[Τέλος] Αλλαγή Καριέρας(Μέρος Γ')

Λίγη ώρα αργότερα στο μαγαζί του Tom......

Από τη στιγμή που ο Tom έμαθε για την απαγωγή της κόρης του ήταν σε κακά χάλια. Είχαν έρθει βέβαια και κάποιοι φίλοι του για να του συμπαρασταθούν, καθώς επίσης και κάποιοι marines προκειμένου να τον καθησυχάσουν ή να τον συγκρατήσουν ακόμα αν σκεφτεί να πάει ο ίδιος να την ψάξει.
Ενώ λοιπόν καθόταν σε έναν καναπέ φυσώντας και ξεφυσώντας, άνοιξε η πόρτα του μαγαζιού.
-Tom....έχεις επισκέψεις.
Αμέσως ο Tom τινάχτηκε από τον καναπέ και όρμησε προς την είσοδο όπου αντίκρισε τον Faust ο οποίος είχε δίπλα του την Alice.
-Κοριτσάκι μου, γλυκό μου κοριτσάκι....Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ανησύχησα. Είσαι καλά; Χτύπησες πουθενά; Το πρόσωπο σου γιατί είναι κόκκινο; Μήπως....σε πείραξαν αυτοί οι αλήτες;;;;;
-Μπαμπά, μπαμπά!!!! Ηρέμησε. Θα πάθεις τίποτα. Μια χαρά είμαι. Χάρη στον Faust βέβαια. Χωρίς αυτόν δεν ξέρω τι θα έκανα
Αμέσως ο Faust τον αγκάλιασε, ενώ με δάκρυα είχαν γεμίσει τα μάτια του.
-Σε ευχαριστώ αγόρι μου!!! Σε ευχαριστώ!!! Σου είμαι υπόχρεος!!! Πραγματικά δεν ξέρω πως να σου ξεπληρώσω το καλό που μου έκανες!!!
-Υπάρχει τρόπος. Πάρε την Alice και πηγαίνετε σπίτι να ξεκουραστείτε. Είχατε μια πολύ δύσκολη και έντονη μέρα και οι δύο σας. Το μαγαζί θα το κλείσω εγώ.....

Ο Tom τον κοίταξε με μια έκφραση ευγνωμοσύνης. Δεν του είπε κάτι. Άνοιξε τη πόρτα για να φύγει.
Τότε είδαν έναν marine να στέκεται από έξω.
-Διοικητά Browen, είπε ο Tom
Ο διοικητής κοίταξε τον Tom που είχε στην αγκαλιά τη κόρη του.
-Όπως βλέπετε, η κόρη μου γύρισε πίσω σώα και ασφαλής.
-Ναι, το βλέπω και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό. Αλλά πώς έγινε; Πριν από λίγο με ενημέρωσαν πως δεν είχαμε κάποιο νέο και ήρθα για να αναλάβω ο ίδιος προσωπικά την έρευνα. Τι έγινε;
-Ο μικρός από εδώ, είπε ο Tom παίρνοντας στην αγκαλιά του τον Faust. Αυτός μου την έφερε.
Ο διοικητής τον κοίταξε. Τότε εμφανίστηκε από πίσω του ένας άλλος marine και του ψιθύρισε στο αυτί. Ο Faust αμέσως τον αναγνώρισε. Ήταν ο marine που είχε σώσει απο τους πειρατές. Και που του είχε βάλει το ξίφος του στο λαιμό.
Ο διοικητής τον κοίταξε. Προχώρησε προς τον Faust.
-Από ότι έμαθα, αυτός ο νέος δεν έσωσε μόνο τη κόρη σου Tom. Αλλά και έναν από τους στρατιώτες μου....

Ο κόσμος στο μαγαζί

Ο Faust εξεπλάγην. Δεν περίμενε πως ο marine θα έκανε κάτι τέτοιο. Πίστευε πως θα τον κατηγορούσε γιατί τον απείλησε να τον σκοτώσει.
-Χαχαχαχα!!!! Έσωσε και έναν στρατιώτη σου;;; Μα φυσικά και θα το έκανε!!!! Ο Faust είναι το καλύτερο παιδί!!!! Όλους τρέχει να τους βοηθήσει.
-Αλήθεια,, αλήθεια....Μπράβο Faust.....Όχι μόνο τη κόρη του Tom αλλά και έναν marine.....Μπράβο Faust.
-Και δεν ήταν και λίγοι.....Από ότι έμαθα τα έβαλε με εφτά πειρατές!!!!
-Εφτά;;;;;
-Όχι μόνο, είπε η Alice και όλοι την κοίταξαν απορημένα. Εμένα με κρατούσαν οχτώ πειρατές. Και τους σκότωσε όλους.....Άρα...
-Δεκαπέντε!!!! Τα έβαλε με Δεκαπέντε πειρατές!!!!!.....με δεκαπέντε;;;; Μπράβο.....Ε ρε και δεν του το 'χα.
Ο διοικητής τον κοίταξε έκπληκτος. Η αλήθεια ήταν πως δεν του φαινόταν του Faust πως μπορούσε να τα βάλει με δεκαπέντε πειρατές. Έστω και χωρισμένους στα δύο....
-Λοιπόν. Αφού η υπόθεση έληξε επιτυχώς και η κόρη σου γύρισε πίσω ασφαλής, νομίζω πως θα πρέπει να πηγαίνουμε. Άντρες!!!!
αμέσως οι marines που ήταν στο μαγαζί βγήκαν έξω προκειμένου να επιστρέψουν στη βάση. Λίγο πριν φύγει ο διοικητής γύρισε προς τον Faust.
-Θα ήθελα, αν μπορείς αύριο να περάσεις από τη βάση. Θα ήθελα να πούμε κάποια πράγματα, είπε και βγήκε από το μαγαζί.......

Την επόμενη μέρα, ο Faust πήγε στη βάση, όπως ακριβώς του είχε ζητήσει ο διοικητής Browen. Αφού πέρασε απο τον έλεγχο της πύλης, προχώρησε σύμφωνα με τις οδηγίες που του έδωσε ο φρουρός για να πάει στο γραφείο του διοικητή. Την ώρα που έφτανε στο γραφείο του, έβγαινε απο εκεί ο marine που είχε συναντήσει χθες. Αμέσως τον έπιασε αμηχανία. Μόλις ο marine το κατάλαβε άρχισε να γελάει.
-Χαχαχα....δεν χρειάζεται...χαχαχα....να το σκέφτεσαι ούτε να φοβάσαι. Δεν είπα τίποτα για το τελευταίο κομμάτι της συνάντησης μας.
-Ξέρεις....δεν ήθελα....
-Μην ανησυχείς. Μου το είπες και χθες φεύγοντας. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, του είπε και αφού τον χτύπησε φιλικά στον ώμο άρχισε να απομακρύνεται αλλά σταμάτησε
-Ξέρεις.....για μια τέτοια γυναίκα....και εγώ το ίδιο θα έκανα....μη σου πω και χειρότερα, του είπε και ξαναπήρε τον δρόμο του
-Εεε....Πώς σε λένε;
-Rafael....
-Εμένα Faust.
-Το ξέρω....Θα τα ξαναπούμε.....Σύντομα.....

Χτύπησε τη πόρτα του γραφείου και την άνοιξε.
-Καλημέρα σας διοικητά, είπε και μπήκε στο γραφείο.
Ήταν πολύ απλά διακοσμημένο. Το γραφείο του διοικητή, με μια στοίβα έγγραφα στα δεξιά, δύο πολυθρόνες μπροστά στο γραφείο ενώ υπήρχε και μια μικρή βιβλιοθήκη.
-Καλημέρα, του είπε. Πέρνα κάθισε.
-Λοιπόν;
-Καταρχάς θες τίποτα;
-Όχι τίποτα ευχαριστώ. Άλλωστε θα πρέπει να φύγω. Έχω δουλειά.
-Και εγώ για αυτό σε φώναξα εδώ.....

Ο Faust τον κοίταξε απορημένος
-Δεν καταλαβαίνω.
-Θα καταλάβεις σύντομα. Όπως διαπίστωσες χθες, κάποιοι πειρατές, ήρθαν στο νησί, απήγαγαν μια κοπέλα και αν δεν ήσουν εσύ πολύ φοβάμαι πως τώρα δεν θα ήταν στο σπίτι της με την οικογένεια της. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Το ότι αυτό έπρεπε να το κάνουν οι marines και όχι απλοί πολίτες.
-Διοικητά, λυπάμαι αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Δεν μπορούσα....
-Μην βιάζεσαι, του είπε διακόπτοντας τον. Δεν σε κατηγόρησα για κάτι. Απλώς λέω τα γεγονότα και πως θα έπρεπε να γίνουν. Γιατί λοιπόν, την έσωσε ένας πολίτης και όχι το ναυτικό;
-Εσείς θα μου πείτε.
-Λόγω του αριθμού τους. Το νησί είναι μεγάλο και λόγω της Galley La ελκύει κάθε είδους παράσιτο. Βέβαια κανείς δεν την πειράζει, γιατί αν κάτι συμβεί από δικούς της πελάτες, αναλαμβάνουν οι ίδιοι να λύσουν το ζήτημα. Άλλα με το υπόλοιπο νησί τι γίνεται; Δεν μπορούμε να είμαστε σε πολλά μέρη ταυτόχρονα. Ή θα είμαστε πολλοί σε λίγα, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τους παρανόμους ή θα είμαστε λίγοι σε πολλά και θα ρισκάρουμε συνεχώς τη ζωή των στρατιωτών μας. Και εδώ μπαίνεις εσύ.
-Εγώ που κολλάω;
-Πως θα σου φαινόταν να γίνεις marine;;;

Ο Faust έμεινε έκπληκτος. Δεν περίμενε με τίποτα αυτήν την εξέλιξη. Αυτός να γίνει marine;
-Καταλαβαίνω την έκπληξη σου. Σίγουρα χθες που σου είπα να έρθεις εδώ, δεν θα περίμενες να σου πω να ενταχθείς στους marines. Αλλά η αλήθεια είναι πως σε θέλω. Σε χρειάζομαι.
-  Εχμ...αυτό δε ακούστηκε καλά.
-Ναι έχεις δίκιο. Άσε με να σου εξηγήσω. Θέλω πολύ κάποιον με τις δικές σου ικανότητες στη μονάδα μου. Το να κερδίζεις δεκαπέντε  πειρατές δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αλλά σε χρειάζομαι για έναν ακόμα λόγο. Αυτή τη στιγμή, στο νησί σε θεωρούν ήρωα. Την ίδια στιγμή μας κατηγορούν για κωλυσιεργία. Αν λοιπόν μπεις στους marines....
-Θα αναστραφεί το αίσθημα του κόσμου απέναντι σας.
-Και όχι μόνο. Μέσα απο αυτή τη κίνηση μπορεί να υπάρξουν αρκετοι που θα θελήσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου θέλοντας να προστατεύσουν και εκείνοι τις οικογένειες τους και έτσι να ενταχθούν και εκείνοι στους marines
-Σαν αυτό που λέμε, με ένα σμπάρο δύο τριγώνια.
-Κάπως έτσι.
Ο Faust σηκώθηκε απο τη πολυθρόνα και έκανε μερικές βόλτες στο γραφείο σκεπτόμενος.
-Δεν ξέρω. Ειλικρινά. Είναι μεγάλο βήμα για μένα. Αφήστε με να το σκεφτώ και θα σας απαντήσω.
-Το αντιλαμβάνομαι. Αλλά όσο και να θέλω να μην σε πιέσω θα πρέπει να αποφασίσεις σύντομα. Όσο είναι νωπό ακόμα το πράγμα. Διαφορετικά δεν θα έχει αποτέλεσμα......

Ώρες αργότερα.....

Είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος. Και για άλλη μια φορά, δάσκαλος και μαθητής συναντήθηκαν στον ίδιο λόφο του Water 7 για να συζητήσουν.
-Ξέρεις θα πρέπει να σταματήσουμε να βρισκόμαστε εδώ. Τόσα μέρη υπάρχουν.
-Αυτό όμως είναι το πιο ασφαλές. Η μικρή πώς είναι;
-Καλά μια χαρά. Ξεκουράζεται.
-Ήταν τραυματική εμπειρία. Θα πρέπει να τη προσέχεις.
-Το ξέρω.
-Κατάλαβε τίποτα;
-Όχι. Νομίζει πως τα έκανα όλα εγώ. Της είπα πως λύθηκα, άρπαξα κάτι πιστόλια που είχαν εκεί. Της είπα πως έριξα και μια σφαίρα στη φωτιά που είχαν ανάψει για αντιπερισπασμό και με λίγη τύχη τους νίκησα.
-Για τον αρχηγό τους;
-Ότι τον πυροβόλησα με μια καραμπίνα.
-Ωραία. Έτσι είναι πιστευτό.
-Ναι μπορεί.....Αλλά πως στο καλό το έκανα αυτό με μια μπουνιά.....γιατί ξέρεις....ΕΊΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως ξέρεις.....

Ο Arsene αναστέναξε και κάθισε στο έδαφος.
-Ωχ.....
-Τι είναι ρε;;
-Εσύ όταν αρχίζεις να μιλάς λές την ιστορία τη ζωή σου. Τώρα κάθισες κιόλας. Φαντάζομαι θα το πάρεις απο τότε που χτίστηκε ο κόσμος....
-Περίπου....
-Ώχχχχ...
-Κάτσε κάτω ρε και άκου.
-Περίμενε.
-Τι είναι πάλι;
-Καταρχάς πες μου για το δικό σου φρούτο. Ήξερα πως έχεις φάει ένα, αλλά πρώτη φορά σε είδα να το χρησιμοποιείς.
-Λοιπόν. Η ικανότητα μου είναι να κάνω το υλικό άυλο. Συγκεκριμένα το σώμα μου αλλά και ότι ακουμπώ. Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα, να μπορώ να διαπεράσω το οτιδήποτε. Όπως επίσης και να με διαπεράσουν, του είπε και αμέσως άπλωσε το χέρι του και το πέρασε μέσα από το κεφάλι του Faust.

          
Απίστευτο..... 
-  Το ξέρω....Αλλά όχι σαν το δικό σου.
Ο Faust πήρε ένα σοβαρό ύφος.
-Είχα καταλάβει ότι κάτι ήξερες για αυτό.
-Ναι. Ήξερα. Αλλά δεν ήξερα πως ήταν το συγκεκριμένο. Δεν ξέρω πολλά για τα φρούτα. Αλλά υπάρχουν κάποια που έχουν καταγραφεί, έστω και ανεπίσημα. Το δικό σου το κατάλαβα απο το αποτέλεσμα της χρήσης του. Και σου ομολογώ πως τρόμαξα.
-Γιατί;
-Γιατί φοβάμαι μήπως δεν μπορέσεις να ελέγξεις αυτή τη δύναμη....
-Τι εννοείς; τον ρώτησε φοβισμένος ο Faust.
-Το φρούτο το οποίο έφαγες, κάποτε το είχε ο ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο....Και έχει τη δύναμη να καταστρέψει, αυτόν τον κόσμο.......

Όνομα Χαρακτήρα:Augustus Faust
Παράταξη:Marine
Bounty:-
Story of the month:ναι
Φήμη:10
Beli:17.000
Βαθμολογία:9/10
Παρατηρήσεις:Iceburg...χμμμ...100 χρόνια μετά  
Πολύ ωραία η ιστορία,και πολύ καλή η όλη εξέλιξη.Λίγο γρήγορο αυτό με την μπουνιά που έσπασε τον αέρα όπως φυσικά μπορείς να κάνεις.Πιστεύω πως αν ξεκίναγες με μια δυνατή μπουνιά που θα τον έστελνε τον άλλον 10 μέτρα πιο πέρα νεκρό θα ήταν πιο καλό   

Υ.Γ Προστέθηκαν τα βραβεία!