[Αρχή] The Unforgiven Pirates [Τέλος]

Όταν ο κόσμος παραμέρισε είδαμε ένα γεροδεμένο άντρα με γαλόνια και μια συνοδεία από περίπου 50 marines. Εκείνη τη στιγμή λέω στον J.
"Ρε, το πλοίο που έλεγες μάλλον είναι των marines. Μωρέ λες;"
"Πόσο ηλίθιος είσαι; Έχει γεμίσει το λιμάνι με marines κι έχεις αμφιβολίες;"
"Ναι."
"Δεν ασχολούμαι."
Οι marines έρχονταν προς το μέρος μας και ο γεροδεμένος άντρας με ρωτάει: "Εσείς τα παιδαρέλια νικήσατε τον Higuma;"
"Ναι."
"Είχατε την άδειά μας;"
"Όχι!" απάντησα με ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου.
"Και χαίρεσαι που έγινες εγκληματίας;"
"Ναι." απάντησα με το ίδιο χαμόγελο.
"Είσαι ηλίθιος;"
"Ναι." απάντησε ο J.
"Ευχαριστώ. Αυτά ήθελα να μάθω." αφού απομακρύνθηκε, είπε: "Σκοτώστε τους!"

Ρώτησα τον J.: "Μπορώ;"
Ήρεμος απαντά: "Ακόμα δεν τελείωσες;"
"Μη βιάζεσαι, είμαι τραυματίας."
"Ρε δε μπα να είσαι και ανάπηρος."
Δεν του απάντησα. Βέβαια πήγα να βγάλω το Tsunami Sword, αλλά....
Το Tsunami Sword ήταν σπίτι. "Ωραία" σκέφτηκα.
Απέφυγα μερικές επιθέσεις, αλλά η πλάτη μου πόναγε. Βγήκα στο πλάι των marines και φώναξα:
"Mizu Mizu no... POUND CANNON!!!"
15 ληστές εκτός. Ένας marine επιτέθηκε, αλλά πριν με φτάσει του έβαλα τρικλοποδιά και πέφτοντας με τη μούρη στο έδαφος, λιποθύμησε. Ετοιμάζομαι για μια κατά μέτωπο επίθεση, αλλά το σώμα μου πονούσε και δεν είχε αναρρώσει πλήρως.

Έβαλα το ένα μου χέρι κόντρα στον ώμο που είχα χτυπήσει, τέντωσα το άλλο χέρι και περίμενα.
Λίγα μέτρα πριν με φτάσουν οι marines, ξανά επιτέθηκα με POUND CANNON.
To POUND CANNON ήταν η μόνη επίθεση που είχα στη διάθεσή μου. Μετά την επίθεσή μου, είχαν μείνει γύρω στους 15 marines.
"Ας σπάσουμε λίγη πλάκα." είπα στον J.
Εκείνη τη στιγμή φώναξα: "Water Sinner Karate!"
Έκανα ηλίθιες γκριμάτσες και ειρωνευόμουν τους marines.
Πήρα την στάση του πελεκάνου και εκεί περίμεναν να κλοτσήσω τον έναν απ'τους 5 marines,
αλλά χαστούκισα και ύστερα χτύπησα με γροθιές στο πρόσωπο τους δύο πλαϊνούς. Οι δύο απ'τους τρεις γύρισαν τρέχοντας στο καράβι, ενώ ο τελευταίος φώναξε "Θα πεθάνεις!" και προσπάθησε να με καρφώσει,
αλλά με διαπέρασε και ρίχνοντάς του μια γροθιά στο κεφάλι, λιποθύμησε.
Τότε μας πλησίασε ο δεκανέας...

"Oi! Oi! Gost. Καλή η πλάκα, αλλά τώρα είναι σειρά μου." είπα και σηκώθηκα απ'το παγκάκι πετώντας τους επιδέσμους μου.
" :[m003]: Ήθελα να παίξω κι άλλο..."
"Ναι, αλλά είναι σειρά μου."
"Καλά." Προχώρησα προς το μέρος του Gost, ενώ εκείνος πήγε κι έκατσε στο παγκάκι.
"Πριν αρχίσω να σας βαράω έχω μια ερώτηση. Μετά από τόσα χρόνια που μας λεηλατούσε ο Higuma, μετά από τόσες αιτήσεις για βοήθεια, εσείς πού ήσασταν;"
"Αιτήσεις; Ποιες αιτήσεις; Δεν έφτασαν ποτέ σε μας." είπε με ένα αδιάφορο ύφος ο δεκανέας.
"Ας υποθέσουμε ότι πράγματι δεν έφτασαν. Γνωρίζατε για τον Higuma, γιατί δεν κάνατε κάτι;"
"Δεν είχα τέτοιες εντολές." απάντησε με το ίδιο αδιάφορο ύφος.
"Πολύ καλά! Κάναμε εμείς τη δουλειά σας και σας κρίνουμε ανάξιους να έχετε αυτήν την εξουσία."
"Και ποιος είσαι εσύ για να το κρίνεις αυτό;"
"Είμαι αυτός που θα απαλλάξει τον κόσμο απ'την παρουσία σου." και με αυτά τα λόγια τράβηξα τα σπαθιά μου.

"Άντρες! Οπλίστε!" διέταξε ο δεκανέας και οι ακόλουθοι του με στόχευσαν με τα όπλα τους.
"Θα σας κάνω να πληρώσετε για την αυθάδεια σας κρετίνοι!!!"
"Kage no Tamashi!!!"
Οι δέκα marines πίσω του, σωριάστηκαν στο έδαφος.
"Τι;" φώναξε έντρομος βλέποντας την σκιά μου και το αποτέλεσμα της επίθεσης.
"Έφαγα το Kage Kage no Mi! Το φρούτο που ελέγχει τις σκιές και έχω σκοπό να το χρησιμοποιήσω και εναντίον σου.
Kage-Zashi!!!"
Η σκιά μου άγγιξε αυτήν του δεκανέα και περνώντας γρήγορα από πίσω του, έκανα δύο μεγάλες χαρακιές στη σκιά του.
Όταν η σκιά μου επέστρεψε στο φυσιολογικό της σημείο, δύο μεγάλα τραύματα εμφανίστηκαν κατά μήκος του marine.
Σε λίγο δεύτερα, ο δεκανέας έπεσε νεκρός. Καθάρισα τα σπαθιά μου απ'το αίμα και τα έβαλα στη θήκη τους.
"Gost! Μπορείς να πάρεις αυτό το πράγμα απ'το λιμάνι; Μου χαλάει την όλη εικόνα.."
"Yoooooosh!!!! Mizu Mizu no... POUND CANNON!!!"
Ένας γιγαντιαίος πίδακας νερού ξεχύθηκε απ'το χέρι του Gost και διέλυσε το πλοίο.

Η θάλασσα είχε γεμίσει συντρίμμια, αλλά κάτι φαινόταν στο βάθος...
"Ουυυ! Μια βάρκα. Μερικοί ζήσανε. Θα ήταν στο πλοίο και θα πρόλαβαν να απομακρυνθούν."
"Ναι, αλλά δεν πειράζει. Το 'χει η μοίρα μας μάλλον. Θα πάνε στη βάση τους και με βάση το γεγονός ότι καταστρέψαμε ολόκληρο πλοίο, θα βάλουν bounty στα κεφάλια μας. Δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο εδώ, θέτουμε σε κίνδυνο τις ζωές των συνανθρώπων μας.
Ίσως η μόνη μας επιλογή, είναι να γίνουμε πειρατές!" είπα με ένα χαμόγελο.
" :[m135]: και πώς θα μας λένε; Εγώ λέω 'Hungry Pirates'." είπε με ένα ηλίθιο χαμόγελο.
"ΟΧΙ!"
" :[m074]: "
"Εγώ έλεγα 'Unforgiven Pirates'. Πώς σου φαίνεται;"
" :[m135]: Ναι!"
"Ωραία, θέλουμε μόνο μια σημαία και μετά όπου μας βγάλει."
"Σημαία; Νομίζω έχω!" είπε με ένα χαμόγελο που έφτανε μέχρι τ'αυτιά.

Αφού αποφασίσαμε τι θα κάνουμε, κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου. Στη διαδρομή προς εκεί, συνάντησα τον Jin.
Όταν με είδε, με σταμάτησε και αφού εξέτασε τις πληγές μου, μου έριξε μια μπουνιά στο κεφάλι!
" :[m074]: :[m0153]: "
"Ανόητε, παραλίγο να σκιστούν τα ράμματα... Είπες ότι θα γίνεις πειρατής. Το ξέρεις ότι θα έχεις πολλούς κινδύνους να αντιμετωπίσεις!"
"Ναι κύριε Jin, θα είναι επικίνδυνα, αλλά θα πλεύσω και θα γνωρίσω τον κόσμο που είναι το όνειρό μου.
Συν ότι δεν έχουμε και άλλη επιλογή. Έχω να σας ζητήσω μια χάρη πριν φύγω. Μήπως έχετε άχρηστα βιβλία;
Ιατρικά βιβλία που δε χρειάζεστε πλέον; Αν είναι να γίνω πειρατής, θέλω να ειδικεύομαι στην ιατρική."
"Η ιατρική δεν είναι κάτι που μαθαίνεις από μέρα σε μέρα. Θέλει χρόνια αποστήθισης της θεωρίας και μετά να την κάνεις πράξη.
Δεν έχεις τέτοιου είδους εμπειρία. Βέβαια, μπορώ να σου δώσω μερικά απ'τα βιβλία μου για να αποκτήσεις μερικές γνώσεις,
αλλά μην κάνεις τίποτα ανόητο."
"Δεν θα κάνω, το υπόσχομαι και σας ευχαριστώ!"
"Αχχχχ! Η σημερινή νεολαία είναι τόσο απρόσεκτη.." είπε μονολογώντας καθώς πήγαινε προς το ιατρείο του.

Μετά τη συζήτηση με τον Jin, μπήκα στο σπίτι μου, μάζεψα τα απολύτως απαραίτητα και μια φωτογραφία μου με τους γονείς μου, τα έβαλα σε έναν σάκο και κατευθύνθηκα προς το λιμάνι.
"Τώρα μας λείπει μόνο μια βάρκα. Πού θα βρούμε;"
Λίγο πριν φτάσω στο λιμάνι, ο κύριος Harumo, ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας, με σταμάτησε και μου είπε: " J., πάρε αυτήν την τσάντα.
Έχει προμήθειες για περίπου μια βδομάδα. Φρόντισα να σας περιμένει μια βάρκα στο λιμάνι, οπότε θα είστε έτοιμοι να φύγετε."
"Ευχαριστώ κύριε Harumo! Γιατί μας βοηθάτε τόσο;"
"Καταρχάς μας σώσατε όλους απ'τον Higuma και τώρα κινδυνεύετε απ'το ναυτικό, οπότε θα ήταν ανήθικο εκ μέρους μου.
Κατά δεύτερον η κόρη μου δε θα μου το συγχωρούσε ποτέ :[m096]: "
"Η Elisa; Μα γιατί;"
" :[m053o]: Δε θυμάται τίποτα..."
"Τέλοσπάντων, όπως είπατε κι εσείς βιαζόμαστε. Ευχαριστούμε για όλα!!!" και έφυγα γρήγορα για το λιμάνι.
Ύστερα από λίγο είδα την προβλήτα και λίγο πιο μπροστά ήταν ο Jin. "Ορίστε τα βιβλία και μερικά υλικά για να φτιάχνεις φάρμακα.
Να τα χρησιμοποιήσεις όταν αποκτήσεις γνώσεις και να έχεις υπομονή."
"Ναι κύριε Jin, το υπόσχομαι. Είναι ώρα να φύγω. Σας ευχαριστώ για όλα!"
Δώσαμε τα χέρια και έκατσα στην προβλήτα περιμένοντας τον Gost.

Εγώ απ'την άλλη, πήγα προς το δικό μου σπίτι. Μπαίνοντας, δήλωσα "Φεύγω!".
Πάω στον πατέρα μου, ο οποίος με την σειρά του μου είπε: "Ότι χρειάζεσαι είναι στο δωμάτιό σου. Είσαι ελεύθερος!"
Όταν πήγα στο δωμάτιό μου, είδα το Tsunami Sword σε μια θήκη με πολύτιμους λίθους
και την σημαία του προπάππου μου διπλωμένη στο κρεβάτι μου. Μάζεψα ελάχιστα πράγματα,
μια φωτογραφία των γονιών μου με την μικρή μου αδερφή και έφυγα απ'το σπίτι. Δεν μίλησα σε κανένα.
Ήξεραν ότι κάποια μέρα θα ξαναγύριζα.
Ύστερα, πήγα να βρω τον J., ο οποίος μου είπε: "Έχεις την σημαία που μου έλεγες;"και του απάντησα δείχνοντας την.
" :[m207]: Τέλεια! Πού τη βρήκες;"
"Ήταν του προπάππου μου. Ήταν κι αυτός πειρατής με 90.000.000 beli για bounty. Το παρατσούκλι του 'The WaterSinner'."
"Μα αυτό είναι..."
"Ναι, απ'αυτόν το εμπνεύστηκα."

Κατενθουσιασμένος ο J. μου είπε: "Σου έχω μια έκπληξη!"
"Αλήθεια;"
"Ναι. Πάμε στο λιμάνι."
Καθώς πηγαίναμε στο λιμάνι, από μέσα μου χαιρόμουν. Ξεκίναγα μια νέα ζωή, αλλά άφηνα πίσω μου μια που δεν είχα 'χορτάσει'.
Όσο αναίσθητος (ως προς το χαρακτήρα) κι αν ήμουν, δεν μπορούσα να φύγω έτσι.
Μα έπρεπε... για το καλό της οικογένειάς μου, της αδερφής μου. Για το καλό του χωριού...
Όταν φτάσαμε στο λιμάνι, με πήγε σε μια βάρκα με ένα σκέπαστρο πάνω από το πηδάλιο και από πάνω, ένα κατάρτι.
"Δικό μας είναι;"
"Ναι"
"Ποιος μας την έδωσε; Γιατί χρήματα δεν έχουμε ούτε για δείγμα."
"Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας."
"Έχουμε αρραβωνιάσματα; Εεε; Ερωτύλε;........... :[m074]: "
"Ηλίθιε! Μη φωνάζεις, θα γίνουμε ρεζίλι!"
"Καλά :[mo65]: .. Ακόμα πονάω!"

Είχαμε βάρκα, είχαμε σημαία, είχαμε τρόφιμα. Το μόνο που μας έλειπε, είναι να φύγουμε.
"Λοιπόν, έτοιμος;"
"Ναι! Πάμε. Όπα! Μπύρα έχεις μαζί;" είπε αγχωμένος.
" :[m053o]: Μα φυσικά!"
"Yooooosh!!! Πάμε!"
Μπήκαμε στη βάρκα, λύσαμε τον κόμπο και ανοιχτήκαμε στη θάλασσα.
"Χαιρέτησες κανέναν;"
"Όχι, εσύ;"
"Τον κύριο Harumo και τον κύριο Jin! Πήρα και μερικά βιβλία για να εξασκηθώ στην ιατρική."
"Ωραία! Ας κάνουμε μια πρόποση γι'αυτό!"
" :[m023o]: Ακόμα δε ξεκινήσαμε και θες μπύρα; Ξέχνα το. Όταν ξημερώσει. Έως τότε θα μείνουμε συγκεντρωμένοι στο ταξίδι."

Η νύχτα φάνταζε μακριά και είχαμε μεγάλο ταξίδι έως το επόμενο νησί.
Δε γνωρίζαμε από χάρτες, νησιά, πυξίδες και γενικότερα ότι είχε σχέση με πλοηγία. Απλά μπήκαμε στη βάρκα κι όπου μας έβγαζε.
Αυτό που με προβλημάτιζε αυτή την στιγμή, ήταν οι marines. Αν μας επιτήθονταν τώρα, δεν είχαμε καμία ελπίδα.
Όταν μπήκαμε σε μια πορεία, είπα στον Gost να βάλει την σημαία στο κατάρτι. Απ'τη στιγμή που αποφασίσαμε να γίνουμε πειρατές, έπρεπε να τιμήσουμε την απόφασή μας αυτή, παρ'όλους τους κινδύνους.
Ύστερα από λίγο, η βάρκα μας ήταν έτοιμη και η σημαία ανέμιζε στο κατάρτι της, δίνοντας της μια άλλη λάμψη.
"Ωραία δε φαίνεται;"
"Ναι. Λοιπόν, επειδή είμαι καλόκαρδος, θα πιούμε για την νέα μας ζωή και για τη δημιουργία των Unforgiven Pirates"
"Ναιιιι! Αλλά μην κοροϊδευόμαστε... κουφάλα θες να πιεις!"
" :[m0643]: "
Βάλαμε σε δύο μεγάλα ποτήρια μπύρα και τσουγκρίζοντάς τα, φωνάξαμε "KANPAI!!!"
και αρχίσαμε να πίνουμε. Ήπιαμε ένα, δύο, τρία ποτήρια, μετά χάσαμε τον αριθμό και τελικά μας πήρε ο ύπνος.

[Τέλος]

Όνομα: Fonikokriari
Haki Points: -
Player of the Week Points: 9
Beli: 23.500
Βounty: 5.000.000


Όνομα: Gost
Haki Points: -
Player of the Week Points: 8
Beli: 22.000
Bounty: 5.000.000