[Τέλος] Η τριάδα της καταστροφής [Part 1]

Όνομα Χαρακτήρα: Jim pr
Παράταξη: Πειρατής
Bounty: 26.000.000
Φήμη: 42
Τίτλος Ιστορίας: Η τριάδα της καταστροφής
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7435-topic

Όνομα Χαρακτήρα: Goten
Παράταξη: Πειρατής
Bounty: 11.000.000
Φήμη: 25
Τίτλος Ιστορίας: Η τριάδα της καταστροφής
Προηγούμενη Ιστορία(Link): http://www.onepiecegr-rpg.com/t7444-topic

Όνομα Χαρακτήρα: Soko
Παράταξη: Πειρατής
Bounty: 1.000.000
Φήμη: 10
Τίτλος Ιστορίας: Η τριάδα της καταστροφής
Προηγούμενη Ιστορία(Link):http://www.onepiecegr-rpg.com/t7663-topic

Τελείωσε αυτή η περιπέτεια μου ήμουν έτοιμος για την καινούργια που θα ξεκινούσε. Καθώς βρισκόμουν στην μέση της θάλασσας σκέφτηκα ότι δεν ξέρω προς τα που πηγαίνω. Αλλά δεν με ένοιαζε ποτέ οπότε ούτε τώρα, καθόμουν και αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να κάνει ο αδερφός μου τώρα. Από την ώρα που έφαγα εκείνο το φρούτο αισθάνομαι σαν άλλος άνθρωπος σηκώθηκα και είδα ένα νησί. Είδα μια τεράστια βάση των marines σκέφτηκα να γυρίσω πίσω αλλά παρόλα αυτά αποφάσισα να πάω αλλά μυστικά. Έβαλα μια μπέρτα με κουκούλα για να μην με καταλάβουν εκείνη την ώρα έφτασα το λιμάνι και έδεσα την βάρκα μου.

Ξεκίνησα το κουπί αργά αργά...Δεν είχα κάποιον λόγο να βιάζομαι αλώστε ο καιρός επιτελούς ήταν καλός με ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό. Θα μπορούσα για μια φορά να απολαύσω το ταξίδι. Ένιωθα λίγο σαν τουρίστας δεν ήξερα τι θα έκανα στο νησί άλλα η ζωή πότε δεν με έχει αφήσει ήσυχο άλλα ένιωθα ήρεμος σαν εκείνη την στιγμή να είχα ωριμάσει σαν να ήμουν για λίγο ένας από αυτούς του κουλ χαρακτήρες στις ιστορίες     σαν ότι και να μου συνβει να μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Μέτα από αρκετή ωρα είδα στεριά και αντίκρισα ένα αρχηγείο μαριν πράγμα που δεν με ανησύχησε καθόλου. Ένιωθα λες και ότι και να συνέβαινε θα μπορούσα να τα βάλω με τους πάντες όλα μιαζαν εύκολα δεν ήξερα όμως άμα θα πηγαίναν όλα όπως φαίνονταν. Ήμουν έτοιμος για κάθε έκπληξη και παρ'ολα αυτά δεν φοβόμουν ούτε λίγο.

Με είχαν αλυσοδεμένο έτσι δεν μπορούσα να κάνω και πολλά. Όταν πήγα να κάνω το χέρι μου διαμάντι δεν πέτυχε. Είχα ακούσει γι'αυτές τις αλυσίδες σου απαγόρευαν να χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις του φρούτου σου και κάποιος που έχει πάρει φρούτο δεν μπορεί να τις λύσει. Τότε σκέφτηκα ότι ήταν κακό σχέδιο και ότι ο αδερφός μου δεν θα τα κατάφερνε να με ελευθερώσει μόνος του.  Ήθελα όμως να πιστεύω ότι είναι τόσο δυνατός που θα τα κατάφερνε. Όπως εγώ είχα κάνει το ίδιο με τον πατέρα μου ο ίδιος μου είχε πει ότι ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει σε εμένα.

Από την ώρα που έφτασα στο νησί όλοι με κοίταζαν περίεργα. Περπάταγα στο λιμάνι για αρκετή ώρα χάζευα τα μαγαζιά αλλά δεν είχε τίποτα που μου άρεσε. Κάθισα σε ένα μαγαζί για να φάω παράγγειλα κοτόπουλο. Αφού ήρθε το φαΐ άρχισα να τρώω καθώς έτρωγα άκουσα κάποιους τύπους να μιλάνε για εμένα. Απλά τους αγνόησα αφού τελείωσα το φαΐ άφησα τα λεφτά στο τραπέζι γύρισα και είδα στην εφημερίδα του νησιού το πρόσωπο του αδερφού μου τότε άρπαξα την εφημερίδα και διάβασα ότι τον έχουν φυλακίσει στην βάση των Marines άρχισα να τρέχω. Καθώς έτρεχα στο λιμάνι για να πάω στην βάση είχα σκημένο κεφάλι και χωρίς να το θέλω έπεσα πάνω σε ένα αγόρι.

Τα χέρια μου είχαν πιαστεί καθώς ήταν όρθια επειδή οι αλυσίδες άρχιζαν από το ταβάνι και έφτανα ως τα χέρια μου. Καθώς η ώρα πέρναγε εγώ όλο και πιο πολύ βαριόμουνα τότε ἠρθε ένας Marine και μου έδωσε νερό το έβαλε μπροστά στο πρόσωπό μου και εγώ το ήπια σαν τα σκυλιά. Μετά από λίγο μου έφερε και το φαγητό μου ήταν σκέτο ρύζι αν και δεν μου αρέσει αναγκάστηκα να το φάω γιατί πεινούσα. Προσπαθούσα να βρω τρόπους να περάσει η ώρα μου αλλά δεν έβρισκα τίποτα ήλπιζα να έρθει να με σώσει κάποιος. Ήθελα πριν πεθάνω να εκπληρώσω το όνειρό μου να φτιάξω το πιο δυνατό πλήρωμα που θα μείνει στην ιστορία όπως είχε κάνει και ο βασιλιάς των πειρατών.

Με το που έφτασα στο νησί ένα αγόρι έπεσε πάνω μου όλα φαινοντουσαν μακρινά όταν έμαθα τον νέο.

Άγνωστο αγόρι:Συν...γνωμη... Βιάζομαι να σώσω τον αδερφό μου! μου είπε και μου κούνησε νευρικά στην μούρη ένα κομμάτι εφημερίδα.

''Συνελήφθη ο πειρατής jim pr'' ήταν το μόνο που πρόλαβα να διαβάσω γιατί τότε κατεβασε την εφημερίδα και γύρισε να τρέξει.Του έπιασα τον ώμο.

Περίμενε λίγο θέλω να σε βοηθήσω!

Συμφώνησα και αρχίσαμε να τρέχουμε και οι δύο μαζί ενώ τρέχαμε προς την βάση των Marine. Καθώς τρέχαμε τον ρώτησα:

- Γιατί με βοηθάς;

- Πρώτον είσαι πειρατής και δεύτερον έχω γνωρίσει τον αδερφό σου αλλά δεν μου είχε πει ότι έχει αδερφό.

- Ούτε αυτός το ήξερε η μητέρα μας με υιοθέτησε αφού έφυγε για το ταξίδι του.

Είχαμε σχεδόν φτάσει τότε ένας Marine πετάγεται από πίσω μας και μου πιάνει το χέρι εγώ συνέχισα να τρέχω ο φίλος μου που δεν τον ρώτησα πως τον λένε κοίταξε πίσω και είδε ότι το χέρι μου είχε μακρίνει πολύ.

Απίστευτο το χέρι του είχε γίνει ελαστικό και ο μαριν συνέχιζε να το κρατάει.

ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ!
ΤΙΙΙΙΙ;;;;μου είπε και κοίταξε απορημένος. Μόλις το είδε έπιασε το χέρι το χρησιμοποιησε σαν μαστίγιο. Με μια απότομη κίνηση το σήκωσε πάνω από το κεφάλι του μαζί με τον μαριν και τον χτύπησε στο έδαφος.

ΠΩΣ;;;
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ!
''Ποιο φρούτο;'' σκέφτηκα και ξανά θυμήθηκα πως είχα κάνει τόσα πράγματα για ένα ψεύτικο φρούτο. Το ηθικό μου έπεσε για μια στιγμή άλλα αναπτερώθηκε μόλις θυμήθηκα τον σκοπό μου να σώσω τον παλιό μου φίλο.

Άκουσα μια κραυγή πόνου που ερχόταν από μακριά δεν ήξερα τι είχε γίνει. Καθώς πέρναγε η ώρα όλα κυλούσαν πιο αργά και πιο βαρετά, μετά από λίγο ήθελα να πάω προς νερού μου τότε φώναξα τον φύλακα και τον ρώτησα:

-Που πάω για να βγάλω το φορτίο μου;

- Στην τουαλέτα.

Τότε ήρθε μέσα και μου έβαλε πρώτα τις αλυσίδες που είναι κινητές και μου έβγαλε τις άλλες. Τότε πήγα τουαλέτα όταν μπήκα μέσα άρχισα να ψάχνω τρὀπους πως να ξεφύγω.

Αφού νίκησα τον Marine συνεχίσαμε να τρέχουμε δεν ήξερα πιο φρούτο είχα φάει αλλά οι δυνάμεις μου ήταν τέλειες. Φτάσαμε μπροστά από την βάση των Marines τότε κοίταξα τον φίλο μου και του είπα:

- Κρατήσου.

-Γιατί τι σκοπεύεις ν...

Έπιασα με τα χέρια μου τον τοίχο πήγα προς στα πίσω και τότε μάζευα τα χέρια μου με αποτέλεσμα να πηγαίνω με μεγάλη ταχύτητα προς τον τοίχο. Έτσι πεταχτήκαμε μέσα στην βάση ενώ είμασταν στον αέρα πηγαίναμε προς την κορυφή της βάσης.

Μια κραυγή ξεπήδησε από το στόμα μου άλλα κατάφερα να την συγκρατήσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να μην τραβήξουμε την προσοχή, άδικα όμως γιατί τότε πέσαμε με φορά πάνω στην σκεπή η οποία έσπασε για κάποιον λόγο με πάρα πολύ μεγάλη ευκολία. Έπεσα κάτω με τον ωμό μου και σχεδόν ξυστά από έμενα έπεσε και το παιδί.

WOW!!! φώναξα μην μπορώντας να συγκρατήσω αυτήν την φορά τον εαυτό μου.

Καθίσαμε ένα λεπτό για να συνέλθουμε και τότε ακούσαμε γύρω μας φωνές. Γύρω μας υπήρχαν κάπου στους 10 μαρινς. Θα μου επερνε αρκετή ώρα να το καταλάβω λόγο του σοκ άμα δεν μιλούσαν. Ένας πήγε να φύγει μάλλον για να ειδοποιήσει κάποιον ανώτερο. Ο καινούργιος μου φίλος όμως δεν το άφησε έτσι μιας και ήταν αυτός πιο κοντά στην πόρτα έτρεξε και έριξε μια κλοτσιά σε αυτόν που πήγε να φύγει.

Μετά από αυτό είχαμε μήνει όλοι ακίνητοι για πολύ ώρα και κοιταζόμασταν. Τότε λέω στον φίλο μου σκήψε όταν έσκηψε έτρεξα προς το μέρος του και πέρασα πάνω από την πλάτη του. Χτύπησα τον ένα Marine που βρισκόταν πίσω του τότε σηκώθηκε και με μια γρήγορη κίνηση έβγαλε το σπαθί του και χτύπησε στο πλευρό τον Marine που ήταν δίπλα του. Τότε άρχισε η μάχη βρισκόμουν ανάμεσα από δύο τους έπιασα και τους πέταξα πάνω στους άλλους δύο με δύναμη όταν γύρισα. Κοίταξα τον φίλο μου και είχε μπλοκάρει όλα τα σπαθιά των τεσσάρων Marine με το ένα σπαθί του. Τους πέταξε τα σπαθιά ψηλά και τους χτύπησε όλους με μια ευθεία κίνηση του σπαθιού.

Άκουγα κραυγές πόνου από έξω τότε έβγαλα το κεφάλι μου να κοιτάξω ο φύλακας που με έφερε ήταν πεσμένος κάτω πήρα το κλειδί αλλά δεν μπορούσα να ξεκλειδώσω τις αλυσίδες. Έβαλα το κλειδί στην τσέπη μου κοίταξα στα αριστερά μου και είδα τον αδερφό μου με τον παλιό μου φίλο Soko. Έτρεξα προς αυτούς και τους είπα:

- Ξεκλειδώστε τις αλυσίδες παρακαλώ.

- Φυσικά.

Έδωσα το κλειδί στον Soko και ξεκλείδωσε τις αλυσίδες. Τότε ο αδερφός μου, μου είπε:

- Γιατί ήρθες εδώ.

- Επειδή αυτό το μέρος κανονικά ήταν Κέντρο εκπαίδευσης προστασίας νησιού και πρέπει να το ελευθερώσουμε.

Πως σε πιάσανε;
Άλλη φορά αυτά, για τώρα είσαι μέσα;
Μέσα! του είπα και του χτύπησα φιλικά τον ωμό.
Λεγε λοιπόν...
Έχουν καταλάβει πως είστε μέσα;
Δεν νομίζω... του απάντησα απευθείας
Ωραία λοιπόν έξω από εδώ στον διάδρομο έχει μόνο 3 φρουρούς  θα είναι εύκολο να του νικήσουμε, να πάρουμε τα κλειδιά τους και να ελευθερωσουμε τους υπόλοιπους φυλακισμενους ώστε να τους πάρουμε μαζί μας και να κάνει την μάχη πιο εύκολη. Σκοπός μας είναι να βρούμε τον αρχηγό τους και θα δούμε τι θα τον κάνουμε. Ερωτήσεις;
Όχι...Πάμε! είπα και έβαλα την μάσκα μου!
Τους φρουρούς αφήστε τους σε εμένα!

Τότε βγήκαμε στο διάδρομο είδαμε τους τρεις φρουρούς ήταν ένας για τον καθένα. Προχωρήσαμε από πίσω τους όταν φτάσαμε χτυπήσαμε και οι τρεις τους φύλακες που βρισκόντουσαν μπροστά μας. Ο αδερφός μου πήρε τα κλειδιά και είπε:

- Θα χωριστούμε εγώ θα πάω να ξεκλειδώσω τα κελιά των φυλακισμένων και εσείς θα πάτε να βρείτε τον αρχηγό.

Εγώ και ο Soko συμφωνήσαμε κουνώντας τα κεφάλια μας. Αρχίσαμε να τρέχουμε προς τον όροφο που ήταν από πάνω μας. Πίστευα ότι ο αδερφός μου θα χρειαζόταν βοήθεια αλλά συνέχισα να ανεβαίνω χωρίς να το σκέφτομαι.

Αφού χωριστήκαμε άρχισα να τρέχω προς τον πρώτο όροφο ενώ ήμουνα στον πέμπτο όροφο που ήταν πιο πάνω όροφο. Είχα κατέβει τρεις ορόφους και είχα είδη κουραστεί. Όταν έφτασα στον πρώτο όροφο υπήρχαν πολλοί φρουροί. Έκανα την γροθιά μου διαμάντι και άρχισα να τρέχω προς τα κελιά και οι εφτά φύλακες μπήκαν μπροστά μου τότε χτύπησα τους δύο με μια μπουνιά. Και τους άλλους τέσσερις στριφογύρισα και τους πέταξα όλους με το πόδι μου. Τότε άρχισα να ανοίγω όλα τα κελιά των φυλακισμένων.

Ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο. Η πόρτα ήταν κλειστή. ''Αρχηγείο τοπικής βάσης''

Είσαι έτοιμος;
με ρώτησε ο goten.Έβαλα την μάσκα μου και απάντησα με μια λέξη
ΠΑΜΕ!
Και κλοτσάω ξαφνικά με δύναμη την πόρτα πράγμα που την έκανε να ανοίξει διάπλατα
Ένα αρκετά μεγάλο για γραφείο εμφανίστηκε μπροστά μας. Ωραία διακοσμημένο και με ωραία ταπετσαρία, όλα αυτά να δίνουν την αίσθηση του πλούτου. Μέσα καθόντουσαν ένας άντρας και μια γυναίκα. Στα μέσα της ηλικίας τους. Η γυναίκα μια ψηλή λεπτή με ξινισμένη φάτσα. Ο αντρας γεροδεμένος με μουστάκι και παρότι ήταν ακόμη σχετικά νέος είχε μια μικρή καράφλα.

ΤΙ ΚΑΝΕΤΑΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΒΡΩΜΟΠΑΙΔΑ!
είπε η γυναίκα με μια φωνή η οποία ταίριαζε στο παρουσιαστικο της.

Κοιτάζοντας την στα μάτια που ήταν άγρια και καφέ σκούρο σαν το σκοτάδι φαινόταν τρομακτική και σχεδόν δεν μπορούσα να μιλήσω. Ο Soko με κοίταξε και είδε τον φόβο στα μάτια μου και τότε με σκούντηξε ελαφριά στο μπράτσο. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και συνήλθα τότε έχοντας το κεφάλι λίγο σκυφτό ώστε να μην βλέπω τα μάτια της της είπα:

Ήρθαμε να σας νικήσουμε και να πάρουμε πίσω την βάση σας ώστε να ξαναγίνει κέντρο εκπαίδευσης του νησιού.

Γιατί πιστεύεται ότι εσείς οι δύο θα καταφέρεται να μας νικήσετε.

Τότε άρχισα να σκέφτομαι όσα με βοηθούν να συνεχίσω και για ότι πολεμάω τότε κοίταξα στα μάτια την κοπέλα με ένα σοβαρό βλέμμα και φώναξα:

Δεν έχει σημασία μόνο η δύναμη και η ικανότητα αλλά και ο λόγος που πολεμάω δεν θα απογοητεύσω κανέναν.

Αφού άνοιξα τα κελιά σκεφτόμουν πως να ξεκλειδώσω τις αλυσίδες δεν μπορούσα λόγο του ότι είχα φρούτο. Προχώρησα προς τον ένα marine και του είπα:

Ξεκλείδωσε τους φυλακισμένους αν θες να ζήσεις.

Μάλιστα κύριε.

Είπε φοβισμένα και άρχισε να ελευθερώνει τότε ήρθαν ενισχύσεις των marines. Μόλις άνοιξαν την πόρτα είδα δύο ομάδες marine να μπαίνουν στην αίθουσα. Έμεινα ακίνητος για λίγη ώρα τότε ήρθαν δίπλα μου οι φυλακισμένοι που ελευθέρωσα οι 6 από αυτούς πήραν τα σπαθιά των marine που ήταν πεσμένοι στο πάτωμα. Ορμήσαμε όλοι μαζί με μια κραυγή. Καθώς πήγαινα προς το μέρος τους έκανα την γροθιά μου διαμάντι ο ένας marine σήκωσε το σπαθί του και με μια γρήγορη κίνηση το κατεύθυνε προς το μέρος μου τότε με δύναμη ρίχνω την γροθιά μου στο σπαθί η λεπίδα έσπασε στην μέση και καρφώθηκε σε έναν άλλο marine.

Ένα απλό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Κρίμα που δεν το βλέπουν λόγο αυτής της μάσκας. Θα ήταν τόσο κουλ αλλά μιας και είχα αυτόν τον αέρα και είπα να το συνεχίσω έτσι. Τράβηξα λίγα εκατοστά μόνο έξω το σπαθί μου για να δείξω πως είμαι έτοιμος για μάχη.

Σιωπή! Ξέρετε να λέτε κάτι πέρα από ανοησίες! Πέρσα μείνε πίσω και μην ανακατευτείς θα αναλάβω εγώ αυτούς τους αλήτες!
ΑΛΗΤΕΣ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ...

Άνοιξα το χέρι μου στο στήθος του! Κατάλαβε τι ενοουσα απευθείας και σταμάτησε να μιλάει παίρνοντας ένα σκληρό αποφαστιστικο βλεμα . Τράβηξα το σπαθί μου απότομα. Την κίνηση μου ακολούθησε και ο Goten και ορμίσαμε και οι δυο με δύναμη. Ο μαριν σαν να περίμενε να κάνουμε εμείς πρώτοι κίνηση έβγαλε δυο στιλέτα και απέκρουσε τα σπαθιά μας. Τότε ο Goten προσπάθησε να του βάλει τρικλοποδιά και αυτός την απέφυγε με ευκολία πηδώντας.

Καθώς βρισκόταν στον αέρα σήκωσε πάνω τα στιλέτα και με μια γρήγορη κίνηση τα κατέβασε με δύναμη τότε έβαλα το σπαθί μου από πάνω μου και έτσι μπλόκαρα την κίνηση του. Ο Soko έτρεξε με φόρα από τα δεξιά του και με το σπαθί το κοπάνησε τα στιλέτα με αποτέλεσμα να πεταχτούν μακριά. Τότε ο marine έκανε τα χέρια του γροθιές και τα σήκωσε μπροστά από το κεφάλι του. Κοίταξα τον Soko και του έκανα νόημα με τα μάτια να του επιτεθεί. Αμέσως ο Soko όρμησε και εγώ ακριβώς από πίσω του. Ο marine έριξε μια δυνατή μπουνιά ο Soko βάζοντας το σπαθί μπροστά του αμύνθηκε αλλά από την δύναμη πήγε δύο βήματα πίσω. Τότε εγώ όρμισα και με δύναμη πήγα να τον κόψω στην μέση, ο marine έπιασε με τα δύο χέρια του το σπαθί μου. Το τράβηξε με δύναμη με αποτέλεσμα να μου το πάρει, το πέταξε μακριά και γύρισε προς το μέρος μου. Πήγε το χέρι του προς τα πίσω και χωρίς να το προλάβω να αντιδράσω με χτύπησε στο πρόσωπο η μόνη αντίδραση μου ήταν να κλείσω τα μάτια. Δεν πόνεσε όπως περίμενα. Όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα τον marine 1 μέτρο μακρά μου και ο Soko ήταν δίπλα μου όταν ξαναγύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του marine είδα το σώμα μου μπροστά του και το λαιμό μου να έχει γίνει πολύ μακρύς. Ο marine είπε:

Αποκλείεται έχεις το φρούτο του...

Συνέχισα να τρέχω προς την έξοδο του δωματίου ξαφνικά πετάχτηκαν τρεις marines μπροστά μου. Σήκωσα το χέρι μου και με μια πλάγια γροθιά τους χτύπησα και τους τρεις στο κεφάλι έτσι πετάχτηκαν στην άκρη του δωματίου. Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος δυνατός που να προσέχει τα κελιά αλλά δεν υπήρχε κανένα. Όταν έφτασα στην έξοδο του δωματίου γύρισα και κοίταξα του φυλακισμένους που πολέμαγαν. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να τους αφήσω όσο και αν ήθελα να πάω να βοηθήσω τον αδερφό μου. Τότε έσπασα την πόρτα της εξόδου με το χέρι μου που το είχα κάνει διαμάντι και την πέταξα πάνω στους marines. Έχασαν μεγάλο αριθμό ξιφομάχων και καθώς έμειναν λίγοι ήταν ακόμη πιο εύκολο να τους νικήσουμε. Τότε οι φυλακισμένοι άρχισαν να παίρνουν τα όπλα των marines που είχαν χάσει. Οι φυλακισμένοι άρχισαν να πυροβολάνε τους marines και οι υπόλοιπη που είχαν ξίφοι συνέχισαν να πολεμάνε. Αφού ήταν τόσο κοντά στην νίκη εγώ έφυγα και κατευθυνόμουν προς τις σκάλες.