[Τελος-Παρελθον] The sky is .... red ( PART 2 )

Εκεινη την στιγμη κατεβαινε ο πατερας μου , σιγα - σιγα τα σκαλια .... Το προσωπο του ειναι εντελως ανεκφραστο αλλα ολοκληροι καταραχτες πηγαζαν απο τα ματια του .... Προσπαθουσε να κραταθει οσο γινοταν ... Κατι που ειναι εξαιρετικα δυσκολο για ενα πατερα .... Να μην γνωριζει που ειναι ο εντεκαχρονος γιος του ... Ξερωντας το ποσο επικυνδινο ειναι το νησι στο οποιο ζουσαμε ... Αλλα δεν εχανα τις ελπιδες μου .... Με το που ξεκουραζομουν λιγο θα ξεκινουσα και παλι την αναζητηση ... Αυτη την φορα ομως εκτoς xωριου ... Ενω οι σκεψεις μου με ειχαν αποπαρει ακουω δυνατα τον πατερα μου να φωναζει ...
- ΘΑ ΠΑΩ ΤΩΡΑ ΕΞΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΩ !!!!

-----------------------------------------


Μαυρο-> Πατερας

Πορτοκαλι -> Μητερα

Πρασινο -> Εγω

Λαδι-> Σινομπι

Βαθυ Μπλε-> Jirou

Πεταγομαι μπροστα του και του "κλειδωσα" το κεφαλι ...
-Πατερα , με ολο τον σεβασμο που σου εχω , δεν θα σε αφησω να βγεις τετοια ωρα εκτος χωριου !! Θα ξεκινησω τα χαραματα εγω , ζητωντας βοηθεια και απο αλλες οικογενεις επαναστατων που ζουν εδω ... Εισαι αρκετα μεγαλος πλεον , τα αντανακλαστικα σου εχουν πεσει και το ξερεις ... Δεν μπορω να σε αφησω ... Συγνωμη ..... ειπα και τον αφησα ....
Χωρις να μιλησει πηρε την μητερα μου απο το χερι και την πηγε στο υπνοδοματιο τους , οπου ξαπλωσαν για να ξεκουραστουν ...
Ο ρυμθος της καρδιας μου δεν σταματησε ολη μερα να ειναι στα υψη ... Το μονο που μπορουσε να με ηρεμησει ηταν η μουσικη ...

Αρπαξα την κιθαρα δυνατα , εβαλα το λουρι της θηκης γυρω απο τον ωμο μου και αρχισα να κανω βολτες , στο χωριο , ωσπου βρηκα ενα ωραιο μερος , γαληνιο , για να ηρεμησω ... Εβγαλα την κιθαρα και τραγουδησα ...

Γυρνα , Γυρνα πισω....
Θελω να σ'αγκαλιασω ... να σου μιλησω ....
Στην αγκαλια μου μεσα ... να σε κρατησω ..
Για ακομη μια φορα να σε φιλησω.....
Γυρνα πισω , το μονο που θελω να σ'αντικροισω ...
Για σενα το ειναι μου ... Θα στο χαρησω ..
Σ'αγαπω στο λεω ... Μονος δεν μπορω...
Ειναι ωραια η σκεψη του να σ'εχω εδω ...
Δεν θελω να ζω μακρια σου ... Μονο αυτο ...
Για πραγματα που δεν σου ειπα ....
Θελω τωρα να στα πω... Ισως ειναι αργα ...
ΜΑ ΠΟΝΑΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ... ΑΣΕ ΜΕ , ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ...

Σταματησα να παιζω , κρατησα την κιθαρα απο τα ταστα και με ολη μου την δυναμη την εσπασα στο εδαφος !!!! Αυτο το ξεσπασμα με βοηθησε να καλμαρω αρκετα ....
Εκεινη την στιγμη πεταγετε απο πισω , χωρις να το καταλαβω , ο σινομπι του νησιου ....
-Νομιζεις οτι μπορεις να κανεις οτι θες εδω περα ??? Ξερεις ποιος ειμαι εγω ??? Ο γνωστος σινομπι ...Γονατισε και ζητα συγνωμη αλλιως θα σε κανω να το μετανιωσεις !!!!

Μονο αυτο μου ελειπε τωρα .... Κρατησα τα νευρα μου οσο μπορουσα , γονατισα και του ζητησα συγνωμη .... Αλλα αυτος εκμεταλευτηκε την κατασταση μου , ετρεξε κατα πανω μου και με χτυπησε δυνατα με το δεξι του ποδι στο προσωπο μου ....

Το δυνατο του χτυπημα μου ανοιξε την μυτη και μου εκοψε τα χειλια .... Τα αιματα αρχισαν να κυλανε και ο πονος ηταν αρκετος ... Το μυαλο μου ομως και παλι ετρεξε στον αδερφο μου ... Ο σινομπι ειδε το προσωπο μου ανεκφραστο και νομισε οτι δεν ηταν αρκετο ... Εβγαλε το Σουρικεν του και με εκοψε στο 5 φορες γρηγορα στην κοιλια ....
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααααααααααααααα .... Αφησα ενα ουρλιαχτο ...
-Σου ζητησα συγνωμη !!! Γιατι το κανεις αυτο ?????!???
-Για να καταλαβεις ποιος εχει την δυναμη σε αυτο το χωριο μικρε ..... Μηπως δεν ηταν αρκετο ??? Βλεπω ακομα μπορεις να μιλησεις .....

Μου ξανα επιτιθεται ... Αυτην την φορα με τα σπαθια του ... Με εκοψε πολλες φορες και πολυ γρηγορα .. Ο πονος ηταν αβασταχτος και η αιμοραγια μεγαλη ....... Πλεον δεν ειχα δυναμη ουτε να μιλησω ...
-Τωρα καταλαβες ποιος ειναι ο πιο δυνατος στο χωριο αυτο ??? Και στο κατω κατω δεν χρειαζομαστε αδυναμους πολεμιστες οπως και εσυ ....
Με αφησε γεματο πληγες κατω και εξαφανιστηκε ...
-Δεν εχω χρονο για αιμοραγιες , πρεπει οπωσδηποτε να σηκωθω ... ειπα μιλωντας στον ευατο μου ... Εβαλα ολη μου την δυναμη και μπορεσα να σηκωθω ... Εκανα ενα βημα και επεσα κατω... Ενιωθα να χανω τις αισθησεις μου ...
Σορα , πεφτει λιποθυμος ...

Ξυπναω στο κρεβατι και πεταγομαι ορθιος ...!! Για μια στιγμη νομιζα οτι εβλεπα εφιαλτη αλλα οι πληγες μου , μου εδωσαν να καταλαβω οτι ηταν η πραγματικοτητα ...Ομως οι πληγες μου ηταν τυλιγμενες με γαζες ... Ολα θολα γυρω μου , προσπαθουσα να καταλαβω που ειμαι ... Αυτο το δωματιο δεν το ειχα ξαναδει .... Εκεινη την στιγμη μπαινει μεσα ενα παιδι , ψηλο , γυμνασμενο με μακρια μαλλια και ενα αγριο προσωπο ... Εμοιαζε να ειναι δεκαοκτω με εικοσι χρονων ... Ηρθε κοντα μου και μου ειπε ευγενικοτατα ...
-Γεια σου ... Ειμαι ο Jirou ( σημαινει δευτερος γιος ) ... Γιος του Iwao ( σημαινει πετρινος ανθρωπος ) και συντροφος σου .... Εκτος απο τον πατερα σου κανενας αλλος δεν γνωριζε οτι και εμεις ειμαστε επαναστατες και ζουμε εδω .... Παρακαλουθησα το τι εγινε με τον σινομπι αλλα δεν μπορουσα να βοηθησω ... Θα χαλουσαμε το κοβερ μας ... Συγνωμη ....
-Δεν πειραζει ... Σε καταλαβαινω απολυτα .... Τι εγινε ? Εσυ με εσωσες ...?? Λιποθυμισα??? Θυμαμαι μονο το τελευταιο μου βημα και μετα να πεφτω...

-Ναι ... Ο σινομπι σε εκοψε πολυ ασχημα ... Ευτυχως δεν σου εκοψε καμια κεντρικη σου αρτηρια ... Δεν θα μπορουσα να κανω κατι τοτε ...
-Σε ευχαριστω πολυ για την βοηθεια σου !!! αλλα πρεπει να φυγω !!! Εδω και μια μερα αγνοειτε ο αδερφος και πρεπει να ψαξω να τον βρω ...
-Δεν μπορεις να βγεις με αυτες τις πληγες εξω !!!

-Δεν εχω αλλη επιλογη !!! Σηκωθηκα , βγηκα εξω απο την πορτα σιγα - σιγα και εψαξα την εξοδο του σπιτιου .. Ο Jirou με βοηθησε να την βρω ... Οταν εφευγα απο το σπιτι του , τον ακουσα να λεει κατι ψυθιριστα ....
-Ισως πρεπει να παω να τον βοηθησω ...
-Σοραααααααα...!!!! Περιμενε ...!!! Θα ερθω μαζι σου ...!!!

-Σε ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση σου Jirou!!!!!
Ετσι αρχισε το ταξιδι που εμελλε να ειναι πολυ δυκολο .... Οι πληγες μου βαρεναν αρκετα το σωμα μου αλλα ο στοχος μου , να βρω τον αδερφο μου , ξεπερνουσε τον πονο μου ... Η αναζητηση εκτος χωριου για τον Shuji ειχε αρχισει !! Μετα απο αρκετη ωρα φτασαμε στην εξοδο του χωριου ... Καναμε τις τυπικες κινησεις ωστε να βεβαιωθουμε πως κανεις αγνωστος δεν ειναι κοντα στην εξοδο και οδευσαμε προς το δασος ...

Οπως ηδη ειχα προαναφερει το χωριο βρισκετε νοτιοανατολικα στο νησι και γιαυτο ειχαμε ενα μικρο πλεονεκτημα . Το ανατολικο και νοτιο μερος του νησιου θα μπορουσε να καλυφθει ευκολα λογο τοποθεσιας ... Οποτε επρεπε να αποφασισουμε το πως θα κινουθουμε , με στοχο το αποτελεσμα να ειναι η καλυψη ολου του νησιου στο δυνατοτερο μικρο χρονο που θα μπορουσαμε ... Πηρα την πρωτοβουλια και ειπα στον Jirou
- Πρεπει να σκεφτουμε ενα τροπο ωστε να καλυψουμε γρηγορα , ευκολα και καλα ολο το νησι ... Εχεις κατι να προτεινεις ??
-Τι θα ελεγες εαν καλυπταμε πρωτα το ανατολικο κομματι , φτανοντας καθε φορα ως την παραλια και παλι πισω ??

-Αυτο ειναι "αδυνατο" , θα κανουμε πολλες φορες τις ιδιες διαδρομες ... Τι θα ελεγες αν με τα σουρικεν μας , χαρακωναμε τα δεντρα ωστε να γνωριζουμε απο που εχουμε περασει η οχι ?? Ταυτοχρονα με την ιδεα σου να παμε ως την παραλια και πισω ...
-Ναι νομιζω οτι ετσι ειναι καλυτερα ... Αν και παλι κατι λειπει ...
-Το βρηκα !!!

Σπόιλερ:

!Θα πρεπει να αφηνουμε και ενα σημαδι στην παραλια ... Αυτο γιατι , οταν τελειωσουμε με το δασος , να γνωριζουμε και ποια μερη της παραλιας εχουμε καλυψει !!

-Τελικως , αφηνουμε σημαδια σε παραλια και δεντρα , ελεχνοντας πρωτα το ανατολικο κομματι ...

Σπόιλερ:

Το πλανο μας ειχε σιγουρα διαρροες αλλα ηταν το καλυτερο που θα μπορουσαμε να σκεφτουμε εκεινη την ωρα , καθως ειχαμε και την πιεση "απο πανω μας " ... Ξεκινησαμε ... Η πυνκη βλαστηση στην περιοχη μας μειωνε την ορατοτητα .... Χιλιαδες δεντρα , μικρα , μεγαλα , πολυχρωμα , μονοχρωμα και πολλα εντομα ειδαν τα ματια μου ... Δεν σταματησα για κανενα ... Ως που ειδα κατι πανεμορφο ... Εναν ανατολικο πλατανο ...

Γιγαντιαιος σε μεγεθος ... Τα φυλλα του ηταν παλαμοειδη , με ενα λεπτο
στρωμα χνουδιου το οποιο εκανε το φυλλο τους πιο σκληρο ... Τα ανθη και οι καρποι του ειχαν σφαιρικο σχημα και βρισκονται σε ομαδες των δυο ή των εξι ... Αλλα αυτο που ειχε σημασια ηταν οτι τα φυλλα του εχουν θεραπευτικες ιδιοτητες ... Ειχα ακουσει αρκετα για αυτο τον πλατανο αλλα δεν ηξερα οτι ειχαμε εναν τετοιο στο νησι μας !! Επισεις γνωριζα το πως θα μπορουσα να εκμεταλευτω αυτα τα φυλλα ωστε να θεραπευσω τις πληγες μου ....

Αμεσως εκοψα αρκετα φυλλα , πηρα δυο πετρες και ζητησα απο τον Jirou να
μου ψαξει και να μου φερει ενα μεγαλο δοχειο με νερο .... Οταν μου
εφερε το νερο , χτυπουσα με δυναμη τα φυλλα του , πανω απο το δοχειο ,
με τις πετρες ωστε να αφησει το υγρο του μεσα στο νερο ... Ανακατεψα καλα το νερο ... Απο οτι ηξερα , οταν τελειωνες με το μιγμα , βουτουσες ενα ολοκληρο φυλλο σε αυτο και το εβαζες πανω στις πληγες σου ... Το δοκιμασα ... Εβαλα παντου αυτα τα φυλλα και ξανα τυλιξα τις γαζες πανω μου , με αυτα απο κατω...

Μετα απο αρκετη ωρα , ψαχνοντας ασταματητα , αποφασησα να κατσω να ξεκουραστω ... Ειχε βραδιασει κιολας .... Σταμαρησα και ρωτησα τον Jirou ...
-Θες να σταματησουμε για σημερα την αναζητηση μας ?? Ειναι ηδη αργα και θα ηταν καλυτερα αν ξεκινουσαμε με την ανατολη του ηλιου αυριο ...
-Συμφωνω ... Πρεπει να βρουμε ενα καταφυγιο για σημερα ... Νομιζω πως ειδα ενα μερος το οποιο θα μας βολευε ...Παμε προς τα εκει ????
-Ναι ... Οταν φτασαμε στο μερος που με οδηγησε ο Jirou , ειδα πως ηταν αρκετα καλο για το βραδυ μας ... Ηταν κατι σαν μια μικρη σπηλια η οποια χωρουσε τρια με τεσσερα ατομα ... Βγαλαμε τα πραγματα μας , κοψαμε μερικα κλαδια και κοιμηθηκαμε πανω σε αυτα .... Μεσα στον υπνο μου , ακουσα ενα δυνατο βρυχηθμο ... Ανοιγοκλεισα τα ματια αλλα και παλι κοιμηθηκα ... Μετα απο καποια ωρα ακουσα και παλι τον ιδιο βρυχηθμο ... Μονο που στην τελευταια ηταν αλλιως... Ακουστηκε πολυ πιο δυνατα ... Σαν να ηταν πιο κοντα ....


Πολυ πιο κοντα .........................


-----------------------------------The end of part 2 ---------------

Σπόιλερ:

Όνομα: Sora
Haki Points: -
Player of the Week Points: 6
Beli: 21,000
Bounty/Fame Points:-
Post:3000