[ΤΕΛΟΣ] ο πληρωμένος δολοφόνος:Απέλπιδα βοήθεια σε ανέλπιστη φίλη (μερος β)

η μάχη μας πήγαινε καλά. κάπου στους είκοσι με τριάντα μαρίς είχαν ήδη βγει οφφ...αν ακι είχαμε περίπου τους διπλάσιους απέναντί μας θα μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα εύκολα. τότε ξαφνικά ακούστηκαν φωνές που έρχονταν απο πίσω μας... όλα έγιναν πολύ γρήγορα, δεν κατάλαβα το πού πώς πότε γιατί.
το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν μια τσιρίδα . η φωνή της μάγια. γύρισα πίσω και αμέσως την είδα. ένας μαρίν την είχε πιάσει απο τον λαιμό και την σημάδευε με ένα όπλο στο κεφάλι. καμια 15αριά μαρίς ακόμη την σημάδευαν. πάγωσα. ένιωσα το αίμα μου να θερμαίνεται , τις φλέβες μου να διαστέλλονται. με έλουσε κρύος ιδρώτας. μία ορμητική μανία απλώθηκε σε όλο μου το κορμί αναμειγμένη με φόβο απελπισία. θα την σκότωναν. θα σκότωναν το τελευταίο άτομο που μου είχε απομείνει.
<οχι!!!!! αφήστε την ήσυχη!!!!!!θα σας σκοτώσω όλους!!!> ούρλιαξα πάνω στην κρίση απελπισίας μου.... ο μαρίν που την κρατούσε χαμογέλασε για την επιτυχία του.
<θα την αφήσουμε να ζήσει μόνο αν παραδωθείς εδώ και τώρα!!!!> είπε ο μαρίν. μου πήρε λίγα λεπτά να σκεφτώ. αν έκανα την παραμικρή κίνηση θα την σκότωναν. ο μόνος τρόπος για α την σώσω ήταν να παραδώσω τον εαυτό μου. η αδρεναλίνη ανέβηκε στα ύψη. πέταξα κάτω τα όπλα μου και γονάτισα με ψηλά τα χέρια. δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια μου. θα έκανα τα πάντα για να την σώσω. ο μαρίν δίπλα σε αυτόν που σημάδευε την μάγια με σημάδεψε με το όπλο του .....τότε ένας δυνατός κρότος ακούστηκε και ένιωσα ένα κάψιμο στο στομάχι....ένας τρομερός πόνος με διαπέρασε. τα μάτια μου άρχισαν να θολώνουν όχι όμως απο τα δάκρυα.....είδα την μάγια να χτυπιέται σαν τρελή ουρλιάζοντας το όνομά μου...περίμενα να γίνει η υπόσχεση που έδωσε ο μαριν πραγματικότητα , όμως εκείνος γέλασε σατανικά δυνατά...τόσο δυνατά που διαπέρασε τα αυτιά μου...δεν μπορούσα να κουνηθώ... έδεσε τα χέρια της μάγιας και την έβαλε ακριβώς δίπλα μου. εκείνη έκλαιγε...εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένη στο έδαφος. τότε την σημάδεψε ξανάη καρδιά μου χτύπησε δυνατά και τα συναισθήματα που ένιωθα πριν έγιναν ολοένα πιο δυνατά....θα σκότωνε την μάγια και εγώ δεν είχα την δύναμη να κουνηθώ. τότε το μυαλό μου μίλησε. με ρώτησε τι κάνεις? δεν μπορείς να την αφήσεις να πεθάνει! σήκω και πήγαινε να την σώσεις!!!! και η καρδιά μου έκανε σαν τρελή . ήθελα τοσο πολύ να σηκωθώ τότε ήταν σαν πολλά αόρατα χέρια να με σήκωσαν σαν να ένιωσαν τη δύναμη της θέλησης που με είχε κατακλείσει και να ήρθαν τα φαντάσματα του παρελθόντος, οι νεκροί φίλοι και οικογένειά μου να με βοηθήσουν. πετάχτηκα και μπήκα μπροστά στην μάγια όταν ο δεύτερος κρότος ακούστηκε... άλλο ένα κάψιμο διαπέρασε τον ώμο μου και έπεσα κάτω σφαδάζοντας απο τον πόνο.

o σύντροφός μου με είχε αγκαλιά... με είχε βοηθήσει....έριξε κάτι στους μαρινς. πάλι καλά, έκανε και μια δουλειά σωστά.....
πετάχτηκα και ένας τρομερός πόνος ξέσκισε το κορμί μου. βρισκόμουν σε ένα μεγάλο κρεβάτι, δίπλα στην μάγια που κοιμόταν ακόμη..ακούμπησα την κοιλιά και τον ώμο μου. σιγά σιγά το μυαλό μου είχε αρχίσει να ξεδιαλύνει. είχα φάει στην βάση δύο σφαίρες...και απ όσο θυμάμαι ο ανώνυμος σύντροφός μου μας έσωσε εμένα και την μάγια... κοίταξα δεξιά και αριστερά. το δωμάτιο μου ήταν γνώριμο....ήταν αυτο που με είχε φέρει την προηγούμενη νύχτα ο γλυκούλης!!!!
<μα που είναι?!> είπα σιγανά. ακόμη περιεργάστηκα το σώμα μου. στα σημεία που οι σφαίρες με είχαν διαπεράσει είχα ράμματα και γάζες...η μάγια ευτυχώς ήταν σώα και αβλαβής.
κοίταξα έξω απο το παράθυρο. ήταν νύχτα...για πόσες ώρες κοιμόμουνα άραγε?
πάτησα το κουμπάκι που ήταν στον τοίχο με το οποίο καλούσα τον φώτη. πράγματι λίγα λεπτά μετά ήρθε
<ξύπνησες βλέπω.,.... κοιμάστε εδώ και δέκα ώρες...εκείνος ο τύπος με τα τατουάζ κάτω απ τα μάτια σας έφερε εδώ...> είπε ο φώτης...εγώ δεν μίλησα.
<α!! πάρε αυτό το κολιέ...μου το άφησε ο τύπος για εσένα. μου είπε κάτι για καρχαρίες και φυλαχτά αλλά δεν κατάλαβα...> συνέχισε ο φώτης. εγώ άρπαξα το κολιέ και το περιεργάστηκα...ήταν απο δερμάτινο λουράκι και είχε περασμένες δύο σφαίρες. νομίζω πως αυτές είναι οι σφαίρες που έφαγα.... σκέφτηκα.
<δεν πειράζει κατάλαβα εγώ τι εννοούσε...> είπα στον φ΄ώτη και του χαμογέλασα.
είχα καταλάβει τι εννοούσε .,..όπως ακριβώς με τους καρχαρίες λένε πως αν σε δαγκώσει και μετά κάνεις το δόντι του κολιέ δεν θα κινδυνεύεις να σε ξαναδαγκώσει....

ανασηκώθηκα και σκούντηξα την μάγια.
<μάγια ξύπνα! πρέπει να φύγουμε....σίγουρα μας ψάχνουν!> είπα εγώ στην μάγια και εκείνη ανασηκώθηκε. εγώ σηκώθηκα και πήγα να φορέσω την καμπαρτίνα και τα όπλα μου. οι πληγές μου πονούσαν αλλα χάρις στον σύντροφό μου θα γινόμουν καλά. έτσι ντυθήκαμε γρήγορα και με όσο πιο γοργό βήμα γινόταν - αφου με το ζόρι περπατούσα- κινηθήκαμε προς το πλοίο. τελικά καταφέραμε να φτάσουμε και να επιβιβαστούμε χωρίς να μας πάρουν πρέφα...
ανοίξαμε τα πανιά και ξεκινήσαμε. σκφτόμουν πως πηγαίναμε για να διασκεδάσουμε αλλά πάλι καταντίσαμε να μπλέξουμε...άναψα ένα τσιγάρο. η μάγια ήρθε και κάθισε δίπλα μου ακουμπώντας με απαλά στην πλάτη και κοιτάζοντας με με ενα πλατύ χαμόγελο. δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε....καταλάβαινα οτι έλεγε πως ήμουν τυχερή...

είναι καλό να βρισκόμαστε πάντα δίπλα στα άτομα που μας χρειάζονται...όμως ότι δίνουμε παίρνουμε. και δεν χρειάζεται πάντα να προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας, αφού έχουμε άτομα που είναι πρόθυμα να μας βοηθήσουν...

Όνομα: Sakura
Haki Points: -
Player of the Month Points: 9
Beli:30 .000
Bounty/Fame Points: 3.000.000
Παρατηρήσεις: Καμια απολυτως... την απολαυσα...