[Τέλος-Αποστολή] Investigate

Μια μέρα είχε περάσει από την τελευταία μου περιπέτεια και την παράδοση του μυστικού κουτιού σε μια ομάδα ειδικών της Κυβέρνησης. Είχα ανοιχτεί στην γαλάζια και επικίνδυνη θάλασσα της grand line για μία ακόμα φορά, ψάχνοντας νέες ευκαιρίες για να γίνω δυνατότερος. Έπρεπε να συνεχίσω την αναζήτηση μου για δύναμη και δόξα, πάση θυσία. Βρισκόμουν στο κατάστρωμα του πλοίου μου και κοιτούσα τον καθαρό ουρανό. Από την μια στιγμή στην άλλη όμως, ο καιρός άλλαξε και έγινε πιο ψυχρός κι ένα δυνατός αέρας έκανα την εμφάνιση του. Οι απότομες αλλαγές στις καιρικές συνθήκες εδώ στην Γραμμή ήταν σύνηθες φαινόμενο. Έτσι για να γλιτώσουμε από το δυνατό κρύο , διέταξα τους άντρες μου να δέσουν το πηδάλιο και να κατεβάσουν τα πανιά. Εγώ πήγα μέσα στην καμπίνα μου στην οποία υπήρχε μία μικρή κουζίνα για τα γεύματα μου. Άφησα το πλοίο μου να σαλπάρει μόνο του με επικεφαλή τον Ματ. Εκεί πέρα άναψα την σόμπα μου και έκατσα στον καναπέ μου, για να χαλαρώσω. Μονο δυο λεπτά πέρασαν από όταν ξάπλωσα και το πλοίο άρχισε να πηγαίνει πάνω κάτω σαν τρελό.
-Τι στο @#@$# γίνεται εδώ πέρα??
Έτρεξα γρήγορα έξω στο κατάστρωμα και είδα πως βρισκόμασταν στην μέση μιας καταιγίδας!

Η κατάσταση ήταν αρκετά δύσκολη κι έτσι έπρεπε να ψάξω να βρω ένα τρόπο για να ξεφύγουμε. Αν το πλοιο μου έμενε λίγο ακόμα στην καταιγίδα, κινδύνευε να καταστραφεί. Κοίταξα γύρω μου μήπως έβλεπα κανένα άσπρο σύννεφο για να πάμε εκεί και να βγούμε από την καταιγίδα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα απολύτως. Ήταν λες και είχα μπει πολύ βαθιά στην καταιγίδα!!
- Μα καλά πως?? ούτε τρία λεπτά δεν έλειψα?? Καταραμένη καταιγίδα!! Πού είναι ο Wailord όταν τον θες??
Είχα στείλει τον πιστό μου ψαράνθρωπο να συνοδεύσει το κουτί για παν ενδεχόμενο αλλά να που τον χρειαζόμουν εδώ. Τρέχοντας πήγα στο πηδάλιο όπου το ξεδεσα και άρχισα να παλεύω με τα κύματα και την δυνατή βροχή. Είχα διατάξει το πλήρωμα να είναι σε ετοιμότητα. Αυτά τα κύματα δεν είχαν καμια σχέση με τα κύματα άλλων φορών. Ήταν από τα πιο μεγάλα που είχα δει μέχρι τότε στην ζωή μου. Αν ήμουν πρωτάρης στην ναυσιπλοΐα αυτά τα κύματα θα μπορούσαν άνετα να με βουλιάξουν. Ευτυχώς , είχα αποκτήσει μια άλφα εμπειρία πάνω σ'αυτό το σημείο και είχα κι ένα εξειδικευμένο πλήρωμα. Αισθανόμουν κάθε στάλα της βροχής να χτυπάει το σώμα μου με τεράστια δύναμη. Δεν μπορούσα να δω τίποτα σε ακτίνα μέτρων και έτσι αναρωτιόμουν ποσο μακριά από δω συνεχιζόταν αυτή η τρομερή καταιγίδα.

Αφού παλέψαμε για πέντε-δέκα λεπτά με τα κύματα και την βροχή, η καταιγίδα εξαφανίστηκε το ίδιο γρήγορα όσο και εμφανίστηκε, αλλα την θέση της καταιγίδας πήρε μια χιονοθύελλα.
-Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει!! Πάμε απ'το κακό στο χειρότερο!
Ο ουρανός είχε τρελαθεί και φυσούσε τόσο δυνατά που αν δεν κρατιόμουν από το πηδάλιο θα με είχε πάρει ο αέρας. Τα ρούχα μου τώρα είχαν πάρει κρυστάλλινη μορφή από την βροχή και το χιόνι. Όλο το κατάστρωμα στο πλοίο μου είχε γεμίσει με χιόνι και πολλά από τα παράθυρα από τον δυνατό άνεμο είχαν σπάσει.
-Κρατηθείτε από κάπου!!
Ήταν το μόνο που κατάφερα να φωνάξω. Ξαφνικά τότε καθώς πάλευα με την χιονοθύελλα άκουσα ενά βουητό από την θάλασσα, το πλοίο μου άρχισε να τρέμει περισσότερο μέχρι που ένα θαλάσσιο τέρας βγήκε από την θάλασσα, πήδηξε πάνω από το πλοίο μου αφήνοντας μια λεπτή στρώση από θαλασσινό νερό και μετά εξαφανίστηκε και πάλι στην θάλασσα!
-Τι ήταν πάλι αυτό?? 543534

Όσο ξαφνικά εξαφανίστηκε η βροχή, έτσι εξαφανίστηκε και η χιονοθύελλα. Αυτήν την φορα όμως όλο το μέρος το είχε καλύψει μια πολύ πυκνή ομίχλη που δεν με άφηνε να δω σχεδόν τίποτα.
Βρισκόμουν μέσα σε αυτήν την ομίχλη εδώ και ώρες, δεν ήξερα που πήγαινα ή που βρισκόμουν. Είχα χαθεί εντελώς με αυτήν την ομίχλη. Μια απόλυτη ησυχία σε όλο μου το πλοίο, ήταν τόσο ήσυχα που άκουγα ακόμα και τα ξυλα που έτριζαν. Τότε ήταν που είδα στον ορίζοντα ένα φως που αναβόσβηνε...
- Φάρος πρέπει να είναι...Προς ολοταχώς άντρες!
Έστριψαν τότε το πλοίο μου και άρχισα να κατευθύνομαι προς αυτό το φως...Τότε έκανε την εμφάνιση της η Άννα φορώντας τα άκρως απαραίτητα...
Σπόιλερ:
-Που είναι τα ρούχα σου??
-Βράχηκαν και τα άφησα να στεγνώσουν!!
-Και δεν έχεις άλλα?!?!!
-Φυσικά κι έχω...
-Ε τότε γιατί δεν τα φόρεσες??
-Γιατί ήρθε ένα επείγον σήμα....

Η Άννα άρχισε να μου λέει απ'έξω το περιεχόμενο του σήματος..
-Πηγαίνετε στο Ruluka Island. Έχουμε πληροφορηθεί ότι ο Δήμαρχος του νησιού Whetton καταχράζετε την εξουσία που έχει. Μιας και ήταν πάντα πειρατής στα νιάτα του μάλλον δεν έχει αλλάξει νοοτροπία. Αποστολή σας είναι να πάτε στο νησί και αν διαπιστώσετε παράνομη ενέργεια από μέρους του να λύσετε το θέμα.
-Δεν έχω ιδέα που βρισκόμαστε κι αυτοί με στέλνουν σε αποστολή?
-Βασικά αυτός ο φάρος ανήκει στο συγκεκριμένο νησί.
-Και συ που το ξέρεις?
-Έστειλαν και φωτογραφικό υλικό μαζί με το σήμα.
-Οπότε ακολουθούμε το φως.
-Μάλιστα καπετάνιε!!! Μήπως μπορείτε να με κοιτάτε στα μάτια όταν μου μιλάτε?
-Αυτό κάνω.
-Αυτά δεν είναι τα μάτια μου....
-Σςςςς!! Έκανα την επιλογή μου!!

Κρατούσαμε σταθερή πορεία ακολουθώντας το φως. Ευτυχώς, αυτό αποδείχτηκε πως ήταν η σωστή κίνηση. Όσο κατευθυνόμασταν προς αυτό το φως τόσο βγαίναμε και από την ομίχλη. Τελικά μετά από λίγα λεπτά βγήκαμε από την ομίχλη και είδα μπροστά μου ένα τεράστιο νησί με τον πιο ψηλό φάρο που είχα δει στην ζωή μου.
-Αυτό είναι κάτι που αξίζει να το θυμάσαι!! Δεν το βλέπεις και κάθε μέρα!!
Έτρεξα αμέσως και πήρα τα κιάλια μου και μετά είδα αυτό το νησί. Είχε μια μεγάλη πόλη που απλωνόταν στην παραλία και πολλούς κάτοικους να τριγυρίζουν.
-Όντως αυτό πρέπει να είναι το νησί.
Πουθενά όμως δεν έβλεπα marine κι αυτό με ανησύχησε.
-Απ'ότι φαίνεται δεν υπάρχει κανείς δικός μας στο νησί. Αν το πλοίο μας κάνει την εμφάνιση του, θα δημιουργηθούν προβλήματα. Ο καλύτερος τρόπος να ελέγξω την κατάσταση που επικρατεί στο νησί είναι να κινηθώ μυστικά και μόνος. Εσείς θα μείνετε κρυμμένοι μέχρι να σας ειδοποιήσω. Θα πάρω ένα baby den den mushi μαζί μου. Έγινα κατανοητός?
Η Άννα και ο Ματ συμφώνησαν με το σχέδιο μου κι έτσι πήρα μια βάρκα και πήγα στο λιμάνι.

Έτσι αφού αποφάσισα να πάω μόνος και να αράξω με μια μικρή βάρκα στο λιμάνι της πόλης και όχι σε καμια ερημική παραλια, απ'την στιγμή που δεν φαινόταν κάποιος ορατός κίνδυνος το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή. Αφού μπήκα στο λιμάνι και βρήκα μια θέση για την βάρκα μου, έριξα την άγκυρα πήδηξα έξω από την βάρκα και ξεκίνησα την εξερεύνηση αυτού του νησιού, για να δω κατά πόσο ήταν αληθινές οι πληροφορίες που μας δόθηκαν. Λίγο πιο έξω από το λιμάνι βρήκα έναν άνδρα που πουλούσε ψάρια και έσπευσα να τον ρωτήσω πληροφορίες, παίζοντας το ανήξερος για τα πάντα.
- Πιο είναι αυτό το νησί? Μήπως ξέρετε που θα μπορούσα να βρω κανένα μπαρ?
Αυτός όμως δεν μου έδωσε καμια σημασία. Απλώς γύρισε από την άλλη και έφυγε!!
-Μάλιστα...Ευχαριστώ πολύ..Είστε πολύ ευγενικός!!!..... Παλιο.....ψιθύρισα την τελευταία στιγμή συγκρατώντας τα νεύρα μου!!! Δεν αρχίσαμε καλά.
Ρώτησα και μερικούς άλλους κάτοικους του νησιού άλλα όλοι τους τα ίδια. Ήταν λες και δεν με έβλεπαν κι έτσι κι εγώ άρχισα να ψάχνω μόνος μου για κανένα μπαρ για να πιω τίποτα και να ηρεμήσω. Ίσως εκεί να είχα καλύτερη τύχη. Μετά από λίγο ψάξιμο βρήκα ένα μικρό μπαρ όπου μπήκα και πήγα κατευθείαν στην μπάρα και ζήτησα ένα ποτήρι ρούμι.

Ο μπάρμαν το έφερε αμέσως και αφού ήπια την πρώτη γουλιά του είπα:
- Δεν μου λες τη συμβαίνει σε αυτήν την πόλη και κανένας δεν μιλάει ?
Όμως ούτε ο μπάρμαν δεν μου μίλησε, το μονο που έκανε ήταν να μου δείξει με τα χεριά του ότι το ρούμι κάνει 10 μπέλι, έτσι και εγώ έβγαλα από την τζέπη μου το πορτοφόλι μου και του τα έδωσα. Ύστερα γύρισα και είδα το υπόλοιπο μπαρ και τους ανθρώπους που ήταν μέσα σε αυτό, κανένας απολύτως δεν μιλούσε!
Συνέχισα να τους κοιτάω μέχρι που τελειωσα το ποτήρι μου και σηκώθηκα και βγήκα έξω. Όλοι οι κάτοικοι φερόντουσαν πολύ περίεργα. Έτσι αποφάσισα αφού πάρω πρώτα προμήθειες για το ταξίδι μου να φύγω από εδώ πέρα.
-Αυτό το νησί παραείναι τρελό για μένα!! Κάτι τρέχει και θα το ανακαλύψω!!!
Τότε όμως άκουσα κάποιον να φωνάζει
- Ε εσύ εκεί! Δική σου είναι η βάρκα στο λιμάνι ?
Όταν γύρισα είδα μερικούς τύπους ντυμένους περίεργα, και ο ένας από αυτούς φορούσε μια στολή ρομπότ
- Επιτέλους κάποιος μου μίλησε! Ναι δική μου είναι η βάρκα, αλλά πες μου πρώτα, τι συμβαίνει και κανένας δεν μιλάει σε αυτό το νησί ??
- Για να μιλήσεις πρέπει να πληρώσεις τους φόρους μας. Ας κάνουμε έναν γρήγορο υπολογισμό για σένα. Έβαλες το πλοίο σου στο λιμάνι, 1000 μπέλι, μίλησες περίπου με 10 ανθρώπους, 500 μπέλι, περπατάς στην πόλη με παπούτσια αντί για σανδάλια, 100 μπέλι, α και βρωμάς, 300 μπέλι. Σύνολο 1.900 μπέλι. Τόσα μας χρωστάς! Πλήρωσε ή θα σε πάμε στην φυλακή.

- Τι????????? Πρέπει να είσαι τρελός!! Δεν έχω τόσα λεφτά πάνω μου, αλλά και να τα είχα σιγά μην σου τα έδινα !!!!
- Εξύβριση της αστυνομίας, 500 μπέλι, άρα πάμε στα 2.400 μπέλι, και αφού λες ότι δεν τα έχεις θα σε βάλουμε στην φυλακή για να εκτίσεις την ποινή σου!!
- Για ελάτε να με πιάσετε, να δούμε αν μπορείτε να βάλετε μέσα!!
Μια ομάδα έβγαλε τα τυφέκια της και μια άλλη άρχισε να έρχεται για να με συλλάβει κρατώντας σπαθιά και ακόντια! Μόλις έφτασαν αρκετά κοντά μου άρχισα να τους χτυπάω με μπάλες λάβας και τότε η ομάδα που είχε τα τυφέκια άρχισε να μου ρίχνει, αλλά οι σφαίρες τους δεν έβρισκαν στόχο. Συνέχισα να τους χτυπάω με διάφορες από τις τεχνικές λάβας που είχα μάθει να χειρίζομαι, δίχως να δείχνω το παραμικρό έλεος. Όλες οι ομάδες τότε μου όρμηξαν, εγώ όμως δεν τους άφηνα να με πλησιάσουν και πάρα πολύ, δημιουργώντας έναν δακτύλιο λάβας γύρω μου, όπου τους εμπόδιζε να με πλησιάσουν. Όσο εγώ βρισκόμουν μέσα σε αυτόν τον δακτύλιο συνέχιζα να τους χτυπάω με τις φονικές μου επιθέσεις. Καθώς συνέχιζα να τους χτυπάω, άρχισα να νιώθω ότι κάτι κακό πρόκειται να μου συμβεί αλλά δεν μπορούσα να εξηγήσω αυτό το προαίσθημα. Και τότε απλά συνέβει. Μια τεράστια ποσότητα νερού, ήρθε πάνω μου, λες και κάποιος κρατούσε πυροσβεστική μάνικα και μ'έλουζε μ'αυτήν. Εκτός απ'το νερό, ένα κύμα ηλεκτρισμού με χτύπησε ενώ ήμουν βρεγμένος και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πεταχτώ έξω από τον δακτύλιο λάβας που είχα φτιάξει. Όταν σηκώθηκα είδα πως αυτό που με είχε χτυπήσει ήταν ένα ρομπότ. Ετοίμασα ένα ακόμα κύμα λάβας για να το πέταξα πάνω του, αυτό όμως με τις ηλεκτρικές του δυνάμεις με πρόλαβε κι έκοψε την επίθεση μου και με χτύπησε για μια ακόμη φορά. Δεν σταμάτησε όμως μέχρι που όλες οι ομάδες που είχαν μείνει όρθιες, όρμησαν από πάνω μου και μου πέρασαν χειροπέδες. Δοκίμασα να τους χτυπήσω με τη δύναμη μου αλλα δεν μπορούσα. Κατάλαβα πως οι χειροπέδες που μου είχαν βάλει ήταν φτιαγμένες με "seastone", ένα υλικό που εξουδετέρωνε τις δυνάμεις των χρηστών φρούτων, μιας και είχε τις ιδιότητες της θάλασσας.
- Όχι!! Δεν γίνεται να έχετε....
- Σκασμός!! Επειδή τραυμάτισες τόσους φρουρούς η ποινή σου ανέβηκε. Πλέον είναι αργά για να πληρώσεις. Καταδικάζεσαι σε θάνατο, αύριο την αυγή θα σε εκτελέσουμε!

Με σήκωσαν και με πέταξαν μέσα σε ένα κλουβί όπου άρχισαν να το τραβάνε μέχρι που με πήγαν στην φυλακή του νησιού. Εκεί πέρα με οδήγησαν τρία πατώματα κάτω από το έδαφος βάζοντας με σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι. Μου έβγαλαν τις χειροπέδες και έκλεισαν την πόρτα. Δοκίμασα και εκεί μέσα να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου αλλά και πάλι δεν τα κατάφερνα.
-Τέλεια και το μπουντρούμι είναι φτιαγμένο με "seastone", την έχω άσχημα τελικά...
Ξαφνικά τότε ακούω μέσα από το μπουντρούμι μου μια φωνή αρκετά γνώριμη θα έλεγα...
- Τι πρόστιμο έφαγες και σε έχουν εδώ μέσα?
- Ποιος είναι εκεί??
- Ένας ακόμα κρατούμενος.
- Με έπιασαν και μ'έχωσαν εδώ μέσα γιατί τραυμάτισα μερικούς φρουρούς και θα με εκτελέσουν αύριο!
- xaxaaxaxa πόσους στο σύνολο ?
- Δεν μετρούσα. Όταν σκοτώνεις κουνούπια είτε δέκα είτε εκατό, για μένα δεν έχει σημασία.
- Πολύ ωραία!! Περίμενα καιρό κάποιον σαν εσένα! Μπορώ να σε βοηθήσω να το σκάσεις από εδώ πέρα αλλά πρώτα πρέπει να μου βγάλεις τις χειροπέδες μου γιατι δεν μπορώ να κουνηθώ!!
Ξεκίνησα το ψάξιμο μέσα στο σκοτεινό μπουντρούμι μέχρι να τον βρω. Ήταν τόσο σκοτεινό που δεν μπορούσες να δεις ούτε την άκρη της μύτης σου. Έπρεπε να προσέχω πολύ. Δεν ήθελα να πατήσω σε καμιά παγίδα και να έκανα τα πράγματα χειρότερα. Τα βήματα μου ήταν όλα πολύ κοφτά και μικρά. Ένα ένα κάθε φορά, αργά και σταθερά.
-Θέλω να μου μιλάς συνεχώς για να μπορέσω να ακολουθήσω τη φωνή σου!!
-Ναι φυσικά!! Εδώ πέρα, εδώ πέρα!!

Άκουγα τη φωνή του και καταλάβαινα ότι τον πλησίαζα, έως ότου το πόδι μου χτύπησε κάπου.
-Άουτς!! Πρόσεχε λίγο.
-Ναι, ξέρεις, δεν το έκανα επίτηδες!
-Άστο αυτό τώρα και λύσε με. Πρέπει να φεύγουμε από δω μέσα!
-Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου!!
Γονάτισα αγγίζοντας τον. Εκείνος τέντωσε τα δεμένα χέρια του μπροστά ώστε να μπορώ να τα πιάσω πιο εύκολα. Με τα χέρια μου δεν μπορούσα να σπάσω τις αλυσίδες γιατί είχα αποδυναμωθεί κι έτσι έπρεπε να σκεφτώ κάτι άλλο. Τότε έβγαλα την ζώνη μου και με την μεταλλική της άκρη άρχισα να παραβιάζω τις χειροπέδες του.
-Αν έβλεπα θα ήταν πιο εύκολο!
αλλα δυστυχώς δεν έβλεπα και ήταν αρκετά δύσκολο.
-Κι εγώ αν φορούσα κορώνα θα ήμουν βασιλιάς, αλλά είμαι κλεισμένος σ'αυτό το βρωμερό υπόγειο.
-Και θα συνεχίσεις να είσαι αν δεν κόψεις τις εξυπνάδες!! Μου είναι πολύ εύκολο να περάσω τη ζώνη στον λαιμό σου και να σε πνίξω. Εκεί δεν χρειάζεται να βλέπω.
-Κάντο και αύριο το πρωί, όταν σε εκτελούν θα χτυπάς το κεφάλι σου για την ευκαιρία που έχασες. Αλλά τι λέω?? Δεν θα έχει κεφάλι για να χτυπάς!!
Αφήσαμε την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων στην άκρη και συνέχισα την προσπάθεια για να τον λύσω.
Τελικά μετά από αρκετή προσπάθεια τα κατάφερα και τον ελευθέρωσα απ'τα δεσμά του.

-Επιτέλους!! Ουφφ...Κουραστικό ήταν.
- Ωραία είμαι και πάλι ελεύθερος. Τώρα ας σπάσω αυτήν την πόρτα και πάμε να φύγουμε από εδώ μέσα!
- Όχι περίμενε! Ας περιμένουμε λίγο ακόμα. Μόλις είναι νύχτα έξω, άρα θα έχει λιγότερους φρουρούς, τότε θα είναι η στιγμή μας. Τότε θα το σκάσουμε από δω μέσα πιο εύκολα !!
-Πολύ καλά, όπως θες.
-Μέχρι τότε είναι πολύ καλή ευκαιρία να γνωριστούμε λιγάκι καλύτερα. Δε συμφωνείς?
-Συμφωνώ. Δεν έχω και κάτι καλύτερο να κάνω.
-Ονομάζομαι Rob και είμαι από την South Blue και πιο συγκεκριμένα το Bliss Kingddom.
-Wailord. Είμαι ψαράνθρωπος και κατάγομαι από το Fishman Island...
-Wailord?? Είπες Wailord??
-Έχεις πολύ καλή ακοή οφείλω να στο αναγνωρίσω αυτό. Όντως αυτό είπα. W-a-i-l-o-r-d!!
-Θα σε..Θα σε...
-Έλα πες το...Λίγο ακόμα...Μπορείς!!
-Με είχες καταλάβει απ'την αρχή και τόση ώρα με δούλευες!!!!
-Το χρειαζόσουν!! Μιλάμε τόση ώρα και δεν με είχες καταλάβει!

-Αν το πεις πουθενά παραέξω...
-Μην ανησυχείς...Θα είναι το μικρό μας μυστικό.
-Πολύ γρήγορα συμφώνησες εσύ! Ποτέ σου δεν θα έχανες την ευκαιρία να με δουλέψεις....Άρα...Χαχαχαχαχαχαχα!! Τώρα κατάλαβα!! Χαχαχαχαααχα!!
-Τι ακριβώς?
-Πώς βρέθηκες εδώ??
-Είπα δεν θα ρωτούσε. Επέστρεφα πίσω απ'την αποστολή που μου ανέθεσες και έκανα μια στάση εδώ.
Σπόιλερ:
Τα υπόλοιπα φαντάσου του τα.
-Μάλιστα!! Τι θα πούμε στους άλλους?
-Εσύ είσαι ο καπετάνιος, βρες μας μια λύση!
-Το'χω!! Παραλείπουμε την σύλληψη αμφοτέρων και λέμε πως έκανες την στάση σου εδώ και απλά βρεθήκαμε και τέλος.
-Πιστευτό νομίζω...

Μετά από μερικές ώρες συζήτησης είχε φτάσει η ώρα για να φύγουμε, έτσι ο Wailord πήγε στην πόρτα όπου άρχισε να την σπρώχνει με δύναμη. Άρχισα να ακούω την πόρτα να τρίζει και αυτό με έκανε χαρούμενο. Μετά από λίγο σπρώξιμο ακόμα, η πόρτα έσπασε και έπεσε κάτω κάνοντας έναν τρομερά δυνατό ήχο. Αρχίσαμε να τρέχουμε προς τα σκαλιά για να ανεβούμε στην επιφάνεια. Στον δρόμο μας έμπαιναν φρουροί από την φυλακή αλλα σε συνεργασία με τον wailord τους βγάζαμε γρήγορα από την μέση. Μετά από πολύ τρέξιμο και συνεχόμενες μάχες με τους φρουρούς βγήκαμε έξω και αρχίσαμε να τρέχουμε στην πόλη. Καθώς τρέχαμε στην πόλη για να γλιτώσουμε ο wailord σταμάτησε και μου είπε
- Λοιπόν φίλε μου Ρομπ αυτό ήταν. Εγώ θα πάω να αναμετρηθώ με τον δήμαρχο, για να ελευθερώσω τους κατοικους της πόλης.
- Είσαι ήρωας εεε?? Αυτή είναι κι η αποστολή μας παρεπιπτόντως. Θα σ'αφήσω όμως να κάνεις αυτό που νομίζεις σωστό.
Είπα και του άπλωσα το χέρι κι αυτός ανταπέδωσε τον χαιρετισμό. Ο Wailord έφυγε για το δημαρχείο και μόλις χάθηκε απ'τα μάτια μου, ξεκίνησα κι εγώ για εκεί. Δεν γινόταν να τον αφήσω μόνο του σ'αυτό.

Όταν έφτασα είδα τον δήμαρχο μέσα σε ένα από εκείνα τα ρομπότ, όπως αυτό μου μ'έπιασε, να έχει εξαπολύσει μια ηλεκτρική επίθεση στον wailord. Χωρίς να χάσω χρόνο έτρεξα και μπήκα στην μέση ώστε να φάω εγώ την επίθεση και όχι ο wailord. Η επίθεση δεν είχε αποτέλεσμα γιατί αυτήν την φορά ήμουν προετοιμασμένος. Γύρισα προς τον wailord και του είπα
- Είσαι καλά φιλε μου ?
-Ρομπ, σ'ευχαριστώ!
- Δεν θα άφηνα ποτε έναν νακάμα μου μόνο!!
Μετά από αυτό γύρισα είδα τον δήμαρχο και του είπα
- Το τέλος σου είναι κοντά!!
- Ποτέ! θα ζήσω για πάντα!
Μεταμόρφωσα τα χερια μου σε λάβα και αυτός εκείνα του ρομπότ, τα κάλυψε με ηλεκτρισμό. Τότε ελευθερώσαμε και οι δυο από ένα κύμα, και αυτήν την φορά ο ηλεκτρισμός του διαπέρασε την λάβα μου και πήγε να με χτυπήσει, όμως με ένα γρήγορο άλμα το απέφυγα και άρχισα να ελευθερώνω μπάλες λάβας. Αυτός όμως δημιούργησε έναν ηλεκτρικό τοίχο και απέκρουσε όλες μου τις μπάλες. Τότε χωρίς να περιμένει ελευθερώνει άλλο ένα κύμα ηλεκτρισμού και με χτυπάει χωρίς εγώ να προλάβω να αντιδράσω. Μετά από αυτό το χτύπημα έπεσα κάτω και αυτός άρχισε να περηφανεύεται!!
- Ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις πότε είναι το τέλος μου εεε?? Εσύ δεν μπορείς ούτε να σηκωθείς!!
Όσο ήμουν κάτω είδα ένα καλώδιο που τροφοδοτούσε αυτό το ρομπότ. Σηκώθηκα σιγά σιγά και του είπα
- Ανόητε βρήκα την αδυναμία σου, όλα αυτά θα τελειώσουν αυτήν την στιγμή!!

Νευριασμένος που τον πρόσβαλα δημιουργεί ένα κύμα ηλεκτρισμού και πάει δίχως δισταγμό να μου το πετάξει. Ακουμπάω το χέρι μου με μία πολύ γρήγορη κίνηση στο πάτωμα και δημιουργώ έναν στρόβιλο με θραύσματα μάγματος, με επίκεντρο εμένα και τον δήμαρχο.
- Μόνο αυτό μπορείς!? ΧΑχααχχαχα!! Τώρα θα δεις την πραγματική μου δύναμη!
Ο δήμαρχος ελευθερώνει τότε ένα κύμα ηλεκτρισμού και το πετάει σε εμενα, αλλα λίγο πριν με χτυπήσει εξαφανίζεται
-Τι?? πως?? τι έγινε??
O δήμαρχος έμοιαζε έξω απ'τα νερά του. Ιδρώτας άρχισε να γεμίζει το πρόσωπο του. Προσπάθησε να δημιουργήσει και αλλα κύματα αλλα δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα για να τον τροφοδοτήσει. Είχα πλέον το πλεονέκτημα στη μάχη μας. Έτσι καθώς μεταμόρφωνα τα χερια μου σε πύρινες γροθιές του είπα
- Μην προσπαθείς άδικα, με τον στρόβιλο μου έλιωσα το καλώδιο όπου σε τροφοδοτούσε με ηλεκτρισμό και έτσι τώρα είσαι ανίκανος να πολεμήσεις! Ήρθε η σειρά μου τώρα!!
Όρμισα κατά πάνω του και με μια γροθιά σπάω το γυάλινο κέλυφος του ρομπότ και αρχίζω να χτυπάω με μανία τον δήμαρχο. Καθώς τον χτυπούσα η φρουρά είχε μαζευτεί γύρω του αλλα από τον στρόβιλο μάγματος μου δεν μπορούσαν να περάσουν μέσα. Το μονο που έκαναν ήταν να με πυροβολούν με τα όπλα τους αλλα οι σφαίρες δεν με πετύχαιναν.
Μετά από αρκετά χτυπήματα στον δήμαρχο είδα πως πονούσε αρκετά. Τότε πηγαίνω πίσω και τον χτυπάω με ένα μεγάλο κύμα λάβας. Τα μηχανήματα που είχε πάνω του αρχίζουν να λιώνουν μαζί με τον δήμαρχο. Οι φωνές του είχαν γεμίσει την ατμόσφαιρα. Ύστερα ένα μεγάλο μπουμ τελείωσε τα πάντα. Το ρομπότ ανατινάχτηκε. Μόλις έγινε η ανατίναξη έσβησα τον στρόβιλο λάβας αφήνοντας τους φρουρούς του να μπούνε και να τον δούνε.
-Παραδοθείτε τώρα!! Είστε όλοι υπό κράτηση!! Θα λογοδοτήσετε για τα εγκλήματα σας!!
Ειδοποίησα το πλοίο μου και μια ομάδα ήρθε κι έκανε τις απαραίτητες συλλήψεις. Η αυθαιρεσία είχε πλέον τιμωρηθεί και μία ακόμη αποστολή μου έφτανε στο τέλος της!

Όνομα: Destro
Haki Points:
Player of the Month Points: 6
Beli: 22.000
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις: Η Αποστολή δεν ολοκληρώθηκε.
Η ιστορία σου ήταν πολύ ωραία αλλά γιατί βιάζεσαι να την τελειώσεις σκοτώνοντας μέσα σε δυο πόστ τον Δήμαρχο?Σίγουρα έχεις μεγάλη δύναμη αλλά πρέπει να το δυσκολέψεις λίγο...δεν θα ήταν τόσο απλό να ήσουνα εναντίων του δημάρχου...δώσε και άλλες μάχες,δυσκόλεψε το λίγο.Και να θέλω δεν μπορώ να βάλω ότι ολοκληρώθηκε η αποστολή γιατί δεν το αξίζει.

» [Τέλος - Αποστολή] Η 1η μου αποστολή
» [Τέλος-Αποστολή]The Get Away Failure
» [Τέλος-Αποστολή] Another mission!
» [Τέλος-Αποστολή] Strange Box
» [Αρχή]Μια ακόμο αποστολή