[Group C]Ξεκίνημα Ιστορίας[Arc]

Καλωσήρθατε στην ιστορία της ομάδας C για το Skypiea Arc.
Η ιστορία αυτή που θα κάνουμε θα κρίνει τα πάντα στο Arc,μάχες,επιλογές,δυνάμεις.
Η σειρά στην ιστορία θα είναι ως εξής:

Admin
-- -
Phoenix- Zeref
Joanna- Hitomi
Legendkai- Dakeron
Yozora- Rigardo
και πάλι τα ίδια.

Στην ιστορία αυτή θα σας παιδέψω όσο πιο πολύ μπορώ και θα μπορεί να σας δώσω διάφορες επιλογές όπου μπορούν να κρίνουν το τέλος του Event.
Όταν είναι να έρθει η ώρα για μάχη θα σας πω εγώ και όταν είναι να σας κάνω μια ερώτηση θα απαντάει μόνο ο αρχηγός σας,όπως πάει η σειρά για την ακρίβεια.
Επίσης θέλω το λιγότερο 5 σειρές σε κάθε πόστ σας.



Δεν επιτρέπονται Troll εικόνες.
Τα χρώματα που έβαλα στα ονόματα των χαρακτήρων σας είναι αυτά για τους διαλόγους τα οποία καλό θα ήταν να τηρήσετε για να μην μπερδευτούμε.

Βάλτε την φαντασία σας στην ιστορία αυτήν

---

Η μεγάλη ρουφήχτρα έχει χαθεί από τα μάτια σας. Ο Zeref βρίσκεται στο τιμόνι του πλοίου και όλοι οι υπόλοιποι, εκτός του καπετάνιου Hades, είστε σε "θέσεις μάχης" κρατώντας ακόμα τα σχοινιά που μέχρι πριν μερικά δευτερόλεπτα τραβούσατε για να μπορέσει το πλοίο να βρει την ισορροπία του. O καπετάνιος Hades καθόταν στην αναπαυτική καρέκλα του, πιο πολύ για θρόνος έμοιαζε, και κοιτούσε γύρω του μπας και μπορέσει να δει γιατί σταμάτησε τόσο απότομα η ρουφήχτρα και τι ακολουθούσε μετά.
- Αυτό ήταν? Μας είπε ψέματα ο γέρος και οι μαϊμούδες? Απόρησε ο Monster
- Μην βιάζεσαι, Monster... Δεν ξέρω τι ακολουθεί μετά από αυτό αλλά σίγουρα δεν τελειώνει εδώ η προσπάθειά μας να ανέβουμε στον ουρανό. απάντησε με ήρεμο τόνο ο Hades. Zeref! Θυμάσαι αν ανέφεραν κάτι άλλο οι μαιμούδες? Ρώτησε ο Hades το δεξί του χέρι και πλοηγό του πληρώματος.
- Όχι καπετάνιε. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.
- Ούτε εγώ θυμάμαι! Αχ μακάρι να υπάρχουν ξανθοί άγγελοι εκεί που θα πάμε!
- Μην χάσεις εσύ... Του είπε όλο νόημα ο Zeref.
- Είπες κάτι? ρώτησε ο Izaya προσπαθώντας να τον προκαλέσει και ένας μικρός καυγάς ήταν έτοιμος να ξεσπάσει.
- Άνθρωποι... Είπε ο Dakeron κουνώντας το κεφάλι του δεξιά και αριστερά σαν να τους λυπόταν... Πέρασε ελάχιστος χρόνος και η θάλασσα άρχισε να σύεται. Ο διαπληκτισμός σταμάτησε και όλοι κοιτούσατε γύρω από το πλοίο για να δείτε τι γινόταν. Ξαφνικά η θάλασσα "σκάει" και ένας γιγάντιος πίδακας νερού ξεπετάγεται από την επιφάνεια της θάλασσας, ο οποίος φαινόταν ότι ενώνεται με τα σύννεφα που υπήρχαν στην περιοχή πάνω από το πλοίο.

Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είχαμε ξαναπεράσει από μία τόσο κρίσιμη κατάσταση. Ήταν πραγματικά κάτι εξώκοσμο. Ο κατάμαυρος ουρανός δεν μας έδινε χώρο για ελπίδα ή και για επιβίωση. Το τιμόνι δεν κουνιόταν και τα πανιά μας είχαν σκιστεί. Σιγά σιγά το πλοίο έβγαινε ακόμα περισσότερο από την επιφάνεια του πίδακα που μας είχε ανυψώσει. Αν συνεχιζόταν με αυτόν τον ρυθμό τότε, αναμφίβολα, θα πέφταμε προς τα πίσω, καταλήγοντας στον θάνατό μας. Ένα δευτερόλεπτο αργότερα, μία τεράστια δόνηση σε ολόκληρο το πλοίο μας ταρακούνησε. Ήταν αυτό που φοβόμασταν, το πλοίο δεν ακουμπούσε πουθενά. Όμως η ορμή που είχε δεχτεί από τον πίδακα, μας έδοσε μία ανηφορική πορεία προς τα σύννεφα, τα οποία και περάσαμε λίγο αργότερα. Μέσα τους, φαινόταν σαν βυθός, αλλά είχε μικρότερη αντίσταση και δεν υπήρχε ορατότητα. Κρατήσαμε τις αναπνοές μας για κάθε ενδεχόμενο. Τελικά, φως φάνηκε στον ορίζοντα. Το πλοίο μας έφτασε στην επιφάνεια των συννέφων όπου και μπορούσε και έπλεε. Κανείς μας δεν μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο.

Θα συγχωρήσω τον Monster j για αυτό τον γύρο οπότε ας γράψει ο επόμενος.
Την επόμενη φορά που δεν θα γράψει ο Monster j όπως και ο οποιοσδήποτε φεύγει από το αρκ.

Το προαίσθημα του Hades πράγματι είχε βγει αληθινό. Ή τουλάχιστον ως ένα βαθμό. Ο Dakeron είδε κάτω από την επιφάνεια των σύννεφων 2 σκιές να πλησιάζουν το πλοίο απειλητικά και αμέσως ενημέρωσε όλους τους υπόλοιπους. Όλοι πήραν θέση μάχης και όταν οι σκιές έφτασαν μια ανάσα από το πλοίο πετάχτηκαν έξω από το νερό 2 γιγάντια παράξενα ψάρια.
- ΕΕΕ?? ήταν η αντίδραση και των 5 όταν είδαν ότι ακόμα και μέσα στα σύννεφα ζουν, έστω και παράξενα, ψάρια.
- Darekon! Συγγενείς σου! είπε ο καπετάνιος στον μάγειρα του όταν συνήλθε από την έκπληξη των ψαριών.
- Δεν είναι συγγενείς μου τα ψάρια! Πόσες φορές θα το πω? Απάντησε έξαλλος ο Darekon.
- Καλά καλά... Έκανε αδιάφορα ο Hades και αμέσως μετά ο Zeref με μία κίνηση των δακτύλων του έκανε κοψίματα στα ψάρια τα οποία έσκασαν σαν μπαλόνια.
- Έχουν χαμηλή πυκνότητα και πλατιά σώματα για να μπορούν να επιπλέουν στα σύννεφα παρατήρησε ο Izaya κοιτάζοντας μερικά από τα κομμάτια τους να πέφτουν στο νερό αλλά ούτως ή άλλως σχεδόν την επόμενη στιγμή όλο πλήρωμα είχε ξεχάσει για τα ψάρια και κοιτούσε το υπέροχο κατάλευκο τοπίο. Το πλοίο συνέχιζε την πορεία του μέσα στα σύννεφα και μετά από λίγα λεπτά έφτασε μπροστά από μία τεράστια πύλη η οποία είχε την επιγραφή "Heaven's Gate".
- Eεε... Έχουμε πεθάνει ή είναι η ιδέα μου? είπε γεμάτος απορία ο Zeref. Ξαφνικά μέσα από μία πόρτα μία γριά με 2 μικροσκοπικά φτερά στην πλάτη ξεπρόβαλε και όλοι την κοιτούσαν σαν να έβλεπαν εξωγήινο.
- Καλωσήρθατε στην πύλη της Skypiea, την πύλη του ''παραδείσου''. Για να συνεχίσετε την πορεία σας θα πρέπει να απαντήσετε σωστά σε 3 ερωτήσεις. Όταν το άκουσαν αυτό το κλήμα βάρυνε αφού υπήρχε η περίπτωση να απαντήσουν λάθος. Όμως μην φοβάστε. Ακόμα και λάθος να απαντήσετε θα φτάσετε στο νησί απλά σε αυτή την περίπτωση κυνδινεύουν οι ζωές σας.
- Άσε τα πολλά λόγια γριά και πες μας τις ερωτήσεις! Ακούστηκε η αποφασιστική φωνή του καπετάνιου, ο οποίος ανυπομονούσε να φτάσει στο νησί.

[Ο καπετάνιος σας θα στείλει πμ στον Luffy ότι είναι έτοιμος να απαντήσει στις ερωτήσεις που θα του κάνει. Οι ερωτήσεις θα γίνουν εδώ και δεν θα είναι όλες μαζί αλλά μια μια. Θα έχει δυο λεπτά από τότε που θα γίνει το πόστ να απαντήσει αλλιώς θα ακυρωθεί η ερώτηση.]

Ερώτηση 1)


Πως λέγετε ο αρχηγός των Shandians?

wiper

Σωστή απάντηση!
Ο κάθε χαρακτήρας του γρουπ θα πάρει από ένα ποτ +20%

Ερώτηση 2)


Πως λέγετε ο σκύλος που είναι μαζί με τον Ohm?

holy

Σωστή απάντηση!
Παίρνεται από ένα Dial ο καθένας!(Κλασικά δεν θυμάμαι ποιο)

Ερώτηση 3)

Πως λέγεται ο αρχηγός των White Berets?

McKinley

Απαντήσατε σωστά σε όλες τις ερωτήσεις οπότε τα ξεκλειδώσατε όλα!

Μπορείτε πλέον να προχωρήσετε μέχρι το Angel's Beach
Πόστ πρέπει να κάνει ο Phoenix Marco.

-Συγχαρητήρια! Οι πόρτες θα ανοίξουν για εσάς...
Όταν το είπε αυτό, τότε οι πύλες άνοιξαν και μας αποκάλυψαν τον "συννεφιασμένο" δρόμο που θα ακολουθούσαμε αν θέλαμε να συνεχίσουμε μπροστά.
-... και θα σας οδηγήσουν στο θάνατό σας... χαχαχα!
Το αυτί μου πήρε τον ψίθυρό της και αμέσως έδρασα ανάλογα. Άφησα το τιμόνι και περνόντας τους συντρόφους μου έφτασα στην άκρη του καταστρώματος. Εκείνη, λίγο πριν γυρίσει για να φύγει με κοίταξε περίεργα. Προέκτεινα το χέρι μου και με τις κατάλληλες κινήσεις με τα δάκτυλα κατάφερα να ακινητοποιήσω την γριά.
-Γιατί δεν μπορώ να κουνηθώ!? Εσύ εκεί! Τί κάνεις? Άσε με αμέσως! Δεν το καταλαβαίνεις ότι είναι βλασφημία προς τον Θεό?
-Θεό? Για εμένα δεν υπάρχει ένα τέτοιο ον στο οποίο μπορώ να πιστεύω. Αν υπήρχε τότε θα έκανε καλά να εμφανιστεί αμέσως μπροστά μας για να τον σκοτώσουμε!
-Zeref! Γιατί την κρατάς? Συμπεριφέρεσαι περίεργα...
-Δεν πιστεύω να προτιμάς εκείνη από εμένααααα~~
-Είπε πως αν προχωρίσουμε τότε θα πεθάνουμε τελικά. Δεν μπορούσα να την αφήσω να φύγει έτσι χωρίς να μας δώσει μερικές εξηγήσεις!
-Φέρ'την πάνω στο πλοίο μας. Zeref πήγαινε και πιάσε το τιμόνι. Θα συζητήσουμε καθώς πλέουμε πέρα από την πύλη.
Την έλεγξα και την έβαλα να πηδήξει πάνω στο πλοίο μας. Με το που έκανε το άλμα όμως, ένα τεράστιο ψάρι σαν τα προηγούμενα πετάχτηκε από τα σύννεφα και γράπωσε με το στόμα του την γιαγιά. Αυτόματα, χρησιμοποίησα το άλλο μου χέρι για να το κόψω. Όταν τα κατάφερα, πρόσεξα πως ένα δεύτερο μου έκανε επίθεση από πίσω. Δεν είχα χρόνο να αντιδράσω. Τότε πρόσεξα πολλά γυαλιά να εκτοξεύονται με δύναμη πάνω του και να σκάει. Γύρισα προς τον Dakeron και πριν προλάβω να σταυρώσω λέξη είδα άλλα 4 να επιτήθονται πισώπλατα στους συντρόφους μου. Δεν έπρεπε όμως να ανησυχώ! Ο Yoricas μετέτρεψε το χέρι του σε μορφή δράκου και έσκισε στα δύο το ψάρι που θα τον έτρωγε. Ανάλογα, ο Izaya μετέτρεψε το χέρι του σε τρυπάνι και τρύπησε τον αντίπαλό του. Ο Hades από την άλλη δεν χρειάστηκε να παιδευτεί τόσο και απλά άγγιξε το ψάρι-εχθρό του, εξαφανίζοντάς το. Όμως έμενε άλλο ένα το οποίο άνηκε σε όλους μας. Ο Dakeron αμέσως εκτόξευσε μικρά θραύσματα γυαλιού, ο Yoricas, δράκος πλέον, το δάγκωσε με τα σαγόνια του, ο Ιzaya πέταξε δηλητηριώδη σπόρους και ο Hades χρησιμοποιώντας το δρεπάνι του το έκοψε σε πολλαπλά σημεία. Εγώ με την βοήθεια του φρούτου μου έκανα το ίδιο με τον Hades. Όταν ακούμπησε η γριά πάνω στο κατάστρωμα μπόρεσε καθαρά να νιώσει τις αύρες μας να την περιτριγυρίζουν απειλητικά.
-Ξέρασέ τα όλα γιαγιάκα!
-Πληρώστε με αν θέλετε να ζήσετε! Αυτός είναι ο νόμος για τους τουρίστες!
-Και γιατί δεν μας το είπες από την αρχή και μας έβαλες να απαντήσουμε στις άθλιες ερωτήσεις σου?
-Πάει καιρός που είχαμε επισκέπτες και ήθελα να ξαναδώ την ιερή τιμωρία που θα χαρίσει ο Θεός σε αυτούς που δεν τον υπακούουν.
Πριν καλά καλά το καταλάβουμε όμως, είχαμε προχωρήσει αρκετά και το επόμενο μέρος που θα φτάναμε φάνηκε...

Ξαφνικά άκουσα φωνές. Νόμισα προς στιγμήν ότι το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα αλλά ήταν απλά στην φαντασία μου. Αυτή η σκιά του παρελθόντος με κυνηγούσε ακόμα και τώρα, στοιχειώνοντάς με, με τον ίδιο εφιάλτη. Η μόνη ανάμνηση που είχα από τα παιδικά μου χρόνια, εμφανιζόταν επανειλημμένα στο μυαλό μου. Ανασηκώθηκα ταραγμένη και κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να αποτραβήξω τις σκέψεις μου. Ξαφνιασμένη σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και άρχισα να βαδίζω προς το κατάστρωμα έξαλλη. Οι φωνές τους για άλλη μία φορά είχαν διαταράξει τον ύπνο μου. Μόλις είχα αποκοιμηθεί, προσπαθώντας να βρω λίγη ηρεμία όταν αυτό το ακατάπαυστο βουητό ήχησε στα αυτιά μου και με τάραξε. Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου άγαρμπα και ακούστηκε ένας γδούπος καθώς την έκλεισα πίσω μου. Όλο το πλήρωμα γύρισε προς το μέρος μου και με κοιτούσε απορημένο.
-Τι συμβαίνει; Γιατί φωνάζετε όλοι σας; ρώτησα εκνευρισμένη τους συντρόφους μου.
-Hitomi, ζεις; αναφώνησε ο Hades σοκαρισμένος. Τόσες μέρες εκεί μέσα υποθέσαμε ότι είχες πεθάνει! συνέχισε να λέει. Πήγα να του απευθύνω τον λόγο, αλλά ο Izaya με διέκοψε.
-Αχ, δεν ψόφησε αυτή καλέ; Κρίμα. Πολύ κρίμα. αποκρίθηκε κοιτάζοντας τα νύχια του και απομακρύνθηκε πηγαίνοντας στην πρύμνη του καραβιού για να περιποιηθεί τον εαυτό του. Τον κοίταξα με ένα εχθρικό βλέμμα αλλά στην συνέχεια τον αγνόησα, δείχνοντας ανωτερότητα.
-Τι λέτε τέλος πάντων; φώναξα νευριασμένη και τους πλησίασα.
-Μα...μα κοιμάσαι τρεις μέρες! είπε ο Yoricas. Είχαμε φτάσει πια στα όρια της παράνοιας. Παραλογισμός. Σε μία έκρηξη θυμού χτύπησα τον Yoricas στο κεφάλι με αποτέλεσμα να παραπατήσει, καταλήγοντας στο κενό. Έτρεξα να τον κρατήσω ώστε να ανατρέψω την πτώση του αλλά μάταια. Με την κίνησή μου το αντίθετο προκάλεσα, άθελά μου τον είχα ρίξει στα ολόλευκα σύννεφα ώσπου χάθηκε από τον ορίζοντα. Όλοι με αντίκρισαν τρομαγμένοι, αλλά δεν το παρατήρησα. Απλά ένιωσα άσχημα στιγμιαία ύστερα όμως σκέφτηκα ότι θα τον βρίσκαμε όταν επιστρέφαμε. Δεν χρειαζόταν να ανησυχώ. Έτσι πίστεψα.
-Πάει αυτός.... είπε αινιγματικά μέσα από τα δόντια του ο Zeref ενώ τον είδε να χάνεται στα σύννεφα. Τότε όμως άξαφνα παρατήρησα κάτι αξιοσημείωτο. Δίπλα του στεκόταν μία ηλικιωμένη κυρία την οποία κρατούσε σταθερά εκείνος μαζί με τον Dakeron. Ήταν αρκετά αντιπαθητική και μου δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη. Σίγουρα δεν ήταν για καλό στο πλοίο μας. Προσπάθησε να ελευθερωθεί από τα δεσμά τους και τα κατάφερε. Όταν εγώ τους τράβηξα την προσοχή επιχείρησε να πηδήξει από το πλοίο αλλά ο Dakeron έτρεξε δημιουργώντας μπροστά της έναν τοίχο από γυαλί και την άρπαξε. Αλλά και πάλι το βλέμμα μου χάθηκε...
Μπροστά μας απλωνόταν μία λευκή ακτή. Τα σύννεφα παραμερίστηκαν και εμφανίστηκε. Η άμμος της, το πυκνό δάσος του νησιού, τα ολόλευκα νέφη που κοσμούσαν την ακρογιαλιά, αυτή η ριπή ανέμου που χτύπησε το πρόσωπό μου και η αναπάντεχη μελαγχολία που με κατέλαβε, μου θύμιζαν κάτι. Κάτι οικείο...

Ο Zeref και η Hitomi έρχονταν προς το μέρος των υπολοίπων, χωρίς πολλά ξύλα στα χέρια τους.
- Μα καλά τόσες ώρες μόνο αυτά μαζέψατε? Απόρησε ο Hades.
- Το νησί δεν έχει πολλά δέντρα κι έτσι τα πιο πολλά είναι από κάτι θάμνους που βρήκαμε μετά από πολύ ψάξιμο. Απάντησε ο Zeref και συμφώνησε η Hitomi.
- Πολύ ύποπτο μου φαίνεται όλο αυτό αλλά θα κάνω πως σας πιστεύω. Είπε ο Hades και οι άλλοι 2 έβαζαν τα ξύλα που είχαν μαζέψει στο έδαφος. Μετά 2-3 λεπτά μια μικρή φωτιά ήταν έτοιμη και όλοι είχατε μαζευτεί γύρω της. Αφού ψήσατε τα ψάρια αρχίσατε να τρώτε. Το φαγητό εξαφανίστηκε σχεδόν αμέσως, αφού η πείνα ήταν δεδομένη μετά από τέτοιο ταξίδι. Το ίδιο όμως ήταν και η κούραση κι έτσι χωρίς να περάσει πολύ η ώρα όλοι σας πέσατε για ύπνο πάνω στα κατάλευκα και απαλά σύννεφα που απλώνονταν σε όλη την παραλία. Η γριά που βρισκόταν μέσα στο κλουβί που και που φώναζε γι να την ελευθερώσετε και ότι θα σας τιμωρήσει ο Θεός. Κάποια στιγμή ο Hades δεν άντεξε και αφού σηκώθηκε πλησίασε το κλουβί της.
- Άκου να σου πω γιαγιάκα. Δεν το έχω σε τίποτα να σε πετάξω μέσα στη θάλασσα μαζί με το κλουβί σου. Αν θες λοιπόν να μην γίνεις φαγητό για το αυριανό μας φαγητό, κάτσε φρόνιμη μέσα στο κλουβί σου. Εκείνη μετά από αυτό τρομοκρατήθηκε και δεν ξαναμίλησε. Το επόμενο πρωί σας ξύπνησε η γλυκιά μελωδία από μία άρπα που έπαιζε κάπου κοντά στο σημείο που βρισκόσασταν.

-Όχι πάλι μόνος μαζί της!! Όταν είχαμε πάει για ξύλα, μου ανέλυε επιγραμματικά ΚΑΘΕ της όνειρο από αυτές τις τρεις μέρες που κοιμόταν! Μοιραστείτε και εσείς τον πόνο μου!!
Ο Hades γύρισε προς τον Dakeron.
-Καπετάνιε όχι... όχι δεν πάω μαζ-
-Dakeron! Έχεις την τύχη να τους κρατήσεις παρέα. Θα περιμένω εδώ με...
Σταμάτησε και κοίταξε γύρω του. Είδε σε μία γωνία τον Izaya να παραμονεύει με ένα πονηρό χαμόγελο.
-Καπετάνιεε~ θες τόσο πολύ να μείνουμε μαζί στο πλοίο? Θα περάσουμε τέλεια μαζί!~
-Izaya! Έχεις την τύχη να κρατήσεις παρέα στο πλοίο. Θα μείνεις εδώ και θα το φυλάξεις.
-Μα-
-Δεν έχει ΜΑ! Μην με νευριάζεται άλλο. Ας ξεκινήσουμε.
Οι 4 μας ξεκινήσαμε προς το μέρος από όπου ακουγόταν η μελωδία εκείνη. Αφού περπατήσαμε αρκετά μέτρα παραλίας παρατηρήσαμε μία σιλουέτα. Από εκείνη ερχόταν η μελωδία. Κατευθείαν, το βήμα μας έγινε πιο γοργό και σε πολύ λίγο χρόνο την φτάσαμε. Ήταν μία γυναίκα με τα ίδια ακριβώς φτερά με την Hitomi. Ήταν ξανθιά και κρατούσε μία άρπα. Γύρισε, μας κοίταξε και μας έδωσε ένα χαμόγελο. Κατεύθυνα τα δάκτυλά μου πάνω της και την κράτησα ακίνητη λόγω του φρούτου μου. Ο Hades εμφανίστηκε μπροστά της και την έπιασε από το λαιμό, ενώ ο Dakeron από πίσω. Η Hitomi, όπως το περίμενα, καθόταν πίσω με τα χέρια στο στόμα της, μιάς και βρήκε επιτέλους άτομο της ίδιας φυλής.
-Έχεις 10 δευτερόλεπτα να απαντήσεις σε κάθε ξεχωριστή ερώτηση που θα σου κάνουμε. Δεν χρειάζεται να σου πω τι σε περιμένει αν δεν προλάβεις...

Βρισκόμασταν πια στο εσωτερικό του δάσους αυτού του ουράνιου νησιού. Μία μελωδική φωνή και το άκουσμα μίας άρπας μας τράβηξε την προσοχή. Πλησιάσαμε προς το μέρος της και είδαμε μία γυναικεία μορφή, μία κάτοικο της Skypiea. Έμεινα άναυδη αντικρίζοντας την. Με μιας κέρδισε την συμπάθειά μου, το παρουσιαστικό της ήταν ευχάριστο και η χροιά της μαγευτική.
Όμως η ζωή της κοπέλας ξαφνικά βρέθηκε σε κίνδυνο. Το ολίγον τι ευέξαπτο και αιμοβόρο πλήρωμά μου την είχε εγκλωβίσει, περικυκλώνοντας την χρησιμοποιώντας τις ικανότητές τους.
-Σταματήστε! φώναξα έντρομη καθώς ο Hades την είχε εκφοβίσει με τα λόγια του. Δεν θα καταφέρναμε τίποτα με τις βιαιότητες, έπρεπε να φερθούμε πολιτισμένα. Παρ' όλα αυτά κανένας δεν μου έδωσε σημασία, καθώς κοιτούσαν ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας να αποφασίσουν τις ερωτήσεις που θα της έκαναν. Ήταν τόσα τα αναπάντητα ερωτήματα που μας κατέκλυζαν.
Έχω εγώ να κάνω μία ερώτηση. είπα επιβλητικά και πλησίασα.
-Hitomi, άσε τις ανοησίες. Μην αρχίζεις πάλι! μου απεθύνθηκε παραπονεμένα ο Zeref. Τον αγνόησα και πλησίασα και άλλο την ξανθιά γυναίκα που βρισκόταν απέναντί μου.
-Πες μου λοιπόν... Ποιος είναι ο υποτιθέμενος "θεός" σας; Που βρίσκεται; αποκρίθηκα με έναν υποτονικό τόνο στην φωνή μου. Αστραπιαία έβγαλα το σπαθί μου από την θήκη του και την σημάδεψα στο στομάχι. Ήθελα απαντήσεις, όπως όλοι μας, και γρήγορα. Αυτός ο "θεός" ήταν η αιτία που απομακρύνθηκα από το νησί. Το ήξερα βαθιά μέσα μου. Εκείνη την στιγμή όλοι με παρατηρούσαν ξαφνιασμένοι, δεν περίμεναν την αντίδρασή μου και για άλλη μία φορά τους εξέπληξα.
-Είναι...ο Enel. πρόφερε τρέμοντας αλλά συνέχισε όταν πίεσα και άλλο την σάρκα της με την λεπίδα μου.
Είναι παντοδύναμος και απαιτεί τον σεβασμό όλων. Όποιος δεν πληρώσει το φόρο στην είσοδο ή τον παρακούσει, δέχεται την τιμωρία του. Δεν γνωρίζω που βρίσκεται βέβαια. αποκρίθηκε και τελειώνοντας πήρε μία ανάσα.
-Μίλα! Δεν θα σε περιμένουμε για πολύ. είπε ο Hades νευριασμένος με την απότομη διακοπή της. Εκείνη είχε τρομοκρατηθεί, με δυσκολία ενέπνεε και ο σφυγμός της είχε επιταχυνθεί επικίνδυνα.
-Μα... μα, δεν γνωρίζω. είπε η κοπέλα βουρκωμένη. Έλεγε την αλήθεια. Δεν ήξερε που βρίσκεται. Ακούμπησα το μπράτσο του καπετάνιου και τον κοίταξα με ένα βλέμμα γεμάτο νόημα. "Αλήθεια, δεν ξέρει που είναι ο Enel." του έλεγα ξεκάθαρα με την ματιά μου. Εκείνος και οι υπόλοιποι το κατάλαβαν. Ευτυχώς, εκείνη έζησε για λίγο ακόμα.
-Ωραία λοιπόν, επόμενη ερώτηση. αναφώνησε ο Dakeron διακόπτοντας την σιωπή.

Η κοπελια προσπαθουσε να ξεφυγει απεγνωσμενα ενώ ταυχρονα τους ελεγε ότι κανουν μεγαλο λαθος για το γεγονος ότι θελουν να αντιμετωπισουν τον θεο Enel. Παρ όλα αυτά το πληρωμα δεν εδωσε σημασια στα λογια της κοπελιας και προπορευτικε για την πολη η οποια μπηκε στο οπτικο τους πεδιο υστερα από κανα μισαωρο ποδαροδρομο…
Το πληρωμα εδειξε ενθουσιασμενο στο υπεροχο αυτό θεαμα. Η αληθεια ηταν ότι διεφερε σε παρα πολλα απ ολες τις πολεις που ειχαν επικσεφτει σαν πληρωμα στο παρελθον. Παρ όλα αυτά οι κατοικοι εδειχναν να είναι αρκετα φοβισμενοι όταν τους εβλεπαν….
-Τελικα μαλλον ειμαστε τρομακτικοι πειρατες…ολοι δειχνουν τρομαγμενοι…
-Εισαι και εξυπνος…ξερουν ποιοι ειστε….!Ποσο μαλλον όταν εχετε πιασει ως ομηρο και δεν εχετε πληρωσει το τιμημα για να ερθετε εδώ…ξερουν ποιοι ειστε…σας προειδοποίησα πολλες φορες αλλα μαλλον δεν το καταλαβατε…ειπε οσο πιο σιγα μπορουσε η ξανθια αγγελος….
Τοτε εμφανιστηκε μπροστα στο πληρωμα μια ντουζινα από στρατιωτες…
-Εχετε το θρασσος να ερχεστε και εδώ….
-Ότι θελουμε θα κανουμε..ειπε ψυχρα ο καπετανιος ο οποιος προσπαθουσε να επιβληθει…
-Σας δινουμε την επιλογη να μετανοιωσετε για τις πραξεις σας…και τοτε ισως ο θεος σας συγχωρεσει….Οποτε ειστε μαζι του ή εναντια του?

-Δεν θα σταθούμε ενάντιά του... ούτε όμως και μαζί του! Και αυτό γιατί δεν υπάρχει κάποιο ον στον κόσμο μας που να μπορεί να μας ξεπεράσει σε δύναμη!
-Άρα στρέφεστε εναντίον του! Πιάστε τους!
Όλοι οι στρατιώτες του όρμησαν προς τα πάνω μας για να μας πιάσουν αλλά τότε ο Hades μπήκε στην μέση.
-Αφήστε τους πάνω μου και φύγετε! Είναι αρκετά εύκολοι αντίπαλοι και θα χαρώ να τους πολεμίσω εγώ.
-Να μαντέψω... Πάμε να ψάξουμε για τον Enel και να τον σκοτώσουμε?
-Όχι... Αν υπήρχε ο Enel τότε εδώ και τώρα θα μας κατέστρεφε, άρα όλα όσα λένε καταλήγουν σε αδιέξοδο. Πηγαίντε και βρείτε πληροφορίες για το νησί και για το πως θα φύγουμε από εδώ. Πάρτε και την κοπέλα μαζί σας!
Φύγαμε όλοι μας και αφήσαμε πίσω τον Hades. Όταν φτάσαμε σε ασφαλές μέρος, η κοπέλα μας εξήγησε όλη την κατάσταση στο νησί και για μία φυλή, τους Shandians που ήταν αντίθετοι στον Enel.
-Προς το παρόν, λέω να επισκεφτούμε τους Shandians. Εφόσον, ο Enel μπορεί να μην υπάρχει όπως συμπεράναμε, χωρίς πολλά στοιχεία όμως, μπορεί εκείνοι να διαδίδουν ψεύτικες φήμες ώστε να διοικήσουν μόνοι τους το νησί. Ας σπείρουμε τον θάνατο στην φυλή τους αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την αλήθεια...
-Συμφωνώ!
-Hitomi?
-Συμφωνώ επίσης αν και έχω το προαίσθημα ότι θα ξαναβρεθούμε αντιμέτωποι με τους προηγούμενους στρατιώτες..

(Αντίπαλοι: Shandians)