[Τελος]A sudden meeting before training...

Eπιτελους μετα απο τοσες στασεις και περιπετειες εβλεπα μπροστα μου τον αρχικο μου προορισμο... Το Cytherea Island. Ειχε ερθει η ωρα να κανω λιγη προπονηση με τα σπαθια μου γιατι τωρα τελευταια μονο στο φρουτο μου στηριζομουν. Ευτυχως το χερι μου ειχε γινει καλα οποτε δεν θα με εμποδιζε καθολου. Εδεσα το τιμονι με σταθερη πορεια προς το νησι και πηγα να φτιαξω ενα τσαι με μπολικο μελακι. Ηταν η ωρα του απογευματινου τσαγιου και σε κανα μισαωρο θα εφτανα στο νησι οποτε ειχα χρονο για λιγη ακομα χαλαρωση.

Εβαλα το νερο να βραζει και βγηκα στο καταστρωμα να απολαυσω τον απογευματινο ουρανο. Το απαλο αερακι που φουσκωνε το πανι μου ανακατευε τα μαλλια μου. Ο ουρανος ηταν γεματος συννεφα και ο ηλιος που εδυε αργα τα εβαφε με ενα πορτοκαλι χρωμα το οποιο με γαληνευε. Πηγα στην πλωρη του καραβιου και κοιταξα το νησι. Ηταν πιο μικρο απο οτι φανταζομουν και ειχε πολλα δεντρα και μικρα βουναλακια. Απο μακρια φαινοταν ενα μικρο λιμανακι και μπροστα του ενας μεγαλος ξυλινος τοιχος.
-Λοιπον Candy Cane(το ονομα του πλοιου)... Σε λιγο φτανουμε...
Ακουσα το σφυριγμα της τσαγιερας και ετρεξα κατευθειαν μεσα οπου και σερβιριστικα το τσαι μου.

Ειχε περασει κανα τεταρτο και ειχα τελειωσει το τσαι μου οταν παρατηρησα μια μικρη αλλαγη στην πορεια μου. Βγηκα εξω και ελεγξα τον αερα αλλα δεν ειχε αλλαξει πορεια. Ετσι καταλαβα οτι ειχα πεσει πανω σε καποιο θαλασσιο ρευμα αλλα οχι πολυ δυνατο. Μπηκα παλι στην καμπινα και επιασα το πηδαλιο. Γυρισα το πλοιο προς την κατευθυνση του ρευματος και με την πρωτη ευκαιρια που βρηκα βγηκα προς την μερια του νησιου. Ειμουν λιγο εκτος πορειας απο το λιμανι και θα μου επαιρνε λιγη παραπανω ωρα να φτασω απο οση υπολογιζα.
-Δεν πειραζει! Λιγη ακομα χαλαρωση! Χοχο~

Ετσι για αλλη μια φορα "κλειδωσα" το πηδαλιο και εκατσα στο κρεβατι αλλα βαριομουν. Καθως κοιτουσα το δωματιο προσεξα το καπελο μου το οποιο ειχε ενα μικρο σκισιμο στο χειλος. Κοιταξα τοτε και το παλτο μου το οποιο και αυτο ειχε μικρα σκισιματακια εδω και εκει.
-Πως παω ετσι ο παλιατσος? Ωρα για φτιαξιμο!
Εβγαλα τα ρουχα που φορουσα και εβαλα ενα παντελονι που χρησιμοποιουσα στο ψαρεμα.
Απο το μεγαλο μπαουλο πηρα ενα κουτι με κλωστες και βελονες και ξεκινησα τις επιδιορθωσεις.
Αφου τελειωσα με τα ρουχα μου γυαλισα τα παπουτσια μου και επιασα να καθαρισω και τα kodachi μου. Ακομα και τωρα καθε φορα που τα εβγαζα απο τις θηκες τους και εβλεπα ττις μαυρες λεπιδες ανατριχιαζα και ταυτοχρονα εμενα να τις κοιταζω σαν μαγνητισμενος. Ξεκινησα να τα γυαλιζω και να τελειωσω με αυτα πριν φτασω στο νησι.

Μολις ειχε πεσει η νυχτα οταν επιασα λιμανι. Εριξα αγκυρα και εδεσα το καραβι στην ξυλινη αποβαθρα. Ανεβηκα παλι πανω και μπηκα στην καμπινα. Μαζεψα σε ενα σακο μια αλλαξια προχειρα ρουχα, καποια χρηματα και μερικα αλλα πραγματακια που μπορει να μου φαινονταν χρησιμα. Εβαλα το παλτο μου και το καπελο μου και στην ζωνη τα σπαθια μου. Κατεβηκα απο το πλοιο και προχωρησα προς το τοιχος οταν συνειδητοποιησα οτι ξεχασα το ρολοι μου. Ετσι εκανα μεταβολη και κατευθυνθηκα προς τα πισω. Προσεξα οτι ενα καραβι μεγαλυτερο απο το δικο μου ειχε ριξει αγκυρα διπλα μου. Κοιταξα για σημαια και ειδα μια νεκροκεφαλη.
-Πειρατες? Τι κανουν εδω?
Κοιταξα το πλοιο μου και προσεξα μια σκια μεσα στο σκοταδι. Καποιος ηταν πανω στο πλοιο μου. Ετρεξα γρηγορα για να προλαβω τα χειροτερα.

Το μικρο περιεργο πλοιο μου ειχε κυνησει πολυ την περιεργεια.. Μου φαινοταν να εχει πανω του κατι το διαφορετικο.. Καθως ημουνα λατρης της περιπετειας και πειρατης σκεφτηκα οτι δεν θα εβλαπτε να ανεβενα πανω του.. Ανεβενοντας ειδα μερικα χαρτια χαρτια,διαβαζοντας τα αναγνωρισα οτι οποιος και αν ηταν ο ιδιοκτητης αυτου του πλοιου δουλευε για τους μαριν αφου σε ολα τα γραμματα υπαρχει η σφραγκιδα των μαρινς..
Ποιος εισαι εσυ και τι κανεις στο πλοιο μου ?!
Γυρναω προς την μερια που ακουσα την φωνη και βλεπω εναν τυπο με ασπρα μαλλια,καπελο και περιεργα σπαθια να ειναι ετοιμος να μου επιτεθει...
Ειμαι ανθρωπος και ειμαι περιεργος.. Νομιζω η απαντηση μου σε καλυψε.. εκφωνιζω βγαζοντας το κατανα μου..

Ενας περιεργος τυπος με ενα κατανα στεκοταν μπροστα μου και προφανως ειχε ηδη προλαβει να δει τα πραγματα μου. Ειμουν ετοιμος για μαχη και το ιδιο ηταν και αυτος.
-Η περιεργεια σκοτωσε την γατα λενε... Ετοιμασου να παθεις το ιδιο... Και πως τολμησες να πατησεις πανω στην Candy Cane με τα βρομερα σου ποδια!!!???
Η φατσα του μου φαινοταν γνωστη αλλα δεν θυμομουν με τιποτα το ονομα...
-Ποιος εισαι παλιοπειρατη? Λεγε!
-Το ονομα μου? Δεν ξερεις ποιος ειμαι? Ειμαι ενας θρυλος πριν γινω θρυλος... Ειμαι ενα ελευθερο πνευμα... Ειμαι αυτος που ειμαι και κανεις δεν θα μου πει ποιος ειμαι!! Ειμαι ο Chris Label γνωστος και ως Poison-Blade και πιστεψε με... Εισαι πολυ ατυχος Marinακι...
-Εεεε? Μαρινακι? Tωρα πεθανες!
Eιπα και ξεκινησα επιθεση...

Τρεξαμε ο ενας καταπανω στον αλλο και τα σπαθια μας συγκρουστηκαν. Απο το πρωτο χτυπημα φανηκε οτι σε ωμη δυναμη ειχε το πανω χερι. Με μια γρηγορη κινηση περασα στο ενα μου σπαθι ολη την αμυνα ελευθερωνοντας το αλλο και προσπαθησα να τον λαβωσω. Δυστηχως με καταλαβε και με μεγαλη ορμη επρωξε το αμυνωμενο σπαθι μου και αποκρουοντας την επιθεση εκανε 3 βηματα πισω.
-Πολυ πονηρος εισαι για Marine...
-Και εσυ πολυ εξυπνος για πειρατης... Μπορει να εισαι δυνατος αλλα σιγουρα δεν με νικας σε θεμα τεχνικης.
-Χα! Τι να την κανεις την τεχνικη αν εισαι αδυναμος?

-Αδυναμος ή οχι αυτο που ξερω ειναι οτι θα κανω τα παντα για να σε χωσω μεσα!
-Ναι καλα... Ολο λογια και το μονο που κανεις ειναι να κουνας τα σπαθακια σου εδω και εκει... χαχαχα!
Οση ωρα μηλουσε επεξεργαζομουν τον χωρο και προσεξα οτι ακριβως απο πισω του ηταν το κουτι με το πηδαλιο...
Χμμμ ωρα για λιγη σκοποβολη σκεφτηκα... Τον κοιταξα στα ματια και χαμογελασα ενω ταυτοχρονα γυρναγα το ενα μου kodachi σε ορθη θεση και το επιασα για να το ριξω. Εκεινος ψιλιαστηκε οτι κατι σχεδιαζα και πηρε αμυντικη θεση. Εκανα μια στροφη και με την ορμη πεταξα το σπαθι μου στοχευοντας το δεξι του ποδι. Εκεινος το μαζεψε γρηγορα και το μονο που καταφερα ηταν να του καρφωσω το παντελονι. Οχι ακριβως οτι σχεδιαζα αλλα μου εκανε. Σηκωσα το αλλο μου σπαθι με τα 2 χερια και ενω ηταν ακομα σε συγχυση καταφερα να τον χτυπησω στον ωμο...

Aιμα πεταχτηκε απο την πληγη του αλλα ο πειρατης δεν εβγαλε αχνα. Σηκωσα το κεφαλι μου και κοιταξα το προσωπο του. Ειχε παρει μια εκφραση πονου αλλα εσφιγγε τα δοντια του για να μην βγαλει αχνα ενω κοιτουσε το ταβανι. Αρχισε να ανασαινει βαρια καθως το αιμα ετρεχε στο χερι του...
-Χεχε... Μονο αυτο μπορεις να κανεις? Εεε μικρε μαριν?
Κατεβασε το κεφαλι και με κοιταξε. Το βλεμμα του με διαπερασε και μου παγωσε το αιμα. Ενιωσα μια μικρη ζαλαδα αλλα δεν το εδειξα σχεδον καθολου. Ειχα λαχανιασει απο τα χτυπηματα του και ο ιδρωτας ετρεχε στο μετωπο μου.
-Ηρθε η ωρα να σταματησουν τα παιχνιδια!
Ειπε και επιασε το kodachi που του κρατουσε το παντελονι. Απομακρυνθηκα απο αυτον οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Ξεκαρφωσε το σπαθι μου και το πεταξε προς τα πισω. Κρατωντας το κατανα του με το ενα χερι και σερνωντας το αρχισε να με πλησιαζει με αργα και σταθερα βηματα.

ο Μαριν ητανε νεος σε ηληκια και απο οτι φαινοταν λιγο απειρος... Η μαχη ειχε παρει ηδη την τροπη οποτε σκεφτηκα να παιξω με την ψυχολογια του... Συνεχισα τον βηματισμο μου αργα και σταθερα πλησιαζοντας τον,αιμα εσταζε απο το ποδι μου αλλα δεν ενοιωθα τον πονο. Το τραυμα ηταν καθαρα επιφανιακο και υστερα απο τοσα που εχω περασει ο πονος ενος τετοιου τραυματος ηταν μηδαμινος... Ακουμπαω την πληγη με τα δαχτυλα μου και γευομαι το αιμα μου.. Του χαμογελαω και τεινω το χερι μου προς το μερος του..
Θες να δοκιμασεις λιγο?
Ο φοβος ειχε αρχισει να εμφανηζεται στο προσωπο του.. Σιγουρα θα με περναγε για τρελο και βηματιζε ολο και πιο πισω καθως τον πλησιαζα..

Εκεινος παραπαταει κοθως πηγαινε προς τα πισω και πεφτει κατω... Τον πλησιαζω και στεκομαι απο πανω του βαζοντας την λεπιδα μου στο λαιμο του...
Ποιο ειναι το ονομα σου Μαριν?
..Ha..Hannah Jinto...
Εχω κεφια σημερα... Αλλα οχι αρκετα...του λεω και αρχισα να εκβαλω δηλητηριο απο το χερι μου και να τρεχει πανω στο κατανα μου μεχρι την κοψη του...
Χωρις να μιλησω καθολου την επομενη στιγμη τον καρφωνω στον ωμο του..
Τραβαω το κατανα μου και γυρισα απο την αλλη μερια...
Εισαι καλος αλλα οχι αρκετα ακομα.... και εφυγα απο το καραβι...

Tι? αυτο ηταν? Σκεφτηκα μολις τον ειδα να κανει μεταβολη... Νομιζα οτι ειχε χασει τα λογικα του οποτε μαζεψα οσο κουραγιο μου ειχε μεινει και πηγα να σηκωθω για να του επιτεθω αλλα ξαφνικα ολα σκοτεινιασαν. Ενιωσα το σωμα μου βαρυ και επεσα στο πατωμα μπρουμητα.
-Μην κανεις τον κοπο να σηκωθεις. Η λεπιδα μου ειχε δηλητηριο το οποιο δρα πιο γρηγορα αμα κουνιεσαι. Αντιος!
Εμεινα να κοιταζω την πλατη του καθως απομακρυνοταν... Η οραση μου θολωνε και ενιωθα τα παντα μεσα μου να καινε... Ο ηχος της θαλασσας σιγα σιγα μειωνοταν και αντικαθιστοταν απο σιωπη. Δεν μπορουσα να κρατηθω αλλο ξυπνιος. Καθως τα ματια μου εκλειναν αργα ειδα μια σκια να πλησιαζει αλλα νομιζα οτι ηταν παραισθηση και λιποθυμησα.

Όνομα: Nozomu-Giannakos
Haki Points: 0-0
Player of the Week Points:8-7
Beli:18.000-15.000
Bounty/Fame Points:--