[Τέλος]Following Their Steps! Αn Easy Target!

Ο ύπνος με ξεκούρασε πολύ το πρώτο βράδυ. Οι περισσότερες πληγές είχαν κλείσει και το μάτι μου δεν ξαναπόνεσε ποτέ ενώ έβλεπα κανονικά και χωρίς προβλήματα. Όμως και πάλι ανησυχούσα για το θέμα με το δηλητήριο που μου είπε ο γιατρός. Το ότι έχει αποθηκευτεί μία έστω και μικρή ποσότητα και ειδικά σε ένα επικίνδυνο σημείο του ματιού δεν ήταν και ότι το καλύτερο. Ελπίζω να μην παρουσιαζόταν εκείνη η ιδιότητα ξανά. Σηκώθηκα και βγήκα από την καμπίνα μου. Κοίταξα τον ουρανό και τραβήχτηκα. Ο ήλιος έλουζε όλο το καράβι μου και εμένα μαζί. Φαινόταν πως θα ήταν μία ωραία μέρα. Και σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου σε λίγο θα έφτανα σε ένα νησί με το όνομα Pingtan? Κάπως έτσι τέλος πάντων.

Τελικά αφού κοίταξα την θάλασσα πρόσεξα στην άκρη του ματιού μου ένα νησί. Μπορεί να ήταν πολύ μακριά ακόμα αλλά φαινόταν και με το γυμνό μάτι. Είχε πολλά δέντρα ενώ μία μικρή πόλη έξεχε στη μία του γωνία. Είχα ακούσει πως αυτό το νησί είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά νησιά στις 4 θάλασσες. Οι κάτοικοί του ήταν πολύ φιλόξενοι και επίσης είχαν και τεράστεια παραγωγή ψωμιού. Του καλύτερου στις θάλασσες. Θα ήθελα πραγματικά να φάω λίγο πριν φύγω. Έτσι για ενθύμιο. Όμως δεν ήρθα μόνο για διακοπές. Μιάς και το νησί αυτό ήταν το πιο κοντικό στο Ferum μάλλον ο Youichi θα είχε περάσει από εδώ!

Πήγα στο τιμόνι και το έστριψα προς τα δεξιά για να πάω να ρίξω άγκυρα στο λιμάνι της πόλης που βρήκα. Μετά πήγα στο μαγειρίο για να φτιάξω κάτι να φάω γιατί η πείνα με είχε σκοτώσει. Πήρα μερικά υλικά από το ψυγείο και επιχείρησα με τρομερό ρίσκο και φόβο την κατασκευή ενός τόστ. Έβαλα τα ψωμάκια να ψηθούν και ετοίμασα το τυρί και το ζαμπόν. Περίμενα μέχρι να ετοιμαστούν τα ψωμάκια και μετά θα έτρωγα επιτέλους. Μετά από 5 λεπτά κοίταξα να δω αν ήταν έτοιμα. Γύρισα το κεφάλι μου και πρόσεξα πως είχαν κατακαεί. Βασικά είχαν γίνει μαύρα και κάπνιζαν σαν τρελά με μία μυρωδιά σαν κάρβουνα.

-Χμμ μάλλον δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσω το τηγάνι. Τώρα λέω να προσπαθήσω να τα φτιάξω στον φούρνο αλλά λογικά εκεί θα αργήσουν να φτιαχτούν. Ωωω και το τηγάνι που χρησιμοποίησα τώρα πρέπει να το πλύνω!! Τι κουραστικό και δύσκολο αυτό το πράμα...
Έβαλα κάτι γαντάκια που είχε σε ένα ντουλάπι και πήρα τα ψωμάκια που είχαν γίνει πλέον κάρβουνα. Τα πέταξα στα σκουπίδια και έβαλα το τυρί και το ζαμπόν πάλι στο ψυγείο. Αντιθέτως, πήρα λίγο γάλα να πιω. Το άνοιξα αλλά δεν πρόσεξα πως είχε λήξει. Ήπια με την πρώτη μέχρι την μέση. Το αποτέλεσμα?? Αποτυχία για εκατοστή φορά στο φαί. Έτρεξα στην τουαλέτα γιατί ο πονόκοιλος δεν υποφερόταν...

Μόλις η μικροαποστολή μου τελείωσε βγήκα έξω για λίγο καθαρό αέρα. Η πόλη βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα πλέον. Σε κανά 10λεπτο με την τωρινή ταχύτητα θα έχω σίγουρα φτάσει. Ετοιμάστηκα καλά και πήρα το ανανεωμένο μαχαίρι μου μαζί με του Sato. Έκοψα πολύ ταχύτητα και απλά το πλοίο συνέχισε με οδηγό το κύμα μέχρι το λιμάνι. Πολλοί είχαν μαζευτεί στο λιμάνι κοιτάζοντας το πλοίο μου αλλά μετά άλλαζαν κατεύθηνση και συνέχιζαν τις βόλτες τους. Δεν είχαν άδικο. Δεν βλέπεις κάθε μέρα να έρχεται πλοίο των Marine στην πόλη σου. Το πλοίο σταμάτησε και έριξα την άγκυρα. Κατέβηκα στην πόλη και είπα να κάνω καμιά βόλτα τριγύρω να περάσει η ώρα.

Πέρασα από πολλούς φούρνους αλλά δεν ήθελα να δοκιμάσω το υπέροχο ψωμί τους από τώρα. Η μυρωδιά όμως μου έλεγε άλλα. Με τραβούσε να φάω έστω και μία μπουκιά και να αφεθώ στον πειρασμό του. Αντιστάθηκα και άρχισα να αναπνέω από το στόμα για να μην νιώθω μυρωδιές. Όλοι οι κάτοικοι φαίνονταν πολύ χαρούμενοι. Μάλιστα πολλοί θα υποκλίνονταν όταν με έβλεπαν και πολλά παιδιά θα μου έβγαζαν όμορφα και διασκεδαστικά για αυτά παρατσούκλια. Μία ήρεμη πόλη επιτέλους. Ελπίζω να μην συμβεί τίποτα το παράξενο και εδώ.

Αρκετή ώρα αργότερα, αφού απόλαυσα την πόλη όσο μπορούσα είπα να πάω να φάω επιτέλους το τοπικό ψωμί. Υπήρχαν τόσοι φούρνοι που δεν ήξερα σε ποιόν να πρωτοπάω. Θυμήθηκα πως είχα περάσει έναν πολύ μεγάλο λίγο πιο πριν και έτσι αποφάσισα να πάω εκεί να αγοράσω. Τώρα το πρόβλημα ήταν άλλο. Προς τα που ήταν ο συγκεκριμένος φούρνος? Πήρα έναν τυχαίο δρόμο και ευχήθηκα να έβγαινα σε αυτόν. Ευτυχώς που είχα ακόμα πολύ ώρα μπροστά μου και το μεσημέρι δεν είχε φτάσει ακόμα. Όταν έστριψα σε μία στροφή είδα ένα τεράστειο κτήριο που έγραφε "Marine".

Το πιο λογικό ήταν να είναι η τοπική τους βάση. Αποφάσισα να μπω και να πω ένα γειά και αν χρειαστούν κάτι να μου πουν. Λίγο πριν μπω βρήκα 2 Marine να στέκονται στην είσοδο σε στάση προσοχής. Τους χαιρέτησα με μία χαρακτηριστική κίνηση των χεριών και τους έδειξα το σήμα μου. Έκαναν δύο πλάγια βήματα και με άφησαν να μπω μέσα. Μόλις μπήκα ενθουσιάστηκα πολύ. Ο χώρος στον οποίο πρωτομπαίνεις ήταν τεράστειος και πολύ ωραία διακοσμημένος. Πήγα στο πρώτο γραφείο που υπήρχε και δήλωσα το όνομά μου. Αμέσως αφού ανέφεραν το όνομά μου σε άλλα 2 άτομα ο 1 ήρθε γρήγορα προς το μέρος μου.
-Είσαι πραγματικά ο Jellal Nortrom?

-Ε.. ναι?
-Τέλειος συγχρονισμός! Έλαβα μύνημα από τα Κεντρικά! Σε χρειάζονται επειγόντως για κάτι. Είναι στην γραμμή. Έλα μαζί μου να τους μιλήσεις!
-Τα Κεντρικά? Βιάσου! Για να με χρειάζονται κάτι θα έχει συμβεί!
Τρέξαμε μέσα στην βάση και περάσαμε αρκετές πόρτες. 3 Marine περίμεναν ενώ ένας άλλος μιλούσε στο Den Den Mushi.
-Τον βρήκα! Βρήκα τον Jellal Nortrom!
-Τί?! --- Ε ναι συγνώμη! Εδώ δίπλα μου είναι. 1 λεπτό να σας τον δώσω! Ευχαριστώ! --- Έλα!
Έπιασα το Den Den Mushi και μίλησα.

-Μα χρειαζό--
-Τώρα!!
-Εντάξει!
Φύγαμε αμέσως από την βάση και πήραμε μαζί μας άλλους 5 Marine για κάθε περίπτωση. Μου είπαν πως το σημείο που πιστεύουν ότι βρίσκονται οι αντίπαλοι ήταν έξω από την πόλη, κοντά στο μόνο βουνό που υπήρχε στο νησί. Τους είπα να επιταχύνουν και φάνηκαν να κουράστηκαν. Μάλλον δεν μπορούσαν να μείνουν στην ίδια ταχύτητα με εμένα.
-Σταματήστε! Πείτε μου που βρίσκεται περίπου και θα πάω μόνος. Δεν υπάρχει χρόνος να χάσουμε.
-Φου-φου... βρίσκεται κοντά στο μονοπάτι που οδηγεί στα βουνά. Θα προσέξεις 2 μεγάλους βράχους και ένα κατεστραμμένο χωράφι μπροστά τους. Η είσοδος λογικά βρίσκεται κάπου εκεί!
-Αντίο...
Έφυγα και πήρα το μονοπάτι.

Έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει. Η κούραση δεν με πτοούσε ούτε στο ελάχιστο! Βγήκα από την πόλη και παρατήρησα την όμορφη εξοχή του νησιού. Παντού υπήρχε ένα συνεχές στρώμα πρασίνου που σε δυνάμωνε και σε αναζωογονούσε. Για μιά στιγμή ήθελα να ρίξω μία ξάπλα εδώ και να κοιμηθώ για κανά 2ωρο αλλά δυστυχώς αυτό δεν μπορούσα να το κάνω. Πρόσεξα αρκετά μακριά ένα διαλλυμένο χωράφι και από πίσω του 2 πολύ μεγάλες πέτρες. Ταίριαζε με την περιγραφή! Πλησίασα με τεράστεια προσοχή γιατί ποτέ δεν ήξερες πότε θα περνούσε κανά ιπτάμενο μαχαίρι και θα σε έσφαζε. Βρήκα ανάμεσα στις πέτρες ένα άνοιγμα αλλά εκείνη τη στιγμή άκουσα έναν θόρυβο από πίσω μου...

Γύρισα αστραπιαία και είδα έναν άνθρωπο να κατεβαίνει κάτι κατσάβραχα. Ήταν ντυμμένος σαν αγρότης και μόλις με είδε έκανε μία περίεργη και τρομαγμένη φάτσα. Προσπάθησε να μείνει σε αρκετή απόσταση με εμένα. Φαινόταν ψιλοένοχος.
-Εμμ συγγνώμη! Μένετε εδώ κοντά?
Δεν απάντησε παρά μόνο αύξησε τον βηματισμό του και στο τέλος έτρεξε προς τα πάνω μου. Έκανα ένα άλμα προς τα πίσω και έβγαλα το μαχαίρι μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη ο αγρότης πήδηξε στις μεγάλες πέτρες και ετοιμάστηκε να πέσει μέσα στην τρύπα. Δεν τον άφησα και του πέταξα το μαχαίρι του Sato. Τον πέτυχα στο στήθος και ευτυχώς πρόλαβα να τον τραβήξω πριν πέσει μέσα. Έβγαλα το μαχαίρι και το καθάρισα πάνω στα ρούχα του. Έψαξα το σώμα του και βρήκα αρκετά όπλα και φυσικά ένα τατουάζ που έδειχνε την πίστη του στον Kakumeika. Μέσα από την αγροτική στολή βρήκα την κλασσική στολή των Revo. Την πήρα και την φόρεσα...
-Εδώ είμαστε!

Πέταξα το πτώμα λίγο πιο πέρα και συνέχισα στην τρύπα. Έκανα ένα άλμα και έπεσα μέσα. 'Ηλπιζα με όλη μου την καρδιά να μην ήταν κανείς από κάτω και να παραμόνευε αλλιώς πάει η "μυστικότητα" της αποστολής. Ήταν θεοσκότεινα από την ώρα που πήδηξα. Τσουλούσα σε όλη την διαδρομή και μάλλον θα ήταν πιο βολικό και διασκεδαστικό αν ήξερα πως ήταν φτιαγμένη η είσοδος. Είμουν σίγουρος πως η κάπα μου είχε σκιστεί σε πολλά σημεία λόγω της πέτρινης "τσουλήθρας". Στο τέλος πετάχτηκα μπροστά σε ένα φωτεινό δωμάτιο και έπεσα πάνω σε κάτι ψιλομαλακό. Κοίταξα και ήταν ένας άλλος άνθρωπος. 2 άλλοι δίπλα μου με κοιτούσαν με απορία καθώς χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβουν τι γινόταν. Το ίδιο και εγώ. Μόνο που το κατάλαβα πιο νωρίς. Με ένα Shadow Step είχαν πέσει στο έδαφος είτε λιπόθυμοι είτε απλά ζαλισμένοι. Προτίμησα να μην τους σκοτώσω...

Το δωμάτιο ήταν μικρό και φωτιζόταν μόνο από αναμμένους δαύλους που ήταν κολλημένοι στους τοίχους. Προχώρισα αρκετά μέσα για να δω τι γίνεται και βγήκα σε έναν πολύ μεγάλο διάδρομο με πολλές πόρτες δεξιά-αριστερά. Η κάθεμία οδηγούσε σε διαφορετικό δωμάτιο από ότι είδα. Και τα δωμάτια δεν ήταν μικρά. Στο πρώτο από ότι είδα είχε περίπου 20 Revolutionaries. Οπότε φαντάσου και στα άλλα. Αν έκανα και τον παραμικρό θόρυβο τότε δεν θα έβγαινα ζωντανός. Στο τέλος του διαδρόμου παρατήρησα ένα μεγάλο άνοιγμα όπου υπήρχε ένα περίεργο σχήμα στους τοίχους από τις 2 πλευρές (αριστερά - δεξιά). Εκεί πίστευα ότι θα ήταν τα σχέδια που έψαχνα. Και λογικά θα μάθαινα και για τον εχθρό μου...

Με δυσκολία να μην με εντοπίσουν προσπαθούσα να περνάω τις πόρτες των δωματίων. Έπρεπε να χρησιμοποιώ συνεχώς Shadow Step την ώρα που πάω να περάσω κάθε μία από τις πόρτες ενώ ταυτόχρονα να βλέπω μπρος πίσω μην βγει κανείς ή απέναντι στις άλλες πόρτες μήπως με δει κανείς από τα άλλα δωμάτια. Τέλως πάντων, κούτσα κούτσα έφτασα στα σκαλιά και ανέβηκα με αργά βήματα μέχρι την μεγάλη πόρτα. Είδα λίγο φως να βγαίνει από το δωμάτιο και κατάλαβα ότι κάποιος είναι μέσα. Και πράγματι. Βρισκόταν 1 άτομο και καθόταν σε ένα μεγάλο τραπέζι. Μπροστά του είχε ένα κερί και ένα Den Den Mushi. Μιλούσε με κάποιον. Δεν μπορούσα να ακούσω από την φασαρία που έκαναν όλοι από τα υπόλοιπα δωμάτια. Δεν χρειαζόταν όμως γιατί η φασαρία μπορεί να ήταν ωφέλιμη...

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο όσο πιο αθόρυβα μπορούσα και ξεκίνησα να ψάχνω τα σχέδια. Όμως χωρίς να το καταλάβω ο άλλος είχε σταματήσει την κλήση του και είχε σηκωθεί. Με είδε και έβγαλε ένα μαχαίρι και τότε μόνο κατάλαβα ότι κάτι πήγαινε στραβά. Γύρισα να κοιτάξω την ώρα που πήγε να με μαχαιρώσει αλλά απέφυγα την κίνησή του και έβγαλα το μαχαίρι μου και εγώ. Από ότι είδα δεν χρειαζόμουν Shadow Step. Όρμησε κατευθείαν με το που έδειξα επείτηδες αδύνατο σημείο. Έριξα με ταχύτητα μπουνιά στον καρπό του και το μαχαίρι του έπεσε στο έδαφος ενώ φώναξε από τον πόνο.
-Πέρασε ο Youichi Kouga από εδώ?
-Σκάσε!
-Θα πεθάνεις επώδυνα αν δεν μου πεις! Εξάλλου τί έχεις να χάσεις?
-Ο Kouga ήρθε και έφυγε πριν από 2 μέρες. Τώρα είναι μακριάααα....

Αυτόματα, από έναν ξαφνικό θυμό τον έριξα αναίσθητο χωρίς να τον ρωτήσω για τα σχέδια. Αλλά σιγά μην μου απαντούσε ούτος ή άλλος. Τον έψαξα ολόκληρο αλλά δεν βρήκα τίποτα πάνω του. Μετά έψαξα όλο το δωμάτιο εκείνο και για καλή μου τύχη βρήκα ένα έγγραφο που μέσα από ότι είδα έγραφε κάτι για σχέδια.
-Ωραία... ώρα να φύ--
Όταν είχα ήδη ετοιμαστεί και είχα γυρίσει για να φύγω είδα στην είσοδο ένα σωρό ανθρώπους να με κοιτάζουν με άγριο βλέμμα. Τώρα που το σκέφτομαι η φασαρία είχε σταματήσει εδώ και ώρα. Κοίταξα αυτόν που βρισκόταν πιο πίσω από όλους και ενεργοποίησα Shadow Step μιάς και δεν ήθελα να επιχειρήσω μάχη εδώ. Το σχέδιό μου έπιασε και εμφανίστηκα στην πλάτη του. Όμως αυτός ο κακομοίρης ήταν ο τελευταίος από αυτούς που έβλεπα που είχαν ανέβει τα σκαλιά. Κοίταξα πιο κάτω και τότε έμεινα με ανοιχτό το στόμα!

Το πραγματικό τσούρμο βρισκόταν στον διάδρομο ο οποίος είχε κυριολεκτικά γεμίσει με Revos. Το μυαλό μου πάγωσε εκείνη τη στιγμή και δεν ήξερα τι να κάνω. Όταν κατάλαβαν ότι βρισκόμουν ανάμεσά τους έβγαλαν όλοι τα όπλα τους ένας προς ένα και άρχισαν να γελάνε μεταξύ τους. Ένιωσα ένα σπαθί να κατεβαίνει προς το κεφάλι μου και το απέφυγα μόνο από αντανακλαστικά. Κοίταξα το σπαθί που είχε κόψει το έδαφος και ιδρώτας έτρεξε από το πρόσωπό μου. Τότε άκουσα μία έκρηξη από το τέρμα του διαδρόμου, και μετά ησυχία... 5 δευτερόλεπτα αργότερα άκουσα πολλές φωνές. Δεν πίστευα ότι υπήρχαν κι άλλου Revos. Το είχα καταλάβει... εκεί θα ήταν η τελευταία μου μάχη...

Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα Marines να μπαίνουν μέσα από το πίσω μέρος του διαδρόμου και να φωνάζουν σαν τρελοί. Είχαν φέρει όπλα μαζί τους και είχαν ετοιμαστεί για μάχη. Βρήκα την ευκαιρία μέσα στην αναστάτωση και έκανα Shadow Step με στόχο έναν Marine. Κατά τη διάρκεια που έτρεχα ανάμεσά τους έριχνα και καμιά μαχαιριά που και που για να μειώσω κάπως τον αριθμό των αντιπάλων.
-Ας φύγουμε προς το παρόν! Έχω τα σχέδια. Δεν υπάρχει λόγος να χαλάσουμε τον χρόνο μας και να χαραμίσουμε άντρες!
Όλοι άρχισαν πριν καλά καλά επιτεθούν να κάνουν βήματα προς τα πίσω και να βγαίνουν από την βάση. Από την άλλη οι Revos μας κοιτούσαν με φόβο και έκπληξη.

Μόλις και ο τελευταίος βγήκε από την είσοδο που είχαν ανοίξει με εκρυκτικά οι Marine τότε είπα να υποχωρίσω και εγώ. Όμως τότε όλοι οι Revos όρμησαν πάνω μου. Έτρεξα με ταχύτητα προς την έξοδο καθώς γελούσα. Είχα καταλάβει τι είχαν σχεδιάσει προς το παρόν οι Marines με το που μύρισα μπαρούτι. Το φως του ήλιου φαινόταν να μπαίνει μέσα από την είσοδο. Σε λίγο θα βγαίναμε όλοι και θα παρέδινα τα σχέδια. Με το που βγήκα άκουσα 2 πυροβολισμούς από Marine που είχαν στηθεί απ'έξω και σημάδευαν την είσοδο. Βάρεσαν το φυτίλι των εκρυκτικών που είχαν τοποθετήσει κάτω ακριβώς από τις τεράστεις πέτρες που κάλυπταν την βάση. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η έκρηξη συγκλόνησε το μέρος ενώ οι βράχοι διαλύθηκαν και έπεσαν πάνω στην είσοδο της βάσης των Revos κλείνοντας την μόνη έξοδο διαφυγής.

Οι άγκυρες σηκώθηκαν και το πλοίο μου έφυγε από το λιμάνι σιγά σιγά. Οι καπνοί από την έκρηξη ακόμη φαίνονταν να πετούν από το σημείο της πρώην βάσης των Revolutionary. Για καλή μου τύχη αυτή η αποστολή τελείωσε χωρίς κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Και τώρα συνεχίζουμε με την υποχρέωση που είχε ξεχαστεί εδώ και ώρες. Το τοπικό ψωμί σε λίγα λεπτάκια θα βρισκόταν όλο μέσα στο στομάχι μου και εγώ θα έριχνα έναν μεγάλο ύπνο. Αυτό ήταν το σχέδιό μου. Τελικά οι Marines πραγματοποίησαν την τελευταία μου ευχή να μου δώσουν έστω και λίγο από το τοπικό ψωμί. Εφοδιασμένος για άλλη μία φορά, ξεχύθηκα στην θάλασσες...

Τέλος Following Their Steps! Αn Easy Target!

Όνομα: Jellal Nortrom
Haki Points: 0
Player of the Week Points: 7
Beli: 17.500
Fame Points: +1.500.000
Post: 23 -> 4.600 beli