[ΑΡΧΗ] Περιπετεια στο περιεργο νησι [ΤΕΛΟΣ[

-χμμμμμ που βρισκομαι????τι συνεβη εχθες το βραδυ???πως βρεθηκα εδω?τι ειναι ολη αυτη η βλαστηση τριγυρω???εεεεεεεεεεεεεεεε????γτ ειμαι δεμενος με σχοινια????τι μπορει να συνεβη οσο κοιμωμουν...δεν προκειτε να με κρατησουν αυτα τ σχοινια(χρατς)

ειμαι ενας νεος πειρατης που προσπαθει να ολοκληρωσει τα ονειρα του μεσα στις θαλασσες και τζογαρει με την ζωη του σε καθε νεο του σταθμο μεχρι να πετυχει τους στοχους τους.Το ονομα μου Cross Marian ενας νεοεισαγμενος στον κοσμο των πειρατων και με λιγες εμπειριες με μαχες και των κοσμο εξω απο το νησι του.

αφου ξεπερασα το αρχικο σοκ κ απορια για το που βρισκομουν σηκωθηκα κ ξεκνησα να περιπλανιεμαι στην παραλια του νησιου που ημουν.δεν αργισα να καταλαβω οτι βρισκομουν σε ενα σχετικα μικρο νησι που ομως δν εδειχνε να εχει καποια σημαδια πολιτησμου πανω του.Ισως αν εξερευνουσα το εσωτερικο του να μπορουσα να βρω καποιον να μου πει που ειμαι και να μ δειξει εναν τροπο να φυγω απο εδω το δυνατοτερο δυνατον...δεν ειχα χρονο για χασημο στον κοσμο των πειρατων το καθε λεπτο μετραει οποτε και αρχισα να ανοιγω δρομο μεσα απο την πυκνη βλαστιση του νησιου προς το εσωτερικο του.

ειχε περασει αρκετη ωρα αλλα ακομα δν ειχα δει κανενα ειδος πολιτισμου ουτε καποιον ανθρωπο πουθενα τριγυρω και ειχα αρχισει να ανησυχω...
- δν υπαρχει κανεις σε αυτον τον ξεροβραχο που να με παρει???δεν γινετε να ειμαι ο μονος ανθρωπος πανω σε αυτο το νησι, καποιος πρεπει να υπαρχει αλλιως δυσκολα θα μπορεσω να φυγω απο εδω μονος μου.
ειχα αρχισει να απελπιζομαι ξεκινησα να κοβω την βλαστιση σαν μανιακος περα-δωθε, αριστερα-δεξια χωρις να προσεχω γυρω μου τπτ.Ξαφνικα σκονταψα πανω σε κατι πετρες κ αρχισα να κατρακυλαω εναν λοφο.Φτανοντας στον πατο γυρναω γυρω μου κ δεν περιμενα να δω αυτο που υπηρχε μπροστα μ

φτανοντας στο τελος του λοφου αφου αρχισα να κατρακυλαω ειδα κατι που ειχα απεγνωστει κ δν πιστευα οτι υπηρχε σε αυτο το καταραμενο νησι...ενα χωριο.Δεν με ξεγελουσαν τα ματια μου ηταν ενα μικρο σε μεγεθος χωριο.Εμοιαζε να ειναι κατασκευασμενο με πολυ απλοϊκα εργαλεια και απο οπως εμοιαζε πρωτογονους ανθρωπους....ομως που ειναι ολοι τους?περιπλανηθικα για αρκετα λεπτα μεσα στο μικρο αυτο χωριο και δεν βρηκα κανενα ιχνος ζωης κ ανθρωπος ομως ολες οι ανδηξεις εδειχναν οτι μεχρι καποια λεπτα ή ωρες πριν εδω περα κατοικουσαν ανθρωποι.τα ιχνη τους ηταν τοσο νωπα κ εντονα που δεν γινετε να εξαφανιστικαν ετσι απλα.
Ξαφνικα ακουγετε ενας μεγαλος κ εκωφαντικος θορυβος σαν μηχανη τρενου αλλα δν μπορω να καταλαβω απο που προερχετε...δεξια????οχι...αριστερα??οχι....ε τοτε????πανω???

ξαφνικα μια τεραστια σκια καταπλακωσε το μισο περιπου χωριο και τεραστια φτερα επεσαν απο τον ουρανο με την εκωφαντικη φωνη να ξανακουγετε απο ψηλα και ενα τεραστιο πουλι να εμφανιζετε στον οριζοντα.
- τι στο διαολο ειναι αυτο????ειναι τεραστιο!!!!μα πως ειναι δυνατον να υπαρχει ενα πουλι τοσο τεραστιο...νομιζω οτι τωρα καταλαβαινω γτ δεν υπαρχουν ανθρωποι σε αυτο το χωριο...ή του εφαγε ολους ή κρυβονται....ελπιζω στο δευτερο αν θελω να εχω καποια βοηθεια για να ξεφυγω απο το νησι, ξαφνικα ομως ακουγετε ξανα αυτη η κραυγη μονο που τωρα ειναι δυνατοτερη, πιο εντονη και ακουγετε διπλη....γυρναω πανω το κεφαλι μου κ βλεπω οτι 2 απο αυτα τα καταραμενα κολοκουλα ειχαν στησει καραουλι για το κεφαλι μου.

- ωρα να τους δειξω ποιος κανει κουμαντο εδω γυρω

πω κ ελπιζα να μην χρειαζονταν να χρησιμοποιεισω τις δυναμεις μου...ημουν αρκετα κουρασμενος απο το ταξιδι μου εως εδω κ ειχα να φαω αρκετες ωρες.Δεν ειχα αρκετες δυναμεις για να μπλεκω σε μαχες αν και δεν νομιζω οτι θα ηταν μεγαλο προβλημα αυτα τα κολοπουλα.
Εκεινη την στιγμη βλεπω ενα απο τα 2 πουλια να ερχετε κατα πανω μου με το ραμφος του για να με πιασει.
- δεν νομιζετε πραγματικα να ειμαι ενα ευκολο θηραμα ετσι???

την ωρα που με ορμαει κανω το χερι μ σε μορφη δαγκανας και το αρπαζω απο την μυτη.Μην μποροντας να κουνηθει το σφηγκω και το πεταω με ολη μου την δυναμη κ με μεγαλη ορμη πανω στα βραχια απο του βουνο.Αμεσως αρχιζει να γινετε μια μικρη κατολισθηση και το καταπλακωνουνε τα βραχια ακινητοποιοντας του.Βλεποντας το αυτο, το αλλο πουλι σηκωνετε στον αερα και παει να μου ορμησει με φορα απο τον αερα.Ξεροντας οτι δν θα εφτανε να χρησιμοποιεισω μονο τις δαγκανες μου βγαζω εξω και την ουρα μου και οταν πεφτει πανω μου με φορα το καρφωνω με ορμη στα πλευρα του με το κεντρι μου εισαγωντας του δηλητηριο στο οργανισμο του.Μη μποροντας να αντιδρασει σωριαζετε στο εδαφος σφαδαζοντας στους πονους και εχοντας παραλησει.Αυτη μαλλον ηταν και η αναμενομενη εξελιξη...οχι οτι ειχαν κ καποια ελπιδα μαζι μ!

Ενω προσπαθω ακομα να καταλαβω απο που εμφανιστικαν αυτα τα τεραστια πουλια και τους λογους που ηταν τοσο επιθετικα ακυσα καποιους περιεργους θορυβους μεσα απο το δασος.Ξαφνικα καποιες σκιες αρχισαν αν κινουνται και να τρεχουν ολο κ πιο βαθεια στο δασος.Υπηρχαν καποια ιχνη ζωης...επιτελους ανθρωποι.Αμεσως αρχισα να τους ακολουθω τρεχοντας μεσα στην πυκνη βλαστιση χωρις ομως να εχω καποιο ιχνος προσανατολισμου ή να ξερω προς τα που κατευθηνομουνα, απλα κ μονο ακολουθοντας τις φωνες κ τις μορφες τους μεσα στο δασος...Η καταδιωξη μου με οδηγησε σε ενα ξεφωτο διπλα σε εναν καταραχτη με μερικες σπηλιες διπλα του.Αραγε ποιοι να κριβονταν εκει μεσα??

μεσα απο τις σπηλιες αρχισαν να βγαινουν δειλα-δειλα καποιοι ανθρωποι που εμοιαζαν πολυ προτωγονοι.Ντυμενοι με δερματα ζωων, κοσμηματα απο κοκκαλα ζψψν ή πετρες και ροπαλα φτιαγμενα απο ξυλο...οχι αυτο που θα περιμενα αλλα ηλπιζα να εχουν καποιες βασικες γνωσεις ωστε να μπορεσω να συνενοηθω μαζι τους.
- Γεια σας, δεν ειμαι εδω για να σας βλαψω απλα θελω να μαθω μερικες πληροφοριες για το νησι και εναν τροπο για να μπορεσω να φυγω απο εδω.
- Γεια σ κ σε εσενα ξενε.Ειμαστε οι Toriko η φυλη-κατοικοι αυτοι του νησιου.Δυστηχως δν υπαρχει καποιος ευκολος τροπος να ξεφυγεις απο το νησι.Το εχουμε προσπαθησει και εμεις αλλα δεν εχουμε καταφερει τπτ...ειμαστε αιχμαλωτοι των μεγαλων πουλιων.
- Αιχμαλωτοι???τι εννοεις ακριβως???

- Ξενε βρισκεσε στο Big Bird Island...το νησι οπου τα πουλια εχουνε μεγεθος Sea King και τα οποια ειναι οι κυριοι του νησιου.Περιπολουνε καθε μερα ολοκληρο το νησι και προσπαθουνε να βρουνε ευκαιρια να αρπαξουν καποιον απο εμας...εχουμε καταντησει να κρυβομαστε και να προσπαθουμε να τα απωθησουμε με τα οπλα που φτιαχνουμε κρυφα μεσα σε αυτες τις σπηλιες.
- Οπλα???ποια οπλα αυτα τα ξυλινα ροπαλα???
-ΑΑΑΑ αυτα???αυτα ειναι για την προσωπικη μας προστασια μεσα στην ζουγκλα...για τα πουλια χρησιμοποιουμε τα «μεγαλα» οπλα.
- «Μεγάλα»?????
με οδηγουνε πιο μεσα στις σπηλιες που κρυβονταν και μου δειχνουν κατι τεραστιους καταπελτες με τεραστιες ξυφολογχες στις ακρες και ενα τεραστιο καζανι με μια περιεργη μαυρη ουσια να βρισκετε μεσα.
Αυτο δεν το περιμενα πραγματικα :[m066]: :[m066]:

Καθησαμε ολο το βραδυ μαζι με μερικους απο τους κατοικους του νησιου γυρω απο μια φωτια και ακουγα τις ιστοριες που μου εξιστορουσαν για τις επιθεσεις των πουλιων τα τελευταια χρονια και τις μεγαλες προσπαθειες που κανανε για να υπερασπιστουνε τους εαυτους τους και να μεινουνε ζωντανοι.Μου εδειξαν μερικα κολπα τους για τον σχεδιασμο των οπλω τους και τις τεχνικες που χρησιμοποιουσαν.Καθως ομως μιλουσαμε προσεξε το ματι μου παλι σε εκεινη την μαυρη ουσια που κρατουσανε μυστικη.Ειχα απορια να δω τι ειναι και αν μπορω να παρω και να χρησιμοποιεισω στα δικα μ οπλα καποια απο αυτη.

Η επομενη μερα ηρθε γρηγορα και με το πρωτο φως ξεκινησαμε τις ετοιμασιες για την επιθεση.Καταστρωσαμε ενα σχεδιο και αποφασισαμε οτι επρεπε να φτασουμε στην κορυφη της φωλιας τους.Στη κορυφη του τεραστιου δεντρου και να καταφερουμε να τα εκφοβισουμε...Εξαλου οπως μου ειχανε πει και αυτοι δεν πρεπει να υπηρχαν παραπανω απο 5-6 απο αυτα τα «υπερτροφικα κοτοπουλα» και οτι αν καταφερναμε να νικησουμε τα μισα απο αυτα τα υπολοιπα δεν θα τολμουσαν να επιτεθουνε ξανα.Αρχισαμε να βγαζουμε τα οπλα και τις βαλιστρες τους εξω απο τις σπηλιες και αποφασισαμε οτι μερικοι απο εμας θα ανεβαινανε στην κορυφη του τεραστιου δεντρου.

Με το πρωτο φως αρχισαμε να βλεπουμε 2 απο τα πουλια να περιπολουνε πανω απο το χωριο με αγριες διαθεσεις.Οταν μας ανιχνευσαν αρχισαν να μας επιτηθονται.Αμεσως οι χωρικοι αρχισαν να ριχνουν εναντιων τους με τις βαλιστρες τα τεραστια ακοντια και επιτελους ειδα ποια ηταν η χρηση της μαυρη ουσιας τους.Οταν εκτοξευτικε στον αερα απο την πιεση κ την δυναμη απο την αντισταση του αερα τοτε αυτη ανατιναχτικε πεταγοντας παντου σπιθες.
- Ουαου αυτο θα ηταν μια τελεια προσθηκη για το οπλοστασιο μου και θα μπορουσα να το χρησιμοποιουσα με πολλους τροπους.Ομως δεν νομιζω να μου δωσουν καποια απο αυτη τοσο ευκολου ουτε θα μου ελεγαν τον τροπο παρασκευη της ετσι απλα....σκεφτομουν απο μεσα μου

Εβλεπα οτι τα οπλα τους δεν ειχαν αποτελεσμα και ετσι αποφασισα να αναλαβω δραση μετετρεψα το χερι μου σε δαγκανα και εβγαλα την ουρα μου εξω και προσπαθησα να πιαστω στα φτερα ενος απο αυτου.Πιαστηκα τελικα απο την ουρα ενος και το χτυπησα αμεσως με το δηλητηριο μου και βλεποντας τα αποτελεσματα να γινοντα αμεσα εμφανη, ζαλιστικε και αρχισε να χανει υψος.Πιαστικα παλι απο ενα απο τα κλαρια και αμεσως επιτεθηκα με τον ιδιο τροπο και στο αλλο ριχνοντας το με την ιδια ευκολια απο τον ουρανο και σωριαζοντας το στο εδαφος.Ολοι ειχανε μεινει αναυδοι κοιταζοντας τις ικανοτητες μου. :[m114o]:

Αρχισα να σκαρφαλωνω προς την κορυφη του δεντρου εχοντας μεγαλη απορια να δω τι βρισκετε στην κορυφη.Εκεινη την στιγμη προσεξα οτι αρχισε να βγαινει δυνατος θορυβος απο καποια απο τα μεγαλυτερα παρακλαδια οτυ δεντρου και να εχουν στηθει ολα τα υπολοιπα πουλια εκει γυρω.Σκαρφαλωσα με προσοχη σιπλα στα κλαδια αυτα και προσπαθουσα να δω τι ακριβως συνεβαινε εκει μηπως και βρω την ακρη.Προς εκπληξη μου ειδα να ειναι συγκεντρωμενα γυρω απο μια πλειαδα απο αυγα...Τοσο καιρο προσπαθουσαν απλα να εξασφαλισουν τροφη για τα αυγα τους και τα μικρα τους μιας και λογο του μεγεθους τους δεν μπορουσαν να βρουνε οτιδηποτε στο μεγεθος τους.

Δεν θελησα να δωσω αδοξο τελος στη συραξη τους και προσπαθησα να ξανακατεβω προς τα κατω.Εξηγησα τι ακριβως ειδα στους χωιρκους αλλα ηταν κατηγορηματικοι οτι ηθελαν να τα σκοτωσουν χωρις κανενα δισταγμο.Δεν συμφωνουσα αλλα προκειμενου να παρω τις προμηθειες που χρειαζομουνα και την σχεδια για να αποδρασω απο εδω τους ειπα να μου δωσουν χρονο να σκεφτω ενα σχεδιο και μετα να δρασουμε.Με εμπιστευτικα(εαν ηθελαν ας εκαναν κ αλλιως)και μου εδωσαν 2 ωρες...Αρκετος χρονος για να εφαρμοσω το σχεδιο αποδρασης μου.Μαζεψα ολα τα απαραιτητα πραγματα που χρειαζομουν μεσα απο διαφορες καλυβες του χωριου τους χωρις να γινω αντιληπτος και τα φορτωσα σε 2 σακους μαζι με φαγητο κ νερο για 3 μερες.Επειτα εψαξα στην παραλια για σημαδια απο βαρκες και καταφερα να βρω 2 ψαροκαικα που ειχαν παρατημενα...τα ενωσα μαζι και τα εκρυψα ολα μεσα στην πυνκη βλαστιση του νησιου.Γυρισα πισω στις σπηλιες υστερα απο 2 ωρες και τους ανακοινωσα οτι θα ριχνανε με τις βαλιστρες τους τα ακοντια με την εκρυκτικη υλη προς το δεντρο με σκοπο να τα παρασυρουνε κατω.Το σχεδιο μου εχε μπει σε εφαρμογη

Αρχισε ετσι η επιθεση τους προς το δεντρο εχοντας αποτελεσματα και παρασυροντας ολα σχεδον τα πουλια κατω και με μια μαζικη επιθεση και απο τις 2 μεριες....ολοι ετρεχαν πανικοβλητοι μια κ ηταν ολοι τους χεστιδες και δεν ειχε αποτελεσμα τπτ απο οσα προσπαθουσαν.Μεσα στην αναταραχη καταφερα και εκλεψα το δοχειο με την μαυρη ουσια που εβαζαν στα οπλα τους και κατευθηνθηκα προς την παραλια που ειχα κρυψει την βαρκα.Την εβγαλα απο την βλαστηση που την ειχα καλυψει και την εριξα αμεσως στο νερο αφηνοντας τους βαρβαρους να αληλοσκοτωνονται με τα ζωα του νησιου.Ριχνοντας μια τελευταια ματια στο νησι πριν χαθω στον οριζοντα καταλαβα οτι τελικα το νησι ηταν πολυ μικροτερο απο οτι περιμενα και οτι το δεντρο ηταν πραγματικα πελωριο και στην κορυφη....υπηρχαν πουλια τα οποια ηταν ακομα πιο τεραστια απο εκεινα που συναντησαμε.

Πραγματικα χαιρομαι που ξεφυγα απο αυτο το πραγματικα περιεργο νησι και που ξεγελωντας τους κατοικους τους εβγαλα και ενα κερδος...ενα νεο υλικο για τα οπλα μου.

Όνομα: Cross «Venomous» Marian
Haki Points: -
Player of the Week Points: 7
Beli: 22,000
Bounty/Fame Points:-
Post:3800