[Τέλος] Αλλαγή Καριέρας(Μέρος Α')

Όνομα Χαρακτήρα: Augustus Faust
Παράταξη: Civilian
Bounty:
Φήμη:
Τίτλος Ιστορίας: Αλλαγή Καριέρας(Μέρος Α')
Προηγούμενη Ιστορία(Link):

Στη θάλασσα της Grand Line, στη πιο δολοφονική θάλασσα του κόσμου, όπου χιλιάδες πλοία εξαφανίζονται καθημερινά, μια μικρή βαρκούλα με δύο άνδρες έχει χαράξει πορεία για ένα "νησί". Βασικά όχι ακριβώς νησί. Πρόκειται για έναν σταθμό του γνωστού Sea Train, μια τρομερής εφεύρεσης του ανθρώπου που έφτιαξε το καράβι του Gol D. Roger. Στη βάρκα λοιπόν βρίσκονται δύο άνδρες. Ο ένας, κοντά στα σαράντα με κάπως γκριζαρισμένους κροτάφους και ο άλλος γύρω στα 18 με νεανικό σφριγηλό κορμί. Στο πηδάλιο κάθεται ο νεαρότερος άνδρας ενώ ο μεγάλος κοιτάζει τη θάλασσα.
-Δεν μπορεί να μιλάς σοβαρά;
-Μα γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να το πιστέψεις;
-Πλάκα μου κάνεις.
-Καθόλου.
-Δηλαδή εσένα σου φαίνεται απολύτως λογικό το να υπάρχει ένας σταθμός τρένου στη θάλασσα. Και γιατί; Γιατί υπάρχει και ένα τρένο που πηγαίνει από τη θάλασσα. Ένα τρένο στη θάλασσα. Και απορείς γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να το πιστέψω;
-Μα, Faust αγόρι μου, πως φορές θα στο πω. Εδώ είναι η Grand Line. Τα πάντα είναι λογικά.

Καθώς η βάρκα πλησίαζε τον σταθμό ο Faust κοίταζε όλο και πιο έκπληκτα. Αφού πρώτα είδε ένα φανάρι σαν και αυτά που έχουν στα τρένα, καθώς πήγαινε προς την άκρη του σταθμού είδε κάτω από τη βάρκα κάτι μαύρες διακεκομμένες γραμμές.
-Τώρα με πιστεύεις; είπε ο άνδρας καθώς έβγαιναν από τη βάρκα.
-Μα πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένα τρένο στη θάλασσα;
-Ρε τι είπαμε;
-Ναι, ναι ξέρω. Στη Grand Line όλα είναι λογικά.
-Και κυρίως δυνατά. Εδώ μπορούν να συμβούν τα πάντα.
-Πάντως αν δεν το δω με τα μάτια μου....
-Ποιο να δεις μικρέ; ακούστηκε μια γυναικεία φωνή πίσω από τον Faust.

Γύρισε και είδε μια κοντή ξανθιά γυναίκα, μεγάλης ηλικίας, με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Ήταν ντυμένη σαν εισπράκτορας  και στο χέρι της ένα μπουκάλι κρασί.  
-Βρε βρε βρε.....ο μικρός Raizel.
-Eεε...Αρσέν.
-Ναι, ναι ξέχασα. Πλέον σε λένε Αρσέν, είπε γελώντας και είπε μια γουλιά κρασί.
-Τι κάνεις αγαπητή μου Kokoro;
-Άσε με εμένα. Εσύ τι δουλειά έχεις εδώ;
-Ήρθα να δω τον κοινό μας φίλο.
-Και νομίζεις ότι θα σε δεχτεί; Καταρχάς αν μαθευτεί ότι είσαι στο νησί....
-Πως θα μαθευτεί; Μόνο εσύ ξέρεις ότι είμαι εδώ. Και νομίζω πως το ξέρω το νησί καλύτερα από τον καθένα ώστε να κινούμε χωρίς να με παίρνουν είδηση.
-Αχ γέρασες και μυαλό δεν έβαλες. Χαχαχα, είπε και άρχισε να πίνει κρασί.
Τότε ακούστηκε ένας απόμακρος ήχος και διέκοψε τη συζήτηση τους.
-Τι...είναι.... αυτό;

Ο Faust δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπαν τα μάτια του.  Ένα τρένο κινούνταν μέσα στη θάλασσα και κατευθύνονταν προς τη δική τους κατεύθυνση.
-Εσύ τι νομίζεις ότι είναι;
-Αυτό είναι τρένο;
-Όχι φαλαινοθηρικό!!! Εσένα γιατί σου μοιάζει;
-Μα πώς γίν....
-Μην αρχίσεις πάλι!!! Πριν τα λέγαμε!!!!
Λίγα λεπτά μετά το τρένο σταμάτησε στον σταθμό.
-Αγαπητή μου Kokoro ξέρεις πόσο λατρεύω τη παρέα σου, αλλά θα πρέπει να πηγαίνουμε.
-Να προσέχετε. Πολύ κίνηση έχει αυτό το καιρό το νησί. Περισσότερο από άλλες φορές.
Ο Αρσέν χαμογέλασε και ανέβηκε στο τρένο μαζί με τον Faust.
Αφού βρήκανε θέση κάθισαν.
-Θέλω να σε ρωτήσω κάτι.
-Σε ακούω.
-Πως ήξερε το όνομα σου; Το πραγματικό σου όνομα;
-Με γνωρίζει από μικρό παιδί.
-Πολύ πριν γίνεις.....
-Ακριβώς. Και είναι από τα ελάχιστα πρόσωπα που μπορώ πραγματικά να εμπιστευτώ. Όπως και αυτός που πάμε να συναντήσουμε τώρα........

Λίγο πριν το απόγευμα, το τρένο έφτασε στο σταθμό του Water 7. Ο Arsene και ο Faust κατέβηκαν από το τρένο και κατευθύνθηκαν προς τη πόλη. Δεν πήγαν σε κάποιο κεντρικό δρόμο, αλλά πήγαιναν από σοκάκι σε σοκάκι, κοιτάζοντας συνεχώς αν τους παρακολουθεί κανείς.
-Μπορείς να μου πεις που πάμε;
-Σε έναν γνωστό μου. Θα σε βολέψει.
-Τι εννοείς θα με βολέψει;
-Θα μάθεις όταν φτάσουμε. Για την ώρα πρόσεχε μη μας δει κανείς.
-Ένα κάρο κόσμος μας έχει δει.
-Εννοώ κάποιος "ιδιαίτερος" κόσμος.
-Marine εννοείς;
-Όχι ακριβώς. Τίποτα παλιάτσους αν δεις.
-Τι εννοείς παλιάτσους;
-Ντυμένους. Λες και έχουμε απόκριες.
-Και τι είναι αυτοί;
-Πίστεψε με, δεν θες να ξέρεις.....

Λίγη ώρα μετά έφτασαν μπροστά από ένα τεράστιο κτίριο που έγραφε Galley-La Company.
-Τι είναι εδώ;
-Εδώ είναι που μένει ένας παλιός φίλος.
-Αυτός που θα με βολέψει;
-Ακριβώς.
-Ξέρεις ακόμα δεν.....
-Πάμε και θα μάθεις.
Μπήκανε στο κτίριο και άρχισαν να ανεβαίνουν τις σκάλες ώσπου έφτασαν έξω από ένα γραφείο. Ο Arsene ούτε καν χτύπησε τη πόρτα. Απλά άνοιξε και μπήκε.
Μέσα στο δωμάτιο ήταν ένας άνδρας που καθόταν πίσω από ένα γραφείο και δίπλα του μια γυναίκα που κρατούσε κάτι χαρτιά.  Ήταν γύρω στο 1,72, μακρυά καστανά μαλλιά, φορούσε ένα μίνι φόρεμα το οποίο αναδείκνυε τα καλλίγραμμα πόδια της και το πλούσιο μπούστο της.
-Σας παρακαλώ! Πως μπαίνετε έτσι μέσα χωρίς να χτυπήσετε; Περάστε έξω, είπε με ένα θυμωμένο ύφος.

-Καταρχάς, είπε o Arsene  με ένα πονηρό χαμόγελο, μια γυναίκα δεν πρέπει ποτέ να παρακαλεί. Εκφράζει την επιθυμία της η οποία είναι διαταγή, είπε πηγαίνοντας προς το μέρος της. Πραγματικά τώρα είμαι οργισμένος, συνέχισε, με τον εαυτό μου. Γιατί έκανα μια τέτοια αιθέρια ομορφιά όχι μόνο να νευριάσει άλλα και να φτάσει στο σημείο να παρακαλέσει εμένα τον ποταπό.
Εγώ είχα μείνει άναυδος. Πρώτη φορά άκουσα κάποιον να λέει τόσες βλακείες μαζεμένες. Και το χειρότερο είναι πως συνέχισε.
-Ω!!! Πόσο απαίσιος και αισχρός είμαι!!! Σας ζητώ, όχι σας εκλιπαρώ, όμορφη δεσποσύνη, να με συγχωρέσετε για αυτή την ανάρμοστη συμπεριφορά. Ότι μου ζητήσετε θα το κάνω αγαπημένη μου δεσποσύνη. Απο εδώ και στο εξής, εγώ ο Arsene Lupin θα είμαι παντοτινός σας δούλος, είπε και της φίλησε το χέρι....

Η γραμματέας από εκεί που είχε ένα σοβαρό και νευριασμένο ύφος, άρχισε να κοκκινίζει και να χαμογελάει.
Τότε ο άνδρας που καθότανε στο γραφείο σηκώθηκε και πήγε προς το μέρος τους. Ήταν ψηλός, κάπως γεροδεμένος, ενώ το πιο βασικό χαρακτηριστικό του ήταν τα μωβ μαλλιά του.
-Δεσποινίς Arteta, μπορείτε να πηγαίνετε. Δεν σας χρειάζομαι άλλο.
-Όπως επιθυμείτε, είπε και πήγε προς τη πόρτα.
-Μια στιγμή, της είπε και γύρισε και κοίταξε τον Arsene
-Τι;
-Τώρα.
-Δεν σε καταλαβαίνω.
-Arsene....
-Καλά, του είπε και πήγε προς τη γραμματέα.
-Δεσποινίς μου το δαχτυλίδι σας....
Εκείνη είχε μείνει άναυδη.
-Συγχωρέστε με. Η δύναμη της συνήθειας, της είπε χαμογελαστά ενώ της έδινε το δαχτυλίδι που πριν από λίγο, όταν της φίλησε το χέρι της, το έκλεψε.
-Arteta....Πήγαινε, της είπε ο άνδρας και εκείνη έφυγε ρίχνοντας ένα άγριο βλέμμα στον Arsene.
Μόλις έκλεισε η πόρτα ο άνδρας γύρισε στον Arsene.
-Και τώρα μπορώ να μάθω τι δουλειά έχει ο μεγαλύτερος κλέφτης του κόσμου στο γραφείο μου;

Ο Arsene δεν είπε τίποτα στην αρχή. Απλώς τον κοίταξε.
-Θέλω να σου πω κάτι, αλλά....
-Αλλά τι;
-Θέλω να μου λύσεις πρώτα μια απορία.
-Σε ακούω.
-Μόλις μπήκα στο γραφείο, έδειξες έκπληκτος που με είδες. Και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί.
-Με δουλεύεις;; Πάνε γύρω στα 12 χρόνια..
-15.
-15 χρόνια απο τότε που σε συνέλαβαν, σε έβαλαν κάπου όπου κανείς σε όλο τον κόσμο δεν ήξερε που, γιατί πίστεψε με προσπάθησα να μάθω, και μετά απο όλο αυτόν τον καιρό σε βλέπω ξαφνικά μπροστά μου και με ρωτάς γιατί ήμουν έκπληκτος;
-Δηλαδή, δεν γνωρίζεις πως απέδρασα;
-Και απο που να το γνώριζα Arsene;
-Και οι marines που είναι στο νησί;
-Αν δεν κάνω λάθος ξέρεις, πολύ καλά μάλιστα ποιοι μένουν εδώ. Ε, διοργανώνουν μια δεξίωση και θα βρεθούν πολλά υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης αλλά και αριστοκράτες.
Ο Arsene αμέσως χαμογέλασε και κάθισα σε μια πολυθρόνα φανερά ανακουφισμένος.
-Αγαπητέ μου φίλε....θέλω να σου ζητήσω μια χάρη....

Ο Iceburg πήγε και κάθισε στο γραφείο του.
-Ήξερα από τι στιγμή που σε είδα πως κάτι θα ζητούσες. Σε ακούω.
-Λοιπόν. Όπως πολύ καλά γνωρίζεις, πριν από κάποια χρόνια με συνέλαβαν.
-Ωχ...
-Τι είναι ρε;
-Τόσα χρόνια πέρασαν και ακόμα ο ίδιος έμεινες. Σταμάτα όταν θες να πεις κάτι να ξεκινάς απο τότε που φτιάχτηκε ο κόσμος και πες αυτό που θες.
-Πως θα καταλάβεις γιατί θέλω τη βοήθεια σου αν δεν εξηγήσω πρώτα το λόγο;
-Καλά σε ακούω.
-Και μην ξαναδιακόψεις. Λοιπόν. Όπως έλεγα, πριν απο 15 χρόνια με συνέλαβαν. Δεν με έβαλαν όμως σε κάποια φυλακή. Αντί αυτού δημιούργησαν μία ειδικά για μένα όπου θα με άφηναν να σαπίσω για πάντα. Πριν απο 4 χρόνια περίπου, σε αυτή τη φυλακή, βρέθηκε ο Faust.
Ο Iceburg τον κοίταξε απο κάτω μέχρι πάνω.
-Εσύ τι έκανες και σε συνέλαβαν;
Ο Faust πήγε να μιλήσει αλλά τον έκοψε ο Arsene.
-Τίποτα δεν έκανε. Απλώς η τύχη τον έφερε στο κατώφλι μου. Και χάρη σε αυτόν είμαι σήμερα εδώ μπροστά σου.....

Ο Iceburg κοίταζε μία τον έναν μία τον άλλο.
-Και πως....
-Δεν έχει σημασία αυτό τώρα. Κάποια στιγμή που θα έχω χρόνο θα σου πω ότι θες. Το πρόβλημα ποιο είναι; Ότι αργά ή γρήγορα θα μάθουν ότι απέδρασα. Και θα αρχίσουν να με ψάχνουν. Ο Faust δεν φταίει σε τίποτα να περάσει τη ζωή του κυνηγημένος. Οπότε....
-Κατάλαβα που το πας.
-Αφού κατάλαβες σημαίνει πως...
-Όχι. Δεν μπορώ. Η εταιρεία είναι γεμάτη. Και το δημαρχείο το ίδιο. Και αν βάλω κάποιον τότε....
-Θα αρχίσουν τις ερωτήσεις.
-Ακριβώς. Και κάτι τέτοιο δεν το θέλουμε.
-Ναι άλλα κάτι....
-Μην ανησυχείς. Ήδη έχω τη λύση. Τον Tom Gregen, τον θυμάσαι;
-Που είχε το μαγαζί με τις αντίκες.
-Ακριβώς. Μόνο που τώρα δεν έχει μόνο αντίκες αλλά πουλάει τα πάντα. Όπλα, χάρτες, βιβλία, κουζινικά, εργαλεία, ότι μπορείς να φανταστείς. Πριν από λίγες μέρες που τον είδα, μου είπε πως είχε κάτι προβλήματα με τη μέση του, και θα ήθελε κάποιον να τον βοηθάει. Τη κόρη του δεν θέλει να τη βάλει γιατί θέλει να ασχοληθεί με τις σπουδές της.
-Οπότε να περάσω μια βόλτα να τον ρωτήσω άμα χρειάζεται ακόμα κάποιον.
-Και πίστεψε με, και να έχει βρει ήδη, από τη στιγμή που εσύ θα του το ζητήσεις θα πάρει και τον Faust.
-Πολύ καλά. Σε ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σου, είπε και σηκώθηκε από τη πολυθρόνα
-Να σου πω....ξέρεις πως Ό,ΤΙ και να χρειαστείς θα είμαι εδώ.
-Το ξέρω....και σε ευχαριστώ, του είπε χαμογελώντας και μαζί με τον Faust βγήκαν από το γραφείο.

Όταν φύγανε οι δύο άνδρες από τη Glley La, κατευθύνθηκαν προς το μαγαζί του Tom, γνωστού του Arsene. Για πολύ ώρα δεν είχαν πει τίποτα.
-Ξέρεις, είπε ο Arsene, δεν το περίμενα από εσένα να μείνεις τόσο σιωπηλός. Όση ώρα είμασταν στο γραφείο του Iceburg δεν είπες κουβέντα.
-Δεν νομίζω πως είχα κάτι να πω. Ήταν πολύ ξεκάθαρο. Μπορεί κάποιος στην ηλικία μου να το θεωρούσε ως παρέμβαση και καθοδήγηση της ζωής μου, αλλά αυτό είναι που πρέπει να γίνει. Μόλις μαθευτεί ότι απέδρασες, θα σε κυνηγάει όλος ο κόσμος. Αν με έχεις μαζί σου θα σου είμαι βάρος.
-Μην το βλ...
-Ναι το ξέρω, του είπε διακόπτοντας τον. Θα είναι επικίνδυνο και για μένα να μπλεχτώ σε αυτό το κυνηγητό.
-Σου έμαθα όσα γνωρίζω και ξέρω πως είσαι πολύ ικανός Faust. Αλλά σου λείπει κάτι πολύ βασικό.
-Η εμπειρία.
-Ακριβώς. Και αυτό δεν είναι κάτι που μαθαίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο. Και σε αυτό το κυνήγι, η εμπειρία μετράει περισσότερο απο κάθε άλλο. Όσο καιρό θα είσαι εδώ, δες τον κόσμο. Το Water 7 έχει τους πάντες. Δες τη συμπεριφορά τους, τη ζωή τους. Την ομιλία τους και τις πράξεις τους. Παρατήρησε τα πάντα. Και με τον καιρό, θα καταλάβεις πως θα μπορείς να αναμειγνύεσαι με τον κόσμο, πως να καταλαβαίνεις τη πραγματική φύση του άλλου και κυρίως το πως να προστατεύεσαι. Οι γνώσεις που θα αποκτήσεις από τη παρατήρηση αυτή, θα είναι ο μεγαλύτερος σου σύμμαχος....

Αυτή ήταν η τελευταία συμβουλή που έδωσε ο Arsene στον Faust. Την επόμενη μέρα, πριν καλά καλά χαράξει, πήρε το τρένο από τον σταθμό και έφυγε από το νησί. Λίγες μέρες μετά, ενώ ο Faust σκούπιζε έξω από το μαγαζί όπου δούλευε πλέον, είδε marines να κατακλύζουν το νησί και κρατώντας μια φωτογραφία του Arsene να ρωτούν τον κόσμο αν έχει δει αυτόν τον επικίνδυνο κακοποιό. Κοίταξε πέρα στον ορίζοντα και χαμογέλασε.....

Όνομα Χαρακτήρα: Augustus Faust
Παράταξη: Civilian
Bounty: -
Story of the month: ναι
Φήμη: -
Beli: 5.000
Τίτλος Ιστορίας: Αλλαγή Καριέρας(Μέρος Α')
Προηγούμενη Ιστορία(Link): -
Βαθμολογία: 8/10
Παρατηρήσεις: Πολύ καλή ιστορία με πολύ καλή περιγραφή. Δεν σου έβαλα 10/10 μιας κι έκλεισες στην ιστορία σου λίγο απότομα ενώ μπορούσες να την τραβούσες δυο ποστ ακόμα. Πολύ καλη δουλειά πάντως!   

Τα βραβεία προστέθηκαν