No memories…[ΤΕΛΟΣ]

Ξυπνησα ένα πρωι σε ένα αγνωστο μερος.. Σε ένα ζεστο και βολικο κρεβατι.. Ανοιγωντας τα ματια μου και βλεποντας το αγνωστο μερος γυρω μου προσπαθουσα να μην φρικαρω, συγκεντωνομουν να θυμηθω πως μπορει να ειχα βρεθει σε αυτό το μερος..
Τιποτα.. Απεραντο σκοταδι στις αναμνησεις μου.. Οσο και να πιεζα τον ευατο μου τα μονα που ερχονταν ηταν καποιες εικονες αγνωστων προσωπων χωρις καμοια επαφη μεταξυ τους και μονο ένα όνομα… Mark Label…
Σηκωνομαι από το κρεβατι και παρατηρω ότι ειχα επιδεσμους στα χερια μου,τα ποδια μου και το κεφαλι μου.. Τι ειχε συμβει ?! Τοτε ακουω βηματα,καποιος πλησιαζε προς το δωματιο που βρησκουμουνα..

Kuina !! Ξυπνησες? Πως νοιωθεις?! Φθηνα την γλυτωσες κοριτσακι μου γλυκο…
Κοιταζω την χοντη κυρια που μπηκε μεσα στο δωματιο και μου μιλαγε λες και με ηξερα καλα.. Τι ενοουσε όμως ότι την γλυτωσα?..Και ποια είναι αυτή? Πολλες ερωτησεις τρυγυρναγανε μεσα στο κεφαλι και δεν ηξερα από πού μπορει να εβρισκα τις απαντησεις..
Συγνωμη αλλα… ποια ειστε εσεις? η χοντρη κυρια με κοιταζε εκπληκτη..
Εεεμμ Kuina.. Εγω ειμαι !! Πλακα μου κανεις? την κοιταζω περιεργα..
Αχχ κοριτσακι μου… Ηταν τελικα το χτυπημα στο κεφαλι σου πιο σοβαρο από οσο νομιζαμε… Η θεια σου η Kirika ειμαι..

Την κοιταζα περιεργα καθως όλα αυτά που μου ελεγε φαινοντουσαν παραπολυ παραξενα.. Με ειπε Kuina?! … Ποια είναι η Kuina? Ποιο είναι το δικο μου το ονομα?!
Ολο και περισσοτερες ερωτησεις ξεπηδουσαν μεσα στο μυαλο μου,οπου ολο και περισσοτερο με φρικαρανε… Δεν ηξερα το ονομα μου,από πού προερχομαι,ποσο χρονων ειμαι,ποιοι είναι οι γονεις μου,ποιοι είναι φιλοι και ποιοι εχθροι μου,τι χρωμμα είναι τα μαλλια μου…Τιποτα απολυτως !! Ολη αυτή η πιεση οπου ασκουσα στον ευατο μου με εφτανε στα ορια μου και το κεφαλι μου ποναγε αφανταστα πολύ,σε σημειο οπου αρχισα να ουρλιαζω.. Η ¨θεια¨ μου ετρεξε προς το μερος μου,περνοντας με αγκαλια και προσπαθωντας να με ηρεμησει.. Τι μου συνεβενε?!?!

Αμεσως μολις χαλαρωσα και ξαναξαπλωσα,η θεια ανησυχη εφυγε από το δωματιο λεγοντας μου να μην σηκωθω καθολου και ότι θα επεστρεφε συντομα… Οσο καθομουν ξυπνια δεν μπορουσα να μην σκεφτομαι και να προσπαθω να κοιμηθω οποτε αποφασισα να ξανακοιμηθω..
Στο ονειρο μου ειδα κατι ανθρωπους,ασχημους,βρομικους να εχουν μπει σε μια πολη και να την λεηλατουν. Κατι αλλοι αντρες με ασπρες στολες ηρθαν και τους σκοτωσανε ολους τους βρομικους αντρες.. Μετα με την σειρα τους οι αντρες με τις ασπρες στολες αντι για καλο στους ανθρωπους της πολης κανανε κακο. Μεχρι που ηρθε αυτος ο αντρας.. ο Mark Label… και εδιωξε ολους τους αντρες με τις ασπρες στολες…
Τι μπορει να σημαινανε όλα αυτά?....

Ενας αντρας με μια ασπρη φορεσια και ακουστικα στον λαιμο του με σκονταγε να ξυπνησω..
Kuina ειμαι ο dr. Paul. Με θυμασε?τον κοιταζω περιεργα.. Ενοιωθα λες και τον γνωριζα αλλα δεν μου χτυπαγε κανενα καμπανακι… Αρχισε να ελεγχει το κεφαλι μου,βγαζοντας μου τους επιδεσμους…
Για πες μου Kuina… Τι θυμασε από προχθες?
Προσπαθησα να συγκντρωθω και να απαντησω στην ερωτηση του γιατρου.. Αλλα οσο πιο πολύ πιεζομουν τοσο μεγαλωνε και ο πονος στο κεφαλι μου.. Ο γιατρος με ειδε ότι ζοριζομουνα και μου ειπε να σταματησω… Κοιταξε και τα υπολοιπα μου τραυματα στα χερια και στα ποδια οπου ειχαν σχεδον επουλωθει. Υστερα κανει νοημα στην θεια να την ακολουθησει εξω…

Με το που βαινουν εξω από την πορτα τους ακουγα να μουρμουρανε κατι.. Από περιεργεια σηκωνομαι και στινω αυτι στην πορτα..
Τα τραυματα στο σωμα της εχουν επουλωθει παραπολυ πιο γρηγορα από οσο θα επρεπε να αλλα εσωτερικος εχει πολύ βαθυτερα τραυματα..
-Tι ενοειτε με αυτό γιατρε?
Ότι υστερα από τα γεγονοτα οπου ειδε μπροστα στα ματια της.. Ολες αυτές τις σκηνες βιας ηταν υπερβολικες για ένα κοριτσι 15 χρονων… Το ιδιο της το μυαλο διεγραψε τα παντα οπου γνωριζε για να καταφερει και επιζησει… Αυτην την στιγμη δεν θυματε απολυτως τιποτα…

θεια:Τωρα εγω δηλαδη τι πρεπει να κανω ?
Μην προσπαθεις να την κανεις να θυμηθει για την ωρα.. Οποιαδηποτε πιεση ασκει στο μυαλο της για να ανακτησει τις αναμνησεις της μπορει να της αποβει μοιρεο…
θεια: Μαλιστα γιατρε…
Βγαζω το αυτι μου από την πορτα και κανω 2 βηματα προς τα πισω αργα.. Εγω ειμαι η αιτια οπου εχασα ολες μου τις αναμνησεις και δεν μπορω να κανω τιποτα για να τις ανακτησω?
Και κατι ακομα… Μην της αναφερεις καθολου για την μητερα της και την κατασταση της…

Για την μητερα μου?! Που μπορει να βρισκοταν.. Και ποια είναι?.... Το μυαλο μου ειχε περδευτει τοσο πολύ από όλα αυτά.. Δεν ηξερα πραγματικα τι να κανω.. Δεν ηξερα τι ηθελα να κανω.. Αλλα το πρωτο πραμα που μου ηρθε ηταν να βρω την μητερα μου ..
Ακουσα το γιατρο να απομακρυνεται.. Επρεπε να φυγω από εδώ μεσα και να βρω την μητερα μου.. Και το ατομο που θα με οδηγουσε ηταν ο γιατρος.
Ετρεξα στην καρεκλα και μαζεψα τα ρουχα μου,τα φορεσα και ανοιξα το παραθυρο του δωματιο. Ευτυχως δεν βρισκομουν σε πολυωροφο σπιτι και μπορουσα ν βγω χωρις να τραυματιστω..Τι είναι το πολυωροφο σπιτι?.... Με το που παταω εδαφος βλεπω τον γιατρο μολις να εχει βγει από την εξωπορτα…

Οσο πιο κρυφα μπορω τον ακολουθησα.. Πολλες στιγμες παραλιγο να με καταλαβαινε αφου γυρναγε και κοιταζε συνεχεια πισω του.. Η παρακολουθηση του με αποροφουσε τοσο πολύ που εδωσα πολύ σημασια σε οτιδηποτε γυρω μου,μεχρι που κοιταξα… Παντου υπηρχανε καμενα σπιτια,σταχτες στο εδαφος και η μυρωδια του θανατου στον αερα… Το ολο σκηνικο με αφηνε ανναυδη αλλα συνεχισα να ακουλουθω τον γιατρο.. Οσο και να προσπαθουσα μονη μου δεν θα καταφερνα ποτε να θυμηθω τι θα μπορουσε να εχει συμβει εδώ περα…

Μπαινοντας στο κυριο μερος του σπιτιου με μια ματια από μεσα,το σπιτι φαινοταν ακομα πιο μεγαλο.. Ειχα βγει στον κεντρικο διαδρομο και κατι σκαλες οδηγουσαν στον πανω οροφο οπου ακουγα κατι βηματα.. Χωρις δισταγμο ανεβηκα την σκαλα..
Στα πρωτα 3 σκαλια ημουνα καλα,θστερα αρχισε η ψυχολογικη πιεση.. Και αν ο γιατρος ειχε δικιο? Αμα αρχισω να θυμαμε μπορει να μην μου αρεσουν αυτά που θα θυμηθω… Δεν ηξερα αν θα μπορουσα να αντεξω την αληθεια.. Αλλα αυτό που ηξερα ηταν ότι ηθελα να δω την μητερα μου..

Ολες οι σκεψεις όμως ότι δεν θα μου αρεσε το παρελθον μου και τα γεγονοτα οπου ημουνα μαρτυρας με τελενανε.. Πιανω το κεφαλι μου οπου ειχε αρχισει να ποναει από ολη αυτή την πιεση μεχρι που δεν το αντεχα άλλο και φωναξα απλωνοντας τα χερια μου..
Σταματα !!
Τοτε ο πονος στο κεφαλι μου σταμματησε και ενοιωσα αμεσως καλυτερα.. Σαν να τον ενοιωσα τον πονο να βγαινει από μεσα μου.. Λες και..και… εκεινη την στιγμη βλεπω ένα χαμογελαστο φαντασμα να στεκεται δεξια μου.. Ειχα κοκαλωσει από τον φοβο μου…

Το φαντασμα απλα στεκοταν διπλα μου και με κοιταζε χαμογελαστο λεγοντας συνεχεια την ιδια λεξη.. “Negative”…
Δεν σκεφτηκα να κατσω και να δοκιμασω την τυχη μου.. Απομακρυνθηκα από το φαντασμα αργα με τα 4 πρωτα βηματα προς τα πανω και υστερα αρχισα να τρεχω,κατασπρη από το φοβο μου.. Με δυσκολια δεν ουρλιαζα αφου δεν ηθελα να γινω και αντιληπτη..
Εφτασα στον πανω οροφο και συνεχισα να τρεχω χωρις να ξερω που πηγαινα.. Σε καποια στιγμη στουκαρω πανω σε μια επιφανεια και πεφτω στο εδαφος.. Μολις κοιταξα προς τα πανω αναγνωρισα αυτή την ¨επιφανεια¨… Ηταν ο Γιατρος…

Kuina? Τι κανεις εσυ εδώ? Καλα καταλαβα ότι καποιος με ακολουθουσε…
Υ..Υ.Υπ..Υπαρχει ένα φαντασμα στις σκαλες !!
Χαχαχα,δεν ηταν τιποτα παραμονο η φαντασια σου.. Γιατι ηρθες εδώ..
Από τοτε που ειχε εμφανηστει το φαντασμα ειχα ξεχασει εντελως τον λογο για τον οποιο ειχα ερθει σε αυτό το σπιτι..
Για να δω την μητερα μου…
Από που ξερεις ότι…
Σας ακουσα πισω από την πορτα όταν μιλαγατε με την θεια μου. Σκεφτηκα από μονη μου ότι εσεις θα ξερετε που βρισκεται η μητερα μου.

Δεν το συνιστω ότι είναι καλη ιδεα να την δεις..
Αυτό όμως δεν είναι δικια σας επιλογη.. Είναι δικια μου.. Τωρα,παρακαλω,οδηγηστε με στην μητερα μου..
Ο γιατρος με κοιταζε περιεργα αλλα με ενα τονο ανυσηχιας.. Οπως ειχε πει και πριν στην θεια μου ολες αυτες οι πληροφοριες να ξεπεταχθουν στο μυαλο,μπορει να με σκοτωσουν εσωτερικος.. Αλλα ημουν διατεθημενη να το παρω αυτο το ρισκο..
Ειδε την αποφασηστικοτητα στα ματια μου και η ακφραση του προσωπου του μαλακωσε...

Με κοιταζε με ένα ζεστο βλεμμα και μου χάϊδεψε το κεφαλι..
Ακουλουθησε με..
Μολις το ειπε αυτό γυρναει πλατη και αρχισε να περπαταει προς την πορτα οπου ειχε αφησει ανοιχτη.. Εγω χωρις δευτερη σκεψη τον ακολουθησα..
Φτανοντας στην ανοιχτη πορτα γυρναει προς το μερος μου και μου κανει νοημα να περασω μεσα πρωτη.. Μπαινοντας μεσα,βλεπω μια κυρια μεσης ηληκιας σε ένα κρεβατι,με πολλα μηχανηματα γυρω της και να είναι καλωδιομενη σχεδον σε όλα..
Μολις μπαινω στο δωματιο,αδυναμα,εκεινη γερνει το κεφαλι της προς το μερος μου και με κοιταει.. Εδειχνε να με αναγνωριζει και ένα δακρυ κυλησε από το ματι της…
Ειμουνα σιγουρη χωρις να αμφιβαλω άλλο πια.. Από ολες τις χαμενες αναμνησεις η εικονα της ξεπηδησε μπροστα..
Μαμα?!
K..Kuina…



ΤΕΛΟΣ Α ΜΕΡΟΥΣ