[Group B]Ξεκίνημα Ιστορίας[Arc]

Καλωσήρθατε στην ιστορία της ομάδας B για το Skypiea Arc.
Η ιστορία αυτή που θα κάνουμε θα κρίνει τα πάντα στο Arc,μάχες,επιλογές,δυνάμεις.
Η σειρά στην ιστορία θα είναι ως εξής:

Admin
Johnny13-Link Valentine
Jester-Mactrollov Haruko
F_A_I-Carl Bane
Giannisbeast-JGama Kurogane
Pashalis_Hunder-Asuma
και πάλι τα ίδια.

Στην ιστορία αυτή θα σας παιδέψω όσο πιο πολύ μπορώ και θα μπορεί να σας δώσω διάφορες επιλογές όπου μπορούν να κρίνουν το τέλος του Event.
Όταν είναι να έρθει η ώρα για μάχη θα σας πω εγώ και όταν είναι να σας κάνω μια ερώτηση θα απαντάει μόνο ο αρχηγός σας,όπως πάει η σειρά για την ακρίβεια.
Επίσης θέλω το λιγότερο 5 σειρές σε κάθε πόστ σας.



Δεν επιτρέπονται Troll εικόνες.
Τα χρώματα που έβαλα στα ονόματα των χαρακτήρων σας είναι αυτά για τους διαλόγους τα οποία καλό θα ήταν να τηρήσετε για να μην μπερδευτούμε.

Βάλτε την φαντασία σας στην ιστορία αυτήν

---

-Δεξί-αριστερό,Δεξί-Αριστερό,χα!σε έχω μάθει πλέον Haruko!
-Θέλεις ακόμη εξάσκηση Asuma χιχι
Η Haruko άρχισε να τρέχει γύρω γύρω από το πλοίο με τον Asuma να την κυνηγάει...
-Ε!αυτό δεν είναι δίκαιο!Δεν μπορώ να σε πολεμήσω έτσι!
-χιχι έχει πλάκα~~
-Έλα εδώ γκρρρ
-τσ....ανόητοι....είπε o Carl καθώς έβλεπε με μεγάλη αδιαφορία την ''μάχη'' ανάμεσα στην Haruko και τον Asuma.
-oi!carl!σήκω πάνω να σου δείξω τι εστί αληθινός πολεμιστής!
-Δεν πολεμάω με ανόητους...
-ΤΙ?!!
Ο Kurogane ένας πολύ δυνατός πολεμιστής προσπαθούσε να πείσει τον Carl να πολεμήσουν μεταξύ τους,αλλά για 15η φορά η αίτηση του για μάχη απορρίφθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα....
-Σύννεφα......ουρανός...Άγγελοι!τι χαρά είναι αυτηηηηηή!
Ο καπετάνιος Link Valentine σκεφτόταν το τι θα μπορούσε να συναντήσει εκεί που πάνε ενώ από πίσω του πετάγονταν καρέκλες κανάτες και πιάτα μιας και είχανε πιάσει το κλασικό καυγαδάκι τους.
Εκείνη την ώρα από τα μεγάλα άλματα της η Haruko παραπάτησε και παραλίγο να φύγει έξω από το πλοίο μέχρι που από την μια στιγμή στην άλλη ο καπετάνιος ''τηλεμεταφέρθηκε'' κοντά της και την έπιασε από το χέρι...
-Ευχαριστώ καπετάνιε
-Πρέπει να προσέχουμε μια κυρία σαν και εσένα Haruko
Και έτσι συνέχιζαν την πορεία τους για το άγνωστο νησί που λένε ότι βρίσκεται στον ουρανό.

Δεν μπορουσα να περιγραψω το αισθημα που ενοιωθα με αυτα που εβλεπα γυρv μου. Ηταν λες και βρισκομουν στον παραδεισο. Για μισο...στον ουρανο ημασταν...μηπως ειμαι στον παρδεισο...???
-Αυτο ειναι... ...ειμαστε στον παρδεισο...
... ...Ενα τηγανι εκτοξευτηκε και με πετυχε στο κεφαλι...
-Τι.... ...θα σας....
(Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα...)
- Μαλιστα καπετανιε...!!!Δεν θα ξανα παλεψουμε στο πλοιο... (φωναξαν ολοι ομοφωνα)
- Την Haruko δεν την ακουμπησε καν...παντα την αφηνει...!
- Το ακουσα αυτο. Κανονισε την πορεια σου...αλλιως θα τις φας...
- Καλα ντε...αμεσως...

Μολις ειχαμε περασει μια τυρελη περιπετεια σε ενα γιγαντιο πιδακα απο νερο και τωρα βρισκομασταν να ταξιδευουμε πανω σε συννεφα μεσα στον ουρανο...
Ηταν λιγο τρομαχτικο αν το σκεφτει κανεις μιας και συνεχεια υπαρχει στο μυαλο σου η σκεψη..."θα πεσω???"...αλλα ηταν τοσο απιστευτα εδω πανω που το ειχαμε ξεχασει ολοι...και παρολο που ηταν ολοι τοσο ανετοι...μεσα τους πεθαιναν για μια τρελη περιπετεια...
Ηταν μεχρι στιγμης το μεγαλυτερο επιτευγμα αυτου του πληρωματος....και οπως ενοιωθα...ειχαμε και συνεχεια....

Ακόμα και τώρα, καιρό αφού είχα μπει σ'αυτό το πλήρωμα, αναρωτιόμουν γιατί στο καλό είμαι μαζί τους. Υπερκινητικά, τρελά, φιλόδοξα άτομα, που ακόμα κι ο καπετάνιος δεν ήξερες ποτέ αν θα σε κατσαδιάσει ή αν κλάψει μαζί σου για τον πιο απίθανο λόγο.

...όχι ότι εγώ είμαι καλύτερος.

Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία΄ αυτό που μετράει είναι ότι αυτήν την φορά, στην πραγματικότητα πετούσαμε στα σύννεφα! Κυριολεκτικά, πλέαμε πάνω στα σύννεφα! Ακόμα δε μπορούσα να πιστέψω ότι αυτός ο τρελός ο καπετάνιος μας είχε δίκιο και βρεθήκαμε να πλέουμε στον ουρανό--όσο κι αν προσπαθούσα να φανώ αδιάφορος, είχα εκπλαγεί αρκετά ώστε ν'απαντήσω στην Haruko σοβαρά. (Γιατί σάμπως εκτοξεύτηκε το τηγάνι? Η Haruko το χε πετάξει, αλλά σιγά μην την έκανε τίποτα ο καπετάνιος. Ποτέ δεν την κάνει τίποτα.)

Τα πάντα γύρω μας ήταν όμως τόσο όμορφα, σχεδόν ονειρικά, που χαλάλι το ξύλο που φάγαμε.

"Όι, Haruko, τι λέει? Στα σύννεφα θα σαι λιγότερο αιθεροβάμων απ'ότι συνήθως?"
"Μπα, ξέρεις τη λέξη? Χο χο χο, με εκπλήττεις!"
"Α! Τι λες καλέ!? Θα σε σκοτώσω-!"

Δεν άντεχαν άλλο τα νεύρα μου -ούτε το πρόσωπό μου, να φάω κι άλλο ξύλο απ'τον καπετάνιο- οπότε άρπαξα τον κουβά και τον πέταξα στην πλάτη του Αsuma.

"Aπλώς σκάστε. Και οι δυο σας."
"Μ-μ-μα!"
"Αστους αυτούς!" πετάχτηκε ο Gama μπροστά μου. "Εγώ σας λέω έχω ακούσει για φοβερά πλάσματα εδώ πάνω! Ποιος θέλει να κάνουμε ένα μικρώ διαγωνισμό λοιπόν: όποιος βρει κι αιχμαλωτίσει τα περισσότερα ζώα, κερδίζει!"
"Οχο! Ενδιαφέρον ακούγεται αυτό. Για μίλα μικρέ...!"
"Εδώ πριν από είκοσι λεπτά έλεγες πως θα πεθάνουμε, και τώρα κάνεις διαγωνισμούς. Ηλίθιε..."

Είχαμε φτάσει στα σύννεφα και σύντομα κοντά σε ένα μύθο .Πολλοί στην θάλασσα της grand line θεωρούσαν την χρυσή πόλη στον ουρανό ένα απλό παραμύθι και ένα ψέμα που ήρθε από τον montblanc noland .Αλλά τώρα πια ήμασταν κοντά στο ψέμα .Ήμασταν εμφανώς ενθουσιασμένοι με το γεγονός και όπως έκανα καθημερινά πείραζα τα αδύναμα μελή του πληρώματος ,και όπως τις περισσότερες φορές καταλήγαμε να εξοργίσουμε τον καπετάνιο .Σχεδόν πάντα οι άλλοι έτρωγαν το ξύλο εκτός από εμένα ,αν και ήξερα τον λόγο δεν θα ήθελα να τον εκμεταλλευτώ .Ο μόνος που δεν έδειχνε καθόλου τον ενθουσιασμό του ήταν ο Carl ο όποιος σχεδόν πάντα είχε την ίδια στάση σε οποιαδήποτε περιπέτεια και αν μπλέκαμε .Από την στιγμή που έγινα μέλος του πληρώματος δεν είχε αλλάξει καθόλου ,οποιαδήποτε κίνηση μου ήταν γελοία για αυτόν ,ακόμα και την ασχολία μου με την μουσική την θεωρούσε παιδιάστικη για την θάλασσα .Σίγουρα όμως θα υπήρχε κάποιος τρόπος για να αλλάξει χαρακτήρα ,και ίσως τον έβρισκα σύντομα .Έτσι αφού έφαγαν όλοι οι άλλοι το ξύλο ,αποφάσισα να ηρεμίσω και να ασχοληθώ με την μουσική. Έπιασα τον μπάσο μου και ξεκίνησα να παίζω ένα απαλό και κλασσικό ρυθμό που είχα συνηθίσει να παίζω για χρόνια…
-Oiii….Haruko…παίζεις χαλιά…..
Εκείνη την στιγμή έριξα ένα ψυχρό βλέμμα στον Asuma ,έδειχνα ήρεμη ενώ την ίδια στιγμή τα δάκτυλα μου σταμάτησαν να χτυπούν τις χορδές .Έτσι σηκώθηκα έπιασα το μπάσο μου με τα δυο χεριά και γεμάτη οργή χτύπησα τον Asuma στο κεφάλι ,όμως ήταν σαν να μην το χτύπησα καθώς χάρις την δύναμη που φρούτου του διαβόλου το κεφάλι του διαλύθηκε σε φως και ξαναφτιάχτηκε..
-Άμα ξανά προσβάλεις την μουσική μου…Θα χρησιμοποιήσω αλλά μέσα για να σου σπάσω την μούρη….
-Σταματήστε να πλακώνεστε και ελατέ εδώ ο Gama έχει κάτι χαζό αλλά ενδιαφέρον να μας πει..

Χεχε. Αυτό που πάντα ήθελα. Να αναδείξω τον εαυτό μου ανάμεσα σε όλους αυτούς. Να τους δείξω ποιος είναι ο καλύτερος σε αυτό εδώ το πλήρωμα.
-Λοιπόν αφού είστε όλοι εδώ καιρός να σας πω τους κανόνες και τις λεπτομέρειες αυτού του διαγωνισμού. Όπως σας είπα προηγουμένως έχω ακούσει από έναν τύπο που ήξερε έναν τύπο που ήξερε έναν τύπο πως εδώ υπάρχουν σπάνια πλάσματα τα οποία δεν πρόκειται να τα δούμε πουθενά αλλού.
-Μα καλά ρε πας καλά? Τι ξέρεις έναν τύπο που ξέρει έναν τύπο? Και περιμένεις να σε εμπιστευτούμε ποτέ έτσι?
-Link πες στο Gama να σταματήσει να λέει ανοησίες γιατί δε τις αντέχω.
-Θες να τις φας Gama?
-Για δοκίμασε και θα...
-Σταματήστε. Αφήστε τον Gama να συνεχίσει.
-Λοιπόν τι έλεγα... Α ναι. Λοιπόν τι θα λέγατε να διοργανώναμε τον πρώτο επίσημο διαγωνισμό του πληρώματός μας? Ο πρώτος που θα πιάσει τα περισσότερα παράξενα ζώα χωρίς να τα σκοτώσει η τα τραυματίσει θα πάρει όλα τα λεφτά των υπολοίπων. Τι λέτε?
-Δε μου ακούγεται άσχημο. Λοιπόν είναι επίσημο. Από τώρα όποιος πιάσει τα περισσότερα πλάσματα κερδίζει τα λεφτά των υπολοίπων. Είστε σύμφωνοι?
-Ναι, φωνάξαμε όλοι μαζί.
Καθώς περνούσε η ώρα και εμείς συνεχίζαμε να πλέουμε στα σύννεφα. Ο Asuma με τον Carl το είχαν ρίξει στα χαρτιά. Η Haruko έπαιζε με το μπάσο της (άθλια όπως πάντα) , εγώ είχα πιάσει το πηδάλιο και έπλεα σταθερά ευθεία χωρίς να αλλάξω πορεία και ο καπετάνιος κοιμότανε. Ξαφνικά ο καπετάνιος σηκώνεται όρθιος και μας φωνάζει.
-Ετοιμαστείτε. Κάτι πλησιάζει.

Μετά από αυτό εγώ πήγα στο κέντρο του καραβιού,καθώς περπατούσα γυρίζω πίσω το κεφάλι μου κι ρίχνω ένα δολοφονικό βλέμα προς τον Gama,αμέσως με είδε ο Carl κι ο καπετάνιος ο Link ενώ η Haruko συνέχιζε να παίζει άθλια με το μπάσο της.Αμέσως γύρισα έπιασα το κουτί με τα τσιγάρα που είχα στην τσέπη μου έβαλα ένα στο στόμα κι το άναψα,αφού έκανα μία τσζούρα έπιασα τα όπλα μου κι με τα δύο χέρια

Σπόιλερ:

-Asuma!!!!!!όλοι με κοιτάξανε,εγώ με την βοήθεια του φρούτου μου τηλεμεταφέρθηκα κι χτύπησα με το ένα όπλο μου τον Gama στο κεφάλι που είχε ως αποτέλεσμα να πεταχτεί μέχρι τα πόδια του καπετάνιου
-Αsuma-kun
-Οι τι έκανες εκεί πέρα θες να φας ξύλο
-Αsuma γιατί το έκανες αυτό
-Δεν μπορό να πιστέψω πως συμφονήσαμε με αυτό που είπε ο Gama όλοι με κοίταζαν με προσοχή εδώ πετάμε στον ουρανό ούτε ξέρουμε τι θα συναντήσουμε κι καθώμαστε κι κάνουμε διαγωνισμούς κι αν ισχύουν αυτά που είπες Gama τότε θα πρέπει να συνεργαστούμε αλλιώς θα πεθάνουμε όλοι μας αμέσως όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους
-Εχεις δίκαιο από εδώ κι πέρα ξεχνάμε τον διαγωνισμό
-Μα...μα...μα
-Δεν έχει μα
-Καλά
-Ωραία κι αφού γύρησε από την άλλη ο καπετάνιος είπε μα τι στο καλό είναι αυτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εκεί που πήγε να αρχίσει η φασαρία για άλλη μια φορά ο καπετάνιος πάγωσε καθώς αντίκρισε κάτι απίστευτο μπροστά του.
Πρώτη φορά βλέπανε τα μέλη του πληρώματος τον καπετάνιο τους να κάνει έτσι.
-Τι γίνετε?σκέφτηκε ο καθένας από μέσα του,μέχρι που γύρισαν το κεφάλι προς την μεριά που κοιτούσε ο Valentine και αντίκρισαν μια τεράστια πύλη σε σχήμα αστεριού.
-ΕΕΕΕΕΕ?!!!!!Φωνάξανε όλοι μαζί.
-Τι είναι αυτό?!!!!φώναξε ο Valentine καθώς έβλεπε ότι μια πύλη στεκόταν στον ουρανό και βρισκόταν ακριβώς μπροστά τους!
-οιιι,δείτε εκεί....έχει και ταμπέλα!
-Heaven's Gate?Είμαστε στον παράδεισο?
- Baka!!!Ποιόν παράδεισο?!Ξύπνα!
-χα χα,έχουμε επισκέπτες......μια κοντή σκιά εμφανίστηκε από το πουθενά και κοιτώντας όσο πιο καλά μπορούσαν πρόσεξαν ότι ήταν μια κοντή γριούλα.
-Zombie!!! φώναξε η Haruko..
- Δεν είναι Zombie!
-Καλωσήρθατε στην πύλη της Skypiea,την πύλη του ''παραδείσου'' όπως λέει και η περίφημη ταμπέλα μας.
Για να περάσετε από εδώ θα πρέπει να απαντήσετε σε 3 ερωτήσεις που θα σας κάνω.
Αν δεν απαντήσετε,και πάλι θα περάσετε αλλά με μεγάλο κίνδυνο να χάσετε την ζωή σας.
-Ερωτήσεις ε?χμμμμ είμαι έτοιμος!απάντησε με μεγάλη σιγουριά ο καπετάνιος Valentine.


[Θα μου στείλει πμ ο καπετάνιος σας στο ότι είναι έτοιμος να απαντήσει στις ερωτήσεις που θα του κάνω.Οι ερωτήσεις θα γίνουν εδώ και δεν θα είναι όλες μαζί αλλά μια μια.Θα έχει δυο λεπτά από τότε που θα γίνει το πόστ να απαντήσει αλλιώς θα ακυρωθεί η ερώτηση.]

Ερώτηση 1:

Πως λέγετε το φρούτο του Enel?

Goro Goro no Mi

Η απάντηση είναι σωστή και παίρνετε το πρώτο βραβείο στους χαρακτήρες σας.
(+20 % Pots)


Ερώτηση Δεύτερη:(Μέτρια)

Πως λέγετε το άλογο του Gan Fall?

Pierre

Η απάντηση είναι σωστή και παίρνεται από ένα Dial ο καθένας(Δεν θυμάμαι ποιο,το λέει στο πόστ του αρκ :P)

Ερώτηση Τρίτη:(Δύσκολη)

Από ποιον έχασε σε μάχη ο Priest Shura?

Wiper

Συγχαρητήρια!
Απάντησες σωστά και στις 3 ερωτήσεις!

Ξεκλειδώσατε το Combo Attack!

Τα Pots και τα Dial θα προστεθούν τώρα στους χαρακτήρες και θα σε ενημερώσω για το Combo Attack στο τόπικ των χαρακτήρων.


Η ιστορία συνεχίζεται με πόστ του Johnny13.
Και μπορείτε να φτάσετε μέχρι το Angel Beach.

Οι ερωτησεις της γριας-ζομπι ηταν πολυ ευκολες και για μια στιγμη αισθανθηκα σιγουρος οτι τα παμε καλα...ομως...
-Ωραια...απαντησατε και στις τρεις ερωτησεις με επιτυχια. Οι ερωτησεις ομως δεν επαιζαν ρολο. Απλα ειχα καιρο να δω κοσμο και εκανα πλακα να περασει η ωρα μου...
-Τι...τι ειπες...παλιογρ...
Ο Carl ετρεξε και επιασε την Haruko πριν κανει καμια βλακεια...
Γυρισα και τους κοιταξα με αυστηρο υφος καθως ενοιωθα οτι κατι περιεργο επαιζε εδω περα...
-Λοιπον...τι πρεπει να κανουμε για να περασουμε?
-Ειναι απλο. Θα πληρωσεται 100.000.000 μπελι ....εκαστως.
...ποσο?????? (ειπανε ολοι μαζι)
Τους ξανα κοιταξα με αυστηρο υφος και συμορφωθηκαν.
-Και τι θα γινει αμα δεν πληρωσουμε? Θα μας εμποδισεις εσυ απο το να αναιβουμε?
-Μπορειτε να κανετε οτι θελετε. Εφοσον ομως δεν πληρωσετε. Ο θεος θα σας τιμωρησει.
Κοιταξα πισω τους συντροφους μου. Ολοι προσπαθουσαν να συγκρατηθουν και να μην βαλουν τα γελια...Για μια στιγμη με συνεπειρε και μενα η χαζομαρα τους και ενα χαμογελο μου ξεφυγε...
-Ωραια λοιπον...θα ανεβουμε εμεις και αν ερθει ο "Θεος"...μαλλον θα ξερει που να μας βρει...!
Οι αλλοι αρχισαν να γελανε...
Η γρια δεν εδειξε να νοιαζετε ιδιαιτερα και ετσι συνεχισαμε την πορεια μας. Δυο γιγαντιοι καβουρες ξεπεταχτηκαν απο την λευκη θαλασσα και μαγκωσαν το καραβι μας.

Ο Link απάντησε με μεγάλη ευκολία στις ερωτήσεις της γριάς . Έτσι είχαμε εξασφαλίσει την είσοδο στον παράδεισο. Όμως η γρια μας ζήτησε και κατή άλλο, λεφτά, ένα αρκετά μεγάλο ποσό που σίγουρα κανένας από το πλήρωμα μας δεν διέθετε . Έτσι δεν δεχτήκαμε να πληρώσουμε και η γρια μας προειδοποίησε ότι θα δεχόμασταν την τιμωρία του "θεού". Βεβαία κανείς στο πλήρωμα δεν μπορούσε να το πάρει στα σοβαρά αλλά ο Link παρέμεινε σοβαρώς και αποφάσισε να συνεχίσουμε . Έτσι το πλοίο μας χάραζε την πορεία του μέσα στα σύννεφα . Όμως ξαφνικά εμφανίστηκαν δυο γιγάντια καβούρια και μαγκώθηκαν στο πλοίο μας. Εκείνη την στιγμή όρμισα στο προς την δαγκάνα του κάβουρα και προσπάθησα να του επιτεθώ όμως ο Asuma μπήκε μπροστά μου...
-Γιατί με σταματάς... Προσπαθούν να μας σκοτώσουν..!!
-Αναμενόμενο να το νομίζεις αυτό...Μιας και είσαι απόλυτα ηλίθια...Τα καβούρια αυτά μας οδηγούν προς κάποιων προορισμό... Άγνωστο.. Αλλά από ότι φαίνεται μας βοηθάνε..
-Μπορεί να μας οδηγούν στον μούφα "θεό" και να μπλέξουμε πάλι......Δεν έχω όρεξη για ξύλο τελευταία...
-μάλλον φταίει το ότι είσαι απολύτως άχρηστη.....
-Εσένα μπορώ να σε ξεκάνω σε δευτερόλεπτα.....
-Όσο και να προσπαθείς δεν θα με αναγκάσεις να σε πολεμήσω.... Είναι απλά χάσιμο χρόνου....
-Οι.....στον ορίζοντα... νομίζω ότι βλέπω ένα νησί... Αλλά είναι όλα ακόμη θολά...
Εκείνη την στιγμή τρέξαμε όλοι προς την πλώρη του πλοίου μας καθώς αρκετά μακρυά αχνοφαινόταν μια λευκή ακτή...

Όλα είχαν γίνει πολύ γρήγορα΄ πότε μας έκανε μια γριά κάτι ερωτήσεις, πότε εμφανίστηκαν τα καβούρια, δεν είχα καταλάβει καλά-καλά...ώσπου βρεθήκαμε αντιμέτωποι γι άλλη μια φορά με το μεγαλείο τς φύσης.

Τα καβούρια μας οδηγούσαν ευθεία ολοταχώς σε μια πανέμορφη λευκή ακτή, που όσο πλησιάζαμε, τόσο πιο όμορφη φαινόταν.

"Όλα είναι ακόμα θολά." είχε πει ο Gama μα πλέον αυτό δεν ίσχυε: μπροστά μας εξαπλώνονταν ένα ονειρικό τοπίο, με καταπράσινο φόντο τα δέντρα και το δάσος.

Πιο ψηλά, λες και τα σύννεφα ήταν όροφοι ενός ουράνιου παλατιού, υπήρχαν μεγάλα σπίτια, σαν επαύλεις. Οι σκάλες που οδηγούσαν από "όροφο" σε "όροφο" έμοιαζαν με λευκά ουράνια τόξα.

"Ωωωω, νομίζω βρήκαμε κάτι που αρέσει στον Carl: η φυσική ομορφιά...!" είπε η Haruko περιπαιχτηκά, σκουντώντας με στον ώμο.
"Ε, γι αυτό δεν του αρέσεις εσύ μάλλον!"

Ο Asuma άρχισε να γαλάει μαζί με τον Gama΄ η νεαρή Haruko φαινόταν σκανδαλισμένη. Τσ, σιγά το σκάνδαλο λέω γω.

"Τι είπες?? Καπετάνιε~!" Η νεαρή γύρισε όλο νάζι και σκέρτσο στον Link. "Πες του κάτι...!"
"Καλά, εδώ μας κυκλοφορούν κάτι τεράστια καβούρια απ'το χέρι λες και είμαστε παιδάκια και σεις μαλώνετε για βλακείες? Σοβαρευτείτε...!"

Εμ, δίκιο δεν έχει...? σκέφτηκα εκνευρισμένος...

Αλλά σιγά μη μας έκανε την χάρη αυτή η κοπέλα: πήρε το μπάσο της και συνέχισε να παίζει μουσική. "Τον ίδιο τον Θεό...να είχα απεναντί μου~!"
"Σκάσε πια! Και δεν υπάρχει θεός!"
"Ναι, μα η κυρία είπε κάτι για ένα θεό...ε, μου ήρθε έμπνευση και έκανα αυτό το στιχάκι." Ξαφνικά η κοπέλα πήρε ένα πανούργο βλέμμα και ήρθε πιο κοντά μου΄ δε μ'άρεζε όταν το έκανε αυτό."Γιατί Carl? Μήπως πίστευες κάποτε στον Θεό? Μήπως-?"
"Πλήρωμα."

Η σοβαρή φωνή του καπετάνιου μας έκανε όλους να γυρίσουμε στο μέρος του΄ όταν έπαιρνε αυτόν τον τόνο, σήμαινε ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε...ή αξιοπερίεργο. Κοιτάξαμε με απορία.

Όταν ο καπετάνιος αρνήθηκε να πληρώσει τη γριά τότε ένιωσα για άλλη μια φορά υπερηφάνως που είμαι μέλος αυτού του πληρώματος. Πειρατής για εμένα σήμαινε να μην υπακούω σε κάποιον κανόνα. Να είμαι ελεύθερος. Βασικά θα μπορούσα να πω πως η ελευθερία είναι ο μόνος μου κανόνας. Όταν ήρθαν τα καβούρια ομολογώ πως ξαφνιάστηκα λίγο. Αλλά ο Asuma μας καθησύχασε χρησιμοποιώντας την ευστροφία του για να καταλάβει τις προθέσεις των καβουριών. Το μόνο που έκανα ήταν να μας μεταφέρουν. Ύστερα από μερικά λεπτά η Haruko άρχισε να παίζει το μπάσο της. Όχι πάλι, σκέφτηκα
-Haruko σε παρακαλώ σταμάτα να παίζεις μου προκαλείς πονοκέφαλο.
-Σε πληροφορώ Gama πως ο Link πιστεύει πως έχω ταλέντο. Το ίδιο και εγώ.
-
Δε μου απάντησε. Απομακρύνθηκε και συνέχισε να παίζει το μπάσο της. Φαίνεται πως τη στεναχώρησα. Δε πειράζει θα της ζητήσω συγνώμη πιο μετά. Προχώρησα λίγα βήματα και τότε μου ήρθανε στο μυαλό τα λόγια της γριάς. Συγκεκριμένα μια πρότασή της. "Ο θεός θα σας τιμωρήσει.". Τι να εννοούσε με αυτό. Τότε όμως ο καπετάνιος μας φωνάζει να μαζευτούμε. Δεν επρόκειτο να ήταν για καλό όμως, καθώς ο τόνος της φωνής του ήταν πολύ σοβαρός.

Μόλις περάσαμε τις πύλες κι από την γιαγιά που είθελε κι να πληρώσουμε,αλλά τελικά ο καπετάνιος μας δεν πλήρωσε κι έτσι είπε πως θα αντιμετωπίσουμε τον ''θεό'' κι άρχισα να σκέφτομαι τι στο καλό ήταν ο ''θεός'' γι αυτούς.Τις σκέψεις μου της διέκοψε η μουσική της Haruko με το μπάσο της
-Αμάν ρε Haruko αφού δεν το κατέχεις τι το παίζεις
Αυτή δεν μου έδωσε σημασία κι συνέχιζε κι έπαιζε εγώ τότε έβαλα το χέρι μου στην τσέπη για να πάρω ένα τσιγάρο γιατί το άλλο που κάπνιζα είχε τελιώσει,μόλις έβαλα το τσιγάρο στο στόμα μου κι πήγα να το ανάψω μας φώναξε ο καπετάνιος
-Οι παιδιά ελάτε εδώ έχω κάτι να σας πώ
Αμέσως όλοι σταματήσαμε αυτό που κάναμε κι πήγαμε κοντά στον καπετάνιο
-Τι μας θέλεις captain
-Λοιπόν δεν ξέρω για σας με τα λόγια της γριάς με ανησύχησαν
-Ελα τώρα καπετάνιε σιγά μην υπάρχει θεός κι άμα υπάρχει είμαστε πολύ δυνατή σιγά μην φοβηθούμε
-Εσύ Asuma τι λές με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη σου
-Για σκεφτήτε λίγο τα γεγονότα που έγιναν μας ανέβασαν εδώ δύο καβούρια πλέουμε πάνω στα σύννεφα κι μιλήσαμε με μιά γριά πάνω στα σύννεφα δεν είναι κι το πιο φυσιολογικό
-Δυλαδή υπάρχει αυτός ο ''θεός''????
-Πολύ φοβάμαι πως ναί κι είναι πιο δυνατός από όλους εμάς,επίσης ο Gama έλεγε την αλήθεια εδώ υπάρχουν πλάσματα που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ μας
-Και τι νομίζεις θα γίνει
-Δεν ξέρω αλλά ένα είναι το σήγουροδεν θα περάσουμε πολύ ωραία εδώ πέρα!!!!!

Τα πραγματα ηταν ηρεμα για αρκετη ωρα και συντομα εφτασαν στην πολη η οποια κυριολεκτικα εμοιαζε με παραδεισο. Ολα ηταν τοσο ηρεμα και τοσο γαληνια που το πληρωμα ειχε αρχισει να αναρωτιεται αν πραγματι ειχε περασει στην αλλη πλευρα. Παρ ολα αυτα το πληρωμα συζητουσε σχεδον ολη την ωρα τι εννοουσε εκεινη η γριουλα που ειχαν συναντησει...
-Το οτι περασαμε μια εισοδο χωρις να πληρωσουμε σημαινει προστημο....
-Οκ ναι μπορει να ειναι καποια τιμωρια...
-Παλι θα παμε φυλακη...
-Το καλυτερο που μπορουμε να κανουμε ειναι να περιμενουμε...αυτη την στιγμη συζηταμε διαφορα σεναρια για το τι προκειται να συμβει...
Το πληρωμα παρ ολα δεν αργησε να τα χασει τελειως, οταν ειδε και τους κατοικους του "κοσμου" που ειχαν ερθει. Τους εκανε τρομερη εντυπωση που ειχαν φτερα πισω στην πλατη τους και η αληθεια ειναι οτι δεν ηταν και το πιο συνηθσιμενο πραγμα που εβλεπε κανεις...
Ολοι οι κατοικοι της Skypeia , τους εβλεπαν καλα καλα. Δεν ηταν οι μονοι που εβλεπαν ανθρωπους χωρις φτερα. Ηταν κατι αρκετα πρωτογνωρο για αυτους γιατι δεν ηταν και πολλοι αυτοι που καταφερναν να φτασουν ως εδω, ποσο μαλλον να βρουν τα μερος αυτο. Οι κατοικοι εδειχναν να ειναι τρομαγμενοι στην θεα των ξενων....
-Οκ ναι δεν εχουν ξαναδει ξενο?Νοιωθω λες και ειμαι φαντασμα...
-Νομιζω οτι μας κοιταζουν περιεργα γιατι ερχονται αυτοι...
Πριν προλαβει το πληρωμα να κανει το οτιδηποτε μια ντουζινα απο Skypeians μαζευτηκαν γυρο τους....
-Περασατε την πυλη χωρις να πληρωσετε...τωρα πρεπει να τιμωρηθειτε...αφου δεν σεβεστε τους νομους αυτη της χωρας....

Ο κοσμος αρχισε να μαζευεται και να ψιθυριζει διαφορα. Η μια λεξη που ακουγωταν σχεδον απο ολα τα στωματα ηταν "τιμωρια"...
Για λιγο τα ειχαμε χασει καθως δεν ξεραμε πως να αντιδρασουμε. Τοτε ξαφνικα ενοιωσα κατι περιεργο.
Κοιταξα ψηλα στον ουρανο και αρκετα δυτικα ειδα τα συννεφα να γινονταια αστραπιαια καταμαυρα. Αμεσως μετα ενας κεραυνος με τεραστια περιπετρο εσκασε στο εδαφος προκαλωντας εναν εκωφαντικο θορυβο.
Ολοι οι ανθρωποι με τα φτερα αρχισαν να πανικοβαλονται...
-Γρηογορα φυγετε μακρυα απο αυτους γιατι η τιμωρια τους θα παρει και εμας μαζι...!!!
-Μα...τι στο καλο λενε αυτοι...???
-Φυγετε ολοι γρηγορα...ο θεος θα τους τιμωρησει οπου και αν ειναι...
Ξαφνικα αρχισαν να τρεχουν ολοι μακρυαν χωρις να πουνε καμια κουβεντα.
Γυρισα στο πληρωμα μου και ειδα αρκετα προβληματισμενα προσωπα...
-Τι...τι ηταν...αυτο???
Ακουσα καποιον να λεει οτι μολις καποιος τιμωρηθηκε...Αυτο ηταν τιμωρια???Ανοιξαν οι ουρανοι και επεσε κεραυνος και τους εκαψε???
-Αποκλειετε...δεν γινετε...
-Πληρωμα...! Τα πραγμαρα σοβαρεψαν. Αυτο που εγινε τωρα ηταν τρομακτικα δυνατο. Δεν μπορω να φανταστω τι μπορει να το προκαλεσε...αν ηταν φυσικο η οχι...!!!
-Ο Θεος τους ηταν...ειναι αληθινος. Τωρα που δεν πληρωσαμε την βαψαμε...
-Ελα τωρα...τι λογια ειναι αυτα? Με ακολυθησατε για καποιο λογο. Δεν προκειτε να αφησω να σας συμβει τιποτα κακο. Οσο ζω εγω δεν θα παθετε τιποτα. Αθετησα ποτε υποσχεση μου??? Εξαλλου δεν καναμε τιποτα κακο. Αν καποιος θελει να τα βαλει μαζι μας...εδω ειμαστε!!!
Ειδα αμεσως ολα τα προσωπα τους που αναθαρυσαν. Η Haruko το πηρε και πανω της κιολας...
-Καιρος να γινετε αντρες...επιτελους...αντε με τις γκρινιες σας. Λοιπον καπετανιε...τι προτυνεις να κανουμε τωρα?
-Ηρθαμε εδω για να εξερευνησουμε ενα νησι οπου δεν εχει πατησει ανθρωπος. Οποτε αυτο θα κανουμε...και οποιος μπει στο δρομο μας...θα το πληρωσει...!!! Δεν ξερω αν το ειδατε και σεις αλλα εκει που εσκασε ο κεραυνος υπαρχει ενα τεραστιο δασος. Τι λετε για το διαγωνισμο??/Μηπως να τον επαναφερουμε???

Είχαμε ανέβει πια στην μικρή πόλη που ήταν πάνω στα σύννεφα .Όμως όπως ήταν αναμενόμενο μας έβλεπαν εχθρικά ,κάτι που προσωπικά δεν με ενοχλούσε καθόλου γιατί είχα συνηθίσει αυτήν την εχθρική στάση από τότε που ξεκίνησα τα ταξίδια μου. Περίμενα ότι θα αντιμετωπίζαμε σε μάχη τους κατοίκους του νησιού ,όμως αρκετά μακριά σε μια δασική έκταση ένας ισχυρός κεραυνός χτύπησε την δασική περιοχή ,ήταν κάτι αρκετά ισχυρό που έκανε ακόμα και τον link να ανησυχεί .Βεβαία είχαμε σοκαριστεί όλοι από το γεγονός καθώς είχε πια αποκαλυφθεί ότι υπήρχε θεός και δεν θα του ήταν καθόλου δύσκολο να μας τιμωρήσει ανάλογα .Ο καπετάνιος μας, μας ενθάρρυνε με τα λόγια του όμως εγώ δεν τα χρειαζόμουν ,μπορούσα άνετα εκείνη την στιγμή να αντιμετωπίσω οποιονδήποτε εχθρό .Επίσης όμως γνώριζα ότι είχα τους συντρόφους μου δίπλα μου και ήμασταν μια ισχυρή ομάδα.
-Δεν χρειαζόμαστε λόγια ,έχουμε αντιμετωπίσει χειρότερες καταστάσεις ,και το ξέρετε όλοι…
-Ακριβός….όποιος και αν είναι αυτός ο θεός…θα το νικήσουμε..!!
-Για μια στιγμή αμφισβήτησα τον ανδρισμό σας……χοχοχο~~
-Από ότι φαίνετε στο σημείο που χτύπησε ο κεραυνός έχει πιάσει φωτιά ..Μην το καθυστερούμε άλλο ας ξεκινήσουμε….
Έτσι όλοι αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα σκαλιά που οδηγούσαν προς την λευκή ακτή ,από εκεί θα μπορούσαμε να μπούμε στο δάσος. εγώ είχα προπορευθεί αρκετά καθώς από πίσω μου οι υπόλοιποι συζητούσαν για τον διαγωνισμό,δεν με ενδιέφερε οπότε δεν έδωσα σημασία. Ετσι καθώς περπατούσαμε αποφάσισα να κάνω κάτι για να τους ενθαρρύνω ακόμα περισσότερο .Έβγαλα από την τσέπη μου την πένα που είχα να την χρησιμοποιήσω αρκετό καιρό ,και με την βοήθεια της άρχισα να κτυπώ απαλά και με γρήγορο ρυθμό τις χορδές .Εκείνη την στιγμή όλοι σάστισαν…
-Ποτέ έμαθε να παίζει καλά..?!?!?!
-χοχοχο…..μπορώ να κάνω θαύματα με την πένα ..αλλά προσπαθώ να μάθω με τα δάκτυλα τόσο καιρό...χοχοχο…
-Όταν σας έλεγα ότι είχε ταλέντο με αμφισβητούσατε….
Έτσι η πορεία συνέχισε ευχάριστα για τους συντρόφους μου και είχαμε φτάσει πάλι πίσω στην λευκή ακτή ,και σύντομα θα μπαίναμε στο μυστήριο δάσος.
♪♫ THIS IS THE TALE OF CAPTAIN LINK VALENTINE, PIRATE SO BRAVE ON THE SEVEN SEAS…♪♫
-What?!?
♪♫ A MYSTICAL QUEST TO THE ISLAND OF RAFTEL,
HE WILLL SOON…. CLAIM ONE PIECE…….♪♫ (υπερηχητική τσιριδοφoνή..ακατάλληλη για σκυλιά-δελφίνια-νυχτερίδες)
-Καλύτερα να μην τραγουδώ συχνά…….
-Νομίζω οτι κουφάθηκα…..
-Οι.. καπετάνιε…φτάσαμε ???
-ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΕΙΠΕΕΕΣ..???

Έπρεπε να ομολογήσω πως το σοκ να ακούω την Haruko να παίζει καλά στην κιθάρα ήταν μεγαλύτερο από τον κεραυνό που είδαμε να πέφτει πριν χωρίς λόγο. Φυσικά ξαναΐσιωσε το πράγμα όταν άρχισε να τραγουδάει: η γαϊδουρογκαρίδα παρέμενε, οπότε όλα ήταν καλά...

Στην πραγματκότητα όμως, όλα ήταν ένα πρόσχημα στο μυαλό μου: η αναπάντεχη καλή επίδειξη ικανοτήτων στην κιθάρα της μόνης γυναίκας, ήταν σαν ένα σύμβολο ανατροπής δεδομένων...και ποτέ δεν ήμουν μεγάλος φαν αυτών των πραγμάτων. Αν η ανατροπή δεν προερχόταν από μένα, δεν την ήθελα.

Μικρόμυαλος? Εγώ το λέω φύλαγε τα ρούχα σου να χεις τα μισά.

Και πάλι καλά που είχαμε και τον διαγωνισμό να μας αποσπά από το πραγματικό πρόβλημα: κάτι μας πετούσε κεραυνούς και μας απειλούσε με θάνατο αν δεν κάναμε ότι ήθελε΄ πάντα είχα προβλήματα με την έννοια του Θεού΄ απλώς δεν πίστευα ότι υπήρχε. Και το ότι μια πόλη στεκόταν στα σύννεφα, κατοικημένη από ανθρώπους μόνο ενίσχυε αυτήν την άποψή μου.

"Εμείς γιατί να πιστέψουμε ότι είναι θεός?" ρώτησε ο καπετάνιος σοβαρά, και μας κοίταξε.

Κοντοσταθήκαμε.

"Τι εννοείς? Τι άλλο μπορεί να είναι, αφού είναι παντογνώστης?"
"Δεν είναι παντογνώστης" τον διόρθωσα, σκεφτόμενος ό,τι είχαμε περάσει μέχρι τώρα "και μπορούμε να το καταλάβουμε: η αστραπή δε μας ήρθε παρά μόνο αφού αρνηθήκαμε να πληρώσουμε για δεύτερη φορά. Δεν είναι περίεργο στο διάστημα που μεσολάβησε να πήγαν και να είπαν τα καθέκαστα σ'αυτόν που κάνει κουμάντο..."

Με κοίταξαν όλοι σαστισμένοι--μόνο ο καπετάνιος φαινόταν να με πιστεύει. "Τι?"

"Δεν το πιστεύω...σκέφτεσαι."
"Είμαστε μέσα σε δάσος΄ αν θέλω σε θάβω και δεν το καταλαβαίνει κανείς...!"

Πάνω που πήγε ν'απαντήσει ο Gama, η Haruko πετάχτηκε ανάμεσά μας: "Ναι, αφήστε τα αυτά, κύριοι Τεστοστερόνη, κι εξήγα τα παρακάτω. Αυτά που λες έχουν τρύπες. Πώς μας έριξε τον κεραυνό κατευθείαν αν δεν ήταν παντογνώστης--πώς ήξερε ότι αρνηθήκαμε?"

-Μόνο στα λόγια βέβαια το έχει, είπα και αναστέναξα κοιτώντας γύρω μου.
Είχαμε φτάσει στο δάσος της περιοχής θέλοντας να ξεφύγουμε. Μα τι καλό ήταν αυτό τελικά; Δεν μπορούσα φυσικά ούτε και εγώ να εξηγήσω διαφορετικά το φαινόμενο αυτό. Θεός. Ίσως, θα μπορούσε. Αλλά και πάλι μάλλον όχι. Από την στιγμή που φτάσαμε στο συγκεκριμένο μέρος όλο παράξενα πράγματα συμβαίναν γύρω μας. Παράξενα πράγματα και έχω πολύ μπερδευτεί... Παρόλα αυτά οι περισσότεροι δεν είχαν πανικοβληθεί με το γεγονός ότι άσχετοι κεραυνοί ερχόντουσαν από το πουθενά για να σταματήσουν το δρόμο μας, ίσως κάποιες αμφιβολίες για το τι θα μας συνέβαινε αργότερα. Αλλά τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει εμένα, τον φοβερό και όμορφο Gama. Ούτε ένας θεός ούτε τίποτα άλλο που αποκαλούσε τον εαυτό του θεό. Κοίταξα τους συντρόφους μου περιμένωντας ίσως για μια λύση για τι θα κάναμε από εδώ και πέρα. Θεός και βλακείες δηλαδή. Μόνο ένας θεός υπήρχε εδώ πέρα. Και δεν ήταν αυτός που μας πετούσε κεραυνούς.
-Όπως έλεγα νωρίτερα, μπορεί να τον ενημερώσανε για την αρνητική μας στάση στο να προσφέρουμε χρήματα.
Αυτό το παιδί την σιγουριά που είχε για τα πάντα δεν ήξερα από που την έβρισκε. Κανένας δυστυχώς δεν έδινε και ιδιαίτερη σημασία στον διαγωνισμό, μιας και οι κεραυνοί είχαν αποσπάσει την προσοχή όλων. Δεν πτοούμασταν όμως και συνεχίζαμε ακάθεκτοι τον δρόμο μας. Η Haruko είχε προσπαθήσει να μας φτιάξει το κέφι με τις -παράξενα καλές- μελωδίες της αλλά το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Τα αυτιά μου ακόμα βουίζαν από αυτήν την υπέροχη μελωδία και φωνή. Ο καπετάνιος κοντοστάθηκε θέλοντας να ακούσει τις απόψεις όλων για αυτό που είδαν τα μάτια μας.
-Μα τι μπορεί να είναι;
-Δεν ξέρουμε, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και πολύ καλό για εμάς. Ακόμη και να μην είναι Θεός, μας εμποδίζει τα σχέδιά μας, είπε ο καπετάνιος και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Είχε συμφωνίσει με τον εαυτό του. Όπως έκανε πάντα.
-Εγώ λέω ότι δεν είναι.
-Και εγώ λέω ότι είναι. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις διαφορετικά ότι έχει τόση μεγάλη δύναμη και στο λεπτό αποφάσισε να μας τιμωρήσει.
-Ζητάει και πρόστιμο ο θεός όμως;
Ανασήκωσα τους ώμους μου στην ερώτηση της Haruko ενώ όλοι κοιτούσαν γύρω τους το δάσος. Είχαμε φτάσει αλλά δεν γνωρίζαμε τι θα κάνουμε από εκεί και πέρα. Τι θα μπορούσε να μας περιμένει.
-Και τι κάνουμε τώρα Link;

Τώρα είχαμε φτάσει σε ένα δάσος καταλάθως προσπαθώντας να ξεφύγουμε από τους πολίτες τις περιοχής,χωρίς να έχουμε άλλη επιλογή προχωρίσαμε μέσα στο δάσος.Όλα ήταν τόσο ήρεμα τα πουλιά κελαηδούσαν τα ζοωάκια έτρεχαν από 'δώ κι απόκ 'κει σαν να ήμασταν στον παράδεισο,για μισό λεπτό -Ημαστε στον παράδεισο φώναξα
-Μα καλά τι λες σάλεψες?????
-Το έχασε
- Κιάλος χαζός
-Αφήστε τον να μιλήσει
-Πιστεύω πως αυτός είναι ο παράδεισος αμα κοιτάξουμε ξανά τα γεγονότα την πύλη με την γριά τους ανθρώπους με τα φτερά κι με πόσο φόβο μας κοιτούσαν τον''θεό''
-Δυλαδή πεθάναμε κι πήγαμε στον παράδεισο
-Οχι, κάτι καλύτερο ήμαστε οι πρώτοι άνθρωποι που καταφέρνουν να πάνε ζωντανή στον παράδεισο
-Μα καλά τώρα θα μας πείς ότι ο ''θεός'' που ρίχνει τους κεραυνούς είναι κι αυτός που μας έφτιαξε κι άρχησε να γελάει
-Κατά την γνώμη μου δεν είναι θεός
-Κι τότε τι είναι
-Δεν ξέρω αλλά θα το μάθουμε πολύ σύντομα!!!!!!