[Τέλος-Αποστολή] Η διάσωση των σπάνιων πτηνών.

-Τι να σου πω... δεν τους έχω γνωρίσει. Πάντως ο Kakumeika είναι άτομο που σίγουρα μπορείς να βασιστείς. Είμαι σίγουρος γι αυτό.
Ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του και μου έπιασε το κεφάλι.
-Έχω την ίδια γνώμη και να το θυμηθείς. Θα γνωρίσεις κι άλλα ενδιαφέρον άτομα στους επαναστάτες. Λοιπόν. Σε βοήθησα στη Loguetown έπειτα από παράκληση κάποιου ατόμου. Λογικά θα κάνουμε καιρό να ξανά ιδωθούμε.
-Ποιος ήταν?
-Σιγά μη σου πω !!! Πάρε. Είναι η τελευταία αποστολή που θα σου παραδοθεί μέσα από μένα. Καλό θα ήταν να ξεκινήσεις. Μπορεί κάποιος να έχει επιζήσει.
-Ευχαριστώ και πάλι, Kuni. Ελπίζω να συναντηθούμε ξανά στο μέλλον.
-Φυσικά! μου απάντησε και δώσαμε τα χέρια.

Ανέβηκα στη σχεδία και αφού τα ετοίμασα όλα, έλυσα το πανί. Ο Kuni την έσυρε στο νερό και σιγά σιγά άρχισα να απομακρύνομαι απ'το νησί. Λίγη ώρα αργότερα είχε χαθεί απ'το οπτικό μου πεδίο και έκατσα στηρίζοντας την πλάτη μου στο κατάρτι. Άνοιξα τον σφραγισμένο φάκελο και αντίκρισα τον ίδιο τρόπο γραφής που περιείχε πληροφορίες για το τι έπρεπε να κάνω στην επόμενη αποστολή μου. Οι αποστολές μου όσο πήγαινε και δυσκόλευαν, αλλά ήταν καλύτερα έτσι. Είχα την αίσθηση ότι με εμπιστεύονταν κι ότι οι κόποι μου δεν πήγαιναν χαμένοι. Με αυτές τις σκέψεις έπλευσα προς το επόμενο νησί, όπου θα με περίμενε μια ακόμη αποστολή.

[Τέλος]