The island in the sky[Τελος]

Απομακρυνομουν απο την Jaya και κοιτουσα μπροστα μου την θαλασσα. Ηξερα οτι η πορεια δεν θα συνεχιστει οπως τωρα αλλα θα ακολουθησω ανοδικη πορεια στον πιδακα που θα εμφανιζοταν στην θαλασσα, συμφωνα με τις προβλεψεις των φιλων μου στην Jaya. Συνεφα αρχισαν να μαζευονται στην περιοχη. Ο ουρανος σκωτεινιαζε ολο και περισσοτερο. Ειχα μεγαλη αγωνια για το τι θα γινοταν και το πως θα ανεβαινα στον πιδακα και η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη. Ξαφνικα 1 μιλι μακρυα απο το σημειο που βρισκομουν δημιουργηθηκε ενας υδροστροβιλος τεραστιων διαστασεων.

Ο γερος μου ειχε πει καποια στιγμη που ξεκουραζομασταν οσο φτιαχναμε το πλοιο οτι θα εμφανιστει μπρστοα μου ενας τετοιος και επρεπε να παω μεσα σε αυτον. Αλλα ποτε δεν φανταζομουν οτι θα ηταν τοσο μεγαλος. Αρχισα να κατευθηνομαι προς τα εκει εμφανως νευρικος για το τι επροκειτο να συμβει. Δεν ημουν σιγουρος οτι θα αντεχε το πλοιο μεσα σε εναν τετοιο υδροστροβιλο αλλα ειχα πιστη στην δουλεια του γερου και των αλλων οποτε ειχα μια ελπιδα οτι θα σωθω ακομα και αν εμπαινα εκει μεσα. Πλησιαζα ολο και περισσοτερο προς τον υδροστροβιλο μεχρι που απο την αλλη μερια του ακουσα ενα κανονι να εκπυρσοκρωτει, ομως μεσα στην τοση φασαρια που γινοταν λογω του υδροστροβιλου δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια.

Πλησιασα και αλλο στον υδροστροβιλο και τοτε ειδα στην απεναντι πλευρα του ενα πλοιο των marines να μου ξαναριχνει με ενα κανονι.
- Αυτο μου ελειπε τωρα ειπα αγωνιωντας για το τι θα γινει μεχρι να δημιουργηθει ο πιδακας που θα με οδηγουσε στον ουρανο. Επειτα απο λιγη σκεψη αποφασισα οτι επρεπε να ακολουθησω κατα γραμμα το σχεδιο αφου ηταν η μονη μου ελπιδα για να ανεβω πανω και να ξεφυγω ταυτοχρονα απο τους marines. Ετσι κατευθηνθηκα προς τον υδροστροβιλο και απο το πλοιο των marines που ειχε πλησιασει ακομα περισσοτερο ακουσα καποιον να φωναζει:
- Παραδωσου πειρατη! Μην μας αναγκασεις να σε κυνηγησουμε γιατι θα ειναι χειροτερα για εσενα!
- Δεν το νομιζω! φωναξα και συνεχισα την πορεια μου προς τον τεραστιο υδροστροβιλο.

- Οπως θες! Θα πληρωσεις ακριβα που μας κανεις να σε κυνηγησουμε! απαντησε ο marine απο το πλοιο τους και αρχισαν να μου ξαναριχνουν με τα κανονια τους, ακομα πιο εντατικα αυτη τη φορα. Εγω βρισκομουν στο πηδαλιο και προσπαθουσα ταυτοχρονα να κρατησω την σωστη πορεια και να αποφυγω τις κανονιομπαλες των marines. Μεχρι να φτασω στην ακρη του υδροστροβιλου τα καταφερνα μια χαρα! Ομως τα πραγματα δυσκολεψαν πολυ οταν μπηκα μεσα σε αυτον. Η πορεια μου αλλαξε και τωρα κινουμουν κυκλικα με μια κληση προς το κεντρο του. Ηταν πολυ πιο δυσκολη η πλοηγηση αφου δυσκολα μπορουσα να αλλαξω την πορεια του πλοιου μου.

Ετσι οι marines ειχαν πολυ πιο ευκολο εργο στο να χτυπησουν το πλοιο μου. Μια απο τις μπαλες περασε ξυστα πανω απο το πλοιο μου και οταν πηγε να φυγει απο την αλλη μερια χτυπησε πανω στα καγκελα του πλοιου και τα κατεστρεψε. Επρεπε να ειμαι πολυ πιο προσεκτικος αν ηθελα να φυγω ζωντανος απο εδω κι ετσι συνεχισα την πορεια μου προσπαθοντας ακομα περισσοτερο για να μην ξαναπετυχουν το πλοιο μου οι κανονιομπαλες τους. Ξαφνικα ο υδροστροβιλος με τραβηξε προς το κεντρο του με μεγαλυτερη δυναμη και επειτα απο ελαχιστα δευτερολεπτα σταματησε να κινειται εντελως. Η θαλασσα εγινε ηρεμη σαν να μην υπηρξε ποτε ενας τετοιος εκει και μαζι με αυτον και το πλοιο μου σταματησε να κινειται. Τωρα ημουν πιο ευκολος στοχος απο ποτε.

- Τωρα εισαι τελειωμενος πειρατη!! φωναξε ενας marine απο το πλοιο τους και πιθανοτατα δεν ειχε αδικο. Παρολο που τα πανια του πλοιου μου ηταν ανοιχτα δεν φυσουσε καθολου αερας για να με βοηθησει να φυγω απο εδω που βρισκομουν. Μετα απο αυτη την εξαφανιση του υδροστροβιλου πιστεψα οτι ηρθε το τελος και οτι δεν θα ανεβαινα ποτε σε νησι στον ουρανο. Ημουν απελπισμενος και αρχισα να πιστευω οτι ημουν πολυ ηλιθιος που εστω πιστεψα οτι υπαρχει ενα τετοιο. Χτυπουσα το κεφαλι μου πανω στο πηδαλιο και ειχα νευριασει τοσο με τον εαυτο μου που ημουν ετοιμος να το σπασω!
- ΓΙΑΤΙΙΙΙΙ??? φωναξα με ολη την δυναμη των πνευμονων μου!
- Επειδη εισαι ενας αποτυχημενος που δεν αξηζει να ζει!!! φωναξε ενας απο τους marines. Μολις τον αγριοκοιταξα ομως αρχισε να τρεχει να κρυφτει απο τον φοβο του.

Ξαφνικα αρχισαν μερικες δονησεις κατω απο την επιφανεια της θαλασσας και μαζι με αυτη κουνιοταν και το πλοιο μου και το πλοιο των marines. Ετσι αστοχησαν και αλλες βολες που μου εριξαν. Η θαλασσα κατω απο εμενα φουσκωνε ολο και περισσοτερο. Οι χαμενες ελπιδες μου ειχαν αρχισει να ανακτονται. Το χαμογελο ξαναγυρισε στα χειλη μου και επειτα εγινε αυτο που περιμενα τοσο πολυ. Η θαλασσα εσκασε και ενας πιδακας νερου ξεχυθηκε προς τον ουρανο. Τεραστια κυματα εφευγαν προς ολες τις κατευθηνσεις γυρω απο αυτον ομως το πλοιο μου βρισκοταν πανω του και αρχισε να ανηφοριζει λογω των δυνατων ρευματων που οδηγουσαν προς τα πανω.

- Λυπαμαι που δεν θα κατσω για το "παρτυ" αλλα εχω καποιες δουλειες να τακτοποιησω. ειπα στους marines καθως εβλεπα το πλοιο μου να ανεβαινει και το δικο τους να χανεται μεσα στα τεραστια κυματα. Επειτα αρχισα να κοιταω προς τα πανω! καθοθως η βαρυτητα δεν ηταν οπως επρεπε να ειναι (δηλαδη καθετα με το πλοιο) ειχα σταθει πανω στον τοιχο του πλοιου και κοιτουσα με περιεργια προς τον ουρανο. Ξαφνικα ειδα διαφορα κομματια απο αλλα πλοια να πεφτουν προς τα κατω. Προφανως θα ηταν απο πλοια που δεν καταφεραν να ανεβουν. Ομως δεν μπορουσα να καταλαβω τον λογο κι ετσι αρχισα να ανησυχω μηπως παθω κι εγω το ιδιο.

Ξαφνικα καταλαβα οτι το πλοιο αρχισε να αποκολλατε απο το νερο, προφανως λογω της βαρυτητας που το τραβουσε προς τα κατω. Ετσι καταλαβα το πως τοσα πλοια δεν καταφεραν να δουν ποτε την κορυφη αυτου του πιδακα. Αρχισα να ψαχνω τροπο για να μην συμβει και στο δικο μου πλοιο το ιδιο αλλα δεν μπορουσα να βρω τιποτα. Ετσι το μονο που εμεινε να κανω ειναι να προσευχομαι για να την γλυτωσω εστω και κατα τυχη. Ομως τα δευτερολεπτα περνουσαν και το πλοιο συνεχιζε την ανοδικη πορεια του. Ετσι πλησιασα παλι την ακρρη του για να δω τι γινεται και ακπληκτος ειδα οτι το πλοιο δεν ακουμπουσε καθολου την επιφανεια του νερου αλλα πετουσε παραλληλα με αυτο!!!! Τωρα καταλαβα που βοηθησαν τα φτερα το διπλο πανι και ολος ο εξοπλισμος που εβαλαν στο πλοιο μου ο γερος και οι αλλοι στην Jaya!

- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩ!!!! φωναξα οσο πιο δυνατα μπορουσα ελπιζοντας να με ακουσουν μεχρι το νησι αν και ηταν πολυ δυσκολο. Η πορεια προς τα πανω συνεχιζοταν και καποια στιγμη εφτασα μεσα στα συνεφα. Δεν εβλεπα τιποτα και ειχα την ιδια αισθηση με οταν μπηκα μεσα στα συνεφα καθως ανεβαινα το Reverse Mountain. Υστερα απο λιγο βγηκα απο αυτο το ομιχλωδες τοπιο και βρεθηκα πανω απο τα συνεφα. Ο πιδακας ειχε τελειωσει μεσα στα συνεφα και το πλοιο μου αιωρηθηκε για λιγο και επειτα αρχισε να πεφτει προς τα συνεφα. Για ακομα μια φορα πιστεψα πως το τελος πλησιαζε αφου το πλοιο θα περνουσε μεσα απο τα συνεφα και θα επεφτε πισω στο ωκεανο. Ομως προς μεγαλη μου εκπληξη και ανακουφηση πανω στα συνεφα χτυπησε το πλοιο μου σαν να ηταν μια θαλασσα.

Αφου ξαπλωσα λιγο στο πατωμα για να ηρεμησω και να καταλαβω λιγο τι εγινε μολις τωρα σηκωθηκα και κοιταξα γυρω απο το πλοιο μου. Παντου υπηρχαν συνεφα και τιποτα αλλο! Το πλοιο μου κουνιοταν πανω σε αυτα, λες και ηταν θαλασσα. Ετσι συνεχισα την πορεια μου μεχρι που ειδα μπροστα μου καποια συνεφα που φαινονταν να ειναι διαφορετικα απο αυτα στα οποια επεπλεε το πλοιο. Δεν ηξερα που να παω κι ετσι κατευθηνθηκα προς αυτα για να δω τι ειναι. Καθως ομως η πρυμνη του πλοιου χτυπησε πανω τους το κεφαλι πουλιου που ειχαν τοποθετησει εσπασε και το πλοιο εμεινε σταματημενο ακριβως μπροστα τους. Γρηγορα αφησα το πηδαλιο και κατευθηνθηκα προς την πρυμνη του πλοιου για να τα κοιταξω καλυτερα.

Τα ακουμπηγσα για να δω τι ειναι και καταλαβα οτι δεν μπορω να περασω μεσα απο αυτα αφο ηταν πολυ μαλακα!Ετσι ανεβηκα πανω για να δω αν υπαρχει δρομος που θα με βοηθησει να προχωρησω αφου απο οτι φαινοταν τον νησι του ουρανου δεν ηταν εδω. Σε αρκετη αποσταση απο το σημειο που βρσκομουν ειδα κατι που εμοιαζε με καταρακτη και ακριβως μπροστα του μια πυλη. Ετσι αποφασισα να κατευθηνθω προς τα εκει. Αφου ελισσομουν μεσα στα συνεφα καταφερα να φτασω εκει. Η πυλη ειχε μια μεγαλη επιγραφη που ελεγε "Η πυλη του παραδεισου". Οταν εφτασα ακριβως μπροστα σε αυτην μια γρια βγηκε απο μια πορτα! Οταν την ειδα τα εχασα αφου στην πλατη της ειχε φτερα!!!
- Ειμαι η φυλακας της πυλης του παραδεισου, Amazon! Για να περασεις πρεπει να πληρωσεις 1.000.000.000 extols! ειπε βγαζοντας με μια φωτογραφια με την μηχανη που κρατουσε.

- Τι ειναι αυτα τα extols? Δεν χρησιμοποιουνται beli εδω πανω? Αν και παλι φαινονται πολλα λεφτα για να εχω τοσα να σου δωσω... Δεν ειχα ξεπερασει το σοκ των φτερων αλλα αυτο που ειπε με τα χρηματα με προβληματησε. Προφανως και ηταν πολλα για να εχω τοσα μαζι μου, αλλα απο την αλλη ηθελα να παω στο νησι οπωσδηποτε μιας και ριψοκυνδινευσα να χασω την ζωη μου για να ερθω εδω πανω.
- Αν δεν εχεις δεν πειραζει! Μπορεις να περασεις και χωρις να πληρωσεις. ειπε και αμεσως αναθαρησα!
- Ευχαριστω!! Ομως μηπως ξερεις πως μπορω να παω στο νησ...? Πριν προλαβω να τελειωσω την προταση μου μια τεραστια γαριδα αρπαξε το πλοιο μου απο τα φτερα που μου ειχαν βαλει στο νησι ο γερος και οι υπολοιποι και αρχισε να προχωραει με μεγαλη ταχυτητα προς τον καταρρακτη.

Αρχισε να ανηφοριζει σε αυτον και επειτα ακολουθησε ενα δρομο απο συνεφα! Ηταν πολυ παραξενος αφου ηταν το μονο που υπηρχε στο μερος και δεν στηριζοταν πουθενα. Ανεβαιναμε συνεχεια μεχρι που μετα απο αρκετη ωρα φτασαμε στα πιο πανω συνεφα. Περασαμε μεσα απο αυτα και επειτα βγηκαμε σε αλλη μια θαλασσα απο συνεφα, ακρετα πιο πανω απο την προηγουμενη. Προχωρησαμε λιγα μετρα ακομα και επειτα αφησε το πλοιο μου μονο του και χαθηκε απο τα ματια μου. Μπροστα μου υπηρχε ενα μαγευτικο τοπιο. Ενα νησι απο συνεφα βρισκοταν εδω πανω και σε διαφορα σημεια αυτου υπηρχαν διαφορα σπιτια και δεντρα.

Πλησιασα στην παραλια, η οποια προφανως ηταν ολοκληρη απο συνεφα, και κατεβηκα στην "στερια". Παρατηρουσα με θαυμασμο το τοπιο γυρω μου και αρχισα να περπαταω προς το εσωτερικο του νησιου. Σε λιγα μετρα μακρυα απο το σημειο που αραξα το πλοιο μου υπηρχε ενα ανοιγμα το οποιο οδηγουσε προς καποιες αλλες τοποθεσιες στο νησι. Ετσι κατευθηνθηκα προς τα εκει και αρχισα να περπαταω στον δρομο. Επειτα απο λιγη ωρα εφτασα σε ενα μερος που εσφιζε απο ζωη! Πιθανοτατα να ηταν ο εμπορικος δρομος του νησιου αφου παντου εβλεπα μαγαζια και πολλους ανθρωπους να κουβαλανε τσαντες και να πηγαινουν απο το ενα μαγαζι στο αλλο. Ολοι τους ειχαν μικρα φτερα στην πλατη οπως η γριουλα στην Πυλη του Παραδεισου!

Προχωροντας στον δρομο, κοιτουσα με θαυμασμο τα πραγμτα που πωλουσαν τα μαγαζι αφου δεν ειχα ξαναδει τα περισσοτερα απο αυτα. Καποια στιγμη ενας ανθρωπος επεσε πανω μου καταλαθος. Κρατουσε πολλες τσαντες και πραγματα τα οποια επεσαν ολα κατω.
- Συγγνωμη! Ημουν απροσεκτος! ειπε και εσκιψε για να τα μαζεψει.
- Δεν πειραζει! Ηταν και δικο μου το λαθος! του ειπα και τον βοηθησα να μαψει τα πραγματα απο το πατωμα. Αφου τα μαζεψαμε μου ειπε:
- Βλεπω δεν εχεις φτερα στην πλατη... Εισαι ο Blue Sea Dweler που ολοι μιλανε για την αφιξη του, ε?

Δεν ειχα καταλαβει το πως με αποκαλεσαι.
- Blue Sea Dwelers? Τι ειναι αυτο? ρωτησα παραξενεμενος.
- Συγγνωμη! Ειναι οι ανθρωποι που ζουν στην μπλε θαλασσα. απαντησε χαμογελαστος. Δεν καταλαβα γιατι ζητησε συγγνωμη αλλα το παρεβλεψα.
- Ααα καταλαβα... Ναι ηρθα απο την κατω θαλασσα για να δω το μερος!
- Α μαλιστα! Καλως ηρθες στην Skypiea! Ελα στο σπιτι μου για να σε φιλεψω για το γεγονος οτι επεσα πανω σου!
Μετα απο αυτη την συζητηση κατευθηνθηκαμε προς το σπιτι του. Η διαδρομη ηταν γεματη καινουρια πραγματα πραγματα για εμενα, τα οποια φαινονταν στον ανθρωπο με τα φτερα στην πλατη τοσο φυσικα! Θαυμαζα το παραμικρο που εβλεπα αφου ηταν σιγουρο οτι δεν θα το ξαναβλεπα πολλες φορες ακομα στην ζωη μου.

Φτασαμε στο σπιτι του και απ' εξω στεκοταν μια κοπελα και περιμενε. Μολις μας ειδε απο την μια χαρηκε αλλα απο την αλλη φανηκε να σχηματιζεται στο προσωπο της μια απορια.
- Καλως ηρθες πισω πατερα!
- Καλως σε βρηκα κορη μου! ειπε ο γερος και επειτα γυριζοντας προς το μερος μου συμπληρωσε:
- Να σου συστησω τον... τον... Συγγνωμη νεαρε αλλα πως ειπαμε οτι σε λενε?
- Messi D. Teo! ειπα σφιγγοντας το χερι της κορης του γερου.
- Εμενα με λενε Pagaya και η κοπελα της οποια το χερι κρατας ειναι η κορη μου και λεγεται Conis.
- Χαρηκα για την γνωριμια ειπα χαμογελαστος και στους δυο και επειτα μπηκαμε μεσα στο σπιτι.

Εκατσα στον καναπε και προσφερθηκαν να μαγειρεψουν σπιτικα φαγητα του νησιου για να τα δοκιμασω! Ασφαλως σε οτι εχει σχεση με φαγητο και ποτο δεν λεω ποτε οχι οποτε δεχτηκα την προσφορα τους. Ομως για να μαγερεψει η Conis, πατησε ενα κουμπι στην κορυφη ενος κοχυλιου και απο την μερια που εχει την τρυπα το κοχυλι εβγαλε φωτια. Παραξενεμενος με αυτη την τεχνολογια την πλησιασα και την ρωτησα:
- Τι ειναι αυτο και πως λειτουργει? Εκεινη χαμογελασε και μου εξηγησε:
- Ειναι ενα Heat Dial!
- Ενα τι? ρωτησα και παλι χωρις να εχω καταλαβει τι εννοει.
- Ειναι ενα απο τα ειδη Dials που χρησιμοποιουνται στο νησι. Δηλαδη μαζευει θερμοτητα και μετα την εκπεμπει οταν πατησεις αυτην κορυφη του κελυφους του.

Δεν ειχα καταλαβει και πολλα και φαινεται οτι το εβλεπε κι εκεινη! Ετσι αποφασισε να μου εξηγησει λιγο καλυτερα τι ειναι αυτα τα dials.
- Αλλο ενα ειδος απο αυτα ειναι το Tone Dial. ειπε περνοντας στα χερια της ενα αλλο απο αυτα τα "μαραφετια". Επειτα με πλησιασε και με παροτρηνε να μιλησω.
- Εεε... Θα γινω ο βασιλιας των πειρατων! ειπα και επειτα περιμενα να δω τι θα γινει. Πατοντας την κορυφη του κοχυλιου ακουσα την φραση που ειπα πρν απο λιγα δευτερολεπτα να επαναλαμβανεται! "Εεε... Θα γινω ο βασιλιας των πειρατων!" ακουστηκε μεσα απο το κοχυλι κι εγω το κοιτουσα εκπληκτος!
- Αυτο ηχογραφει την φωνη και επιτρεπει να την ακουσεις οποια στιγμη θες! Η ωρα περνουσε και ενω η Conis μαγειρευε, ο Pagaya μου εδειχνε μερικα ακομη απο τα Dials τα οποια ειχαν στο σπιτι.

Το φαγητο ετοιμαστηκε και μολις δοκιμασα ερωτευτηκα το φαγητο αυτου του νησιου. Επειτα καθως κουβεντιαζαμε για το νησι αλλα και για την γη κατω απο αυτο το νησι του ουρανου. Αρχισε να νυχτωνει και αποφασισα να παω μια βολτα για να δω την νυχτερινη ζωη του νησιου. Ο Pagaya με προειδοποιησε οτι κανεις δεν θα κυκλοφορει τετοια ωρα στους δρομους ομως εγω ειχα παρει την αποφαση μου. Ετσι αφου τους χαιρετησα ξεκινησα για την βολτα μου. Φτανοντας στον δρομο που βρισκομουν οταν συναντησα τον Pagaya για πρωτη φορα, ειδα εναν ερημο δρομο και οχι αυτον τον ζωντανο που ειχα δει νωριτερα. Επισης ειχα την αισθηση οτι καποιος με παρακολουθουσε.

Καθως περπατουσα στον ερημο δρομο κοιταξα για μια στιγμη ενα παραθυρο που βρισκοταν σε ενα σπιτι πανω απο ενα απο τα μαγαζια. Ενα ατομο με κοιτουσε και μολις εριξα το βλεπμα μου εκει απομακρυνθηκε κλεινοντας την κουρτινα. Μετα το τελος της συντομης βολτας αποφασισα να παω πισω στο σπιτι εχοντας ενα κακο προαισθημα και πιστευοντας ακομα οτι καποιος με παρακολουθει. Εφτασα στο σπιτι και χτυπησα την πορτα. Ο Pagaya ανοιξε την πορτα και με καλως ορισε. Αφου μπηκα μεσα και μιλουσαμε για αρκετη ωρα ακομα για οσα εγιναν στην βολτα μου ειπε:
- Μην ανυσηχεις! Απλα μερικοι ειναι πολυ καχυποπτοι εδω! Μολις δουν οτι εισαι καλος ανθρωπος θα αλλαξει η σταση τους απεναντι σου! μου ειπε και ηρεμησα καπως αν και ακομα ειχα τις ανυσηχιες μου.

Πηγα για υπνο καθως ημουν πτωμα απο ολα οσα εγιναν σημερα. Μονο και μονο η ανοδος μου εδω πανω με ειχε εξουθενωσει! Ο αερας ηταν λιγοτερο περιεκτικος σε οξυγονο κι ετσι ηταν πιο δυσκολη η απορροφηση της απαραιτητης ποσοτητας που χρειαζομουν. Ετσι, μονο και μονο απο αυτο το γεγονος, ημουν εξαντλημενος και με το που επεσα στο κρεβατι κοιμηθηκα. Το επομενο πρωι σηκωθηκα και δεν βρηκα κανεναν στο σπιτι. "Ισως να εχουν παει στις δουλειες τους..." σκεφτηκα. Ετσι αποφασισα να παω μια βολτα στην αγορα για να την παρατηρησω καλυτερα τωρα που λειτουργουσε και ειχε κοσμο! Επισης αν εβλεπα κατι που να μου αρεσει ισως και να το αγοραζα (παντα αναλογα με το ποσο ακριβο μπορει να ειναι).

Φτανοντας στον δρομο με τα μαγαζια για αλλη μια φορα απογοητευτηκα αφου ηταν αδειος!
- Τι ξενερωτο νησι ειναι αυτο? ειπα ενω ειχα αχισει να βαριεμαι. Αν δεν ηταν στον ουρανο σιγουρα θα ειχα ηδη φυγει χωρις δευτερη σκεψη... ειπα συνεχιζοντας να προχωραω στον δρομο. Παρατηρησα οτι δεν ειχα εξευενησει τον δρομο μεχρι εκει που τελειωνε κι ετσι αποφασισα να το κανω, ελπιζοντας να βγει κατι καλο απο αυτη την εξερευνηση. Μετα απο ενα πενταλεπτο περπατημα εφτασα σε ενα αλλο μερος του νησιου το οποιο, απο τις βαρκες που υπηρχαν αραγμενες διπλα στην οχθη, καταλαβα οτι πρεπει να ειναι το λιμανι. Πολυς κοσμος ηταν μαζεμενος εδω και μαλιστα φαινοταν φοβερα εξοργισμενος.

Πλησιασα να δω τι συμβαινει, αλλα δεν χρειαστηκε πολυ να καταλαβω το επικεντρο ολης αυτης της αναταραχης. Η Conis και ο Pagaya ηταν δεμενοι σε εναν πασαλο! Οσοι ηταν γυρω εμοιαζαν λυπημενοι με αυτο που γινοταν, ομως, για εναν παραξενο λογο, το επικρωτουσαν! Μολις υπεπεσα κι εγω στην αντιληψη τους τοτε για λιγο ολοι σταματησαν να μιλανε. Επειτα οσοι ηταν κοντα μου αρχισαν να απομακρυνονται απο εμενα.
- Τρεξτε να σωθειτε!! Η τιμωρια του Θεου ερχεται!!!! Αποριμενος κοιτουσα ολο αυτο το σκηνικο και πλησιασα οσο πιο γρηγορα μπορουσα την Conis και τον Pagaya.
- Αφησε μας και φροντισε να γλυτωσεις την ζωη σου! Συγγνωμη! ειπε ο Pagaya σκιβοντας το κεφαλι του.