[Τέλος-Αποστολή] Η διάσωση των σπάνιων πτηνών.

[Αρχή]

Μετά τη διαφυγή μου απ'τους Marines στην Loguetown και τη νίκη μου απέναντι στον Roy Mustang, έπλεα προς το Big Bird Island με τον Kuni. Η επέμβασή του στη μάχη μας είχε αποβεί χρήσιμη και βασικά αναγκαία. Αν δεν είχε βάλει τις χειροπέδες στον Marine δε θα μπορούσα να τον χτυπήσω. Το ταξίδι ήταν αρκετά ευχάριστο, καθώς ο Kuni συνέχιζε να "ραπάρει" και το μόνο που έκανα ήταν να τον βαράω για να σταματήσει.

Εννοείται ότι δεν σταμάταγε με τίποτα, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση...
-Πφφφ... τελικά θα μου πεις που πάμε?
-Φυσικά ρε bro! Γιατί είμαι pro και κάνω όλο YO!
- λέ-γε!
-Big Bird Island δικέ μου!
-ΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΣΣΣ!!!!????
-Αποστολή απ'τοοοοοοον Kakumeika!

-Γιατί να ξαναπάμε εκεί??? Πριν λίγο καιρό πλακωνόμασταν με τα κοτόπουλα...
-Δικέ μου δε θα το πιστέψεις! Ο κουλός ο Vice-Admiral έζησε και είπε στους δικούς του για τα πουλιά. Ντάξει δε λέω σφάξαμε μερικά, αλλά... Yo!
-Μίλα ξεκάθαρα!!!!
-ΟΚ! Λοιπόν. Τα πουλιά αυτά είναι σπάνια. Αφού βρήκαν το μέρος οι Marines αποφάσισαν να τα εκμεταλλευτούν.
-Πώς δηλαδή?
-Τα σκοτώνουν και πουλάνε το κρέας και τα πούπουλα τους.
-Ποοοο... και εμείς τι πρέπει να κάνουμε?

-Τι σου ακούγεται πιο πιθανό?
-Φτου... πόσοι είναι?
-Καμιά 30ρια περίπου.
-Έχουν κανά πλοίο κοντά?
-Φυσικά. Αλλιώς τι να σε κάνω. Είσαι άχρηστος χωρίς τις δυνάμεις σου..
-
-

Παρόμοια, το ταξίδι μας συνέχισε έτσι για τις επόμενες 2 μέρες, όπου και φτάναμε στο νησί. Απείχαμε
μόλις 1 ώρα, όταν ο Kuni μου είπε: Πάρε αυτό.
-Τι είναι?
-Ονομάζεται Log Pose. Είναι πυξίδα. Θα σου χρειαστεί στην Μεγάλη Γραμμή. Μέχρι τότε, να την προσέχεις σαν τα μάτια σου.
Του απάντησα με ένα νεύμα και πήρα την σφαιρική πυξίδα απ'τα χέρια του.
-Έτοιμος? Δε θα κάνουμε κατασκήνωση αυτή τη φορά. Θα είναι μια κι έξω. Τους δέρνουμε και όπου φύγει φύγει.
-Καλύτερα έτσι. Δεν αντέχω άλλα κοτόπουλα...

Φτάσαμε στην στεριά και σύραμε την σχεδία στην άμμο. Το πλοίο των Marines βρισκόταν σε μικρή απόσταση στα δεξιά μας. Περίμενα ότι θα μας είχαν αντιληφθεί και θα μας πυρπολούσαν, αλλά περάσαμε ανενόχλητοι. Τρέξαμε προς το καράβι, αλλά δεν υπήρχε κανένας ναυτικός κοντά.
-Πού είναι όλοι? είπα ψιθυριστά στον Kuni.
-Πρέπει να έχουν πάει για τα πτηνά. Αυτή είναι η ευκαιρία μας. Πάμε να ανατινάξουμε το πλοίο τους.
-Τι λες ρε ζώο!? Πού θα βρω μέταλλα μετά?
-Σωστός είσαι ρε bro, αλλά δεν προσκυνώ γιατί είμαι Yo!!!
-

Ανεβήκαμε με σβέλτες κινήσεις στο κατάστρωμα και προς μεγάλη μου έκπληξη, ήταν άδειο. Δεν ήταν κανείς πάνω. Έκανα νεύμα στον σύντροφό μου να με πλησιάσει και του είπα:
Πάμε στο αμπάρι να φέρουμε μερικά πράγματα για να μη χαλάω ενέργεια μετά.
-Οκα δικέ μου!
Πήγαμε στο αμπάρι και μετακινήσαμε οτιδήποτε μεταλλικό βρίσκαμε στο κατάστρωμα. Θα με βοηθούσε αρκετά στην επόμενη μάχη μας. Μερικά λεπτά αργότερα, είχαμε μεταφέρει όπλα και μερικές κανονόμπαλες, όταν ακούστηκαν ποδοβολητά και ζητωκραυγές.
-Ήρθανε δικέ μου! Έτοιμος για ~~~freestyle~~~???
-Όχι όπως το εννοείς εσύ

Μια ομάδα των 40 Marines εμφανίστηκε απ'το πυκνό δάσος που δέσποζε μπροστά απ'το καράβι. Κουβαλούσαν 2 απ'τα τεράστια πουλιά, τα οποία είχαν πολλά τραύματα στο σώμα τους και τους έλειπαν τα κεφάλια.
-Ωραία! Με αυτά είμαστε σχεδόν έτοιμοι, έτσι Commander?
-Ναι! Μόνο 10 έχουν μείνει. Θα αφήσουμε μόνο 2 για να αναπαραχθούν και να πουλήσουμε κι άλλα!
Μπροστά μπροστά προχωρούσε ο Vice-Admiral που είχαμε συναντήσει στο ίδιο νησί πριν μερικές μέρες. Πώς κατάφερε να ζήσει μετά τη μαχαιριά του Kuni!? Αυτή η απορία είχε καρφωθεί στο μυαλό μου. Δεν ήταν μόνο η μαχαιριά, αλλά και το Javelin. Πώς κατάφερε να επιβιώσει μετά από τέτοια χτυπήματα!? Ένα ήταν σίγουρο... αυτή τη φορά δε θα γλίτωνε.

Την προηγούμενη φορά δεν έκανα πολλά. Τώρα θα ήταν διαφορετικά. Εγώ ο ίδιος θα τον σκότωνα και θα έστελνα ένα μήνυμα στην Κυβέρνηση. Θα τους έκανα να ακούν το όνομα μου και να τρέμουν. Στο άκουσμα του να φοβούνται για την επιβίωσή τους. Ο Vice-Admiral θα ήταν μόνο η αρχή, θα συνέχιζα να αφανίζω όσα εμπόδια κι αν χρειαζόταν μέχρι να τους καταστρέψω. Με αυτές τις σκέψεις, το ύφος μου σκοτείνιασε και μια έντονη επιθυμία για μάχη δημιουργήθηκε μέσα μου. Θα τους σκότωνα όλους. Όλους! Κανείς δε θα έμενε όρθιος και πιο συγκεκριμένα ο αξιωματούχος.

-Τι έγινε δικέ μου? Χαλάρωσε μέχρι να ανέβουν. Τότε κάνε ότι θες μαζί τους, αλλά κάνε μου μια χάρη. Άσε τον Vice-Admiral σε μένα!
-Πώς!? Με τίποτα. Θα τον κάνω να πληρώσει! Θα τον διαλύσω!!!
Αστραπιαία με έπιασε απ'το λαιμό και με κόλλησε στο πάτωμα.
-Μη χαλάς τη ζωή σου για βλακείες!!! Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να νικήσεις έναν Vice-Admiral??? Δεν έχεις τις δυνατότητες να το κάνεις. Την προηγούμενη φορά τον έπιασες απροετοίμαστο, τώρα θα είναι διαφορετικά. Άσε τον σε μένα και το Satsugai noryoku.
-Τ...Τι είναι αυτό? είπα αρχίζοντας να ηρεμώ.
-Όπως σου είχα πει, μου απάντησε αφήνοντας με είναι οι ικανότητες που με κάνουν να... φαίνομαι cool!
-
-

Μετά τα λόγια του Kuni, ένιωθα πιο προσγειωμένος. Η περίεργη επιθυμία για μάχη είχε περιοριστεί κατά πολύ και το μόνο που ήθελα, ήταν να ανέβουν οι Marines στο κατάστρωμα. Δε θα τους άφηνα να συνεχίσουν να σκοτώνουν κάτι τόσο σπάνιο (παρ'όλο που εξαιτίας αυτού του σπάνιου κόντευα να γίνω τροφή για κοτόπουλα...). Άφησαν τα πτηνά μπροστά στο καράβι και είτε τεντώνοντας τα άκρα τους, είτε χασμουριώντας ανέβαιναν στο πλοίο. Ο Kuni μου έκανε νόημα να λάβουμε δράση.
-Πάμε! Τον ψηλό σε μένα! Πιάσε τους μισούς που ανεβαίνουν.
-Οκ! του απάντησα κι άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα προς το μέρος μου. Απ'ότι φαίνεται η μεταφορά των αντικειμένων ήταν σωστή, καθώς το κατάστρωμα δεν είχε αρκετά για την πλήρη χρήση των δυνάμεων μου.

-Magnetic Whirlpool είπα αντικρίζοντας τον πρώτο Marine.
Τα μεταλλικά αντικείμενα άρχισαν να περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα λίγο μπροστά απ'το δεξί μου χέρι. Ο αριθμός τους είχε πληθύνει και πλέον περίπου 2 ντουζίνες Marines βρίσκονταν στο πλοίο κοιτώντας έκπληκτοι την επίθεση μου. Άνοιξα διάπλατα την παλάμη μου και τα μεταλλικά αντικείμενα εκτοξεύτηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις, πετυχαίνοντας πολλούς απ'τους αντιπάλους μου.
-Τι κάθεστε και τον κοιτάτε! Σκοτώστε τον! Kuran Kaname! Θα πληρώσεις για αυτά που μου έκανες! Εις το όνομα του νόμου θα σε σκοτώσω!
Οι άντρες του, υπακούοντας την εντολή του, πήγαν να μου επιτεθούν. Ξαφνικά ο Kuni εμφανίστηκε απ'το πουθενά δίπλα στον Vice-Admiral απλώνοντας το πόδι του και ρίχνοντας του μια δυνατή κλοτσιά στο στομάχι. Εκείνος κόλλησε στο κατάρτι με μια έκφραση πόνου αποτυπωμένη στο πρόσωπό του.

Μια τεράστια ρωγμή δημιουργήθηκε στο κατάρτι και σε λίγα δευτερόλεπτα έπεσε στο κατάστρωμα. Πήδηξα στο πλάι αποφεύγοντας το βέβαιο θάνατο και έβγαλα μερικές σφαίρες απ'την τσέπη μου.
-Repel
Οι σφαίρες θέρισαν τους λιγοστούς Marines που γλίτωσαν απ'την πτώση του καταρτιού, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για μας.
-Kuniiiiiiiii!!!!! Θα πεθάνεις!!!! ούρλιαξε ο Vice-Admiral.
-Πολύ αργά Ryota! Shi o tokubetsu:
-Μη μου πεις...
-Akuma ga surasshu
Με μια αστραπιαία κίνηση ο Kuni τράβηξε το μαχαίρι του και εμφανίστηκε πίσω απ'τον Ryota. 6 βαθιές μαχαιριές εμφανίστηκαν στο αριστερό μέρος του στήθους του και σωριάστηκε νεκρός πλέον στο έδαφος.

-Τον γνώριζες? του απάντησα ενώ κοιτούσα έκπληκτος το αποτέλεσμα της επίθεσης.
-Ναι. Ήταν αδερφός μου.
Ένιωσα το στομάχι μου να δένεται κόμπο. Μα τι είχε κάνει μόλις τώρα? Είχε σκοτώσει τον ίδιο του τον αδερφό? Τι.. τι γινόταν εδώ?
-Να σου εξηγήσω. Προέρχομαι από ένα νησί στην West Blue. Ζούσα με την οικογένεια μου και μας διοικούσαν οι Marines. Όνειρο του αδερφού μου ήταν να τους υπηρετήσει... αυτούς και τη δικαιοσύνη τους. Από ένα σημείο και μετά άρχισαν να καταχρούνται την εξουσία τους και να φέρονται βάναυσα στους κατοίκους. Τότε ήταν που σκότωσα για πρώτη φορά. Ήταν ένας Marine που προσπάθησε να πάρε χρήματα απ'την μητέρα μου... δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και μια ομάδα Marines εμφανίστηκαν.

Ένας πυροβολισμός ακούστηκε και ο Kuni σωριάστηκε στο έδαφος. Τον είχαν πετύχει στον ώμο και ετοιμάζονταν να μας πυροβολήσουν ξανά συγχρονισμένα. Κοίταξα προς το μέρος τους οργισμένα. Ήταν η πρώτη φορά που ο Kuni τραυματιζόταν μπροστά μου και δεν το άντεχα. Το ίδιο περίεργο συναίσθημα με κατέκλυσε και το ύφος μου σκοτείνιασε. Μια ομοβροντία ακούστηκε, αλλά οι σφαίρες άλλαξαν πορεία και εκσφενδονίστηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Τους πλησίαζα αργά, ενώ εκείνοι ετοιμάζονταν να πυροβολήσουν ξανά. Οτιδήποτε μεταλλικό βρισκόταν τριγύρω άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου.

Δυο κανόνια που βρίσκονταν στο κατάστρωμα σέρνονταν προς τα πάνω μου. Το βλέμμα μου δεν είχε ξεκολλήσει απ'την ομάδα των Marines. Ήμουν μερικά βήματα μπροστά τους και εκείνοι ξανά πυροβόλησα, αλλά οι σφαίρες άλλαξαν πορεία και εκσφενδονίστηκαν και πάλι προς όλες τις κατευθύνσεις.
-Pull
Τα κανόνια σηκώθηκαν αστραπιαία στον αέρα και ήρθαν κατά πάνω μου. Άπλωσα το χέρι μου προς τους Marines και εκείνα με μεγάλη ορμή τους χτύπησαν. Συνέχισα να περπατώ προς τους πεσμένους ναύτες, δίχως να με ενδιαφέρουν οι τραυματισμοί τους. Όλοι ήταν βαριά πληγωμένοι και μάλιστα σε κατάσταση που τους καθιστούσε ανίκανους να αντεπιτεθούν. Έφτασα πάνω απ'τον πρώτο και τραβώντας το σπαθί μου τον αποκεφάλισα.

Πήγα να κάνω το ίδιο και στον διπλανό του, αλλά ο ένας σηκώθηκε και με πυροβόλησε. Δεν περίμενα να σηκωθεί και η σφαίρα με πέτυχε στο δεξί μέρος της κοιλιάς μου.
-Αυτό για να μάθεις να τα βάζεις με τους Marines!!!
Αίμα έβγαινε απ'την πληγή σαν ποτάμι, αλλά το μίσος με είχε τυφλώσει και δεν ένιωθα το παραμικρό. Τον κοίταξα με το ίδιο οργισμένο βλέμμα και με μια περιστροφή του έκοψα το χέρι. Άρχισε να ουρλιάζει απ'τον πόνο, ενώ εγώ συνέχισα να αποτελειώνω τους υπόλοιπους.
-Μπ... Μπά*****ε!!! Θα σε σκοτώσωωωωω!!!!!!!! ούρλιαξε κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος μου. Αστραπιαία, τον έπιασα απ'το πρόσωπο και τον κόλλησα με δύναμη στο έδαφος.

Έσφιγγα το κεφάλι του με όλη μου τη δύναμη και οι αρθρώσεις των δαχτύλων μου είχαν γίνει κάτασπρες.
-Δε θα αφήσω κανέναν να αγγίξει τους φίλους μου. ΚΑΝΕΝΑΝ!!! φώναξα και διάφορες εικόνες πέρασαν απ'το μυαλό μου. Θυμήθηκα πώς γνώρισα τον Kuni και το πώς με βοήθησε. Το πώς ενδιαφέρθηκε για μένα και το πώς μπήκε σε μια μάχη για να με σώσει. Πέρα απ'αυτά είχε απωθήσει τον Smoker και χάρη σ'αυτόν στεκόμουν εδώ πέρα. Είχε σκοτώσει το μοναδικό άτομο στο νησί που μπορούσε να με απειλήσει και μάλιστα ήταν ο αδερφός του. Δεν άντεχα στην ιδέα ότι αυτό το άτομο θα μπορούσε να πληγωθεί. Πόσο μάλλον ότι θα πεθάνει. Έσφιξα ακόμη περισσότερο το κεφάλι του Marine, ώσπου ακούστηκε ένα διαπεραστικό κρακ.

Το κρανίο του είχε διαλυθεί και στάθηκα και πάλι στα πόδια μου. Ένιωθα τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού έτοιμα να ξεκολλήσουν. Πόναγαν απίστευτα πολύ και δεν μπορούσα να τα κινήσω, αλλά δεν με ενδιέφερε. Πήγα πάνω απ'τον Kuni, ο οποίος κειτόταν στο κατάστρωμα και.....
ΡΟΧΑΛΙΖΕ!!!!! Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και του έριξα μια δυνατή γροθιά στο κεφάλι.
-ΞΥΠΝΑΑΑ ΗΛΙΘΙΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!
- ΠΟΥ ΠΩΣ ΠΟΙΟΙ?????? ούρλιαξε, καθώς πετάχτηκε όρθιος.
Κοίταξε γύρω του και έστρεψε την προσοχή του σε μένα.
-Πού πήγαν όλοι ρε δικέ μου?
-... .... ... ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣΣΣΣ!!!???
-Α σωστά. Πάμε να φύγουμε από δω γιατί άλλο δε μπορώ και να ξες δε σε παρακαλώ
-

Κατεβήκαμε απ'το πλοίο και καθίσαμε στην παραλία.
-Λοιπόν. Σου χουν φυτέψει μια σφαίρα στην κοιλιά, δεν την αισθάνεσαι?
Με το που το είπε, η όραση θόλωσε και άρχισα να τα βλέπω όλα διπλά. Είχα απορροφηθεί τόσο απ'την μάχη που δεν ένιωθα τον πόνο, αλλά τώρα με πέθαινε. Ακούμπησα το χέρι στην πληγή μου και φώναξα: Pull
Με έναν μορφασμό η σφαίρα βγήκε και έκατσε στην παλάμη μου. Έκανα το ίδιο και στον Kuni, ο οποίος έκανε ότι πέθαινε απ'τον πόνο. Δυστυχώς το μόνο που κατάφερε ήταν να με κάνει να τον ξαναχτυπήσω.
Καθόμασταν και κοιτούσαμε τον ορίζοντα, μέχρι που πήρα το θάρρος να τον ρωτήσω: Μετά τι έγινε?
-Μετά από τι?
-Μετά το σκηνικό με τον Marine και τη μητέρα σου.

-Α. Η μητέρα μου δεν του έδωσε και την σκότωσε εν ψυχρώ. Την ίδια μοίρα είχε και ο πατέρας μου.
-Και εσύ?
-Αυτά έγιναν στο σπίτι μας κι εγώ με τον Ryota παρακολουθούσαμε μέσα απ'την ντουλάπα. Εκείνος είχε αφήσει το όπλο του κάτω και εγώ βγήκα, το πήρα και τον πυροβόλησα. Μετά μείναμε ορφανοί και προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε.
-Και πώς καταλήξατε εδώ που φτάσατε?
-Παρ'όλα αυτά που συνέβησαν, ο Ryota συνέχιζε να θέλει να γίνει Marine για να διώξει απ'το σώμα τέτοια άτομα, αλλά δεν συμφωνούσα και χωριστήκαμε. Μετά από λίγο καιρό έμαθα ότι έγινε μαθητευόμενος και αποφάσισα ότι δεν άξιζε να είναι αδερφός μου.

-Τώρα είσαι επαναστάτης σωστά?
-Όχι. Δεν είμαι επαναστάτης. Γι αυτό το είπε με ειρωνεία ο Smoker. Δεν υποστηρίζω πλήρως τις ιδέες των επαναστατών, αλλά σκοπεύω στην καταστροφή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
-Τότε γιατί με βοηθάς και πώς γνωρίζεις τόσα για μένα?
-Έχω πηγές στους επαναστάτες. Βασικά ήμουν για ένα χρονικό διάστημα, αλλά έπρεπε να αποχωρίσω. Τέλος πάντων.
-Δυο ακόμη ερωτήσεις. Πώς κατάφερες να χτυπήσεις τον Smoker?
-Haki. Είναι μια τεχνική που αποκτούν λίγοι άνθρωποι στον κόσμο και τους παρέχει πολλές ικανότητες. Η άλλη?
-Η άλλη είναι σχετικά με τις δικές σου δυνάμεις. Τι είναι το Satsugai noryoku?

-Λέγεται ότι είναι τεχνικές του ίδιου του Διαβόλου, οι οποίες περνούν στους ανθρώπους. Μερικές τέτοιες είναι παρόμοιες με αυτές των Φρούτων, αλλά δεν έχουν τίμημα.
-Δηλαδή, έχεις τέτοιες δυνάμεις χωρίς κανένα αντίτιμο?
-Αυτό που λες δε γίνεται! απάντησε και γέλασε Το τίμημα μου είναι.. ότι... άστο καλύτερα. Καλύτερα να μη γνωρίζεις περισσότερα. Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι να μην αποκτήσεις ποτέ παρόμοιες δυνάμεις, είναι καταστροφικές και για τον εαυτό σου και για τους γύρω σου.
-Πόσες τέτοιες τεχνικές υπάρχουν?
-... 10.
-Και τις ξέρεις όλες?
-Μόνο τις 4. Λένε ότι όποιος ξέρει και τις δέκα γίνεται υπεράνθρωπος και μερικά πράγματα που καλύτερα να μη μάθεις. Η συζήτηση περί των δυνάμεών μου λήγει εδώ. Δε θέλω να βλάψουν και εσένα.

-Οκ. Είπες ότι δεν είσαι επαναστάτης, αλλά εσύ μου έδωσες την προηγούμενη αποστολή μου.
-Είναι κάπως περίεργο. Θα μπορούσες να με εντάξεις σε μια άλλη κατηγορία. Είμαι δολοφόνος και ανήκω σε μια οργάνωση που εξειδικεύεται αποκλειστικά σε αυτό. Τυχαίνει να συνεργαζόμαστε πολύ με τους επαναστάτες επειδή έχουμε μερικούς κοινούς στόχους.
-Ναι αλλά για να σου δίνει ο ίδιος ο Kakumeika τέτοια στοιχεία, σημαίνει κάτι σωστά?
-Οι οργανώσεις μας συνεργάζονται εδώ και πολλά χρόνια. Και οι δύο εμπιστευόμαστε τους συμμάχους μας και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζεις καλά. Ποτέ μην αμφιβάλεις για τους συνεργάτες σου. Κάποια μέρα θα είναι το μοναδικό πράγμα που θα έχεις.

Τον άκουγα με προσοχή όση ώρα μιλούσε και συλλογιζόμουν αυτά που είχαν ειπωθεί. Η εκτυφλωτική λάμψη του ήλιου είχε δώσει τη θέση της στο ηλιοβασίλεμα που έβαφε με ένα ροδοκόκκινο χρώμα τον ουρανό.
-Εσύ πώς έγινες επαναστάτης?
-Η Παγκόσμια Κυβέρνηση επέβαλε βαρείς φόρους στο χωριό μου. Αποφάσισα να το σταματήσω και έμαθα να πολεμώ. Ταυτόχρονα έφαγα και το Φρούτο και στη συνέχεια διέλυσα μια βάση των Marines. Μετά... ο Kakumeika με συνάντησε στο Dawn Island και μου πρότεινε να μπω στους επαναστάτες, όπου θα τους καταστρέφαμε όλοι μαζί σαν ομάδα.
-Ποια είναι η άποψή σου για τον Kakumeika και τους υπόλοιπους "αξιωματούχους"?