[Τέλος] Γνωρίζοντας νέους τόπους (Μέρος 3ο)

Όνομα Χαρακτήρα: Tsubasa Karasu
Παράταξη: Pirate
Bounty: 1.500.000
Story of the month: Ναι
Φήμη: 12
Τίτλος Ιστορίας: Γνωρίζοντας νέους τόπους (Μέρος 3ο)
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7341-topic#234638

Σύνοψη: Έφυγα απ' τη γενέτειρα μου την  Loguetown, άφού συνέβηκε εκείνο το περιστατικό με τους Marines καθώς βοηθούσα τον φίλο μου τον Ohari. Ο Δρ. Shitoron ήταν η λύση στο πρόβλημα μου μιας και μου έδωσε την δική του βάρκα για να ταξιδέψω. Το επόμενο νησί που πήγα ήταν το Commi, όπου εκεί γνώρισα έναν πειρατή ονόματι Μονόματο Kondoru και έμαθα και κάποια μικροπράγματα για τον πατέρα μου τον Taka, από δυο άσχετους πειρατές καθώς άκουγα την συζήτηση τους στο μπαρ που πήγα να ξαποστάσω. Λίγο πριν φύγω απ' το νησί ο Μονόματος Kondoru μαζί με δυο απ΄ τους άνδρες του μου έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση όμως κατάφερα να ξεφύγω χάρις την βοήθεια των Marine. Έπειτα ο επόμενος προορισμός μου ήταν το νησί με τα Σπάνια Ζωα όπου εκει βοήθησα ένα κοριτσάκι να ξεφύγει από ένα πανδοχείο που είχαν εισβάλει μερικοί πανίσχυροι και αδίστακτοι πειρατές του επονομαζόμενου "Αιματοβαμένου" Kokku. Τώρα ο επόμενος μου προορισμός μιας και με έχει κόψει η λόρδα είναι το Θαλάσσιο Εστιατόριο Baratie.

Είχε αρχήζει να σκοτεινιάζει όταν η βάρκα μου έφτασε κοντά στο Baratie. Ήταν ένα εστιατόριο το οποίο επίπλεε πάνω στην θάλασσα και ήταν χτυσμένο πάνω σε μια ξύλινη ουσιαστικά πρατφόρμα. Είχα ακούσει τα καλύτερα για το συγκεκριμένο μαγαζί μιας και ήταν το πιο δημοφιλές Εστιατόριο σ' όλο το East Blue λόγο της αναπτυγμένης μαγειρικής και του καλού προσωπικού που διέθετε. Έδεσα την βάρκα μου έξω απ' το εστιατόριο κι έκανα ένα άλμα με αποτέλεσμα να προσγειωθώ πάνω στην ξύλινη πλατφόρμα. Στη συνέχεια χωρίς κανένα δισταγμό προχώρησα στην είσοδο του μαγαζιού.

Πριν προλάβω να μπω μέσα, μου έσπασαν τη μύτη οι απίθανες μυρωδιές που έβγεναν απ' τη μεριά της κουζίνας. Το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο κι όλοι οι πελάτες ήταν καλά ντυμένοι και περιποιημένοι, ενώ εγώ είχα γίνει ρεζίλι των σκυλιών με τα κουρέλια που φορούσα. Έκατσα σε ένα μικρό τραπεζάκι στην γωνία λοιπόν και περίμενα με την σειρά μου το γκαρσόνι να έρθει να μου πάρει παραγγελία. Δεν άργησε πολύ να έρθει στο τραπέζι μου αφού όλοι σχεδόν οι πελάτες ήταν καλυμμένοι.
Γκαρσόνι: Καλησπέρα κύριε, τι θα πάρετε;
Εγώ: Θα 'θελα ένα χταπόδι ψητό με ρύζι και λίγο σάκε αν είναι δυνατόν.
Γκαρσόνι: Βέβαια! Το πολύ σε 20 λεπτά θα είναι έτοιμο. Σας ευχαριστώ πολύ.
Καθώς περίμενα την παραγγελία διάφορες σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό μου. Να 'ταν καλά άραγε η Suzume; Τι έγινε με το περιστατικό του πανδοχείου άραγε; Η επικύρηξη μου πόσο θα είχε αναίβει; Τόσα πολλά ερωτήματα τα οποία δεν ήταν κι εύκολο να απαντηθούν. Σε περίπτωση όμως που κάποιος από εδώ μέσα αναγνώριζε τη φάτσα μου και καταλάβενε πως είμαι πειρατής, την είχα βάψει για τα καλά. Καθώς πέρναγαν τα λεπτά σιγά-σιγά ήρθε και το φαγητό μου. Μοσχοβόλαγε λεμόνι και ρίγανη καθώς ήταν καλά ξεροψημένο και το ρύζι ακριβώς δύπλα του φαίνονταν τέλειο που μου ερχόταν να το αρπάξω κατευθία από τα χέρια του γκαρσονιού.
Γκαρσόνι: Καλή σας όρεξη, αγαπητέ.
Με το που το ακούμπησε στο τραπέζι δεν του απάντησα καν και χώθηκα με τα μούτρα στο φαϊ. Ήταν πραγματικά υπέροχο που κάθε μπουκιά έμοιαζε και πιο νόστιμη, δεν είχα λόγια να το περιγράψω. Αφού δεν άφησα τίποτα στο πιάτο στη συνέχεια ήπια και το λίγο σάκε που μου είχαν φέρει. Πραγματικά ήταν η πρώτη φορά που είχα ικανοποιηθεί τόσο πολύ στον τομέα τους φαγητού.

Αφού πλήρωσα το φαγητό μου με τα λίγα χρήματα που μου είχαν απομήνει, είπα να φεύγω σιγά-σιγα για το επόμενο νησί που είχα στο μυαλό μου να πάω. Καθώς πλησίαζα την είσοδο λοιπόν για να αποχωρίσω συναίβει κάτι αναπάντεχο. Το μόνο που άκουσα ήταν ένας δυνατός θόρυβος καθώς έβλεπα την πόρτα να καταστρέφεται ολοσχερός. Μέσα απ' τα συντρίμια της πόρτας ξεπρόβαλε ένας άνδρας γύρω στα 50 θα 'λεγα με άνεση. Είχε μια κόκκινη κορδέλα στο μέτωπο που και φόραγε κάτι μισοσκισμένα ρούχα καλή ώρα σαν τα δικά μου. Ήταν οπλισμένος με ένα μπαζούκα καθώς κάπνιζε ένα τσιγάρο και κρατόντας έναν σάκο στα χέρια του, φωνάζοντας στους πελάτες να του παραδώσουν όλα τους ειδάλλως θα τους σκότωνε.
Ληστης: Άντε ρε ηλήθια πλάσματα γεμίστε τον σάκο μου για να ξεμπερδεύουμε και για σήμερα!
Οι πελάατες έβαζαν μέσα στο σάκο ότι πολύτιμο είχαν πάνω τους εκείνη την στιγμή, καθώς και τα χρήματα τους. Στο τέλος έφτασε κι η δική μου σειρά.
Εγώ: Λοιπάμε μα δεν έχω τίποτα που να αξίζει κάτι πάνω μου, κύριε.
Ληστης: Αχαχαχα! Ώστε θες να το παίξεις έξυπνος πιτσιρίκο έτσι;
Είπε τα παραπάνω και μου έσκασε μια δυνατή αγκωνιά μέσα στην μούρη και τότε έπεσα με δύναμη στο πάτωμα. Αν και φαινόταν μεγάλος σε ηλικία είχα πολύ δύναμη.
Ληστης: Είμαι ο Βομβαρδιστικός Perikan και θέλω ότι πολύτιμο υπάρχει πάνω σου! Δώσε μου ακόμα και τα ρούχα σου κολόπαιδο!

Αφού σηκώθηκα απ' το πάτωμα άρχησα να ανχώνομαι μιας και ο τύπος φαινόταν έτοιμος για όλα. Δεν μπορούσα να πολεμίσω ενάντιον του μόνο με το ένα χέρι διότι η μάχη θα ήταν σίγουρα μια αποτυχία και θα κατέληγα νεκρός. Έτσι μιας κι αυτή ήταν η 4η μέρα που 'χα δεμένο το χέρι αποφάσησα να αφαιρέσω το κράτημα μου, αν και ο Δρ. Shitoron είχε πει πως θα 'πρεπε να το αφαιρέσω μετά από μια εβδομάδα. Στη συνέχεια πέταξα το κράτημα που βαστούσε όλο μου το χέρι στο πάτωμα και στην συνέχεια κούνησα ελαφρά  τον ώμο μου για να δω αν όντως ήταν καλύτερα. Πονούσε αρκετά μπορώ να πω μιας και είχα αφαιρέσει προώρα το κράτημα, όμως πιστεύω πως τώρα είχα κάποιες πιθανότητες να νικήσω τον Perikan. Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, έστρεψα το γεμάτο θυμό βλέμα μου προς αυτόν.
Εγώ: Γέρο το παράκανες! Θα σου σπάσω τα παϊδια!
Βομβαρδιστικός Perikan: Έλα λοιπόν να μου δίξεις τι αξίζεις ρε αντράκι! Θα σε κάνω να μετανιώσεις τη μέρα που σε γέννησε η μάνα σου!
Εγώ: Τι είπες ρε μπάσταρδε!
Αυτά είπαμε και ξεκίνησα να τρέχω προς το μέρος του με λίσα και μανία καθώς αυτός ετοίμαζε το μπαζούκα του. Πήδηξα στον αέρα και του έριξα μια δυνατή δεξιά κλοτσιά όμως αυτός την απέκρουσε με το χέρι του και κατέληξα και πάλι στο πάτωμα. Έπειτα με στόχευσε με το μπαζούκα του και μου έριξε. Τότε σηκώθηκα όσο ποιο γρήγορα μπορούσα ώστε να καταφέρω να γλυτώσω απ' την θανατηφόρα βολή.
Εγώ: Παραλίγο
Αφού τη γλύτωσα παρατρίχα, αποφάσησα να του αφαιρέσω το μπαζούκα απ' τα χέρια μιας και σε μια μάχη σώμα με σώμα θα είχα το πλεονέκτημα. Έτσι κι έκανα. Στράφηκα προς το μέρος του ξανά κι ξεκίνησε να με πυροβολάει για άλλη μια φορά. Το μαγαζί είχε γίνει σμπαράλια κι είχαν τρομοκρατηθεί οι πάντες. Σε κάποια φάση ένας ανυπεράσπιτος πελάτης έτρεξε προς την είσοδο με σκοπό να ξεφύγει. Ήξερα πως ο Perikan θα του έριχνε χωρίς δεύτερη σκέψη αν πλησίαζε την είσοδο.
Εγώ: Σταματήστε να τρέχετε κύριε, δεν θα διστάσει να σας σκοτώσει!
Πελάτης: Σιγά μην κάτσω εδώ να χάσω την ζωή μου άσκοπα σα κι εσένα!
Όταν έφτασε στην είσοδο ο Perikan έστρεψε την προσοχή του και το μπαζούκα του προς αυτόν.
Εγώ: Perikan σταμάτα! Εγώ είμαι ο αντίπαλος σου!
Βομβαρδιστικός Perikan: Νομίζεις πως θα γλυτώσεις τόσο εύκολα άχρηστε ανθρωπάκο! Ψόφα!
Είπε τα παραπάνω και του έριξε. Η σφαίρα του μπαζούκα τον έκανε χίλια κομμάτια κι ο κόσμος τριγύρω άρχηζε να ουρλιάζει.
Εγώ: Τ-Τι έκανες; Είσαι τελείος παράφρον;
Βομβαρδιστικός Perikan: Αυτή την κατάληξη έχουν οι αδύναμοι! Ο επόμενος είσαι εσύ, σκατόπαιδο!
Εγώ: Θα σε στείλω στα έγκατα της κολάσεως, μπάσταρδε!
Αφού τελειώσαμε την συζήτηση άρχιζε να πυροβολάει κατά μέρος μου και πάλι. Είμουν γεμάτος οργή που έχασε έτσι άσκοπα τη ζωή του ένας άνθρωπος. Είμουν ακόμα και σε θέση να τον σκοτώσω. Αφού απέφυγα όλες τις σφαίρες του με τεράστια δυσκολία, έφτασα κοντά στη μάπα του και του τράβηξα ένα κροσέ με όλη μου τη δύναμη. Αυτός έπεσε στο πάτωμα και το μπαζούκα έπεσε απ' τα χέρια του.

Με το που έπεσε στο πάτωμα το μπαζούκα, το πήρα και με όλη μου τη δύναμη το πέταξα στη θάλασσα που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα. Ο Perikan καθώς είδε αυτή μου την κίνηση αφηνίασε.
Βομβαρδιστικός Perikan Μούλικο! Αυτό το μπαζούκα άξιζε 20.000 Beli!
Εγώ: Ποσα Beli...
Βομβαρδιστικός Perikan Ε;
Εγώ: Ποσα Beli αξίζουν οι ζωές που 'χεις πάρει μ' αυτό;!
Είπα τα παραπάνω και ξεκινήσαμε μια μάχη σώμα με σώμα. Καθώς έφθασε μπροστά μου, μου έριξε μια αριστερή γροθιά και με έστειλε στον τοίχο. Έπειτα με έπιασε απ' το λαιμό και άρχησε να με σφίγγει με δύναμη. Έτσι καθώς δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο του δίνω μια δυνατή κουτουλιά και τον πετάω πίσω.
Βομβαρδιστικός Perikan Είσαι ζόρικος ε;
Εγώ: Δεν θέλω τις φιλοφρονήσεις σου! Έχω σκοπό να σε σκοτώσω! Σκότωσες έναν αθώο άνδρας μπροστά στα μάτια μου! Είσαι ένας απαίσιος άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει την αξία της ζωής!
Εκείνη τη στιγμή έβγαλε απ' την τσέπη του ένα κοφτερό στιλέτο.
Βομβαρδιστικός Perikan Θα μπορούσα να σε πολεμίσω για ώρες σε μία μάχη σώμα με σώμα όμως θα καθυστερήσω και δεν με συνφέρει αυτό μιας και από στιγμή σε στιγμή θα φθάσουν εδώ οι Αρχές! Θα σε στείλω στο διάολο μ' αυτό το στιλέτο για να τελειώσω στα γρήγορα!
Εγώ: Σε περιμένω Perikan!
Άρχησε να τρέχει προς το μέρος μου με ένα απαίσιο χαμόγελο και μια απίστευτη διάθεση να μου πάρει τη ζωή. Καθώς έφθασε ακριβώς μπροστά μου πήγε να με μαχαιρώσει στο πρόσωπο, όμως έκανα έναν σχετικά γρήγορο ελιγμό και το απέφυγα στη στιγμή. Στη συνέχεια πήγε να μου καρφώσει το στιλέτο στα πλευρά όμως του έπιασα τον καρπό με το αριστερό μου χέρι και του έριξα μια δεξιά γονατία στο στομάχι όπου τον δύπλωσε στα δυο αφού του έπεσε το στιλέτο απ' τα χέρια. Αφού σπάραζε απ' τον πόνο πεσμένος στο πάτωμα πήρα το στιλέτο και το έβαλα στην τσέπη μου. Πραγματικά είχα σκοπό να τον σκοτώσω μιας κι είχε σκοτώσει εκείνον τον άνδρα τόσο ψυχρά. Τον άρπαξα απ' τα μαλλιά και τον σήκωσα επάνω.
Εγώ: Θα σε κάνω να υποφέρεις!
Άρχιζα και του έριχνα δυνατές γροθιές στο πρόσωπο μέχρι που άρχιζε να φτύνει αίμα. Αφού σταμάτησα, έβγαλα το στιλέτο απ' την τσέπη μου.
Βομβαρδιστικός Perikan Αχαχα... ώστε θα με στήλεις στα έγκατα της κολάσεως ε; Έχεις τσαγανό μούλικο. Αχαχα... Κάνε ότι είναι να κάνεις.
Εγώ: Tsubasa Karasu!
Βομβαρδιστικός Perikan Χμ... Ποιος στα σκατά είναι αυτός;
Εγώ: Είναι ο άνδρας που σε σκότωσε!
Αυτά είπα και του κάρφωσα το στιλέτο στο λαιμό. Ήταν η πρώτη φορά που σκότωσα έναν άνθρωπο και η αίσθηση που είχα ήταν πολύ περίεργη. Ήταν σαν να έπερνα ευχαρίστηση. Καθώς το νεκρό σώμα του Perikan έπεφτε στο πάτωμα άκουσα κάποιες φωνές κοντά στην κατεστραμένη είσοδο.

Γυρνάω το κεφάλι μου και τι να δω; Είχαν ήδη καταφθάσει γύρω στους πέντε  Marine! Καθώς είδαν μπροστά μου το νεκρό πλέον σώμα του Perikan θα πίστευαν πως εγώ είμουν ο τρομοκράτης εξαρχείς.
Marine 1: Αυτός θα πρέπει να είναι ο τρομοκράτης!
Marine 2: Αυτός συνάδελφε είναι ο  Tsubasa Karasu που είχε ανάμυξει με το περιστατικό στο νησί των Σπάνιω Ζώων!
Marine 1: Ας τον πιάσουμε λοιπόν για να τελειώνουμε!
Πέντε Marine ερχόντουσαν κατά πάνω μου και δεν ήξερα τι ακριβώς να κάνω. Αν τους επιτεθόμουνα η επικύρηξη μου θα ανέβαινε τραγικά, αν όμως καθόμουνα με σταυρομένα τα χέρια θα κατέληγα σε κανα μπουντρούμι της φυλακής. Έτσι σκέφτηκα και αποφάσησα να επιτεθώ κατά μέτωπο. Όταν φθάσαμε σε κοντινή απόσταση μεταξύ μας έριξα στον πρώτο Marine μια αριστερή γροθιά, στον αμέσως επόμενο έριξα ένα γερό άπερκατ, στον τρίτο μια κουτουλιά, στον τέταρτο μια δεξιά γροθιά στα πλευρά και στον πέμπτο και τελευταίο μια αγκονιά. Καθώς τους ξάπλωσα και τους πέντε, έτρεξα προς την βάρκα μου για να ξεφύγω όσο το δυνατόν γρηγορότερο πριν προλάβεναν να έρθουν οι ενυσχήσεις. Φθάνοντας στην βάρκα πέταξα μέσα τον σάκο μου μπήκα μέσα κι έλυσα στα γρήγορα το σχοινί και ξεκίνησα να κάανω κουπί επιτέλους με τα δύο χέρια. Ένας από τους Marine που χε συνέλθει άρχιζε να μου ρίχνει όμως για καλη μου τύχη  οι σφαίρες του πέρασαν ξόφαλτσα. Αφού είχα απομακρινθεί αρκετά απ' το Baratie, σταμάτησα το κουπί στη μέση του ωκεανού για να σκεφτώ. Είμουν πλέον ένας δολοφόνος και είχα την εντύπωση πως με αυτή μου την πράξη έφθανα όλο και πιο κοντά στον Taka. Είχα διαλέξει το σωστό μονοπάτι άραγε ή είχα κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου;

Όνομα Χαρακτήρα:Tsubasa Karasu
Παράταξη:pirate
Bounty:+ 1.000.000
Story of the month: nope
Φήμη:+2
Beli:1200 +500 επειδη άκουσε την συμβουλή μου και έβαλε μια μικρή εισαγωγή
Τίτλος Ιστορίας:Γνωρίζοντας νέους τόπους (Μέρος 3ο)
Προηγούμενη Ιστορία(Link):http://www.onepiecegr-rpg.com/t7341-topic#234638
Βαθμολογία: 3/10
παρατηρήσεις.
δεν ήταν και τόσο καλή αυτή ιστορία σου. το όλο γεγονός με το μπαζούκα που το απέφευγες δεν μου άρεσε καθόλου + το ότι δεν είναι εφικτό για τα lvl σου (ουτε χακι εχεις ουτε ανεπτυγμένο speed ούτε τίποτα). υπερβολικά σύντομη ιστορία. θα ήθελα να προσέχεις λίγο την διατύπωση γτ έχεις πολλά λάθη. κατα τα άλλα μου άρεσε που προσπάθησες λίγο περισσότερο να κάνεις μια καλύτερη πλοκή και που έβαλες στην αρχή την περίλψη των προηγουμένων. προσπάθησε να κάνεις έναν επίλογο στην επόμενη σου ιστορία. καλή τύχη!

Τα βραβεία προστέθηκαν!