[Αρχή] One piece at a time

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Όνομα Χαρακτήρα: Lochan Krishan
Παράταξη: Civilian
Bounty:
Story of the month:
Φήμη:
Τίτλος Ιστορίας: One Piece at a time
Προηγούμενη Ιστορία(Link): Not found

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Μια μικρή ομάδα ανδρών πάτησε τα πόδια της σε ένα από τα μικρότερα νησιά, όπως ήταν γνωστό στο κόσμο της North Blue και γενικότερα στις θάλασσες, του νησιού Deathmatch.

Τα πρόσωπα τον ανδρών πρόδιδαν την κούραση ενώ ο ήλιος είχε κοκκινίσει το δέρμα τους, κάνοντας φανερό ότι το ταξίδι τους ήταν αρκετά βασανιστικό για τους ίδιους. Μήνες ταξίδευαν για να φτάσουν στο προορισμό αυτών, άλλωστε δεν ερχόντουσαν από τα νησιά της Βόρειας Θάλασσα αλλά από κάπου μακριά. Τα βήματά τους ήταν αργά και σταθερά, πατούσαν γερά πάνω στα σοκάκια που οδηγούσαν στην μικρή πόλη του νησιού. Δεν θα έλεγε κανείς ότι ήταν περίτεχνα, αλλά μπορούσες να διακρίνεις τα μικρές πέτρες που πρόδιδαν ποιον δρόμο έπρεπε να ακολουθήσεις για να φτάσεις στην πόλη από το λιμάνι. Οι γύρω χωματόδρομοι οδηγούσαν στα λιγοστά χωράφια και κάποιοι μέσα στο δάσος.

Το δροσερό αεράκι που σφύριζε στα αυτιά τους τούς αναζωογονούσε, έτσι όπως χτυπούσε πάνω στα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπά τους. Η μυρωδιά όμως που περνούσε από τα ρουθούνια τους τούς αηδίαζε, βρώμα και ψαρίλα και σάπιο κρέας ήταν οι κύριες μυρωδιές που κάποιος μπορούσε να διακρίνει.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Όσο προχωρούσαν μικρά κτήρια εμφανιζόντουσαν στον διάβα τους. Ούτε πολύ ψηλά αλλά ούτε πολύ ευρύχωρα, τα περισσότερα έδειχναν να στεγάζουν περίπου στα τρία άτομα. Λίγα μεγάλα ξεχώριζαν ανάμεσα στα υπόλοιπα, σαν να ήταν τα αρχοντικά αυτού του νησιού. Παρόλα αυτά το μέγεθος ήταν το μόνο που τα έκανε να ξεχωρίζουν. Τα κτήρια ήταν φθαρμένα από την υγρασία ενώ μια απαίσια μυρωδιά μούχλας επικρατούσε. Τα κεραμίδια τους ήταν σπασμένα ενώ κάποια κτήρια δεν είχαν καν παράθυρα. Τα σπίτια αυτά χρησιμοποιούνταν ως άσυλο για τους εγκληματίες που επισκέπτονταν το νησί.

Οι ντόπιοι κάτοικοι διατηρούσαν τα σπιτικά τους πιο βαθιά μέσα στην πόλη, μακριά από το μπαρ του νησιού και την αρένα και πιο κοντά στην θάλασσα. Το μεγάλο δάσος εκτεινόταν στα αριστερά της πόλης και ξεχώριζες από μακριά τα διαφορετικά είδη δέντρων που υπήρχαν στο νησί.

Το νησί ακόμη και μικρό σε έκταση έσφυζε από ζωή. Υπήρχαν πάρα πολλά άτομα που το επισκέπτονταν συνεχώς. Οι άνδρες ήταν ευτυχείς που τα μάτια τους πλέον έβλεπαν με λεπτομέρεια μέρος που θα υπήρχε ένα ίχνος ζωής, καθώς έφταναν επιτέλους στο στόχο τους και σχεδόν τελείωναν οι αγωνίες του σχεδιασμένου ταξιδιού τους που μήνες τώρα έκαναν. Ήταν γνωστό σε εκείνους ότι αφού εκπλήρωναν την αποστολή τους θα επέστρεφαν πάλι στην αγκαλιά της θάλασσας, στους αντίθετους ανέμους και τον φόβο τρικυμίας, στην υγρασία και στην δυσωδία που επικρατούσε στο πλοίο.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Ένας άνδρας οδηγούσε την υπόλοιπη ομάδα. Τα μεγάλα γαλανά του μάτια παρατηρούσαν το μέρος προσεκτικά, καθώς προχωρούσαν πιο βαθιά μέσα στην πόλη πλησιάζοντας την αγορά. Μερικά αδιάκριτα βλέμματα έπεφταν πάνω στον άνδρα. Βλέμματα απορίας, βλέμματα αηδίας, βλέμματα ανθρώπων που ήταν βουτηγμένοι στην ακολασία και στην εγκληματικότητα. Χέρια βουτηγμένα στο αίμα, πόδια, γλώσσες βουτηγμένες στο ψέμα.

Ο άνδρας προχώρησε αγνοώντας τους γύρω του. Έβγαλε ένα πορτοκάλι από την τσέπη του μπλε σακακιού του τινάζοντας την μπεζ μπέρτα του πίσω. Μελαχρινός, με μια τούφα να πέφτει μπροστά στο αριστερό του μάτι. Η μύτη του αν και πλακουτσωτή γύριζε προς τα πάνω, και ίσως ήταν το μόνο χαρακτηριστικό που χαλούσε το αρρενωπό πρόσωπό του, με τις γωνίες και το λακαδάκι στο πηγούνι. Μια χαρακτηριστική ουλή χάραζε το πρόσωπό του από το άνω χείλος έχω το πηγούνι και κάθε φορούσα που μασούσε το φρούτο την έβλεπες να χοροπηδάει.

Τα μαλλιά του έπεφταν ανέμελα στους ώμους του, μικροί βόστρυχοι σχηματιζόντουσαν στις άκρες των μαλλιών του. Οι ώμοι του ήταν πλατιοί, φαινόταν ότι αυτός ο άνδρας ήταν γυμνασμένος και είχε κάποια γνώση περί των περιοχών του νησιού. Τα χέρια του έδειχναν άγαρμπα την γύρω περιοχή. Ήταν γεμάτα ουλές και οι φλέβες διαγράφονταν πάνω τους.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Φωνές κατέκλυζαν το μέρος. Άγρια πρόσωπα, όπλα και πάνω από όλα βρωμιά. Ο ιδρώτας έσταζε στα πρόσωπα τους και η δυσωδία τρυπούσε τα ρουθούνια των ανδρών που προχωρούσαν ανάμεσα τους. Ουλές, αξύριστα πρόσωπα, σήματα χαραγμένα στα χέρια. Τα χέρια τους στιβαρά, κόκκινα και ξηρά από τις κακουχίες της θάλασσας και της εγκληματικής ζωής. Τα ρούχα τους ήταν βρώμικα από το φαγητό και την λάσπη. Κουρελιασμένα και σκισμένα.Τραγούδια πειρατικά ακουγόντουσαν από το βάθος δυνατά.

Υπήρχε αρκετός κόσμος σε ένα τέτοιο νησί, ένα νησί που δεν είχε ως σήμα κατατεθέν του τον πολιτισμό και την ανάπτυξη αλλά την ωμή βία.

Σε ένα τέτοιο όμως νησί κάθε άλλο από μια ολοκληρωμένη και θεμελιωμένη με κανόνες κοινωνία θα μπορούσε να εξελιχθεί. Η παρανομία, το λαθρεμπόριο και κάθε είδους έγκλημα ήταν γραμμένο και χαραγμένο στα περισσότερα πρόσωπα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Ακόμη και οι μικροί πωλητές κατά κύριο λόγο δεν ήταν ντόπιοι αλλά άτομα τα οποία βρήκαν την διέξοδό τους σε αυτό το νησί που το μακρύ χέρι του νόμου δεν μπορούσε να αγγίξει.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Αγώνες μεταξύ των εγκληματιών γινόντουσαν συνεχώς. Ο νικητής θα ήταν εκείνος που έμενα ζωντανός σε μάχη με τον αντίπαλό του και το έπαθλό του θα ήταν χρήματα. Ο ηττημένος θα συναντούσε το απαλό πέπλο του Χάρου και θα έμενε στην μνήμη των θεατών. Παρά τον κίνδυνο θανάτου, οι διαγωνιζόμενοι αυξάνονταν συνεχώς. Όσο αυξάνονταν εκείνοι, αλλά τόσο αυξάνονταν και οι θεατές που παρακολουθούσαν το θέαμα με λαχτάρα. Διψούσαν για αίμα και θάνατο.

Η φήμη τους ήταν τόσο μεγάλη που προσέλκυαν κόσμο συνέχεια, ακόμη και για την μικρή έκταση του νησιού.

Δεν ήταν όμως ο στόχος αυτής της ομάδας. Ούτε η συμμετοχή ούτε η παρακολούθησή τους.

Τα μάτια τους έπεφταν σε ένα όνομα που θα τους βοηθούσε να μαζέψουν ακόμη περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό το νησί που βασίλευε η παρανομία αλλά και συνάψουν συμφωνίες και να κάνουν γνωριμίες.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Περπατούσαν ανάμεσα από τα μικρά μαγαζιά της πόλης. Μπορούσες να βρεις διάφορα πράγματα εκεί πέρα, οι πωλητές μάλιστα τόνιζαν ότι τα προϊόντα τους ερχόταν από μακρινά μέρη και στόλιζαν τα λόγια τους με διάφορα επίθετα.

«Κύριε, περάστε, περάστε! Δείτε την πραμάτεια μας!» ακούστηκε μια τσιριχτή φωνή ενός άνδρα. Ένας ηλικιωμένος άνδρας με καμπούρα εμφανίστηκε μπροστά στην ομάδα χαϊδεύοντας τα χέρια του ενώ ένα σαρδόνιο χαμόγελο διαγραφόταν στο πρόσωπό του. «Μπορείτε να βρείτε πράγματα που δεν έχετε ξαναδεί, μπορώ να σας βοηθήσω…,»
«Στο μόνο που θα ήθελα να με βοηθήσεις,» τον έκοψε η βαριά φωνή του αρχηγού της ομάδας, «είναι να μου δείξεις τον δρόμο για την Αρένα,» τελείωσε την πρόταση του κοφτά και κοίταξε προς την άλλη δείχνοντας ότι δεν τον ενδιέφερε κάποια αγορά.

«Μα,» πήγε να αρθρώσει μια πρόταση ο πωλητής αλλά το διαπεραστικό βλέμμα του άνδρα τον έκανε να σταματήσει. Κατέβασε το κεφάλι και έγνεψε μηχανικά καταφατικά. Τους εξήγησε με μερικές προτάσεις τον δρόμο, δείχνοντας παράλληλα με το χέρι του από πού έπρεπε να πάνε. Χρυσά βραχιόλια κρεμόντουσαν από τον καρπό του, κάτι που έκανε εντύπωση στον άνδρα αλλά τον έκανε και να χαμογελάσει σαν να καταλάβαινε την ποιότητα αυτού του πωλητή. Προχώρησε χωρίς να τον ευχαριστήσει κάτι που εκνεύρισε τον πωλητή, ο οποίος έφτυσε στο έδαφος καθώς γυρνούσε προς το μαγαζί του αλλά κάθε τόσο έριχνε μια ματιά στην ομάδα των ανδρών και μουρμουρούσε κάποιες βωμολοχίες.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Ακολούθησαν τα λόγια του άνδρα και έστριψαν προς τα δεξιά στο πρώτο στενό που βρήκαν στο διάβα τους και συνέχισαν στο χωματένιο δρομάκι που οδηγούσε προς την Αρένα. Τα μαγαζιά μειωνόντουσαν αλλά ο αριθμός των ανθρώπων αυξανόταν όλο και περισσότερο. Ήταν ενθουσιασμένοι για το γεγονός που θα παρακολουθούσαν, διψούσαν για μάχη και θέαμα. Λάτρευαν το να βλέπουν δύο πολεμιστές να πολεμάνε βάζοντας όλα τους τα δυνατά μέχρι θανάτου.

Πλησίαζαν όλο και περισσότερο στην Αρένα και καυγάδες ήδη είχαν σχηματιστεί έξω από τον χώρο για το ποιος θα νικούσε, στοιχήματα και φωνές ήταν αυτό που κυριαρχούσε. Το περιβάλλον έδειχνε κάπως άγνωστο για τους άνδρες, οι περισσότεροι από αυτούς άλλωστε δεν είχαν πατήσει το πόδι τους σε αυτό το νησί παραμόνο τους ήταν γνωστό από τα λόγια των ανωτέρων τους. Ακόμη και αυτή η πλευρά των ανθρώπων, η άθλια πλευρά τους τούς φαινόταν ενδιαφέρουσα, έδειχναν να ενδιαφέρονται για την φύση των γεγονότων που διαδραματιζόταν. Βωμολοχίες, σάλιο, μπουνιές: ήδη και οι μεταξύ των θεατών διαμάχες είχαν ξεκινήσει.

Έσπρωξαν μερικά από αυτά τα άτομα και ακόμη και αν άκουσαν ανήκουστα πράγματα προχώρησαν ανενόχλητοι προς την είσοδο της αρένας. Ένα άτομο στην είσοδο τους πλησίασε και τους έδειξε προς τα πού έπρεπε να κατευθυνθούν για να βρουν θέσεις για την παρακολούθηση του αγώνα που θα εξελισσόταν σε λίγο. Ο άνδρας έκανε νόημα τους άνδρες του να τον ακολουθήσουν και ευχαρίστησε στην συνέχεια τον νεαρό που τους είχε βοηθήσει. Ένας διάδρομος απλωνόταν μπροστά τους και όλως παραδόξως δεν υπήρχαν πάρα πολλά άτομα γύρω τους. Ακολούθησαν τον έναν και μοναδικό δρόμο που υπήρχε ο οποίος κατέληγε σε σκάλες.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Ανέβηκαν με γρήγορο βάδισμα και βγήκαν στις εξέδρες της Αρένας. Μπροστά τους βρισκόταν ένα τεράστιο στάδιο, μετά από τόσα χρόνια είχαν καταφέρει με τόσα λεφτά να φτιάξουν κάτι κατάλληλο για αυτούς τους αγώνες που αποτελούσαν το κύριο κίνητρο για να επισκεφτεί κάποιος το νησί. Το αεράκι τους έφερνε λίγο από την άμμο που ήταν στρωμένη στην μάχη του σταδίου.

Ο κόσμος δεν είχε μαζευτεί ακόμη, ο αγώνας θα αργούσε. Υπήρχαν το πολύ δέκα άτομα μέσα σε ένα τεράστιο στάδιο. Προχώρησαν παρατηρώντας τα άτομα τα οποία είχαν ήδη επιλέξει να κρατήσουν μια θέση. Το μάτι του αρχηγού της ομάδας εντόπισε μια φιγούρα ντυμένη στα άσπρα, μακριά από τους υπόλοιπους ανθρώπους να είναι καθισμένη σταυροπόδι στην μέση περίπου των θέσεων. Πλησίασε και κάθισε ακριβώς από δίπλα του.
«Φαίνεται ότι σ’ αρέσει τελικά το θέαμα αυτό, είναι μια μορφή ψυχαγώγησης για εσένα,» μίλησε ο άνδρας και η βραχνή του φωνή ακούστηκε δυνατά. Το ανέκφραστο βλέμμα του νεαρού άνδρα που ήταν ήδη εκεί έπεσε πάνω του. Ένα χαμόγελο άλλαξε τελείως το πρόσωπό του ενώ γύρισε το σώμα προς το μέρος του άνδρα.

«Φαίνεται δεν χάνεται καμία ευκαιρία να μπλεχτεί οποιοσδήποτε από εσάς και σε άλλα θέματα. Δεν σας ενδιαφέρει η προσωπική μου διασκέδαση ή οι επιλογές μου. Καλησπέρα σας, επίσης,» είπε και σταύρωσε τα πόδια του με το δεξί πάνω από το αριστερό. Ένα καμπανάκι ήχησε στην κίνηση του, ένα μικρό βραχιολάκι κρεμόταν από τον αστράγαλό του ενώ σανδάλια τύλιγαν τα πόδια του. "Υποθέτω ότι εσύ είσαι ο Aidan ή τουλάχιστον αυτό το όνομά μου αναφέρθηκε στο γράμμα που μου έστειλε ο ανώτερός σας, ο Doren; Δεν θυμάμαι πάρα πολύ καλά, η μνήμη μου με απατά," συνέχισε και σταύρωσε στην συνέχεια και τα χέρια του ακουμπώντας την πλάτη του πίσω στο κάθισμα.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

«Ναι, το όνομά μου είναι Aidan,» αποκρίθηκε και άπλωσε το χέρι του προς τον νεαρό άνδρα αλλά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση. Ο Aidan γέλασε και μια ερώτηση ακολούθησε μετά. «Και τι ρόλο παίζεις εσύ ακριβώς σε αυτό το παιχνίδι, σε αυτόν τον διαγωνισμό;»

«Εγώ; Εγώ απολύτως τίποτα. Κάποτε φρόντιζα τους ηττημένους και τους νικητές, πλέον έχω σιχαθεί αυτό το καρναβάλι που γίνεται κάθε φορά εδώ πέρα.»

«Παρόλα αυτά, βρίσκεσαι εδώ μέσα στους θεατές.»

«Πες μου, Aidan, βρίσκεις τα συμφέροντα το παν σε αυτήν την ζωή;» Όχι ήταν η απάντηση που το δόθηκε. «Εγώ όμως ναι. Και αν πρέπει να κάνω κάτι για να εκπληρώσω το σκοπό μου και να κάνω την δουλειά, θα κάνω και κάτι το οποίο δεν με ευχαριστεί.»

«Τότε ίσως έρχεσαι στα λόγια μου,» είπε εύθυμα ο Aidan.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

«Μην με δουλεύεις, ούτε να γελάς μαζί μου. Άλλωστε δεν σου έδωσα την άδεια της οικειότητας απέναντί μου. Κοιτάζω το συμφέρον μου, προσπαθώ να ακουστεί το όνομά μου περισσότερο σε αυτή την αγορά και πλέον όσο περνάει καιρός αυτό γίνεται εφικτό. Οι έμποροι, οι πελάτες μπορεί να πιστεύουν ότι εκείνοι χρησιμοποιούν εμένα, αλλά με όλη την ευγένεια που με διακατέχει δεν καταφέρουν τίποτα.»
«Αν και δεν φαίνεσαι ομιλητικός, καταφέρνεις να κάνεις το αντίθετο,» ο Aidan σχολίασε το γεγονός ότι ο συνομιλητής του μιλούσε αρκετά.
«Τι είναι καλύτερο, να μην μιλάς καθόλου ή να μιλάς πολύ; Κανένα από τα δύο θα έλεγα. Πέρα από αυτό, γνωρίζω ποια είναι αποστολή σας εδώ αλλά και εσείς την δική μου, οπότε σεβαστείτε το γεγονός ότι βρίσκομαι εδώ για δουλειά.»
«Ελπίζω η δουλειά σου να πάει καλά.»
«Μπορείτε να την παρακολουθήσετε, το θέαμα θα είναι ενδιαφέρον. Όσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι ένας θάνατος.»
Ο Aidan σήκωσε τους ώμους και ακούμπησε και εκείνος την πλάτη του στο κάθισμα.

Civilian Posts : 1359 Join date : 10/06/2011 Age : 29

Συμφώνησαν να συναντηθούν το ίδιο βράδυ μετά τους αγώνες στο πανδοχείο της μικρής πόλης, χωρίς να δείξουν αρχικά ότι έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Ο αγώνας θα άρχιζε σε πέντε λεπτά και ήδη ο κόσμος είχε γεμίσει όλες τις εξέδρες για να παρακολουθήσουν. Στο στάδιο της αρένας ακροβάτες έκαναν τα μαγικά τους για να ψυχαγωγήσουν τον κόσμο ώσπου ακούστηκε ένας δυνατός ήχος, σαν ήχος καμπάνας, ο οποίος ήχησε σε όλο το στάδιο. Ξαφνικά ο ενθουσιασμός όλων διαγράφηκε στα πρόσωπά τους και άρχισαν να φωνάζουν δυνατά.

Ένας άνδρας εισήλθε στο στάδιο και στάθηκε στην συνέχεια ακριβώς στην μέση. Ήταν εκείνος που θα ανακοίνωνε τα ονόματά των ατόμων που θα μάχονταν.

"Ο τελευταίος μεγάλος αγώνας ανάμεσα σε δύο μεγάλα πειρατικά ονόματα, ατόμων περήφανων που ήθελαν να δοκιμάσουν την δύναμή τους απέναντι στον χρόνια αντίπαλό τους." ξεκίνησε να λέει. "R.J Earl και Morow Kein!" Ζητωκραυγές ακουγόντουσαν από το κοινό στο άκουσμα των δύο ονομάτων.

» [Αρχή]Hunger and War (right on time..)
» [Αρχή-Παρελθόν]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η Αρχη[Τελος]
» [Αρχή]Η αρχή ενός καλλιτέχνη.[Παλιός χαρακτήρας]
» [Αρχή]Σε ένα τέλος έρχεται μία καινούργια αρχή...
» [Αρχη]Η εκδικηση Και η αρχη του ταξιδιου μου....(part1)[Τελος]