[Τέλος-Φρούτο] Ο Διαβολικός Καρπός

Όνομα Χαρακτήρα: Tsubasa Karasu
Παράταξη: Pirate
Bounty: 2.500.000
Story of the month: Ναι
Φήμη: 14
Τίτλος Ιστορίας: Ο Διαβολικός καρπός
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7360-topic#235008

Σύνοψη: Έφυγα απ' τη γενέτειρα μου την  Loguetown, άφού συνέβηκε εκείνο το περιστατικό με τους Marines καθώς βοηθούσα τον φίλο μου τον Ohari. Ο Δρ. Shitoron ήταν η λύση στο πρόβλημα μου μιας και μου έδωσε την δική του βάρκα για να ταξιδέψω. Το επόμενο νησί που πήγα ήταν το Commi, όπου εκεί γνώρισα έναν πειρατή ονόματι Μονόματο Kondoru και έμαθα και κάποια μικροπράγματα για τον πατέρα μου τον Taka, από δυο άσχετους πειρατές καθώς άκουγα την συζήτηση τους στο μπαρ που πήγα να ξαποστάσω. Λίγο πριν φύγω απ' το νησί ο Μονόματος Kondoru μαζί με δυο απ΄ τους άνδρες του μου έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση όμως κατάφερα να ξεφύγω χάρις την βοήθεια των Marine. Έπειτα ο επόμενος προορισμός μου ήταν το νησί με τα Σπάνια Ζωα όπου εκει βοήθησα ένα κοριτσάκι να ξεφύγει από ένα πανδοχείο που είχαν εισβάλει μερικοί πανίσχυροι και αδίστακτοι πειρατές του επονομαζόμενου "Αιματοβαμένου" Kokku. Εν συνεχεία πήγα στο Θαλάσσιο Εστιατόριο Baratie για να δειπνίσω. Ένας αδίσταχτος όμως ληστής ονόματι "Βομβαρδιστικός" Perikan εισέβαλε στο μαγαζί. Έπειτα σκότωσε έναν αθώο άνθρωπο με το μπαζούκα που είχε μαζί του. Στο τέλος κατάφερα να τον αφοπλίσω κι έβαλα ένα οριστικό τέλος στην ζωή του με ένα στιλέτο. Τώρα ο επόμενος μου προορισμός ήταν το νησί Dawn.

Όταν έφυγα απ' το Baratie, είχε ήδη νυχτώσει κι έτσι σκέφτηκα να περάσω την νύχτα μου στη μέση του ωκεανού μιας κι είχα κουραστεί τις προηγούμενες ώρες. Ο ώμος μου πονούσε αρκετά μπορούσα να πω, λόγο της κατάχρησης που του είχα κάνει στην μάχη με τον Perikan. To βράδυ στον ύπνο μου ξύπνησα αρκετές φορές μιας και με βασάνιζαν οι σκέψεις του οτι είχα σκοτώσει πλέον έναν άνθρωπο. Μπορεί να ήταν ένας αδίσταχτος δολοφόνος όμως δεν έπαβε να ήταν άνθρωπος. 'Ομως αυτό που με έκανε και ανησυχούσα περισσότερο ήταν η ευχαρίστηση που ένιωσα καθώς του αφαιρούσα την ζωή. Καθώς τελείωσα με τις βασανισμένες μου σκέψεις, αντίκρισα στεριά σε μακρινή απόσταση. ΜΕ βάση τον χάρτη μου πρέπει να ήταν η ξακουστή γενέτειρα του Monkey D. Luffy, το νησί Dawn. Επιτάχυνα την κωπιλασία μου ώστε να φθάσω γρήγορα στο νησί και να πάρω μιαν ανάσα απ' την όλη ταλαιπωρία. Καθώς έφθανα όμως στην στεριά με περίμενε μια απρόσμενη έκπληξη.

Όλο το λιμάνι φρουρούνταν από εκατοντάδες Marines. Λογικά θα είχε μαθευτεί το περιστατικό με τον Perikan και θα περίμεναν από στιγμή σε στιγμή να πέσω στην ανόητη παγίδα τους. Αφού δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τόσα πολλά άτομα αποφάσισα να κάνω τον κύκλο του χωριού και να βγω στους πρόποδες του Βουνού Colubo. Είμουν τυχερός που ήξερα μερικά γεωγραφικά σημεία του νησιού μιας κι από μικρός μου άρεσε να ασχολούμε με διάφορες γνωστές τοποθεσίες άλλων νησιών. Μου πείρε ώρα για να κάνω τον κύκλο, όμως άξιζε τον κόπο μιας και οι πρόποδες του Βουνού δεν θα ήταν καλυμμένες απ' τις Αρχές λογικά. Λένε επείσης πως το Βουνό Colubo  ήταν γεμάτο από αδίσταχτους και τρομερούς ληστές, αρα αν οι φήμες ήταν όντως αληθινές θα 'πρεπε να είμαι πολύ προσεκτικός σε ότι θα έκανα εδώ. Έδεσα λοιπόν την βάρκα μου σ' ένα δένδρο που βρίσκοτανε κοντά στους πρόποδες, όπως ακριβώς είχα κάνει και στο νησί με τα Σπάνια Ζωα.

Το τοπίο του δάσους ήταν μαγευτικό καθώς το φως του ηλίου φώτιζε τα βρεγμένα από την βροχή φύλλα και ένα ουράνιο τόξο είχε σχηματιστεί στον καταγάλανο ουρανό. Πρέπει να είχε βρέξει πρόσφατα καθώς η μυρουδιά της γης ήτα αρκετά έντονη θα 'λεγα. Μόνο η εικόνα του δάσους ήταν αρκετά καλή για να σε κάνει να χαλαρώσει και να ξεχαστείς. Ξάπλωσα στο βρεγμένο γρασίδι κι έκλεισα σιγα-σιγά τα μάτια μου. Το κελάηδημα των πουλιών μ' έκανε να χαλαρώνω ακόμα περισσότερο. Είχα τόσες σκοτούρες στο κεφάλι μου που πίστευα πως η μοίρα για μια φορά με είχε φέρει στο σωστό μέρος. Να ήταν άραγε όλοι καλά στην Loguetown; Ο Ohashi λογικά τα πρωϊνα θα ήταν εντελός μόνος του και ο Mihari θα είχε πάλι μπλεξίματα με τις Αρχές όπως πάντα. Ο Δρ. Shitoron δεν θα είχε με ποιον να τσακώνεται μιας κι είχα φύγει. Άραγε να τους έλειπα καθόλου; Εγώ δεν ήξερα πάντως αν έκανα όντως καλά που δέχθηκα την πρόκληση του Taka. Είχα διαγράψει την παλιά μου ζωή και βάδιζα σε ένα  κενό αναζητώντας έναν άνδρα που δεν ήξερα καν αν άξιζε τον κόπο.

Την ώρα που σκεφτόμουν όλα αυτά, ένας δυνατός κρότος ακούστηκε και έσπασε όλη την γαλήνια υσηχία του δάσους. Σαν κρότος από καραμπίνα μου ακούστηκε πιο πολύ και μου φάνηκε πως προερχόταν απ' την εσωτερική μεριά του δάσους. Λογικά θα ήταν κάποιος κυνηγός που κυνηγούσε το θήραμα του ή κάποιοι ληστές που θα μάλωναν για το πλιάτσικο της ημέρας. Σηκώθηκα λοιπόν, σκούπισα τον πισινό μου και την πλάτη απ' το νερό μιας και το γρασίδι ήταν βρεγμένο και μπήκα πιο μέσα στο δάσος. Καθώς προχωρούσα, άρχησα να ακούω φωνές. Μου ακουγόντουσαν πιο πολύ για φωνές άνδρών και για κάθε βήμα που έκανα οι φωνές γινόντουσαν όλο και πιο έντονες. Είμουν σε επιφυλακή μιας και δεν ήξερα τι πρόκειτε να αντικρούσα και σε περίπτωση που ήταν ληστές θα 'πρεπε να είμαι προσεκτικός για να μην καταλήξω στα θυμαράκια. Προχώρησα λίγο ακόμα κι έφτασα σ' ένα ξέφωτο. Εκεί αντίκρισα δύο άνδρες που τσακωνόντουσαν πολύ έντονα κι απ' τις ενδυμασίες τους φαίνονταν πως ήταν ληστές.

Ληστής: Kitsutsuki χαμήλωσε την καραμπίνα σου, ηλίθιε! Αυτό το φρούτο είναι δικό μου, καθώς σκότωσα ένα πλήρωμα δέκα σκατοπειρατών για να πέσει στην κατοχή μου! Δεν στο δίνω!
Καθώς τα άκουγα όλα αυτά πήγα και κρύφτηκα πίσω απ' έναν θάμνο για να 'μαι πιο καλυμμένος. Όντως, αυτός ο ληστής κράταγε στο χέρι του ένα πολύ περίεργο φρούτο σε σχήμα ανανά που ήταν ολοκληροτηκά καλυμμένο με μικρά στροβιλάκια στο κάθε του μέρος κι είχε ένα έντονο πορτοκαλί χρώμα που σου τράβαγε την προσοχή.
Εγώ: Λογικά θα είναι κάποιο τροπικό φρούτο. Μα καλά, σκότωσε δέκα πειρατές για να πάρει ένα κολοφρούτο και τσακώνεται με τον συνεργάτη μου γι αυτό; Τι λογική επικρατεί σ' αυτό το βουνό τέλος πάντων!
Είπα όλα αυτά από μέσα μου και συνέχιζα να παρακολουθώ την όλη συζήτηση μεταξύ των δύο ληστών.

Όσο συζητούσαν, ο ληστής ονόματι Kitsutsuki έστρεψε και όπλισε πάλι την καραμπίνα του στοχεύοντας τον άλλον ληστή.
Kitsutsuki: Πριν αστόχησα, δεν θα είσαι τόσο τυχερός την επόμενη φορά, Isuka! Φέρε μου το φρούτο του διαβόλου εδώ γιατί θα καταλήξεις να κοιτάς τα ραδίκια ανάποδα!
Εγώ: Φρούτο του διαβόλου; Τα φρούτα που λένε πως είναι οι ενσαρκώσεις των Θαλάσσιων Δαιμόνων; Πάντα ήθελα ένα τέτοιο από τότε που είμουν παιδί! Γι αυτό το λόγο έχει λυσσομανήσει ο άλλος ληστής ε;
Isuka: Σου το ξαναλέω για δεύτερη φορά! Δεν στο δείνω!
Τότε ο ληστής ονόματι Isuka έβγαλε ένα στιλέτο και κατευθύνθηκε προς το μέρος του Kitsutsuki. Καθώς έφθασαν πρόσωπο με πρόσωπο πριν προλάβει να μαχαιρώσει τον Kitsutsuki, αυτός του έριξε μια με το κοντάκι της καραμπίνας και τον έριξε στο έδαφος. Καθώς ο Isuka έπεφτε, το φρούτο του έπεσε απ' το χέρι και βρέθηκε κι αυτό στο γρασίδι.
Kitsutsuki: Ψόφα, σκουλίκι!
Είπε το παραπάνω και του φύτεψε μια σφαίρα στο κέντρο του κεφαλιού του. Στη συνέχεια μάζεψε το φρούτο απ' το έδαφος και χάθηκε μέσα στο δάσος.

Εγώ: Πρέπει να τον ακολουθήσω και να πάρω στα χέρια μου αυτό το φρούτο! Θα μου δώσει μεγάλα πλεονκτήματα στις μάχες μου σίγουρα και θα το χρειαστώ τώρα που η επικύρηξη μου ανεβαινει συστηματικά!
Σκέφτηκα τα παραπάνω και τον πείρα στο κατόπι σιγά-σιγά όμως ώστε να μην γίνει αισθητή η παρουσία μου. Με το ζόρι τον έφτασα καθώς πήγαινε αρκετά γρήγορα. Λογικά αφού ακόμα δεν είχε φάει το φρούτο δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα απλό τσιράκι κάποιας συμμορίας και η αποστολή του λογικά θα ήταν η απόκτηση του φρούτου και η άμμεση εξόντωση του κατόχου του. Σε κάποια φάση το δάσος άρχιζε να τελειώνει και φθάσαμε μπροστά σε ένα τεράστιο ξύλινο σπίτι. Εγώ είμουν κρυμμένος εντωμεταξύ στις τελευταίες πλέον φυλλοσιές του δάσους και κοιτούσα από 'κει! Πάνω-πάνω είχε μια ταμπέλα που έγραφε με κόκκινα έντονα γράμματα "Sukikyo" και λογικά αυτό θα ήταν το άνδρο τον ληστών. Αφού ο Kitsutsuki άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα, εγώ παρέμεινα στις φυλλοσιές για να σκεφτώ έναν καλό και έξυπνο τρόπο να πάρω το φρούτο.

Έκατσα και σκέφτηκα πολους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να αποκτίσω το φρούτο, όμως μερικοί ήταν ακραίοι κι άλλοι υπερβολικά χαζοί. Στο τέλος αποφάσησα να περιμένω να βραδιάσει και στη συνέχεια να έμπενα μέσα στο άνδρο, να έβρισκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα την τοποθεσία του φρούτου και στο τέλος να το έπρενα και να την έκανα με ελαφρά χωρίς να με έπερνε κανένας πρέφα. Έτσι σκέφτηκα κι έκανα. Αφού βράδιασε για τα καλά, έβγαλα τα παπούτσια μου και τα άφησα κάπου κοντά στις φυλλοσιές έτσι ώστε να έμπενα όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα μέσα στο άνδρο των ληστών. Στη συνέχεια πήγα προς την πόρτα. Την άνοιξα όσο πιο σιγά μπορούσα όμως αυτή πιτσικάριζε αρκετά. Την έκλεισα γρήγορα και βρέθηκα μπροστά σε έναν τεράστιο διάδρομο γεμάτο πόρτες στα δεξιά και τα αριστερά του. Αν όσες ήταν οι πόρτες ήταν κι οι ληστές, την είχα βάψει για τα καλά. Σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου και προχώρησα πιο μέσα στο άνδρο.

Καθώς προχωρούσα στον διάδρομο άκουγα δυνατά γέλια προς το βάθος.
Εγώ: Εκεί θα βρίσκονταν σίγουρα.
Ακολούθησα τα γέλια τα οποια οδηγούσαν στο τελευταίο λογικά δωμάτιο του σπιτιού, το οποιο ήταν ανοιχτό και δεν υπήρχε πόρτα(ήταν δηλαδή κάτι σαν σαλόνι). Έβαλα το κεφάλι μου στην γωνιά για να δω τι παίζει. Αφού είχα πλήρη εικόνα είδα πέντε άτομα ντυμένα στα κόκκινα να κάθονται σε ένα τραπέζι, να πίνουν σάκε και να γελάνε αδιάκοπα. Ο ένας ήταν ο Kitsutsuki που παρέδιδε το φρούτο στον αργηγό τους, έναν χοντρό άνδρα επείσης ντυμένο στα κόκκινα με τσιγάρο στο στόμα και άσχημα ζυγωματικά.
Αρχηγός: Ώστε σου έκανε τον δύσκολο ο Isuka ε; Καλά έκανες και τον έβγαλες απ' τη μέση, ούτος ή άλλος ένα άχριστο τσιράκι της Οικογένειας Robin ήτανε. Αχαχαχαχα!
Kitsutsuki: Ήταν εύκολος στόχος αρχηγέ! Την επόμενη φορά βάλε μου κάτι πιο δύσκολο να κάνω! Αχαχαχαχα!
Αρχηγός: Είσαι ένα άξιο μέλος της Οικογένειας Sukikyo, Kitsutsuki!
Αφού του είπε τα παραπάνω ο αρχηγός του έσφιξε δυνατά το χέρι μιας κι η κομπίνα έπιασε.
Kitsutsuki: Τι τύπος φρούτου είναι αρχηγέ και τι σκοπεύεις να το κάνεις; Θα το φας;
Αρχηγός: Δεν έχω σκοπό να το φάω ακόμα έως ότου μάθω τι τύπος φρούτου είναι. Προς το παρόν θα το βάλω στη κελάρι κάτω στην αποθήκη και βλέπουμε στη συνέχεια.
Εγώ: Ώστε στην αποθήκη ε; Τέλεια, τώρα που έμαθα το μέρος, το μόνο που μου μένει είναι να βρω τρόπο να μπω στην αποθήκη!

Αφού ήπιαν αρκετό σάκι κι έγιναν ντίρλα άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδάνε.
Εγώ: Θα κρατήσει για πολύ το γλέντι ε;
Αρχηγός: Kitsutsuki, πήγαινε στο κελάρι και φέρε λίγο σάκε ακόμα και να γιορτάσουμε την επιτυχία σου αγόρι μου!
Kitsutsuki: Μ... Μ... Μάλιστα αρχηγέ!
Εγώ: Καλά ε, αυτός έχει πιει τον Βόσπορο. Πρέπει να το εκμεταλευτώ.
Καθώς ερχόταν προς τη μεριά της εισόδου της αίθουσας όπου και είμουν κρυμμένος, άνοιξα την πόρτα που υπήρχε στα αριστερά μου, μπήκα μέσα και δεν πρόλαβε να με δει. Καθώς κατέβαινε τα σκαλιά για το κελάρι πήγα ξωπίσω του για άλλη μια φορά με σκοπό να τον χτυπίσω, να του πάρω τα ρούχα και να παρεστήσω αυτόν καθώς μέσα στη μέθη τους οι υπόλοιποι δεν θα με καταλάβαιναν. Στη συνέχεια θα έσπαγα στο ξύλο τα τρεία τσιράκια που θα 'χαν περισσέψει και τον αρχηγό και εν συνεχεία θα έπερνα το φρούτο και θα γινόμουν καπνός.

Αφού ο Kitsutsuki έφτασε στο κελάρι, άνοιξε την πόρτα κι έσκιψε να πιάσει δυο φλασκιά με σάκε. Τότε βγήκα απ' τη γωνιά που ήμουν κρυμμένος και του έριξα μια γροθιά στην μύτη κι έπεσε κάτω αναίσθητος ακαριαία. Τον ξεντύνω, ξεντύνομαι κι εγώ κι έπειτα φοράω τα ρούχα του ανοίγω την πόρτα απ' το κελάρι και τον βάζω μέσα.
Εγώ: Πάει ο ένας, μένουν τέσσερις.
Ανέβηκα τα σκαλιά, μπήκα στην αίθουσα κρατόντας στα χέρια μου τα δυο φλασκιά με σάκε και πλησίασα τον αρχηγό.
Εγώ: Ορίστε αρχηγέ.
Αρχηγός: Σε ευχαριστ... Για μια στιγμή, εσύ δεν είσαι ο Kitsutsuki! Ποιος είσαι; Άνδρες εισβολέας στο άνδρο!
Εγώ: Γαμώτο!
Καθώς φώναζε, του έκοψα μια γερή μπάτσα μέσ' τη μάπα κι έπεσε κάτω ξερός. Τα τσιράκια του όμως ακόμα και μεθυσμένα που ήταν είχαν στρέψει τα σιδερικά τους προς το μέρος μου χωρίς να το πάρω καν πρέφα.

Ληστής 1: Θ... Θ... Θα σε κάνουμε κόσκινο!
Ληστής 2: Ρίξτε του... στο... στο... ψαχνό!
Αφού είπαν τα παραπάνω ξεκίνησαν να μου ρίχνουν. Για καλή μου τύχη πίσω μου ακριβώς υπήρχε ένα πεσμένο τραπέζι, οπότε έκανα ένα μικρό άλμα προς τα πίσω για να καλυφθώ.
Ληστής 3: Θα σε κάνουμε του αλατιού, μπάσταρδε! Δεν θα 'πρεπε να τα βάλεις με εμάς τους Sukikyo!
Σιγά-σιγά  άρχησαν οι σφαίρες να διαβρώνουν το ξύλο του τραπεζιού και να περνάνε από μέσα, έτσι αν δεν έκανα κάτι θα πέθενα χωρίς καν να το καταλάβω. Σήκωσα με δυσκολία το τραπέζι απ' το αριστερό και το δεξί του πόδι, μιάς και με πόναγε ακόμα ο ώμος μου και το πέταξα επάνω τους. Μιας κι είχαν πιεί πολύ, τα αντανακλαστικά τους δεν λειτουργούσαν πλέον και πολύ καλά.
Ληστής 1: Που να σε πάρει!
Φώναζαν και χτυπιόντουσαν καθώς τους είχε καταπλακώσει το τραπέζι.
Εγώ: Άμα δεν το συκώνεται, μην το πίνετε παιδιά! Ευχαριστώ για το φρούτο! Άντε γειά!
Ληστής 3: Γύρνα πίσω ρε τσογάνι!

Αφού έφυγα απ' το άνδρο των Sukikyo κοίταξα τον σκοτεινιασμένο ουρανό που ήταν έτοιμος σε μερικές ώρες να δώσει την πρώτη ακτίνα φωτός.
Εγώ: Πόση ώρα άραγε να χα περάσει εκει μέσα; Έχε χάρη που ήταν ένα μάτσο βλάκες αλλιώς δεν θα το 'περνα με καμια δύναμη το αναθεματισμένο το φρούτο!
"Τι γεύση να 'χει άραγε" σκέφτηκα. Δεν ήξερα αν θα ΄πρεπε να το φάω τώρα ή μετά. Είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο πως αν φας ένα φρούτο του διαβόλου δεν μπορείς να ξανακολυμπήσεις ποτέ ξανά στη ζωή σου. Αν όντως ήταν αλήθεια αυτό δεν θα ήταν καθόλου βολικό σε περίπτωση που η βάρκα μου καταστρεφόταν, διότι θα βούλιαζα στον πάτο της θάλασσας.
Εγώ: Μήπως να μην πάρω το ρίσκο;
Μ' είχε φάει η περιέργεια όμως να δω τι ιδιότητες θα μου έδινε.
Εγώ: Πιστέυω όμως πως αξίζει το ρίσκο γιατί θα πάρω μια ξεχωριστή ιδιότητα που θα με βοηθήσει στα ταξίδια μου στην θάλασσα. Λοιπόν, θα περιμένω μέχρι το ξημέρωμα κι ύστερα θα το φάω!
Έτρεξα προς την βάρκα μου λοιπόν, ξέδεσα το σχοινί και έκανα κουπί εως ένα σημείο έξω απ' το νησί (ούτε πολύ κοντά, όυτε πολύ μακριά). Αν κοιμόμουν το βράδυ στο δάσος θα με έβρησκαν στα σίγουρα οι ληστές και τότε πέρα απ' το φρούτο θα έχανα και τη ζωή μου. Ξάπλωσα στο σκληρό και κρύο πάτωμα της βάρκας μου κι έπεσα κατευθίαν για ύπνο. Τι φρούτο να ήταν άραγε αυτό που κρατούσα στα χέρια μου;

Όνομα Χαρακτήρα:Tsubasa Karasu
Παράταξη:Πειρατής
Bounty:-
Story of the month:ναι
Φήμη:-
Beli:7000
Βαθμολογία:8/10
Παρατηρήσεις:Πολύ καλή ιστορία,ωραία πόστ και πολύ καλές περιγραφές αλλά πολύ απότομο τέλος..ξενέρωσα εκεί..  
Μόνο και μόνο για το τελευταίο πόστ θα σε έκοβα,αλλά η συνολική ιστορία ήταν πολύ ωραία   

Υ.Γ Γράψε στον χαρακτήρα σου ποιο φρούτο θες  
τα βραβεία προστέθηκαν.