Heavshin Pirate and the last dragon [ΤΕΛΟΣ]

Ήμουν στην east blue και έπινα το τελευταίο μπουκάλι ρούμι που μου είχε
μείνει κοιτούσα στον ουρανό τα σχέδια που έκαναν τα σύννεφα ξαφνικά
βλέπω κάτι μεγάλο να περνάει από έχει κάτι πράσινο με φουντωτή ουρά
άμεσος φτηνό του ρούμι και λέω
"τι στο κόρακα ήταν αυτό, το είδα η ήταν η φαντασία μου, η ακόμα μπορεί
να είναι και από το ρούμι aaa δεν πρέπει να πίνω άλλη φορά στο πλοίο δεν
πείραζει θα το ακολουθήσω "

Σηκώθηκα γρήγορα και πήγα στο δωμάτιο με τους χάρτες πήρα τον χαρτί που έχω για την east blue και άρχισα να ψάχνω κάνα νησί που υπάρχει από την μεριά που πέταγε αυτό το πράγμα, μετά από λίγο βρήκα ένα νησάκι το warship island ήταν ένα μικρό νησί ούτε στον χαρτί δεν φαινόταν πολύ.
Άμεσος ανέβηκα στην πλώρη και γύρισα το τιμόνι 12 μοίρες δεξιά και άρχισα να πηγαίνω στο warship island. όλα μια χαρά μέχρι που

Μέχρι που μπροστά μου μια καταιγίδα ξέσπασε, ευτυχώς όμως δεν ήταν κάτι το τρομερό το πλοίο μου ίσα ίσα κουνιόταν από τα κύματα, όλα μια χαρά μέχρι που ένας κεραυνός έπεσε ακριβώς στο κατάρτι μου και άρχισε να το καίει άμεσος με τις δύναμης μου έσβησα την φωτιά και το γλίτωσα μόνο το κατάρτι γιατί το πανί δεν το πρόλαβα είχε καεί, τώρα το πλοίο μου πήγαινε μόνο από κύματα άλλα τουλάχιστον με πήγαιναν στην σωστή μεριά προς το νησί Warship και το περίεργο πλάσμα.

Όταν τελικά κατάφερα να βγω από την καταιγίδα είδα ένα νησί μπροστά μου και είπα
"αυτό μάλλον πρέπει να είναι το warship island"
επειδή δεν είχα πως να πάω μέχρι έχει επειδή δεν είχα πανιά έριξα την άγκυρα πάγωσα μια γραμμή σαν δρόμος μέχρι το νησί και άρχισα να προχωρώ προς αυτό, όταν τελικά έφτασα είδα τους ανθρώπους να με κοιτάνε περίεργα ένας γερός μάλλον ο αρχηγός τους ήρθε σε έμενα και μου είπε
"για σου ξένε σε καλωσορίζω στο νησί μας ποιος είναι ο λόγος τις επίσκεψης σου εδώ"

παρατήρησα ότι κανένας δεν με κοιτούσε περίεργα η να ουρλιάζουν
"aaaa ο fire fist joker είναι καταζητούμενος"
όπως γίνετε σε όλα τα νησιά που πηγαίνω και έτσι είπα στον γερο
"να κάηκε σε μια καταιγίδα το πανί από το πλοίο μου και ψάχνω για άλλο να αγοράσω"
ο γερός είδε στο βάθος του ορίζοντα το πλοίο μου και μου είπε
"λυπάμαι άλλα εδώ πέρα δεν έχουμε πανιά και τέτοια άλλα μπορούμε να σου φτιάξουμε ένα με τον ορώ να έρθεις να σε φιλοξενήσω στο σπίτι μου ξένε"

Αφού δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς όχι πως δεν ήθελα βεβαία πήγα στο σπίτι του για να με φιλοξενήσει και αύριο θα άρχισα να ψάχνω για εκείνο το περίεργο πλάσμα, όταν τελικά έφτασα στο σπίτι του είπε στην γυναικά του
"αγάπη έχουμε καλεσμένο φτιάξε ένα μεγάλο βραδινό"
μετά άρχισε να μιλάει σε έμενα να μου λέει
"αλήθεια ξένε πως σε λένε ξέρεις εμείς δεν έχουμε σχεδόν πότε ξένους στο νησί μας μιας και είναι τόσο μικρό δεν έχει τίποτα εδώ"
κατάλαβα ότι κάτι ήθελε να μου ψαρώσει άλλα εγώ του απάντησα
"εγώ είμαι ο Aokiji και όπως σας είπα ταξίδευα να πάω στην sell town άλλα μια καταιγίδα με χτύπησε και έκαψε το πανί μου και όταν βγήκα από την καταιγίδα μόνο το νησί σας έβλεπα"

Συνεχίσαμε την συζήτηση μου είπε και μερικά πράγματα για το νησί του και μετά ήρθε η γυναικά του με την κόρη του και μας είπαν
"είναι έτοιμα μπορείτε να πάτε να φάτε"
έτσι σηκωθήκαμε από τον καναπέ και πήγαμε όλοι και φάγαμε,είχα πολλές μέρες να φάω με μια οικογένεια, όλα κύλησαν ομαλά με μερικά αστεία στον δείπνο και άλλα τέτοια το μονό που με παραξένεψε ήταν που η κόρη του κάπου κάπου έβαζε σε μια τσάντα κομμάτια ψωμί.
Όταν τελικά τελείωσα το φαγητό μου είπε ο γερός
"έλα μαζί μου να σε πάω στο δωμάτιο να κάνεις λίγο μπάνιο και να κοιμηθείς"

Έτσι ο γερός με πήγε σε ένα δωμάτιο και με άφησε έχει εγώ είδα πως για μπανιέρα είχαν μια ωραία θερμό ριγεί και έτσι γρήγορα έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα να μουλιάσω στο ζεστό νερό, έκατσα για περίπου μια ώρα κοιτάζοντας τα αστερία στον ουρανό μέχρι που ξαφνικά άκουσα ένα παράθυρο να ανοίγει και είδα μια σκιά κάποιου να πηδάει και να τρέχει προς το δάσος, ίσα ίσα πρόλαβα να σηκωθώ και να δω ότι ήταν η μικρή κόρη του γερού με εκείνη την τσάντα που έβαζε τα κομμάτια ψωμιού πριν στο δείπνο,σηκώθηκα ντύθηκα και άρχισα να την ακόλουθο χωρίς να με
πάρει χαμπάρι

Τρέχαμε για μια ώρα περίπου σε όλο το δάσος και ανεβαίναμε σε ένα βουνό, έχει πέρα στο βουνό είχε μια σπηλιά που μπήκε όπως και εγώ, μετά από λίγο περπάτημα την είδα διπλά σε αυτό το πλάσμα που είχα δει πριν το μεσημέρι από το πλοίο μου, το πλάσμα είχε σηκώσει την φτερούγα του και ήταν έτοιμο να χτυπήσει την μικρή εγώ άμεσο πήγα και έτρεξα για να την σώσω άλλα λίγο πριν φτάσω σταμάτησα και είδα πως το πλάσμα αγκάλιαζε την μικρή δεν την χτυπούσε μόλις με είδε η μικρή σαστισμένη μου είπε
"τι κάνεις εσέι εδώ μην τον πειράξεις γιατί θα σε σκοτώσω εγώ με τα ίδια μου τα χεριά φύγε τώρα"
και μπήκε μπροστά από το πλάσμα για να το προστατέψει

Εγώ άμεσος τις εξήγησα πως δεν θα το πειράξω και ούτε θα το πω σε κανέναν μόλις την έπεισα αυτή μου είπε
"αυτός είναι ένας από τους τελευταίους δράκους του νησιού μας είναι πολύ μεγάλος και είναι κουρασμένος εγώ του φέρνω φαγητά και άλλα τέτοια και τον προσέχω"
κείνοι την στιγμή άρχισα να ακούω μια φωνή
"βλέπω πως έχεις καλή καρδιά ξένε"
μόλις άρχισα να ακούω τις φωνές είπα στο κορίτσι
"e την ακούς αυτήν την φωνή ποιος μιλάει"
εκείνη μου είπε
"πως και εσέι μπορείς να την ακούς είναι ο δράκος που μας μιλάει εγώ τις ακούω γιατί έχω φάει ένα φρούτο του διαβόλου εσέι πως τις ακούς"
εγώ τις απάντησα
"δεν έχω ιδέα"

Περάσαμε σχεδόν όλο το βράδυ μας έχει πέρα μιλώντας για τον δράκο και άλλα τέτοια μέχρι που σε μια στιγμή το κορίτσι μου λέει
"ο όχι ξημέρωσε και όλας ο πατέρας θα δει ότι δεν είμαι στο κρεβάτι και θα μου φωνάξει"
εγώ τότε σκέφτηκα μια ιδέα και τις είπα
"έλα μαζί μου έχω μια ιδέα , για σου δράκε θα τα ξανά πούμε"
πήγα στη είσοδο τις σπηλιάς και δημιούργησα μια τεράστια τσουλήθρα από πάγκο μιας και ήμασταν ψιλά για να πάμε γρήγορα στο σπίτι τις, έτσι αρχίσαμε να γλιστράμε με μεγάλη ταχύτητα μέχρι που φτάσαμε , όταν φτάσαμε ξεπάγωσα την τσουλήθρα και πήγαμε στα κρεβάτια μας

Μετά από λίγο από όταν ξάπλωσα ήρθε ο πατέρας τις μικρής και βαρούσε επίμονο την πόρτα, άμεσος σηκώθηκα την άνοιξα και μου είπε ο γερός
"Aokiji η marine είναι εδώ πέρα στο νησί μας έλα"
άμεσος άρχισα να πηγαίνω προς τους marine να δω τι γίνετε βεβαια καθόμουν και κρυμμένος ταυτόχρονα, όταν τελικά φτάσαμε ήταν ένας χοντρός καθισμένος σε μια καρεκλά και ένας άλλος λεπτός με τεράστια νύχια διπλά του αυτή η δυο ήταν μάλλον ο καπετάνιος και ο αξιωματικός.
Τότε αυτός με τα μεγάλα νύχια είπε στους κάτοικους
"ξέρουμε ότι κρύβετε έναν δράκο σε αυτό το νησί πρέπει να μας πείτε άμεσος που είναι"

Μόλις τα άκουσε αυτά η μικρή κόρη του γερού άρχισε να τρέχει για να πάει στον δράκο, όταν την είδε ο αξιωματικός είπε στους ναύτες
"ναύτες πιάστε την αυτή σίγουρα θα ξέρει που είναι"
μόλις η marine αρχίσανε να την κυνηγάνε από πίσω τους άρχισε να τρέχει και ο πατέρας τις μαζί και εγώ άμεσος πίσω μας έρχονταν και άλλη marine με τον καπετάνιο και τον αξιωματικό.
όταν φτάσαμε στο κάτω μέρος του βουνού που είναι η σπηλιά είδαμε ότι η marine την είχαν πιάσει ο πατέρας τις άμεσος πήγε να ορμήσει άλλα εγώ
τον σταμάτησα λέγοντας
"άστους πάνω μου"

άμεσος έτρεξα από την μεριά τους και αρχισα να τους χτυπάω όταν η μικρή γλίτωσε άρχισε να σκαρφαλώνει, μετά από λίγο που είχα σκοτώσει τους marine πήρα τον γερο στην πλάτη μου και άρχισα να σκαρφαλώνω και εγώ
για την σπηλιά.
όταν φτάσαμε και είδε ο πατέρας την τον δράκο έμεινε κάγκελο και της είπε
"μα καλά τη είναι αυτό"
εκείνη μου είπε
"Aokiji κανε και πάλι μια από έχυνες τις τσουλήθρες αρκετά μεγάλη για να πάρουμε τον δράκο από εδώ"
άμεσος ξεκίνησα να φτιάχνω μια αρκετά μεγάλη και δυνατή ώστε να μας
κράτηση μέχρι να φτάσουμε στην παράλια

Όταν τελικά την έφτιαξα αρχίσαμε να γλιστράμε φτάσαμε σχεδόν μέχρι την μέση και τότε ένα κύμα έκοψε τον πάγκο μου στην μέση και αρχίσαμε να
πέφτουμε ο δράκος άνοιξε τα φτερά του και μας έπιασε όλους για να μην
κτυπήσουμε, όταν πέσαμε κάτω ο δράκος είχε χτυπήσει πολύ σοβαρά εγώ
σηκώθηκα και είδα τον αξιωματικό να έρχεται προς το μέρος μας άμεσος
έβγαλα τα σπαθιά μου και πήρα θέσει μάχης, εχίνος μου είπε
"ο ώστε ο μεγάλος Aokiji είναι εδώ πέρα και προστατεύει τον άμοιρο δράκο
κρίμα όμως που θα τον πάρω μαζί μου"
εγώ του είπα
"εάν τον θες έλα να τον πάρεις άλλα πρώτα πρέπει να πέρασης από έμενα"

έτσι ξεκίνησε την μάχη προσπάθησε με τα νύχια του άλλα μιας και είμαι λόγια η επίθεσης του απλός με προσπερνούσαν, καθυστερούσε απλός το αναμενόμενο. καθώς προχωρούσα από πίσω του είδα μερικά πτώματα marine και αυτός μου είπε
"σκότωσα τον καπετάνιο μου και τους άλλους marine με ένα χτύπημα εσέι γιατί δεν πεθαίνεις"
εγώ του είπα δεν σκότωσες μόνο τον καπετάνιο σου άλλα σκότωσες και τον εαυτό σου που τα έβαλες μαζί μου καιρός να πεθάνεις τώρα ICE AGE"
τον πάγωσα και μετά άμεσος έτρεξα στον δράκο, ευτικός ήταν καλά έτσι τώρα για μια ακόμη φορα αυτή την φορα στο έδαφος όμως έκανα μια τσουλήθρα πάγου και φύγαμε. όταν φτάσαμε στην πολύ όλοι έμειναν με το στόμα ανοικτό που ζούσε ακόμα ένας δράκος αλλα τον "καλοδεκτικαν" γιατί τους δράκους τους είχαν σαν θεούς.
Όταν όλα πια είχαν τελειώσει ήρθε ο γερος και στα χερια του κρατούσε ένα πανί μου το έδωσε λέγοντας
"καλο ταξίδι και σε ευχάριστο που έσωσες το χωριο και την πολύ μου"
έτσι αρχισα να προχωρώ προς το καράβι μου για να φύγω