυτός είναι ο ξάδερφος μου ο Kayt. Ήρθαμε εδώ για να εργαστούμε ως γεωργοί.
-Χαμηλώστε τις κουκούλες σας και δείξτε μας άδεια για να περάσετε!
-Κοίτα εδώ που όλα πρέπει να γίνονται με τον δύσκολο τρόπο...
Την επόμενη στιγμή χτυπήσαμε με τους αγκώνες μας τα πρόσωπα των φρουρών και εκείνοι έπεσαν αναίσθητοι στο έδαφος. Κοιτάξαμε ερευνητικά γύρω μας και αφού σιγουρευτήκαμε ότι δεν είχε δει κανείς την κίνησή μας, χρησιμοποίησα τις δυνάμεις μου για να σηκώσω ελάχιστα τη βαριά πύλη. Συρθήκαμε κάτω απ'τα κάγκελα κι αφού μπήκαμε στο βασίλειο, άφησα τη θύρα να πέσει.
-Τέλεια! Είναι περασμένα μεσάνυχτα, είμαστε μέσα στο παλάτι και δεν ξέρουμε πού να πάμε. Α, και δείραμε δύο φρουρούς.
-Εσύ το διάλεξες... Τώρα πες τι κάνουμε.
- Πάμε να βρούμε μέρος για να κοιμηθούμε. Θα είμαστε καλύτερα το πρωί.
-ΓΙ ΑΥΤΌ ΕΊΣΑΙ ΗΛΊΘΙΟΣ! Αύριο το πρωί τα νέα θα έχουν διαρρεύσει. Πάμε στο dojo!

Ο Squalo συμφώνησε μαζί μου και έτσι τρέξαμε στα στενά του βασιλείου, ψάχνοντας για το dojo. Με βάση τις οδηγίες της σερβιτόρας, βρισκόταν στα ανατολικά και αρκετά κοντά στο τείχος. Ψάχναμε για τουλάχιστον 1 ώρα και απ'όσο παρατηρούσαμε στους κεντρικούς δρόμους δεν υπήρχε κανείς. Μερικά λεπτά αργότερα, τα κτήρια άρχισαν να αραιώνουν αποκαλύπτοντας μια μεγάλη περιτειχισμένη αυλή. Ο τοίχος δεν ξεπερνούσε τα 65 εκατοστά και σίγουρα δεν υπήρχε εκεί για προστασία. Άνοιξα την μικρή εξώπορτα και μπήκα μέσα. Στο κέντρο υπήρχε ένα ξύλινο dojo και απ'το παράθυρο φαινόταν ότι υπήρχε ελαφρύς φωτισμό μέσα. Έτσι, κινήσαμε προς εκεί. Όταν φτάσαμε έξω απ'την πάνινη πόρτα του ξύλινου κτηρίου, μπορούσαμε να ακούσουμε τις φωνές μια γυναίκας συνοδευόμενες από ήχους που κάνει μια λεπίδα όταν "σχίζει" τον αέρα. Χτύπησα διακριτικά τρεις φορές το ξύλο και όταν βεβαιώθηκα ότι οι ήχοι σταμάτησαν, μπήκαμε μέσα. Εκεί αντικρίσαμε μια γυναίκα που κρατούσε ένα κοντάρι, στην άκρη του οποίου υπήρχε μια λεπίδα. Μας κοίταγε προσεκτικά, ενώ έσφιγγε το κοντάρι στα χέρια της.
-Ποιοι είστε και τι θέλετε?
-Ονομάζομαι Kuran Kaname κι αυτός είναι ο Superbi Squalo. Είμαστε εδώ για να σώσουμε τα παιδιά.
-Γιατί να σας εμπιστευτώ? Φύγετε παρακαλώ.
-Α, νομίζω ότι παρεξηγηθήκαμε. Δεν είχα σκοπό ούτε να ζητήσω τη βοήθειά σου, ούτε την έγκρισή σου για το αν θα υπακούσω στις διαταγές των ανωτέρων μου. Είμαι εδώ για να σε ενημερώσω για τον τρόπο δράσης μας και φυσικά για να πάρω μερικές πληροφορίες, ώστε να επιστρέψουν οι μαθητευόμενοί σου πίσω ασφαλείς.
-Δεν πρόκειται να πάρεις πληροφορίες από μένα! Εγώ θα είμαι αυτή που θα σώσει τα παιδιά!
-Και μετά σου λένε ότι οι γυναίκες δεν είναι πεισματάρες... Εγώ λέω να την αφήσουμε να μας "βοηθήσει". Δε ξέρω βέβαια σε τι ακριβώς μπορεί να φανεί χρήσιμη μια γυναίκα, αλλά δε χάνουμε και τιπ...
Η φράση του διακόπηκε όταν η γυναίκα όρμισε στον Squalo, πιθανότατα για το ρατσιστικό του υπονοούμενο.

O Squalo μπλόκαρε αμέσως την επίθεση της γυναίκας και σπρώχνοντας τη λεπίδα του κονταριού, έκανε ένα πίσω βήμα.
-Ας κάνουμε μια ωραία συμφωνία, αν νικήσω θα μας δώσεις τις πληροφορίες που θέλουμε και δε θα σταθείς εμπόδιο στο δρόμο μας!
-Δέχομαι! Θα σε κάνω να μετανιώσεις ακόμα και για την σκέψη ότι μπορείς να με αντιμετωπίσεις!
Ο Squalo γέλασε ενθουσιασμένα και επιτέθηκε. Κουνούσε το σπαθί του σε μεγάλες ταχύτητες αναγκάζοντας την γυναίκα να αμύνεται μόνιμα και να μπλοκάρει με δυσκολία τα χτυπήματα. Τότε ο ξιφομάχος πάτησε με δύναμη στο κοντάρι, που κρατούσε οριζόντια η μονομάχος και βάζοντας δύναμη, την έσπρωξε κάτω. Την είχε συντρίψει για τα καλά. Δεν είχε καν χάσει την ανάσα του και ταυτόχρονα δεν είχε αφήσει την αντίπαλό του να επιτεθεί ούτε μια φορά. Μερικές φορές αναρωτιόμουν πώς ήταν δυνατό να χάνει αυτό το άτομο... Παρόλα αυτά, η γυναίκα δεν ήταν τόσο αδύναμη. Σηκώθηκε χωρίς να χάσει χρόνο και παράλληλα ο Squalo ύψωσε το σπαθί του. Εκείνη όρμισε τείνοντας την λεπίδα του ακοντίου προς το στέρνο του ασπρομάλλη ξιφομάχου, αλλά κατεβάζοντας το σπαθί του, έκοψε στα δύο το ακόντιο. Το κόψιμο ήταν τόσο ισχυρό μάλιστα, που το ένα μέρος του κιμονό της σχίστηκε αποκαλύπτοντας μια μεγάλη ουλή στο δέρμα της. Αυτή γονάτισε αφήνοντας απ'τα χέρια της το άχρηστο πλέον ξύλο και πιάνοντας την ουλή. Ο πόνος ήταν εμφανής στο πρόσωπό της και αυτό ήταν κάτι που με προβλημάτισε. Το να αισθανόταν άσχημα για την απαγωγή των μαθητών της, ήταν λογικό, αλλά προς τι αυτή η έκφραση που είχε?

-Είσαι ακόμα πιο βαρετή απ'όσο φαίνεσαι! Κρίνοντας απ'το τραύμα σου δεν μπορείς να συνεχίσεις, σωστά?
-Σκάσε! φώναξε και έπιασε το πάνω μέρος του σπασμένου ακοντίου όρμισε στον Squalo. Εκείνος με μια απότομη κίνηση την αφόπλισε και πλαισίωσε την αιχμή του σπαθιού του στο λαιμό της γυναίκας.
-Τώρα? είπε ειρωνικά ο ασπρομάλλης ξιφομάχος τραβώντας πίσω το αριστερό του χέρι.
-Τι θέλετε να μάθετε. είπε κοφτά φανερά εκνευρισμένη απ'την ήττα της.
-Αρχικά, θέλω να μάθω τι συνέβη. Πώς και γιατί οι πειρατές απήγαγαν τα παιδιά?
-Ωραία ερώτηση! Αν ήξερα την απάντηση λες να καθόμουν εδώ!?
-Μάλιστα... Πού αποκόμισες το τραύμα στον ώμο σου? Είναι φανερό ότι οι κινήσεις σου δεν είναι περιττές, αλλά αναποτελεσματικές.
-Οι πειρατές είναι πολλοί και παίζουν ύπουλα. Δε θέλω να αναμειχθεί ο κάθε άκυρος με αυτό, αλλά δε φαίνεται να έχω πολλές επιλογές αυτήν την στιγμή. Ονομάζομαι Shana και είμαι η αρχηγός του dojo. Μια μέρα παρόμοια με κάθε άλλη, δίδασκα τους νέους πολεμικές τέχνες. Το μάθημα είχε γίνει το απόγευμα και θεωρώντας τους έτοιμους, αποφάσισα να τους δείξω μερικές πιο απαιτητικές ασκήσεις. Έτσι μετακίνησα το μάθημα έξω απ'το βασίλειο, κοντά στην παραλία στην άλλη μεριά του νησιού. Η ώρα πέρασε και ξαφνικά βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από μια μεγάλη ομάδα πειρατών.
-Φανερό λάθος σου. Δεν υπήρχε λόγος να κάνεις κάτι τέτοιο, αλλά που να φανταστείς ότι θα επιτεθούν πειρατές. Τέλος πάντων, πού βρίσκεται το πλοίο τους τώρα?
-Στα βόρεια του νησιού.

Ο Squalo τεντώθηκε και με κοίταξε με ένα ύπουλο ύφος. Τον κοίταξα κατσούφικα και συνειδητοποιώντας τι ήθελε να κάνουμε, γύρισα προς την πόρτα.
-Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες Shana, τα παιδιά θα είναι εδώ σε λίγες ώρες.
-Πού πάτε!?
-Στους πειρατές φυσικά! Μου φαίνεται ότι το πολύ ξύλο σε πείραξε στον εγκέφαλο!
-Δεν είσαι αυτός που πρέπει να μιλάει για μυαλό, στόκε.
-Θα έρθω κι εγώ μαζί σας!
-Δε θέλω εμπόδια στο δρόμο μου, ευχαριστώ.
Η γυναίκα σηκώθηκε και πιάνοντας το κομμάτι του ξύλου που είχε την λεπίδα, το πέρασε γύρω απ'τον λαιμό μου. Η οργή της ήταν εμφανής. Το βλέμμα μου ενώθηκε με το δικό της και σηκώνοντας το χέρι μου άγγιξα την λεπίδα. Στέλνοντας μαγνητικά κύματα το μέταλλο άρχισε να συμπυκνώνεται, μέχρι που έχασε πλήρως το σχήμα του και γλίστρησε απ'το χέρι της γυναίκας, η οποία με κοιτούσε πλέον έκπληκτη.
-Όπως είπα, αν έρθεις μαζί μας, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μας καθυστερήσεις και να βάλεις σε περισσότερο κίνδυνο τη ζωή των μαθητών σου. Όταν μας αναθέτουν μια αποστολή, είμαστε υποχρεωμένοι να την φέρνουμε εις πέρας. Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να χάσω την εμπιστοσύνη των ανωτέρων μου για μια αδύναμη γυναίκα.
-Δεν μπορείς να καταλάβεις! Είναι καθήκον μου να πάω να τα σώσω!
-Ήταν καθήκον σου, αλλά απέτυχες. Τώρα θα αναλάβουμε εμείς.

Μετά τα τελευταία βγήκαμε απ'το dojo και αφού περάσαμε το μικρό τείχος, βρεθήκαμε στο δρόμο. Ήταν ακόμα αργά το βράδυ, οπότε δεν είχαμε το άγχος μήπως μας αντιληφθεί κανένας. Κινήσαμε προς τα βόρεια του νησιού, αλλά έπρεπε να αντιμετωπίσουμε μια ακόμα δυσκολία. Άλλη μια πύλη βρισκόταν απέναντί μας και δυο φρουροί απ'την έξω μεριά. Δε χρειάστηκε καν να συνεννοηθώ με τον Squalo. Υψώνοντας το ένα μου χέρια, χρησιμοποίησα τις δυνάμεις του Φρούτου μου και η σιδερένια πύλη σηκώθηκε απ'το έδαφος. Ο ήχος κέντρισε την προσοχή των φρουρών, οι οποίοι στράφηκαν προς το μέρος μας με τα δόρατα στα χέρια. Την επόμενη στιγμή ο Squalo πέρασε κάτω απ'την πύλη και με μια αστραπιαία κίνηση τους αποκεφάλισε.
-Ωραία...Πόση ώρα απέχουμε?
-Πού θες να ξέρω ρε ηλίθιε!? του απάντησα περνώντας έξω απ'το βασίλειο.
Βαδίσαμε βόρεια διαμέσου ενός μικρού άλσους. Δεν αργήσαμε να το διαβούμε και εμφανιστήκαμε μπροστά σε ένα πελώριο πλοίο, που είχε ως σημαία μια νεκροκεφαλή. Παρατήρησα διερευνητικά το μέγεθος και την αναλογία του και αμέσως μετά κοίταξα τον ασπρομάλλη ξιφομάχο που έκανε το ίδιο. Γέλασε και φέρνοντας το ενσωματωμένο στο αριστερό του χέρι σπαθί στα χείλη του, το έγλειψε με ενθουσιασμό. Χαμογέλασα ανταποδίδοντας την επιθυμία μου για μάχη και μαζί κινήσαμε προς την ανεμόσκαλα, που είχαν ξεχάσει. Όταν φτάσαμε στην πλατφόρμα που ήταν δεμένο, πιάστηκα απ'την ανεμόσκαλα και ξεκίνησα να ανεβαίνω προς το κατάστρωμα. Ο Squalo με ακολουθούσε τακτά, ενώ παράλληλα από το κατάστρωμα ακούγονταν φωνές και ήχοι ξύλινων ποτηριών όταν κοπανιούνται. Μάλλον είχαν αρχίσει κάποιου είδους γλέντι...

Ανέβηκα την ανεμόσκαλα και πάτησα στο κατάστρωμα με δύναμη, ενώ ο ξιφομάχος έκανε το ίδιο. Η ηχηρή μας είσοδο διέκοψε τους πειρατές απ'την ασταμάτητη διασκέδαση και τα βλέμματά τους καρφώθηκαν πάνω μας.
-Καλησπέρα ζώα! Είχατε πάρτι και δε μας φωνάξατε!? Είστε απαράδεκτοι!
-Ισχύει! Θα έπρεπε να ντρέπεστε! συμφώνησα πιέζοντας τις κλειδώσεις των χεριών μου.
Οι πειρατές γούρλωσαν τα μάτια και όσοι από αυτούς ήταν ακόμα νηφάλιοι τράβηξαν τα σπαθιά ή πιστόλια τους και μας όρμισαν. Βγάζοντας μια χούφτα σφαίρες απ'την τσέπη μου, τις εξαπέλυσα με τη χρήση των δυνάμεών μου κατά πάνω τους. Η μικρή ομάδα των πειρατών σωριάστηκε νεκροί στο κατάστρωμα, ενώ οι υπόλοιποι μεθυσμένοι αδυνατούσαν να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί και όσοι είχαν καταλάβει στέκονταν όρθιοι με δυσκολία. Ο Squalo έτρεξε προς το μέρος τους και με γρήγορες κινήσεις έσπειρε το θάνατο. Μια ντουζίνα πειρατές κειτόταν νεκρή στο κατάστρωμα και ένας συνδυασμός αίματος και ρούμι κύλαγε στο ξύλο. Ήμασταν σίγουροι ότι οι υπόλοιποι είχαν ακούσει το σαματά και σύντομα θα κατέφθαναν ενισχύσεις τους απ'τα χαμηλότερα επίπεδα. Πράγματι, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ένοπλοι πειρατές ξεχύθηκαν στο κατάστρωμα και μας περικύκλωσαν. Με ένα ενθουσιώδες χαμόγελο τράβηξα το σπαθί μου και πήρα θέση μάχης, έτοιμος να κατακρεουργήσω το οτιδήποτε. Τότε ακούστηκαν βήματα ακολουθούμενα από έναν ξύλινο ήχο. Ένας πειρατής με κόκκινη καμπαρτίνα και ξύλινο πόδι εμφανίστηκε στο κατάστρωμα και μια σειρά επιφωνημάτων από το πλήρωμά του ενίσχυσαν την είσοδό του.
-Λοιπόν, ποιοι είστε και τι θέλετε από τους One-Leg Pirates? Μιλήστε όσο έχετε καιρό.

-Θέλω τα παιδιά που πήρατε. Δώσε τα όσο έχεις καιρό.
Ο καπετάνιος του πλοίου γέλασε και αφού σταμάτησε σήκωσε το σπαθί του.
-Χρειάζομαι τα παιδιά για μια συμφωνία. Πιθανότατα το έμαθες από την άχρηστη γυναίκα που προσπάθησε να τα υπερασπιστεί, αλλά δεν...
-Ώχουυυ σκάσε....Πολλά λες, κουράστηκα. Δε με απασχολεί ο λόγος που τα χρειάζεσαι, είμαι σε αποστολή να τα σώσω, επειδή ο πατέρας της γυναίκας είναι Επαναστάτης. Θα μου πεις πού τα έχεις κρύψει ή θα χρειαστεί να μάθω με τον παραδοσιακό τρόπο?
-Επαναστάτης ε? Μάλιστα, απ' ό,τι φαίνεται δεν μπορώ να μιλήσω λογικά μαζί σου. Άντρες σφάξτε τους!!!
Οι πειρατές φώναξαν και επιτέθηκαν. Ο αριθμός τους ξεπερνούσε κατά πολύ τον δικό μας, αλλά δε μας ενδιέφερε ιδιαίτερα. Ήταν αδύναμοι πειρατές όπως και να γινόταν. Το πρώτο κύμα των πειρατών αφανίστηκε σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ο Squalo με ταχύτατες κινήσεις αποκεφάλιζε και κατακρεουργούσε τους άμοιρους πειρατές, ενώ εγώ χρησιμοποιούσα τις δυνάμεις του Φρούτου μου ή τους αποκεφάλιζα με το σπαθί μου. Ο φόβος ήταν ζωγραφισμένος στα πρόσωπα αρκετών αντιπάλων, αλλά ο καπετάνιος φαινόταν απτόητος.
-Μη φοβάστε! Είναι μόνο δύο! Περικυκλώστε τους και μην σπάσετε!
Οι πειρατές ακολούθησαν τις οδηγίες του άντρα και μας περικύκλωσαν.
-Squalo, δεν έχει φύγει κανένας έτσι?
-Όχι...πότε να προλάβει?
-Ωραία, μη ζήσει κανείς, έχω δώσει πληροφορίες για την αποστολή.
-Το ξέρω. απάντησε και με μια κίνηση εκτόξευσε τα μικρά εκρηκτικά που ήταν ενσωματωμένα στη λεπίδα του σπαθιού του καταστρέφοντας ένα κομμάτι του πλοίου και σκοτώνοντας μεγάλο αριθμό των αντιπάλων.

Έτσι άρχισα να περιστρέφω το σπαθί μου αποκεφαλίζοντας ή διαμελίζοντας τους πειρατές. Πρόσεξα με την άκρη του ματιού μου ότι ο καπετάνιος έλειπε και αυτό με προβλημάτισε κάπως. Μια σειρά από πυροβολισμούς ακούστηκε, αλλά οι σφαίρες έπεσαν στο έδαφος, καθώς έστελνα συνέχεια μαγνητικά κύματα προς όλες τις κατευθύνσεις καθιστώντας οποιαδήποτε μακρινή επίθεση άχρηστη. Αποκεφάλισα έναν άντρα μπροστά μου και πηδώντας στα αριστερά απέφυγα μια λεπίδα που ερχόταν από πίσω μου. Ο Squalo απέφευγε τις πολλαπλές επιθέσεις και κατέληγε να τους αποκεφαλίζει, ώστε να βεβαιώνεται ότι κανείς δε θα επιζούσε. Έκρινα σωστό να κάνω το ίδιο, οπότε αρκέστηκα στο να αποφεύγω, να αποκρούω και να θανατώνω τους πειρατές με το σπαθί ή τις δυνάμεις του Φρούτου μου. Η απειρία των πειρατών ήταν εμφανής και ήταν λογική στα μάτια μου. Ήταν πειρατές που στέρησαν απ'τους εαυτούς τους την βελτίωση, αφού συγκεντρώθηκαν τόσοι πολλοί σε ένα πλήρωμα. Μάχονταν μονάχα με τον αριθμό και χωρίς ικανότητες, πράγμα που τους έκανε εύκολους στόχους σε μια μονομαχία. Πέρασαν μερικά λεπτά και το κατάστρωμα είχε γεμίσει πτώματα και αίμα. Δεκαπέντε πειρατές είχαν επιβιώσει και οι μισοί από αυτούς είχαν τραυματιστεί σε διάφορα μέρη του σώματός τους. Τότε ο καπετάνιος εμφανίστηκε σέρνοντας 3 παιδιά μαζί του. Στο ένα του χέρι κρατούσε ένα όπλο και στο άλλο την άκρη του σκοινιού με το οποίο τα είχε δέσει.
-Λοιπόν Επαναστάτη, τι θα κάνεις τώρα?
-Θα σε ευχαριστήσω φυσικά. του απάντησα, ενώ ο Squalo γελούσε δυνατά. Magnetic Crush!
Στέλνοντας μαγνητικά κύματα προς το πιστόλι από διάφορες κατευθύνσεις, άρχισα να το συμπυκνώνω μέχρι που έχασε την φυσιολογική μορφή του. Ο καπετάνιος κοιτούσε το όπλο έκπληκτος και σε μια τάση του να πάρει το πάνω χέρι, τράβηξε το σπαθί του.

-Squalo...
-Ξέχνα το! Δικός μου είναι! Είπες εγώ είμαι επικεφαλής στην αποστολή!
-Φτου...
Ο ξιφομάχος όρμησε, αλλά οι πειρατές του έκλεισαν το δρόμο, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσουν τον καπετάνιο τους.
-Pull!
Τα όπλα έφυγαν απ'τα χέρια τους και ήρθαν προς το μέρος μου, αφήνοντάς τους ανήμπορους μπροστά στη μανία του Sword Emperor.
-Scontro di Squalo!
Ο Squalo δεν είχε κάνει ποτέ αυτήν την τεχνική μπροστά μου. Κινούσε το σπαθί του με μεγάλη ταχύτητα και δύναμη, σφάζοντας τους πειρατές. Οι κινήσεις του ήταν τόσο ισχυρές που η ορμή του αέρα προκαλούσε παφλασμούς στη λίμνη από αίμα που είχε δημιουργηθεί στο κατάστρωμα. Λίγες στιγμές μετά οι πειρατές που προστάτευαν τον καπετάνιο κείτονταν νεκροί και ο Squalo κατευθύνθηκε με την ίδια ορμή προς τον επικεφαλής πειρατή. Εκείνος σήκωσε το σπαθί του και το πλαισίωσε στο λαιμό ενός παιδιού, το οποίο εκείνη την στιγμή άρχισε να κλαίει.
-Σταμάτα αλλιώς θα το σκοτώσω! φώναξε έντρομος ο καπετάνιος.
-Ψόφα!!!
Την επόμενη στιγμή εκσφενδόνισα μια σφαίρα διαπερνώντας το κρανίο του πειρατή. Αμέσως μετά ο Squalo πετσόκοψε το άψυχο σώμα του ελευθερώνοντας τα παιδιά.
-VOOOOOIIIIIII!!!! Γιατί τον σκότωσες?
-Επειδή είσαι ηλίθιος! Αν δεν έκανα τίποτα ένα από τα παιδιά θα πέθαινε! Ένας Επαναστάτης πρέπει να θέτει πάνω απ'όλα την αποστολή του κι όχι τις συνήθειες ή τα συναισθήματά του.

Ο Squalo άκουσε αυτά που του είπα και έκοψε το σκοινί που φυλάκιζε τα παιδιά. Εκείνα στέκονταν φοβισμένα, μέχρι που τα πλησίασα και ακούμπησα αυτό που απειλούσε ο καπετάνιος στο κεφάλι.
-Δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε, είστε ασφαλείς τώρα.
Έτσι, τα βοηθήσαμε να κατέβουν την ανεμόσκαλα και μαζί κατευθυνθήκαμε προς το βασίλειο. Ήταν πλέον χάραμα και ο ήλιος θα ανέτειλε σε λίγη ώρα. Σύντομα αντικρίσαμε τα τείχη του βασιλείου και τότε άρχισε να με προβληματίζει το ενδεχόμενο των αυξημένων φρουρών. Η τύχη όμως λειτούργησε με το μέρος μας. Στα μέσα του μικρού άλσους συναντήσαμε την Shana, η οποία ετοιμάστηκε για να έρθει να μας βοηθήσει. Τα παιδιά την αγκάλιασαν χαρούμενα και εκείνη μας κοίταξε περίεργα. Ήταν εμφανής η ευγνωμοσύνη της, αλλά και η αντιπάθειά της για εμάς.
-Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ευχαριστώ.
-Δε χρειάζεται, τελικά ήσουν χρήσιμη. Θα ήταν πολύ δύσκολο να μπούμε πάλι στο βασίλειο. Η αποστολή μας τελειώνει εδώ.
Με τα λόγια αυτά, της γυρίσαμε την πλάτη και κινήσαμε προς το λιμάνι που είχαμε αγκυροβολήσει. Ο Squalo ήταν σκεφτικός καθ'όλη τη διάρκεια της διαδρομής, πιθανόν για το λάθος του.
-Κάτι δεν πήγαινε καλά πάντως. του είπα επαναφέροντάς τον στην πραγματικότητα. Γιατί να υπάρχει αποβάθρα στο βόρειο μέρος του νησιού? Σύμφωνα με το βιβλίο που διάβασα στο πλοίο, το μόνο λιμάνι βρίσκεται στο νότιο σημείο, όπου ρίξαμε άγκυρα. Επίσης, για ποια συμφωνία μιλούσε ο πειρατής?
-Τι σε απασχολεί...Την έκανες την αποστολή σου.
-Δεν έχει σημασία. του απάντησα, ενώ ταυτόχρονα είχαμε φτάσει στο λιμάνι και ανεβαίναμε στο κατάστρωμα του καραβιού μας. Άφησα τον Squalo και πήγα στην καμπίνα μου για να συντάξω μια αναφορά για τα κεντρικά, αναφέροντας όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορούσα. Στη συνέχεια σήκωσα τα πανιά με τη βοήθεια του ξιφομάχου και βάλαμε πλώρη προς το Destiny Island.

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Πολύ καλά στημένη ιστορία με κάποια σημεία να έχουν ιδιαίτερη πλάκα. Σε κάποιο σημείο κουράστηκα είναι η αλήθεια αλλά αυτό δεν σου στοίχισε πολύ, παρά μόνο στα PoM.
Η αποστολή εκτελέστηκε με επιτυχία.