[Τέλος] Αλλαγή Καριέρας(Μέρος Γ')

Όνομα Χαρακτήρα: Augustus Faust
Παράταξη: Civilian
Bounty:
Φήμη:
Τίτλος Ιστορίας: Αλλαγή Καριέρας(Μέρος Γ')
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7381-topic

Στο προηγούμενο επεισόδιο

Οι δύο άνδρες αποφάσισαν να κάνουν τη ληστεία του αιώνα κλέβοντας ένα φρούτο του διαβόλου το οποίο άξιζε 100.000.000 beli. Στην πορεία όμως ο Faust, ανακάλυψε πως η ομάδα από την οποία θα το έκλεβαν, ήταν μια κρυφή οργάνωση που έλεγχε τη μοίρα του κόσμου. Όχι μόνο αυτό, αλλά ο σκοπός της κλοπής του φρούτου δεν ήταν η αξία του όπως ο ίδιος πίστευε αρχικά, αλλά η χρησιμότητα του για τη προστασία του Faust στη περίπτωση που κάποιος μάθει ποιος είναι πραγματικά. Και τώρα η απόφαση του θα για το αν θα το δεχτεί το φρούτο ή όχι θα έχει αντίκτυπο στη ζωή του και όχι μόνο.......

Ο Faust κοίταξε τον Arsene.
-Λοιπόν; Πες μου. Τι αποφάσισες;
-Δεν ξέρω ρε Arsene....Πραγματικά δεν ξέρω. Το να φας ένα φρούτο του διαβόλου δεν είναι απλό πράγμα. Καταρχάς δεν θα μπορώ να ξανακολυμπήσω. Και ξέρεις πόσο μου αρέσει. Επίσης, αν μου δώσει κάποια ότι να 'ναι δύναμη; Ή αν η δύναμη που θα πάρω θα είναι τόσο ισχυρή που δεν θα μπορέσω να την τιθασεύσω; Μόνο κακό θα προκαλέσω τότε.
-Αν δεν ήταν δυνατό το φρούτο, δεν θα το είχαν. Όσον αφορά το κολύμπι δεν έγινε και κάτι. Και για το κακό που φοβάσαι μήπως προκαλέσεις....Αυτό εξαρτάται από εσένα.
-Τι εννοείς;
-Νομίζεις πως όποιος τρώει ένα φρούτο πάει τελείωσε; Ξέρει να το χειρίζεται τέλεια; Εμένα μου πήρε πέντε χρόνια να το κάνω "ένα" με μένα. Από τη στιγμή που θα το φας θα πρέπει πρώτα να βρεις τι κάνει και μετά να εξασκηθείς σε αυτό. Και μιλάω για πολλές, μα πάρα πολλές ώρες εξάσκησης.....

Ο Faust ξεφύσηξε. Ήξερε πως ο Arsene είχε δίκιο. Άλλωστε για τα πάντα χρειάζεται να κάνεις εξάσκηση. Πόσο μάλλον για την τιθάσευση της ίδιας σου της δύναμης. Όμως ακόμα και τώρα ήταν διστακτικός. Άλλωστε δεν ήταν κάτι τόσο απλό. Από την απόφαση του θα άλλαζε προς το καλό ή το χειρότερο, ολόκληρη η ζωή του. Και δεν ήταν κάτι που άμα δεν τον βόλευε ή δεν του άρεσε θα μπορεί να το αλλάξει. Άπαξ και το έτρωγε, τέλος. Θα ήταν ένας χρήστης για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
-Χρειάζομαι και άλλο χρόνο.
-Faust, δεν είναι τόσο απλό. Ξέρεις πως δεν θέλω να σε πιέσω, αλλά κλέψαμε κάτι απο τους ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο. θα κάνουν τα πάντα για να το βρουν. Και κυρίως να βρουν αυτούς που το έκλεψαν. Και άμα μας βρουν, πίστεψε με δεν θα μας αφήσουν με μια απλή επίπληξη, ούτε θα μας βάλουν φυλακή.
-Ναι αλλά δεν μπορώ να το αποφασίσω τώρα. Δεν καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι;
-Το καταλαβαίνω αλλά.....
-Δεν έχει αλλά. Αν μια απάντηση εδώ και τώρα, τότε όχι. Δεν το θέλω.......

Ο Arsene τον κοίταξε έκπληκτος. Δεν περίμενε αυτή την απάντηση. Γύρισε απο την άλλη και χτύπησε με το πόδι του μια πέτρα.
-Πάντα ξεροκέφαλος!!!!, του είπε γυρνώντας προς τον Faust. Ξέρεις πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα, και όμως επιλέγεις να συνεχίσεις αυτή τη κατάσταση.
-Σου είπα. Θέλω χρόνο να σκεφτώ. Εδώ καλά καλά δεν μπορώ να χωνέψω αυτά που μου είπες τη προηγούμενη βδομάδα, περιμένεις να πάρω τόσο εύκολα μια τόσο σημαντική απόφαση. Λυπάμαι, αλλά τώρα δεν μπορώ. Θέλω τον χρόνο μου. Να κάτσω, να σκεφτώ και να ζυγίσω τα υπέρ και τα κατά. Και τότε ξανασυναντιόμαστε και σου λέω την απόφαση μου.
-Δεν χρειάζεται, του είπε ο Arsene και έβγαλε το φρούτο απο τη τσάντα του και το πέταξε στον Faust.
-Δικό σου είναι το φρούτο. Όχι δικό μου. Που σημαίνει πως εσύ θα το κρατήσεις. Και έχεις δύο επιλογές. Ή θα το φας ή θα το καταστρέψεις. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν θα επιτρέψεις να το πάρει κάποιος άλλος.......

2 μήνες μετά

Ο Faust μόλις είχε ξυπνήσει. Αφού πλύθηκε και έφαγε το πρωινό του άνοιξε τη πόρτα για να φύγει. Κοντοστάθηκε. Κοίταξε πίσω του και αφού την έκλεισε πήγε προς το κρεβάτι του. Ακριβώς από πάνω, υπήρχε ένας πίνακας. Τον τράβηξε και αποκαλύφθηκε ένας μικρός τετραγωνικός χώρος που λειτουργούσε σαν χρηματοκιβώτιο. Εκεί είχε το φρούτο που είχε κλέψει μαζί με τον Arsene. Κάθε μέρα έκανε ακριβώς το ίδιο. Είτε πριν φύγει είτε πριν κοιμηθεί, τραβούσε τον πίνακα και το κοίταζε. Δύο μήνες είχαν περάσει και ακόμα δεν είχε αποφασίσει αν θα το φάει ή όχι. Αφού αναστέναξε, έκλεισε τον πίνακα και έφυγε από το διαμέρισμα που έμενε για να πάει στη δουλειά.

Στο μαγαζί του Tom ο Faust συνέχισε τη καθημερινή του ρουτίνα. Ξεσκόνισμα τα ράφια και τα προϊόντα του μαγαζιού, σκούπισμα το μαγαζί αλλά και έξω και πότισμα των λουλουδιών. Το μαγαζί έπρεπε πάντα να είναι πεντακάθαρο και καθαρό και να έλκει οπτικά τον υποψήφιο πελάτη. Και μετά από αυτά το δύσκολο κομμάτι. Ξεφόρτωμα των νέων προϊόντων και φόρτωμα στο φορτηγό των παραγγελιών. Φυσικά αυτά δεν γινόντουσαν μια φορά και τέλος, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Που σήμαινε πως θα έπρεπε να τα κάνει αυτά την ίδια στιγμή που θα εξυπηρετούσε τους πελάτες. Και φυσικά βρισκόταν συνεχώς σε εγρήγορση και έτρεχε διαρκώς πάνω κάτω και βρισκόταν παντού. Ο Tom πολλές φορές του έλεγε να χαλαρώσει και πως θα ασχοληθεί και αυτός, αλλά ο Faust δεν τον άφηνε. Του είπε πως θα τα κάνει όλα αυτός και εκείνος, ο Tom δηλαδή, θα μπορούσε να ξεκουραστεί. Δεν ήταν πως προσπαθούσε να αποδείξει κάτι. Απλώς γνώριζε πως ο Tom πέρα από τη μεγάλη του ηλικία, είχε μπει από καιρό στα 60, είχε αρχίσει να έχει κάποια προβλήματα υγείας και κυρίως με τη μέση του. Νιώθοντας υπόχρεος λοιπόν, που τον πήρε και του έδωσε δουλειά, που τον έβαλε στο σπίτι του και τον είχε σαν γιο του, τα έκανε όλα εκείνος ώστε να μην κουράζεται ο Tom. Το μόνο που έκανε ήταν απλά να κάθεται στο ταμείο.

Ενώ λοιπόν ο Faust ήταν από πίσω από το μαγαζί και φόρτωνε μια παραγγελία, άκουσε τον Tom να οδύρεται. Αμέσως έτρεξε στο μαγαζί. Είδε τον Tom στο πάτωμα πεσμένο μέσα στα κλάματα και τρεις ανθρώπους δίπλα του. Αμέσως έτρεξε στο πλάι του.
-Τι συμβαίνει; Τι έπαθες;, τον ρώτησε ανήσυχος.
-Η A-Α-Αlice.....Το κο-κο-κοριτσάκι μου...., είπε μέσα στα κλάματα με τη φωνή του τρεμάμενη.
-Τι έπαθε;
-Την...την.....δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει καθώς άρχισε να κλαίει ακόμα πιο έντονα.
-Την απήγαγαν, είπε ένας από τους άνδρες που ήταν εκεί.
-Τι πράγμα;;;!!! Ποιος; Που; Πότε;
-Πριν από λίγη ώρα. Κάτι πειρατές είχαν έρθει στο μπαρ του Jo.
-Και της είπα να μην πάει να δουλέψει εκεί!!!
-Ε, τους σέρβιρε και άρχισαν να της κολλάνε. Τότε αυτή έδωσε μια σφαλιάρα σε έναν από δαύτους και τους νευρίασε. Την άρπαξαν αμέσως και φύγανε.
-Και να φανταστώ δεν προσπάθησε κανείς να τους σταματήσει.
-Μα ήταν γύρω στα 15-20 άτομα!!! Τι να κάναμε; Το μόνο που μπορέσαμε ήταν να ειδοποιήσουμε τους marines.
-Το κοριτσάκι μου!!! αναφώνησε ο Tom.
Ο Faust έσκυψε και τον κοίταξε στα μάτια.
-Θα τη φέρω πίσω.
-Μου το υπόσχεσαι;
-Ο λόγος μου είναι συμβόλαιο και το ξέρεις, είπε και αμέσως έφυγε τρέχοντας από το μαγαζί.

Ο Faust έτρεχε σαν τρελός μέσα στη πόλη. Αν και ο άνδρας τους είπε πως είχαν ειδοποιήσει τους marines αυτό δεν θα έφτανε. Μπορεί να ήταν μια από τις μεγαλύτερες βάσεις του κόσμου αυτή στο Water 7, αλλά και πάλι ο αριθμός των marines σε σχέση με τους πειρατές που καθημερινά εμφανιζόντουσαν στο νησί ήταν μικρός. ο Iceburg πολλές φορές ζήτησε να αυξηθεί ο αριθμός τους, αλλά η απάντηση της κυβέρνησης ήταν διαρκώς αρνητική. Το κόστος θα ήταν υπερβολικά υψηλό. Ειδικά τη στιγμή που οι πειρατές απλά ανεφοδιάζονταν στο νησί και έφυγαν χωρίς να προκαλέσουν κάποια ζημιά στο νησί, ή να εναντιωθούν ανοιχτά στους marines του νησιού. Αυτή τη λογική ο Faust ποτέ δεν τη κατάλαβε. Αλλά όπως λένε εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο στρατός. Ο αριθμός των πειρατών ήταν γύρω στα 15-20 άτομα από ότι έμαθε. Όσο καλά και να του έμαθε να χρησιμοποιεί το ξίφος ο Arsene, δεν θα μπορούσε να τα βάλει με τόσους πολλούς. Ήξερε πως μόνο μια λύση του έμενε.......

Μπήκε στο διαμέρισμα του και πήγε κατευθείαν στο "θησαυροφυλάκιο". Το άνοιξε και πήρε το φρούτο στο χέρι του. Το κοίταξε. Ακόμα και τώρα δίσταζε.
-"Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να καθορίσει τις αποφάσεις της ζωής σου"......Ά ρε Arsene......Που να ήξερες ότι τη σημαντικότερη ίσως απόφαση της ζωής μου θα αναγκαζόμουν να τη πάρω λόγω κάποιου άλλου ή μάλλον άλλης.....Αλλά....Αλλά δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς.....είπε και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα δάγκωσε το φρούτο.
-Μπλιάχ!!!! Αμάν πανάθεμα σε!!!! Δεν μου είπες πόσο αηδία γεύση έχει.....Μπλιάχ....Δεν έχω δοκιμάσει χειρότερο φρούτο στη ζωή μου. Και γενικά οτιδήποτε χειρότερο από αυτό!!!! Αλλά τώρα δεν έχω χρόνο να ασχολούμαι με το τι γεύσεις έχω δοκιμάσει. Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μου.
Αμέσως έσκυψε και τράβηξε ένα μπαούλο που ήταν κάτω από το κρεβάτι του. Το άνοιξε. Ήταν γεμάτο όπλα. Πήρε δύο πιστόλια, δύο μικρά τσεκούρια και δύο ξίφη. Αφού τα φόρεσε βγήκε από το διαμέρισμα

Ρωτώντας τους περαστικούς αλλά γνωρίζοντας ο ίδιος και από τη δική του εμπειρία κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα. Στον δρόμο καθώς έψαχνε, είδε έναν άνδρα, marine συγκεκριμένα, να αντιμετωπίζει μόνος του, στις όχθες ενός εκ των "ποταμών"(που σχηματίζονταν από τα συντριβάνια του Water 7), εννιά πειρατές. Κατάφερε σκότωσε τους δύο, αλλά ένας άλλος πειρατής τον πυροβόλησε στο πόδι. Τότε έβγαλε το σπαθί του ο πειρατής και πήγε να τον σκοτώσει

Ο Faust τράβηξε τα πιστόλια του και πυροβόλησε αυτόν και άλλον έναν πειρατή. Οι άλλοι μόλις τον είδαν κινήθηκαν εναντίον του. Πέταξε τα δύο πιστόλια καθώς μπορούσε να πυροβολήσει μόνο μια φορά(γιατί έπαιρναν μόνο μια σφαίρα) και τράβηξε τα τσεκούρια του και τα πέταξε σε δύο πειρατές. Στον έναν καρφώθηκε στο στέρνο και στον άλλο στο κεφάλι. Οι άλλοι τρεις κοντοστάθηκαν. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Για λίγο δίστασαν άλλα τελικά του όρμησαν. Τράβηξε τα ξίφη του. Ο ένας του κατέβασε το σπαθί του με δύναμη προκειμένου να τον χτυπήσει στο κεφάλι. Ο Faust όμως με το ένα τον απέκρουσε και με το άλλο τον κάρφωσε στο στομάχι. Ο δεύτερος πήγε να τον χτυπήσει από τα πλάγια, αλλά με μια γρήγορη κίνηση γύρισε κάθετα τα ξίφη χρησιμοποιώντας τα σαν ασπίδα. Αφού απέκρουσε το χτύπημα του πειρατή, με το δεξί του χέρι έκοψε αμέσως τον λαιμό του πειρατή. Ο τελευταίος πειρατής που έμεινε είχε παγώσει. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως μόνο ένα άτομο είχε μόλις σκοτώσει έξι συντρόφους του και τώρα ετοιμαζόταν να σκοτώσει και εκείνον. Πέταξε το σπαθί του και άρχισε να τρέχει πανικόβλητος. Ο Faust, προχώρησε προς το πτώμα ενός εκ των πειρατών που προηγουμένως είχε σκοτώσει με το τσεκούρι. Το τράβηξε και αμέσως το πέταξε στον πειρατή που έτρεχε να ξεφύγει. Το τσεκούρι καρφώθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και έπεσε νεκρός

Πήγε στον marine και τον σήκωσε.
-Είσαι εντάξει;
-Ναι. Μια χαρά είμαι. Χάρη σε εσένα βέβαια.
-Μήπως είχαν μαζί τους ένα κορίτσι;
Ο marine δεν του απάντησε παρα μόνο τον κοίταξε.
-Λοιπόν;;;!!! Είχαν μαζί τους ένα κορίτσι ναι ή όχι;;!!! του είπε σε πιο έντονο και επιτακτικό ύφος.
-Ναι. Ήταν μαζί τους.
-Και τώρα;
-Τα υπόλοιπα μέλη τους την πήραν μαζί τους. Οι marines τους ψάχνουν. Και εγώ πριν απο λίγο βρήκα τα ίχνη τους και τους ακολούθησα. Αυτοί που σκότωσες έμειναν για να με "κανονίσουν".
-Και τώρα που πήγαν;
-Ό,τι έκανες ήταν αρκετό και σε ευχαριστώ που με έσωσες. Αλλά αυτό είναι δουλειά των marines. Δεν μπορείς να....
Ο Faust τον άρπαξε και τον κόλλησε στον τοίχο βάζοντας ένα ξίφος στο λαιμό του.
-Marine ή όχι, αν δεν μου πεις που πήγαν θα σε σφάξω σαν γουρούνι!!!!,του είπε οργισμένος ο Faust.

O marine τον κοίταξε στα μάτια. Απόρησε. Μα καλά είναι χαζός; Θα τα βάλει με έναν marine; σκέφτηκε. Κοίταξε τότε τα πτώματα των πειρατών που κείτονταν λίγο πιο πέρα. Κατάλαβε πως για αυτόν τον άνθρωπο, το κορίτσι που απήγαγαν οι πειρατές, ήταν τόσο σημαντικό που δεν θα δίσταζε να τα βάλει ακόμα και με τους ίδιους τους marine. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά αν τον σκότωνε κανείς δεν θα τον κατηγορούσε γιατί πολύ απλά όλοι θα πίστευαν πως τον σκότωσαν οι πειρατές.
Σήκωσε το χέρι του και του έδειξε στα δεξιά.
-Προς τα εκεί πήγαν.
-Ευχαριστώ, του είπε και τον άφησε. Καθώς έφευγε σταμάτησε, γύρισε και τον κοίταξε.
-Με συγχωρείς για αυτό, αλλά δεν γινόταν αλλιώς, του είπε ο Faust με ένα χαμόγελο και αμέσως άρχισε να τρέχει προς το μέρος που του έδειξε ο marine

Είχε ήδη πάει απόγευμα όταν ο Faust έφτασε σε ένα απόμακρο μέρος από τα λίγα στο νησί με αρκετά δέντρα. Αποκομμένο από τη κυρίως πόλη και με άμεση πρόσβαση στη θάλασσα ήταν ένα πολύ καλό μέρος για να κρυφτούν οι πειρατές που ερχόντουσαν στο νησί μέχρις ότου φύγουν. Πηγαίνοντας από κορμό σε κορμό και με τη κάλυψη που η πυκνή βλάστηση του παρείχε, έφτασε κοντά στο σημείο όπου ήταν οι πειρατές. Κρυμμένος πίσω από τον κορμό είδε εφτά άτομα, ενώ η Alice ήταν δεμένη και καθισμένη στο έδαφος....

Ο Faust εξέτασε προσεκτικά τη κατάσταση και "έπαιξε" όλα τα πιθανά σενάρια στο μυαλό του. Πλέον δεν είχε κανένα πιστόλι. Είχε μόνο τα δύο μικρά τσεκούρια και τα δύο ξίφη. Αλλά γνώριζε πως δεν έφταναν καθώς οι περισσότεροι ήταν οπλισμένοι με πιστόλια. Όμως ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ορμήσει και να ελπίζει πως οι marines θα προλάβουν. Μόλις πήγε να βγει από τα δέντρα, άκουσε θόρυβο πίσω του. Γύρισε και ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν.....

Είχε αρχίσει να ακούει ομιλίες. Το κεφάλι του το ένιωθε βαρύ, ενώ είχε μια τρομερή ζάλη. Σιγά σιγά άνοιξε τα μάτια του. Στην αρχή ήταν θολά, αλλά σιγά σιγά άρχισε να βλέπει πιο καθαρά. Ο ήλιος έφτανε στη δύση του ρίχνοντας το τελευταίο φως για τη σημερινή ημέρα. Κοίταξε γύρω του Είδε τους πειρατές να χαζογελάνε και να κατεβάζουν κούπες με ρούμι. Τουλάχιστον έτσι πίστευε. Είχε ακούσει πολλές φορές πως το αγαπημένο ποτό των πειρατών είναι το ρούμι. Πήγε να κουνήσει τα χέρια του αλλά δεν μπορούσε. Ήταν δεμένα πίσω στη πλάτη του. Τότε, ένας από τους πειρατές τον είδε..
-Εεε, Jin, είπε προς έναν μεγαλόσωμο με μακριά μαύρα γένια πειρατή δείχνοντας του με το κεφάλι του τον Faust.
-Βρε, βρε, βρε.....ο απρόσμενος επισκέπτης μας ξύπνησε, είπε γελώντας και πήγε προς το μέρος του.

Η Alice τότε κοίταξε έντονα τον Faust. Τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα ενώ δεν μπορούσε να μιλήσει καθώς την είχαν φιμώσει με ένα μαντήλι. Μόνο κάποια μουγκανητά βγήκαν. Ο Jin γύρισε και την κοίταξε. Και μετά κοίταξε τον Faust.
-Ρε σεις;;;Έχουμε ένα ζευγαράκι εδώ!!!!, είπε χασκογελώντας.
-Τα πουλάκια μου....μήπως είναι παντρεμένα; Μου αρέσουν οι παντρεμένες....,είπε ένας άλλος πειρατής.
Ο Faust δεν είπε τίποτα. Τότε ο Jin πήγε και τον κλώτσησε.
-Όταν σε ρωτάνε να απαντάς. Λοιπόν, είστε παντρεμένοι;
-Όχι.
-Όχι; Τότε τι είστε; Γιατί για να ήρθες πρέπει κάτι να είστε.
-Μπααα....τίποτα δεν είμαστε. Απλώς την είδα μαζί σας και με έπιασε η περιέργεια, είπε ενώ την ίδια στιγμή έβγαζε από το χέρι του ένα μικρό κοπίδι και άρχισε να κόβει το σκοινί. Μια εκ των συμβουλών του Arsene. -Πάντα να έχεις ένα κοπίδι. Είτε χειροπέδα από σκοινί, είτε κανονική, δεν θα μπορεί να σε κρατήσει. Κόβοντας τη πρώτη, και χρησιμοποιώντας το για να πατήσεις τον μηχανισμό της δεύτερης, αν έχεις ένα μικρό κοπίδι, θα είσαι σίγουρα ελεύθερος

Ο Jin τον κοίταξε απορημένος.
-Περιέργεια για ποιο πράγμα;
-Τι δουλειά έχει μια όμορφη κοπέλα με ένα μάτσο ηλίθιους!!!, του είπε χαμογελώντας.
Τότε ο Jin έκανε έναν οργισμένο μορφασμό και άρχισε να τον κλωτσάει. Αλλά όχι για πολύ. Μόλις σταμάτησε τον κοίταξε και του είπε χαμογελώντας:
-Θες να μάθεις τι κάνει;;; του είπε και πήγε προς την Alice.
Την ίδια στιγμή ο Faust έκοβε ένα μεγάλο μέρος του σκοινιού. Ήθελε λίγο ακόμα για να μπορέσει να ελευθερωθεί τελείως αλλά τα χρονικά περιθώρια στένευαν.
ο Jin έπιασε την Alice και την ξάπλωσε στο έδαφος.
-Αφού λοιπόν, θες να μάθεις τόσο πολύ τι κάνει, ορίστε, του είπε με ένα χαμόγελο και άρχισε να της σηκώνει το φουστάνι

Ο Faust άρχισε να τον βρίζει για να τον προκαλέσει και να έρθει προς αυτόν και να αφήσει την Aice, αλλά μάταια. Η Alice είχε αρχίσει να κλαίει ακόμα πιο πολύ. Ο Jin προηγουμένως την είχε λύσει για να μπορεί να κάνει άνετα τη "δουλειά" του. Έτσι η Alice άρχισε να τον χτυπάει με τα χέρια της και τα πόδια της για να τον απωθήσει. Αυτός αρχικά προσπάθησε να τη συγκρατήσει αλλά βλέποντας πως δυσκολεύεται, της τράβηξε μια τόσο δυνατή σφαλιάρα που την έκανε να λιποθυμήσει. Πλέον τίποτα δεν τον εμπόδιζε. Της σήκωσε το φουστάνι και ήταν έτοιμος να ξεκινήσει αυτήν την αποτρόπαια πράξη που είχε στο αισχρό και τρισάθλιο μυαλό του. Τότε δύο πυροβολισμοί ακούστηκαν ο ένας μετά τον άλλο και δύο από τους πειρατές σωριάστηκαν στο έδαφος. Ο Jin σηκώθηκε αμέσως ενώ οι υπόλοιποι πειρατές είχαν παγώσει και κοίταζαν δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να αντιληφθούν από που προήλθαν οι πυροβολισμοί.

Τότε ένας άνδρας βγήκε ,μέσα από τα δέντρα. Ένας άνδρας που έφερε αίσθημα χαράς και ανακούφισης στον Faust. Ήταν ο φίλος και δάσκαλος του. Ο μεγαλύτερος κλέφτης στον κόσμο. Ο Arsene Lupin.
-Ένα από τα πράγματα που με νευριάζουν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, είναι η κακομεταχείρηση των γυναικών. Ιδίως από ζώα σαν και του λόγου σας.
-Ποιος είσαι εσύ; τον ρώτησε ο Jin.
-Σημασία δεν έχει ποιος είμαι. Αλλά το τι θα κάνω.
-Και τι θα κάνεις;
-Θα σας εξαφανίσω από το πρόσωπο της γης.

Ο Jin τον κοίταξε έκπληκτος. Την έκπληξη του τη διαδέχτηκε ένα τρομερό γέλιο.
-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!! Θα μας εξαφανίσεις;;;;;!!!!Εσύ;;;!!!! Πώς;;;!!! Είσαι μόνο ένας. Και έχεις μόνο ένα στιλέτο. Και εμείς οχτώ και έχουμε πιστόλια. Πώς θα μας εξαφανίσεις λοιπόν;
Ο Arsene δεν του απάντησε.
-Παιδιά, για να δείξουμε σε αυτόν τον ηλίθιο τι παθαίνει όποιος τα βάζει μαζί μας.
Αμέσως βγάλαν τα όπλα και άρχισαν να τον πυροβολούν όλοι μαζί.  
-Τι στο διάολο;;; είπε ο Jin, κοιτώντας τον Arsene που μόλις τον είχαν πυροβολήσει οχτώ άτομα, αλλά αυτός, όχι μόνο δεν έπεσε νεκρός, αλλά δεν είχε ούτε μια τρύπα.
-Πως γίνεται αυτό; Αφού όλοι τον πετύχαμε......
Οι πειρατές είχαν παγώσει από το φόβο τους. Δεν είχαν συναντήσει ποτέ κάποιον που να περνούν από μέσα του οι σφαίρες.
-Και τώρα, η σειρά μου....

Αμέσως όρμησε και σκότωσε δύο πειρατές που δεν πρόλαβαν ούτε καν να τραβήξουν τα ξίφη τους. Άρπαξε το ξίφος από τον έναν πειρατή που σκότωσε και το στιλέτο του το πέταξε σε έναν άλλο και καρφώθηκε στο κεφάλι του. Δύο πειρατές του όρμηξαν και τον χτύπησαν ταυτόχρονα. Οι λεπίδες τους πέρασαν από μέσα του.
-Τι στο....(μαζί)
Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τη φράση τους. Τον έναν του έκοψε το λαιμό και τον άλλον τον κάρφωσε στη πλάτη. Ένας από τους πειρατές πέταξε το Κράτησε το ξίφος σαν δόρυ, το πέταξε και καρφώθηκε στην πλάτη του. Πλέον είχαν μείνει ο Jin και ένας ακόμη πειρατής.
Εκείνη τη στιγμή ο Faust μόλις κατάφερνε να κόψει τα δεσμά του και αμέσως όρμησε στον Jin και τον έριξε κάτω και άρχισε να τον βαράει με μπουνιές. Ο άλλος ο πειρατής πήγε να τον βοηθήσει αλλά σταμάτησε.
-Τι στο καλό;;;;, είπε βλέποντας τον Arsene να βγαίνει μέσα από το έδαφος.
-Τι...τι είσαι;;;;
-Το τελευταίο πράγμα που θα δεις, του είπε καρφώνοντας τον με ένα ξίφος......

Την ίδια ώρα που ο Arsene αποτελείωνε και τον τελευταίο πειρατή, ο Faust συνέχισε να γρονθοκοπεί τον Jin.
-Παλιό ξεφτίλα!!!! Σου αρέσει να απαγάγεις γυναίκες και να ικανοποιείς τις ορέξεις σου εεε;;;; Ε, λοιπόν αυτή ήταν η τελευταία φορά!!!!
Άρχισε να τον βαράει ακόμα πιο δυνατά από πριν. Γύρω από το κεφάλι του Jin είχε δημιουργηθεί μια μικρή λίμνη αίματος.
-Μη....σε...πα...παρα..κκκκ..καλω...., ψέλλισε με μια αδύναμη φωνή.
Ο Faust σταμάτησε. Ανάσαινε πιο βαριά από ότι συνήθως. Σκεφτόταν αν θα συνέχιζε να τον χτυπάει ή όχι. Τότε είδε την Alice που ήταν ακόμα λιπόθυμη. Είδε τη κοκκινίλα στο μάγουλο της από τη σφαλιάρα που της έδωσε λίγο πριν ο Jin.
Οργίστηκε ακόμη περισσότερο. Θα τον αποτελείωνε. Τράβηξε το χέρι του προς τα πίσω για να πάρει φόρα και το έσφιξε γερά. Αμέσως το κατέβασε για να δώσει τη τελική μπουνιά.....

Ξαφνικά ένιωσε κάπως περίεργα. Σαν να είχε κάποια αντίσταση. Σαν ο ίδιος ο αέρας να του αντιστεκόταν. Κατάφερε και την έριξε....Αλλά όχι στο κεφάλι του Jin. Την έριξε μερικά εκατοστά πριν το πρόσωπο του. Δεν το ήθελε. Ήθελε να προσγειωθεί ακριβώς πάνω στο πρόσωπο του Jin. Όμως για κάποιο λόγο, σταμάτησε πιο πριν. Σταμάτησε γιατί ένιωσε σαν να βρήκε τον στόχο του. Γιατί έτσι ένιωσε. Ότι όντως κάτι χτύπησε. Τότε άρχισε να ακούγεται ένας θόρυβος. Ένας θόρυβος που έμοιαζε με το ράγισμα ενός γυαλιού. Αμέσως γραμμές στον αέρα άρχιζαν να εμφανίζονται. Γραμμές σαν ραγίσματα. Σαν να ράγιζε ο αέρας. Και οι γραμμές αυτές ξεκινούσαν από το χέρι του. Ή μάλλον από εκεί που προσγειώθηκε η γροθιά του. Ο ίδιος δεν μπορούσε να το δει, αλλά από τη πλευρά του Arsene φαινόταν καθαρά. Ήταν σαν να είχε "σπάσει" τον αέρα. Αμέσως τότε άρχισαν να σείονται τα πάντα ενώ το κεφάλι του Jin είχε συνθλιβεί τελείως αφήνοντας μόνο έναν λεκέ αίματος και λίγα κόκαλα από το κρανίο.
Ο Arsene κοίταζε έκπληκτος τον Faust...Δεν μπορεί.....δεν μπορεί να είναι αυτό το φρούτο.......,