(18+)(τέλος) the godfather : the end of Dark Assassin Sakura [part1]

Όνομα Χαρακτήρα: Dark Assassin Sakura
Παράταξη:Pirate
Bounty:77.000.000
Story of the month:nope
Φήμη:nope
Τίτλος Ιστορίας:the godfather : the end of Dark Assassin Sakura
Προηγούμενη Ιστορία(Link): δεν εχει σημασια

Όνομα Χαρακτήρα: Ganryu Veill
Παράταξη:Marines
Bounty:-
Φήμη:μπόλικη

Όνομα Χαρακτήρα: Gareth Gates  
Παράταξη:Επαναστάτες
Bounty: -
Φήμη: -



Αυτή η ιστορία ειναι βασισμένη στον παλιό μου χαρακτήρα.. δεν θα βαθμολογηθεί κανονικά παρα μόνο με βαθμολογία (πχ 6/10 ) και παρατηρήσεις ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ τους παίχτες και αντμινς που επιθυμούν!( έγινε έτσι σε συμφωνία με τον head admin)
εύχομαι να την απολαύσετε!

Στις προηγούμενες ιστορίες :

Ταξιδεύω με σκοπώ να βρω την μητέρα μου, η οποία βρίσκεται αιχμάλωτη από μία συμμορία πειρατών που κινούν πολλά νήματα της μαύρης αγορας. Συντροφιά μου έχω το μοναδικό πρόσωπο που έχει απομείνει κοντά μου , την Μάγια . έτσι τώρα κατευθύνομαι στο island of illusions αφού έμαθα πως η μητέρα μου κρατείται προσωρινά εκεί και όχι στο αρχικό νησί που ήξερα πως την κρατούσαν στην grand line.

Τώρα

Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξα τα μάτια μου. Βρισκόμουν στην καμπίνα μου. Κοίταξα αριστερά έξω από το παράθυρο και παρατήρησα πως είχε νυχτώσει . ευθύς άρπαξα ένα μπουκάλι ρούμι και ένα τσιγάρο και βγήκα έξω. ο έναστρος ουρανός με μάγεψε με την ομορφιά του, η πανσέληνος καθρεπτιζόταν στα ήρεμα νερά και η μυρωδιά της αλμύρας πλανιόταν στον αέρα. Η μάγια καθόταν στην πρύμνη με τα πόδια έξω από την βάρκα και αγνάντευε το αχανές σκοτεινό πέλαγος…
‘είμαστε κοντά. Το νιώθω.’ Είπε σε έναν ήπιο τόνο
‘μάγια δεν είσαι αναγκασμένη να το κάνεις αυτό’ είπα καθώς κάθισα δίπλα της
‘είπα πως θα σε ακολουθήσω μέχρι το τέλος, μα φοβάμαι σάκουρα. Φοβάμαι πολύ. Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα…δεν μπορώ να ξεχάσω τον κρις και ούτε είμαι αρκετά δυνατή για να σε υποστηρίζω’ απάντησε εκείνη καθώς πήρε το τσιγάρο απ το χέρι μου και τράβηξε μια βαθιά τζουρα.

Έμεινα σιωπηλή, όχι γιατι δεν ήθελα να της απαντήσω αλλά γιατί αυτό που έλεγε ήταν αλήθεια. Ήπια μια γουλιά από το ρούμι, πικρό έκαιγε τον λαιμό μου καθώς κατέβαινε στο στομάχι. Ούτε που θυμόμουν πόσες μέρες είχα να φάω, δεν πεινούσα. Έγειρα το κεφάλι μου μπροστά και το ακούμπησα στο μπαλκονάκι της πρύμνης. Πλέαμε για μια εβδομάδα περίπου και κανονικά θα έπρεπε να φτάναμε στο νησί , παρ’ όλα αυτά δεν φαινόταν τίποτα-παρόλο που η νύχτα δεν ήταν και τόσο σκοτεινή. Τότε απότομα η μάγια σηκώθηκε όρθια και έριξε μια κλωτσιά σε ένα ξύλινο κουτί που βρισκόταν διπλα της.
‘δεν έπρεπε να τον είχα αφήσει να φύγει , δεν έπρεπε!!! Ούτε εσυ έπρεπε να τον αφήσεις!! Έπρεπε να πάλευες μαζί του!!!’ τώρα είχε αλλάξει ο τόνος της. Η μάγια ούρλιαζε ενώ από τα σμαραγδένια μάτια της έτρεχαν πανέμορφα κρύσταλλα που άστραφταν κάτω από την πανσέληνο.
Στη θέα αυτής της αντίδρασης σηκώθηκα όρθια και την χαστούκισα δυνατά. Εκείνη με κοίταξε με ένα βλέμμα απορίας και μίσους μαζί.
‘σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου!! Ήξερε τι έκανε και ήξερε τους κινδύνους γιαυτό δεν σε ήθελε μαζί του!!! Για αυτό σε φόρτωσε σε εμένα !!επειδή ήθελε να είσαι ασφαλής!!!’ ούρλιαξα με τον πιο δραματικό μου τόνο. Βρήκα τον εαυτό μου να στέκεται όρθιο με το ένα χέρι στο πρόσωπο και το άλλο που κρατούσε το ρούμι παρατεταμένο μπροστά. Η μάγια με κοιτούσε έκπληκτη για μερικά δευτερόλεπτα, μετά χαμογέλασε σαρκαστικά και ξανακάθισε κάτω. Οι κινήσεις μου ακολούθησαν τις δικές της.

Η υπόλοιπη νύχτα μας βρήκε εμάς τις δύο αμίλητες, χαμένες η κάθε μία στις δικές της σκέψεις. Η αλήθεια ήταν πως καταλάβαινα την μάγια όσο κανένας άλλος αλλά δεν ήξερα πώς να την βοηθήσω. Παράλληλα ένιωθα το μέγιστο κενό μέσα μου, δεν μου είχε μείνει τίποτε άλλο πια να χάσω ή να δώσω, παρα μόνο αναμνήσεις από αγαπημένους μου που χάθηκαν. Το χειρότερο ήταν πως όσο και αν δεν μου άρεσε έτσι ήταν και έπρεπε να το αποδεχθώ. Δυστυχώς όμως για μένα ο σπασμένος μου εαυτός δεν ήθελε να δει την αλήθεια. Έτσι κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου ζωγραφίζονταν η μορφή του αδελφού μου , η μορφή του κρις , η μορφή του yahiko… και μετά όλες αυτές ξαφνικά σκοτείνιαζαν , αποτραβιούνταν μακριά μου , και έμενα και πάλι μόνη. Κάθε φορά που το σκεφτόμουν ένας κόμπος ανέβαινε στον λαιμό μου και έπινα μια γουλιά ρούμι για να μου φύγει με αποτέλεσμα να τελείωναν το ένα μπουκάλι μετά το άλλο. Τώρα ήμουν ανάσκελα και απλά αγνάντευα τα αστέρια ενώ τα βλέφαρά μου βάραιναν σιγά σιγά.
Η γλυκιά φωνή της μάγιας με ξύπνησε λίγες ώρες μετά:
‘ξύπνα!!! Ένα νησί μπροστά μας!!!’ είπε τρυφερά σκουντώντας με
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων αμέσως σηκώθηκα. Παρατήρησα πως η μάγια είχε κάνει πρωινό και παραδόξως πεινούσα. Έτσι αφού φάγαμε φρόντισα αμέσως να μετρήσω τις συντεταγμένες με βάση τον χάρτη και την πυξίδα μας ώστε να σιγουρευτώ πως βρισκόμαστε στον σωστό προορισμό. Λίγα λεπτά μετά επήλθε η επιβεβαίωση και ο χρόνος βρήκε εμένα να φοράω τα δερμάτινα ρούχα  μου, να ζώνομαι το κατάνα μου στην μέση και το καιροσεκι φλειλ μου στην πλάτη, ενώ η μάγια ετοιμαζόταν και  εκείνη κρύβοντας ένα μικρό πιστόλι στην καλτσοδέτα της, τρία ντάγκερ στην ειδική θήκη τους στην μέση και τέλος  την  καραμπίνα της στην πλάτη.

κοίταξα αμήχανα τον γαλανό ουρανό και μύρισα την αλμύρα στον αέρα που εμπλέκονταν με μία έντονη μυρωδιά ψαριού . πουλιά πετούσαν δεξιά και αριστερά. μέσα στα επόμενα 3 λεπτά είχαμε φτάσει στο λιμάνι. εγώ και η μάγια κατεβήκαμε απο το πλοιάριο και δέσαμε την πρυμάτσα στην μπίντα αφού πρώτα είχαμε ρίξει και την άγκυρα για σιγουριά.
βρισκόμασταν στο λιμάνι ενός μικρού χωριού. παρατήρησα τους ψαράδες που έβγαζαν τα ψάρια απο τα δύχτια τους και μετά τα πέταγαν μέσα σε κάτι κουβάδες με νερό. παρατήρησα και την Μάγια η οποία κοιτούσε έντονα τριγύρω της.
'πρέπει να προσέχουμε' είπε και η γλυκιά φωνή της δεν συμβάδιζε καθόλου με τον σκληρό τόνο της.
' λέγεται πως οι άνθρωποι μου μένουν για πολύ εδώ αποκτούν παραισθήσεις' συνέχισε.
'μην ανησυχείς θα είμαι εδώ για να σε συνεφέρω' της απάντησα κοροιδευτικά. πέρα όμως απο την πλάκα γνώριζα τον βαθμό επικυνδηνότητας του νησιού. δεν με ένοιαζε όμως, είχα έρθει εδώ για να βρώ την μητέρα μου.
'πρέπει να βρούμε πληροφορίες.'είπα κοφτά και η μάγια κατάλαβε αμέσως τι εννοούσα. Eτσι ξεκινήσαμε να περπατάμε στον κεντρικό δρόμο που μας οδηγούσε στα ενδότερα του νησιού. γύρω μας υπήρχαν πάγκοι που πουλούσαν δίαφορα αντικείμενα, ρούχα , και τρόφιμα: ψάρια κυρίως.

όσο επιφυλακτική και αν προσπαθούσα να είμαι ο ενθουσιασμός μου δεν με άφηνε. αυτό το συναίσθημα που πλημμύριζε όλο μου το είναι. ήθελα να σκοτώσω κάθε άτομο που βοήθησε στην αρπαγή της μητέρας μου. ήθελα να τους προσφέρω έναν τόσο αργό και τόσο βασανιστικό θάνατο μέχρι που να ικετεύουν για αυτόν. και μετά να τους κοιτώ έναν έναν στα μάτια καθώς το φως τους θα σβήνει. έτσι θα ερχόταν η λύτρωση που πάντα επιζητώ. έτσι έρχεται πάντα.
με την Μάγια προχωρούσαμε στην αγορά όσο πιο διακριτικά γινόταν, μέχρι που το μάτι μου έπεσε σε ένα αστραφτερό μενταγιόν σε έναν πάγκο.
'σταμάτα.' της είπα και εκείνη με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο απορία.
εγώ πλησίασα τον πάγκο και σήκωσα το μενταγιόν στα χέρια μου.κάτι μου θύμιζε...ήταν ένα στρογγυλό χρυσό μενταγιόν με ένα κρανίο περίτεχνα σκαλισμένο επάνω του. το περιεργαζόμουν εξετάζοντας κάθε μικρή του λεπτομέρεια μέχρι που μία χθόνια γέρικη φωνή με διέκοψε.
'πολύ ασυνήθιστο αντικείμενο κοιτάς κοπελιά. ανήκε σε μια γυναίκα που αυτοκτόνησε σε αυτό το νησί πολύ καιρό πριν...' δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του αφού τον διέκοψα:
'και τότε γιατί βρίσκεται στα χέρια σου, γιατί το πουλάς?' του είπα απότομα και θυμωμένα. παρατήρησα τον τρόμο να διαγράφεται στο πρόσωπό του.
'εγώ την δουλειά μου κάνω κοπέλα μου...αρέσουν οι ιστορίες στους τουρίστες..' είπε προσπαθώντας να απολογηθεί.
'σου αρέσει? να! πάρ' το χάρισμά σου! φύγε όμως τώρα απο τον δρόμο μου σε ικετεύω!' συνέχισε πολύ αγχωμένος ο γέρος. αυτή η συμπεριφορά του μου φάνηκε πολύ ύποπτη αλλά παρ' όλα αυτά έβαλα το μενταγιόν στην τσέπη μου.

καθώς απομακρύνθηκα απο τον πάγκο η μάγια στράφηκε προς εμένα και μου είπε απορημένη
'τ'ι ήταν αυτό? το πρόσωπό της έδειχνε ανήσυχο και σε συνδυασμό με την χλωμή επιδερμίδα της έμοιαζε με μία μορφή απο το υπερπέραν.
'δεν ξέρω. πάντως μου φάνηκε πολύ ύποπτο...και αυτό το μενταγιόν...κάτι μου θυμίζει, κάπου το έχω ξαναδεί!' της απάντησα πασχίζοντας να θυμηθώ.
'sakura, ο μαγαζάτορας είπε πως ανήκε...'μου είπε αλλά χωρίς να προλάβει να τελειώσει την φράση της την διέκοψα
'ξέρω τι είπε. είπε ακόμα πως οι ιστορίες αρέσουν στους τουρίστες.δεν μπορούμε να βασιστούμε σε αυτό. ακόμη έχουμε πολύ πιο σοβαρά θέματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε. και εκτός αυτού διψάω. πρέπει να βρούμε ένα μπαρ. ίσως καταφέρουμε να βρούμε και κάποια πληροφορία εκεί.' της είπα προχωρώντας μπροστά. η μάγια με ακολούθησε. χάιδευα το μενταγιόν με το χέρι μου καθώς δεν μπορούσα να βγάλω την δίψα απο το μυαλό μου. έπρεπε να την σβήσω. με ρούμι και με αίμα. έτσι αφημένες στην τύχη στρίψαμε σε ένα πλακόστρωτο σκοτεινό σχετικά (μιας και ήταν μέρα ακόμη) σοκάκι. η ατμόσφαιρα με τραβούσε προς τα εκεί. έπρεπε να βρω ένα μπαρ. ένα μπαρ το οποίο θα είχε μέσα κακόφημους θαμώνες. ούτως η άλλως δεν είχαμε όλο τον χρόνο μπροστά μας. και αυτή η φήμη περι παραισθήσεων με ανησυχούσε στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

παρατηρούσα προσεχτικά το σοκάκι. ήταν ήσυχο, περιτρυγυρισμένο απο παλιά σπίτια, τίγκα στην υγρασία ενώ η μυρωδιά της μούχλας ξεπερνούσε την ψαρίλα. έβγαλα ένα τσιγάρο ,το άναψα και έκανα μία τζούρα. φύσηξα τον καπνό έχοντας το κεφάλι μου στραμμένο προς τον ουρανό.
'θα βρέξει.' η απαλή φωνή της μάγιας ήχησε ρυθμικά στα αυτιά μου
'υπέροχα' της απάντησα με φωνή γεμάτη ευχαρίστηση ενώ παράλληλα ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου.
συνεχίσαμε να περπατάμε για λίγο ακόμη μέχρι που το προαίσθημά μας αποδείχτηκε αληθινό. η ξύλινη ταμπέλα που επάνω της αναγράφονταν το όνομα "hunter's prey'' εμφανίστηκε μπροστά μας. η μάγια με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο σιγουριά και εγώ παρέτεινα το χέρι μου λέγοντάς της
'μετά απο εσένα'
η μάγια άνοιξε την πόρτα του μπαρ και πέρασε μέσα. ευθύς την ακολούθησα. έριξα μια ματιά σε όλο το μέρος. ήταν ξύλινο με τραπέζια ροτόντες και καμιά 15αριά μαντραχαλάδες να χύνονται πάνω τους. στο βάθος στα αριστερά υπήρχε μια ακόμη παρέα απαρτιζόμενη απο 8 άνδρες και μία γυναίκα καθήμενοι σε ένα μακρόστενο οβάλ τραπέζι. το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην μάγια. σκάναρε και εκείνη το μέρος. μετά λοιπόν την γρήγορη ματιά κατευθυνθήκαμε ευθεία και καθίσαμε στην μπάρα.

ένας μεγαλόσωμος άνδρας, τυφλός από το ένα μάτι και με μία σκληρή ουλή να καλύπτει διαγώνια όλο του το πρόσωπο μας πλησίασε.
'τι θα πάρετε κορίτσια?' μας ρώτησε έχοντας πάρει ένα γλοιώδες και άρρωστο χαμόγελο στο πρόσωπό του
'ένα μπουκάλι ρούμι για εμένα και μια μπύρα για την φίλη μου.' απάντησα κοφτά.
'ουυυ τα κοριτσάκια δεν κάνει να πίνουν τόσο.....μα τι κάνουν δύο όμορφες κοπέλες σε αυτό το μέρος....αν ψάχνετε για παρέα πάντως μπορώ να σας την προσφέρω....ταυτόχρονα.' είπε και έγλειψε τα χείλη του. πάντα με εκνεύριζαν τέτοιοι τύποι που υποτιμούσαν τις γυναίκες. αν μπορούσα θα του έκοβα την γλώσσα και θα του την κάρφωνα στην μπάρα.
'φέρε αυτό που σου ζήτησε' είπε η μάγια με ένα σκοτεινό ύφος ενώ ταυτόχρονα κάρφωσε ένα απο τα ντάγκερ της πάνω στην μπάρα σαστίζοντας τον άντρακλα. αυτός απομακρύνθηκε. τότε κοίταξα γύρω μου και παρατήρησα πως η παρέα των 9 μας κοιτούσε έντονα καθώς και άλλοι απο τους μεθυσμένους θαμώνες.
'καλύτερα να μην τραβήξουμε πολύ τα βλέμματα' είπα στην μάγια και εκείνη με κοίταξε με το πιο ειρωνικό ύφος λέγοντάς μου
'αλήθεια τώρα? εσύ το λες αυτό?'
'αυτή την φορά είναι αλλιώς ' της απάντησα και εκείνη έδειξε να καταλαβαίνει αφού έβαλε και πάλι το ντάγκερ της στην ζώνη.τότε ξαναπλησίασε ο μπάρμαν αφήνοντάς μας την παραγγελία.

με το που έφτασε το μπουκάλι με το ρούμι μπροστά μου απλά το άρπαξα και ήπια μια αρκετά μεγάλη γουλιά που καταλάγιασε κάπως την δίψα μου. πάντα λάτρευα τον τρόπο που κατέβαινε στον λαιμό μου και την γεύση που μου άφηνε στον ουρανίσκο. η μάγια με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να μου έλεγε με το μαλακό, μα δεν μπορούσα να αντισταθώ. ένιωθα λες και έλιωνα για ώρες στην έρημο και ξαφνικά είχα βρεθεί μπροστά σε μία όαση. κατέβασα άλλη μια μεγάλη γουλιά αφήνοντας το μπουκάλι μισό. και τότε έγινε κάτι που δεν περίμενα καθόλου. ένιωσα ένα χέρι να ακουμπάει τον ώμο μου και μία φωνή να ψιθυρίζει στο αυτί μου.
'φύγε όσο προλαβαίνεις΄
ευθύς τραντάχτηκα και γύρισα απότομα το κεφάλι μ προς τα πίσω. δεν ήταν κανείς. μα αυτό ήταν το λιγότερο. η φωνή αυτή....μου ήταν γνώριμη και πολύ καλά μάλιστα. ήταν του αδελφού μου. τράβηξα σκαλωμένη τα μαλλιά μου προς τα πίσω. τότε το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην μάγια που με κοιτούσε ανήσυχη.
'τι συμβαίνει sakura?' μου είπε ακουμπώντας το χέρι της στον ώμο μου. εγώ τραβήχτηκα απότομα.
'τίποτα. πρέπει να μάθουμε πληροφορίες' είπα και με μία γουλιά ακόμη άδειασα το μπουκάλι. τότε γύρισα προς τα πίσω και παρατήρησα μια παρέα τριών μεθυσμένων ανδρών. 'θα είναι πιο εύκολο να προσεγγίσω αυτούς. αν και πιστεύω πως οι καλύτερες πληροφορίες θα προέρχονταν απο την ομάδα των εννιά.μόνο που κάτι μου λέει πως πρέπει να μείνω μακριά τους..' σκέφτηκα.
σηκώθηκα και με αργά βήματα πλησίασα το τραπέζι των τριών ανδρών. ήταν αρκετά μεθυσμένοι. άκουσα τους δύο να αποκαλούν τον τρίτο 'αφεντικό'. το λεγόμενο λοιπόν αφεντικό ήταν ένας μεσήλικας μυώδης άνδρας με όμορφα χαρακτηριστικά αλλά με ένα σιχαμερό γλοιώδες ύφος κολλημένο στην φάτσα του που θα απωθούσε την κάθε γυναίκα. παρ όλα αυτά έπρεπε να μάθω την παραμικρή πληροφορία και μπορούσε να γίνει αυτό πραγματικότητα έπρεπε να τον προσεγγίσω.

κοίταξα τον αρχηγό τους στα μάτια με το πιο σαγηνευτικό βλέμμα που θα μπορούσα ποτέ να έχω. οι τρεις άνδρες σταμάτησαν να μιλούν . ο αρχηγός τους μου μίλησε:
'τι θέλεις?' ήταν απότομος και φάνηκε να μην τον είχα τραβήξει τελικά.
'παρέα...' απάντησα απαλά.
'α. και η φίλη σου? δεν είναι καλή παρέα?' συνέχισε εκείνος. 'σόρρυ Μάγια, πρόκειται να κάνω κάτι που δεν θα σου αρέσει καθόλου.' σκέφτηκα.
'ψάχνω άλλου είδους παρέα.η φίλη μου είναι ντροπαλή για αυτό ήρθα εγώ αλλά η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει να διασκεδάζουμε μαζί.' είπα καθώς έσκυψα ελαφρώς μπροστά ακουμπώντας τα χέρια μου στο τραπέζι ώστε να τον προκαλέσω να κοιτάξει στο στήθος μου και του έκλεισα ελαφρώς το μάτι. εκείνος έδειχνε σκεπτικός τελικά όμως μου χαμογέλασε και μου είπε να καθίσω καθώς και να φωνάξω την φίλη μου. έτσι εγώ έγνεψα στην Μάγια και εκείνη πλησίασε αργά. η Μάγια ήταν πολύ όμορφη και σέξυ κοπέλα με μακριά ξανθά μαλλιά. κανένας δεν θα μπορούσε να της αντισταθεί με λίγη προσπάθεια. έτσι καθίσαμε στο τραπέζι βάζοντας τον αρχηγό τους ανάμεσά μας. περάσαμε τα χέρια μας γύρω του και τον κοιτάξαμε έντονα
' και απο πού μας έρχεστε κορίτσια?' ρώτησε όλος περιέργεια με φωνή βαθιά που τον έκανε να δείχνει ερεθισμένο. σκεφτόμουν πως πιθανότατα ο οπλισμός μας θα του τραβούσε την προσοχή μα είχα ήδη προετοιμάσει ένα ψέμα στο μυαλό μου, το οποίο αισίως θα μας έβγαζε απο την δύσκολη κατάσταση, ενώ παράλληλα πόνταρα στο γεγονός ότι ήταν μεθυσμένος.
'ερχόμαστε απο την λόγκταουν. σκοπός μας είναι να ταξιδέψουμε σε όλες τις θάλασσες ώστε να γνωρίσουμε νέους τόπους και να διασκεδάσουμε' απάντησα εγώ φορώντας το πιο σέξυ χαμόγελό μου ενώ απο μέσα μου το μόνο που ήθελα ήταν να του κόψω το κεφάλι.

χάιδεψε το μάγουλό μου με τα βρωμερά σκληρά του δάχτυλα προκαλώντας μου αηδία, φρόντισα όμως να μην το κάνω να φανεί στο πρόσωπό μου. λίγες στιγμές αργότερα ο μπάρμαν μας έφερε 5 σφηνάκια τα οποία είχε παραγγείλει ένας απο τους δύο που ήταν μαζί του. λές και είχαν διαβάσει το μυαλό μου με βοήθησαν να κάνω παιχνίδι. κοίταξα τον άνδρα στα μάτια και πήρα ένα σφηνάκι στο κάθε μου χέρι. δάγκωσα απαλά τα χείλη μου και κατέβασα το καυτό αλκοόλ στον λαιμό μου, προκαλώντας τον , ήπια και τα πέντε σφηνάκια αφήνοντας τους γύρω μου να απορούν. το προκαλούσα σε ένα παιχνίδι που ποτέ δεν θα κέρδιζε.με τα τόσα χρόνια η αντοχή μου στο αλκοόλ είχε γίνει μεγάλη. η μάγια ήρθε δίπλα μου και με φίλησε στο μάγουλο απαλά. πράγματι παίζαμε ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, μα είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στην Μάγια.
ο διπλάσιος αριθμός σφηνακίων κατέφτασε λίγα λεπτά μετά. με τον μυώδη άνδρα εν ονόματι Μπαρκ να προσπαθεί να με συναγωνιστεί στο ποτό ο στόχος μας έγινε ευκολότερος, αφού μία ώρα αργότερα είχε μεθύσει για τα καλά. και όχι μόνο. με την μάγια τον είχαμε 'φροντίσει' τόσο καλά που δεν θα αργούσε πολύ να μας ζητήσει να πάμε κάπου πιο ιδιαίτερα.

έχοντάς τον ανάμεσά μας η Μάγια χαριεντίζονταν μαζί του αφήνοντάς με έκπληκτη με τις κρυφές της ικανότητες. κάποιες φορές ξεχνούσα ότι είχε καταφέρει να ρίξει για τα καλά τον Κρις. ήταν υπέροχη. λίκνιζε το σώμα της με τέτοιο τρόπο που προκαλούσε τα ανδρικά μάτια της πάνω στο στήθος και τους γοφούς της. ψιθύριζε απαλά στο αυτί του θύματός μας κάνοντάς τον να λιώνει. Ω αυτή η θεσπέσια ύπαρξη είχε μπει καλά στο πετσί του ρόλου της και με έκανε να φαίνομαι ένα τίποτα, μα δεν με πείραζε καθόλου. θα γευόμουν τον πόνο του και θα μύριζα το αίμα του πολύ σύντομα. τότε η Μάγια αποφάσισε να τον τρελάνει τελείως. με άρπαξε και μου έδωσε το πιο καυτό γλωσσόφιλο που θα μπορούσε. αμέσως ακολούθησα τις κινήσεις της, ενώ ένιωθα τα βρωμερά σκληρά χέρια του Μπαρκ να αγγίζουν την μέση μου. αυτό θα ήταν πολύ επικίνδυνο για την κάλυψή μας. σαμάτησα να φιλώ την Μάγια, άρπαξα απαλά το χέρι του και έβαλα τα δάχτυλά του μέσα στο στόμα μου γλείφοντάς τα πρόστυχα. εκείνος σηκώθηκε.
'γιατί δεν πάμε κάπου πιο ιδιαιτέρα? μας είπε. είχε τσιμπήσει το δόλωμα. και οι δυο μας του χαμογελάσαμε .
'πάμε στο δωμάτιό σου.' του είπα στο αυτί.
'μπαρκ δεν μπορούμε να σε αφήσουμε! πρέπει να έρθουμε μαζί σου! μην τις εμπιστεύεσαι. μπορεί να θέλουν κάτι απο εσένα!!' πετάχτηκε ένα απο τα κοπρόσκυλά του. κάτι τέτοιο θα μπορούσε να χαλάσει τα πάντα!

'έχουν δίκιο....όντως θα συμβεί κάτι. κάτι πολύ κακό....' του ψιθύρισα ενώ του έγλειψα απαλά το αυτί.
δεν σας χρειάζομαι μαζί μου!!!' είπε στα σκυλιά του αποφασιστικά. η ανοησία που κουβαλούσε με έκανε ακόμα πιο πολύ να θέλω να δω τα μάτια του κενά.
'δεν υπάρχει περίπτωση!!! ακόμα και αν θα πρέπει να μείνουμε στο σαλόνι, κύριε!' αντιμίλησε λες και ήταν βαλτός να μου χαλάσει τα σχέδια.
ο Μπαρκ εν τέλει έγνεψε καταφατικά και ξεκινήσαμε. αυτό που είπε με το σαλόνι με έκανε να αναρωτιέμαι αν εννοούσε πως το δωμάτιό τους είχε σαλονάκι, πράγμα που σήμαινε πως είχε ή κανονικό σπίτι πράγμα που θα μας βόλευε. ή πως έμενε σε κάποια σουίτα ξενοδοχείου.
'πού μας πας?' του είπα απαλά.
'στο μαύρο πιόνι. έχουμε εκεί ένα δωμάτιο με σαλόνι και κρεβατοκάμαρα..'μου απάντησε εκείνος. το οτι είναι σε ένα μέρος με τόσο κόσμο δεν θα μας βόλευε καθόλου, αλλα τουλάχιστον θα ήταν εύκολο να τον χωρίσουμε απο τους συντρόφους του και να τους σκοτώσουμε.
έτσι ξεκινήσαμε. στρίβαμε στα πλακόστρωτα στενάκια που πριν λίγο είχαμε περάσει με την Μάγια.ο δρόμος δεν μου φαινότανε γνωστός. το σίγουρο ήταν πως κινούμασταν βόρεια, προς το κέντρο της πόλης. τότε ένιωσα ένα ψίθυρο στο αυτί μου. 'Sakura....' η φωνή του Κιντ αντήχησε και πάλι στο μυαλό μου. είχα παραισθήσεις?
στον κόσμο με επανέφερε η φωνή της Μάγια.
Sakura..πάμε επάνω.
είχαμε φτάσει. αμέσως μπήκαμε μέσα και ανεβήκαμε στον 2ο όροφο.

Ακόμα και εδώ σαπίλα.Όπου και να πήγαινα μου μύριζε σαπίλα.Δεν έχει σημασία αν βρισκόμουν στην μεγαλύτερη και πιο ανεπτυγμένη πόλη του κόσμου ή στο πιο μικρό χωριό σε ένα ξεχασμένο νησί.Κάθε μέρος είχε την βρόμα του και εγώ είχα μάθει να την μυρίζω.Άλλωστε είναι η δουλειά να καθαρίζω αυτή την βρόμα και μα το Θεό αυτό το νησί βρομούσε από μίλια μακρυά.ίσως να μην δεχόμουν καν την αποστολή αν δεν ήταν τόσο σημαντική,όμως ο Vice-Admiral μου είπε ξεκάθαρα:"Ganryu...αυτή θα είναι η σημαντικότερη αποστολή στην μέχρι τώρα καριέρα σου."Είναι αστείο πραγματικά.Έχω αντιμετωπίσει ολόκληρες οργανώσεις και όμως ξαφνικά μόνο η ύπαρξη ενός ατόμου ανάγκασε τους ανωτέρους να με κινητοποιήσουν.Επικύνδυνο πράγμα η γνώση.Και για τους εχθρούς αυτού που την κατέχει,αλλά και για τον ίδιο.Για αυτό και εγώ προσέχω να γνωρίζω ακριβώς όσα χρειάζονται.Τίποτα λιγότερο,μα και τίποτα παραπάνω.
Έπαιξα με την οδοντογλυφίδα που είχα στο στόμα μου.Από τότε που έκοψα το τσιγάρο δεν μπορώ να μην νιώθω τίποτα στο στόμα μου.Κοίταξα τον ουρανό.Είχε αρχίσει να μαυρίζει,πήγαινε για γερή βροχή.Όπως πάντα...φτάνω με την καταιγίδα.Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες μου και άρχισα να περπατάω μέσα στο χωριό του νησιού,με την γλώσσα μου ακόμα να παίζει με την οδοντογλυφίδα στο στόμα μου.Το μέρος ήταν όσο μικρό γινόταν να γίνει και δεν μπορώ να πω ότι είχε κάτι που θα μου κινούσε το ενδιαφέρον.
-Έτσι πιστεύω... άκουσα ξαφνικά έναν πωλητή να λέει σε έναν τύπο που στεκόταν μπροστά στον πάγκο του ...Θα ορκιζόμουν ότι αυτή η κοπέλα ήταν η Dark Assassin Sakura.
Ω! μια διάσημη πειρατής εδώ;
-Μην λες βλακείες.Τι μπορεί να θέλει κάποια σαν και αυτή σε ένα νησί σαν και το δικό μας. ανταποκρίθηκε ο άλλος άντρας και ο μαγαζάτορας έδειξε να εγκαταλείπει τις υποψίες του.
Ενδιαφέρον!Αν δεν ήμουν σε αποστολή ίσως να πήγαινα για κυνήγη πειρατών,έτσι για την πλάκα.Αλλά ακόμα και όντως η Sakura ήταν εδώ δεν ήταν δουλειά μου.Αν είναι εδώ μπορεί να κάνει ότι θέλει,όσο δεν μπαίνει στην μέση της δουλειάς μου.
Στη διαδρομή μου πέρασα μπροστά από μία ταβέρνα."Καλό μέρος να αρχίσω" σκέφτηκα και μπήκα μέσα.

Προχώρησα προς τον πάγκο και αφού κάθισα παρήγγειλα σάκε και ρούμι.Αφού τα ανάμειξα σε ένα ποτό που μόνο εγώ πίνω το καταίβασα στα γρήγορα σαν να ήταν νερό.Δεν μπορούσα έτσι απλά να αρχίσω να κάνω ερωτήσεις για αυτό για αρχή απλά αποφάσισα να κάτσω ήσυχα και να ακούσω τι λέγαν οι άλλοι γύρω μου.Η βρόμα ήταν έντονη εδώ μέσα,σίγουρα κάποιο από τα άτομα γύρω μου θα ξέραν κάτι που θα με ενδιέφερε.Δυστυχώς δεν είχα τέτοια τύχη.Τίποτα παρά άχρηστες γνώσεις,λέξεις που δεν έβγαζαν προτάσεις παρά σε μεθυσμένους και λέξεις που ήταν προσβολές για τα αυτιά μου και μόνο που τις άκουγα.Το μόνο που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν κάτι που κάποιος μια παρέα αντρών είπε.
-Είδατε εκείνους τους τυχερούς,φύγαν με αυτά τα καυτά κουκλιάκα. είπε ο άντρας παραπονεμένα μα και θυμωμένα.
-Είναι πράγματι άδικο.Σπάνια βρίσκεις τόσο καλά μ***ια σε ένα μέρος σαν και αυτό. συμπλήρωσε ένας άλλος.
Πράγματι μπορούσα να το πιστέψω αυτό.Πόσες όμορφες γυναίκες μπορεί να βρίσκονταν εδώ;Ήξερα ήδη ότι ο στόχος μου ήταν ελκυστικό άτομο.Από όλες τις βλακείες αυτό ήταν το μόνο το οποίο με βοηθούσε να ξεκινήσω από κάτι.Οτιδήποτε διαφέρει είναι λόγος να το ερευνήσεις.
-Μήπως μπορείτε να μου πείτε που θα βρω αυτά τα καυτά "μ***ια"; ρώτησα τους άντρες χωρίς καν να γυρίσω το κεφάλι μου να τους κοιτάξω.
Ένιωσα τα βλέμματα τους πάνω τους,προφανώς με άγριες διαθέσεις.
-Όι δεν σου έχουν μάθει να μην κρυφακούς; ρώτησε ένας από αυτούς και σηκώθηκε όρθιος.
-Ναι!Και εξάλλου τι σε νοιάζει εσένα; είπε ένας δεύτερος και σηκώθηκε πίσω από το πρώτο.
Νταήδες ε;Έχουν πλάκα σαν είδος.Δείχνουν οι πιο σκληροί,όμως στην πραγματικότητα είναι οι πιο εύκολοι στο να τους σπάσεις την θέληση.Έβγαλα με το αριστερό μου χέρι την οδοντογλυφίδα μου από το στόμα μου και την πέταξα στον απέναντι τοίχο.Όταν η οδοντογλυφίδα χτύπησε τον τοίχο,εκείνος ράγισε με ένα ήχο που σίγουρα δεν υποτίθεται πως έπρεπε να κάνει.
-Να ξαναρωτήσω; ρώτησα τους άντρες και γύρισα να τους κοιτάξω αυτή την φορά.
Πλέον όλοι κάθονταν και πάλι στις θέσεις τους.

μπροστά μας ανοίγονταν ένα μακρύ χολ γεμάτο με πόρτες η μία απέναντι απο την άλλη. εμείς προχωρήσαμε μέχρι την μέση περίπου και ο ένας απο τους δύο άνδρες έβγαλε ένα μεγάλο χάλκινο κλειδί με το αριθμό 21 επάνω. το έβαλε στην κλειδαριά και άνοιξε την πόρτα.
το δωμάτιο δεν ήταν τίποτα σε σχέση με αυτό που περίμενα. αν και μεγάλο ήταν πολύ λιτά επιπλωμένο έχοντας δύο καναπέδες αντικριστά και στην μέση τους ένα ξύλινο τραπέζι. κάτω απο αυτά υπήρχε ένα χαλί του οποίου το χρώμα δεν μπορούσα να ξεχωρίσω. στα αριστερά υπήρχε ένα παράθυρο το οποίο κάλυπταν μαύρες κουρτίνες, πράγμα καλό για εμάς, αφού θα κρατούσε τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά. αγκαλιάζοντας μας και τις δυο ταυτόχρονα μας καλώς όρισε μέσα στο δωμάτιό του.
'πάμε μέσα...συνέχισε και μας οδήγησε στην λιτή κρεβατοκάμαρα, που περιείχε μόνο ένα κρεβάτι απο κάγκελα και δύο κομοδίνα.
ο Μπαρκ φίλησε την Μάγια και μετά εμένα. ήταν ότι πιο αηδιαστικό είχα γευτεί ποτέ στην ζωή μου. είχε κάνει σπλιτ την γλώσσα του ώστε να είναι διχαλωτή και πιο πολύ δάγκωνε παρά φιλούσε. μαζί με την μάγια αφού τον γδύσαμε τον ξαπλώσαμε στο κρεβάτι. εγώ έβγαλα τις δερμάτινες χειροπέδες μου και με λάγνο βλέμμα του ζήτησα να με αφήσει να τον δέσω ώστε να έχει καλύτερη κορύφωση ενώ παράλληλα τον έγλειψα χαμηλά στην κοιλιά. ο ανόητος χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά. έτσι εγώ του πέρασα τις σφιχτές χειροπέδες.
'επανέρχομαι...πάω κάτω στην κουζίνα να φέρω σιρόπι..η μάγια θα σου κρατήσει παρέα μέχρι να γυρίσω..' είπα και έκλεισα την πόρτα βγαίνοντας απο το δωμάτιο.

το αίμα μου έβραζε. ο ανόητος δεν ήξερε που έμπλεκε. ούτε τι τον περίμενε.
οι δύο τύποι σηκώθηκαν όρθιοι όταν με είδαν να βγαίνω.
'για που το έβαλες?' είπε ο σπαστικός. όλη την ώρα ήταν μες στα πόδια μου. τώρα επιτέλους θα τον ξεφορτωνόμουν. τράβηξα το κατάνα μου απο την θήκη και το κοίταξα ενώ παράλληλα το χάιδεψα με τα ακροδάχτυλα μου. ανυψώθηκα στον αέρα χωρίζοντάς με ακριβώς στην μέση και κινήθηκα προς τον εκνευριστικό τύπο. ήταν ένας λιγδιάρης μετρίου αναστήματος με πολλά μαύρα μούσια και με όπλο δύο ντάγκερς. ο άλλος ήταν ψηλός και αρκετά όμορφος παραδόξως, μα το όπλο του ήταν ένα φλέιλ με αλυσίδα. καθόλου βολικό όπλο για μάχες σε στενούς χώρους. έτσι αποφάσισα πως θα καθάριζα πρώτα τον ενοχλητικό. πριν καλά καλά το καταλάβει στράφηκα κατά επάνω το. εκείνος με μία κίνηση των ντάγκερς απέκρουσε την πρώτη μου επίθεση όμως σε δύναμη υπερίσχυα. έκοψα το αριστερό μου χέρι και το έστειλα κατευθείαν στα μάτια του μπλοκάροντάς του το οπτικό πεδίο. με μία 2η κίνηση κάρφωσα το κατάνα μου στο στομάχι του και το τράβηξα προς τα πάνω. η μυρωδιά του αίματος έκανε τις αισθήσεις μου να εγείρονται. εκείνος έφτυσε αίμα στο πρόσωπό μου. έβγαλα την γλώσσα μου και το έγλειψα απαλά  ενώ  με την άκρη του ματιού μου είδα την μπάλα με τα καρφιά να έρχεται προς το κεφάλι μου. αμέσως το αποκόλλησα απο τους ώμους μου στέλνοντάς το ψηλά και κάνοντας την μπάλα να λιώσει το κεφάλι του μισοπεθαμένου συντρόφου του.
'χμμ ώστε σου αρέσουν τα παιχνίδια ε?' είπα καθώς ξαναένωσα το σώμα μου και έβαλα το κατάνα πίσω στην θήκη του και τράβηξα το καιροσουκι φλέιλ μου. η διαφορά με το δικό του ήταν πως το δικό μου είχε λαβή και κάπου στο μισό μέτρο αλυσίδα ενώ το δικό του ήταν μόνο με αλυσίδα. εκείνος επιχείρησε άλλη μία επίθεση την οποία και μπλόκαρα. ''bara bara no...deception' ψιθύρισα και το σώμα μου διαμελίστηκε σε άπειρα μικρά κομμάτια τα οποία άρχισαν να στριφογυρίζουν γύρω του με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεχωρίσει απο το που θα ερχόταν η επίθεσή μου. λίγα δευτερόλεπτα μετά το φλέιλ μου βρισκόταν σφηνωμένο στο κρανίο του.

Τελικά δεν χρειάστηκε να ξαναρωτήσω.Ένας από τους λυρίους προσφέρθηκε να μου δώσει οδηγίες για το "Μαύρο Πιόνι" το ξεναδοχείο του χωριού και το μόνο που υπήρχε γενικά στο νησί.Αφού πλήρωσα βγήκα από την ταβέρνα,τράβηξα μια νέα οδοντογλυφίδα από την τσέπη μου και την έβαλα στο στόμα μου.Άρχισα λοιπόν να περπατάω μέχρι το "ξενοδοχείο" που ήμουν σίγουρος πως θα ήταν καμιά τρύπα,ως συνήθως,που δεν θα είχε καν το δικαίωμα να ονομάζεται έτσι.Κρύος αέρας είχε αρχίσει να φυσάει και τα σύνννεφα γίνονταν όλο και πιο πυκνά,όμως βροχή δεν έπεφτε ακόμα.Η ηρεμία πριν την καταιγίδα είναι πάντα η χειρότερη ώρα.Εκείνη την στιγμή ένιωσα μια αύρα και κάτι σαν ένα άυλο χέι να ακουμπάει το δεξί μου ώμο.
"Ο θάνατος έρχεται." άκουσα μια γυναικία φωνή να μου ψυθιρίζει στο αυτί και έπειτα να χάνεται κάτω από τον ήχο της πρώτης βροντής.Δεν γύρισα καν να κοιτάξω πίσω μου.Το μέρος ήταν γνωστό ότι μπορούσε να σου προκαλέσει παραισθήσεις.Άλλωστε το γνώριζα ήδη...ο θάνατος έρχεται πάντα όπου πάω.Και τι αν αναφερόταν για τον δικό μου θάνατο.Θα τον αντιμετωπίσω όπως αντιμετωπίζω όλα μου τα προβλήματα...σκοτώνοντας τον!
Μετά από αυτή την μικρή διακοπή ο περίπατος μου συνεχίστηκε και τελικά έφτασα στο "Μάυρο Πιόνι".Τελικά το μέρος έδειχνε καλύτερα και ήταν πιο μεγάλο από ότι περίμενα,όμως και πάλι αυτό δεν άλλαζε το γεγονός ότι ήταν μία ποντικότρυπα.Χωρίς περαιτέρο καθυστέρηση μπήκα μέσα και έκλεισα ένα δωμάτιο.Πήρα τα κλειδιά που έγραφαν απάνω τους το νούμερο "22",για ένα δωμάτιο στον από πάνω όροφο.Αναίβηκα τος σκάλες και άρχισα να περπατάω στον διάδρομο προς το δωμάτιο μου.Τότε ήταν που μια πόρτα πριν,από το δωμάτιο "21",τον άκουσα.Εκείνον τον γρήγορο,σφυρικτό και κοφτερό ήχο του ξίφους που κόβει.Σταμάτησα μπροστά από εκείνη την πόρτα και έκλεισα τα μάτια μου.Μπορούσα να το δω,ένα καλοακονισμένο ξίφος να κόβει κάποιον στην μέση.Από την δύναμη του χτυπήματος το αίμα του θύματος να πετάγεται και να σκορπίζεται τριγύρω,σαν να έβγαινε από συντριβάνι.Η έκσταση που ένιωθα δεν γινόταν να περιγραφθεί.Ένιωσα το κατάνα μου,που έχω περασμένο στην πλάτη μου,να μου φωνάζει.Να θέλει να βγει και αυτό και να κόψει εδώ και τώρα!Όμως δεν ήταν ώρα ακόμα.Θα έπρεπε να ερευνήσω τα δωμάτια και να βρω τις δύο κυρίες για τις οποίες ήρθα.Ποιος ξέρει,όπως ψάχνω μπορεί να πέσω πάνω σε οποιονδήποτε "γλεντούσε" στο δωμάτιο "21".Με αυτή την σκέψη μπήκα στο δωμάτιο μου.

Ένα διπλό κρεβάτι,ένα στραβό τραπεζάκι χαμηλο και στρουγγυλο και ένα καναπέ τίγκα στα μπαλώματα ήταν όλα τα έπιπλα που υπήρχαν στον χώρο.Κιτρινωποί τοίχοι οι οποίοι είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν και να γίνονται γκρίζοι και ένα ταβάνι που υποτίθεται ότι κάποτε ήταν άσπρο.Το πάτωμα ήταν καλυμένο με ένα χοντρό χαλί,ενώ το μοναδικό παράθυρο που υπήρχε το κάλυπτε μια γκριζωπή κουρτίνα.Πράγματι το τέλειο δωμάτιο για διαμονή.Έπεσα στο κρεβάτι και έμεινα να παίζω με την οδοντογλυφίδα στο στόμα μου.
Είχαν καιρό να με στείλουν να κυνηγήσω γυναίκα.Πρώην ναυτικός,διοικητής και πολύ όμορφη.Είχα δει την φωτογραφία της και πράγματι ήταν όμορφη.Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που μου έδωσαν κάποιος την είχε δει σε αυτό το νησί.Αυτό είχαν και έτσι με στείλαν εδώ.Έχω διαβάσει τον φάκελο της και κατανοώ γιατί πρέπει να την βρω και μπορώ να την βρω.Πόσες όμορφες γυναίκες θα υπάρχουν στο νησί;Θα αρχίσω με αυτές τις δύο εδώ στο "ξενοδοχείο" και αν δεν είναι αυτές τότε θα ψάξω το υπόλοιπο νησί.Αν δεν την βρω τότε θα πρέπει να ξεθάψω την βρόμα ως συνήθως και να μπω πιο βαθιά στον υπόκοσμο.Η αλήθεια είναι πως αν την έχουν απαγάγει δεν υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να την βρω τόσο εύκολα,όμως δεν θα ήταν συναιτό να παραλείψω να ψάξω ακόμα και στο πιο απίθανο μέρος.Θα κάτσω το πολύ κάνα τέταρτο και μετά θα πάω να χτυπήσω κάμια πόρτα."Μάλιστα αφού ψάχνω που ψάχνω για κοπέλα ίσως φλερτάρω και με καμία από αυτές που θα πετύχω.",σκέφτηκα και χαμογέλασα αμυδρά.

η μυρωδιά του αίματος στον αέρα διέγειρε της αισθήσεις μου. στο πίσω μέρος του μυαλού μου άκουγα τον Μπαρκ απο μέσα να φωνάζει στην Μάγια να τον λύσει. μάλλον είχε ακούσει τι είχε συμβεί πριν λίγες στιγμές. δεν με ενόχλησε όμως....κάποιος ήταν πίσω απο την εξώπορτα του δωματίου. έβγαλα το κατάνα μου απο το θηκάρι και κινήθηκα αργά προς την πόρτα. προς έκπληξή μου όμως το αίσθημα αυτό υποχώρησε λίγες στιγμές μετά. έτσι αποφάσισα να το αφήσω να περάσει ότι και αν ήτανε. έστρεψα το βλέμμα μου στην κρεβατοκάμαρα και κινήθηκα προς τα εκεί. άνοιξα την ξύλινη πόρτα που έτριζε και έκανα τον Μπαρκ να φωνάξει αντικρίζοντας το αίμα στο πρόσωπό μου.
'λοιπόν, χάρηκα που έπαιξα με τα σκυλιά σου αλλά νομίζω πως τα έσπασα...οπότε τώρα είμαι αναγκασμένη να παίξω μαζί σου.' είπα καθώς ανέβηκα πάνω στο κρεβάτι. έγλειψα απαλά το στήθος του ενώ παράλληλα άπλωσα την παλάμη μου προς το μέρος της Μάγιας. εκείνη τοποθέτησε επάνω της ένα ακονισμένο στιλέτο. το πήρα και χάιδεψα απαλά με την άκρη του,το σημείο που είχα γλύψει πιο πριν
'για ποιον δουλεύεις, Μπαρκ? βρήκα μία αξιόλογη ποσότητα ψυχοτροπικών μανιταριών στο σακάκι σου. ' είπα εγώ και η Μάγια σήκωσε στον αέρα το σακουλάκι.
'άντε και γ*&^%$#@ κα$^*&@!'μου απάντησε εκείνος.
'χμμμ...μάλλον δεν κατάλαβες καλά την ερώτηση. σου δίνω άλλη μία ευκαιρία να απαντήσεις.' τώρα η μύτη του στιλέτου ήταν κατακόρυφη και σταθερή πανω στο στήθος του

στο πρόσωπο του Μπαρκ δεν μπορούσα να διακρίνω φόβο ούτε αγονία, πράγμα που με ξενέρωνε.
αντε μου στον Δια*%$!' συνέχισε εκείνος με το πρόσωπό του να σχηματίζει την μέγιστη απέχθεια που θα μπορούσε. τότε εγώ τον κοίταξα στα μάτια και μετά πέρασα την λεπίδα μέσα απο την δεξιά του ρόγα αποκολλώντας την απο το σώμα του. εκείνος έβγαλε μία πνυχτή κραυγή αλλά το ύφος στο πρόσωπό του δεν είχε αλλάξει καθόλου. έτσι πήρα την πρωτοβουλία να κάνω και το αριστερό του στήθος ίδιο με το δεξί. με μία κίνηση έκοψα και την δεύτερη.
'Μπαρκ....νόμιζα πως είχαμε γίνει φίλοι...μην με αναγκάσεις να κάνω κάτι που δεν θέλω...λοιπόν σε ρωτάω μία ακόμη φορά. ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ?!' του είπα και η λεπίδα μου είχε κατέβει κάτω χαμηλά στο V δίπλα στα γεννητικά του όργανα.
επιτέλους το πρόσωπο του είχε αρχίσει να αλλάζει ύφος. ο τρόμος είχε αρχίσει να φαίνεται στα μάτια του, πράγμα που με τρέλαινε.
'δεν ειμαι απο εδώ! απλά φέρνω πραμάτεια για τους μεγάλους εμπόρους του νησιού.' είπε εκείνος με την απελπισία να γίνεται φανερή στην φωνή του.
'θέλω ονόματα'του είπα εγώ ενώ έκανα νόημα στην Μάγια. εκείνος έγνεψε αρνητικά σαν να μην ήξερε. τότε η Μάγια άρχισε να του κάνει στοματικό σέξ. πραγματικά την θαύμαζα για την τεχνική της, αφού μεσα σε ελάχιστα λεπτά τον είχε ανάψει. πήρα το στιλέτο και χάραξα απαλά την επιφάνεια του πέους του. εκείνος φώναξε απο τον πόνο.
'δεν έχω όλο τα βράδυ μπροστα μου....λέγε...' είπα εγώ ακόμα πιο απειλητικά.

'καλά καλά , περίμενε.' είπε εκείνος τραυλίζοντας.
'δεν...δεν ξέρω πολλά. συνεργάζομαι με τους άνδρες κάποιου Poison P. είναι ένας απο τους πιο γνωστούς άνδρες που κινούν τα νήματα στον υπόκοσμο.μην με πειράξεις σε παρακαλώ!!' είπε κλαψουρίζοντας. poison p....είχαμε ένα όνομα. ξέραμε απο που να ξεκινήσουμε, που να ψάξουμε. και εκτός αυτού εφοδιαστήκαμε με μερικά ψυχοτροπικά μανιτάρια. υπέροχα.
ένας χτύπος στην πόρτα ήρθε για να χαλάσει την διασκέδασή μου.
'ανοίξτε τώρα!!!!!' φώναξε κάποιος και άκουσα μία κάνη να οπλίζεται. δεν ξέρω ποιος μπορεί να ήταν. ίσως κάποιος που έψαχνε τον Μπαρκ. αλλά σίγουρα μου είχε χαλάσει τα σχέδια. θα μπορούσα να μάθω κι άλλα απο αυτόν.
'λυπάμαι πολύ που η κουβεντούλα μας πρέπει να σταματήσει εδώ, μάλλον οι δικοί σου σε ψάχνουν.' του είπα με ένα χαμόγελο στο στόμα.
'όλα τελείωσαν για εσένα βρωμιάρα! θα σε κόψουν φέτες.!!!!χαααχ' είπε χαρούμενος, νομίζοντας οτι θα τον άφηνα έτσι απλα.
'το όνομά μου είναι σάκουρα. Dark Assassin Sakura. είπα και με μία κίνηση του στιλέτου του έκοψα το πέος απο την ρίζα. εκείνος ούρλιαξε απο πόνο. τότε εγώ του έκοψα την μία καρωτίδα αρτηρία. ένα αίσθημα απόλαυσης κατέκλυσε το κορμί μου, βλέποντας τον εκεί να πνίγεται στο αίμα του. τόσο υπέροχο θέαμα. το σκούρο κόκκινο ζεστό αίμα του είχε πιτσιλίσει τα χέρια και το πρόσωπό μου. αργά άρχισα να γλύφω τα δάχτυλά μου απολαμβάνοντας αυτή την θεσπέσια γλυκιά γεύση. τότε άκουσα ένα δυνατό μπαμ, και είδα την πόρτα να σπάει και καμιά ντουζίνα περίπου άνδρες να μπουκάρουν μέσα. αμέσως άρπαξα τα όπλα μου και μπήκα σε θέση μάχης, βάζοντας την Μάγια απο πίσω μου. μας είχαν στριμώξει.

Πραγματικά έπρεπε να το γλεντάνε δίπλα.Οι τοίχοι δεν ήταν και οι πιο χοντροί και μπορούσα εύκολα να ακούσω τις κραυγές ενός άντρα.Ούρλιαζε από πόνο και πραγματικά αν δεν είχα να σηκωθώ,το ουρλιαχτό του θα ήταν το τέλειο νανούρισμα.Όμως αυτό δεν ήταν τίποτα.Ξαφνικά άκουσα οργισμένες φωνές από τον διάδρομο απέξω και μια πόρτα να βροντά.Μάλλον κανείς δεν πρέπει να άνοιξε,γιατί θα ορκιζόμουν ότι άκουσα την πόρτα να σπάει.Μετά η φασαρία συνεχίστηκε κι άλλο.Δεν ξέρω πόσοι βρίσκονταν στο διπλανό δωμάτιο,αλλά πρέπει να ήταν πολλοί.Και τότε κάτι ακόμα πιο παράξενο.Ένας ήχος σαν να χτυπούσαν τον τοίχο που βρισκόταν απέναντι μου άρχισε να ακούγεται.Μετά από λίγο ο τοίχος-που δεν έδειχνε και ο πιο γερός-άρχιζε να ραγίζει μέχρι που έσπασε και ένας άντρας βρέθηκε στο δωμάτιο μου και σωριάστηκε στο πάτωμα.Πραγματικά δεν με ενδιέφερε και δεν θα είχα ασχοληθεί καν,αλλά τότε είδα ότι γινόταν μια μάχη.Όμως το πιο ενδιαφέρον ήταν τα πρόσωπα που πολεμούσαν.
Μόλις αντίκρησα την Μάγια μπροστά μου,ανασηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι μου.Είχα να δω την Μάγια από τότε που ο πατέρας της...Μεγάλη ιστορία.Όμως υπήρχε και μια δεύτερη κοπέλα μαζί με την Μάγια που θα ορκιζόμουν ότι την είχα ξαναδεί και αυτή κάπου.Τότε μόλις μου ήρθε η επιφώτιση δεν μπορούσα να πιστέψω το πόσο τυχερός είχα σταθεί.Η δεύτερη αυτή κοπέλα ήταν η κόρη της γυναίκας που έψαχνα.Θυμάμαι είχα δει φωτογραφία της στον φάκελο της μητέρας της.Οι πιθανότητες να γνωρίζει κάτι είναι πολύ καλές και αυτό θα απλοποιούσε πάρα πολύ την αποστολή μου.

Πετάχτηκα από το κρεβάτι και άρπαξα το κατάνα μου που το είχα ακουμπήσει δίπλα μου,στον τοίχο.
-Soru! με ένα μου βήμα είχα καλύψει την απόσταση και ξαφνικά βρισκόμουν πίσω από δύο άντρες που ήταν έτοιμοι να επιτεθούν στην Μάγια.
Τράβηξα το κατάνα μου και έκοψα τον πρώτο διαγώνια στην πλάτη,μετά γυρίζοντας το χέρι μου ανοίψωσα το ξίφος μου κόβωντας τον δεύτερο στον λαιμό.Το κεφάλι του άντρα πέταξε στον αέρα και προσγυώθηκε πάνω σε έναν τυπά που ήταν γυμνός και δεμένος στο κρεβάτι.Ο άντρας άρχιζε να φωνάζει ακόμα περισσότερο από πριν.Παρατηρώντας τον για λίγο συνηδητοποίησα ότι του έλειπε κάτι πολύ σημαντικό και αυτό με έκανε να νιώσω ένα "πόνο" στα ευαίσθητα σημεία μου.Το αγνόησα μιας και είχα σημαντικότερα θέματα τώρα.
-Έι Μάγια χρόνια και ζαμάνια. είπε με έναν απαλό τόνο στην φωνή μου.Πρέπει να μιλάς σωστά απέναντι σε μια κυρία ασχέτως την περίσταση.
-Ganryu! αναφώνησε εκείνη μόλις με αντίκρησε,μην μπορώντας ούτε εκείνη να πιστέψει το πως είχαμε καταλήξει να βρεθούμε εδώ.
-Χαίρομαι που βλέπω πως έχεις διατηρήσει την ομορφιά σου αγαπητή μου. συνέχισα να μιλάω εγώ σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
-Να σου πω δεν ξέρω ποιος στον δ*** είσαι,αλλά αν ήρθες να φλερτάρεις θα σκοτώσω και σένα! μου φώναξε τότε η δεύτερη γυναίκα,την οποία παρότι την ήξερα δεν θυμόμουν το όνομμα της.
Άγρια ε;Μου αρέσει αυτό!
-Μάγια προτείνω να σκύψεται. της είπα και έκανα ελαφρώς το δεξί μου πόδι πίσω.
Η Μάγια μόλις κατάλαβε τι πήγαινα να κάνω έπιασε την άλλη κοπέλα από τους ώμους και την πίεσε προς τα κάτω ώστε να σκύψουν.
-Rankyaku σήκωσα το πόδι μου και ένα κύμα αέρα βγήκε κόβοντας στην μέση-κυριολεκτικά-περίπου εφτά άτομα.
Το κατάνα μου από την χαρά του έπαιζε το τραγούδι του ξανά.