[Τέλος] The difference between moral and absolute justice

Κύριοι χαρακτήρες:

link προηγούμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6540p15-topic#221861 (Crown Island)

Βρισκόμουν στην παραλία που μου ειχαν υποδείξει να πάω .. Είχαν πει πως είχε καλέσει ενα Battleship που βρισκόταν κοντα , για να έρθει να με πάρει...
Καθόμουν και χάζευα τον γαλάζιο ουρανό... Σκεφτόμουν από μέσα μου αν θα μπορούσε να επανέλθει κάποτε η μνήμη μου... Άραγε τι πειράματα μου ειχαν κάνει και τι φάρμακα μου είχαν δώσει ωστε να την χασω?? Και πάλι, δεν είχα ξεχάσει πως να πολεμώ, αλλα και το όνομα μου.. Έμαθα πως ήμουν Marine με τον βαθμό του Ensign και είχα κάνει αρκετά στο παρελθόν, οπως να νικήσω διάφορους περιβόητους κακοποιούς και πειρατές των θαλασσών εκτος Grand Line..Μέσα μου όμως ήμουν σίγουρος πως κάτι μου έκρυβαν...Ο χαρακτήρας μου πρέπει να ήταν διαφορετικός, αλλα δεν μπορούσα να καταλάβω και να θυμηθώ τι ακριβώς είχα κάνει...Τι όνειρα είχα? ποιους σκοπούς? Είχα άραγε οικογένεια η έστω κάποιον που να νοιάζεται για εμένα ?
Κοιτούσα την απέραντη θάλασσα της Grand Line που ξετυλιγόταν μπροστά μου.. Στον ορίζοντα δεν φαινόταν κανένα πλοίο

.. Άραγε ο Bart να μου έλεγε την αλήθεια πως δουλεύε για την CP 5??..Ακόμα και ο άλλος, θα μπορούσε να με βοηθήσει παραπάνω μέσα στο ονειροπολεί ...
Σκεπτόμενος όλα αυτά με πήρε ο ύπνος..
Ξαφνικά άρχισα να ταρακουνιέμαι ολόκληρος! Άνοιξα τα μάτια μου και είδα να με σκουντάει ένα ζώο... Κάθισα στο έδαφος και το κοιτούσα στα μάτια τι να ήθελε άραγε?? Ανοιγόκλεισε τα μάτια του ..Θα ορκιζόμουν πως κούνησε το κεφάλι του με τέτοιο τρόπο, σαν να μου λεγε "ακολούθα με" .. Γεμάτος περιέργεια, σηκώθηκα και άρχισα να το ακολουθώ, ενω με κάθε βήμα, απομακρυνόμασταν απ την παραλία.. Προχωρούσε προς το εσωτερικό του νησιού, όμως αυτό δεν με πείραζε καθώς είχα το Den den mushi που μου έδωσε η ομάδα μου μαζί μου..
Πάνω που το σκεφτόμουν άρχισε να ηχεί .. Το σήκωσα γρήγορα ετσι ώστε να μην αποσπαστεί η προσοχή του ζώου η τρομάξει, καθώς ημουν περίεργος να δω που με οδηγεί
-Ποιος είναι?
-Commodore Yukimura .. Είσαι ο Ensign Ezio??
-Μάλιστα κύριε..
-Το πλοίο μας , που ερχόταν προς το crown island, υπέστη ζημιές μετά απο μια μάχη με τους Foxy Pirates και αναγκαστικά θα αργήσουμε να έρθουμε

-Μάλιστα Commodore, κανένα πρόβλημα
- Τώρα βρίσκεσαι στην παραλία? ρώτησε
-Οχι, κατευθύνομαι προς το εσωτερικό του νησιού.. Δεν είναι μεγάλο νησί, οπότε θα μπορω. να έρθω γρήγορα οταν φτάσετε..
-Αα, καλως, είπε.. έχεις μάθει τα κατατόπια του νησιού??
- Ναι κύριε..Το έχω γυρίσει αρκετά
-Μάλιστα... Αυτο είναι καλο, είπε.. Θέλω να σου ζητήσω να ολοκληρώσεις την αποστολή η οποία δόθηκε σε εμάς αλλα το χρονικό όριο δεν φτάνει.. Τώρα που έγινε και η μάχη με τους Foxy pirates δεν θα φτάσουμε πριν την αυριανή μέρα..
-Πείτε μου , τι μπορω να κάνω για να σας βοηθήσω?
-Θέλω να αιχμαλωτίσεις πολλά διαφορετικά είδη ζώων στο νησί και στο Pucci θα σας περιμένει ένα πλοίο για να τα παραδώσουμε εκεί σε 3 μέρες..Σε αυτά τα ζώα θα γίνουν πειράματα από τον Dr. Vegapunk. Αν υπολογίσουμε πως θέλει 1 μερα να επισκευαστεί το πλοίο μας μένουν ίσα ίσα οι ώρες για να φτάσουμε απο το Kenzan στο Crown , να δημιουργήσουμε ομάδες αναζήτησης και να αιχμαλωτίσουμε τα ζώα

-Καταλαβαίνω.. Βασιστείτε επάνω μου, είπα ενω ένα αισθημα αβεβαιότητας για το αν θα καταφέρω να τα βγάλω εις πέρας ,με κατέκλυσε... Ακουγόταν πολύ αγχωμένος και δεν ήθελα να έχει και άλλα στο κεφάλι του εκτός απο το γεγονός οτι το πλοίο του έπαθε ζημιές..Ηδη η μια μέρα επισκευής σε πλοίο είναι λίγη ..
-Σε ευχαριστώ Ezio είπε.. Να είσαι καλά!.. Περίμενε νέα μου αύριο το πρωί, όταν θα φτάνουμε στο Crown Island σιγά σιγά..
-Μάλιστα, είπα και το έκλεισα...
Κοιτούσα τριγύρω μου... Το ζώο ήταν ακόμη μέσα στο οπτικό μου πεδίο...
Περπατούσαμε ως το μεσημέρι μέσα στο δάσος..Ξάφνου το ζώο(λύκος) σταμάτησε.. Έδειχνε υπερβολικά κουρασμένο.. Πρέπει να είχε και πληγές, τώρα που το έβλεπα καλύτερα απο κοντά... Στεκόταν με δυσκολία στα πόδια του καθώς με κοιτούσε να κόβω μεγάλα φύλα.. Έκοψα αρκετά, και τα τοποθέτησα δίπλα σε ένα δέντρο.. Μετά πλησίασα τον λύκο και τον σήκωσα στα χέρια μου.. Δεν έδειξε καμιά αντίσταση σε αυτη μου την πράξη, πράγμα ασυνήθιστο για ένα τόσο περήφανο ζώο όπως αυτό.. Το άφησα πάνω στα φύλα μαλακά ωστε να είναι άνετα.. Μετά σηκώθηκα και πήγα να μαζέψω κλαδιά και σπασμένα ξύλα ωστε να ανάψω μια φωτιά και να μαγειρέψω για μένα και το πληγωμένο ζώο..
Στην διάρκεια της αναζήτησης σκεφτόμουν τι να είχε συμβεί στο ζώο...

Μήπως υπήρχαν ακόμα άνθρωποι στο νησί?? Δεν το θεωρούσα απίθανο..Ίσως επέζησαν μερικοί του ολοκαυτώματος... Ίσως υπήρχαν κυνηγοί.. Θα έπρεπε να προσέχω σε αυτή την περίπτωση γιατί ίσως να είναι συγγενείς των θυμάτων, άρα και επαναστάτες....Στο βάθος πλέον φαινόταν το ξέφωτο..
Εκεί που είχα αφήσει τον λύκο, εκεί ήταν και τώρα.. Σιγά σιγά, στοίβαξα τα ξύλα .. Μετά πήρα δυο μικρές άσπρες πέτρες μου είχα στην τσέπη μου και άρχισα να τις βαράω. μεταξύ τους, προσπαθώντας να τις κάνω να πετάξουν σπίθες ώστε να ανάψει φωτιά... Μαζί με τα ξύλα είχα μαζέψει και μερικά ξερά χόρτα ώστε να ανάψει ευκολότερα.. Μέτα από πολύ προσπάθεια και κόπο , η φωτιά άναψε... Στερέωσα μερικές πέτρες πάνω από την φωτιά δημιουργώντας μια αυτοσχέδια ψησταριά... Επάνω εκεί, έβαλα μερικά κρεατικά που είχα πάρει απο το πρωινό κυνήγι...
Μόλις τα ετοίμασα, πήγα λίγα κομμάτια στο ζώο και εκείνο άρχισε να τρώει με ζήλο...
Άρχισα να τρώω και εγώ..
Σκεφτόμουν να αιχμαλωτίσω ως πρώτο ζώο αυτό ,όμως από την άλλη , ήταν η μονή παρέα που είχα στο νησί εδώ και ώρες... Εκτός αυτού, δεν ήταν και επιθετικός...
Θα τον κρατούσα μαζί μου... Το είχα αποφασίσει

Μόλις τελείωσα με το φαγητό, κατευθύνθηκα προς το μέρος του.. ..Εκείνος γύρισε το κεφάλι του απ την άλλη, σαν να περίμενε την φροντίδα των τραυμάτων... Αφού έλεγξα τις πληγές τις σκούπισα με υγρά από την βροχή που είχε πέσει εχθές, φύλα, και έβαλα επάνω τους κάποια ιατρικά βότανα.. Απ ότι φαινόταν, θυμόμουν το πως να φροντίζω τον εαυτό μου, και στην προκειμένη περίπτωση τα τραύματα, ανεξαρτήτως αν είναι δικά μου η όχι....
Μόλις τελείωσα με την περιποίηση, κάθισα να αράξω δίπλα σε ένα πεσμένο κορμό δέντρου... Πήρα ένα μικρό μαχαίρι που είχα στην τσέπη μου και άρχισα να σκαλίζω διάφορα ξύλα, δίνοντας τους διάφορα σχήματα, όπως τρίγωνα, τετράγωνα και άλλα πολλά, ενώ σκεφτόμουν τι θα έκανα για να πιάσω τα ζώα...Μόλις ξανακοίταξα τον λύκο μου ήρθε μια ιδέα..!! Για να πιάσω τα ζωα πρέπει να έχω κάτι σαν δίχτυ!Όμως με τι θα μπορούσα να φτιάξω ένα?? Άρχισα να κοιτάζω νευρικά, αριστερά και δεξιά καθώς με είχε πιάσει ένα άγχος... Μόλις τώρα συνειδητοποίησα πως είχε περάσει μισή μέρα χωρίς να έχω βρει κανένα άλλο ζώο εκτός από τον λύκο και τον λαγό που σκότωσα ..Τι να τους είχε συμβεί ?

Το βλέμμα μου έπεσε σε ένα ξεφλουδισμένο δέντρο! Σηκώθηκα και άρχισα να περπατώ προς το μέρος του! Με το μαχαίρι άρχισα να ξύνω το εσωτερικό του ώστε να βγαίνουν οι ίνες... Φρόντισα ώστε η κάθε μια να είναι τουλάχιστον δυο μέτρα...
Αφού έκοψα περίπου 30 από αυτές, τις έβαλα όλες μαζί και άρχισα να τις τυλίγω στριφογυρίζοντας τες ως που έγιναν ένα ενιαίο πράγμα ... Αυτό το τύλιξα ώστε να δημιουργηθεί μια θηλιά! Με αυτή θα έπιανα τα ζώα!... Την ίδια διαδικασία έκανα ως που πλέον είχα 7 σχοινιά που κατέληγαν σε θηλιές...
Έχοντας τες στην πλάτη μου και κρατώντας τις άκρες με τα χέρια μου, άρχισα να περπατώ προς την πρόχειρη κατασκήνωση...
Ο λύκος μόλις με άκουσε , σηκώθηκε και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου... Αφού με προσπέρασε, με κοίταξε με ανυπομονησία και έμεινε σταθερός περιμένοντας να ετοιμαστώ... Αφού πήρα το σακίδιο μου άρχισα να τον ακολουθώ για ακόμα μια φορά..
Παρατήρησα πως κάθε δέκα λεπτά περίπου κατά την διάρκεια της διαδρομής ο λύκος γυρνούσε για να δει αν τον ακολουθούσα.. Αυτό με παραξένεψε ...Άραγε γιατί το έκανε αυτό?? Έδειχνε ανήσυχος μήπως βαρεθώ να τον ακολουθώ η σταματήσω... Γιατί άραγε?? τι είχε συμβεί??

Μετά από λίγες ώρες περπάτημα στο δάσος,. βρεθήκαμε σε ένα απότομο γκρεμό και ο μόνος τρόπος να περάσει απέναντι ήταν είτε να κατέβεις μέχρι κάτω, να περάσεις το άγριο ποτάμι και να ανέβεις η να διασχίσεις μια ξύλινη γέφυρα που ήταν έτοιμη να σπάσει... Ο λύκος ήταν ήδη πάνω στην γέφυρα όταν εγώ σταμάτησα να χαζεύω.. Έτσι άρχισα να περπατώ και γω στην γέφυρα.. Ήταν αρκετά ασταθής όμως παρ όλα τα προβλήματα κατάφερα να φτάσω στην μέση.. Ξαφνικά ακούστηκε ο ήχος που κάνει το ξύλο όταν σπάει .. Το αριστερό πόδι μου άρχισε να βυθίζεται όμως πατώντας γερά με το δεξί , έδωσα μια ώθηση στον εαυτό μου και κατάφερα να ξεφύγω από την απερχόμενη πτώση.. Ευτυχώς μέχρι το τέλος της γέφυρας δεν μου έτυχαν και άλλα απρόοπτα.. Βρεθήκαμε μετά την γέφυρα σε ένα μικρό λόφο, που περιτριγυριζόταν από μικρά δέντρα και θάμνους .. Ο λύκος ανέβηκε το λόφο , κάθισε κάτω και με περίμενε εκεί.. Ανεβαίνοντας, άρχισα να ακούω θόρυβο εκτός από τον όμορφο ήχο που έκανε το ποτάμι που κυλούσε άγρια από πίσω μας.. Τι να ήταν άραγε? σκεφτόμουν
Ξαφνικά ένας πυροβολισμός ακούστηκε.. Πρέπει να ερχόταν πίσω από τον λόφο .. Την διαδρομή ως που να ανέβω στον λόφο την έκανα τρέχοντας

Είχαμε φτάσει στο τέλος του νησιού.. Πέρα από τον λόφο υπήρχαν 3 πλοία που τα ανεφοδίαζαν αρκετοί άντρες.. Υπήρχαν αρκετά ζώα που βρίσκονταν μέσα σε κλουβιά.. Το βλέμμα μου έπεσε σε ένα αρκουδάκι που το μαστίγωναν δίχως έλεος...Λες και τους είχε κάνει κακό.. Στην άλλη μεριά υπήρχε το πτώμα μιας αλεπούς.. Από εκεί πρέπει να είχε ακουστεί ο πυροβολισμός.. Ο λύκος θα ήθελε να προστατέψει την οικογένειά του προφανώς γι αυτό με έφερε ως εδώ.. Τους είχαν σε ένα κλουβί ανατολικά από εκεί που ήμασταν.. Ίσως αυτά τα κλουβιά με βοηθούσαν να ολοκληρώσω την αποστολή μου..Βέβαια, ήταν "έτοιμη τροφή" .. Έπρεπε να ξεμπερδέψω όμως κάπως με τον λύκο , όμως δεν με απασχολούσε τόσο αυτό το θέμα και έτσι το προσπέρασα.. Αυτό που σκεφτόμουν πιο έντονα ήταν η ταυτότητα των ανθρώπων αυτών..Άραγε ήταν έμποροι ζώων? ήταν ιδιοκτήτες τσίρκου? Μήπως όμως τα έπαιρναν παράνομα?? Μπορεί να ήταν και επαναστάτες που διέφυγαν του ''ολοκαυτώματος''... Υπήρχε αυτή η περίπτωση? και αν ναι πως?
Μόλις συνειδητοποίησα την χαζομάρα που είχε γίνει ,. έπιασα το πρόσωπο μου με την παλάμη του χεριού μου

... Στο νησί υπήρχαν δυο χωριά και πάγωσα μόνο το ένα, άρα λογικό είναι στο άλλο να επέζησαν και να είδαν τι συνέβη στο άλλο..Τώρα πρέπει να τα μάζευαν για να φύγουν ! Όμως υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο !
Η εκδίκηση μου, θα είναι στο όνομα της δικαιοσύνης...είπα σοτν εαυτό μου
Μάλιστα...Συγκινητικό..
Γύρισα και είδα έναν χοντρό άντρα...Αυτός ήταν ο Butler..Τον είχα δει την μέρα που είχα φαει το φρούτο μου, μέσα στην σπηλιά...Όμως πως με βρήκε ?

Δεν μπορούσα να τον πολεμήσω όπως ήθελα...Έτσι θα διακινδύνευα να με ακούσουν οι άλλοι..
Τον πάγωσα με την δύναμη του φρούτου μου ..Ξαναγύρισα στο πόστο μου
Δεν με ενδιέφερε αν υπήρχαν παιδιά η γυναίκες εδώ.. Έπρεπε όλοι τους να πεθάνουν..Όλοι έπρεπε να πληρώσουν για το γεγονός ότι είναι επαναστάτες και οτι είναι οι φταίχτες για την απόλεια μνήμης μου...
Βρόμιζαν τον κόσμο με τις απόψεις τους...Ξεκινούσαν πολέμους σε χώρες με το έτσι θέλω και χαλούσαν την ηρεμία του κόσμου
..Δεν μπορούσα να παραβλέψω αυτό το πράγμα..Εμείς οι Marines κουβαλάμε την δικαιοσύνη και την ασφάλεια του κόσμου στις πλάτες μας, γι αυτό άλλωστε έχουμε και την λέξη Δικαιοσύνη χαραγμένη στα ρούχα μας.. Αν αφήσω οποιονδήποτε εγκληματία, πειρατή η επαναστάτη να φύγει και να δει την πλάτη μου , δεν θα έχω το δικαίωμα να ονομάζομαι Marine..Κάποιος που πράττει κάτι σαν και αυτό είναι ένα κοινό σκουπίδι...
Σηκώθηκα όρθιος μέσα στο σκοτάδι και άρχισα να περπατώ προς το μέρος τους..Ο λύκος έμεινε σε εκείνο το σημείο , πάνω στον λόφο..

Πρέπει να φοβόταν υπερβολικά..
Περπατούσα ως που έφτασα δίπλα σε μια οικογένεια.. Ο πατέρας με κοίταξε με μισό μάτι ενώ έφερε το χέρι του προς το μέρος της πλάτης του..Προφανώς είχε κριμένο κάποιο μαχαίρι
-Ποιος είσαι?? Δεν σε έχω ξαναδεί στα μέρη μας είπε ενώ το χέρι του κινούταν πίσω από την πλάτη του ελαφρά..
Τα παιδιά του με κοιτούσαν με ερευνητικό βλέμμα ενώ η όμορφη γυναίκα του κρατούσε στην αγκαλιά της τα 8 χρονα περίπου, παιδιά και καθόταν πάνω σε μια μεγάλη βαλίτσα.
Αποφάσισα να παίξω λίγο με τα θύματα μου..Είχα όλη τη νύχτα να βγάλω, και αν δεν διασκέδαζα θα μου φαινόταν βαρετό το πέρας της ώρας..
-Είμαι ένας κυνηγός , είπα και έδειξα τα σκοινιά ...Ένα σατανικό χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο σκοτεινό πρόσωπό μου..Δεν βρήκα κανένα ζώο στο νησί και βρέθηκα τυχαία εδώ..
-Μάλιστα ,είπε ξερά....Από που είσαι ?.. Η γυναίκα έκανε νόημα στα παιδιά να πάνε προς τα καράβια καθώς η περιοχή ήταν σχετικά απόμακρη ... Σίγουρα θα έφερνε και ενισχύσεις..
-Είμαι από το Ferum της South Blue , αλλα έζησα πολλά χρόνια στο Baterilla και το Pigtan τ..Να καθίσω να ξαποστάσω λίγο? ρώτησα ενώ είχα καθίσει

-Σε λίγο θα φύγουμε οπότε μπορείς να κάτσεις αλλα για λίγο, είπε ξερά..
Μετά από λίγα λεπτά άκουσα βήματα να έρχονται πίσω από κάτι κιβώτια..Μετά απο λίγο, κεφάλια άρχισαν να ξεπροβάλλουν προσεκτικά πίσω απο διάφορες κρυψώνες ενώ η κινητικότητα μεταφοράς προμηθειών είχε χαμηλώσει σε ρυθμό
ήταν η ώρα για το πολυπόθητο πανηγύρι αίματος
-Βλέπω ανυπομονείτε να αρχίσει το πάρτι έτσι? Είπα ενώ δεν μπόρεσα να συγκρατήσω ένα απαξιωτικό γέλιο
-Τι θες να πεις?
-Έλα που δεν ξέρεις βρομιάρη επαναστάτη
Έβγαλε το μαχαίρι που είχε πίσω απο την πλάτη του..Σωστά είχα μαντέψει τελικά..Είχα μαντέψει τα πάντα..
Σπόιλερ:
Μαζί με αυτόν πετάχτηκε και η γυναίκα του κρατώντας ένα μεγάλο ξύλο
. Πήδηξα ψηλά στον αέρα καθώς έδωσα μεγάλη ώθηση με τα πόδια μου και την βοήθεια του πάγου (έριξα κατω έφυγα με δύναμη) .Προσγειώθηκα ακριβώς πίσω τους... Με τα χέρια μου εκσφενδόνισα πάγο και έκοψα τα κεφάλια τους .. Τα νεκρά σώματα τους τα απώθησα προς προς κάτι κιβώτια

Πίσω απο τα κιβώτια άρχισαν να πετιούνται σαν τα βατράχια οι επαναστάτες... Όλοι κρατούσαν μικρά σπαθιά , μαχαίρια , δρεπάνια φτιάρια και άλλα όπλα κυρίως γεωργικού τύπου... Ήταν όλοι τoυς αδύναμοι μπροστά μου
-T...Τέρας!! άρχιζαν να φωνάζουν αρκετοί απο αυτούς και άρχισαν να τρέχουν προς κάθε διαθέσιμη κατεύθυνση ..Άλλοι πάλοι δεν οπισθοχωρούσαν και έρχονταν προς τα πάνω μου
-μην τον φοβάστε, είναι απλά χρήστης φρούτου του διαβόλου!!
-όχι απλού φρούτου..Εvώς πολύ σπάνιου φρούτου
... Είναι αρκετά σπάνιο, δυνατό και είναι logia...

κομμένα τα λόγια ...Αυτο θα κάνει τα πράγματα πιο γρήγορα, είπα ετοιμάζοντας την τελευταία επίθεση μου
- Ice justice!
Aρχισα να χτυπω αστραπιαία τους επαναστάτες δημιουργώντας βέλη απο πάγο .Μόλις σκότωνα έναν με αυτά τα έβαζα να κάνουν επίθεση σε επόμενο στόχο ..
Είχα μετατρέψει τα δάχτυλά μου σε κοφτερό πάγο .Πετσόκοβα ότι βρισκόταν μπροστά μου
Η ανάσα μου είχε βαρύνει.. ειχα νικήσει τουλάχιστον 30 άτομα..

Με το δεξί χέρι μου χτύπησα αυτόν που ερχόταν από τα αριστερά, καρφώνοντας τα παγωμένα δάχτυλά μου στο σώμα του.. Εκείνος που ερχόταν απο αριστερά , πήγε να με χτυπήσει με το σπαθι του, όμως απέκρουσα την επίθεση του πιάνοντας το ξίφος του και παγώνοντας το , ενω με το άλλο χέρι του πάγωσα το κεφάλι.... Τους τρεις απο τους τέσσερις που έμειναν τους σκότωσα πετώντας τους τα παγωμένα βέλη μου ενω τον τελευταίο τον ειχα ακινητοποιήσει παγώνοντας τα πόδια του μέχρι τα μπουτια .. Μόλις ήρθε η σειρά του τον σκότωσα χτυπώντας τον με ένα κοφτερό κομμάτι πάγου, το οποίο διαπέρασε το στήθος του .. Όταν το νεκρο του σώμα πηγε να πέσει στο έδαφος. όμως τον κρατούσε ο παγος
Δεν είχα ώρα να ξαποστάσω.Έπρεπε να σκοτώσω κάθε ζωντανό επαναστάτη που υπήρχε στο νησί ...
Σήκωσα το βλέμμα μου και με τα 3 κεφάλια και άρχισα να εντοπίζω τους στόχους μου..Με γρήγορα βήμματα έφυγα απο την θέση μου και βρέθηκα μπροστά απο μια μητέρα και το 1 παιδί της..
"Ice block, partisan " ...

Σπόιλερ:
.

Μόλις τους σκότωσα, άρχισα να τρέχω προς άλλους ανθρώπους ...Ένα τέταρτο μετά είχα σκοτώσει πάνω απο 40 αμάχους.. Βγάζοντας τα παγωμένα δάχτυλά μου μου απο το νεκρό σώμα ενός κοντόχοντρου άντρα και συνειδητοποίησα πως ένα πλοίο ετοιμαζόταν να φύγει...
-Χα... έκανα με απαξίωση..
Πάνω στην αγωνία τους να ξεφύγουν ξέχασαν να λύσουν μερικά σκοινιά...Εγώ δεν έχασα την ευκαιρία και πάγωσα το νερό γύρω απ το πλοίο ακινητοποιώντας το
Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία τα κατάφερα..
Οι ελάχιστοι που βρίσκονταν μέσα ταρακουνήθηκαν και άλλοι έπεσαν στο έδαφος
Ανέβηκα στο καράβι μέσω μιας σκάλας απο πάγο που έκανα ..Περπάτησα προς το μέρος των ανθρώπων...
-Σε παρακαλούμε μην μας σκοτώσεις, φώναζαν απελπισμένα...
Iced hand
! Είπα καρφώνοντας τα στο σώμα του ..
-Να μην σε σκοτώσω. ε? ρώτησα ενώ κλωτσούσα το σώμα του με το αριστερό πόδι ωστε να ξεκολλήσουν τα δάχτυλα μου απο μέσα του ..

-Γιατι να μην σε σκοτώσω?? Βρες μου έναν κάλο λογο για να μην το κάνω έστω και για έναν βρωμιάρη επαναστάτη σαν κι εσένα .... Αν δεν υπήρχατε , η δουλειά μας θα ήταν πολύ πιο εύκολη..Αλλα εσείς δηλητηριάζεται τις σκέψεις του κόσμου και δημιουργείτε παντού διαμάχες και σφαγές...Είπα σκοτώνοντας έναν που πήγε να μου ορμήσει απο πίσω...
-Πήγατε να μου καταστρέψετε την ζωή... Τον σήκωσα στον αέρα πιάνοντας τον με το δεξί μου χέρι .. Εκείνος κάρφωσε το χερι μου με ένα μαχαίρι, ομως δεν ήταν αρκετό ωστε να αναχαιτίσει την δύναμη μου, ειδικά τώρα που είχα την μορφή του πάγου σε αυτό...
Σκότωσα με συνοπτικές διαδικασίες τους υπόλοιπους 6 7 που είχαν απομείνει ζωντανοί... Περπάτησα προς το μέρος ενός μεγάλου κουτιού..Το άνοιξα ,κάθισα και άρχισα να διαβάζω τα έγγραφα που υπήρχαν σε αυτό... Περίμενα να υπάρχουν ονόματα εκει μέσα.. Τα ονόματα των ανθρώπων που πήγαν να μου καταστρέψουν την ζωή ..Αυτών που θα επισκεπτόμουν αφού ξημέρωνε και ερχόταν η μονάδα των Marines να με πάρει μαζί με τα 30 με 35 ζώα που κατάφερα χαρη στην βοήθεια των επαναστατών να έχω ...Ήταν όλα μέσα στα κλουβιά που τους είχαν φτιάξει, και εγώ ακριβώς στην μέση μιας τεράστιας λίμνης αίματος και πτωμάτων των επαναστατών

Επισκέπτης

Όνομα: Ezzio Auditore
Haki Points:-
Player of the Month Points:8
Beli: 28.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις:Μου άρεσε το κομμάτι με τον λυκό, αλλά μετά απο αυτό όλα πήγαιναν πολύ γρήγορα. (Για αυτό σου έκοψα)

υ.γ. Πολύ Brutal Marine... afro

» [Τέλος-Αποστολή] An unexpected encounter! Absolute justice
» Sun and Justice 2!!! [Τέλος]
» [Τέλος] Blind Justice
» The kind of justice that i believe in [Τελος]
» [Τέλος]"Justice will be served"