[ΤΕΛΟΣ]Heavshin Pirate and the ghost island [ΤΕΛΟΣ]

Μετά από την τελευταία μου περιπέτεια στο νησί ηλύσια με τον νέο μου φίλο creator συνέχισα το ταξίδι μου για να πάω προς την grand line, όμως από έχει που ο ουρανός ήταν γαλανός ξαφνικά μαύρισε και τεράστια καταιγίδα άρχισε η πυξίδα μου για κάποιο λόγο και αυτή τρελάθηκε πήγαινε πέρα δώθε δεν ήξερα σε πιο σημείο ήμουν πια,κεραυνοί έπεφταν σε όλοι την θάλασσα τεράστια κύματα χτύπαγαν το πλοίο μου,προσπαθούσα να το κρατήσω όσο πιο καλά μπορούσα άλλα με αυτά τα κύματα ήταν δύσκολο δεν μπορούσα να κάνω κάτι.
"μα καλά τι στον κόρακα έγινε εδώ και χάλασε έτσι ο καιρός,ελπίζω να γλιτώσω από εδώ"είπα
μόλις τελείωσα την πρόταση μου ένα ξύλο δεν ξέρω από που ήρθε με κτύπησε στο κεφάλι και έπεσα ξερός..

Δεν κατάλαβα πόσος ώρες περάσανε το μόνο που ήξερα ήταν ότι ξύπνησα μετά επειδή άκουγα τις φάλαινες να τραγουδούν διπλά από το πλοίο μου μόλις σηκώθηκα άρχισα να κοιτάω γείρω γείρω από το πλοίο μου μήπως έβλεπα κάνα νησί άλλα το μόνο που έβλεπα ήταν ομίχλη και πάλι ομίχλη, έτσι έτρεξα προς το τιμόνι να δω την πυξίδα αν είχε σταματήσει να γυρνά σαν τρελή όμως όταν πήγα έχει η πυξίδα ακόμα έκανε ζβούρες λες και ήμουν στην άκρη του πουθενά
"που είμαι με ακούει κάνεις"φώναξα
τίποτα δεν ακουγόταν.
Μετά από αρκετή ώρα στην σκιά άρχισα να ακούω έναν τρομερό βουητό μέσα στο κεφάλι μου στην άρχει νόμιζα ότι ερχόταν από κάπου άλλα όταν έκλεινα τα αυτιά μου συνέχιζα να το ακούω

μετά από λίγη ώρα δεν άντεχα άλλο αυτό το βουητό κόντευα να τρελαθώ φώναζα
"που είμαι ας μου απάντηση κάποιος"
άλλα και πάλι καμιά απάντηση,ως που μετά από λίγο το πλοίο μου χτύπησε κάπου σηκώθηκα να δω τι συνέβη άμεσος, είχα βγει έξω στην στεριά σε ένα νησί άμεσος πήδηξα έξω από το πλοίο μου και είδα το νησί.
ήταν ένα νησί χωρίς κανένα χρώμα πάνω του το μόνο που είχε ήταν γκρι άμμος και όλα τα υπόλοιπα ήταν μαύρα, άρχισα να προχωρώ προς το νησί για να βρω κάνα χωρίο η κάτι για να ρωτήσω που είμαι και τι γίνετε εδώ μόλις μετά από λίγο άρχισα να ακούω γέλια γύρισα και είδα μερικά παιδιά να παίζουν άμεσος άρχισα να τρέχω προς το μέρος τους, όμως όσο ξαφνικά εμφανίστηκαν έτσι και εξαφανίστηκαν μπροστά στα μάτια μου

παραξενεύτηκα με το τι έγινε μπροστά στα μάτια μου πως από την μια στην άλλη εξαφανίστηκαν λες και ήταν φαντάσματα,έτσι είπα
"κάτι περίεργο συμβαίνει σε αυτό το νησί και σκοπεύω να το μάθω"
μετά από έχει που συνέχιζα να περπατώ για μια ακόμα φορά εμφανίστηκαν πολύ άνθρωποι να περπατάνε διπλά μου γρήγορα έβαλα το χέρι μου στην λάβει του σπαθιού μου και συνέχισα να περπατώ με προσοχή, καθώς περπατούσα στο νησί ο ήχος από πριν συνέχιζε να μεγαλώνει Βάζω τα χεριά μου στα αυτιά μου και πιάνο αίμα τα μάτια μου θόλωσαν και είπα
"μα καλά τη γίνετε εδώ πέρα"
μόλις μίλησα όμως όλα αυτά τα φαντάσματα γύρισαν με είδαν και άρχισαν να τρέχουν κατά πάνω μου

Έβγαλα τα σπαθιά μου άμεσος και άρχισα να τα χτύπο μάταια όμως τα απάθεια δεν τους έκαναν τίποτα απόλυτος έτσι άρχισα να τρέχω όμως με είχαν περικύκλωση δεν είχα που άλλου να πάω εκτός από έναν βράχο έχει πέρα έτσι σκαρφάλωσα έχει πέρα και προσπαθούσα να αμυνθο από τα φαντάσματα,ξαφνικά όμως ο ήχος στο κεφάλι μου άρχισε να δυναμώνει δεν άντεχα άλλο αυτήν την φορά άρχισε να βγαίνει αίμα από την μύτη το στόμα και τα μάτια μου έτσι έπεσα κάτω από τον βράχο λιπόθυμος χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι. Όμως λίγο πριν κλείσουν τα μάτια μου είδα έναν τύπο να μπαίνει ανάμεσα από έμενα και τα φαντάσματα και να προσπαθεί να τα δίωξη μακριά από έμενα

Για μια ακόμη φορά χωρίς να ξέρω τι συνέβη ξύπνησα κάπου άλλα αυτήν την φορά είχα κάποιον διπλά μου άμεσος σηκώθηκα και έπιασα το σπαθί μου και το έστρεψα προς το μέρος του αυτός χωρίς να τρομάξει είπε
"δεν είναι συνετό να με σημαδεύεις με το σπαθί σου αφού σου έσωσα το κεφάλι σου"
μετά από λίγο θυμήθηκα πως πριν λιποθυμήσω είδα κάποιον και έτσι του είπα
"στάσου εσέι είσαι αυτός που με έσωσε από τα φαντάσματα πριν τι συνέβη και που στο διάολο είμαι"
εχίνος γέλασε και είπε
"xaxaxa ακριβώς που στο διάολο είσαι, είσαι σε κάτι χειρότερο και από την κόλαση μικρέ"

έβαλα το σπαθί μου στην θέση του και έκατσα διπλά του και τον ρώτησα ξανά
"τι συμβαίνει σε αυτό το νησί και τι ήταν όλα αυτά τα φαντάσματα"
εχίνος μου απάντησε
"πριν από πολλά χρονιά αυτό το νησί δεν ήταν έτσι είχε χρώμα και γεμάτο στους ανθρώπους, άλλα ένα πρωινό αφού ξύπνησαν όλοι το είδαν όλο το χρώμα όλοι η ζωντάνια από τον ίση είχε χαθεί δεν άργησε πολύ μέχρι το πρώτο θύμα να αρχίζει να ακούει θορύβους σαν εσένα στο κεφάλι από ένας έγιναν δέκα από δέκα έγιναν εκατό, μερική κάτοικοι τρόμαξαν και έφυγαν άμεσος από το νησί άλλη έκατσαν εδώ και τρελάθηκαν από της φωνές στο κεφάλι τους.Όσο για έμενα είμαι ένας από τους τελευταίους επιζώντες στο νησί μαλών δεν ξερό"

άκουγα με προσοχή όλα αυτά που έλεγε και παραξενευόμουν πως αυτός είναι ο τελευταίος στο νησί εδώ έτσι του είπα
"μα καλά δεν σκεφτικές να φυγής από εδώ πέρα"
εχίνος πάλι με άνεση μου απάντησε
"προσπάθησα πολλές φόρες άλλα μάταια πάντα εδώ επέστρεφα δεν μπορείς να φύγεις από εδώ πέρα"
εγώ τότε άμεσος σηκώθηκα και πήγα να φύγω τότε αυτός μου είπε
"περίμενε αν περάσεις αυτήν την πόρτα θα είσαι αβοήθητος με αυτά τα φαντάσματα"
εγώ του είπα
"τότε έλα και εσέι μαζί μου σε είδα να τα πολεμάς πάμε στο πλοίο μου να φύγουμε από εδώ"

εχίνος με είδε και μου απάντησε
"μα καλά δεν κατάλαβες τη σου είπα δεν μπορείς να φύγεις από εδώ πέρα από οποία μεριά και να πας με το πλοίο σου εδώ θα βρεθείς δεν ύπαρχοι διαφύγει"
άμεσος έτρεξα στο μέρος του τον έπιασα από τον γιακά τον σήκωσα στον αέρα και του είπα
"δεν γίνετε να μου λες ότι όλα έχουν χαθεί έχω ένα όνειρο να ολοκληρώσω κάποιος τρόπος θα υπάρχει να φύγουμε από εδώ πέρα σκέψου καλύτερα"
εχίνος μου έριξε μια κλοτσιά στην μούρη και με "εξφεντονισε" στον τοίχο λέγοντας μου
"τι νομίζεις εγώ δεν είχα όνειρα πριν κολλήσω σε αυτήν την τρυπά εδώ πέρα νομίζεις ότι είσαι κάτι εσέι και ότι θα γλιτώσεις ε λοιπόν όχι θα πεθάνεις όπως όλοι η άλλη αν φύγεις από εδώ πέρα"

άμεσος σηκώθηκα και πήγα να τον χτυπήσω για όλα αυτά που έλεγε άλλα λίγο πριν φτάσω είδα να δακρύζει και μετά από λίγο να κλαίει, έτσι η μπουνιά μου έγινε μια ανοιχτή παλάμη και του είπα
"έλα μαζί μου, καλύτερα να πεθάνουμε προσπαθώντας από το να μείνουμε εδώ για πάντα"
εχίνος με είδε στα μάτια και μου είπε
"πολλοί καλά λοιπόν πάμε άλλα πρώτα φέρε τα σπαθιά σου εδώ"
μόλις του τα έδωσα άρχισε να τα αλοιφή με αλάτι παραξενεύτηκα για πιο λόγο το έκανε αυτό, έτσι μετά από λίγο μου τα έδωσε πίσω λέγοντας μου
"ορίστε έτσι θα μπορείς και εσέι να χτυπάς τα φαντάσματα"
ανοίξαμε την πόρτα και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το πλοίο μου για να φύγουμε από εδώ πέρα

μόλις ανοίξαμε την πόρτα όλα τα φαντάσματα όρμηξαν προς το μέρος μας αρχίζαμε να τα ελευθερώνουμε από αυτήν την κόλαση και να τα οδηγούμε στον παράδεισο σκοτώνοντας τα ακόμα μια φορά, ήταν πολλά περισσότερα από πριν άλλα συνεχίζαμε να προχωράμε και να προσπαθούμε να ανοίξουμε έναν δρόμο προς το πλοίο μου. Σε μια στιγμή λίγο πριν φτάσουμε στο πλοίο άρχισε να ακούγεται ένα βουητό σαν αυτό πρώην άλλα αυτήν την φορά δεν ήταν μέσα στο κεφαλή μου, άμεσος τα φαντάσματα τρομαγμένα άρχισαν να απομακρύνονται από έχει πέρα εμείς το εκμεταλλευτήκαμε αυτό και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το πλοίο, σε μια στιγμή από μπροστά μου πέρασε μια σκιά σταμάτησα να δω τι ήταν γύρισα πίσω και είδα ένας τύπος να έχει καρφώσει με ένα ακόντιο τον άνθρωπο που με έσωσε πριν

άμεσος έτρεξα προς τα πάνω του να τον χτυπήσω άλλα πριν φτάσω για άλλη μια φορά σαν και τα φαντάσματα εξαφανίστηκε πήγα στον άνθρωπο και του είπα
"είσαι καλά"
εχίνος μου απάντησε τότε
"φύγε μακριά φύγε όσο προλαβαίνεις δεν σου είπα όλοι την αλήθεια για το νησί μας αυτός ο τύπος φταίει για όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ πέρα άλλα δεν μπορώ να τον κρίνω γιατί είναι ο γιος μου, φύγε τώρα γρήγορα τρέξε να γλιτώσεις"
αυτό είπε και το σώμα του έγινε στάχτη στα χεριά μου έτσι φώναξα
"όχι θα μου το πλήρωση αυτό"
άρχισα να ακούω γελάκια και ένα μέρος μέσα στο δάσος να φωτίζει έτσι ξεκίνησα να πάω έχει πέρα

έτσι άρχισα να περπατώ προς αυτήν την μεριά, μια αύρα θύμου δημιουργήθηκε γείρω μου και αυτήν την φορά από έμενα έτρεχαν τα φαντάσματα να γλιτώσουν οποίο έβλεπα μπροστά μου το σκότωνα με μιας χωρίς δεύτερη σκεψει παιδί γυναικά άντρας ότι και να ήταν δεν λογάριαζα τίποτα ο θύμος με είχε τυφλώσει πολύ πως ήταν δυνατόν να μπορέσει να σκοτώσει χωρίς δεύτερη σκεψει τον πατέρα του,Μέχρι την τελευταία στιγμή χαιρόμουν που θα έσωζα έναν άνθρωπο από αυτήν την κόλαση άλλα έχει μπήκε αυτός και τον σκότωσε τόσο ψυχρά, αυτό το γέλιο συνεχιζόταν να ακούγεται ακόμα και όσο πιο κοντά πήγαινα τόσο πιο δυνατά ακουγόταν. μέχρι που έφτασα σε ένα νεκροταφείο έχει το γέλιο σταμάτησε

έχει ήταν στην μέση του νεκροταφείου και με περίμενε άμεσος αφίσα στην άκρη τα σπαθιά μου και έτρεξα "κατεφτιαν" καταπάνω του αυτήν την φορά θα χρησιμοποιούσα την δύναμη μου "κατεφτιαν" τον χτύπησα στην μούρη και τον έστειλα σε έναν από τους τάφους έχει πέρα άμεσος σηκώθηκε και είπε
"γρήγορο αυτό δεν το περίμενα"
εξαφανίστηκε μετά από αυτό και εμφανίστηκε από πίσω μου και προσπάθησε να μου μπήξει το ντορή του στην κοιλιά άλλα δεν ήξερε ότι είμαι logia και το δόρυ πέρασε από μέσα μου γύρισα και τον χτύπησα άμεσος για μια ακόμη φορά.
Τότε νευριασμένος σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε
"ξέρεις δεν είσαι ο μόνος logia εδώ μπορεί το δόρυ μου να μην σε ακουμπάει άλλα εγώ μπορώ"

μόλις είπε αυτό μου έριξε μια κλότσοι στα πλευρά με τρομερή δύναμη και μετά μου ρίχνει και μια στο πρόσωπο και με ρίχνει κάτω ζαλισμένος σηκώνομαι και το μόνο που βλέπω είναι μια σκιά να εξαφανίζεται και να εμφανίζεται πίσω μου και να με χτυπά άλλη μια φορά αυτήν την φορά δεν θα το άφηνα έτσι και μεταμορφώνομαι σε μικροσκοπικές νιφάδες χιονιού και εξαφανίστηκα από κάτω άλλα δεν πήγα από πίσω του άλλα μπροστά του γιατί δεν βαράω πισώπλατα εγώ έτσι βγήκα "κατεφτιαν" στην μούρη του πάγωσα όλοι μου την μπουνιά και τον χτυπάω συνεχόμενα στο πρόσωπο και για τέλος του ρίχνω και μια ανάποδη κλοτσιά στο σαγόνι και τον πετάω στον αέρα προσπάθησε να σηκωθεί αλλα εγώ του είχα παγώσει τα χεριά και τα πόδια με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κουνηθεί

εχίνος τότε αρχίζει να φωνάζει σαν τρελός
"όχι εγώ είμαι η σκιά δεν μπορώ να εγκλωβιστώ είμαι παντού"
και τότε άρχιζε να γίνετε μια τεράστια μπάλα σκιάς και καταφέρνει να γλιτώσει από τον πάγκο που τον είχα βάλει τρελαμένος και με ένα τεράστιο κενό σκιάς έρχεται μπροστά μου και με χτυπάει και με πετάει μακριά άλλα με μια κωλοτούμπα καταφέρνω και πέφτω με τα πόδια μου και του λέω τότε
"ξέρεις δεν είσαι ο μόνος που ξέρει κόλπα"
αρχίζω να μεταμορφώνομαι σε έναν χιονάνθρωπο και έτρεξα "κατεφτιαν" πάνω του και τον κτυπάο στην κοιλιά αυτός για να αμυνθεί μπήκε μέσα στην μπάλα σκιάς άλλα και εγώ τον ακολούθησα μέσα και άρχισα να τον χτυπάω με κάθε κτύπημα που του έδινα η μπάλα σκιάς εξαφανιζόταν

έτσι του δίνω και μια τελευτά που τον πετάει έξω από την μπάλα και μόλις βγαίνει αυτός η μπάλα εξαφανίζεται έτσι είπα
"ώστε έτσι κρατάς το νησί στο σκοτάδι λοιπόν"
έτρεξα κοντά του εχίνος προσπάθησε να τρέξει μακριά άλλα με μια χιονόμπαλα του παγώνω τα πόδια και πέφτει κάτω , μόλις τον φτάνω αρχίζω να του πετάω και άλλες για να να παγώσει ολόκληρος και πάω κοντά του για να των αποτελειώσω.άλλα εχινοί την στιγμή από μέσα από τον πάγο αυτός εξαφανίζεται και εμφανίζεται από πίσω μου μεταμορφώνει το χέρι του σε μια λεπίδα σκότους και μου το καρφώνει στην κοιλιά, άρχισα να χάνω πολύ αίμα και δεν θα μπορούσα να αντέξω για πολύ έτσι λίγο πριν μου ρίξει το τελευταίο χτύπημα καταφέρνω να διασκορπιστώ σε κομμάτια χιονιού και να πάω να κρυφτώ μέχρι να γίνω καλά


[τέλος part 1]