Alucard And the gate of justice [ΤΕΛΟΣ]

Η μεγάλη ώρα είχε επιτέλους φτάσει, έπλεα εδώ και μέρες για να φτάσω το μεγάλο βουνό το βουνό
Reverse Mountain. Το αμπάρι μου ήταν γεμάτο με προμήθειες, το είχα γεμίσει μέχρι την κορυφή στο τελευταίο μου ταξίδι.
Δεν είχα δει τίποτα και κανέναν όλες αυτές της μέρες που έπλεα, από την βαρεμάρα μου επέβλεπα συνεχεια το πλοίο για να δω αν ήταν όλα ένταξη.
Ακόμα ένα ηλιοβασίλεμα είχε φτάσει και εγώ επειδή ήμουν κουρασμένος αποφάσισα να ρίξω άγκυρα και να κοιμηθώ, Πριν κοιμηθώ σκεφτόμουν συνεχεια τη νέες περιπέτειες θα έχω στην grand line, έτσι και τα όνειρα μου ήταν ανάλογα με αυτό το θέμα.
Μεγάλα θαλασσια τέρατα, πόλη δυνατούς πειρατές, μεγάλες μάχες αλλα στο τέλος εγώ έβγαινα νικητής

Το επόμενο πρωινό που ξύπνησα ήμουν αρκετά καλοδιάθετος, πήγα ετοίμασα ένα πλήρες πρωινό και άρχισα να το τρώω χαλαρά, όταν το τελειωσα βγήκα έξω και ετοίμασα το πλοίο για να σαλπάρω ξανά, από την μεγάλη μου χαρά είχα αρχίσει και τραγουδούσα διαφορα ναυτικά τραγούδια. Όλο αυτό όμως από την μια στιγμή στην άλλη άλλαξε ακριβώς μπροστά μου είδα ένα πολεμικό πλοίο τον marine, όπου μετά από λίγα δευτερα άρχισαν να μου ρίχνουν μπάλες κανονιών, εγώ έτρεξα στην πλώρη του πλοίου μου και άρχισα να αποκρούω της μπάλες τους με της δύναμης φωτιάς μου, ταυτόχρονα όμως τους πετούσα και μπάλες φωτιάς για να χτυπήσω το πλοίο τους

Προσπαθούσα να μην τους κάνω μεγάλη ζημιά γιατί τους ήθελα ζωντανούς για να πούνε για εμενα σε όλον τον κόσμο ήθελα όλη να μάθουν για τον ALUCARD
- τέρμα η σκιές από εδώ και πέρα μονο το φως όλη θα μάθουν την πραγματική μου δύναμη, την δύναμη του θεού της φωτιάς xaxaxaxa
Ήθελα να γίνει μια μάχη πάνω στο πλοίο τους για να τρομάξω πόλη κόσμο. Θα ήταν ένας εναντίας ενός πολεμικού στόλου marine, έτσι προσπαθούσα όσο αυτή μου έριχναν με της μπάλες τους εγώ να πλησιάσω και να ανεβαίνω στο πλοίο τους για να τους δείξω την πραγματική δύναμη ενός από τους eleven soupernovas.
Δεν άργησα πόλη μέχρι που κατάφερα να φτάσω διπλά από το πλοίο τους

Τους άγριο κοίταξα στην αρχή και μετά με ένα άλμα πήδηξα στο πλοίο τους και άρχισα να τους βαράω με της δύναμης μου, με είχαν περικύκλωση αλλα και πάλι εγώ δεν το έβαζα κάτω συνέχιζα να τους χτυπάω ανελέητα, με βοηθούσαν μερικές φορες και αυτή όταν πυροβολούσαν με τα ντουφεκιά τους η σφαίρες περνούσαν από μέσα μου και χτυπούσαν τους από πίσω μου.
Συνέχιζα να τους χτυπάω με όλες της επίθεσης μου, όλο το πλοίο είχε πάρει φωτιά, η marine είχαν χωριστή σε δυο στρατόπεδα η μια έσβηνε της φωτιές από το πλοίο και η άλλη προσπαθούσε να πίαση εμενα. Το ότι χωρίστηκαν σε 2 ομάδες αυτό έκανε πω εύκολο το έργο μου μιας και ήταν λιγότερη αυτή που πολεμούσα

Συνέχιζα να βάζο φωτιές στο πλοίο για να τους κρατώ απασχολημένους. Συνέχισα έτσι μέχρι που κατάφερα να ρίξω και τον τελευταίο marine που μου επιτέθηκε, μετά στράφηκα προς την ομάδα των marine που έσβηναν της φωτιές, είχαν γυρίσει όλοι την πλάτη τους και δεν με έβλεπαν έτσι άγω πιάνο το μπράτσο μου και μετά τους πετάω ένα κύμα φωτιάς αλλα τότε κάποιος μπήκε μπροστά και άλλαξε την πορεία της φωτιάς μου. μόλις η φωτιά διαλύθηκε είδα έναν τύπο με πολλά παράσημα στο σακάκι του έτσι του είπα
- ώστε εσύ είσαι ο καπετάνιος αυτού του στόλου
- ναι και θα σε κάνω να το πλήρωσης αυτό που πηγες να κανεις στους ναύτες μου
- πόλη καλά άρχισε εσύ θέλω να σε μετρήσω πρώτα... έχεις 2 λεπτά να με χτυπήσεις αν δεν το κάννης θα σε κάψω ζωντανό

Άρχισε να γελάει μαζί μου και μετά μεταμόρφωσε τα πόδια του σε ελατήριο και άρχισε να μου ορμάει με απίστευτη ταχύτητα, με χτυπούσε και με έστελνε στα πατώματα του καταστρώματος και εκεί πέρα συνέχιζε να με χτυπάει πάλη με απίστευτη ταχύτητα. Η marine αφού έσβησαν την φωτιά και είδαν τη έκανε ο καπετάνιος τους σε εμενα άρχισαν να ζήτω κραυγάζουν.
- ένα λεπτό σου έμεινε ακόμα....μονο αυτό έχεις
- τη πως!τολμάς και με προσβάλεις ακόμα, τώρα θα δεις θα σε σκοτώσω
πήδηξε πάνω μου και μετά με τα πόδια του άρχισε να κάνει τραμπολίνο με το σώμα μου, πηδούσε και πηδούσε μέχρι που είχε καταφέρει να φτάσει τόσο ψιλά στον ουρανο αλλα τότε εγώ του λέω
- πόλη αργά τέλος χρόνου

Με μια κόλο τούμπα σηκώνομαι και τον περιμένω μέχρι που έφτασε κάτω, εκεί πέρα μεταμορφώνω το χέρι μου σε πυρσό και του ρίχνω ένα κύμα φωτιάς όπου τον σκάω στο κατάστρωμα του πλοίου μισό καμένο. Τα ματια του μετά από αυτό το χτύπημα του έδειξαν X ήταν λιπόθυμος η νεκρός, Αφού ξεφορτώθηκα τον καπετάνιο πήγα να τρέξω και να χτυπήσω και τους άλλους marine που είχαν απομείνει στο πλοίο, αλλα καθώς έτρεχα είδα πως ερχόταν ένας άλλος στόλος marine. Είχα κουραστεί με αυτήν την μάχη έτσι αποφάσισα να πηδήξω στο πλοίο μου και να φύγω αλλα πρώτα βάζο το ξερή μου στο κατάρτι του πλοίου που ήμουν πάνω και το καίω, μετά πηδάω στο πλοίο μου και φεύγοντας φωνάζω στους marine
- είμαι ο alucard 1στ devision comander στους undead pirate αν θέλετε να με πιάσετε πρέπει να έρθετε στην grand line

Αφού άνοιξα πανιά απομακρύνθηκα πόλη γρήγορα από το πλοίο τους αλλα έβλεπα ο άλλος στόλος marine με είχε πάρει στο κυνήγι και δεν με άφηνε
- ευτυχώς είμαι έξω από το πεδίο βολής τους και δεν με χτυπάνε με της κανονομπαλες
Μετά από μια ώρα είχα αρχίσει να βλέπω το Reverse Mountain, η marine όμως συνέχιζαν να με κυνηγούν η μονη μου ελπίδα για να γλιτώσω ήταν να μπω στην είσοδο για την grand line εκεί πέρα σίγουρα δεν θα με κυνηγήσουν αλλα και πάλη απείχα από την είσοδο γύρο στην μια ώρα, δεν το έβαζα κάτω όμως ακόμα και αν με έφταναν θα πολεμούσα μέχρι το τέλος
- δεν έφτασα μέχρι εδώ για να με πιάσουν
τότε από το πλοίο τον marine ακούστηκε από τα μεγάφωνα
- alucard μην τολμήσεις και πας στην grand line ακριβώς στην απέναντι μεριά είναι ολόκληρος στόλος marine και αν σε πιάσουν αυτή θα σε σκοτώσουν άμεσα

Ένα ισχυρό ρεύμα με τραβούσε προς την κορυφή του βουνού, ήταν πόλη περίεργο όμως αυτό το ρεύμα πήγαινε προς τα πάνω όχι προς τα κάτω του βουνού, είδα πως τα πανιά μου έδιναν κόντρα στον άνεμο έτσι πήγα τα μάζεψα.
Από την πρώτη στιγμή που τα μάζεψα το πλοίο μου άρχισε να πλέει με τρομερή ταχύτητα, τα μαλλιά μου είχαν σηκωθεί κάγκελο. Πέρα όμως από την διασκέδαση σκεφτικά τη θα συνέβαινε όταν θα έφτανα στην κορυφή του βουνού
- με αυτήν την ταχύτητα που είμαι τώρα θα πεταχτό και θα συντρίβω στην κοριφοί του βουνό
Λίγα μετρα έλειπαν μέχρι την κορυφή του βουνού έτσι το πρώτο σχέδιο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν να κόπσο τα σκοινιά που έδενα τα πανιά

Όταν έφτασα στην κορυφή του βουνού το ρεύμα με πέταξε ψιλά στον ουρανό εγώ για να ευθυγραμμίσω το πλοίο μου με την μεριά της grand line ξεδεσα τα πανιά και κρατώντας της άκρες τον σκοινιών όπου έκοψα πριν και άρχισα να κουμαντάρω τα πανιά σαν φτερά ενός πουλιού.
Το σχέδιο μου πέτυχε θαυμάσια το πλοίο μου είχε αρχίσει να στρίβει προς την grand line, όμως τότε καθ συνέβη ένας τρομερός αέρας άρχισε να φυσάει και αντί να κατεβαίνω προς το βουνό εγώ ανέβαινα όλο και πιο ψιλά. Μονο 2 επιλογές είχα, η να χανόμουν και δεν ξέρω αν θα ζούσα, η να κόψω τα πανιά και να πέσο κάτω στην γραμμή της grand line αλλα δεν θα είχα πανιά μετά. Προτίμησα σαφώς να κόψω τα πανιά μου, έτσι και έκανα πήρα ένα μαχαίρι και έκοψα τα στηρίγματα του πανιού και εγώ άρχισα να πέφτω μέχρι που ακούμπησα το ρεύμα της grand line

Το ρεύμα που σε κατέβαζε για την grand line ήταν ακόμη πιο δυνατό από τη αυτό που με ανέβαζε στο βουνό, Προσπαθούσα να ισιώνω το πλοίο μου με το πηδάλιο αλλα τα ρεύματα ήταν πόλη δυνατά και δεν μπορούσα να το κρατήσω σε μια ευθεία το πλοίο μου.
Κινδύνευα να πέσω πάνω στους τείχους του βουνού και να γκρεμοτσακιστώ. η μονη μου ευχέρεια ήταν η δύνες μου έτσι πήγα στο κέντρο του καταστρώματος και έριχνα κύματα φωτιάς μια στον έναν τοίχο μια στον άλλον έτσι ισορροπούσα κάπως το πλοίο μου. Είχα πέραση τα σύννεφα και είχα αρχίσει να βλέπω την θάλασσα της grand line μπροστά μου, ήταν μια τεραστια και ατέλειωτη θάλασσα τα νερά της δεν φαινόντουσαν επικίνδυνα σχεδόν μέχρι εκεί που πήγαινε το μάτι μου έβλεπα κομμάτια από πλοία που επέπλεαν.
Όταν αποσπάω την προσοχή μου βλέπω στο τέρμα της εισόδου ότι υπήρξε καθ τεράστιο σαν βράχος

Δεν μου έμενε και πόλη χρόνος μέχρι να φτάσω στο τέρμα έτσι πηδάω μπροστά συν πλώρη του πλοίου μου και δημιουργό ένα τεράστιο κύμα φωτιάς ώστε να μου ελάττωση την ταχύτητα και να μην χτυπήσω σε αυτόν τον βράχο.
Ξαφνικά όμως μόλις χτυπάω με το κύμα τον βράχο άρχισε να ουρλιάζει και μετά βυθίστηκε στην θάλασσα
- τη ήταν αυτό το πράγμα ???
Τελικά βγήκα από την είσοδο της grand line ζωντανός έτσι άρχισα να ζητω κραυγάζω από την χαρά μου, Όσο εγώ χαιρόμουν το πλοίο μου άρχισε να κουνιέται λες και συνέβαινε κάποιος υποθαλάσσιος σεισμός, εγώ πήγα στην άκρη του πλοίου μου να δω τη συμβαίνει αλλα τότε μόλις πήγα καθ τεράστιο βγήκε από την θάλασσα χτυπώντας το πλοίο μου, εγώ εκσφενδονίστηκα πάνω σε ένα νησάκι διπλα από την είσοδο αλλα αυτό το πράγμα έφαγε το πλοίο μου

Ετοιμάστηκα άμεσος να το χτυπήσω με ένα κύμα φωτιάς αλλα αυτό το πράγμα βυθίστηκε στην θάλασσα. Άρχισα να χτυπάω την θάλασσα με της φλόγες μου αλλα χωρίς ελπίδα δεν έκανα τίποτα στην θάλασσα, αφού σταμάτησα έκατσα στα γόνατα μου και άρχισα να φωνάζω
- όχι την τύχη μου μέσα πως συνέβη αυτό το πράγμα
Καθώς φώναζα άκουσα κάποιον να μου λέει
- e εσύ εκεί γιατί χτύπησες τον labum
γύρισα και είδα έναν γερο με ένα πόλη περίεργο χτένισμα, έτσι αφού τον κορόιδεψα λήγω για το χτένισμα, του είπα
- αν δεν το χτυπούσα θα έπεφτα με το πλοίο μου πάνω του και θα σκοτωνόμουν.... δεν ήξερα πως είναι ζωντανή αλλιώς δεν θα το έκανα θα σκεφτόμουν άλλο τρόπο

Ο γέρος ήρθε διπλά μου και άρχισε να μου μιλάει για αυτήν την φάλαινα μέχρι που ξαφνικά άρχισε ένας ακόμα σεισμός βράχια από το βουνό άρχισαν να πέφτουν εμείς αρχίσαμε να τρέχουμε για να τα αποφύγουμε μέχρι που σε μια στιγμή αυτό σταμάτησε και από το βυθό της θάλασσας βγήκε η φάλαινα.
Ο άνδρας τότε μου λέει
- λοιπόν αν θες το πλοίο σου αυτή είναι η ευκαιρία σου έλα γρήγορα μαζί μου
Τον ακολούθησα μέχρι έναν φάρο όπου εκεί πίρε ένα τεράστιο πράγμα σαν χάπι και μετά έτρεξε στην φάλαινα, εκεί πέρα ανοίγει μια πόρτα στα πλάγια της φάλαινας και μπαίνει μέσα. Έμμηνα στην αρχή αλλα μετά έτρεξα μέσα και ο γερος κλείδωσε την πόρτα και συνέχισε να τρέχει προς το μέσο της φάλαινας

Δεν μπορούσα να το πιστέψω ακόμα, αυτή η τεραστια φάλαινα πως αυτή η φάλαινα ήταν ρομπότ, αλλα και πάλη όσο έτρεχα στο σώμα της φάλαινας έβλεπα πως υπήρχαν και κάπου κομμάτια δέρματος έτσι ρώτησα τον γερο
- η φάλαινα είναι ρομπότ τη συμβαίνει εδώ πέρα, που πάμε
- μην κάννης ερώτησης θα σου πω στο τέλος τώρα βιαζόμαστε
ξαφνικά καθώς τρέχαμε τότε άρχισε και ένας σεισμός μέσα στην φάλαινα, όλα άρχισαν να κουνιούνται εγώ και ο γερος πηγαίναμε μια πάνω μια κάτω δεν μπορούσαμε να σταθούμε στα πόδια μας.
Τελικά όμως με χίλια ζόρια τα καταφέραμε φτάσαμε σε μια ακόμα πόρτα όπου όταν την ανοίξαμε ο γερος πέταξε μέσα το τεράστιο χάπι και μετά έκλεισε την πόρτα

Κρατηθήκαμε λήγω ακόμα εκεί πέρα μέχρι που σταμάτησε ο σεισμός, μετά αρχίσαμε να προχωράμε προς την έξοδο. Καθώς προχωρούσαμε ο γερος μου έλεγε τα τα πάντα για αυτήν την φάλαινα, δεν μπορούσα να πιστέψω την καταλάβαινα απόλυτα που χτυπούσε το κεφαλή της στον τοίχο και εγώ το ίδιο θα έκανα αν είχα πέραση όλα αυτά που πέρασε και αυτή η φάλαινα.
Ξαφνικά στρίψαμε σε μια άλλη στροφή διαφορετική, σε μια που δεν είχαμε πάει έτσι είπα στον γερο
- λάθος δρόμο πήραμε... δεν ήρθαμε από εδώ πέρα νομίζω
- ναι το ξέρω πάμε στο στομάχι της φάλαινας να πάρουμε το πλοίο σου
Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτή η φάλαινα ήταν γεμάτη με διαδρόμους, από την μια αισθανόμουν κάπως ωραία που γνώριζα ένα τέτοιο πλάσμα, από την άλλη όμως τρόμαζα και κάπως

Συνεχίσαμε για λίγο να περπατάμε σε έναν διάδρομο μέχρι που άνοιξε μια πόρτα ακόμα ο γερος και βρεθήκαμε έξω, εκεί πέρα είδα και το πλοίο μου άμεσος έτρεξα και πήδηξα πάνω του αλλα τότε παρατήρησα κάτι παράξενο στον ουρανό τα σύννεφα δεν κουνιόντουσαν, όταν τελικά ήρθε και ο γερος μου εξήγησε τη συνέβαινε και εγώ φώναξα
- το στομάχι της είναι αυτό
Αφού το συνειδητοποίησα άνοιξα τα πανιά και άρχισα να πηγαίνω σύμφωνα με τον δρόμο που μου έλεγε ο γερος.
Άνοιγαν πύλες και περνούσα το πλοίο μου μέχρι που επιτέλους μετά από μερικές πύλες άνοιξε και η τελευταία και βγήκα έξω από την φάλαινα, χάρηκα πόλη που επιτέλους είδα ξανά το φως της μέρας.
Πήγα τον γερο μέχρι την άχτι και εκεί πέρα έριξα και εγώ άγκυρα για να κάτσω να ξεκούραστο λίγο

Είδα πως στον φάρο που υπήρχε στο νησί ήταν και μια κουζίνα έτσι πήγα στο πλοίο μου πήρα μερικά υλικά και άρχισα να τα μαγειρεύω στην κουζίνα του φάρου.
Όλο το μέρος είχε αρχίσει να μυρίζει ωραία, τελικά όταν τελειωσα έστρωσα ένα τραπέζι και έβαλα να καθίσει ο γερος μετά πήγα στην φάλαινα την ακούμπησα και της είπα
- συγγνώμη που σε έκαψα πριν δεν το ήθελα,, σου έφτιαξα κάτι για να με συγχώρεσης
πήγα στην κουζίνα του φάρου και έβγαλα ένα τεράστιο ψαρή ψημένο και το πέταξα στο στόμα της φάλαινας, η φαλενα μόλις το κατάπιε άρχισε να χοροπηδάει επειδή ήταν πόλη νόστιμο, βουτούσε στον βυθό και μετά έβγαινε με φορα στον αέρα από την χαρά της.
Ο γερος άρχισε να γελάει καθώς του έβγαιναν κομμάτια από αποφάγια που είχε στο στόμα του ύστερα μου είπε
- καιρό έχει να κάννη έτσι η lampum.... σε ευχάριστο πόλη για όλα αυτά ξένε

Όταν πια είχαμε τελείωση όλα τα φαγητά είχε έρθει η ώρα να αποχαιρετήσω τον γερο και την lampum, ανέβηκα στο πλοίο μου και πήγα να ανοίξω τα πανιά αλλα τότε θυμήθηκα πως δεν είχα τα είχα κόψη πριν, είχα απογοητευτεί με αυτό που μου συνέβη αλλα τότε ακούω τον γερο να μου λέει
- πάρε το δικώ μου πανί δεν μου χρειάζεται έτσι και αλλιώς
Το πήρα και το κρέμασα άμεσος και ύστερα το άνοιξα, φούσκωσε με την πρώτη και εκεί φάνηκε η καταπληκτική ζωγραφιά μιας φάλαινας να βγαίνει από την θάλασσα.
Η lampum καθώς έφευγα άρχισε να με ακόλουθη αλλα εγώ φώναξα
- όχι lampum θα έρθω ξανά είναι επικίνδυνα για εσένα εδώ πέρα
σταμάτησε να με ακόλουθη και εγώ συνέχισα να πλέω προς την δύση του ηλιου αυτήν την φορα όμως στην grand line

Όνομα: Erisjoker
Haki Points: -
Player of the Week Points:7
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points:-
Post:18(3.600)