[Group D]Ξεκίνημα Ιστορίας[Arc]

Καλωσήρθατε στην ιστορία της ομάδας D για το Skypiea Arc.
Η ιστορία αυτή που θα κάνουμε θα κρίνει τα πάντα στο Arc,μάχες,επιλογές,δυνάμεις.
Η σειρά στην ιστορία θα είναι ως εξής:

Admin
Teomessi-Sabu Jiraya
Metalgunner-Heishiro Mitsurugi
Slipknotas-Verde
LukeSykpe-Luke Sykpe
Captain Anastasis-Killer bee
και πάλι τα ίδια.



Στην ιστορία αυτή θα σας παιδέψω όσο πιο πολύ μπορώ και θα μπορεί να σας δώσω διάφορες επιλογές όπου μπορούν να κρίνουν το τέλος του Event.
Όταν είναι να έρθει η ώρα για μάχη θα σας πω εγώ και όταν είναι να σας κάνω μια ερώτηση θα απαντάει μόνο ο αρχηγός σας,όπως πάει η σειρά για την ακρίβεια.
Επίσης θέλω το λιγότερο 5 σειρές σε κάθε πόστ σας.



Δεν επιτρέπονται Troll εικόνες.
Τα χρώματα που έβαλα στα ονόματα των χαρακτήρων σας είναι αυτά για τους διαλόγους τα οποία καλό θα ήταν να τηρήσετε για να μην μπερδευτούμε.

Βάλτε την φαντασία σας στην ιστορία αυτήν

---

-Ρε κατεστρεμενοι δεν σας ειπα να μην πιειτε ολο το ρουμι?..φωναξε ο καπετανιος Sabu, ο οποιος ειχε γυρισει την πλατη του στο υπολοιπο πληρωμα για να κοιταξει τον οριζοντα για λιγε δευτερολεπτα και οταν γυρισε και παλι το βλεμμα του προς το πληρωμα του ολοι ηταν με ενα μπουκαλι ρουμι....
-Πρωτον ουτε μεθυσμενος δεν πιστευω οτι υπαρχει νησι στο ουρανο....
-Δευτερον αν ισχυουν οσα μας ειπαν οι μαιμουδες παιζει και να πεθανουμε ενω ειμαστε την διαδρομη...
-Αρα γιατι να παει χαμενο το ρουμι...?ειπε ολο το πληρωμα με μια φωνη...
Ενα δυνατο facepalm ακουστηκε εκεινη την στιγμη απο τον Sabu. Παρ ολα αυτα δεν αργησε να παρει μερος στον χαβαλε και πηρε και εκεινος απο ενα μπουκαλι. Ολο το πληρωμα εδειχνε ενθουσιασμενο , ενω δεν ηταν καν σιγουρο για την διαδρομη που ακολουθουσε. Ειχαν ακουσει μια ιστορια απο εναν γερακο στην Jaya και σαν νεοι πειρατες θελησαν να κυνηγησουν ακομα μια περιπετεια. Η μοιρα παρ ολα αυτα θα τους εκλεινε το ματι συντομα και ζουσαν κατι μοναδικο...

-Οκ...ή εγω δεν σηκωνω το ποτο...
-Πραγμα που ισχυει...ειπε το πληρωμα για αλλη μια φορα..
-Σκαστε...και το πλοιο πηγαινει πανω-κατω...ή εχουμε πεσει πανω σε τρικυμια....
Εκεινη την στιγμη επεσε με δυναμη πανω τους ο Luke απο το παρατηρητηριο, ο οποιος ηταν ο μονος νυμφαλειος που υπηρχε πανω στο πλοιο εκεινη την στιγμη και τυχενε να εχει σκοπια απο τοτε που εφυγαν απ την Jaya για να προσεχει για τα πλοια των Marine που ηταν κοντα στην περιοχη....
-Καπετανιε...ηρθα να σας αναφερω κατι σημαντικο...νομιζω οτι το πλοιο ειναι ετοιμο να απογειωθει....
-Αυτος τι ηπιε?
-Αλλος πεινει...αλλος μεθαει...ειπαν ολοι με γυρισμενα τα κεφαλια τους προς τον Sabu....
-Δεν νομιζω οτι λεει ψεματα...ειπε ο Verde , οπου τους εκανε νοημα εκεινη την στιγμη να κοιταξουν προς την κατευθυνση που εδειχνε με το δαχτυλο του....

O Verde έδειξε προς την θάλασσα γύρω μας και όντως κάτι περίεργο συνέβαινε. Σιγά σιγά η στάθμη της θάλασσας, μόνο γύρω από το σημείο που βρισκόμασταν, άρχισε να ανεβαίνει και σχηματιζόταν κάτι σαν έναν μικρός λόφος στον οποίο στην κορυφή του βρισκόταν το πλοίο μας.
- Πιαστείτε όλοι από κάπου! φώναξα και οι άλλοι αφού συμφώνησαν, σηκώθηκαν από το πάτωμα που κάθονταν και έπιναν πριν λίγο και άρχισαν να κινούνται προς διάφορα σημεία του πλοίου για να πιαστούν.
- Bee! Το να πιαστείς από την κιθάρα σου δεν θα σε βοηθήσει να σωθείς! του φώναξα ενώ κατευθυνόταν προς την κιθάρα του.
- Συγγνώμη καπετάνιε απλά μόλις σκέφτηκα μερικούς μαμάτους στίχους! Είπε προσπαθώντας να αιτιολογηθεί.
- Πιάσου από κάπου και άσε τους στίχους για αργότερα!
- Μάλιστα! είπε και πήγε τρεκλίζοντας, όπως και οι υπόλοιποι εκτός από τον Luke, από το ρούμι και πιάστηκε από τα κάγκελα του πλοίου.
- Εγώ και να πάθει κάτι το πλοίο θα αρχίσω να πετάω μαζί με τον Bee και θα ξεφύγουμε! Χεχεχε... Είπε ο Heishiro.
- Εσύ αν δεν σκάσεις θα γίνεις πειραματόζωό μου! του απάντησε ο Verde. Πριν προλάβει να απαντήσει ο Heishiro και μετά από λίγα δευτερόλεπτα που ολόκληρο το πλοίο κουνιόταν σαν τρελό στην κορυφή του υδάτινου λόφου, αυτός "έσκασε" και βρεθήκαμε στα πλάγια ενός γιγάντου υδάτινου πίδακα. Αυτός ο υδάτινος πίδακας ήταν γιγάντιος και ενωνόταν με τα μαύρα σύννεφα που υπήρχαν από πάνω μας.
"Τελικά ίσως το νησί στον ουρανό όντως υπάρχει..." σκέφτηκα καθώς είδα το πλοίο να "κολλάει" στα πλάγια του πίδακα και να ανεβαίνει προς τον ουρανό με μεγάλη ταχύτητα.

Ημουν ετοιμος να αρχισω να βριζω τον Verde οταν ενας εκκωφαντικος θορυβος ακουστηκε και το καραβι ταρακουνηθηκε σαν τρελο.Ο υδατινος λοφος που ειχε σχηματιστει κατω απο το πλοιο τιναχτηκε στον αερα και εμεις κολλησαμε σε μια πλευρα του με τεραστια δυναμη.Πιαστηκαμε ολοι απ'οτι βρηκαμε πρωτο μπροστα μας και κρατηθηκαμε οσο πιο γερα μπορουσαμε.Η ειδικη διαμορφωση που ειχαμε κανει στο πλοιο του επετρεψε να πεταξει πανω στον πιδακα ο οποιος φαινοταν να ενωνεται με τα συννεφα.Ειχα πεταξει αρκετες φορες στο παρελθον χαρη στην δυναμη του φρουτου μου,αλλα το να πεταω ενω βρισκομαι πανω στο πλοιο μας μαζι με τους συντροφους μου ηταν κατι πρωτογνωρο και εξωπραγματικο.Κοιταξα τους υπολοιπους και ειδα οτι ειχαν ολοι τους το ιδιο βλεμμα με εμενα.Ηταν ενα μειγμα χαρας,ελπιδας και τρομου για το αγνωστο.Τελικα ισως αυτες οι τρελες οι μαϊμουδες να μην μας δουλευαν σκεφτηκα αλλα αμεσως μετα κατι μου τραβηξε την προχοχη και με εκανε να δακρυσω,βγαζωντας με ετσι απο την ονειροποληση μου για ενα νησι στον ουρανο.Τα μπουκαλια με το ρουμι επεφταν απο το καραβι και σκορπιζωνταν στην θαλασσα κατω μας.Οι αλλοι δεν το ειχαν προσεξει και αναρωτηθηκα ποια θα ηταν η αντιδραση τους οταν το καταλαβαιναν.Για μια στιγμη σκεφτηκα να τα παρατησω ολα και να πεταξω προς τα κατω για να τα μαζεψω αλλα τοτε το πλοιο αρχισε να επιταχυνει μπαινωντας για τα καλα σε μια τρελη πορεια προς τον ουρανο.

Το καράβι εκτοξεύθηκε προς τον ουρανό δίπλα από τον τεράστιο πίδακα που έφτανε μέχρι τα σύννεφα. Ο άνεμος, που προκάλεσε ο πίδακας, έσπρωχνε τα πανιά του καραβιού μας και έτσι το καράβι μας πετούσε προς τον ουρανό. Όλοι κρατιόμασταν από κάτι πάνω στο καράβι για να μην πέσουμε. Αν κάποιος έπεφτε, θα έπεφτε στην θάλασσα και αυτό σήμαινε θάνατος για εμάς τους χρήστες φρούτων. Αυτό βέβαια δεν συμπεριλάμβανε τον Heishiro και τον Luke που μπορούσαν να βγάλουν φτερά για να πετάξουν και να σωθούν. Κοίταξα τριγύρω μου να δω αν είναι όλοι εδώ. Όταν είδα τον Heishiro να κοιτάει προς τα κάτω στην θάλασσα αναρωτήθηκα τι κοιτούσε και τον ρώτησα:
-Heishiro, τι κοιτάς κάτω?
-Το ρούμι μας... Πάει...
-Noooooooo!
Το πολυαγαπημένο μας ρούμι είχα χαθεί. Έπεσε από το καράβι μας και κατευθυνόταν στην θάλασσα. Μου πέρασε από το μυαλό να πετάξω από το καράβι έναν από τους δύο, που έβγαζαν φτερά, για να τα πάρουν αλλά σκέφτηκα ότι με την ταχύτητα που πηγαίνει το καράβι μας δεν θα μας έφταναν αν προσπαθούσαν να έρθουν. Οπότε το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ελπίζω ότι εκεί που πάμε θα έχει ρούμι για να αποκαταστήσουμε αυτό που χάσαμε.

Καθώς το πλοίο μας συνέχιζε να κατευθύνεται προς το άγνωστο, καβαλικεύοντας για τα καλά τον τεράστιο υδάτινο πίδακα, εγώ αναρωτιόμουν τι θα βρίσκαμε εκεί πάνω. Είχα πιαστεί γερά από το μεγάλο,κεντρικό κατάρτι του πλοίου και κοιτούσα τι έκαναν οι υπόλοιποι. Ο καπετάνιος είχε ένα βλέμμα στο πρόσωπό του το οποίο φανέρωνε απορία. Έβαζα στοίχημα πως αναρωτιόταν αν το νησί στον ουρανό πράγματι υπήρχε ή αν οι πίθηκοι στο νησί Jaya μας έλεγαν ψέματα. Κοίταξα τον Heishiro, ο οποίος συζητούσε με τον Verde.
Γιατί κοιτάτε κάτω;, έκανα απορημένος.
Πάει το..., είπε μ'ένα θλιμμένο τόνο.
Ρούμι μας!, συμπλήρωσε τη φράση του ο Verde με το ίδιο, θλιμμένο ύφος.
Έπεσε....όλο στη θάλασσα; , έκανα μ'ένα, περιέργως, χαρούμενο ύφος.
Γιατί χαίρεται αυτός; , ρώτησε ο Hachiro.
Πάντα πίνει λιγότερο απ'όλους...μάλλον δεν τον πολυπειράζει., είπε ο Verde, ως ο πιο παρατηρητικός στο πλήρωμα που ήταν.
Ώστε χαίρεται που χάσαμε το ρούμι, ε; , είπε ο Bee.
Σιγά ρε παιδιά...να σας εξηγήσω... , πήγα να πω γρήγορα όταν είδα τους άλλους τρεις να γυρίζουν προς το μέρος μου με σκοπό άγνωστο σ'εμένα, αλλά που σίγουρα περιελάμβανε κάτι οδυνηρό για 'μένα, αλλά δεν αποτελείωσα την πρότασή μου, καθώς ένας δυνατός κραδασμός με σταμάτησε. Μόλις περάσαμε το ύψος που βρίσκονταν τα σύννεφα. Μπροστά μας απλωνόταν ο καταγάλανος, καθαρός ουρανός, με τον πίδακα να φτάνει ακόμα πιο ψηλά.....

-Το ρούμι πάει το πλοίο πετάει και όποιος πεινάει αυγό να φάει yeah , άρχισα να τραγουδώ εγώ που η όλη κατάσταση με είχε φέρει σε δημιουργικό ίστρο καθώς το πλοίο μας κατευθυνόταν προς ένα άγνωστο νησί στον ουρανό.
-Αν μου εξηγούσες που βρίσκεις την όρεξη για τραγούδια τέτοια ώρα Bee θα σε κεράσω ένα μπουκάλι ρούμι μόλις φτάσουμε στο επόμενο λιμάνι είπε ο καπετάνιος Sabu
-Είναι απλό που την βρίσκει αυτή την όρεξη καπετάνιε έχει ειδή πιεί 3 μπουκάλια ρούμι πετάχτηκε ο Luke
-Σε μένα είπες ότι είχες μονό 2 μπουκάλια και μάλιστα αυτά μισογεμάτα φώναξε άγρια Verde
-ΩΩΩΩ σταματήστε επιτελούς μου πήρατε τα αυτιά… φώναξε ο Heishiro
-και το ρούμι πρόσθεσε νευριασμένα
Εγώ αφασία και ζαλισμένος από το ρούμι συνέχισα να τραγουδώ και να βγάζω στίχους πιασμένος από την πρύμνη του καραβιού
-Προς ιπτάμενο νησί πετάμε τώρα όλα μαζί και ποιος ξέρει τι θα βρούμε μονάχα να μην χαθούμε oo yeah….
-Σταματήστε φτάνουμε…. φώναξε ο καπετάνιος γεμάτος ανυπομονησία ειδή τον είχε καταβάλει το αίσθημα της εξερεύνησης….
Ποιος ξέρει τι μας περιμένει εκεί σκέφτηκα και έπεσα σε έναν βαθύ συλλογισμό που οι περισσότεροι άνθρωποι τον ονομάζουνε ύπνο σκεφτόμενος ποσά καινούργια τραγούδια θα εμπνεόμουν από το καινούργιο νησί….

Όλα ήταν όμορφα και ωραία.Καταφέρανε έπειτα από πολύ μεγάλη προσπάθεια να ανέβουν στον ουρανό με άγνωστο προορισμό και πλέον χωρίς το ρούμι τους το οποίο έπεσε από το πλοίο στην θάλασσα δεν έχουν παρά να κάθονται και να απολαμβάνουν τον πανέμορφο ουρανό με τα κάτασπρα σύννεφα τα οποία είχαν το δικό τους σχήμα.
-Και τώρα δηλαδή τι θα κάνουμε?!!θα καθόμαστε και θα βλέπουμε τα σύννεφα και τον ουρανό?!δεν μπορώ αυτή την βαρεμά....
Η πόρτα από την κουζίνα του πλοίου άνοιξε ξαφνικά...
-γκουααχαχαχαχαχα σας βρήκαμε!Τώρα θα σας δώσουμε αυτό που σας χρωστάμε από την τελευταία μας συνάντηση!!
Μια ομάδα πειρατών οι οποίοι είχαν ηττηθεί από το πλήρωμα αυτό κατάφεραν και μπήκαν κρυφά στο πλοίο τους με αποτέλεσμα να βρεθούν πλέον στον ουρανό μιας και άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους.
-Να μας δώσετε πίσω αυτό που μας χρωστάτε?ρώτησε ο καπετάνιος καθώς τους κοιτούσε με ένα χαζό βλέμμα.
-oi....δείτε τι κρατάνε......είπε ο killer bee καθώς είχε ''παγώσει'' βλέποντας αυτό που κρατάγανε στα χέρια.
-ρουμί
-ρούμι
-ρούμι
-ρούμι
-ρούμι
-Τελικά είχατε δίκιο......ήρθατε να μας δώσετε αυτό που μας χρωστάτε είπε με ένα πονηρό χαμόγελο ο καπετάνιος καθώς τα μέλη του πληρώματος τους κοιτούσαν με ένα σατανικό χαμόγελο...
-Καπετάνιε Roundi....μου φαίνεται....μπλέξαμε...

- Καπετάνιε Roundi....μου φαίνεται....μπλέξατε... Είπα εγώ ειρωνικά ενώ όλοι πέρναμε θέση μάχης.
- Μην τρομάζετε από κάτι τέτοια! Είναι μπλόφες! Την πρώτη φορά μας νίκησαν από τύχη αλλά αυτό δεν θα επαναληφθεί! Είπε στους άντρες του ο αντίπαλος καπετάνιος, αλλά δεν ξέρω αν τα πίστευε ακόμα και ο ίδιος αυτά που έλεγε.
- Αν εσύ την προηγούμενη ήττα σας την λες εσύ τύχη τότε ή σε χτύπησα πάρα πολύ ή δεν ξέρει τι σου γίνεται. του είπα ειρωνικά. Εκείνη την στιγμή οι δικοί μου άρχισαν να γελάνε και οι αντίπαλοι να φωνάζουν βριζοντάς με.
- Μπορώ να πω καπετάνιε πως δεν λες συχνά κάτι πετυχιμένο αλλά αυτό παραήταν καλό! μου είπε ο Verde ο οποίος έπιανε την κοιλιά του από τα γέλια.
- Υπονοείς κάτι? τον ρώτησα περιμένοντας να διορθώσει αυτό που είπε.
- Όχι, δεν υπονοώ τίποτα... Το λέω ξεκάθαρα! απάντησε και όλο το πλήρωμα μου άρχισε να γελάει ακόμα πιο δυνατά. Την στιγμή που πήγα να απαντήσω πετάχτηκε ο αντίπαλος καπετάνιος και μας διέκοψε.
- Σαν πολύ δεν μας έχετε υποτιμήσει? Ετοιμαστείτε να νοιώσετε την δύναμη του πληρώματός μου! Είπε και όλοι οι δικοί του φώναζαν δυνατά το όνομα του καπετάνιού.

Ειχα λιωσει στα γελια παρακολουθωντας την στιχομυθια μεταξυ του καπετανιου και του Verde και ετσι δεν προσεξα οτι ενας απο τους εχθρους μας βρεθηκε πισω μου.Πριν το καταλαβω ενιωσα την παγωμενη ατσαλινη λεπιδα ενος σπαθιου να διαπερνα το στομαχι μου και ενας φρικτος πονος διαπερασε το κορμι μου.Επεσα στα γονατα και ο αντιπαλος μου γελασε χαιρεκακα στο αυτι μου και τραβηξε εξω το σπαθι του.Ολοι γυρισαν προς το μερος μας και τα γελια κοπηκαν αποτομα.Οι συντροφοι μου σοβαρεψαν αποτομα και τραβηξαν τα σπαθια τους.Εφτυσα λιγο αιμα και κοιταξα τον υπουλο που μου την εφερε.
-Επιτεθηκες στον λαθος ανθρωπο του ειπα και σηκωθηκα ορθιος μπροστα του.Τυλιχτικα σε μπλε φλογες μπροστα στα εντρομα ματια του και παραλληλα ξεθηκαρωνα το σπαθι μου.Οι φλογες σβησαν και η πληγη δεν υπηρχε πουθενα πλεον.Με κοιταξε ταραγμενος και πισωπατησε.
-Τι...τι εισαι?Τι ειστε ολοι σας?ουρλιαξε καθως εβλεπε και τους υπολοιπους να μεταμορφωνονται...

Ένα σατανικό χαμόγελο δημιουργήθηκε στο πρόσωπό μου όταν είδα τον Heishiro να μεταμορφώνεται σε φοίνικα. Αμέσως και οι υπόλοιποι αρχίσαμε να μεταμορφωνόμαστε. Ήμασταν ένα πλήρωμα από μυθικά πλάσματα που μας ξέρανε και μας αποκαλούσαν με το όνομα "The Mythical Beasts" ασχέτως που το όνομα του πληρώματός μας ήταν άλλο.
Όλοι μας είχαμε κάποια παρατσούκλια. Άλλοι λόγω των φρούτων τους και άλλοι λόγω των δυνατοτήτων τους. Εγώ είχα και για τα δύο. Το ένα ήταν "Dr. Psycho" λόγω της τρέλας μου να πειραματίζομαι πάνω σε ότι βρίσκω και το δεύτερο ήταν "Ragnarök" λόγω του φρούτου μου. Και τα δύο με κολάκευαν ιδιαιτέρως αλλά το δεύτερο μ' αρέσει περισσότερο μπορώ. Αυτό επειδή προέρχεται από τις 2 λέξεις Ragna και Rök. Rgna είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις, Rök είναι η αρχή και το τέλος. Ragnarök είναι το παρατσούκλι μου!

Η ανάλυση του "Ragnarök" στα αγγλικά:

Ο Heishiro είχε μεταμορφωθεί πλήρως σε φοίνικα, ο Luke σε δράκο, ο Killer σε ένα τεράστιο πουλί, ο Sabu σε κέρβερο και εγώ σε φένριρ. Οι αντίπαλοί μας πάγωσαν από τον φόβο τους. Μόλις μεταμορφώθηκα εντελώς, αλύχτησα δυνατά και παρέλυσαν από τον φόβο τους. Γύρισα προς το μέρος των υπολοίπων και τους είπα:
-Τους αφήνω σε εσάς. Δεν είναι άξιοι για να σπαταλήσω τον χρόνο μου πάνω τους. Προσέξτε μόνο μην καταστρέψετε τα σώματά τους. Τους θέλω άθικτους για τα πειράματά μου! Αν πάθουν έστω και το παραμικρό τότε θα πάρετε εσείς την θέση τους και ξέρετε ότι δεν θα σας αρέσει αυτό!
Πήρα την κανονική μου μορφή, γιατί αν έμενα ως φένριρ τότε η δίψα μου για αίμα θα με έκανε να ορμίσω, και κάθισα δίπλα από το κατάρτι κοιτώντας το θέαμα!

Κλασσικός τεμπέλης..., πείραξε τον Verde ο καπετάνιος.
Μήπως μας ξεχάσατε; Τι κάθεστε και συζητάήτε λες και..., πήγε να πει ο Roundi.
Μη μας διακόπτεις!
Μη μας διακόπτεις!
Μη μας διακόπτεις!
Μη μας διακόπτεις!
Μη μας διακόπτεις!
Είπαμε όλοι με μια φωνή και γυρίσαμε προς το μέρος αυτού και του πληρώματός του.
Εκτός αν θέλετε να πεθάνετε μια ώρα αρχύτερα..., παρατήρησε ο καπετάνιος.
Εεεεεε...συνεχίστε, μη σας διακόπτω... , έκανε φοβισμένος εκείνος.
Τώρα...που μείναμε;, ρώτησα εγώ με νόημα.
Εκεί που τους σπάζαμε τα μούτρα;, απάντησε ο Heishiro.
Ω, ναι., είπε ο Bee και ρίχτηκε στο πλήρωμα του Roundi, μ'εμάς ακριβώς από πίσω του.
Πολεμούσαμε κάμποση ώρα, όταν το πλοίο άρχισε και πάλι να ανεβάζει ταχύτητα. Η προσοχή μου διασπάστηκε από το γεγονός αυτό κι ένας από τους άντρες του Roundi με βάρεσε κατακέφαλα.
Ειλικρινά, νομίζεις πως μπορείς έτσι να χτυπήσεις ένα δράκο; , έκανα ειρωνικά δίνοντας του μια γροθιά με το τεράστιο χέρι του δράκου...

-Ποσο μου αρεσει η μαχη οταν ειμαστε μοναχοι.. αρχισα νατραγουδαω εγω που παντα αισθανομουν μια ευθημια οταν μπλεκομουν σε μια μαχη και χαιρομουν που οι συντροφοι μου ειχαν το ιδιο παθος για μαχες οπως εγω.Εκτος απο εναν αυτον τον εκνευριστικο τον Verde δεν ειναι οτι ειχα κατι μαζι απλως ηταν αυτος ο τροπος που με κοιταζε ωρες ωρες και ξερογλυφονταν λες και ηθελε να με κανει και εμενα ενα απο εκεινα τα πειραματοζωα του.Παντος οτι και να ηθελε εγω δεν προκειτε να του εκανα το χαριτηρη δεν θα γινομου ενα απο εκεινα τα πειραματοζωα που κανενας μας δεν γνωριζε τι τα εκανε και τι τα ηθελε τελικα.Οταν μια φορα τον ρωτησε πανω στην κουβεντα ο καπετανιος αυτος γελασε χαιρεκακα και απαντησε θα δειτε οταν ερεθει η ωρα και πηγε να συνεχισει το ρουμι στην καμπινα του...Τελος παντων αυτα ειχαν περασει αυτο που ειχε σημασια τωρα ηταν η απολαυστικη μας μαχη με τους τοσο δειλους και αδυναμους δυστηχως πειρατες μας και λεω δυστηχως γιατι αυτο το πληρωμα ειχε ζησει στιγμες πολυ μεγαλες.Θυμαμε ειχαμε πολεμηση μια φορα μονη μας εναν ολοκληρο στρατο.
-Αχχ αυτες ηταν μαχες... ειπα με νοσταλγια εγω την ωρα που εριχνα 2 απο τους αλλους πειρατες κατω..
-Νοσταλγησες τις παλιες εποχες ε bee? με ρωτησε ο καπετανιος η ποιο συγκεκριμενα ενα απο τα κεφαλια του καθως τα αλλα 2 κατασπαραζαν 2 απο το αντιπαλο πληρωμα.
-Η αληθεια ειναι πως ναι καπετανιο εχουμε πολυ καιρο να μπλεξουμε σε μια πραγματικη περειπετεαι να αισθανεσαι την αδρεναλινη στα υψη και να εμπνεεσε νεους στιχους για τα τραγουδια...
-Οντος εχουμε καιρο να δουμε λιγη δραση καπετανιε... ειπε ο δρακοφιλος μου καθως απολαμβανε την μαχη του με ενα απο τους αντιπαλους πειρατες...
-Καλυτερα να σταματησουν οι μαχες για να μπορεσει ο κοσμος να παει μπροστα ... ειπε ο σοφος(και ο ποιο λογικος μαλλο απο το πληρωμα μας)
-Μεγαλε τα λογια σου με εμπνευσαν καποια στιγμη πρεπει να βγαλουμε ενα τραγουδι μαζι.. του ειπα και το ενοουσα ο τυποσ πρεπει να εβγαζε φανταστικους στιχους...

Οι αντίπαλοι πειρατές τα είχαν χάσει....είχαν για αντιπάλους,τέρατα!μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που τους είδαν σε τέτοια μορφή καθώς η προηγούμενη μάχη που χάσανε ήταν χωρίς να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις που έχουν τώρα!
-Καπετάνιε τι θα κάνουμε?είπε ο Mitsurugi καθώς κρατούσε με το ένα του χέρι έναν από τους αντιπάλους έτοιμος να τον πετάξει κάτω.
-Προστοπαρών δέστε τους και βλέπουμε τι θα κάνουμε μαζί τους ποιο μετά.....
-Μα τι καλοί που είστε
-Καπετάνιε!βλέπω μια πύλη μπροστά!φώναξε δυνατά ο Luke καθώς είχε την μορφή δράκου και πέταγε γύρω από το πλοίο.
-Πύλη?!
Έπειτα από πολλές ώρες ταξιδιού ο Luke αντίκρισε μπροστά του αυτή την παράξενη πύλη η οποία ήταν σε σχήμα αστεριού και είχε μια ταμπέλα στην ταμπέλα έγραφε Heaven's Gate.Όλοι είχαν μείνει άφωνοι καθώς κοιτούσαν όσο πιο καλά μπορούσαν την πύλη αυτή και δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν είναι όνειρο ή όχι.
-oho...καινούργιοι επισκέπτες.... Καλωσήρθατε στην πύλη του παραδείσου,η αλλιώς στην πύλη της Skypiea!Σας προειδοποιώ ότι περνώντας αυτή την πύλη ίσως να μην σας βγει σε καλό αλλά εγώ είμαι αναγκασμένη να σας αφήσω να περάσετε εφόσον αυτή είναι η επιθυμία σας....

(Όταν είναι έτοιμος ο αρχηγός σας ας μου στείλει πμ να ξεκινήσουμε τις ερωτήσεις!)

Ερώτηση:

1)Πείτε μου τρία οποιαδήποτε Dial

Axe dial, breath dial και milky dial!

Σωστή απάντηση!

Ερώτηση:
2)Ποιό ήταν το ποσό που έπρεπε να δώσουν οι Straw Hats για να μπουν Skypiea?(σε Extol)

7.000.000.000

Έκανες 3 λεπτά τα οποία είναι εκτός χρόνου οπότε βγαίνει άκυρη η ερώτηση και δεν παίρνεται το βραβείο της δεύτερης ερώτησης.

Ερώτηση 3)


Πείτε μου τα 4 Ordeals.

Iron, string, balls, swamp

Απαντήσατε σωστά στην 1η και 3η ερώτηση...τα βραβεία τα ξέρετε και θα τα προσθέσω τώρα...
συνεχίζει ο αρχηγός της ομάδας Teo με πόστ όπου μπορείτε να φτάσετε μέχρι το Angel's Beach.

Η κοντόχοντρη γριά μας έκανε 3 ερωτήσεις στις οποίες απαντήσαμε σωστά στις 2 και στην συνέχεια μας άφησε να περάσουμε.
- Ποιο ήταν το νόημα αυτών των ερωτήσεων? Αναρωτήθηκε ο Heishiro, κοιτώντας την γριά με μισό μάτι. Πριν προλάβουμε να το καλοσκεφτούμε και χωρίς να έχει περάσει πάνω από μισό λεπτό από όταν ξεκινήσαμε να περάσουμε την πύλη, 2 γιγάντιες δαγκάνες εμφανίστηκαν από τις 2 μεριές του πλοίου και αφού το έπιασαν, επιταχύναμε ξαφνικά. Με μεγάλη ταχύτητα περάσαμε την πύλη και συνεχίσαμε στην μόνη κατεύθυνση που μπορούσαμε να πάρουμε! Μπροστά μας τα σύννεφα απλώνονταν μόνο σε μία γραμμή οπότε και το πλάσμα που μας είχε πιάσει με τις δαγκάνες του μας οδηγούσε πάνω σε αυτό.
- Που μας πηγαίνει? Απόρησε ο Bee και μετά άρχισε να σκέφτεται στίχους για τραγούδι.
- Μην αρχίσεις πάλι να τραγουδάς με τους ηλίθιους στίχους που γράφεις! του είπε ο Luke.
- Θα σου έλεγα τίποτα αλλά έχε χάρη που είμαι στις καλές μου! του απάντησε εκείνος και συνέχισε να σκέφτεται. Ο δρόμος μπροστά μας γινόταν όλο και πιο περίπλοκος και ο δρόμος από σύννεφα που καβαλούσαμε ανέβαινε όλο και πιο ψηλά.

Επεσα κατω απο την ξαφνικη επιταχυνση και χτυπησα το κεφαλι μου στην κουπαστη του πλοιου.Ειδα τον Verde να γελαει και τον αγριοκοιταξα.
-Ειδες τιποτα αστειο κοπροσκυλο?του φωναξα και τραβηξα το σπαθι μου.
-Ναι.Ειδα ενα βρωμοπουλι που δεν μπορει ουτε να ισσοροπησει και θελει και να πεταξει απαντησε και συνεχισε να γελαει.Δεν κρατηθηκα και του ορμηξα.Εβγαλε το σπαθι του γρηγορα και απεκρουσε την επιθεση μου.Ακουμπισαμε τα μετωπα μας και κοιτουσαμε ο ενας τον αλλον με βλεμματα που πετουσαν σπιθες.Οσα μελη του αντιπαλου πληρωματος ειχαν επιζησει απο την μαχη μας,και τωρα πλεον βρισκονταν δεμενα,μας κοιτουσαν γεματοι απορια.Ειμασταν ετοιμοι να μεταμορφωθουμε αλλα ο καπετανιος μας διεκοψε.
-Σταματηστε αμεσως ηλιθιοι και κοιταξτε μπροστα.Υπακουσαμε,βαλαμε τα σπαθια μας στις θηκες τους και κοιταξαμε μπροστα μας οπως και ολοι οι υπολοιποι.Μια λευκη ακτη αχνοφαινοταν στον οριζοντα και οσο πλησιαζαμε τοσο ξεδιπλωνοταν μπροστα στα ματια μας το πιο απιστευτο θεαμα.Ενα νησι στον ουρανο...

Είχαμε φτάσει στο υψηλότερο μέρος του ουρανού. Βρισκόμασταν πάνω στα σύννεφα, που υποτίθεται ότι ήταν η θάλασσα του ουρανού. Από πάνω μας βρισκόταν μόνο ο ήλιος που χτυπούσε κατακούτελα. Όταν ο καπετάνιος είπε να κοιτάξουμε, και είδα το νησί, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου. Ένα νησί στον ουρανό! Η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι θα ανακάλυπτα πάρα πολλά καινούργια πράγματα πάνω στα οποία θα μπορούσα να πειραματιστώ και να χρησιμοποιήσω για να επωφεληθούμε. Όταν όμως μας έφυγε ο ενθουσιασμός, και γυρίσαμε στην πραγματικότητα, όλοι πέσαμε στο κατάστρωμα μην μπορώντας να αναπνεύσουμε κανονικά. Εδώ πάνω η πίεση του αέρα ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι είχαμε συνηθίσει και έτσι ήταν πολύ πιο δύσκολο για εμάς να αναπνεύσουμε με φυσιολογικούς, για τα δεδομένα μας, ρυθμούς. Σιγά-σιγά το συνηθίζαμε και καταφέραμε να σηκωθούμε στα πόδια μας. Τότε όμως ήταν που στον ορίζοντα φάνηκε κάτι. Κάτι ερχόταν προς το μέρος μας και μυριζόμουν μεγάλο μπελά. Είχα μια προαίσθηση ότι δεν θα μας βγει σε καλό.

Εγώ κάθισα κάτω λιγάκι να ξαποστάσω. Αφού συνήθισα, ως ένα βαθμό, την πίεση του αέρα εδώ και μπόρεσα ν'αρχίσω να αναπνέω με σχεδόν κανονικούς ρυθμούς, σήκωσα λιγάκι το κεφάλι μου και παρατήρησα τις αντιδράσεις του πληρώματος. O Heishiro συζητούσε ενθουσιασμένος με τον, εξίσου ενθουσιασμένο, καπετάνιο. Ο Bee φαινόταν σκεπτικός. Ο Verde όμως, παρατηρούσε τον ορίζοντα. Αν κοιτούσε προς το μέρος του νησιού, θα μου φαινόταν λογικό, αλλά κοίταζε προς την αντίθετη κατεύθυνση...στο άσπρο κενό.
Ε, bee, πάλι τραγουδάκια σκέφτεσαι;, τον πείραξα. Εκείνος μου έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα και έκανε να μιλήσει, αλλά κάτι τον έκανε να σταματήσει απότομα. Ήταν μια έκρηξη, η οποία ακούστηκε σαν να προερχόταν από τη θάλασσα, προς την κατεύθυνση που κοιτούσε ο Verde. Όλοι ξαφνιάστηκαν και γυρίσαμε προς τα εκεί. Είδα μια μαύρη κουκκίδα στον ορίζοντα, η οποία όλο και μεγάλωνε. Όταν έφτασε πιο κοντά άρχισε να παίρνει κάποια μορφή, κι όταν πια έφτασε πια σε απόσταση όπου μπορούσαμε να το δούμε καθαρά, αντίκρισα έναν άνθρωπο. Ήταν ένας γεροδεμένος άντρας που φορούσε μια περίεργη μάσκα και κρατούσε στο χέρι του μια Bazooka. Πυροβολούσε ασταμάτητα το πλοίο μας, προκαλώντας εκρήξεις γύρω του.
Σταμάτα να πυροβολάς με αυτό το πράγμα το πλοίο μου τώρα αν δε θες να το πληρώσεις ακριβά!, τον απείλησε ο καπετάνιος. Εκείνος τον αγνόησε κι απλώς συνέχισε την πορεία του πυροβολώντας ακόμη περισσότερο. Εκείνη τη στιγμή παρατήρησα ότι φορούσε κάτι περίεργα πράγματα στα πόδια του κι ότι περπατούσε πάνω στα σύννεφα.
Περπατάει πάνω στα σύννεφα; Μα τι είναι τέλος πάντων;, απόρησα...

-Γιατι πρεπει παντα καποιος να με ενοχλει την ωρα που παω να βγαλω το τραγουδι που θα με κανει διασημο.... φωναξα εγω καθως ημουν προσηλωμενος στη δημιουργια ενος καινουργιου κοματιου
-Bee θα σου το πω οσο ποιο ευγενικα μπορω...ξεκινησε να λεει ο Luke με μια γλυκια φωνη.
-ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΣ... μου φωναξε...Εγω ετοιμαστηκα να αρπαχτω οχι επειδη αισθνομουν προσβεβλημενος ή κατι τετοιο αλλα επειδη στο πληρωμα μας το συνηθιζαμε να πλακωνομαστε μεταξυ μας για να κρατιομαστε σε φορμα.Γι αυτο λοιπον και εγω ειχα ειδη αρχισει να τρεχω προς το μερος του σφιγγοντας την γροθια και ετοιμος να του αλαξω τα φωτα αλλα λγο πριν προλαβω να τον ακουμπισω κατι πολυ δυνατο με χτυπησε και με πεταξε στην αλλη ακρη του καραβιου.
-Τι στο καλο... ειπα εγω καθως σηκωνομουνα και τοιναζα απο πανω μου την σκονη που ειχε δημιουργηθει απο την συγκρουση μου με το πατωμα. Κοιταξα τον καπετανιο ο οποιος καταλαβενοντας τι ενοουσα μου εδειξε με το δαχτυλο του στον ουρανο εναν τυπο ο οποιος πατουσε πανω στα συνεφα και πυροβολουσε με κατι bazookas.Εγω αρχισα να τρεχω καταπανω του και πηδωντας απο το καραβι πηρα την μορφη μου και ορμησα καταπανω του ετοιμαστηκα να του ξεσκισω τα σωθικα του οταν απο κατω ακουσα τον καπετανιο να φωναζει οτι τον ηθελε ζωντανο γιατι μπορει να περναμε σημαντικες πληροφοριες απο αυτον.
-Ωχου καπετανιε πρεπει παντα να μου χαλας την διασκεδαση... ειπα και ορμησα στον αντιπαλο ο οποιος ειχε ενα χαμογελο σιγουριας στο προσωπο του...
-ΩΩΩ θα στο σβησω το χαμογελο.... του φωναξα καθως εκαναν ενα ελιγμο για να αποφυγω αλλη μια σφαιρα που μου ειχε ριξει με το bazookas του και ετσι ξεκινησε μια μαχη την οποια περιμενα να ηταν ποιο δυσκολη απο την προηγουμενη με εκεινους τους αθλιους πειρατες....