[Αρχή] Πόλεμος σε ένα ήρεμο μέρος

Είμαι στη βάρκα μου εδώ και τρεις μέρες. Το φαγητό μου τελείωνε. Ένα μουχλιασμένο καρβέλι ψωμί μου έχει μείνει. Και το είπα εγώ πως κάτι ξέχασα να κάνω πριν φύγω από την προηγούμενη πόλη. Δεν έχω τίποτα άλλο να φάω. Τις νύχτες ονειρεύομαι φαγητά να εορούνται στον αέρα. Γουρουνόπουλα, πατάτες, κοτόπουλα, σουβλάκια και πολλά άλλα. Τις μέρες προσπαθώ να ψαρέψω, αλλά και δεν τσιμπάει κάτι το φοβερό και δεν μπορώ να τα μαγειρέψω. Την πέμπτη μέρα στον ορίζοντα φαίνεται ένα μεγάλο πλοίο, δεν βλέπω ακόμα τη σημαία. Βοβάμαι μήπως είναι του ναυτικού διότι άλλη όρεξη δεν είχα να παλεύω με ναύτες. Ουυφφ!!! Τελικά είναι το διάσημο πλοτό εστιατόριο Baratie.

Είμαι πολύ τυχερός. Θα βρω πολύ φαγητό εκεί μέσα. Αφήνω τη βάρκα μου μαζί με τις υπόλοιπες. Μπαίνω μέσα. Είναι πολύ όμορφο μερος αυτό εδώ το εστιατόριο. Δεν ξέρω αν σερβίρουν πειρατές γι' αυτό θα το παίξω φυσιολογικός άνθρωπος. Όμως δεν ξέρω και αν θα το χάψουν, διότι πιο φυσιολογικός άνθρωπος κουβαλάει όπλα. Τέλος πάντων, κάθομαι σε ένα τραπέζι και περιμένω καποιν να μου πάρει παραγγελία. Έρχεται ένας μεγαλόσομος άνθρωπος και με ρωτάει τι θα πάρω. Του λέω ότι πιο φτηνό έχουν. Μου φέρνει λοιπόν λίγο ρύζι. Ήταν πολύ νόστιμο.

Ξαφνικά μπαίνει μέσα ένας περίεργος τύπος. Φαίνεται πεινασμένος. Κάθεται σε ένα τραπέζι και λέει: Ποιός θα έρθει πια να με εξυπηρετήσει επιτέλους! Εκείνος ο χοντρός, που παρεπιπτόντος τον έλεγαν Patty αν άκουσα καλά, πηγαίνει και του λέει: Τί θα πάρετε κύριε; Έχουμε μεγάλη ποικιλία από ψαρικά είδη! Βέβαια πρώτα απ' όλα έχετε λεφτά; Εκείνος απαντά: Τι θα έλεγες να σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα αν δεν φέρεις κάτι αμέσως στον δοικητή του στόλου του Don Krieg! Ώστε είστε πειρατής εε; ΘΑ ΣΕ ΣΚΩΤΩΣΩ! Πάντως απίστευτη δύναμη. Έσπασε το τραπέζι με τα χέρια. Καλόόό!

Απίστευτο! Άρχησε να κλωτσάει εκείνο το πειρατή ο Patty. Και μάληστα χωρίς έλεος. Πάλι καλά που δεν είμαι εγώ στη θέση του. Ακόμα. Σκεύτηκα. Αφού τον μελάνιασε την πλάτη και την κοιλιά τον πέταξε στη θάλασσα. Μόλις ο Patty Μπηκε μέσα, εγώ έτρεξα και πήδηξα μέσα στο νερό για να σώσω τον καϊμένο τον άνθρωπο. Ευτυχώς τον πρόλαβα ζωντανό και τον έβγαλα έξω. Αφού στέγνοσε και του έδωσα κάτι φαγητά που αγόρασα λίγο πριν φάω εκεί μέσα τον ρώτησα το όνομά του. Τον έλεγαν Τζιν. Είναι πειρατικό μέλος και δοικητής του στόλου του Don Krieg του ''Βασιλιά της Ανατολικής Θάλασσας'' όπως τον φωνάζουμε εδώ. Μου είπε πως σε μια προσπάθειά του να σώσει τον καπετάνιο του έγεινε δώλομα για τους ναύτες και έπεσε στα χέρια τους. Τον ανέκριναν για δέκα ημέρες χωρίς να του δίνου φαγητό, νερό και τον χτηπούσαν συνέχεια. Μέχρι που το έσκασε και ήρθε μέχρι εδώ.

Όταν ο Τζιν τελείωσε έκλεψε μια βάρκα και έφυγε. Πριν φύγει με ευχαήστησε και μου είπε οτι μου χρωστάει εώνια ευγωνομοσήνη. Μου είπε επίσης πως αν σκοπεύω να γίνω ο βασιλιάς των πειρατών καλύτερα να μην το κάνω. Και γιατί να μην το κάνω. Είμαι στο πειρατικό πλήρωμα του Don Krieg όπως ξέρεις, που σημαίνει οτι έχω πάει στη μεγάλη γραμμή. Η μεγάλη γρμμή είναι ένα επικύνδηνο μέρος. Ακόμα και το πλοίο μας δεν άντεξε ούτε μια βδομάδα. Και νομίζεις πως θα αντέξεις εσύ; Μην με υποτημάς. Έχω περισσότερες ικανότητες απ' όσες νομίζεις. Να ξέρεις όμως, εσύ προκαλείς τη μύρα σου. Άλλα αν ξανασυναντιθούμε στη θάλασσα, δεν θα δυστάσω να σε σκωτώσω. Δεν ξέρεις πόσο ανηπομονώ!

Τελικά έφυγε. Όλη η περηπέτεια αυτή τελείωσε. Άποφάσησα να κάτσω εδώ μερικές μέρες να ξεκουραστώ. Με άφηναν κιόλας να τρώω δωρεάν εδώ, διότι έκανα και δουλίες. Μετά από 4 μέρες φάνηκε ένα ασηνήθηστο πλοίο στον ορίζοντα. Δεν φαινόταν η σημαία αλλά σίγουρα ήταν μεγάλο και καθώς πλησίαζε φοβήθηκαν όλοι μέσα στο εστιατόριο. Ήρθε αρκετά κοντά και φάνηκε η σημαία του. Ήταν ο Don Krieg. Περίεργο αλλά κατευθηνόταν προς τα εδώ. Μυρίζομαι φασαρίες και οι πολλές φασαρίες μου προκαλούν πονοκέφαλο.

Οι άνθρωποι έχουν φύγει όλοι. Φυσιολογικό είναι. Ένας τρομερός πειρατής κατευθήνεται προς τα εδώ χωρίς λόγο και ετοία. Καθώς πλησίαζε ο πανικός μεγάλωνε. Ξαφνικα ένας γέρος με μεγάλα μουστάκια και ξύλινο πόδι έρχεται και λέει στους φοβισμένους μάγειρες: Μη φοβάστε! Έχουμε αντιμετοπίσει και χειρότερα πράγματα, δεν θα τα παρατήσουμε τώρα. Ένας μάγειρας απαντάει: Μα αυτοί είναι η πειρατική συμμορία του Don Krieg. Πώς θα τους νικήσουμε; Εγώ θα σας βοηθήσω! Μπορεί να είμαι ένας απλός ξιφομάχος αλλα μπορώ να κάνω πολλά. Εκείνος ο γέρος απαντά: Είσαι σίγουρος πως θες να μας βοηθήσεις μικρέ; Σίγουρα!, απάντησα εγώ με πολύ αποφασιστηκότητα.

Το πλοίο ήταν απ' έξω αφημένο. Μια τεράστια όψη πλησίαζε την πόρτα. Ξαφνικά η πόρτα σπάει. Ήταν εκείνος που την έσπασε. Δεν το πιστεύω πως βρισκόταν μπροστά μου η δύναμη που κρατάει στην παλάμη της την ανατολική θάλασσα. Νόμιζα πως έβλεπα την πονηριά, τηνστρατηγική και το κακό με σώμα και αίμα. Όταν είδα πόσα όπλα κουβαλά είπα από μέσα μου ''Είμαι καταδικασμένος.'' Αλλά είναι περίεργο, δεν φαινόταν και πολύ καλά. Ήταν πληγομένος στο χέρι, στην παλάμη. Επίσης και στο κεφάλι. Άρχησε να μιλά: Σας παρακαλώ δώστε μου μερικά φάρμακα και λίγο φαγητό. Θα δώσω ότι έχω για λίγους επιδέσμους και λίγο ψωμί. Μη με αφήσετε να πεθάνω!

Πρέπει να τον αφήσουμε χωρίς φαγητό και να τον παραδώσουμε στο ναυτικό. Εξάλλου θα θεωρούμαστε ήρωες αν τον πάμε εκεί και θα πάρουμε και την αμοιβή τον 17.000.000 Beli. Λέει ένας μάγειρας. Αμέσως μετα μπαίνει μέσα ο Τζιν και αρχίζει να λέει με ένα θλημένο και θημομένο ύφος. Άκαρδοι, πως τολμάτε να φέρεστε έτσι στον βασιλεία της ανατολικής θάλασσας. Μπορεί να κάνει το άθλιο εστιατόριό σας θρύψαλα αν το θελήσει. Καταλάβετέ το, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο είστε χαμένοι. Μέσα σε εκείνο το πλοίο υπάρχουν 230 πειρατές έτοιμοι να καταστρέψουν το εστιατοράκι σας. Ειλικρινά φοβήθηκα, 230 πειρατές είναι υπερβολικά πολοί για 'μένα. Δεν έχω νικήσει τόσους πολλούς στο παρελθόν.

Δεν μας ενδειαφέρει αν αυτός είναι σημαντικός ή ανέχετε τόσους άντρες, αλλά δεν πρόκειται να δώσω τίποτα σε αυτόν τον άνθρωπο. Ο Τζιν έμεινε άφωνος. Γούρλωσε τα μάτια και είπε: Αν δεν θέλεται να με βοηθήσετε, τότε θα σας σκωτώσω. Πριν ξεκινήσει την επήθεσή του ο Krieg του λέει: Τζιν... φώναξε τους άλους και πες τους να έρθουν να πάρουμε αυτό το πλοίο και να φύγουμε. Είπε αυτά και λυποθήμησε. Ο Τζιν θήμωσε για τα καλά. Πείρε τα όπλα του και ξεκίνησε να τρέχει προς τον επικεφαλή μάγειρα τον Ζεφ. Λίγο πριν φτάσει στον Ζεφ μπήκα μπροστά και μπλόκαρα την επήθεσή του. Άκου Τζιν... θέλω να πολεμήσεις μαζί μου, όχι με αυτούς.

Όχι, εσύ άκου. Δεν θέλω να πολεμήσω μαζί σου. Είσαι καλός άνθρωπος και το απέδειξες βοηθόντας με. Έχεις ακόμα καιρό να φύγεις από μπροστά μου και να με αφήσεις να κάνω αυτό που πρέπει. Τότε διαλέγω να μην φύγω. Θέλω να κάνω αυτό που εγώ θεωρώ σωστό και αυτό που εγώ θεωρώ σωστό είναι να παραμείνει αυτο το πλοίο στον κάτοχό του. Ο τζιν παραξενεύτηκε. Σίγουρα πιστεύω πως αναρωτήθηκε γιατί τα κάνω όλα αυτά. Γιατί βοηθάω αυτούς τους αγνωστους ανθρώπους με κάτι που εκείνος πιστεύει πως δεν έχει καμία αξία.

Αυτά του είπα. Εκείνος όμως δεν μίλησε. Στεκόταν ακίνητος. ''Τζιν;...'' Δεν αποκρύνεται. Στέκεται σαν φάντασμα. Αναρωτιέμαι τη έπαθε. Τον πλησιάζω. Τον κοιτάω λίγο από κοντά. Ξαφνικά με βρήκε με την σιδερένια μπάλα του στην κοιλιά. Πονάω πολύ. Ήταν δυνατό χτύπημα πρέπει να το παραδεχτώ αλλά δεν τρώω εγώ από τέτοια. Ο απατεόνας με ξεγέλασε. ''ΎΠΟΥΛΕ!'' Του φωνάζω.