Με στοχο τη δικαιωση(Μερος 1ο)[Τέλος][Παρελθόν]

Ολοι γυρω μου παντα μου ελεγαν πως ημουν ξεχωριστος.Ποτε δεν διαπιστωσα αν το 'ξεχωριστος' εκεινο ηταν καλο η κακο,αλλα παντα μου αρεσε να το ακουω!Αλλα ας παρουμε τα πραγματα από την αρχη.Με λενε Yashitoro Keny.Ειμαι,απ ότι μου λενε,αρκετα ευεξαπτος και ειμαι,παλι απ ότι εχω ακουσει από δω κ από κει,ανικανος να ελεγξω να συναισθηματα μου.Ετσι ειμαι γνωστος στο νησι μου,το dawn island.Οχι και η καλητερη φυμη,αλλα τι να κανω,ετσι γενηθικα!Αλλα παντοτε ειχα μια τρελα με…τον ουρανο!!!Δεν ξερω γιατι,αλλα οι γονεις μου,Bulma και Zack,μου εχουν πει ότι μολις με εβγαλαν από το μαιευτηριο,παρ ολο που πριν ειχα ξεσικωσει ολη την πολη από το κλαμα,σταματησα να κλαιω και κοιταζα επι ωρες στον ουρανο!Μολις Γυρισα σπιτι όμως αρχισα το κλαμα παλι.

Το κλαμα μου ηταν αφορητο ωσπου τελικα αποφασισαν να γκρεμισουν τον τοιχο του δωματιου μου και να βαλουν τζαμι στη θεση του ώστε να μπορω ναχαζευω τον ουρανο και να ησυχασουν επιτελους από την νηπιακη γκρινια μου!Καπως ετσι περνουσαν τα χρονια και οι γονεις μου απεκτησαν κ άλλο παιδι,όταν εγω ημουν 6 χρονων.Ηταν κοριτσι αυτή τη φορα και την ονομασαν Mira,ονομα που της δωθηκε τελειως τυχαια.Απ οσο θυμαμαι,η Mira δεν εκλεγε όπως εγω ουτε ειχε καποιο κολιμα όπως εγω με τον ουρανο.Ισα ισα που δεν μπορουσε στο δωματιο μου γιατι το πρωι ειχε πολύ ηλιο και ακομα κ μεσα από την κουνια την ενοχλουσε και καλα.Γυναικες,αντε να τις καταλαβεις.

Ετσι το δωματιο το χωρισε ενας τοιχος στα δυο,κατι που με ενοχλησε απιστευτα!Τι το ηθελε το δικο της δωματιο?Ουτε να μιλησει δεν μπορουσε!Ετσι,όταν κοιμωταν,πηγενα από πανω της και της πειραζα την μυτη ώστε να ξυπναει συνεχεια και να καταλαβουν οι γονεις μου ότι δεν εφτεγε σε κατι η δωματιαρα μου που εκλεγε το κομπλεξικο και να ριξουν τον τοιχο.Δεν ελεγαν να κααλαβουν οποτε εγω το συνεχισα!Μια μερα όμως,με εποιασε η μανα μου να κλεινω την μυτη της Μira ενώ κοιμωταν.Ποναω και μονο που το θυμαμαι!Με εποιασε από το αφτι,μου το γυρισε 2 φορεσ και μου ειπε.
-Μην μιλησεις θα στο κοψω το αυτι.Παλι καλα που δεν την ξυπνησες.Προχωρα στην κουζινα.Θα περασουμε καλα εμεις οι 2.
Περιτο να σας πω ότι τα ειχα κανει πανω μου.

Στην κουζηνα με το που πηγαμε με κοπανησε με ένα τιγανι και μου ειπε
-Ρε κολοπαιδι εσυ την ξυπνας συνεχεια?Λεγε ρε θα σου σπασω το κεφαλι.
-Ναι μωρε εγω το εκανα.Αφου η κομπλεξικια δεν μπορουσε να κοιμηθει φισιολογικα όπως εγω.
~Νταν~ μια με το τιγανι
-Αυτή είναι κομπλεξικια η εσυ κολιμενος ρε???
-Αυτό είναι ευκολο.Αυτη είναι κομπλεξικια!
~νταααν~ κ άλλη μια τιγανια
-Αμα την ξανακουσω να κλαιει θα σε φιμωσω και θα σε κλειδωσω στο δωματιο σου στο σταυρο που σου κανω.

-Καλα μωρε…Πο πο από σενα πρεπει να πηρε η Μira ολο γκρινιαζεις.

~ΝΤΑΑΑΑΑΝ~
Μετα το τελευταιο χτυπημα δν θυμαμαι τιποτα,μονο ότι ξυπνησα στο νοσοκομειο.Ηταν πολύ ψηλο και ειληκρινα ποτε δεν ενοιωσα τοσο κοντα στον ουρανο.με ειχαν βαλει μεσα σε ένα δωματιο όμως…τρυπα!Ενα παραθυρο ειχε μονο!!!Τι επρεπε να κανω εγω?
Οσο τα σκευτομουν αυτά εσκασε μυτη ο μπαμπας.
-Η μανα σου μου ειπε τι εκανες.Καλα σιγα το πραμα.Οντως σαν την μανα σου ιστερικια θα βγει κ η μικρη.Αλλα μην πτοεισαι εσυ.
Αυτά μου ειπε κ εφυγε από το δωματιο.Δεν ηταν και το αναμενομενο κυρηγμα,αλλα ετσι ηταν παντα ο πατερας μου...Ποτε δεν γινοταν αυστηρος και καταπιεστικος...
Μετα απο λιγο ομως ημουν πια μονος παλι και δεν αντεχα μεσα σε αυτη την τρυπα!Σηκωθηκα,ετριψα πονωντας το κεφαλι μου και πλησιασα το παραθυρο.

Ανεβηκα στο περβαζι και κοιταξα ψηλα.Πραγματικα ενοιωθα ποιο κοντα από ποτε στον μεγαλο γαλαζιο.Απλωσα το χερι μου να τον αγγιξω.Εκεινη τη στιγμη ενοιωθα πως μπορουσα ακομα και να πεταξω!Σιγα σιγα τα ποδια μου αποχαιρετουσαν το εδαφος….αλλα αμεσως κοιταξα κατω,τα κανα πανω μου και αρχισα να πεφτω.Μπορω να πω πως στην αρχη φοβηθηκα,αλλα μετα από λιγο βαρεθηκα.Ηταν πραγματι απιστευτα βαρετη πτωση!Δεν τελειωνε!Εκλεισα τα ματια μου και πηρα έναν υπνο για λιγο μεχρι που προσγειωθηκα και ξυπνησα.Ειχα πεσει πανω στην μανα μου.Εγω δεν ειχα παθει τιποτα αλλα εκεινη πηρε δωρο ένα καταγμα στο δεξι ποδι.

Δεν θα σταθω σε αυτό το ατυχες γεγονος όμως και θα προχωρισω.Περασαν καποια χρονια και ολη η οικογενεια συνηλθε από το σοκ εκεινο.Ειχε μεγαλωσει και η κομπλεξικια η αδερφη μου και δεν εκλεγε συνεχεια(μπουαχαχα).Ετσι γκρεμισαμε και τον τοιχο αφου δεν χρειαζοταν και το δωματιο μου ηταν παλι μεγαλο!!!
Δεν υπηρχαν προβληματα μεχρι που ηρθε εκεινος….Σε εμενα ειπε πως ηταν ενας μακρινος ξαδερφος του πατερα μου.Φυσικα εγω δεν τον πιστεψα.12 ημουν όχι ηληθιος.Ερχοταν κάθε μηνα για να ιπενθυμισει στους γονεις μου να πληρωσουν.Αλλα την συγγεκριμενη μερα αποφασισα να τον ακολουθησω,να δω που μενει και απο κει και περα δρουσα αναλογως.

Όταν εφυγε από το σπιτι τον ακολουθησα και οδηγηθηκα σε ένα πλοιο στο λιμανι.Δεν ανεβηκα φυσικα.Αλλα ειχα μηνει ακινητος και το χαζευα.Ενα τεραστιο μπλε πλοιο με ένα μεγαλο Marines ζωγραφισμενο.Ο τυποσ ανεβηκε και εφυγε με το καραβακι του.Γυρισα κ εγω σπιτι….Ομως Κατι δεν πηγε καλα εκεινη την μερα…Όταν γυρισα η μανα μου φωναζε και χτυπιοταν και η μικρη εκλεγε….Ο πατερας μου ηταν ανασκελα στο πατωμα και δεν μιλουσε…Παραξενο….Πηγα κοντα και ρωτησα την μανα μου τι εγινε.Εκεινη μου ειπε να παω αμεσως στο δωματιο μου και να παρω και την μικρη μαζι μου.Αρνηθηκα και με επεισε με τον παλιο καλο τροπο,το τιγανι.Μειναμε εκει μεσα την υπολοιπη μερα και δεν βγηκαμε καθολου όπως μου ειχε πει η μανα μου.

Ηρθε το βραδυ,μας πειρε ο υπνος και το επομενο πρωι επιτελους ηρθε μεσα στο δωματιο η μανα μου
-Παιδια μου...
Ειπε και μας αγγαλιασε.Με παραξενεψε λιγο αλλα δεν εδωσα σημασια.Αλλα καποιος ελειπε από το σπιτι.Ο πατερας δεν ηταν σπιτι…Πηγε μεσιμερι και δεν ειχε φανει ακομα.Μας εβαλε η μανα μας να φαμε.Τοτε την ρωτησα,παραξενεμενος.
-Μαμα,που είναι ο μπαμπας?
-Ναι,ειπε η μικρη,που είναι???Απο χτες εχουμε να τον δουμε.του περασε το κεφαλι του που που ειχες πει?
-Τι της ειχες πει??και γιατι σε αυτή κ οχι σ εμενα???
Εκει αρχισε ενασ μικροκαυγας μεταξυ εμου και της μικρης μου αδερφης.
-Παιδια.Ο μπαμπας είναι στον ουρανο τωρα….
Ειπε η μανα μας διακοπτωντας τον καβγα μας...

-Αληθεια???ειπα εγω ενθουσιασμενος
-Θα παω κ εγω να τον βρω μια μερα!!!Θα παω!!!Τωρα που είναι κ ο μπαμπας δεν υπαρχει λογος να μην παω ετσι δεν είναι μαμα?Θα με αφησεις σωστα????
-Ναι όταν ερθει η ωρα,θα σε αφησω...
Μου ειπε και συνεχισαμε το μεσιμεριανο μας….
Περνουσαν τα χρονια και οσο μεγαλωνα καταλαβαινα ότι ηταν νεκροσ ο πατερας μου,εχοντας οριμασει και λιγο.Το ειχαμε ξεπερασει λιγο κ αυτό το οικογενειακο σοκ και κυλουσαν παλι ηρεμα οι μερες μας.Αλλα παρ ολο που ηξερα ότι ηταν νεκρος,δεν ηξερα από τι πεθανε….Ετσι πηρα μια μερα το θαρος να ρωτησω την μανα μου….

Ημουν πια 18,το συμβαν ειχε γινει πριν πολλα χρονια,δεν υπηρχε λογος να μου το κραταει άλλο κρυμμενο…
-Μανα
-Τι είναι Kenny?
-Πρεπει να μηλισουμε…
Της ειπα και τραβηξα πρoς τα πισω την καρεκλα της κουζηνας,διχνοντας της να κατσει.
-Ελα λεγε τι θες πρεπει να ζεστανω το φαι.
-Από τι πεθανε ο μπαμπας?
Εκεινη τη στιγμη παγωσε,ισως το ειπα πολύ αποτομα.
Όμως συνηλθε,μου εποιασε το χερι και μου ειπε
-Εισε αρκετα μεγαλος πια,πρεπει να ξερεις την αληθεια…
Εκεινη τη στιγμη κρεμομουν από τα χειλη της….

-Ο πατερας σου δεν πεθανε,τον σκοτωσαν.
-Τι?τον σκοτωσαν?Ποιος?Γιατι????
-Ηρεμησε,όλα με τη σειρα τους.Ο πατερας σου παλια ηταν πειρατης.Πριν γνωριστουμε φυσικα,αλλα μου εχει μιλησει γ αυτό.Με τον πατερα σου δεν ειχαμε μυστικα.Λοιπον,ηταν καταζητουμενος και τον κυνηγουσε η κυβερνηση.Ομως όταν γνωριστικαμε με τον πατερα σου,τα παρατησε όλα και ηρθε να ζησει παζι μου.Παρ ολο που τα ονειρα του ηταν στην θαλασσα,η καρδια του ηταν εδώ,μου ελεγε τοτε.Ομως με τον καιρο πολοι κατοικοι τον εβλεπαν καθημερινα και καποιος από αυτους ειδε την επικυρηξη του και εσπευσε να τον καταδωσει για να παρει τα χρηματα.Ετσι ηρθαν μια μερα marines στο σπιτι μας για να τον συλαβουν.Μπηκε ο φαινομενικα αρχηγος τους μεσα.Πηγε να τον παρει με την βια,ο πατερας σου του ειπε ότι θα μπορουσε να τον σκοτωσει εδώ και τωρα,αλλα ειχε αλαξει σελιδα στη ζωη του.Ηθελε να κανει οικογενεια σαν φυσιολογικος ανθρωπος διπλα στην γυναικα που αγαπαει.
~Γκλουπ~ εκανε ένα δακρυ που κυλησε από το προσοπο της μητερας μου και επεσε στο πατωμα…

-Συγωμη γ αυτό
Ειπε σκουπιζοντας το προσωπο της και συνεχισε
-Τοτε ο marine του προτεινε κατι.Θα ελεγε πως δεν είναι ο πατερας σου ο καταζητουμενος πειρατης και πως θα μπορουσε να ζησει την ζωη του κανονικα όπως ηθελε.Αλλα σαν ανταλαγμα,δεν θα επρεπε να πραξει κανενα αδικημα και να τον πληρωνει το ένα δεκατο της ιδιας του της επικυριξης κάθε μηνα.Αν δεν τηρουσε καποιο από τα δυο,θα τον σκοτωνε λεγοντας ότι τελικα αυτος ηταν ο πειρατης που ψαχνανε.Ο πατερας σου συμφωνησε με έναν ορο.Δεν θα εμπλακει σε αυτό η οικογενεια του,εμεισ δηλαδη.Ετσι κ εγινε.Απ οσο ξερεις ερχετε κάθε μηνα…τον εβλεπες κ εσυ
Εκεινη τη στιγμη μου ηρθε η εικονα του στο μυαλο.
-Αυτος τον σκοτωσε???γιατι????τι εκανε ο μπαμπας???
-Θα φτασω και σ αυτό.Με την γενηση της Mira ειχαμε αρκετα οικονομικα προβληματα και δεν μπορουσαμε να συντηρουμε την οικογενεια και το χρεος εκεινο…Ο πατερας σου ζητησε δυο φορες παραταση.Τον πρωτο μηνα καταφερε και την πηρε…Τον δευτερο όμως….
-Το καθικι…Αφου δν μπορουσε να κανει κατι ο μπαμπας γιατι τον σκοτωσε?Ειναι αδικο….

-Δεν ηταν εντιμο το ξερω.Αλλα τουλαχιστον δεν εμπλεξε κανενας μας όπως ειχε υποσχεθει…
Τοτε νευριασα…Τα ματια μου δακρυσαν και χτυπησα με δυναμη το τραπεζι
-ΑΝΑΘΕΜΑΑΑΑΑΑ.
Φωναξα……..
Πηγα αμεσως στο δωματιο μου,ξαπλωσα και κοιταξα τον ουρανο,πραγμα που παντα με ηρεμουσε….
Σκευτομουν οσα μου ειπε η μητερα μου,το ολο σκηνικο ξανα και ξανα…Όμως οσο το σκευτομουν,τοσο περισσοτερο δεν στεκομουν στον τροπο του θανατου του πατερα μου,αλλα στο παρελθον του.Δεν μπορουσα να τον φερω πισω φυσικα,οποτε δεν ειχε νοημα να βασανιζομαι μ αυτό.

Στο μυαλο μου γυριζε συνεχως το ότι στις φλεβες μου ετρεχε αιμα πειρατη.Σκευτομουν το ποσα πρεπει να περασε ο πατερας μου και τα σινδυαζα με ιστοριες για πειρατες που ειχα ακουσει από τον ιδιο και μπορω να πω πως μου αρεσε πολύ η ιδεα να γινω κ εγω ενας.
Και τοτε μου ηρθε
Δεν μπορω να τον φερω πισω,αλλα μπορω να πραγματοποιησω γ αυτόν το ονειρο του.
Βγηκα αμεσως από το δωματιο και πηγα να μιλησω στη μανα μου.Εκεινη εμεινε εκπληκτη που με ειδε ενθουσιασμενο.
-Παιδι μου εισαι καλα?
-Μια χαρα.εχω να σε ρωτησω κατι.Ποιο ηταν το ονειρο του μπαμπα,οντας πειρατης???
-Γιατι ρωτας???
-Ασε τα γιατι και πες μου!
-Απ ότι μου ειχε πει,ηθελε να ταξιδεψει και να διασχυσει τα πιο επικινδυνα νερα του κοσμου,την grand line με τους nakama του.
-Ενταξει,σευχαριστω μανα.
Ειπα και γυρισα στο δωματιο μου.

Από εκεινη τη στιγμη αρχισα να κανω σχεδια για το ταξιδι μου και να γυμναζομαι κρυφα από την οικογενεια μου.Το ειχα παρει αποφαση.Θα γινομουν πειρατης.Θα εβρισκα αξιοπιστους nakama και μαζι θα διασχουσαμε την πιο επικινδυνη θαλασσα στον κοσμο,την grand line!!!Eιχα σχεδιασει ακομα και την ημερομηνια που θα ξεκινουσα το ταξιδι.Μια μερα αφου εκλεινα τα 19.Θα παιρνουσα την μερα των γενεθλιων μου με την οικογενεια μου και το βραδυ θα εφευγα από το σπιτι αφηνοντας ένα γραμμα πισω που τα εξηγουσα όλα.

Ετσι λοιπον,η μερα των γενεθλιων μου εφτασε.Ειχα φροντησει μια μερα πριν να αγορασω μια βαρκουλα με κατι οικονομιες που ειχα βαλει στην ακρη.Αλλα ηθελα αυτή η μερα,οντας η τελευταια μου γιαπαρα πολύ καιρο με την οικογενεια μου,να είναι και φοβερη.Ετσι,τις εβγαλα και τις 2 για φαι το βραδυ σε ένα πανακριβο εστιατωριο.Επρεπε να τις βλεπατε.Ηταν και οι δυο τοσο χαρουμενες.Ειχαμε ντηθει και επισημα και η μανα μας καμαρωνε.Πολυ καιρο ειχα να την δω ετσι χαρουμενη.Σε καποια φαση μου ειπε η μανα μου
-Τι λες,θα ανοιξεις το δωρο σου?
Και εβγαλε πανω ένα στολισμενο με κορδελες κουτι
-Τι είναι αυτό?
-Το δωρο για τα γενεθλια σου φυσικα!!!
-Δεν ηταν αναγκη και το ξερεις…Αυτή η μερα είναι ένα ευχαριστω από μενα σε σας για τα τοσο ωραια 19 χρονια που εχω περασει

-Καλα ασε τα πολλα λογια και ανοιξε το!!!
Τραβηξα κ εγω την κορδελλα,ανοιξα το κουτι και μεσα ειχε το δωρο μου.Ενα σετ με μαυρα δερματινα γαντια.Τα καλυματα των δαχτυλων δεν υπηρχαν.Το γαντι πηγενε από τον καρπο μεχρι τα κοκαλα της γροθιας μου.
-Δεν στο πηραμε τωρα για να ειμαστε ειλικρινεις.Στα ειχε παρει μονη της η Mira πριν 4 χρονια για τα γενεθια σου τοτε,γιατι ηθελε να είναι από αυτή το δωρο σου τοτε.Αλλα όταν μου τα εφερε και τα ειδα προσεξα ότι σου είναι πολύ μεγαλα για σενα.Δυστηχως ηταν πανακρυβα και δεν γινοταν να αλαχθουν οποτε αποφασισα να τα κρατησω μεχρι να μπορουν να σου κανουν για να στα δωσω στα γενεθλια σου σαν δωρο,όπως επρεπε αρχικα να κανω.
-Είναι φανταστικα μανα,Mira,σας ευχαριστω!!!πως να σας ξεπληρωσω????
-Μας εχεις ξεπληρωσει τοσο καιρο,που εισε τοσο καλος αδερφος
Μου ειπε η Mira και ηρθε στην αγγαλια μου...

Τα ματια της μανας μου δακρυσαν αλλα τα σκουπησε κ ειπε
-Τι λετε παιδια,να συνεχισουμε το φαι???
Και ετσι,με ευθυμο χαρακτηρα συνεχιστηκε ολη η βραδια,αφου στην συνεχεια πηγαμε βολτα.
Τελεια βραδια,αυτό που τους αξιζε πραγματικα.
Γυρισαμε καποια στιγμη σπιτι και τις εβαλα και τις δυο για υπνο…Πηγα στο δωματιο μου,μαζεψα τα πραγματα μου και βγηκα από το παραθυρο.
Μολις ημουν εξω από το σπιτι,κοιταξα πισω μου με νοσταλγια.
~ελπιζω να είναι καλα
Σκευτικα…
Την στιγμη που γυρισα και αρχισα να βηματιζω ακουσα μια φωνη
-Για πού το βαλες μικρε???
Εγω εμεινα αγαλμα.Γυρισα και ειδα την μανα μου με την μικρη στην αγγαλια της
-Φευγεις χωρις να πεις ουτε ένα αντιο???
-Εεεε….συγνωμη…Αλλα πρεπει να το κανω.Απλα πρεπει.Θα γινω πειρατης και θα διασχησω την grand line με τους nakama μου.
-Το ονειρο του πατερα σου ε?Καλα το καταλαβα εκεινη την ημερα…
Ειπε και εφερε τα χερια της μπροστα(πριν τα ειχε πισω από την πλατη της)
Κρατουσε ένα μικρο ασημενιο κουτι.
-Τι είναι αυτό???
-Ανοιξε το και θα δεις..

Το πηρα στα χερια μου λοιπον,το ανοιξα και μεσα ηταν ένα ασημενιο δαχτυλιδι.
-Αυτό είναι αληθινο ασημι,κοστιζει μια περιουσια.Ανηκε στον πατερα σου και στην οικογενεια του.Ηθελε να στο δωσει όταν πια ησουν αντρας.Ηταν και αυτό ονειρο του αλλα σκοπιμα στο εκρυψα…Ηξερα ότι θα ερχοταν αυτή η μερα από τη στιγμη που με ρωτησες για το ονειρο του πατερα σου…Ετσι λοιπον στο δινω εγω…Εισε ανδιαμφισβητητα πια αντρας…Ο πατερας σου θα ηταν περηφανος...
-Σ ευχαριστω….Η μικρη?Γιατι είναι εδώ?
-Της το ειπα πριν λιγες βδομαδες και βαλθηκε να σου φτοιαξει κατι.Ελα Mira ηρθε η ωρα να του το δωσεις.
Εκεινη ντροπαλη ηρθε κοντα μου και μου εδωσε στα χερια ένα μενταγιον που ειχε φτοιαξει...
-Αυτό θα σου φερει καλη τυχη!Σ αγαπω αδερφουλη.Αλλα φροντισε να μου το επιστρεψεις!Ειναι δικο μου!!!!
-Χαχα,ενταξει μικρη
-Υποσχεση?
-Υποσχεση
Η μανα μου δακρυσε για δευτερη φορα εκεινη τη βραδια.Με συνοδεψαν μεχρι το λιμανακι οπου ηταν η βαρκα μου.Τις φιλισα και τις δυο και ανεβηκα στη βαρκα
-Να προσεχεις..
-Ναι baka Kenny προσεχε
-Μην ανησυχειτε,δεν είναι και η τελευταια φορα που με βλεπετε!
Τοτε χαμογελασαν και οι δυο…Αυτό μου εδωσε δυναμη.Ελυσα το σχοινι που συγκρατουσε τη βαρκα μου,τις αγγαλιασα άλλη μια φορα και σαλπαρα.Τη στιγμη που ελυνα το σχοινι,ένα δακρυ κυλισε στο προσωπο μου...Ενω απομακρυνομουν δεν σταματησαν να με χαιρετουν.Αλλα καποια στιγμη χαθηκα μεσα στο μαυρο πεπλο της νυχτας…