The treasure hunt[Τελος]

Αφου εσωσα τον δρακο και πηρα τις προμηθειες που ηθελα, εφυγα απο το νησι. Τακτοποιουσα τα πραγματα χωρις να ξερω που πηγαινει το πλοιο. Απλα προχωρουσα στην τυχη μεχρι να βαλω ολα οσα αγορασα στην θεση τους. Μεσα σε ολα τα πραγματα ειδα και κατι που δεν ειχα αγορασει. Ηταν ενας χαρτης. Τον παρατηρησα λιγο καλυτερα και ειδα οτι ηταν χαρτης θυσαυρου! Στο κεντρο ενος κυκλικου νησιου υπηρχε ενα μεγαλο "Χ". Μου φανηκε ψευτικος στην αρχη αφου το νησι ηταν τελεια κυκλικο και ο θυσαυροας ακριβως στο κεντρο.

Κοιταξα στον χαρτη και ειδα οτι υπηρχε ενα πολυ μικρο νησι τελεια κυκλικο με ενα υψωμα στο κεντρο οπως ακριβως αυτο που ηταν σχεδιασμενο στον χαρτη θυσαυρου.
- Δεν εχω να χασω τιποτα! ειπα και εβαλα πορεια προς τα εκει.
Λεφτα ειχα πολλα ακομα απο τις μπαζες μου στην North Blue αλλα λιγα ακομα δεν χαλασαν ποτε και κανεναν και ειδικα καποιον πειρατη! Ηταν σε κοντινη αποσταση με το προηγουμενο νησι κι ετσι το ταξιδι διηρκεσαι μονο μια μερα στην οποια βαριομουν αφορητα.

Το μεσημερι της επομενης μερας εφτασα στο νησι. Απο μακρυα φαινοταν να ειχε σχημα μανιταριου και δεν ηξερα πως να ανεβω γρηγορα και ξεκουραστα. Οταν πλησιασα καταλαβα πως δεν υπαρχει τετοιος τροπος. Κι ετσι αναγκαστικα να σκαρφαλωσω χρησιμοποιωντας τα χερια μου ως γαντζους. Τα καρφωνα στην πετρα και σκαρφαλωνα σιγα σιγα. Επειτα απο κανα δεκαλεπτο εφτασα στην κορυφη του μανιταριου. Μολις ανεβηκα ξαπλωσα κατω λαχανιασμενος και κουρασμενος. Ξαποστασα για λιγο κι επιετα σηκωθηκα στα ποδια μου. Κοταξα λιγο κατω να δω το πλοιο μου και ειδα οτι ηταν πολυ ψηλα! Ειχε μια υπεροχη θεα το νησι αφου εβλεπες πολυ μακρυα μεσα στην θαλασσα και μπορουσες να δεις καθαρα αν περνουσε κανα πλοιο σε μεγαλη αποσταση.

Εβγαλα τον χαρτη απο την τσεπη μου και κοιταξα που επρεπε να παω. Επρεπε να παω κατευθειαν μεσα σε μια πυκνη ζουγκλα που υπηρχε μπροστα μου. Ετσι πηρα μια βαθια ανασα και κατευθυνθηκα προς τα εκει. Προχωρουσα μεσα στην ζουγκλα και ακουγα διαφορους θορυβους. καποια στιγμη πεταχτηκε μπροστα μου μια αλεπου με προσωπο κοκορα και μου γρυλιζε!
- Τι στο καλο εισαι εσυ? ειπα τρομαζοντας απο το θεαμα ενος τετοιυ ασυνηθιστου πλασματος. Μου επιτεθηκε αλλα με μια μπουνια επεσε κατω ξερο.

Το παρατηρησα για λγη ωρα και οσο το παρατηρουσα τοσο πιο ασυνηθιστο μου φαινοταν. Συνεχισα την πορεια μου και ακουσα ενα ροχαλητο απο καπου μακρυα.
- Πως γινεται να κατοικειται μια τετοια ζουγκλα σε ενα τετοιο νησι? αναρωτηθηκα και ακολουθησα το ροχαλητο. Μετα απο 2 λεπτα εφτασα σε ενα ανοιγμα κι εκει ειδα κατι πιο αλλοκοτο απο το πλασμα που ειδα πριν.
Ηταν ενας ανθρωπος πολυ κοντος μεσα σε ενα μπαουλο και στο κεφαλι του ειχε φυτρωμενο εναν θαμνο. Ανατριχιασα στο θεαμα αλλα γρηγορα συνηλθα και απο αυτο το σοκ.

Τον πλησιασα και τον παρατηρησα. Καποια στιγμη με επιασαν τα γελια και ξυπνησε. Πεταχτηκε πανω, εβγαλε ενα οπλο μεσα απο τον θαμνο στο κεφαλι του, το γυρισε ενα οπλο προς τα εμενα και πυροβολησε με μια κινηση στο πλαι απεφυγα την σφαιρα. Αυτος συνεχισε να πυροβολαει και κρυφτηκα πισω απο ενα δεντρο.
- Ποιος εισαι εσυ και τι θες στο νησι μου? ρωτησε αγριεμενος.
Εβγαλα το κεφαλι μου εξω απο την προστασια του δεντρου και του απαντησα:
- Ηρθα με καλες προθεσεις! Εμαθα για εναν θησαυρο και ηρθα να δω αν ειναι αληθεια.

Καθως μιλουσα τον κοιτουσα κιολας. Τωρα που τον εβλεπα ξυπνιο ηταν σιγουρα πολυ αλλοκοτος. Ηταν σιγουρα πιο παραξενος απο την αλεπου-κοκορα που ειδα πριν. Μολις ομως ακουσε για τον θυσαυρο το ματι του γυαλισε και συνεχισε να πυροβολει.
- Δεν ειναι δυνατον να κρυβομαι απο ενα τετοιο πλασμα. σκεφτηκα βγηκα ολοκληρος απο την προsτασια του δεντρου.
Προχωρησα καταπανω του. Αυτος πυροβολουσε αλλα οι σφαιρες περνουσαν ξυστα διπλα μου η καθως χτυπουσαν πανω που εξοστρακιζονταν σε διαφορα σημεια.

Προσπαθουσα να τις στελνω σε σημειο που δεν θα τον πετυχαιναν αλλα ηταν δυσκολο μια καρφωθηκε μεσα στον θαμνο που εχει στο κεφαλι και εκεινος κατατρομαξε και λυποθημησε.
- Πφφ.. Κοιτα απο ποιον κρυβομουν... Τι ντροπη... ειπα. Τον πλησιασα και τον σηκωσα στα χερια μου. Τον εβαλα εκει που κοιμοταν πριν και περιμενα να ξυπνησει. Με ειχε παρει με κακο ματι και ηθελα να το αλλαξω αυτο. Δεν θα με ενοιαζε αν υπηρχαν κι αλλοι να βοηθησουν αλλα ηταν ο μονος κατοικος που ειχα δει στο νησι. Ετσι μετα απο λιγο συνηλθε. Πεταχτηκε πανω ομως τον επιασα με τα χερια μου και τον εριξα κατω. Τον κρατουσα εκει για να μην αρχισει παλι τις επιθεσεις.

- Αθλιε πειρατη! ειπε και σφιριξε δυνατα.
Τοτε η γη αρχισε να τρεμει και ακουγα απο παντου ζωα να φωναζουν. Υστερα απο λιγα δευτερολεπτα ειχαν μαζευτει γυρω μου ολα τα παραξενα ζωα του νησιου. Γυρω μου ειδα ενα φιδι με κεφαλι λαγου, ενα γουρουνι με καφαλι λιονταριου, ενα καγκουρο με κεφαλι ρινοκερου και πολλα αλλα τετοια πλασματα. Ξαφνιαστηκα τοσο απο αυτο που εβλεπα που αφησα τον κοντοτυπο και σηκωθηκε ορθιος αρχιζοντας να πυροβολει. Ολα τα ζωα ερχονταν κατα πανω μου εγω δεν ηξερα προς τα που να παω.

Τελικα αρχισα να βαραω με ατσαλινες γροθιες οποιον εβλεπα μπροστα μου! Ειτε ζωο ειτε τον κοντο τυπο. Ετσι σε λιγα λεπτα ειχαν πεσει ολα τα ζωα κατω και πανω απο τον σωρο ηταν ο κοντος τυπος.
- Πφφ.. ειπα και επιασα τον γερο απο τον γιακα.
- Δεν ηρθα για να σας κανω κακο! Πες μου που ειναι ο θησαυρος για να μην ψαχνω πολυ!
- Τοσα χρονια τον φυλαω και θα στον δωσω?
- Καλα θα τον βρω μονος μου τοτε! ειπα τον αφησα κατω και ξανακοιταξα τον χαρτη του θησαυρου.

Ειδα οτι ειναι σε ενα υψωμα ετσι κατευθηνθηκα προς ενα υψωμα που υπηρχε μπροστα μου. Οταν εφτασα εκει ειδα οτι ειναι πολυ αποτομο για να ανεβω χωρις να σκαρφαλωσω. Ετσι εκανα παλι τα χερια μου λεπιδες και ενεβηκα πανω. Εκει ειδα κατι μπαουλα. Τα πλησιασα γρηγορα και τα ανοιξα. Ηταν ολα αδεια.
- Πως ειναι δυνατον? Πφφ.. Τζαμπα εχασα μια μερα απο την ζωη μου.
- Χαχαχαχα! Γελαγε ο γερος απο κατω απο τον λοφο Ειχε ερθει απο κατω και με κοροιδευε. Μαζι του ηταν και ολα τα ζωα και γελουσαν κι αυτα.

- Σκαστε!! φωναξα ελαφρα θυμωμενος.
- Ηρεμησε μικρε! ειπε ο γερος.
- Καταλαβα οτι εισαι παραδοπιστος αλλα δεν θα μας εκανες κακο! Αν ηθελες θα μας ειχες σκοτωσει ολους τωρα. Αφου δεν υπαρχει θησαυρος τοτε δεν υπαρχει και λογος να τσακονομαστε.
Ειχε δικιο σε αυτο. Κατεβηκα απο τον λοφο και του συστηθηκα.
- Messi D. Teo. Πειρατης. του ειπα.

- Gaimon. Πρωην πειρατης. ειπε και χαμογελασε.
- Αληθεια? Πως ησουν πειρατης? Που ειναι το πληρωμα σου?
- Ειναι μεγαλη ιστορια. Παμε να φαμε κατι και θα στα πω. μου απαντησε.
Ετσι πηγαμε κοντα στον γκρεμο περιπου στο σημειο που ειχα το πλοιο μου και αναψαμε μια φωτια. Επειτα κατεβηκα στο καραβι πηρα Μερικα τροφιμα και κρασι και ξανανεβηκα με την βοηθεια των ζωων αυτη τη φορα. Ψησαμε τα φαγητα και πειναμε κρασι!

Επειτα οταν τρωγαμε μου ειπε:
- Λοιπον ηρθε η ωρα να σου πω την ιστορια μου.
Καθησα καλυτερα και ακουγα προσεκτικα αυτα που ελεγε.
- Ημουν πειρατης και με το πληρωμα μου ηρθαμε σε αυτο το νησι για τον θησαυρο. Οταν ψαξαμε ολο το νησι και δεν βρικαμε τιποτα το πληρωμα μου αποφασισε να φυγει. Εγω δεν ακουσα αυτα που λεγανε γιατι εψαχνα μονος μου. Μολις βρηκα ομως τον θησαυρο οι αλλοι ειχαν φυγει. Ετσι αφου βιαζομουν πεταξα κατω απο τον λοφο ενα μπαουλο και πηδηξα πανω του. Ομως ηταν αδειο και δεν με αντεξε και σφηνοθηκα μεσα.

- Ετσι απο τοτε εβαλα σκοπο της ζωης μου να φυλαω αυτα τα ζωα αλλα και τον θησαυρο που υπηρχε εκει πανω. Αν και ημουν σχεδον σιγουρος οτι ηταν αδεια τα μπαουλα.
Σταματησε να μιλαει και τον κοιταξα.
- Ενδιαφερουσα ιστορια. Αλλα πρεπει να φυγω. Με περιμενουν πολλες περιπετειες ακομα!
- Το καταλαβαινω και το καταννοω. ειπε και με χαιρετησε.
Κατεβηκα στο πλοιο μου και ολα τα ζωα μαζι με τον γερο με χαιρετουσαν. Τους χαιρετησα κι εγω και αρχισα να απομακρυνομαι!
- Να ξαναρθεις φωναξε ο γερος και δακρυσε. Μαλλον επειδη ειχε πολυ καιρο να δει ανθρωπο απο κοντα.