East Blue: η επιστροφη και ο μυθος[Τελος]

Το ταξιδι της επιστροφης ηταν δυσκολο. Δεν ειχα παρει τις προμηθειες που χρειαζομουν απο το Asuka ISland κι ετσι ειχα ελλειψεις σε οτι αφορα τα τροφιμα. Μονο πολυ κρασι ειχα απο το περασμα μου απο το Micqueot. Στα υπολοιπα δεν ηξερ αν θα μου φτασουν. Η πρωτη μερα περασε πολυ ηρεμα! Ηπια ενα μπουκαλι κρασυ και τραγουδουσα με την κιθαρα μου. Το βραδυ επεσα για υπνο και κοιμηθηκα σαν πουλακι μετα απο τοσες μαχες στο Asuka Island. Την επομενη μερα ξυπνησα και ασχοληθηκα λιγο με την ραβδο που πηρα απο τους Marines σιγουρα θα ηταν πολυ χρησιμη απεναντι σε αλλους χρηστες φρουτου οποτε θα την φιλουσα σαν τα ματια μου.

Ειχε μια λαβη για να μπορουν να την πιανουν και οι marines που ειναι χρηστες φρουτου. Ετσι την επιασα απο κει και εκανα μερικες κινησεις σαν να κρατουσα σπαθι! Στη συνεχεια σκεφτηκα μια ιδεα για να γινω πιο δυνατος! Το μεγαλο μου μειονεκτημα ειναι οταν με ακουμπανε με καποιο αντικειμενο απο kairoseki. Ετσι σκεφτηκα να εδενα την ραβδο πανω μου και θα εκανα διαφορες ασκησεις χωρις τις δυναμεις του φρουτου μου! Ετσι θα γινομουν αρκετα δυνατος και χωρις αυτο! Αρχισα αμεσως την προπονηση αφου δεν μπορουσα να κανω τιποτα αλλο πανω στην βαρκα.

Επιπλεον βαριομουν να αρχισω παλι να τραγουδαω μονος μου οποτε ηταν η καλυτερη λυση που ειχα. Ετσι εδεσα με ενα πανι την ραβδο στο μπουτι μου. Ενιωσα αυτο αισθημα αποδυναμωσης που ενιωθα οταν με ακουμπουσαν με αυτο οι marines. Προσπαθησα να κανω διαφορες κινησεις αλλα σε ολες ημουν πιο αργος απο οτι με το φρουτο μου. Ετσι ξεκινησα την γυμναστικη. Μετα απο μια ωρα κουραστηκα πιο πολυ απο οτι περιμενα. Εβγαλα την ραβδο απο το ποδι μου και αραξα σε μια καρεκλα. κοιτουσα τον ουρανο μεχρι που ειδα μακρυα στον οριζοντα συνεφα.

Μαλλον εφτανα στα συνορα των 2 θαλασσων, εκει που τα νερα της μιας ενωνονται με τα νερα της αλλης! Οσο πλησιαζα στο σημειο τοσο τα συνεφα πυκνωναν απο πανω μου και ο αερας φυσουσε πιο δυνατος. Η θαλασσα ειχε αρχισει να αγριευει και ανεβηκα στο καταρι και εδεσα το πανι. Υστερα απο 2 λεπτα αρχισαν να πεφτουν κεραυνοι και λιγα δευτερολεπτα μετα αρχισε να βρεχει. Τα κυματα γινονταν ολο και μεγαλυτερα και το πλοιο κουνιοταν περα δωθε ολο και περισσοτερο! Ημουν στην μεη μιας καταιγιδας.

Τα κυματα κουνουσαν σαν φυλλο το πλοιο μου το οποιο δεν μπορουσα να ελεγξω ευκολα. Το κρατουσα οσο περισσοτερο μπορουσα στην πορεια μου κι ετσι κατευθυνομουν στο επικεντρο της καταιγιδας. Οσο προχωσουσα τοσο πιο πολυ κουνιοταν το πλοιο και τοσο πιο πολυ κινδυνευε να βουλιαξει. Καποια στιγμη παρατηρησα οτι η καταιγιδα αρχισε να ηρεμει. Τα κυματα μικρεναν και ο αερας ειχε αρχισει να σταματαει. Ετσι μετα απο λιγη ωρα η θαλασσα ηρεμησε τελειως η βροχη σταματησε και ο ανεμος επανηλθε σε κανονικα επιπεδα. Πλεον ημουν στην East Blue.

Στο ταξιδι μου μεχρι τωρα δεν ειχα σκεφτει ποιος θα ειναι ο επομενος προορισμος μου οταν θα εφτανα πισω στην East Blue. Ηξερα θα ειναι μεγαλη αποσταση μεχρι καποιο νησι. Τουλαχιστον 3 μερες αποσταση απο το σημειο που βρισκομουν. Πηγα και ελεγξα τις προμηθειες που ειχα. Ειδα οτι φτανουν για 2 μερες ακομα εκτος κι αν επινα μονο κρασι! Ετσι διαλεξα το πιο κοντινο νησι που μπορουσα ασχετα αν το ονομα του θυμιζε πολεμικο πλοιο.
- Yosh! Ο επομενος προορισμος μου ειναι το Warship Island!

Το ταξιδι κρατησε 3 μερες. Το περασα κανοντας τα συνηθισμενα: κρασι, μουσικη, χαλαρωση και λιγη γυμναστικη. Ετσι περασε η πρωτρη και η δευτερη μερα. Η τριτη μερα ηταν εφιαλτικη. Το φαγητο ειχε τελειωσει και πεινουσα πολυ. Εκανα διαφορα πραγματα για να ξεχασω την πεινα μου αλλα οτι και να εκανα δεν μπορουσα. Μεχρι που συμαζεψα και τα πραγματα που ηταν πεταμενα σε ολο το πλοιο αλλα και παλι δεν μπορουσα να ξεχαστω. Το απογευμα ειδα το νησι απο μακρια να ξεπροβαλει.
- Επιτελους! ειπα απο μεσα μου και αναθαρισα.

Απο την αποσταση που ημουν καταλαβα απο που ερχεται το ονομα του νησιου. Το νησι εμοιαζε με ενα τεραστιο πολεμικο πλοιο.
- Κι εγω στην αρχη νομιζα οτι το λενε ετσι επειδη εχει πολλα πολεμικα πλοια...
Οταν ειχε αρχισει να χανεται το φως του ηλιου εδεσα το πλοιο στο λιμανι. Κατεβηκα κατω και κοιταξα μερικους χωρικους που κυκλοφορουσαν ακομα. ολοι φορουσαν ενα κακογουστο σκουφακι και κατι κακογουστα ρουχα. Πλησιασα εναν και τον ρωτησα:
- Γιατι τα φορατε αυτα?
- Ειναι παραδοση του νησιου. Ετσι ξεχωριζουμε τους ξενους απο τους ντοπιους.

- Ρατσιστες... σκεφτηκα και επιετα τον ρωτησα που υπαρχει ενα εστιατοριο!
- Στο ενα χιλιομετρο απο εδω υπαρχει μια περιοχη γεματη εστιατορια! Ο παραδεισος των καλοφαγαδων. ειπε και μου εδειχνε βορεια. Ετσι εφυγα τρεχοντας προς τα εκει!
Μετα απο 5 λεπτα τρεξιμο εφτασα εκει λαχανιασμενος. Πραγματι ηταν ο παραδεισος των καλοφαγαδων! δηλαδη ο παραδεισος μου! Παντου εβλεπες καντινες με φαγητο, εστιατορια και οτι αλλο μπορει να φανταστει κανεις που πουλαει φαγητο!

Ο κοσμος να μπαινοβγαινε συνεχεια στις ταβερνες και γενικα ειχε πολυκοσμια η περιοχη σε αντιθεση με την υπολοιπη πολη που κυκλοφορουσαν ελαχιστοι ανθρωποι και αυτοι πρεπει να ηταν μπλεγμενοι με παρανομιες αν κρινω απο τις ματιες που μου εριχναν. Μπηκα σε μια ταβερνα που ειδα οτι ειχε τον λιγοτερο κοσμο. Εκατσα και παρειγγειλα να φαω. Μετα απο μιση ωρα τα φαγητα ειχαν σερβιριστει και εξαφανιστει απο το τραπεζι μου. Χαϊδευα την κοιλια μου απο την ευχαριστηση και μετα ρευτηκα δυνατα κανοντας ολους στο μαγαζι να γυρισουν και να με κοιταξουν.

Ολους εκτος απο εναν. Αυτος ο ενας ειχε τραβιξει την προσοχη μου απο οταν μπηκα στην ταβερνα. Παρακολουθουσα τι εκανε και ολα οσα εκανε φαινονταν πολυ υποπτα. Ετσι αποφασισα να τον ακολουθησω οταν θα εφευγε αφου δεν ειχα τιποτα καλυτερο να κανω. Μετα απο ενα δεκαπενταλεπτο τελειωσε και αυτος το φαγητο του και σηκωθηκε για να φυγει. αφησε λεφτα στο τραπεζι και κατευθυνθηκε προς την εξοδο. Ετσι οταν τον αντιλφθηκα αφησα ενα πακετακι λεφτα στο τραπεζι χωρις ναρωτησω ποσο εκανε το φαγητο και βγηκα εξω ακολουθοντας τον.

Η κατασκοποια με οδηγησε στο βουνο με σχημα πλοιου που υπηρχε στο κεντρο του νησιου. 2-3 φορες παραλιγο να με καταλαβει αλλα προλαβα και κρυφτηκα εγκαιρως. Περασα μεσα απο κατι στενα περασματα που μονο ντοπιος θα εβρισκε και εφτασα σε μια σπηλια. Οταν μπηκε μεσα αυτος ακουσα ενα βρυχηθμο και καποιον να μιλαει μετα:
- Σταματα! Περιμενε να ερθουν να σε παραλαβουν και μετα φωναζε οσο θες.
Δεν καταλαβα σε ποιον μιλουσε αλλα η φωνη πρεπει να ηταν του τυπου που ακολουθουσα. Εβαλα το κεφαλι μου στο ανοιγμα της σπηλιας και εμεινα εκπληκτος απο το θεαμα. Τοσο εκπληκτος που φωναξα:
- Τι στο καλο ειναι αυτο?

Ηταν ενας τεραστιος δρακος. Ηταν πρασινος και ειχε κιτρινα ματια. Μολις με ειδε εβγαλε αλλον ενα βρυχηθμο. Ο τυπος γυρισε με ειδε ξαφνιασμενος και πριν πει τιποτα αλλο ειπε:
- Kama kama no Tsumujikaze!
Κατι αρχισε να με πλησιαζει και με χτυπησε καταστηθα χωρις να παθω ουτε γραωτζουνια. Τα ρουχα μου εγιναν κουρελια και ενιωσα σαν να με χτυπουσε σπαθι.
- Ενδιαφερον το φρουτο σου αλλα ειμαι ατσαλι! Πριν σε νικησω πες μου... Τι στο καλο ειναι αυτο? ειπα δειχνοντας τον δρακο. Εκεινος εμεινε εκπληκτος που δεν επαθα τιποτα αλλα συνηλθε γρηγορα και μου ειπε:
- Αυτο ειναι ενα ζωο που θα με κανει αθανατο. και χαμογελασε.

- Ειναι ενας δρακος και τα κοκκαλα του κανουν καποιον αθανατο!
- Πφφ.. Βλακειες... πιστευεις σε αυτα? Τοτε θα προστατευσω αυτον τον δρακο απο το να τον σκοτωσεις για τετοιες βλακειες! ειπα και εκανα τα χερια μου λεπιδες.
Του επιτεθηκα αλλα η μαχη δεν κρατησε πολυ. Δεν ειχε οπλο μαζι του γιατι πιστευε οτι το φρουτο του εφτανε για να νικησει καποιον. Ετσι με χτυπησε 3-4 φορες με τις ανοητες επιθεσεις του χωρις αποτελεσμα. Απεκρουσε αλλες τοσες δικες μου με τα νυχια του αλλα δεν αντεχε αλλο! Ετσι με 2 ακομα κινησεις ηταν κατω αιμοφυρτος.

- Ξερω οτι αν σε αφησω να ζησεις τοτε δεν θα ζησει ο δρακος οποτε πες αντιο στον κοσμο ειπα και τον αποτελειωσα.
Επειτα σκουπησα τα αιματα στα ρουχα του και πλησιασα τον δρακο. Τον περιεργαστηκα λιγο και στη συνεχεια τον χαϊδεψα. Εβγαλε εναν ακομα βρυχιθμο και επειτα εφυγα απο την σπηλια. Γυρισα στην πολη και η κατασταση δεν ειχε αλλαξει καθολου! παντου γελια φωνες και φαγητο. Πηγα και κοιμηθηκα σε ενα ξενοδοχειο. Την αλλη μερα Πηγα στην αγορα και πηρα πολυ κρεας και αλλα εφοδια για το καραβι μου. Εκανα μαλιστα και 2 δρομολογια αφου ηταν τοσα που δεν μπορουσα να τα κουβαλησω. Επειτα ανεβηκα στο πλοιο μου και ανοιξα τα πανια σε μια επομενη περιπετεια...