[Τέλος] Γνωρίζοντας νέους τόπους (Μέρος 2ο)

Όνομα Χαρακτήρα: Tsubasa Karasu
Παράταξη: Pirate
[b]Bounty: 1.000.000
Story of the month: Ναι
Φήμη: 7
Τίτλος Ιστορίας: Γνωρίζοντας νέους τόπους (Μέρος 2ο)
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7333-topic

Σύνοψη: Έφυγα απ' τη γενέτειρα μου την  Loguetown, άφού συνέβηκε εκείνο το περιστατικό με τους Marines καθώς βοηθούσα τον φίλο μου τον Ohari. Ο Δρ. Shitoron ήταν η λύση στο πρόβλημα μου μιας και μου έδωσε την δική του βάρκα για να ταξιδέψω. Το επόμενο νησί που πήγα ήταν το Commi, όπου εκεί γνώρισα έναν πειρατή ονόματι Μονόματο Kondoru και έμαθα και κάποια μικροπράγματα για τον πατέρα μου τον Taka, από δυο άσχετους πειρατές καθώς άκουγα την συζήτηση τους στο μπαρ που πήγα να ξαποστάσω. Λίγο πριν φύγω απ' το νησί ο Μονόματος Kondoru μαζί με δυο απ΄ τους άνδρες του μου έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση όμως κατάφερα να ξεφύγω χάρις την βοήθεια των Marine. Επόμενος προορισμό μου τώρα είναι το νησί με τα Σπάνια Ζώα.

Ήταν ακόμα νύχτα όταν έφτασα στο νησί με τα Σπάνια Ζώα καθώς η αποχώρηση μου απ' το νησί Commi ήταν κάπως απότομη. Αυτή όμως ήταν μια καλή ευκαιρία ώστε να βρω λίγο χρόνο να κοιμηθώ και να επαναχτίσω τις δυνάμεις μου. Ξάπλωσα στο σκληρό πάτωμα της βάρκας, έριξα ένα σεντόνι από πάνω και προσπάθησα να κοιμηθώ. Άργησε να με πάρει όμως ο ύπνος καθώς δεν είχα συνηθήσει να κοιμάμε πάνω σε κάτι τόσο σκληρό.

Όταν ξύπνησα το πρωί, πήγα πρως στην ξηρά για να δέσω κάπου την βάρκα μου. Για καλή μου τύχη βρήκα ένα δένδρο που βρήσκονταν κοντά στην μεριά της θάλασσας το οποίο και θα 'κανε άριστα την δουλειά του πασάλου. Πείρα το σχοινί της βάρκας μου και το έδεσα στο δένδρο γερά. Στη συνέχεια μπήκα μέσα στο δάσος για να βρω κάτι να φάω και γενικά για να το εξερευνήσω. Μ' είχε κόψει η λόρδα, αφού το μόνο που είχα φάει ήταν κάτι ψιλολόγια στην βάρκα τα οποία είχαν πιάσει μούχλα κιόλας. Ξαφνικά έτσι όπως περπάταγα σκάω με τα μούτρα πάνω σε ένα  τεράστιο δένδρο λόγο της αφηρημάδας μου. Κοιτάζω κατά πάνω και τι να δω; Ήταν μια μπανανιά και οι μπανάνες παρεμπιπτόντως ήταν το αγαπημένο μου φρούτο. Σκαρφάλωσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο δένδρο, έκοψα 5-6 μπανάνες και κατέβηκα για να τις φάω. Είμουν πολύ χαρούμενος που θα έτρωγα κάτι φρέσκο ξανά. Αφού ξεγέλασα το στομάχι μου με τις μπανάνες, μπήκα λίγο πιο μέσα στο δάσος για να δω τι είδη ζώων υπάρχουν μιας και η ονομασία του με έβαζε σε σκεπτικό.

Έτσι όπως προχώραγα λοιπόν, βλέπω ένα πολύ περίεργο πάσμα στα δεξιά μου. Έπεσα κάτω ώστε να μην του τραβίξω την προσοχή και συνέχησα να σέρνωμα σιγά-σιγά προς στο μέρος του για να δω τι είδους ζώο ήταν. Όταν έφτασα σε απόσταση βολής, το κοίταξα καλύτερα και έμεινα κάγκελο. Ήταν ιπποπόταμος σε όρθια στάση με γούνα και σωματότυπο από γορίλλα και προσπαθούσε να φτάσει κάτι μπανάνες απ' ένα μπανανόδενδρο. Καθώς δεν μπορούσε να τα φτάσει λόγο του ύψους του, άρχησε να ουρλιάζει και να χτυπιέται με δύναμη στο έδαφος. Το ζώο απ' ότι φαίνεται είχε βγει εκτός ελένχου, οπότε θα πρεπε να την έκανα με ελαφρά όσο πέρναγε η ώρα. Όταν απομακρύνθηκα αρκετά, σηκώθηκα, σκούπισα λίγο τα ρούχα μου και συνέχησα την αναζήτηση. Όταν έφτασα λίγο πιο κάτω λοιπόν είδα ένα ζώο με γυρισμένη την πλάτη να τρώει κάτι. Η πλάτη του είχε τα χρώματα της τίγρης όμως αυτό ήταν σηκωμένο στα δυο πόδια κι είχε στο πρόσωπο του μία προβοσκίδα κι δύο χαυλιόδοντες. Ήταν λογικά μια διασταύρωση μεταξύ τίγρης και ελέφαντα. Καθώς με είδε να το κοιτάζω επίμονα, έκατσε στα τέσσερα και με πείρε στο κυνήγι. Παρόλο που ήταν ένα βαρύ ζώο πήγαινε αρκετά γρήγορα μπορώ να πω, κι αυτό με άγχωνε. Καθώς έτρεχα μέσα στο δάσος για να σωθώ, βρήκα την μπανανιά που είχα ξαποστάσει πιο πριν. Χωρίς δεύτερη σκέψη άρχησα να την ανεβαίνω κι έφτασα στην κορυφή. Όταν η ελεφαντότιγρης έφτασε εκεί και δεν με βρήκε χώθηκε πιο βαθιά μέσα στο δάσος και στη συνέχεια χάθηκε.

Στη συνέχεια με την σειρά μου, κατέβηκα απ΄το δένδρο και κατευθύνθηκα προς το χωριό του νησιού. Περπάτησα κάπου στα 5 χλμ για να φτάσω στο χωριό, όμως κάτι μου έλεγε πως άξιζε τον κόπο. Ήταν ένα κλασικό χωριό με μικρά σπίτια κολλημένα μεταξύ τους και το όλο σύνολο σου έβγαζε πολύ ζεστασιά. Ήταν ένα τέλειο μέρος για να χαλαρώσω και να περάσω λίγο την ώρα μου μετά απ' όλα αυτά που χα περάσει τις τελεύταίες δυο μέρες. Με τα λίγα λέφτα που μου είχαν μήνει οπότε, σκέφτηκα να πάω να περάσω το βράδυ μου σε ένα πανδοχείο, ώστε να κοιμηθώ σαν άνθρωπος μιας και στην βάρκα έκανα έναν πολύ ανώμαλο ύπνο.
Καθώς προχώραγα στο κέντρο του χωριού και χάζευα τους μικρούς δρόμους και τα λίγα μαγαζάκια που υπήρχαν, πήρε το μάτι μου έναν πίνακα με προκηρύξεις και είπα να πάω να ρίξω μια ματιά για να δω τι παίζει. Καθως έφτανα στον πίνακα των προκυρύξεων έβλεπα τους χωριανούς τριγύρω να με κοιτάν επιμονα σαν να είχα κάνει κάτι κακό και απαράδεχθο. Εσθάνθηκα μεγάλη αμηχανία εκείνη την στιγμή. Όταν έφτασα στον πίνακα κι έριξα μια βιαστική ματιά είδα πως οι προκηρύξεις των πειρατών ξεκίναγαν απ' τα 1.000.000 Beli και τελείωναν στα 30.000.00 Beli. Καθώς κοίταξα λίγο καλύτερα τον πίνακα είδα και μια προκήρυρηξη να γράφει το όνομα μου, με αμοιβή 1.000.000 Beli.
Εγω: Ώστε γι' αυτό με κοίταζαν έτσι οι χωριανοί.
Δεν παραξενεύτηκα μιας και το περίμενα διότι απ' τη στιγμή που τα 'βαλα με τις Αρχές δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πέρναγα απαρατήρητος απ' αυτές. Συνέχιζα να περπατάω σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Ούτος ή άλλος η προκήρυξη μου ήταν πολύ μικρή για να αρχήσω να ανυσηχώ για την καταδίωξη μου από Bounty Hunters. Βρήκα το πρώτο πανδοχείο που υπήρχε στον δρόμο μου και μπήκα μέσα.

Δεν είχε και πολύ κόσμος καθώς το νησί αυτό ήταν μικρό και λογικά δεν θα ήταν ξακουστό στο East Blue. Πήγα στον υπεύθυνο, πλήρωσα το ποσό του δωματίου, ανέβηκα τις σκάλες, άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ξαπλώσω στο αναπαυτικό κρεβάτι. Πριν πέσω για ύπνο, έκατσα και σκέφτηκα όλα όσα είχα κάνει τις τρεις τελευταίες μέρες και μπορώ να πω πως είχα εκπλαγεί με τον εαυτό μου. Το μόνο που με ανησυχούσε αλλά όχι και σε τόσο μεγάλο βαθμό, ήταν η προκήρυξη μου. Αν και έιμουν προϊδεασμένος μου έκανε πολύ κακή εντύπωση και το γεγονός ότι μπορούσε κάποιος Bounty Hunter να με αναζητήσει, με έκανε να αγχώνομαι πάρα μα πάρα πολύ. Στη συνέχεια σκέφτηκα και τα πράγματα απ' τη θετική τους πλευρά και ανακουφίστηκα κάπως θα 'λεγα.
Εγώ: Όσο ανεβαίνει η προκήρυξη μου, τόσο πιο διάσημος θα γίνω στον πειρατικό τομέα. Θα σε φτάσω στο άπσε σβήσε Taka! Περίμενε με!
Έτσι σκέφτηκα και πήρα ένα βαθύ και καλό ύπνο.

Την επόμενη μέρα, μάζεψα τα πράγματα μου, έβαλα τα παπούτσια μου και ξεκίνησα να φύγω απ' το πανδοχείο. Καθώς κατέβαινα τα σκαλιά με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.
Εγώ: Τι διάολο συναίβει εδω;!
Όλο το κεντρικό χαλ είχε γεμίσει με αίματα κι οι πελάτες μαζί με τον υπεύθυνο κείτονταν νεκροί στο πατωμα μέσα σε ένα λουτρό αίματος.
Εγώ: Ποιός το έκανε αυτό;! Πόσο βαριά κοιμόμουν και δεν κατάλαβα τίποτα;
Φαίνεται πως είμουν ο μοναδικός που κατέβηκε απ' το δωμάτιο του αργά, γι αυτό και δεν έπαθα ότι έπαθαν αυτοί οι κακόμοιροι άνθρωποι. Για άλλη μια φορά είχα σταθεί τυχερός. Μέσα στο όλο χάος άκουσα μια αχνή φωνή.
Πελάτης: Ο... Αιματοβαμένος... K-Kokku... ευθύνεται... για όλα αυτά. Είναι... ένας τρομερός... μαζικός... δολοφόνος.
Αυτά είπε ο πελάτης και ξεψύχησε. Ποιος να είναι άραγε αυτός ο Kokku, και γιατί να σφάγιασε ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ανθρώπων; Πήρα τον δρόμο προς την είσοδο και είδα πως η κεντρική πόρτα της εισόδο είχε αντικατασταθεί με μία τεράστια τρύπα.
Εγώ: Πόσο βαριά παίζει να κοιμόμουν για να μην ακούσω ούτε αυτο;
Αυτό είπα και βγήκα προς τα έξω.

Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμα .  ξαφνικά άκουσες έναν θόρυβο από την κουζίνα σαν να πέφτουν κατσαρολικά στο πάτωμα. Η καρδιά σου άρχισε να χτυπάει σε ταχύτατους ρυθμούς. Δεν ήξερες τι να περιμένεις. Τον θόρυβο ακολούθησαν βαριές αντρικές φωνές αλλά και μια γυναικεία. Δεν ήξερες τι να υποθέσεις και ευθείς ανέβηκες πάλι τις σκάλες και κρύφτηκες πίσω από τον τοίχο που  χώριζε τον πάνω από τον κάτω όροφο.  Τότε άκουσες τις φωνές να έρχονται πιο κοντά μέχρι που κατάλαβες πως ήταν και πάλι στο φουαγέ.
‘δεν ήταν ανάγκη να τους σκοτώσει όλους ‘   είπε ένας άνδρας με σχετικά ανόητο τόνο και όχι ιδιαίτερα βαριά φωνή.
‘ αφού τον ξέρεις , ο πανδοχέας δεν του είχε πληρώσει τον φόρο για 3 μήνες. ‘ απάντησε ένας άλλος άνδρας με αδιάφορο τόνο και βαριά φωνή
‘ ναι όμως δεν ήταν ανάγκη να σκοτώσει και τόσους ανθρώπους.’ Ξαναείπε ο πρώτος
‘ μην γίνεσαι μαλθακός uri !! ασε και εμάς να διασκεδάσουμε λίγο χαχα!!!’ είπε μία γυναικεία φωνή, η οποία ακούστηκε στα αυτιά σου λάγνα και αιμοδιψής.
‘είσαι σίγουρος πως τους σκοτώσαμε όλους iago?’ ξαναείπε σε έναν πιο ψυχρό αλλα ανυπόμονο τόνο.
‘ με τόση φασαρία λογικά θα κατέβηκαν όλοι’ απάντησε ο άνδρας με την χοντρή φωνή.
‘ είμαι όμως σίγουρη πως άκουσα και κάποιον όσο σαβουριάζατε στην κουζινα.’ Απάντησε η γυναίκα.
‘ψάξτε τον πάνω όροφο, κλέψτε ότι πολύτιμο υπάρχει. Και μην αφήσετε κανένα ζωντανό’ συνέχισε λίγα δευτερόλεπτα μετά.
Στο άκουσμα αυτών των λόγων σου σηκώθηκε η τρίχα. Και τα πράγματα έμελε να γίνουν χειρότερα. Καθώς στράφηκες προς τον διάδρομο για να κοιτάξεις για πιθανή έξοδο, σε μία απέλπιδα προσπάθεια, είδες να ξεπροβάλλει από μία μισάνοιχτη πόρτα ένα μικρό κοριτσάκι που με το ζόρι προσπαθούσε να μην κλάψει φωναχτά.

[/color]Εγώ: Ώστε δεν ήρθε αυτοπροσώπος ο Αιματοβαμένος Kokku, αντίθετα έστειλε τους άνδρες του εδώ. Έχω μπλέξει για τα καλά. Τέλος πάντων, όλα αυτά είναι ανούσια! Πρέπει να βοηθήσω το κοριτσάκι.
Πήγα προς το δωμάτιο όπου βρισκόταν το κοριτσάκι, μπήκα μέσα μαζί του σιγά-σιγά και στο τέλος κλείδωσα την πόρτα έτσι ώστε να είμαστε πιο ασφαλής. Δεν θα τους αντιμετώπιζα για κανένα λόγο, διότι το χέρι μου ήταν δεμένο ακόμα και επείσης είμουν και άοπλος οπότε αυτό το σενάριο ήταν εντελός απίθανο.
Κοριστάκι: Ποιος είσαι εσύ; Που είναι η μαμά κι ο μπαμπάς;
Αυτά είπε κι άρχησε να σπαράζει στο κλάμα. Βρισκόμασταν σε πολύ δύσκολη θέση διότι αν άκουγαν τα κλάματα του μικρού κοριτσιού θα έσπαγαν την πόρτα και θα μας σκότωναν και τους δύο.
Εγώ: Ηρέμησε σε παρακαλώ μικρή μου. Δεν έχω σκοπό να σου κάνω κακό, θέλω μόνο να σε βοηθίσω. Πως σε λένε;
Κοριστάκι: S-Suzume...
Εγώ: Λοιπόν Suzume άκουμε προσεκτικά. Το κτήριο έχει γεμίσει με μερικούς κακούς ανθρώπους που θέλουν να μας βλάψουν. Για να ξεφύγουμε σόι κι αβλαβής, θα πρέπει να πηδήξουμε απ' το παράθυρο.
Suzume: Α-Απ' το παράθυρο; Δεν μπορώ να πηδήξω από τόσο ψηλά! Θέλω τη μαμά!
Άρχησε πάλι να κλαίει και με άνχωνε όλο και περισσότερο.
Εγώ: Θα σε πάρω στην αγκαλιά μου και δεν θα σου συμβεί τίποτα καθώς θα πηδάμε. Πως σου φαίνεται αυτό;
Suzume: Ε-Εντάξει τότε...
Με το που σταμάτησαμε να μιλάμε ακούσαμε ένα δυνατό θόρυβω απ' το δυπλανό δωμάτιο. Ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά μας.
Εγώ: Έλα Suzune, πρέπει να βιαστούμε.
Άνοιξα το παράθυρο, την πήρα στην αγκαλιά μου και ετοιμάστηκα να πηδήξω. Αφού μπορούσα να χρησιμοποιήσω μόνο το ένα μου χέρι, τα πράγματα ήταν κάπως δύσκολα όμως μπορούσα να τα καταφέρω. Καθώς είμουν μικρός έπεφτα συνέχεια από τέτοιου είδους υψώματα οπότε ήταν κάτι συνηθισμένο για μενα.
Εγώ: Έτοιμη, Suzume;
Suzume: Ν-Ναι...
Την έσφυξα δυνατά στην αγκαλιά μου και πήδηξα.

Καθώς προσγειωθήκαμε με περίμενε άλλη μια δισάρεστη έκπληξη.
Το μέρος έξω του πανδοχείου είχε γεμίσει με Marines. Λογικά οι χωριανοί θα τους κάλεσαν. Το μόνο που μπορούσα να κάνω τώρα για τη Suzume, ήταν να την παρέδιδα στα ασφαλή χέρια των Αρχών, καθώς δεν μπορούσα να την πάρω μαζί μου στα επικύνδηνα ταξίδια μου. Εντωμεταξύ ένας ανώτερος Marine βρισκόταν μπροστά απ' την είσοδο και φώναζε.
Ανώτερος Marine: Αναθεματισμένοι πειρατές, βγείτε έξω που να πάρει! Είστε καταδικασμένοι ούτος ή άλλος.
Έπρεπε να παραδώσω την Suzume όσο είχα καιρό και στην συνέχεια να ΄φευγα, διότι θα είχα μεγάλο θέμα με τις Αρχές αν με ανακάλυπταν. Έτσι, πήρα την Suzume απ' το χεράκι, φόρεσα την κουκούλα μου για να μην με αναγνωρίσουν και πήγα στον πρώτο Marine που υπήρχε κοντά μου.
Εγώ: Συγγνώμη κύριε, το κοριτσάκι έχασε τους γονείς μέσα σ' αυτό το πανδοχείο, θα μπορούσατε να το περιθάλψετε;
Marine: Φυσικά και θα την περιθάλψουμε. Να σε έχει καλά ο θεός που βοήθησες αυτό το κακόμοιρο μικρό κοριτσάκι.
Εγώ: Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν πρόλαβα να φύγω κι ένας δυνατός αέρας φύσηξε κατά μέρος μου, με αποτέλεσμα να μου καταίνει η κουκούλα.
Marine: Για μισό λεπτό... Εσύ είσαι ο Tsubasa Karasu! Ένας από τους πρωτάρηδες πειρατές που έχει επυκήρηξη στο κεφάλι σου ίσα με 1.000.000 Beli! Άνδρες πιάστε τον!
Έτσι, μερικοί από τους Marine που είχαν μείνει άπραγοι έστρεψαν τις καραμπίνες τους κατ' εμε και άρχηζαν να πυροβολάνε.

Άρχησα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Τώρα που είχα κοιμηθή κιόλας είχα περισσότερη ενέργεια έτσι ώστε να τρέχω γρηγορότερα. Ύστερα από λίγα μέτρα είδα μπροστά μου το δάσος και χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκα μέσα ενώ κυνηγιόμουν απ' τους Marines. Είχα καθαρό πλεονέκτημα αφού είχα εξερευνήσει ολόκληρο το δάσος όταν είχα φτάσει στο νησί. Καθώς έτρεχα είδα μπροστά μου την μπανανιά που είχα ξαποστάσει χθες και έτσι κατάλαβα πως είμουν πολύ κοντά στο να βρω την βάρκα μου. Έτρεξα κάπου στο ένα χλμ ακόμα και βρέθηκα στην μεριά όπου είχα δέσει την βάρκα μου. Έκοψα το σχοινί, πέταξα το σακίδιο μου μέσα, άρπαξα με σβελτάδα το κουπί κι άρχησα να κάνω κουπί μ' όση δύναμη είχα στο δεξί μου χέρι. Μετά από κανα λεπτό φάνηκαν στην στεριά κι οι Marines που μ' είχαν πάρει στο κυνήγι κι άρχησαν να μου ρίχνουν, όμως είχα φτάσει αρκετά μακριά κι έτσι τους ήταν δύσκολο να με πετύχουν.
Εγώ: Παρατρίχα! Να πάρει, τώρα η προκήρυξη μου θα αναιβεί αρκετά. Τώρα πρέπει να σκεφτώ που θα παω. Ποιος να ειναι όμως αυτός ο Kokku; Ελπίζω πάντως η Suzume να είναι καλά. Μακάρι να την είχα βοηθήσει περισσότερο.
Είχε αρχήσει να πιάνει το μεσημεράκι κι ο ήλιος ήταν καυτός και δεν υπήρχε ίχνος αέρα. Κατευθυνόμουν προς το άγνωστο για να γνωρίσω κι άλλους άγνωστους τόπους. Αυτή τη φορά θα είχα την τύχη με το μέρος μου ή θα είχα να αντιμέτωπίσω τα χειρότερα για άλλη μια φορα;

Όνομα Χαρακτήρα:Tsubasa Karasu
Παράταξη:pirate
Bounty:[/b+500.000  (συνολικα 1.500.000)
Story of the month:ναι
Φήμη:5 (5+7=12)
Beli:3500 +2000 εκ του τελλερν +2000 επειδη τήρησε τις συμβουλές του διορθωτή της προηγούμενης ιστορίας
Τίτλος Ιστορίας:Γνωρίζοντας νέους τόπους (Μέρος 2ο)
Προηγούμενη Ιστορία(Link):http://www.onepiecegr-rpg.com/t7333-topic
Βαθμολογία:7/10

παρατηρήσεις:
καλη ιστορία , με καλές περιγραφές. το μονο που εχω να σχολιάσω είναι οτι θα ήθελα να δω περισσότερη πλοκή. περισσότερα απρόοπτα γεγονότα. οχι κάτι τοσο απλό. κατα τα άλλα πολύ καλή και καλή ανάπτυξη του ποστ του τέλλερ αν και θα ήθελα να το κάνεις γενικά πιο δύσκολο. (οσο πιο δύσκολο τόσο μεγαλύτερα βραβεια,  όσο για το μπαουντι δεν σου έβαλα πολύ καθώς δεν εκανες κατι ουσιαστικά κακό και ούτε υπήρχαν αποδείξεις πως βρισκόσουν μέσα στο πανδοχείο.

τα βραβεία προστέθηκαν