[Αρχή]Μια ακόμο αποστολή

Το πρωινό με βρήκε κάτω από τα σκεπάσματα. Βαριόμουνα να σηκωθώ και να κουνηθώ αλλά είχα έρθει εδώ για δουλειά, όχι για καλοπέραση. Τίναξα τη νύστα, σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα και ξεκίνησα να πάω στα γραφεία της οργάνωσης να πάρω την αποστολή μου. Ήλπιζα σε κάτι εύκολο και διασκεδαστικό.
Με την είσοδό μου στο κτίριο πήγα στον υπέυθυνο και δήλωσα τα στοιχεία μου.
-"Μάλιστα. Έχω κάτι για 'σένα. Όχι κάτι δύσκολο. Ένα πρόσωπο φοβάται πιθανή απαγωγή ενός συγγενή και ζητάει προστασία. Εξυπακούεται ότι αν αποτύχεις σε αυτό το κομμάτι θα πρέπει να πας και να το φέρεις πίσω."
-"Ώστε έτσι. Καλά λοιπόν δώσ' μου τις υπόλοιπες λεπτομέρειες." Σημείωσα σ' ένα χαρτί τα στοιχεία του εργοδότη, του προσώπου προς προστασία και τις σχετικές διευθύνσεις.
-"Μην γεμίσεις τον κόσμο πτώματα." μου φώναξε καθώς έφευγα.


Χρώματα (εφαρμόζονται σε όλη την ιστορία):
Κυνηγοί-Μέλοι οργάνωσης
Εχθροί
Φίλοι
Εγώ
Οικογένεια
Λοιποί

Έφυγα με προσοχή. Σαν οργάνωση διατηρούσαμε χαμηλό προφίλ και δεν θέλαμε να δίνουμε στόχο για το που ήταν η θέση μας κάθε φορά.
Πήγα κατευθείαν στο σπίτι του εργοδότη. Παρουσιάστικα και ζήτησα λεπτομέρειες για την αποστολή μου. Όπως έμαθα η κόρη του η Mika ήταν μαθητευόμενη σ' ένα τοπικό γυμναστήριο πολεμικών τεχνών. Φοβόταν όμως για την ασφαλειά της διότι η επικεφαλής του γυμναστηρίου (Shana) είχε έναν πολύ μοχθηρό και δυνατό εχθρό (Augoun). Οπότε ο δύστυχος πατέρας ήταν σίγουρος πως κάποια από τις προσπάθειες του Αugoun να βλάψει τη Shana θα είχε ως στόχο την μικρή μαθητευόμενη Mika την οποία η δασκάλα της λάτρευε. Ζητούσε λοιπόν από μας να πάει κάποιος να την προστατέψει και αν πάθει οτιδήποτε να τη φέρει πίσω σώα κι αβλαβή. Λογική υπόθεση αν και με τη Shana παρούσα δύσκολα πραγματοποιήσιμη.

Αφού έμαθα όσα ήθελα έφυγα. Πήρα το δρόμο κατευθείαν για το γυμναστήριο. Η αποστολή φαινόταν εύκολη, αρχικά. Τα προβλήματα ξεκίνησαν καθώς έφτασα εκεί και γνώρισα τη Shana. Ήταν μια ωραία επιβλητική και δυναμική γυναίκα. Είχε βέβαια ένα ελάττωμα. Ήταν πολύ φεμινίστρια. Υπερβολική σε αυτό το θέμα σε τέτοιο βαθμό που καταντούσε επικίνδυνο. Δυστυχώς αυτό το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο.
Χτύπησα την πόρτα και δεν πήρα απάντηση. Άνοιξα και μπήκα στο προαύλιο. Είδα δύο γυναίκες να κάνουν τις καθημερινές δουλείες του σπιτιού. Η μία ψηλή κι όμορφη κι άλλη μικρούλα με τη χαρακτηριστική αθωότητα ενός παιδιού.
-"Καλημέρα σας. Συγνώμη που ενοχλώ αλλά θα ήθελα να μιλήσω με τη Shana. Είναι εδώ αυτή τη στιγμή;" προφανής η απάντηση αλλά έπρεπε να σπάσω τον πάγο.
-"Εγώ είμαι η Shana και σε ακούω".
-"Αν γίνεται θα ήθελα να σου μιλήσω κατ' ιδίαν. Πρόκειται για ένα σημαντικό θέμα.".
-"Ακολούθησέ με". Με οδήγησε στην αίθουσα διδασκαλίας.
-"Λέγε, δεν έχω όλη τη μέρα.". Η φωνή της ήταν κοφτή και προστακτική.

Αποφάσισα πως μια ευθεία οδός θα ήταν πολύ χρήσιμη αν και το αποτέλεσμά της θα ήταν αμφίβολο.
-"Είμαι εδώ σε μία αποστολή εκ μέρους του πατέρα της Mika. Με προσέλαβε να προστατέψω την κόρη του από επίδοξους απαγωγείς. Έμαθα πως θα φύγεις από το γυμναστήριο και η μικρή θα μείνει απροστάτευτη. Οπότε πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να μείνει ασφαλής. Εδώ έρχομαι εγώ για να κάνω την δουλειά. Θα ήθελα να συνεργαστείς σε παρακαλώ ώστε να βρούμε μια δικαιολογία για την παρουσία μου εδώ όσο λείπεις για να μην κινήσουμε υποψίες.".
Στην αρχή δεν είπε τίποτα. Απλά με κοίταξε από πάνω ως κάτω μετρώντας με με το μάτι. Μετά άρπαξε ένα κοντάρι και μου επιτέθηκε. Απέφυγα την τελευταία στιγμή. Συνέχισε να με σφυροκοπά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ξαφνικά σταμάτησε. Την κοίταζα κάθιδρος περιμένοντας την επόμενη κίνηση της.

-" Τουλάχιστον είσαι καλός. Το παραδέχομαι αυτό. Αλλά την επόμενη φορά που θα υπονοήσεις ότι αφήνω την μικρή απροστάτευτη ή ότι δεν μπορώ να το κάνω θα είμαι ακόμα πιο σφοδρή μαζί σου. "
Ομολογώ ότι τα χρειάστηκα. Αν είχε να μου δέιξει κι άλλα κόλπα αυτή η γυναίκα ήταν πάρα πολύ επικίνδυνη.
-"Δεν υπονόησα κάτι από τα δύο ούτε το είπα. Απλά σου είπα τον σκοπό της εμφάνισής μου. Κι ελπίζω να με βοηθήσεις να φέρω εις πέρας το έργο μου. "
-"Πως ξέρω ότι μπορώ να σ' εμπιστευτώ; Πως ξέρω ότι δεν είναι παγίδα; Τί αποδείξεις έχω γι αυτά που μου λες;".
Έπρεπε να παίξω το τελευταίο χαρτί μου. Της έδειξα το γράμμα του πατέρα της Mika προς αυτήν. Ήταν για να καθησυχάσει της αμφιβολίες της. Μια ιδέα της τελευταίας στιγής που απορώ γιατί μου ήρθε, αλλά τελικά μου έλυσε τα χέρια.

Τότε ηρέμησε.
-"Πολύ καλά. Θα σ' εμπιστευτώ. Μα αν πάθει τίποτα η μικρή φρόντισε να πεθάνεις μαζί της διότι κανένα μέρος στον κόσμο δε θα σε κρύψει από 'μένα.". Η απειλή ήταν ξεκάθαρη.
-"Δεν έχω αποτύχει σε καμμία αποστολή μου μέχρι σήμερα, και δεν σκοπεύω να ξεκινήσω τώρα." προσπάθησα να ακουστώ όσο περισσότερο καθησυχαστικός γινόταν αλλά μάλλον απέτυχα.
Πήγαμε πίσω και με σύστησε στη μικρή ως έναν περιπλανόμενο μαχητή που ήρθε να μαθητεύσει για λίγο μαζί τους. Δυστυχώς όμως επειδή αύριο θα έφευγε η Shana, θα έμενα να την περιμένω. Στο μεταξύ θα βοηθούσα στις δουλειές. Η μικρή χάρηκε κι άρχισε να με ρωτά σχεδόν για τα πάντα.
Μπορώ να πω ότι απόλαυσα τη συζήτηση μαζί της. Την παιδική αφέλειά της και την αθωότητα, μου θύμισαν εμένα. Λίγο αργότερα βρέθηκα να παίζω μαζί της σαν μωρό και να γελάω με τ' αστεία της. Αν είχα ποτέ μου κόρη θα ήθελα να ήταν σαν τη Mika.

Την επόμενη μέρα αποχαιρετήσαμε τη Shana και ασχοληθήκαμε με τις δουλειές του γυμναστηρίου. Δεν είχα ιδέα ότι είχε τόσες πολλές. Καθάρισμα, σφουγγάρισμα, μαγείρεμα, πλύσιμο ρούχων και φροντίδα των όπλων. Το βράδυ έπεσα ξεθεωμένος για ύπνο. Τι ύπνος δηλαδή που ήμουν με το ένα μάτι ανοιχτό μπροστά από το δωμάτιο της μικρής. Η νύχτα κύλησε ήρεμα. Το ίδιο και η άλλη μέρα. Τίποτα ασυνήθιστο. Το ίδιο κι οι υπόλοιπες δύο μέρες. Ήταν τόσο ήσυχα που είχα αρχίσει να ανησυχώ. Έμοιαζε σαν ηρεμία πριν το ξέσπασμα μιας τεράστιας καταιγίδας. Σαν να ήθελε ο εχθρός να εφησυχαστούμε και μετά να μας σαρώσει μ' ένα καίριο χτύπημα. Ήξερα πως μεθαύριο γυρνούσε η Shana. Έπρεπε να αντέξω άλλες δύο μέρες. Βέβαια είχα υποσχεθεί στη μικρή να την πάω σήμερα στο πανηγύρι. Εκεί ο κίνδυνος θα ήταν μεγάλος. Αλλά της είχα αδυναμία. Ίσως αυτό να ήταν και το λάθος μου.

Το πανηγύρι ήταν υπέροχο. Μουσικοί παίζαν στο δρόμο, ηθοποιοί και κουκλοθέατρα δίναν παραστάσεις γαι το κοινό και υπαίθριοι έμποροι πουλούσαν την πραμάτια τους. Αρτοποιοί, ζαχαροπλάστες και όλοι όσοι πουλούσαν φαγητό και ποτό κάναν χρυσές δουλειές μαζί με τους παιχνιδοπώλεις. Πήρα στη μικρή μια καρφίτσα και την κέρασα φαγητό. Εκείνη μου πήρε μια κορδέλα για τα μαλλιά μου. Γενικά απολάυσαμε τη βραδιά μας εκείνη. Όταν ήρθε η ώρα για τα πυροτεχνήματα την πήρα βρήκα μια απόμερη στέγη και μια παρατημένη σκάλα και την ανέβασα πάνω. Το θέαμα ήταν μαγευτικό. Πυροτεχνήματα σε όλα τα σχέδια και χρώματα σκάγαν εδώ κι εκεί. Ο κόσμος από κάτω ζητοκραύγαζε.
-"Τι ωραία που έιναι εδώ πάνω!!! Τι ωραία θέα!!! Μπράβο Haji, (έτσι με φώναζε) έχεις υπέροχες εμπνεύσεις. " τιτίβισε το μικρό μου σπουργίτι. Εκείνη τη στιγμή ήμουν πραγματικά χαρούμενος. Μετά την πήρα και γυρίσαμε στο γυμναστήριο. Εκέι μας περίμενε όμως ο κίνδυνος.

Το ενστικτό μου είχε πάντα δίκιο. Για μια στιγμή το άφησα να σωπάσει. Και το πλήρωσα ακριβά. Με το που ανοίξαμε την αυλόπορτα ήξερα ότι όλα θα πήγαιναν στραβά. Άρπαξα τη μικρή και της είπα να μη βγάλει άχνα.
-"Τί έγινε Haji γιατί τόση ανησυχία ξαφνικά;"
-"Διότι μικρή μου μόλις έκανα το ασυγχώρητο λάθος να πέσω σε μια ενέδρα που ούτε ένα παιδί δε θα 'πεφτε. Αν κάνουμε να βγούμε από το σπίτι μας περιμένουν, το ίδιο και μέσα. Κάτσε κοντά μου και κάνε ότι κάνω μήπως και γλυτώσουμε. Ξέρεις να χειρίζεσαι όπλο;"
-"Κάτι λίγο, ότι μου δίδαξε η Shana.". Της έδωσα το Shoujiki.
Κολλήσαμεε στον τοίχο και σαν τις γάτες κάναμε τον κύκλο της αυλής. Βρήκα το πίσω μέρος του μαντρότοιχου και πήδηξα πάνω. Πήρα τη μικρή και βγήκαμε στο δρόμο. Αλλά εκεί μας περίμεναν.

Μόλις προσγειώθηκα στο έδαφος 10 άτομα βγήκαν από τη γωνία και μας κύκλωσαν. Έβαλα τον εαυτό μου ανάμεσα στη μικρή, η οποία ακουμπούσε φοβισμένη στον τοίχο, και στους άντρες. Είδα κάποιους ν' ανοίγουν το σχηματισμό τους κι ένας άντρας να εμφανίζεται στη μέση.
-"Με λένε Augoun, άσε το κορίτσι σε μας και φύγε. Δεν έχουμε δουλειά με 'σένα."
-"Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Η αποστολή μου είναι να μην καταλήξει στα χέρια σου. Και δεν πρόκειται να το αφήσω να συμβεί.".
-"Και τι μπορείς να κάνεις; Είμαστε 10 εδώ και άλλοι τόσοι έρχονται. Πως θα μας αντιμετωπίσεις;".
-"Κάτι θα κάνω. Αν θέλετε τις ζωές σας φύγετε και μην ξαναενοχλείσετε το κορίτσι.".
-"Βλέπω πως δε λογικεύεσαι. Σκοτώστε τον αν αντισταθεί πολύ. Αν και θα προτιμούσα απλά να τον αφήνατε αναίσθητο και αρκετά δαρμένο.".

Η μάχη ήταν σκληρή και σύντομη και δυστυχώς όχι προς το μέρος μου. Οι μισοί το πλήρωσαν με τη ζωή τους.
-"Kodachi slash"
-"Katana slash"
-"Dual strike"
Οι επιθέσεις μου τους έστειλαν στον άλλο κόσμο. Λουσμένος με το ααπαλό φως των φανών του δρόμου το αίμα πάνω μου με έκανε να μοιάζω με τέρας του κόσμου των δαιμόνων. Αλλά οι εχθροί μου ήταν πολλοί κι εγώ μόνος. Κάποιος κατάφερε να με χτυπήσει από πίσω, γονάτισα από τον πόνο κι ο επόμενος με χτύπησε στο κεφάλι. Λίγο πριν λιποθυμήσω άκουσα τις καρυγές της Mika.
-"Haji!!!!!! Βοήθεια!!!!" Μετά έπεσα σε λήθαργο.
Την άλλη μέρα το πρωί με βρήκαν περαστικοί. Αιμοραγούσα κι ήμουν σε άθλια κατάσταση. Με πήγαν στο γυμναστήριο όπου με περιποιήθηκε ένας γιατρός. Όλη την ημέρα ήμουν σε μια κατάσταση ύπνου και ξύπνιου με τις κραυγές της Mika ν' αντηχούν ακόμα στ' αυτιά μου.

Την άλλη μέρα ξύπνησα με πονοκέφαλο και αιμοραγία. Οι πληγές μου είχαν ανοίξει ξανά από την αναταραχή του ύπνου μου. Μια φωνή με επανέφερε στην πραγματικότητα.
-"Δεν αποτυγχάνεις ποτέ ε; Πως το ονομάζεις αυτό τώρα;"
-"Shana, γύρισες. ΓΥΡΙΣΕΣ;;; Πόσο καιρό είμαι αναίσθητος; Που είναι η μικρή;"
-"Ηρέμησε και κάτσε κάτω. Η μικρή δεν ξέρω που είναι, θα βγω να ψάξω σε λίγο. Όσο για 'σένα κοιμάσαι από προχθες το βράδυ. Απ' ότι μου είπαν σε βρήκαν σχεδόν πεθαμένο. Έδωσες μάχη με το θάνατο και νίκησες. Αλλά τη μικρή την έχασες. Έκανα λάθος για 'σένα."
-"Όχι δεν έκανες, διότι έχω και δεύτερο όρο ο οποίος λέει να πάω να τη φέρω πίσω αν πάθει κάτι. Αλλά δεν μπορώ μόνος μου. Χθες ήταν καμιά εικοσαριά άτομα εδώ. Πέντε δε θα ξαναβαδίσουν ποτέ σ' αυτό τον κόσμο. Αλλά μπορεί να έχουν ενισχύσεις. Πρέπει να βιαστούμε."
-"Κάτσε κάτω. Που νομίζεις ότι μπορείς να πας και τί θα κάνεις με τέτοιες πληγές; Άσε θα το κάνω εγώ."
-"Νομίζω πως στο ξανάπα δεν αποτυγχάνω ποτέ, και δεν θα αρχίσω τώρα."
-"Ξεροκέφαλε". Γελούσε όμως με χαρά όταν το 'λεγε.
-"Φεύγουμε μόλις είσαι έτοιμος."

Δεν μου πήρε πολύ. άλλαξα επιδέσμους, με έραψε, ντύθηκα και φύγαμε. Πιάσαμε τα λοφάκια και τα χωράφια. Πουθενά. Άφαντοι. Ψάχναμε για ώρες ατελείωτες. Τίποτα. Αργά το βράδυ γυρίσαμε πίσω. Στη είσοδο μας περίμενε ένα χαρτάκι.
"Αν θέλετε τη μικρή ελάτε να με βρείτε στη σπηλιά στην ακτή με το φάρο. Shana έλα και θα σου δείξω πως μια γυναίκα δεν είναι ποτέ ανώτερη από έναν άντρα. "
-"Πάμε τώρα εκεί!"
-"Shana ηρένησε. Ξέρεις ότι είναι παγίδα και είμαστε και οι δύο πολύ κουρασμένοι. Θα πάμε αύριο. Πρέπει να δείξουμε υπομονή, να μελετήσουμε το χώρο και να καταστρώσουμε σχέδιο διαφυγής."
-"Τι λες τώρα πρέπει να σώσουμε τη Mika!"
-"Ναι αλλά αν πεθάνουμε εμείς δεν θα σωθεί ποτέ. Κι αν πάμε τώρα αυτό θα συμβεί."
-"Πρώτα την έχασες και τώρα δειλιάζεις να πας να τη σώσεις, ωραίος άντρας είσαι!"
-"Ναι την έχασα αλλά εγώ τουλάχιστον αφήνω να με οδηγεί η λογική κι όχι το συναίσθημα όσον αφορά τον τρόπο σωτηρίας της."
-"Με λες και χαζή τώρα;"
-"Όχι, απλά παρορμητική. Σκέψου και πες μου αν έχω άδικο στην προτασή μου.".
Μετά από μια σιωπή η μόνη απάντησή της ήταν να μπει μέσα στο γυμναστήριο.

Την άλλη μέρα ξεκινήσαμε από νωρίς. Πήραμε μαζί μας διάφορα σύνεργα κι όπλα και στήσαμε παγίδες έξω από τη σπηλιά. Όποιος από τους άντρες έβγαινε να μας κυνηγήσει στη φυγή μας θα έβρισκε πολύ βίαιο θάνατο. Όταν τελεώσαμε με τις παγίδες σταθήκαμε στην είσοδο. Είδαμε τους φρουρούς. Ήταν μόνο δύο.
-"Άστους σε 'μένα" είπα.
Με λίγη χρήση φρούτου πέθαναν πριν βγάλουν κιχ. Σύραμε τα πτώματά τους και τα κρύψαμε για να μη φαίνονται. Η σπηλιά ήταν σκοτεινή και φωτιζόταν αμυδρά από πυρσούς καρφωμένους στο μαλακό έδαφος. Βρήκαμε κι άλλες ομάδες να περιπολούν. Τις πολύ μικρές τις σκοτώναμε και μετά κρύβαμε τα πτώματα. Τις πολύ μεγαλες απλά κρυβόμασταν και τις προσπερνούσαμε. Πρέπει να είχαμε σκοτώσει καμμιά δεκαριά ως τώρα, κι είχαμε μετρήσει άλλους τόσους. Όλοι άνθρωποι του υποκόσμου, ξένοι στο νησί πληρωμένοι από τον Augoun να κάνουν τη βρωμοδουλειά του. Ποιός ξέρει πόσους άλλους έκρυβε η σπηλιά. Μετά από πολλές ώρες βρήκαμε τη Mika σ' ένα βαθούλωμα. Την λύσαμε και την πήραμε μαζί μας. Πήρε κάποια ώρα μέχρι να ξεκινήσουμε μιας κι η Shana άρχισε τις διαχύσεις αλλά τελικά φυγαμε.

Στην προσπάθειά μας να ξεφύγουμε αθόρυβα πέσαμε πάνω σε μια περίπολο. Την ξεκάναμε όπως όπως αλλά δυστυχώς πρόλαβε και σήμανε συναγερμό. Εκεί άρχισε η τρεχάλα μας. Τρέχαμε σαν τραυματισμένα ζώα που θέλουν να ξεφύγουν από τον κυνηγό. Παντού φασαρία και ποδοβολητά ανθρώπων, πίσω μας γύρω μας από πανω μας παντού. Φτάσαμε στην είσοδο από καθαρή τύχη καθώς δεν είχαμε ιδέα που πηγαίναμε. Τρέχαμε στο ανοιχτό δάσος ενώ είκοσι αγύρτες μας κυνηγούσαν. Οι παγίδες λειτούργησαν τέλεια. Δέκα από τους διώκτες μας άφησαν τη ζωή τους εκεί. Τους άλλους τους περιποιήθηκε μια μαινόμενη Shana με όση βοήθεια μπορόυσα να προσφέρω. Κι εκεί που νόμιζα πως είχαμε ξεφύγει ένα χέρι άρπαξε τη Mika. Ο Augoun μέσα στο χάος της μάχης άρπαξε τη μικρή.
-"Παραδωθείτε αλλιώς τη σκοτώνω.".
Επιλογή δεν είχαμε, οπότε απλά υπακούσαμε.

-"Shana εδώ και καιρό με εξευτελίζεις διαρκώς. Τώρα θα πάρω εκδίκηση. Θα πεθάνεις εδώ και το γυμναστήριο θα γίνει δικό μου. Θα αποδέιξω επιτέλους πως καμμία γυναίκα δεν είναι πιο δυνατή από έναν άντρα."
Όσοι άντρες του απέμειναν μας αφόπλισαν και κράτησαν ακίνητη τη Shana ώστε να τη σκοτώσει με την άνεσή του ο Augoun. Προς καλή μας τύχη όμως οι χωρικοί που είχαν μάθει τι συνέβη ήρθαν να μας σώσουν. Μαζέυοντας όσο θάρρος είχαν επιτέθηκαν στους άντρες του Augoun με ότι είχε ο καθένας, τσεκούρια, δρεπάνια, μαχαίρια. Η κατάσταση άλλαξε άρδην κι από μελλοθάνατοι βρεθήκαμε νικητές. Ο Augoun συνελήφθει λίγο πριν το σκάσει. Τον φέραν μπροστά μας. Εκλιπαρούσε για έλεος αλλά δεν θα το έβλεπε, όχι από μας, όχι σήμερα.
-"Θα σου κάνω μια χάρη, θα σε αφήσω να παλέψεις μαζί μου. Αν κερδίσεις θα σε αφήσουμε να πεθάνεις γρήγορα και χωρίς πόνο αλλιώς θα πεθάνεις απ' τα χέρια μου και πίστεψέ με θα το διασκεδάσω για πολλές ώρες."
Δέχτηκε χωρίς περιστροφές.

Η μάχη μου μαζί του ήταν κάτι το οποίο δεν αξίζει ν' αναφέρω. Ήταν καλός ξιφομάχος αλλά ήταν τόσο φοβισμένος κι απελπισμένος που δεν δυσκολεύτηκα να τον αφοπλίσω και να τον τραυματίσω. Όμως είχε έναν άσο στο μανίκι. Ένα κρυμμένο μαχαίρι στη μπότα που σημάδεψε την καρδία μου. Το σπαθί μου τον διαπέρασε λίγα εκατοστά πιο πάνω από το σημείο που τον τρύπησε το κοντάρι της Shana. Γυρίσαμε πίσω στο γυμναστήριο όπου έμεινα μερικές μέρες ν' αναρρώσω. Πήγα και εισέπραξε την αμοιβή μου από έναν καταχαρούμενο πατέρα. Βέβαια για 'μένα η αμοιβή μου βρισκόταν ακόμα στα μαλλιά μου και στο λαιμό μου. Το φουλάρι της Shana τον κρατούσε ζεστό. Ετοιμάστηκα λοιπόν και ένα ευχάριστο πρωινό ξεκίνησα για το επόμενο νησί, για την επόμενη περιπετεια.

Όνομα: Chan
Haki Points: 5
Player of the Week Points: 10
Beli:24.000
Fame Points: 5.000.000


ΥΓ: Πραγματικα υπεροχη ιστορια. Καταπληκτικη. Αψογη εφραδεια λογου, πλοκη, εξελιξη, περιγραφη! Λιγο στο τελος επεσε η αποδοση σου και για αυτο δεν πηρες το αριστα. Συνεχισε ετσι και δεν θα αργησεις καθολου να δεις το 25αρι!

Βαλε στην αρχη του τιτλου της ιστοριας σου "[Αρχη]" και στο τελος "[Τελος]. Αυτο να το κανεις σε καθε ιστορια