επιστροφή στην Loguetown:το νεο μέλος του πληρώματος.[ΤΕΛΟΣ]

-Ελάτε στο πλοίο.είπε ο Kenshin και διέκοψε τις σκέψεις μου.Η Maya τον ακολούθησε αμέσως αλλά εγώ δεν έπραξα το ίδιο.Δίστασα να κινηθώ, δίστασα να τον ακούσω.Παρά το γεγονός ότι η βαθιά φωνή του απέσπασε στιγμιαία την προσοχή μου, το βλέμμα μου παρένεινε καρφωμένο στην πλατεία δίχως να μετατοπιστεί καθόλου, δεν στράφηκα καν να τον κοιτάξω. Είχα τις επιφυλάξεις μου, δεν ήθελα να καταφύγουμε στο πλοίο ακόμη...
-Όχι...καλύτερα να παραμείνουμε εδώ.Δεν είναι ακόμη η κατάλληλη στιγμή να επιβιβαστούμε.Πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή...Εαν δεν εμφανιστεί σε λίγο η Sakura θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πάμε να την βοηθήσουμε!αναφώνησα με τρεμάμενη φωνή ανησυχώντας για τη ζωή της.
-H Sakura δεν θα αργήσει να επιστρέψει...!είπε σίγουρος και ατάραχος ο Kenshin και με το αφοπλιστικό βλέμμα και τη σταθερή φωνή του με έπεισε.Γι'αυτό ας ακολουθήσουμε τις οδηγίες της.
-Μη χάνεις την ελπίδα σου Annie!συμπλήρωσε η Maya και με καθησύχασε.Τους ακολούθησα λοιπόν και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς το αγκυροβολημένο πλοίο που βρισκόταν μόλις λίγα βήματα μακριά.
Είχαν δίκιο...δεν έπρεπε να το βάζω κάτω, να εγκαταλείψω τις ελπίδες μου.Έπρεπε να διατηρήσω εως το τέλος την πίστη μου στην Sakura, να εμπιστευτώ στο έπακρο τις δυνάμεις της.Έτσι επιβιβαστήκαμε και οι τρεις στο πλοίο.Καθώς βαδίζαμε και αυτές οι σκέψεις διαπερνούσαν το μυαλό μου έσκυψα το κεφάλι μου και άφησα ένα ελαφρύ χαμόλγελο να εμφανιστεί αχνά στο πρόσωπό μου...ένα χαμόγελο αισιοδοξίας...ένα χαμόγελο απόλυτης εμπιστοσύνης.
-Annie!!!ήχησε δυνατά μία φωνή από πίσω μας...στρέψαμε το κεφάλι μας και αντικρύσαμε την τραυματισμένη Sakura να τρέχει μανιωδώς καθώς την πλαισίωνε ένας μεγάλο πλήθος από Marines.Μόλις μας αντίκρυσε στο ταλαιπωρημένο και ματωμένο πρόσωπό της εμφανίστηκε αβίαστα ένα χαμόγελο ανακούφισης...!

μόλις τους είδα ένιωσα λες και έφυγε ένα βάρος απο μέσα μου...ήταν καλά...!όμως υπήρχε σοβαρό πρόβλημα με όλους αυτούς που με ακολουθούσαν, τα καλά νέα ήταν οτι ο σμόκερ δεν φαινόταν πουθενα...ποιος ξέρει γιατι...ένιωθα τις δυνάμεις μου να μην με βαστάνε άλλο...σταμάτησα μπροστά στο πλοίο για να πάρω μια ανάσα αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει πως οι πεζοναύτες ήταν τόσο κοντά μου, μέλλονταν όμως να το ανακαλύψω αφού σταμάτησα καθώς ένα κατάνα διαπέρασε την καρδιά μου. για καλή μου τύχη μάλλον ο ανόητος μαριν δεν ήξερε την ιδιότητα του φρούτου μου...έπιασα την λεπίδα με το χέρι μου και την τράβηξα πιο βαθιά μέσα μου με αποτέλεσμα ο μαριν να κολλήσει σχεδόν στην πλάτη μου. άκουγα την φωνή του να τρέμει τρομαγμένη και αυτό μου άρεσε γιατί έσπερνα τον φόβο ακόμη και μετά απο όλα αυτά!για άλλη μια φορά τράβηξα το κατάνα με την κόκκινη λεπίδα και έσπειρα τον θάνατο τρυγύρω. η maya Και η annie πήδηξαν απο το πλοίο και βοήθησαν και αυτές στην μάχη που γινόταν...όμως όσους και αν σκοτώναμε έρχονταν όλο και περισσότεροι...σε λίγο θα πέφταμε κάτω απο την εξάντληση έτσι η μάγια φώναξε στον kenshin
<ρίξε μας κάβους!!! δεν μπορούμε να τους απωθήσουμε όλους αυτούς!!!!>και ο Kenshin μας πέταξε τρεις κάβους. εμείς ευθύς σπεύσαμε να ανέβουμε. τα κορίτσια τα πήγαιναν καλά και ανέβηκαν αμέσως εγώ όμως ήμουν πολύ κουρασμένη, έτσι ο κενσιν τράβηξε τον κάβο μου ώστε να με ανεβάσει.
<φεύγουμε τώρα!!!!> έδωσα διαταγή και έτρεξα στο πηδάλιο ενώ οι άλλοι ετοίμασαν τα πανιά....είχα πανικοβληθεί. πίστευα πως δεν θα καταφέρναμε να βγούμε ζωντανοί απο αυτή την ιστορία...αν βγαίναμε όμως είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα ζητούσα απο την annie να γίνει μέλος του πληρώματός μας....

Αφού απωθήσαμε επιτυχημένα τους αντιπάλους μας στην ξηρά, επιβιβαστήκαμε σύσσωμοι, ταχύτατα στο πλοίο.Καθώς σηκώσαμε γοργά άγκυρα και αρχίσαμε να πλέουμε, βρεθήκαμε ξανά αντιμέτωποι με τον εχθρό, αλλά αυτή την φορά το πεδίο της μάχης ήταν η θάλασσα.Δύο πλοία των Marines εμφανίστηκαν από το πουθενά και μας ακολούθησαν.H Sakura ανέλαβε την πλοήγηση του πλοίου και με επιδέξιους χειρισμούς και ελιγμούς κατόρθωσε επιτυχημένα να αποφύγει τα πρώτα πυρά των εχθρών.
-Ήρθε η ώρα για μάχη.Το δύσκολο κομμάτι πέρασε...δεν γίνεται να χάσουμε τώρα!είπε και γέλασε ηχηρά με έναν υποτιμητικό τόνο.Κράτησε σταθερά το τιμόνι στα χέρια της.Τα λόγια της και οι επικίνδυνοι ελιγμοί ενός από τα πλοία των Marines μας παρακίνησαν να ετοιμάσουμε γρήγορα τα κανόνια και να λάβουμε θέσεις μάχης.
-Ωραία...επιτέλους λίγη δράση!είπε ο Kenshin χαμογελώντας ελαφρά και έβγαλε το ξίφος του από τη θήκη.Η Maya έτρεξε να ρίξει τις πρώτες κανονιές στους αντιπάλους και εγώ την ακολούθησα.Η Sakura σταμάτησε λοιπόν το πλοίο μας απέναντι σε εκείνο των Marines και ανακήρυξε την αρχή της διαμάχης.
Η Maya και εγώ πυροδοτήσαμε τα κανόνια που άρχισαν να χτυπούν ακατάπαυστα και να προκαλούν λόγω της πείρας ξκαι της δεξιοτεχνίας της Maya σοβαρά πλήγματα και στα δύο εχθρικά πλοία.Ο εκκωφαντικός ήχος των κανονιών και η μυρωδιά του μπαρουτιού σε συνδυασμό με τη καταβύθιση του πρώτου πλοίου των Marines καταστούσαν το βομβαρδισμένο τοπίο αποκρουστικό.Αλλά παρά τους θανάτους που προκαλούσαμε όλοι αντικρύζοντας το κοντινό εχθρικό μας πλοίο να καταστρέφεται σχετικά εύκολα και να βυθίζεται σταδιακά μέσα στη θάλασσα αναθαρρέψαμε.Το θέαμα του κατεστραμμένου πεδίου της μάχης λειτουργούσε ως καταλύτης για τη δύναμη, το σθένος και την αυτοπεποίθηση μας.Οι περισσότεροι Marines που είχαν καταφέρει να επιβιώσουν απο τα πολλαπλά και επανειλημμένα χτυπήματά μας κολυμπούσαν με όλη την δύναμη που τους είχε απομείνει και επιβιβάζονταν στο διπλάνο πλοίο το οποίο παρέμενε ακόμη σχεδόν αλώβητο.Ο επόμενος όμως στόχος μας ήταν αυτό...

Το επόμενο καράβι λοιπόν πλησίαζε όλο και περισσότερο προς το μέρος του ακίνητου μας πλοίου με την πεποίθηση ότι δεν θα συναντούσε το ίδιο τέλος με το προηγούμενο.Οι αναρίθμητες κανονιές από μέρους των εχθρών συνεχίζονταν ακατάπαυστα αλλά χάρη στη δεξιοτεχνία της πλοηγού και την καλή μας τύχη δεν μας προκαλούσαν σοβαρά χτυπήματα.Τα περισσότερα αστοχούσαν λοιπόν και κατέληγαν με ορμή να βομβαρδίζουν την επιφάνεια της ταραγμένης θάλασσας.Ξαφνικά παρατηρήσαμε ότι μας τελείωσαν τα βόλια και τα πυρομαχικά και αδυνατούσαμε να πυροδοτήσουμε τα κανόνια δίχως τα απαραίτητα πολεμοφόδια.Έτσι έπειτα από παρακίνηση μου αποφασίσαμε να αναγάγουμε την αναμέτρηση σε άλλο επίπεδο για να ξεμπερδέψουμε πιο γρήγορα.Έτοιμαστήκαμε λοιπόν να πολεμήσουμε τον εχθρό κατα μέτωπο.Πλησιάσαμε αρκετά το πλοίο μας στο δικό τους και ρίξαμε σκοινιά στοχεύοντας να προσδεθούν στο κατάστρωμα.
-Πάμε! Ήρθε η ώρα να παλέψουμε σοβαρά...είπα και χαμογέλασα στην Sakura που άφησε το πηδάλιο έτοιμη να ριχτεί στη μάχη.Εισβάλλαμε λοιπόν όλοι μαζί στο πλοίο των εχθρών και αρχίσαμε να το λεηλατούμε.Εγώ κρατούσα σταθερά το σπαθί μου, το έπαθλο από την αναμέτρηση με την Tashigi και μαχόμουν με μανία.Αντιμετώπιζα με ορμή όποιον βρισκόταν μπροστά μου, αφήνοντας πλήθος ηττημένων και πληγωμένων εχθρών στο πέρασμά μου.Η μυρωδιά του αίματος και η λαίλαπα του πολέμου με είχαν μεθύσει...Η Sakura κομμμάτιαζε ανελέητα όλους τους εχθρούς που αντίκρυζε μπροστά της.Το πρόσωπό της είχε λάβει μία έκφραση ευχαρίστησης και απόλαυσης, έμοιαζε να απολαμβάνει αυτό που έκανε...Η Maya με το πιστόλι της σημάδευε και σκότωνε στην στιγμή όποιον Marine τολμούσε να την πλησιάσει ενώ o Kenshin, παράλληλα με τις αλλεπάλληλες επιθέσεις που πραγματοποιούσε στην παράταξη των εχθρών κατέστρεφε τα ζωτικής σημασίας κομμάτια του πλοίου.Σε λίγο όλοι οι εχθροί μας ήταν παρελθόν...Έτσι τοποθετήσαμε το λίγοστο μπαρούτι που είχε απομείνει στο αμπάρι του συνεθλιμμένου πλοίου και πριν εγκαταλείψουμε τα συντρίμμια του το ανατινάξαμε ολοσχερώς!Καθώς επιστρέψαμε πάλι πίσω στο καράβι μας και αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε, αντικρύσαμε νικητές πια το πλοίο να τυλίγεται στις φλόγες, σε λίγο δεν είχαν απομείνει από εκείνο παρά μόνο στάχτες.
Όταν γυρίσαμε στο πλοίο και αναπαυόμαστε πια από την κουραστική μάχη παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου την Sakura...βρισκόταν στην πρύμνη του πλοίου ολομόναχη και έπινε ρούμι...έδειχνε τόσο μελαγχολική και έτσι αποφάσισα να την πλησιάσω.

καθόμουν και απολάμβανα το ρούμι μου.....αυτή η μέρα με είχε κουράσει πάρα πολύ όμως ακόμα και ο ύπνος δεν θα με χαλάρωνε τόσο όσο ένα μπουκάλι με το λατρεμένο μου ρούμι....άκουσα βήματα πίσω μου. κατάλαβα πως κάποιος ερχότανε αλλά δεν γύρισα.
<πώς πάει?> είπε η annie χωρίς να με κοιτάει αλλά κοιτάζοντας μαζί μου το άπειρο της θαλάσσης...
<χμμμ θα έλεγα πως την παλεύω,....>της απάντησα ξερά ...δεν είχα όρεξη για κουβέντα.
<χμμμ μάλλον δεν εχεις όρεξη να μιλήσεις...πάω μέσα να σε αφήσω και στην ησυχία σου....απάντησε εκείνη απογοητευμένη....ίσως να μην ήταν η κατάλληλη στιγμή αλλά αποφάσισα να της κάνω την πρόταση που είχα στο νου μου...
<δεν θα μακρηγορήσω...αλλά σε συμπάθησα...και συνεργαστήκαμε καλά...οπότε αν θέλεις..και δεν ανοίκεις πουθενά...και αν είσαι διατεθειμένη να κάνεις να κινδυνεύσει η ζωή σου...μπορείς να μπεις στο πλήρωμά μας...μείνε....>της είπα...ένιωθα δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά μου ..αλλά προσπάθησα να μην φανεί το πρόσωπό μου...δεν ήθελα να με δει άλλο έτσι...
<θα το ήθελα πολύ σάκουρα...σε ευχαριστώ..πάω μέσα τώρα ...να σε αφήσω μόνη σου...! καλη σου νύχτα..!> μου απάντησε η annie. να και κάτι καλό που είχε γίνει λοιπόν...απέκτησα μια νέα φ'ιλη και σύντροφο!!ύπια μια γουλιά απο το ρούμι μου και ψιθύρισα σιγανά
Fifteen men on a dead man's chest
Yo ho ho and a bottle of rum.....

Drink and the devil had done for the rest
Yo ho ho and a bottle of rum.....καθώς έχυσα το υπόλοιπο ρούμι στην θάλασσα.....έχε γεια φίλε μου,....



οι άσχημες καταστάσεις είναι πιο συχνές στην ζωή απ ότι οι όμορφες...συμασία έχει να μην το βάζουμε ποτέ κάτω ότι και να γίνει και α μην ξεχνάμε πως μηδέν κακόν αμιγές καλού

Όνομα: sakura-Melody D. Annie
Haki Points:--
Player of the Month Points: 8-8
Beli: 25.000-25.000
Bounty/Fame Points:+5.000.000-+5.000.000
Παρατηρήσεις: Πολύ καλή ιστορία και πάρα πολύ καλά πόστ.
Δεν πήρατε το maximum καθώς χρειάζεστε περισσότερο διάλογο και όχι τόση στεναχώρια στην ιστορία σας...προσπαθήστε να την κάνετε πιο ευχάριστη.