How to use santoryu style[Τελος]

Επιτελους.... και παλι ελευθερος... Για τριτη φορα στις περιπετειες μου ειχα φυγει απο φυλακη! Καθε φορα ολο κατι γινοταν και την γλυτωνα. Ενω σκεφτομουν αυτα εξερευνουσα το νεο μου πλοιο! Ηταν ενα πλοιο μεσαιου μεγεθους με 1 μεγαλο και ενα μικρο καταρτι. Ηταν πληρως εξοπλισμενο, με οτι χρειαζεται καποιος οταν ταξιδευει στην θαλασσα. Ειχε και φαγητο που υπολογισα θα μου εφτανε για τουλαχιστον 2 μερες ακομα. Επιπλεον ειχε και 3 μπουκαλια κρασι απο το Micqeot Island! Αυτο με χαροποιησε ιδιαιτερα αφου ειχα καιρο να πιω κρασι απο εκεινο το νησι. Ετσι ανοιξα ενα μπουκαλι και ηπια λιγο.

Το πλοιο ειχε μια ευρυχωρη καμπινα, με 2 κρεβατια, γραφειο με χαρτες, κουζινα με ενα τεραστιο ψηγειο και γενικα οτι ακριβως χρειαζομουν απο ενα πλοιο.Πηγα και ασχοληθηκα λιγο με τους χαρτες για να δω που βρισκομουν και που θα πηγαινα μετα.
- Καθε φορα και σε αλλη θαλασσα ε? ειπα οταν συνηδητοποιησα οτι οι marines με ειχαν στειλει στην West Blue.
Ηθελα ενα μερος να ξεκουραστω απο ολα οσα μοου συνεβησαν τον τελευταιο καιρο. Οι πληγες απο την μαχη μου με τον Kint D. One τωρα ειχαν αρχισει να κλεινουν, αφου στην φυλακη με τοσα βασανιστηρια δεν μπορουσαν να κλεισουν αλλα ανοιγαν περισσοτερο. Ετσι αποφασισα να παω σε ενα νησι που μου φαινοταν ακατοικητο.

Ειδα στον χαρτη ενα νησι που ειχε μονο ενα μικρο χωριο.
- Λιγος κοσμος δεν θα μου κανει κακο! Εξαλλου θα βαρεθω μονος μου ειπα και επεισα τον εαυτο μου να παω εκει.
Αλλαξα την πορεια του καραβιου. Με δυσκολια βεβαια αλλα τα καταφερα. Πρωτη φορα που χειριζομουν το πηδαλιο του πλοιου και μου φανηκε πιο πολυπλοκο απο τα αλλα πλοια που ειχα μεχρι τωρα! Το ταξιδι ξεκηνισε με κακους οιωνους. Δεκα λεπτα μετα την φυγη μου απο το νησι ειδα συνεφα στον οριζοντα. Ετσι μεσα σε λιγα λεπτα βρεθηκα στο επικεντρο μιας καταιγιδας!

Δεν ηταν απο τις τρομερες καταιγιδες που αντιμετωπιζω αλλες φορες αλλα ηταν η πρωτη μου με το καινουριο πλοιο οταν μαλιστα δεν ειχα μαθει καν να το χειριζομαι! Ετσι δυσκολοευομουν να ελεγξω το πλοιο και να ξεφυγω απο αυτην. παλευα για αρκετη ωρα με τα κυματα και τελικα ειδα φως στον οριζοντα. Προσπαθησα να τευθυνθω προς τα εκει αλλα ματαια! οσο και να προσπαθουσα τα κυματα ειχαν αλλη αποψη. Τελικα για αλλη μια ωρα που κρατησε η καταιγιδα ημουν παγιδευμενος μεσα σε αυτη χωρις να μπορω να κανω κατι! Οταν κοπασε ξαπλωσα στο καταστρωμα για να ξαποστασω.
- Πρεπει να μαθω γρηγορα να χειριζομαι το πλοιο αλλιως δεν με βλεπω να την βγαζω καθαρη!

Το υπολοιπο ταξιδι κυλησε ομαλα. Ηταν Ομως απο τα λιγα ταξιδια που δεν βαρεθηκα καθολου αφου ειχα πολλα πραγματα να εξερευνησω στο πλοιο. Μετα απο 2 μερες ταξιδι, εφτασα στον προοροσμο μου. Οταν το ειδα απο μακρια χαρηκα γιατι ειχε αρχισει να τελειωνει το φαγητο. Το νησι φαινοταν οτι δεν ηταν μεγαλο! Επισης το μονο που εβλεπες ειναι μια δασικη εκταση σε ολο το ορατο κομματι του νησιου. Οσο πιο πολυ πλησιαζα τοσο πιο πυκνο μου φαινοταν το δασος! Σαν να μην ηθελε να περασει κανεις μεσα και να δει κατι που ηταν κρυμμενο εκει! Οταν επιτελους εφτασα, αφησα το πλοιο μου στην παραλια η οποια δεν ειχε αμμο αλλα πετρες.

Αρχισα να περπαταω παραλληλα με το δασος αφου καταλαβα οτι ηταν τοσο πυκνο που δεν μπορουσα να περασω μεσα απο αυτο. Καποια στιγμη μετα απο ακρετο περπατημα ειδα ενα περασμα που οδηγουσε μεσα στο δασος. Δεν ηταν πολυ μεγαλο αλλα ηταν σιγουρα αρκετο για να περασει μια αμαξα. Επισης ηταν εμφανες οτι ηταν κατασκευασμενο απο ανθρωπους. Ετσι αποφασισα να το ακολουθησω. Οταν μπηκα στο μονοπατι το φως γυρω μου λιγοστεψε αφου τα δεντρα απο το δασος δεν του επετρεπαν να φωτησει οσο χρειαζοταν το μονοπατι. Μετα απο λιγη ωρα αρχισα να ακουω θορυβους απο καποιον οικισμο.

Τελικα εφτασα στο μερος απο οπου ακουγοταν ο θορυβος. Ηταν ενα μικρο χωριο. Περπατησα λιγα βηματα και ολοι με κοιτουσαν. Κοιτουσαν περιπου στο υψος των μπουτιων μου. Μου φανηκε καπως ενοχλητικο αυτο και ετσι ανοιξα το βημα μου και κατευθυνθηκα πιο μεσα στο χωριο. Παντου το ιδιο πραγμα γινοταν και ειχε αρχισει να με νευριαζει πολυ αυτο. Ξαφνικα ειδα μπροστα μου μια γυναικα που κουβαλουσε 2 κουτια και δυσκολευοταν πολυ.
- Να σας βοηθησω? προσφερθηκα ευγενικα.
- Να σαι καλα μου ειπε και μου φορτωσε τα κουτια με μια τοσο γρηγορη κινηση που δεν την περιμενα.

- Ακολουθησε με ειπε και αρχισε να προχωραει τοσο γρηγορα που σχεδον ετρεχε. Εγω κουβαλουσα τις κουτες και προσπαθουσα να παω οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Στο δρομο ολοι συναχιζαν να με κοιτανε με το ιδιο εξεταστικο βλεμα που με κοιτουσαν και πριν. Τελικα 5 λεπτα μετα επιτελους σταματησε μπροστα σε μια ταβερνα και μου ειπε:
- Ελα μεσα να αφησεις τα κουτια και φας κατι. Την ακολουθησα ευχαριστως και γεματος ανακουφηση αφου θα ξεφορτωνομουν αυτα τα τεραστια κουτια και θα ετρωγα φαγητο απο ταβερνα! Μπηκα μεσα και αφησα τα κουτια σε ενα τραπεζι. Επειτα πηγα κι εκατσα σε ενα αλλο και στο λεπτο μου ειχε σερβιρει, η γυναικα που ειχα βοηθησει, ολα τα καλουδια που μπορει να σκεφτει κανεις!

Οταν εφαγα οτι μου ειχε σερβιρει ηρθε κι εκατσε στο τραπεζι μου.
- Θα σου κανω 1 ερωτηση... Απο την απαντηση που θα δωσεις θα εξαρτιθει το μελλον σου σε αυτο το νησι.
- Ειμαι ολος αυτια ειπα περιεργος για το τι συνεβαινε στο νησι.
- Χρησιμοποιησεις σπαθια η οπλα με μπαρουτι οταν πολεμας?
Η ερωτηση της με παραξανεψε αλλα απαντησα.
- Δεν χρησιμοποιω τιποτα απο τα 2.
- Τι χρησιμοποιεις τοτε? ρωτησε αποριμενη και ετοιμη να μου ορμηξει
- Χρησιμοποιω τις ικανοτητες του φρουτου μου. ειπα και εφαγα μια μπουκια ψωμι που ειχε μειναι πανω στο τραπεζι.

Μολις ακουσε για φρουτο τα εχασε!
- Εχω φαει το Supa Supa no Mi και ειμαι ανθρωπος ατσαλι! Χρησιμοιω τα χερια μου σαν λεπιδες οταν πολεμαω. ειπα και εκανα εκεινη την στιγμη τα χερια μου λεπιδες για να τα δει. Μολις ακουσε για ατσαλι και ειδε τα χερια μου να γινονται κοφτερες λεπιδες συνηλθε και μου ειπε:
- Αρα χρησιμοποιεις τα χερια- σπαθια σου! Αρα εισαι ευπροσδεκτος στο νησι μας. Καλως ορισες στο Cytherea Island, το νησι των ξιφομαχων. μου ειπε και σηκωθηκε ορθια.
- Παμε να σε ξεναγησω στις σχολες Kendo του χωριου μας. προσθεσε και μου εδειξε με το χερι την πορτα της ταβερνας. Βγηκαμε εξω και συνεχησε να μου εξηγει πραγματα για το νησι.
- Το χωριο αυτο ειναι γνωστο για τις πολλες σχολες και τυπους Kendo που περναει απο γενια σε γενια. Ολοι οι χωρικοι, ειναι αφουσιωμενοι σε αυτο. Δεν προκειται να ανεχτουν καμια προσβολη για το Kendo και γενικα και αποδοκιμαζουν αυτους που χρησιμοποιουν μπαρουτι. Αυτος ειναι και ο λογος που ολοι κοιτουσαν τα μπουτια σου. Ηθελαν να δουν αν εχεις κρεμασμενα σπαθια η αν εχεις καποιο πιστολι.

Φτασαμε σε ενα συμπλεγμα μεγαλων κτηριων τα οποια δεν θυμιζαν τα κτηρια του υπολοιπου χωριου ουτε στο ελαχιστο. Ηταν ψηλα και ειχαν και αλλους οροφους σε αντιθεση με ολα τα αλλα που ηταν μονοοροφα. Στο χωρο μπροστα απο τα κτηρια υπηρχαν πολλα παιδια τα οποια κανανε προπονηση με σπαθια. Αλλα ειχαν 1 σπαθι και ειχαν αντιπαλο καποιον με ενα σπαθι, αλλα ειχαν 2 σπαθια και ειχαν το αντιστοιχο αντιπαλο και ηταν 2 ζευγαρια που εκαναν προπονηση με 3 σπαθια! Κρατουσαν το ενα στο στομα και τα αλλα 2 στα χερια τους!
- Αυτη ειναι η σχολη Kendo του χωριου μας. ειπε η κοπελα που με ξεναγουσε στο μερος.
- Σιγουρα πιο πολυ θα σε παραξανεψαν τα 3 σπαθια. ειπε χαμογελοντας.
- Παμε να σε γνωρισω στους αρχηγους των 3 σχολων. προσθεσε και μου εκανε νευμα να την ακολουθησω.

Την ακολουθησα και πλησιασαμε ενα απο τα ζευγαρια που εκαναν προπονηση. Επειτα σταματησαν και η μια απο τις δυο κοπελες γυρισε και μας μιλησε:
- Γεια σου You! Ποιος ειναι ο νεαρος που εχεις μαζι σου?
- Γεια σου Nanao! Να σου συστησω τον... ουτε το ονομα σου δεν μου ειπες!
- Ναι το ξεχασα! :[m066]: Με λενε Teo. Χαρηκα για την γνωριμια.
- Ειμαι η αρχηγος της σχολης ενος σπαθιου, Nanao Yoinichi! Χαρηκα κι εγω αλλα θα σε δω πιο μετα! Τωρα εχω δουλεια ειπε.
Φυγαμε απο αυτην και πηγαμε σε ενα αλλο ζευγαρι που εκανε εξασκηση.

- Να σoυ συστησω τον αρχηγο της σχολης 2 σπαθιων Unamori One. Αρχηγε απο δω ο Teo. Χρηστης δυο σπαθιων και αυτος.
- Χαρηκα νεε μου! Θα ηταν μεγαλη τιμη για μενα να εκανα με καποιον ξενο μια μαχη για να δουμε ποιος ειναι καλυτερος!
- Μετα χαρας δασκαλε αλλα θα προτειμουσα να κανω μαχη με τον αρχηγο της σχολης 3 σπαθιων. Μου εχει προξενησει μεγαλη περιεργεια αυτη η τεχνικη.
- Οπως επιθυμεις. Εμενα με συγχωρειτε εχω πολυ δουλεια.
Φυγαμε και απο κει και πλησιασαμε εναν μοναχικο τυπο που κοιτουσε τα 2 ζευγαρια που εκαναν προπονηση με 3 σπαθια και κρατουσε στην αγκαλια του και ο ιδιος 3 σπαθια.

Αυτος λογικα ηταν ο δασκαλος του Kendo με 3 σπαθια.
- Saito να σου συστησω τον Teo. Teo να ο δασκαλος που ηθελες να γνωρισεις τοση ωρα.
- Τιμη μου που σας γνωριζω δασκαλε. ειπα και υποκλιθηκα.
- Κι εγω χαρηκα για την γνωριμια ειπε και προσθεσε:
- Τι σε φερνει στα μερη μας?
- Για να ηρεμησω λιγο ηρθα. Αλλα μου φαινεται οτι κι εδω μαχη θα κανω! απαντησα και χαμογελασα.
- Θελω να κανω μαχη με εσας. προσθεσα.
- Με εμενα? Χρησιμοποιεις κι εσυ 3 σπαθια?
- Οχι, χρησιμοποιω τα χερια μου σαν 2 σπαθια. ειπα και εκανα τα χερια μου λεπιδες.
- Χμμ... Ενδιαφερον! Δεχομαι την προκληση. Αυριο το πρωι στην αρενα του χωριου θα γινει η μαχη μας.
- Ωραια! ειπα χαρουμενος, εκανα υποκλιση και εφυγα μαζι με την You απο τις σχολες.

Πηγα να χαλαρωσω λιγο σε ενα δωματιο ενος πανδοχειου και να προετοιμαστω ψυχολογικα για την μαχη με τον Saito Hajime. Μολις επεσα στο κρεβατι του δωματιου κοιμηθηκα και με ξυνησε το πρωι ο ηλιος που εμπαινε απο το παραθυρο. Σηκωθηκα και κατευθυνθηκα προς το μερος που πηγαιναν ολοι. Αλλοι μου ελεγαν καλη επιτυχεια και αλλοι μου εριχναν μια υποτιμιτικη ματια και συνεχιζαν την πορεια τους. Εφτασα στην αρενα και μπηκα μεσα εκει βρηκα τον Saito να με περιμενει και να κανει μερικες ασκησεις. Ετοιμαστηκαμε και οι 2 για μαχη. Πηραμε τις θεσεις μας και ολοι αρχισαν να χειροκροτουν. Επειτα απο το συνθημα ενος διαιτητη που υπηρχε μεσα στην αρενα αρχισε η μαχη.

Ημουν πολυ ενθουσιασμενοςγια αυτη την μαχη. Θα εβλεπα πως χρησιμοποιουν τα τρια σπαθια μαζι. και μαλιστα ισως να εβρισκα τροπο να τα αντιμετωπισω! Η μαχη ξεκινησε με αναγνωριστικες κινησεις. Λιγες επιθεσεις για να δει ο ενας την δυναμικη του αλλου. Επειτα απο λιγο ο κοσμος ειχε αρχισει να βαριεται, και μαζι του κι εγω. Ετσι εκανα 1ος επιθεση. Με το δεξι μου χερι προσπαθησα να τον καρφωσω στο χερι ενω με αριστερο καλυπτα το σωμα μου απο μια πιθανη ξφνικη επιθεση του. Τελικα και απεκρουσε την επιθεση μου και με πετυχε στο στηθος. Ευτυχως που ειμαι ατσαλι αλλιως θα ειχα μια βαθια ουλη στο στηθος μου αυτη την στιγμη και πιθανως να ημουν και εκτος μαχης.

Η μαχη συνεχιστηκε και η ανωτεροτητα ενος δασκαλου φαινοταν παντου. Ομως ενα λαθος εφτανε για να κρινει την μαχη. Παραπατησε οταν προσπαθησε να αποκρουση μια επιθεση μου και του εκανα μια κοψιμο στο ποδι λιγο κατω απο το γονατο. επειτα ετσι οπως γονατισε τον πεταξα κατω και ετοιμαστηκα να δωσω το χτυπημα της νικης. Σε εκεινο ολη αρενα σηκωθηκε στο ορθια απο την αγωνια και την επληξη για το τι πηγαινα να κανω! Ουτως η αλλως οτι και να ελεγαν δεν θα τον σκοτωνα. Ετσι για να τους κανω να αγωνιουν περισσοτερο εκανα κινηση για να τον καρφωσω. Τελευταια στιγμη εστριψα το χερι μου και καρφωσα το πατωμα ακριβως διπλα στο κεφαλι του.

- Ωραια η μαχη μας αλλα εχασες. Του ειπα λαχανιασμενος.
- Εισαι καλος τελικα ειπε πιανοντας το γονατο του και χαμογελοντας συνεχισε:
- Την παραμικρη ευκαιρια την εκμεταλευεσαι!
Ολοι στην αρενα αρχισαν να χειροκροτουν και τους 2 μας. Του εδωσα το χερι για να τον σηκωσω ορθιο και επειτα ηρθαν γιατροι για να κοιταξουν το ποδι του. Του το εδεσαν και επειτα περπατουσε λες και δεν ειχε παθει τιποτα. Εκεινη την μερα το βραδυ καναμε ενα τεραστιο γλεντι και γιορτασαμε ολοι μαζι χωρις να ξερουμε για ποιον λογο! Απλα για να γιορτασουμε!

Την επομενη μερα το πρωι το κεφαλι μου ηταν "καζανι" αλλα επρεπε να φυγω. Σηκωθηκα κατα το μεσιμερι απο το κρεβατι μου και αρχισα τις ετοιμασιες. Χαιρετησα ολους τους χωρικους και πηγα και χαιρετησα ειδικα τον Saito και τους αλλους 2 δασκαλους.
- Να προσεχεις στο ταξιδι σου και ελπιζω να εχεις μονο καλες εμπειριες απο το χωριο μας. ειπε ο Saito.
- Να ειστε σιγουρος γι αυτο! ειπα και κατευθηνθηκα σε μια αμαξα που μου ειχαν ετοιμασει γεματη πραγματα για το ταξιδι. Οσες φορες κι αν ζητησα να τους πληρωσω δεν δεχτηκαν. Ετσι οταν εφτασα στο πλοιο κι εβαλα ολα τα πραγματα στην βαρκα πεταξα ενα πακετακι λεφτα στην παραλια και ελυσα το πλοιο μου απο κει που ηταν δεμενο. Οταν συνηδητοποιησαν οτι ειχα πεταξει λεφτα στην παραλια ειχα φυγει μακρια και αναγκστηκαν να τα κρατησουν. Τους χαιρετησα για μια τελευταια φορα και επειτα επικεντρωθηκα στον επομενο προορισμο μου.

Όνομα: Messi D. Teo
Haki Points: -
Player of the Week Points: 8
Beli: 19.000
Fame Points:-

Πολυ καλη δομη στα ποστ και καλη ιστορια.