alucard and the bridge [ΤΕΛΟΣ]

αφού είχα κατατρόπωση αυτό το κάθαρμα τον κούρο είχα συνέχιση το ταξίδι μου όλα μια χαρά έπλεα σε μια ηλιόλουστη μέρα το αμπάρι μου ήταν γεμάτο από προμήθειες κανένα καράβι δεν έβλεπα στον ορίζοντα
πέρασα την υπόλοιπη μέρα μου καθαρίζοντας και επισκευάζοντας το πλοίο μου
μέχρι που έπεσε ο ήλιος ένα υπέροχο ήλιο βασίλεμα όλος ο ουρανός από γαλάζιος έγινε πορτοκάλι
μιας και ήμουν κουρασμένος από όλες της δουλειές στο πλοίο αποφάσισα να κοιμηθώ άλλα επειδή βιαζόμουν να φτάσω σε κάποιο νησί δεν έριξα την άγκυρα για να συνέχιση το πλοίο να προχωρά, μόνο το τιμόνι Έδεσσα για να μην στρίψει πουθενά
όταν σιγουρεύτηκα ότι όλα ήταν μια χαρά πήγα και έπεσα για ύπνο στην καμπίνα μου

εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα σαν πουλάκι δεν εστανθικα τυπωτά από την κούραση
μόνο που το πρωί όταν ξύπνησα κρύωνα πολύ καπνός έβγαινε από το στόμα μου όταν φυσούσα
άμεσος έτρεξα έξω να δω τη συνέβη και κάνει τόσο κρύο τελικά όταν βγήκα είδα ότι βρισκόμουν σε μια παγωμένη θάλασσα μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μου έβλεπα χιόνι ακόμα και το πλοίο μου είχε καλυφθεί από το χιόνι

μπήκα μέσα στο πλοίο μου και πήρα κάτι χονδρά ρούχα για να μην κρυώνω τόσο
άμεσος μόλις βγήκα ξεκίνησα να καθαρίζω το πλοίο μου από όλο αυτό το χιόνι
"πω χθες καθάρισα όλο το πλοίο τώρα έγινα πάλι"
πέρασε μια ώρα μέχρι που το καθάρισα όλο το πλοίο ξανά ύστερα άρχισα να ψάχνω με τα κιάλια μου κάνα νησί η τίποτα τέτοιο, πέρασαν λίγα λεπτά μέχρι που άρχισα να βλέπω μια τεράστια γέφυρα
"τι είναι αυτή η γέφυρα καλλίτερα να πάω να δω μήπως είναι κάνεις πάνω της"

όταν τελικά έφτασα από κάτω τις άρχισα να ψάχνω για καμιά σκάλα που να οδηγεί πάνω της
δεν άργησα πολύ μέχρι αν βρω μια έτσι έδεσα το πλοίο μου και ξεκίνησα να ανεβαίνω
ανέβηκα σχετικά δύσκολα γιατί ένας τρομερός άνεμος με φυσούσε άλλα όταν τα κατάφερα άρχισα να ψάχνω για λίγο άρχισα να προχωρώ προς μια κατεύθυνση για να βρω κανέναν άνθρωπο, περπάτησα για λίγο και ύστερα άρχισα να ακούω κάποιον
"δουλεύετε πιο γρήγορα"

άρχισα να τρέχω γιατί άκουσα άνθρωπο επιτέλους
αλλα τελικά όταν έφτασα κοντά και άρχισε ο ουρανός να καθαρίζει είδα πως όλοι η γέφυρα ήταν γεμάτη από marine και από αθώους ανθρώπους που η marine τους βαρούσαν για να δουλεύουν για αυτούς
όταν ένας από τους marine σήκωσε ένα μαστίγιο για να βαρέσει μια γυναικά εγώ άμεσος έτρεξα και του έπιασα το χέρι λέγοντας του
"δεν θα σε αφήσω να το κάνεις αυτό"

μετά από αυτό δεν άργησε πολύ που άρχισαν να μαζεύονται marine γύρο μου και να προσπαθούν να με πιάσουν εγώ άμεσος αντεπιτέθηκα και άρχισα να τους ψήνω με τις δύναμης μου
καθώς πάλευα με τους marine άρχισε να ακούγεται μια σειρήνα και μετά όλοι η γέφυρα είχε γεμίσει με marine
αλλα εγώ δεν το έβαζα κάτω συνέχιζα να τους πόλεμο έπρεπε να ελευθερώσω αυτούς τους ανθρώπους εδώ

όλο και πιο κοντά μου έρχονταν η marine έτσι αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ένα μεγάλο μέρος τις δύναμης μου
μεταμορφώθηκα σε άνθρωπο φωτιά και άρχισα να δημιουργό κυκλώνες φωτιάς και να τους πετάω στους marine
ξαφνικά όμως από τα ηχεία άρχισε να μιλάει κάποιος
"ξένε σταμάτα εκεί που είσαι αλλιώς θα εκτελέσουμε όλους τους ανθρώπους"
μετά από αυτό παρατήρησα πως πίσω από κάθε άνθρωπο υπήρξε ένας marine και και τον σημάδευε στο κεφάλι
δεν μπορούσα να κάνω κάτι τότε έτσι έσβησα την φωτιά και παραδόθηκα

άμεσος όλοι η marine πέσανε πάνω μου και μου πέρασαν χειροπέδες, μόλις μου τις φόρεσαν εστανθικα κάπως περίεργα προσπάθησα να ανάψω λίγη φωτιά αλλα δεν μπορούσα
ξαφνικά μπροστά μου εμφανίζεται κάποιος και μου λέει
"δεν μπορείς να χρησιμοποίησης πια της δύναμης σου αυτές η χειροπέδες είναι φτιαγμένες από seastone, τώρα πες μου ποιος είσαι"
"δεν πρόκειται να σου πω πότε"
πήρε ένα ντουφέκι από έναν marine και με χτύπησε στο κεφάλι
ύστερα από αυτό λιποθύμησα

όταν ξύπνησα βρισκόμουν σε μια καρεκλα δεμένος χειροπόδαρα δεν μπορούσα να κουνηθώ καθόλου μπροστά μου έβλεπα μονο αυτόν τον marine που μου μίλησε πριν
ήρθε κοντά μου και μου είπε
"λοιπόν τώρα θα μου πεις ποιος είσαι και τι θες εδώ"
τον φτηνό στην μάπα και του λέω
"ποτε δεν θα σου πω τίποτα"
σηκώνει το χέρι του τότε και άμεσος άρχισε να διαπερνά το σώμα μου ηλεκτρισμός, συνεχίστηκε μέχρι που κατέβασε το ξερή του
"λοιπόν θες και άλλο πες μου τώρα ποιος είσαι"
εγώ του είπα πάλι το ίδιο
"αν με αυτόν τον τρόπο εσύ βασανίζεις ανθρώπους τότε θα κάτσουμε καιρό εδώ μέσα"
σήκωσε το ξερή του και άρχισε πάλι να με διαπερνά ηλεκτρισμός

συνέχισε το βασανιστήριο για πολύ ακόμα αλλα χωρίς να πάρει κουβέντα από έμενα στο τέλος όταν βαρέθηκε με χτυπά με σφαλιάρα στο πρόσωπο και μου λέει
"πόλη καλά αφού το θες έτσι θα γίνεις ένας από τους σκλάβους μου... εδώ πέρα θα δουλεύεις μέχρι να πεθάνεις"
μετά με χτυπά και πάλι με ένα όπλο και εγώ ξανά λιποθύμησα
όταν ξύπνησα βρέθηκα για μια ακόμη φορα αλυσοδεμένος με sea stone και 2 marine να με πηγαίνουν κάπου

τελικά φτάσαμε έξω από μια μεγάλη πόρτα την οποια άνοιξαν και με πέταξαν μέσα και ύστερα την έκλεισαν
άμεσος μερική άνθρωποι ήρθαν πάνω μου και με τράβηξαν μέσα λέγοντας μου
"έλα θα γίνεις καλά θα σε φροντίσουμε εμείς"
πολύ μαζεύτηκαν γύρο μου και άρχισαν να μου δίνουν ότι τους περίσσευαν ύστερα από λίγο είχαν καταφέρει να με ντύσουν με ζεστά ρούχα έπειτα με άφησαν να ξεκούραστο σε ένα κρεβάτι διπλά από την φωτιά
πέρασα αρκετή ώρα ξαπλωμένος μέχρι που ξύπνησα και σηκώθηκα
ένας ήρθε μπροστά μου και μου είπε
"λοιπόν ξένε τι σε φέρνει στα μέρη μας"

"τυχαία βρέθηκα εδώ βγήκα από τον δρόμο μου μετά βρήκα αυτήν την γέφυρα και είδα εσάς να σας βασανίζουν και μπήκα στην μέση"
χαμήλωσε το κεφάλι του και μου είπε
"γιατί δεν συνέχισες απλός το δρόμο σου εμείς είμαστε εδώ και χτίζουμε αυτήν την καταραμένη γέφυρα 8 χρονια συγγενής μου έχουν πεθάνει από την κούραση"
συνέχισε να μου λέει την ιστορία τις γέφυρας μέχρι που μια σειρήνα ακούστηκε και άμεσος όλη σηκώθηκαν και άρχισαν να προχωράνε προς την πόρτα, ο άνδρας μου είπε
"έλα ώρα για δουλειά αν θες να φας"
σηκώθηκα και εγώ βγήκα στο κρύο και ξεκίνησα να δουλεύω μαζί με τους άλλους

είχαν περάσει πόλε μέρες τόσες που έχασα τον αριθμό
αυτό έκανα κάθε μέρα σηκωνόμουν δούλευα έτρωγα μερικές φόρες γιατί δεν έφτανε για όλους
τα ίδια κάθε μέρα μέχρι που μια μέρα που ήμασταν κλειδωμένη στο σπίτι από έξω άρχισαν να ακούγονται άνθρωποι να πολεμούν τεράστιες έκρηξης
"τι γίνετε έξω"λέγαμε όλοι
μέχρι που κάποιος ήρθε και μας άνοιξε την πόρτα λέγοντας μας
"είμαστε η επαναστάτες ήρθαμε να σας ελευθερώσουμε"
μπήκε μέσα και άρχισε με κάτι κλειδιά να ελευθερώνει τους ανθρώπους αλλα όταν ήρθε σε εμενα δοκίμασε όλα τα κλειδιά αλλα κανένα δεν έκανε
έτσι άρχισα να τρέχω με τις χειροπέδες στα πόδια και στα χερια

καθώς έτρεχα είπα σε αυτόν μου μας άνοιξε την πόρτα
"βρες μου το κλειδί για τις χειροπέδες μου μπορώ να βοηθήσω"
αυτός τότε άρχισε να ρωτά άλλους επαναστάτες για κλειδιά, δοκιμάσαμε πολλά μέχρι που ήρθε ένας και μας είπε
"για δοκίμασε αυτό το πήρα από το γραφείο του διοικητή"
μόλις το δοκιμάζει άμεσος το γυρνα και επιτέλους μετά από τόσες μέρες ήμουν ελεύθερος
"ωραία είσαι και εσύ ελεύθερος πάμε να φύγουμε τώρα"μου είπε
εγώ τότε όμως του απαντώ
"πάρε τους δικούς σου και φύγε από εδώ θα τους καθυστερήσω όσο μπορώ"

"είσαι τρελός θα σε πιάσουν πάλι"μου είπε
τον έσπρωξα λέγοντας του
"άκουσες τι σου είπα φύγε από εδώ"
αυτός συνέχιζε τα δικά του
"όχι δεν φεύγω αν δεν έρθεις"
εκείνη την στιγμή παρατηρώ ότι όλοι η δικοί του ήταν πίσω έτσι του ρίχνω μια δυνατή σπρωξιά και τον απομακρύνω από εκεί μετά σηκώνω ένα τοίχος φωτιάς που εμπόδιζε τους marine να περάσουν
μπροστά μου στάθηκε ο διοικητής τον marine και μου είπε
"ώστε έμεινες πίσω e πολύ καλά άνδρες σκοτώστε τον"
εγώ τότε του είπα
"θέλεις να μάθεις ποιος είμαι πολύ καλά εγώ είμαι ο alucard η αλλιώς ο dracula"

μετά από αυτό άρχισαν όλοι να με πυροβολούν αλλα χωρίς αποτέλεσμα
εγώ άρχισα να δημιουργό μια τεράστια μπάλα φωτιάς που όταν την τελείωσα την πέταξα πάνω τους
μετά όση είχαν από mini τους έριχναν λεπίδες φωτιάς κατευθείαν στην καρδια τους
συνέχισα με αυτόν τον ρυθμό μέχρι που τους είχα σκοτώσει όλους εκτός από τον διοικητή τους
ξεκίνησα να περπατώ προς το μέρος του λέγοντας του
"την πρώτη φορα που σε είδα σου έλεγα αυτό το λες βασανιστήριο... καιρός να σου μάθω εγώ τι είναι το βασανιστήριο"
όσο τον πλησίαζα αυτός με πυροβολούσε με ένα πιστόλι κάνοντας πίσω

καθώς περπατούσε προς τα πίσω σκόνταψε και έπεσε
κάτω, τότε άρχισε να με παρακαλά
"όχι μην σε παρακαλώ δεν θα πω τίποτα για εσένα"
τον πιάνο από τον λαιμό του και τον σηκώνω λέγοντας του
"πολύ αργά τώρα ήρθε η ώρα σου"
τον πήγα γρήγορα στην καρεκλα όπου με είχε βασανίσει και τον έδεσα
αυτός συνέχισε να παρακαλά
"όχι μην μου το κανεις αυτό.. στάσου θα σου δώσω λεφτά πολλά λεφτά"
δεν έδινα σημασία στα λόγια του προχώρησα προς την πόρτα και του είπα κλείνοντας την
"ορίστε θα πεθάνεις μονος σου ανήμπορος να κανεις κάτι"
τα τελευταία του λόγια ήταν
"oxiiiii"

μετά από αυτό άρχισα να προχωρώ γρήγορα προς το πλοίο μου
"ελπίζω να είναι καλά"έλεγα
τελικά όταν έφτασα εκτός από τους τόνους χιονιού που είχε ήταν μια χαρά
τελικά αυτό το χιόνι είχε κάλυψη το πλοίο μου και δεν το είχαν δει η marine
με ένα κύμα χιονιού έλιωσα όλο αυτό το χιόνι
ανέβηκα στο πλοίο μου άνοιξα τα πανιά και έφυγα από εκεί πέρα