Mε στόχο τη δικαίωση(Μερος 8ο)Αντίο......[Αρχή]

Το βραδυ των γενεθλιων μου κυλισε χωρις απροοπτα και αλλες εκπληξεις...!Το φαγητο που υπηρχε φυσικα καταναλωθηκε,ουτε κοκκαλο δεν εμεινε!Μεσα σε ενα τοσο ευθυμο κλιμα,γιορτασα τα γενεθλια μου εκεινη τη βραδια,ισως και η και η καλητερη βραδια της ζωης μου!
Ξιμερωματα το διαλυσαμε,δεν καταλαβεναμε ουτε απο κρυο ουτε απο τιποτα!Αλλα,δεν ξερω για τους οιπολοιπους,οταν επεσα ια υπνο,παρ ολο που ειχα σκασει απο το φαι κοιμηθηκα αμεσως!Η μητερα μου μου ειπε πως ροχαλιζα.....Αλλα ενταξει να ροχαλιζα μπορει,αλλα το καρουμπαλο που ειχα στ οκεφαλι που το εκανα????
Μικρη σημασια εχουν αυτα,οταν εκεινο το απογευμα ξυπνησα επιτελους,επεσα απο το κρεβατι και το βλεμα μου επεσε πανω ατο ημερολογιο διπλα απο την πορτα...
Οι μερες περασαν και επρεπε να φυγω παλι,δεν το ειχα συζητησει ακομα με την οικογενεια μου οποτε επρεπε να το κανω το συντομοτερο δυνατον...

Σηκωθηκα λοιπον και περπατισα μεχρι την κουζινα,στην οποια ετοιμαζε η μητερα μου το βραδυνο μας.
-Βρε βρε καλως τον!!!Ξερεις ποση ωρα κοιμασε???Χαχα λες και εχεις να κοιμηθεις μερες!!
-Ε...
Δεν προλαβα να αρθροισω λεξη και η μικρη σηκωθηκε και παραπατωντας ειρθε και επεσε πανω μου...
-Τι κανεις ρε μικρη,στραβη εισε??????????
της ειπα αποτομα...Εκεινη με κοιταξε και μεσα σε μια στιγμη ειχα μετανιωσει που αντεδρασα ετσι...
Τα ματια της μικρης ηταν κατακοκκινα και εκαιγε!!!Η μαλλον....Καιγοταν...!
Τα μαγουλα της ειχαν κοκκινισει κ αυτα...Η μητερα μου εσπευσε αμεσως να την κοιταξει μολις την ειδε να πεφτει και μολις ακουμπησε το χερι της στο κουτελο της μικρης τρελαθηκε...
-Εσυ ζεματας!!!Γρηγορα Kenny ελα να την παμε στον Dr.Drick!!
-Αμεσως.
ειπα και μεσα σε δευτερολεπτα ειχα ντυθει και παρει στα χερια μου την μικρη...

Ανοιξα την πορτα και με την μικρη στην αγκαλια μου αρχιζα να τρεχω πρως το ιατρειο,με την μητερα μου να μην μπορει να ακολουθησει.Εξαλου ηταν ολα σκεπασμενα στο χιονι,μεγαλη γυναικα τωρα δεν πηγαινει με τους ρυθμους μου!Μεσα σε λιγα λεπτα,γεματα αγωνια γιατι παρ ολο που η μκρη ηταν ντυμενη χοντρα δεν επρεπε να μενει πολυ εξω,εφτασα στο ιατρειο του Dr.Drick...
Χτυπησα την πορτα και απο την πορτα που ανοιξε ξεπροβαλε ενας μεσιληκας,με ενα γλειφιτζουρι στο στομα.
-Καλως τα παιδια!Τι εγινε Kenny πως απο δω????
-Γιατρε να περασουμε μεσα???η μικρη δεν ειναι καλα...
-Μα ναι βεβαια!Γρηγορα μην στεκεσαι εξω στο κρυο!
Μπηκα βιαστικα μεσα και αφησα την μικρη στον καναπε κοντα στο τζακι του σπιτιου...Εκτοσ απο ιατρειο ηταν και η κατοικια του Dr.Drick...
-Τι εχει λοιπον η μικρη???
-Δεν εχουμε ιδεα γιατρε,παντως η μικρη ψηνεται στον πυρετο...
-Φερ την μεσα στο ιατρειο τοτε και γρηγορα!!!
-Μαλιστα...
ειπα και σηκωσα με προσοχη την μικρη απο τον καναπε...

Ο γιατρος την εξεταζε για αρκετη ωρα και την κοιταζε ανυσηχος...Η μικρη ηταν κατακοκκινη...Οταν εκλεισε τα ματια της τρελαθηκα.
-Γιατρε!!!Τι γινεται????
πηγα απο πανω της και αρχισα να την χαστουκιζω για να την συνεφερω.Ειχα πανικοβληθει.
-ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΒΛΑΚΑ????????
~Ντααααν~ εκανε κατι με το οποιο με χτυπισε ο γιατροσ στο κεφαλι και με εκανε να χασω τις αισθησεις μου...
Οταν ξυπνησα ειδα την μητερα μου και τον γιατρο συζητανε στο τραπεζακι του σαλονιου και την μικρη αναισθητη στον καναπε.
-Γιατρε...τι εγινε???Η μικρη...???
-Η μικρη κοιματε.....
-Δηλαδη ειναι καλα????
Εκεινη τη στιγμη το βλεμα του σκοτεινιασε...
-Ακουσε με λιγο...αυτο εξηγουσα και στην μητερα σου τοση ωρα...
-Δεν ειναι οσο απλα φαινονται τα πραγματα Kenny...η Rica...
-Ειναι σε πολυ ασχημη κατασταση...Εαν δεν της χορηγθει η σωστη θεραπεια αμεσα....
-Αν δεν της χορηγηθει η σωστη θεραπεια τι?????
-Θα τεθει σε κινδυνο η ζωη της...

Εκεινη τη στιγμη το βλεμα μου παγωσε...Μετα απο λιγεσ στιγμες ξαφνικα ξεσπασα
-Μα τι λετε???Γιατι????και τελος παντων ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΧΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ?????
-Ηρεμισε Kenny...Με τις φωνες δεν βγαινει τιποτα.
μου ειπε η μητερα μου της οποιας η φωνη αντοιχισε σαν φωνη της λογικης μεσα μου.
-Λοιπον μικρε ακου.Η αδερφη σου εχει μια πολυ σοβαρη ιωση,μια μορφη πυρετου.
-Ε σιγα ενας πυρετος???Φερτε της τα καταληλα φαρμακα...Ιατρειο δεν ειναι???
Τοτε ο γιατρος εβαλε τα χερια του πανω στο τραπεζι.
-Ναι αλλα οπως σου ειπα ειναι μια μορφη πυρετου,οχι η συνιθισμενη...Αυτη η μορφη εμφανιστικε σχετικα προσφατα και προκαλειτε μονο απο ισχωρηση ενος συγγεκριμενου μικροβιου στον οργανισμο απο καποιο σοβαρο τραυμα.Η μητερα σου μου ειπε πιο πριν πως η μικρη ειχε χτυπισει ασχημα πριν δυο μηνες,ενω επαιζε με κατι φιλες της στο προαβλιο του σπιτιου σας.
-Καλα πριν δυο μηνες????Σιγα μην εμφανιστει η ασθενια μετα απο τοσο καιρο...
-Και ομως,αυτο ειναι που κανει τη συγγεκριμενη ασθαινια τοσο επικινδυνη....Γινεται ενα με τον οργανισμο αρχικα,εφ οσων δεν διαφερει απο αλεσ μολυνσεις και αντιμετωπιζετε απο τον οργανισμο οπως ολες οι αλλες.Ομως αυτο δεν αρκει και ετσι μενει στον οργανισμο,προσαρμοζετε στισ αμυνες του και μολις ειναι αδυνατο για αυτον να το σταματισει,τοτε χτυπα,καταστρεφοντας ζωτικα κυταρα...

-Γιατρε...
ειπα χτυποντας το χερι μου στο τραπεζι...
-Ποσο καιρο εχει ακομα η Rica...?
-Εαν δεν της χορηγηθει η καταληλη αντιβιωση...περιπου δεκα με δωδεκα ωρες στην καλητερη περιπτωση....
-Εν τω μεταξυ εδω και ωρα μιλατε για την καταληλη αντιβιωση...Γιατι δεν την εχετε?????και κυριως,πιος την εχει????που μπορουμε να την βρουμε??????
-Οπως σου ειπα και πριν ειναι μια σχετικα καινουργια ασθενια...λιγα αντιβιοτικα υπαρχουν...Και στο νησι μας υπαρχει μονο ενα φαρμακειο στο οποιο υπαρχει η συγγεκριμενη αντιβιωση...
-Τοτε τι περιμενουμε????ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ!ΕΛΑ ΜΑΝΑ ΣΗΚΩ!!!ΣΗΚΩΩΩΩΩΩΩΩ!
ελεγα στην μητερα μου καθως την τραβουσα για να σηκωθει...Ξαφνικα εκεινη σηκωθηκε,με χαστουκισε με δυναμη,ποτε δεν με ειχε ξαναχαστουκισει ετσι,και εκατσε παλι στην καρεκλα και ξεσπασε λιγμους...

Eγω επιασα το μαγουο μου σαστισμενος και την κοιτουσα...
-Τι εγινε???δΕΝ ΘΕς ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ???Η ΜΙΚΡΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΑΝΑ!ΣΥΝΕΛΘΕ!
-ΣΚΑΣΕ!!!
μου φωναξε...
-ΘΕΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΕΞΩ???ΟΣΟ ΕΣΥ ΚΟΙΜΟΣΟΥΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΟΜΩΣ ΒΓΗΚΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕς 48 ΩΡΕΣ.ΕΡΧΕΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΜΑ ΚΑΚΚΟΚΑΙΡΙΑΣ.ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΣΕΙ ΕΞΩ.ΑΝ ΒΓΟΥΜΕ,ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΚΡΟΙ...ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΙΟΣ ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ?????
-ΜΑ ΤΙ ΛΕΣ????ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ?????Γιατρε??
-Φοβαμαι πως ειναι στην αλλη πλευρα του νησιου...
τοτε σαστισα για αλλη μια φορα...επεσα πανω σε μια πολυθρονα και εμεινα εκει για λιγη ωρα...
Η μητερα μου εν τω μεταξυ ειχε αρχισει να ηρεμει...Ενω εγω χανομουν στις σκεψεις μου...

Ξαφνικα,μετα απο λιγα λεπτα,πεταχτηκα απο τον καναπε.
-Παω να φερω το φαρμακο της μικρης. ειπα.
τοτε γυρισαν και οι δυο και με κοιταξαν....
-Τι λες παιδι μου???Θες να εχουμε κ αλλα???για την μικρη μπορουμε να ελπιζουμε,αλλα αν βγεις εξω....
-ΜΑΝΑ ΣΟΒΑΡΕΨΟΥ.Η ΜΙΚΡΗ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΒΙΟΣΗ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ,ΠΑΡ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΗ.ΠΡΟΤΕΙΜΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΣΩΣΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΩ ΝΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ...Εξαλου δεν θα πεθανω ετσι ευκολα...Μην με ξεγραφεις ετσι ευκολα...
Τοτε ειδα τα χερια της μητερας μου να σφιγκουμ.
-Πηγεναι τοτε...
μου ειπε.Ο γιατρος μου εγνευσε καταφατικα και πλησιασε ωστε να μου δωσει περισσοτερες πληροφοριες για το που ειναι το φαρμακιο..

Εβαλα λοιπον και εγω οτι πιο χοντρο βρηκα στο ιατρειο και βγηκα εξω.Αμεσως παγωσα...Εκανε απιστευτο κρυο και ο οιχος του αερα που περνουσε μεσα απο σχισμες...Ηταν κατα καποιο τροπο τρομακτικος...Και με παραξενευε πως κρυωνα τοσο,εγω που εχω τις δυναμεις του κρυου αερα.Μαλλον οι δυναμεις μου δεν με επηρεαζουν οταν εχω την κανονικη μου μορφη...
Αλλα αυτο δεν με πτοησε καθολου...Ισως να υπολογιζα στις δυναμεις μου ωστε να τα βγαλω περα αλλα ακομα και ετσι θα τα καταφερω!Δεν προκειτε να αφισω την μικρη να πεθανει...
Εβαλα λοιπον τον σακο με προμηθειες που ισως χρειαζομουν που μου εδωσε ο γιατρος στην πλατη μου και ξεκινισα το περπατημα...

O αερας ολο και δυναμωνε...Ειχα βγει πια απο την πολη και για να κανω οσο πιο γρηγορα μπορω επελεξα να παω μεσα απο το δασος παρα να κανω ολο τον κυκλο...Η μικρη δεν ειχε τοσο χρονο...Οσο περνουσαν οι ωρες ο αερας δυναμωνε ολο και περισοτερο...To μονο που εβλεπα μπροστα μου ηταν ενα ασπρο αχανες τοπιο και μερικα δεντρα τα οποια ηταν προφανως νεκρα...Η υσηχια ηταν το μεγαλητερο μου προβλημα...ειχε απολυτη ισυχια...Μονο ο αερας ακουγοταν...Και η αναπνοη μου ολο και βαρενε...Ο αερας ολο και δυναμωνε...Τα πραγματα ηταν πολυ δυσκολα...Σε καποια στιγμη ακουσα κατι...Γυρισα πισω και ειδα ενα κοπαδι λυκων να ερχετε σιγα σιγα πρως το μερος μου...Εγω δεν εκανα καμια αποτομη κινιση και συνεχισα την πορεια μου αλλα ξαφικα ενας απο τους λυκους αρχισε να γρυλιζει και αρχισε να με τρεχει προς το μερος μου...