[Αρχή] Grudge! Resisting The Bloodthirst!

Link προηγούμενης ιστορίας:

Περίληψη Προηγούμενων:

"Κοίταξα την ομάδα Marine ακόμα μία φορά καθώς απομακρυνόμουν από την μάχη που ξέσπασε. Ο αρχηγός της ομάδας μας φαινόταν ακόμα, πράγμα που μου έδινε ελπίδες μέσα σε όλες τις κραυγές και τις κλαγγές των σπαθιών. Και τότε, βλέποντας την γεροδεμένη πλάτη του, μία λεπίδα εμφανίστηκε από εκεί, ανοίγοντας μία τεράστια σχισμή στην στολή του. Αμέσως μετά, τον κάρφωσαν άλλα δύο σπαθιά, ένα σε κάθε πλευρό και τέλος τον πυροβόλησαν ανελέητα. Γύρισα πάλι προς τον δρόμο αλλά στην άλλη άκρη βρήκα τον Shiroyasha. Με κοιτούσε με ένα άδειο βλέμμα. Τότε βρέθηκε μόλις ένα μέτρο μακριά μου. Με σημάδεψε με τα ίδια μου τα πιστόλια στο κεφάλι και πάτησε την σκανδάλη."

Πετάχτηκα όρθιος στην ξύλινη βάρκα μου. Ο λαιμός μου είχε πιαστεί από την άβολη στάση που είχα υιοθετήσει στον ύπνο μου. Ο ίδιος εφιάλτης κάθε φορά, κάθε βράδυ που με έπαιρνε ο ύπνος, κοιτάζοντας την μαυρίλα που με περίκλυε. Οι συνεργάτες μου σφαγιάζονταν ένας προς ένα από τους αντιπάλους, ενώ εγώ στο τέλος πέθαινα από έναν παλιό φίλο, από τα ίδια μου τα όπλα. Ο ήλιος άρχιζε να φωτίζει την θάλασσα, καθώς ξεπρόβαλε από τον ορίζοντα. Πάνε πέντε μέρες από τότε που έφυγα από το Avalon. Οι Marine κατά την διάρκεια της αποστολής μου μου είχαν μεταφέρει ρούχα και τρόφιμα πάνω στην βάρκα που είχα αφήσει στην ακτή όταν έφτασα εκεί. Μου έδωσαν ακόμα και ένα έντυπο με την επίσημη αποστολή που μου ανατέθηκε.

Ο αρχηγός της βάσης μας μου είχε πει πάνω κάτω τι να κάνω. Στην σκέψη του, ήρθαν στο μυαλό μου οι αναμνήσεις από τα συντρίμμια της κατεστραμένης βάσης. Είχαν διαλυθεί τα πάντα εκεί. Τα πτώματα των Marine κείτονταν είτε τραυματισμένα ή αποκομμένα από τα μέλη τους. Άλλοι βρίσκονταν καταπλακωμένοι από τόνους τσιμέντου. Δεν θα ξεχνούσα την τραγωδία εκείνης της ημέρας ποτέ μου. Άλλο ένα γεγονός, έτσι, γράφτηκε στο σκοτεινό παρελθόν μου. Πολλά από αυτά, οφείλονταν στην αδυναμία μου και στην αφέλειά μου. Δεν ήμουν όσο δυνατός χρειαζόταν για να μπορέσω να πολεμήσω μόνος μου και να μην βασιστώ σε άλλους για την ζωή μου. Η γροθιά μου σηκώθηκε πάνω από τον ώμο μου και βάρεσε με δύναμη το τοίχωμα της βάρκας. Τα μάτια μου άνοιξαν καθώς σκεφτόμουν την πορεία που θα έπαιρνα. Δεν θα συνεργαζόμουν με κανέναν ξανά. Τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Όσοι εμπλέκονται στην ζωή μου και στις πράξεις μου, τείνουν να ακολουθήσουν και την μοίρα μου. Θα δούλευα ολομόναχος, χωρίς την βοήθεια κανενός. Και για να αποδείξω στον εαυτό μου πως είμαι σε θέση να επιτύχω κάτι τέτοιο, θα πρέπει να ολοκληρώσω και την αποστολή μου. Θα έσφαζα όλους τους πειρατές που δημιούργησαν τόσα προβλήματα στο νησί μου!

Άλλες δύο μέρες πέρασαν μέχρι που το νησί κλειδώθηκε στα μάτια μου. Έπιασα το κουπί και άρχισα να κάνω όσο πιο γρήγορα και δυνατά μπορούσα. Μέσα σε δύο ώρες είχα φτάσει στην πρώτη του παραλία. Τράβηξα έξω την βάρκα και την άφησα εκεί. Άφησα πάνω της και την στολή των Marine. Οι μελλοντικές μου πράξεις μπορεί να αφορούσαν τους Marine αλλά σίγουρα αυτή τη φορά δεν θα το έκανα για χάρη τους. Δεν θα χρησιμοποιούσα τις στολές τους ώστε να τους σκοτώσω για την Κυβέρνηση, θα τους σκότωνα για χάρη όλων των αθώων που πέθαναν στα πόδια τους και φυσικά, για εμένα. Τα πιστόλια μου και το μοναδικό μου σπαθί ήταν όλα έτοιμα να γευτούν το αίμα τους. Όμως, κάποιος από αυτούς θα έμενε σίγουρα ζωντανός. Και όχι γιατί θα ξέφευγε από την οργή μου, αλλά γιατί έπρεπε να μάθει τι πραγματικά σημαίνει πόνος και απόγνωση. Έβαλα το ειδικό κάλυμμα του ματιού μου στην τσέπη μου και ξεκίνησα να βρω τους καταδικασμένους πειρατές. Είχαν το πλεονέκτημα στους αριθμούς αλλά αυτό δεν με ενδιέφερε. Σίγουρα θα υπήρχε κάποιος τρόπος να αποτελειώσω τους σκοπευτές τους χωρίς να με γρατζουνίσουν. Για τους υπόλοιπους δεν υπήρχε πρόβλημα και δεν ανησυχούσα καθόλου. Ούτε καν που θα έφταναν κοντά μου για να με σκοτώσουν. Ο πόλεμος στο Barrie μου έδειξε πόσο αδύναμοι ήταν.

Το νησί είχε αρκετά χαρακτηριστικά. Πρασινάδα παντού μοιρασμένοι στις απέραντες εκτάσεις λόφων και βουνών. Για αρχή αποφάσισα να ανέβω σε ένα ψηλό σημείο ώστε να προσδιορίσω καλύτερα την θέση μου και ίσως να βρω ίχνη των πειρατών. Μόλις έφτασα εκεί και κοίταξα προς την παραλία, βρήκα αυτό που έψαχνα. Ήταν τρία πειρατικά πλοία εκ των οποίων το ένα ήταν αυτό που είχε ανέβει ο καπετάνιος τους και είχε εξαφανιστεί. Από την άλλη πλευρά, παρατήρησα μικρούς οικισμούς και λίγες ανθρώπινες κινήσεις σε αυτό. Δεν ήθελα να τους ενοχλήσω καθώς δεν έπρεπε να χαλάσω και τις σχέσεις μου μαζί τους, όπως επίβλεπε η Κυβέρνηση στην αποστολή που μου έδωσε. Δεν είχα αρκετές πληροφορίες για τους ανθρώπους που έμεναν εδώ, εκτός από το γεγονός ότι ήταν άριστοι χρήστες του σπαθιού. Χωρίς να χάσω χρόνο, κατευθύνθηκα προς τα πλοία με ταχύτατο ρυθμό. Λίγη ώρα αργότερα, είχα φτάσει κοντά τους και επιθεώρησα την κατάσταση. Έμεινα έκπληκτος όμως από το αποτέλεσμα. Στον χώρο μπροστά από τα αραγμένα πλοία βρίσκονταν μόνο καμιά πεντάρα πειρατές οι οποίοι έπαιζαν διάφορα παιχνίδια γύρω από ένα τραπεζάκι. Το μάτι μου στράφηκε στα πλοία τους. Υπήρχαν πολλές πιθανότητες να ήταν μέσα στα πλοία όλοι τους. Αν θυμάμαι καλά, οι πειρατές που ξέφυγαν μαζί με τον καπετάνιο τους δεν ήταν οι μόνοι από την συμμαχία τους που δεν επιτέθηκαν στο Barrie.

Άρα στην χειρότερη, είχα να κάνω με περισσότερους. Έμεινα στην ίδια θέση για αρκετά λεπτά, κοντεύοντας το μισάωρο. Καμία διαφορετική κίνηση. Τα μόνα άτομα που υπήρχαν εκεί ήταν αυτοί οι πέντε. Εξέτασα τον περίγυρό τους για να βρω ανοίγματα για κάθε περίπτωση. Αν μπορούσα να στήσω παγίδα, τότε η δουλειά μου θα τελείωνε γρηγορότερα και πιο ήσυχα. Όμως ο κατηφορικός δρόμος προς τα εκεί δεν μου την χάρισε. Χωρίς άλλη επιλογή, σηκώθηκα και πλησίασα ήρεμα. Δεν ήμουν σε απόσταση βολής καθώς απείχαν αρκετά από το σημείο που είχα καθίσει. Η ώρα είχε φτάσει για να ξεκινήσω την επίθεσή μου. Σημάδεψα τον κύκλο που είχαν φτιάξει και ετοιμάστηκα να πατήσω τις σκανδάλες των πιστολιών μου. Λίγο πριν τις σπρώξω, ένας εκωφαντικός ήχος ακούστηκε σε ολόκληρη την περιφέρεια. Η πηγή του ήταν από πίσω μου. Και φυσικά, μετά από αυτό, κατάλαβα ότι η έκπληξή μου προς τους αντιπάλους, δεν ήταν πλέον έκπληξη. Είχαν γυρίσει προς το μέρος της έκρηξης και εφόσον αυτή συνέβη από πίσω μου, το μάτι τους με πήρε. Γύρισα και εγώ για να δω τι έγινε. Πύρινες γλώσσες άρχισαν να υψώνονται στον αέρα από την κατεύθυνση των οικισμών. Αμέσως μετά, στράφηκα προς τους πειρατές, οι οποίοι απέκτησαν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους. Γι'αυτό έλειπε όλο το πλήρωμά τους! Άφησαν λίγα άτομα πίσω για να προστατέψουν τα πλοία, ώστε να επιτεθούν στους κατοίκους του νησιού.