[ΤΕΛΟΣ]Morning after dark.....

Στην προηγουμενη ιστορια:
Δεν ηξερα προς τα που πηγαινα και η Log Pose ειχε τρελαθει.Τοτε ξαφνικα εμφανιστηκε ομιχλη στο βαθος του οριζοντα και θελησα να εξηγησω στην Βιολεττα γιατι φοβομουν τοσο πολυ.Η εμφανηση του Gecko Moria στα νερα αυτα ηταν για εμας κατι επικινδυνο. Δεν ηξερα αν ημουν ακομα τοσο δυνατος για να καταφερω να τον νικησω.Η μοιρα ομως ειχε αλλα σχεδια για εμενα, καθως συγκρουστηκε μια μεγαλυτερη δυναμη μαζι μου.O admiral Destro ο οποιος δεν εδειξε ελεος πανω μου.Η μαχη ηταν σκληρηαλλα στο τελος νικησα και με οδειγησαν στον Impel Down.Μετα απο μια σειρα τυχαιων γεγονοτων καταφερα να αποδρασω.Ημουν και παλι ελευθερος.....



Μετα την δραπετευση μου απο το Impel Down πλεον πηγαινα στο πουθενα.Δεν ειχα Log Pose, παραμονο το ενα απο τα 2 μου σπαθια το οποιο βρηκα ενω ημουν στο 1ο επιπεδο του Impel.Τελικα η αποφασηστικοτητα για να βγω απο αυτο το συχαμενο μερος.Ειχα απορεια να δω τι θα μου ελεγε ο Kakumeika για την μαχη μου με τον Admiral Destro και την δραπετευση απο το Impel Down.Τελικα οι marines ηταν πιο χαζοι απ οτι νομιζα και παρ ολο που ημουν τοσο σημαντικος για αυτους δεν μπορουσαν να με κουμανταρουν. Τωρα πλεον με ενοιαζε να βεω την Βιολεττα, να γινω πιο δυνατος και να σπασω τα μουτρα αυτου του Marine.Ηταν αρκετα δυνατος και ειχε τεχνικες που δεν ειχα ξαναδει, περα του οτι ηταν και αυτος χρηστης φρουτου και μαλιστα Logia.Ειχαν πεσει ολες οι μεγαλες δυναμεις μαζι μου αλλα περιεργως καταφερα να επιβιωσω και αυτο μου εκανε εντυπωση περισσοτερο απ ολα.Επρεπε ομως να βαλω μια σειρα και να δω τι επρεπε να κανω πρωτα και αν η Βιολεττα ειχε μεινει σε αυτο το τρισαθλιο μερος τοτε το πρωτο πραγμα που επρεπε να κανω ηταν να νικησω τον Moria....

Περιπλανιομουν στην θαλασσα για μερες και η ελπιδες μου ειχαν αρχησει να χανονται.Η θεληση ομως να καταφερω να φτασω στην Βιολεττα ηταν δυνατη και αυτο με κρατουσε ακομα ζωντανο.Το θεωρουσα υποχρεωση μου να την σωσω και να βρεθω κοντα της.Λογικα ο Destro δεν πρεπει να της εκανε κατι και θα μπορουσε ανετα να ισχυριστει οτι ηταν κρατουμενη μου.Ευτυχως δεν ειχε βρεξει τις τελευταιες 2 μερες που περιπλανιομουν βροχη στην Grand Line και αυτο εκανε το ταξιδι μου ακομα πιο ευκολο.Δυστυχως η σανιδα στην οποιο ημουν πανω ειχε αρχησει να διαλιεται και ηξερα οτι δεν θα αντεχε και για πολυ ακομα.Γυρησα το σωμα μου, ανασκελα και κοιταξα τον καυτο ηλιο.Εμοιαζα με ναυγαγο στην κατασταση που ημουν και αυτο με εκανε να γελασω προς στιγμην και μου εφτιαξε λιγο την διαθεση.Μεσα στην απελπισια μου ηταν ενας τροπος για να κρατηθω απο καπου και να μην καταρευσω ψυχολογικα και ψυχικα.Λογικα επρεπε να να φτασω καποια στιγμη σε καποιο νησι της Μεγαλης Γραμμης.Το καθε ενα απο το αλλο ειχαν περιπου αποσταση 2-3 ημερων, κρινοντας απο τα προηγουμενα ταξιδια μου στην θαλασσα αυτη.Το δροσερο αερακι της θαλασσας χτυπησε το προσωπο μου και με εκανε να σηκωθω ενστικτοδως...

Τα ματια μου γουρλωσαν εκεινη την στιγμη οταν κοιταξα τον οριζοντα.Αυτη την φορα οχι απο φοβο, αλλα απο χαρα.Τελικα η τυχη μου ειχε χαμογελασει για αλλη μια φορα και τωρα πλεον βρισκομουν πολυ πιο κοντα στον στοχο μου.Αμεσως γεμησα με ελπιδες βλεποντας την ομιχλη που ειχα δει πριν απο λιγες μερες.Εκει βρισκοταν η Βιολεττα και συντομα θα ημουν και παλι κοντα της.Μου εκανε εντυπωση το οτι καταφερα και βγηκα δευτερη φορα σε μερος που ειχα χασει καποια μεγαλη μαχη μου.Μαλλον η μοιρα ειχε σχεδια για εμενα και ειχα σκοπο να μου διδαξει καποια πραγματα.Ημουν ακομα πολυ μακρυα και σελιγοτερο απο μια ωρα θα εφτανα το νησι. Προετοιμαζομουν ψυχολογικα για να αντιμετωπησω ισως τον 3ο πιο δυσκολο αντιπαλο που θα συναντουσα σε αυτα νερα, με το πρωτο τον admiral Destro και δευτερο το δυνατο κυνηγο επικυριγμενων Rikkido.Και απο τις 2 μου μαχες με αυτους ειχα παρει αρκετα μαθηματα, οπως το οτι δεν επρεπε ποτε να υποτιμαω καποιον αντιπαλο μου και το οτι επρεπε να γινω ακομα πιο δυνατος ωστε καποια μερα να γινουν τα γατακια μου.

Μου αρεσε στην ιδεα και μονο, αλλα τωρα επρεπε να γυρησω στην σκληρη πραγματικοτητα και να αντιμετωπησω τα χειροτερα.Δυστυχως στο αρθρο της εφημεριδας που εγραφε οτι ειχαν παρει τον τιτλο του Shichibukai απο τον Moria, δεν ανεφερε τιποτα σχετικα με τις δυναμεις του.Δεν θα ηταν προβλημα ομως αυτο για μενα, αφου συντομα θα τις εβλεπα πανω στην μαχη.Επιπλεον ημουν χρηστης φρουτου τυπου logia οποτε , ακομα και Logia να ηταν ο αντιπαλος μου θα ειχα αρκετες πιθανοτητες να κερδησω την μαχη αυτη, ποσο μαλλον αν ηταν Paramecia ή Zoan.Προς το παρον δεν θα επικεντρονομουν τοσο στον Moria οσο να βρω την Βιολεττα και να δω μηπως μπορουσα να αποφυγω την μαχη μαζι του.Αυτο βεβαια το ενδεχομενο δεν το ειχα αναλυση και ουτε ειχα σκοπο γιατι ηταν μια καλη ευκαιρια να δοκιμασω τις δυναμεις μου.Ευτυχως ηταν ακομα μερα και ειχα ολη την μερα μπροστα μου για να δω τι θα μπροουσα να κανω.Οταν πλησιασα πιο κοντα μπορεσα να δω το πλοιο μου.

Το σημα του δρακου πανω στο πανια του πλοιου φαινοταν απο μακρυα και το εκανε να ξεχωριζει.Θυμαμε απο ιστοριες που ακουγα μικρος οτι το να δεις πλοιο με το σημα του δρακου ηταν αρκετα σπανιο αφου οι Επαναστατες δεν εκαναν ποτε μεγαλα ταξιδια και οπου εμεναν φροντιζαν να ειναι και το μερος που θα εφτιαχναν και την βαση τους.Ενα σχετικο παραδειγμα ηταν και το Baltigo, οπου εκει βρισκοταν η βαση των Επαναστατων εδω και αρκετα χρονια.Οσο πιο πολυ πλησιαζα στο νησι η ομιχλη μεγαλωνε και αυτο με φοβιζε.Ηταν διαφορετικη απο ολες οσες ειχα συναντησει γιατι ηταν σκουρα.Δεν ηταν δηλαδη μια απλη θολουρα λογο των συννεφων.Οταν εφτασα στο πλοιο ανεβηκα με την μορφη καπνου και προσπαθησα να μην κανω θορυβο μηπως ειχε ανεβει καποιος ανεπυθιμιτος πανω.Κρατοντας παντα το σπαθι μου βηματιζα αργα και σταθερα. Κατεβηκα στον διαδρομο που υπηρχαν οι καμπινες και αρχησα να ανοιγω μια μια τις πορτες.Δεν φαινοταν να ειχε εισβαλει καποιος στο πλοιο μου αλλα για καλο και για κακο ημουν προετοιμασμενος ακομα για καποια επιθεση....

Τοτε αποφασησα να παω και στην καμπινα που κοιμομουν μαζι με την Βιολεττα και οταν πηγα να ανοιξω την πορτα, περιεργως ηταν κλειδωμενη.Λογικα καποιος ηταν μεσα και ευχομουν να ηταν μεσα η Βιολεττα.Επειδη ομως ειχα κανει την παρουσια μουαισθητη στο πλοιο με την τελευταια μου κινηση δεν εκρινα εξυπνο το να σπασω την πορτα.Εγινα καπνος και περασα μεσα απο τις κλειδαρωτρυπα και το κενο που υπηρχε μεταξυ του τις πορτα και του δαπεδου και με την μορφη καπνου παντα κοιταξα αν υπηρχε κανεις μεσα.Η Βιολεττα ηταν εκει, αλλα δεμενη στο κρεβατι και δυο σαπισμενοι ανδρες βρισκονταν μπροστα στην πορτα.Οταν τους κοιταξα καλυτερα καταλαβα οτι ηταν zombei , αλλα δυστυχως οπλοφορουσαν....
-Πειτε μου ειλικρινα...τι περιμενετε να παθετε που ηρθατε εδω...ειπα ηρεμα και αμεσως και οι 2 ανδρες γυρησα τα βλεμματα τους....
-Ηξερα οτι υπηρχε καποιος ακομα πλοιο....
-Ποιος εισαι και τι θες εδω πανω....σου προτεινω να φυγεις...αλλιως ο Gecko Moria θα ξεσπασει πανω σου....
-Δεν ειχα σκοπο να το κανω αυτο....αληθεια γνωριζεται ποιος ειμαι?
-Μας νοιαζει μονο ο Admiral Destro....για αυτο μας εστειλαν τα τσιρακια του Moria στο πλοιο,ειπαν θα υπαρξει ανταμοιβη....
-Πολυ μιλησαμε...και δεν ειμαι ο Destro....Moku Moku no....CYCLONE...TRAP.... και με ενα συννεφο καπνου τους επιασα και τους 2 και τους εδεσα με ενα σεντονι....

Η Βιολεττα δεν ειχε ξυπνησει ακομα και ελυσα τα δεσμα μας και την πηρα στα χερια μου για να την βαλω να κοιμηθει σε καποιο αλλο δωματιο.Τα Zombie ειχα αφησει το φρικτο αρωμα τους στο δωματιο μας και πρεπει να παραδεχτω οτι δεν ηταν και το καλυτερο πραγμα που ειχα μυρισει ποτε.Εμοιαζε περισσοτερο με αρωμα νεκρων και μου φανεικε αρκετα λογικο.Τα Zombie προσπαθησα να φυγουν αλλα ειχα φροντησει να μην μπορουν να κανουν ουτε βημα.Ειχα πολλα να μαθω και τα χρειαζομουν για να παρω αυτες τις πολυτιμες πληροφοριες. Αρχικα ομως χρειαζομουν να κανω ενα μπανιο και να φαω για να αναχτησω τις δυναμεις μου.Δεν μου χρειαζοταν υπνος την δεδομενη στιγμη.Κλειδωσα καλου κακου την πορτα του δωματιου που κοιμοταν η Βιολεττα και πηγα να κανω ενα μπανιο εχοντας παντα κοντα μου το σπαθι μου.Οταν τελειωσα μπηκα στην κουζινα και πηγα να ετοιμασω ενα καλο γευμα για εμενα και την Βιολεττα. Ευτυχως υπηρχαν ολα τα οσα χρειαζομουν και αρχησα να το ετοιμαζω.Οταν το τελειωσα το πηρα και πηγα στο δωματιο.

Οταν μπηκα η Βιολεττα ακομα κοιμοταν και στο διαστημα αυτο αναψα το τζακι για να ζεσταθει το δωματιο.Δεν αργησε να αλλαξει η θερμοκρασια τουδωματιοιυ και πηγα κοντα της.Οταν εβαζα τα ξυλα στο τζακι ενοιωσα βηματα πισω μου και κατι να ερχετε με δυναμη προς το μερος μου.Με ενα σαλτο απεφυγα το χτυπημα και σηκωθηκα στα ποδια μου.Η μορφη πεταξε το μεταλικο σκευος που κρατουσε στα χερια της και επεσα στην αγκαλια μου...
-Νομιζα οτι ηταν καποιος απο τα Zombie....
-Δεν ηξερα οτι θα εκανα τετοια ατμοσφαιρα....και την φιλησα....
-Νομιζα οτι δεν θα σε ξαναδω.....
-Μαλλον δεν με ξερεις καλα...και ακομα ειναι η αρχη....μαλλον πρεπει να ηξερες ποσο πεισματαρης ειμαι....
-Μην μιλας....και με φιλησε ξανα.Ηταν μια απο τις ωραιοτερες στιγμες παθους που ειχα περασει μαζι της....

Μειναμε στην θεση αυτη για αρκετα λεπτα.Μου ειχε λειψει και τις το εδειχνα εντονα.Στην συνεχεια καθησαμε να φαμε και της ζητησα να μου εξηγησει την κατασταση που επικρατουσε εδω περα.Οταν τελειωσαμε το φαγητο αρχησαμε να μιλαμε ξανα και της εκανα νοημα ναμε ακολουθησει.Μπηκαμε στο δωματιο που ειχα αφησει τα Zombie.Δεν ειχαν κουνηθει καθολου και αυτο μου καθησυχασε αρκετα.Της εκανα νοημα να καθησει κατω και πηγα να ανοιξω το παραθυρο για να μπει φως και καθαρος αερας.Στην συνεχεια γυρησα το βλεμμα μου προς
τα 2 Zombie....
-Ωραια τωρα ηρθε η ωρα που πρεπει να μαθω καποια πραγματα...μπορειτε να συνεργαστητε...και θα ειμαι καλος μαζι σας...
-Λογοδοτουμε ΜΟΝΟ στον μεντορα μας....σε κανεναν αλλο...
-Ισως ξερει για εμας...αλλα τι κερδιζουμε αν συνεργαστουμε μαζι σου?
-Λοιπον...εχουμε εναν κοινο εχθρο...τον Destro....ισως ειναι ακομα στο νησι...
-Δεν νομιζω οτι ειναι πλεον....η Περονα πολεμησε μαζι του...αλλα δεν ξερω τι απεγινε...
-Ακουστε με προσεχτικα...ερχομαι απο το Impel Down....με επιασε ο Destro...και τον αποδυμωσα αρκετα.Ισως να εχει φυγει επειδη του εκανα ζημια κατα την διαρκεια που πολεμησα μαζι του.Θελω απλα να μαθω τους σκοπους του Moria.Δεν μου εχει κανει τιποτα, αλλα εχουμε ενα κοινο εχθρο εδω....και τοτε τα Zombie κοιταξαν το ενα το αλλο....

Εγω ημουν αρκετα προβληματισμενος και κοιταξα την Βιολεττα η οποια με κοιταζε εντονα.Ημουν αρκετα χαρουμενος που την ειχα κοντα μου και ηξερα οτι με στηριζε σε καθε μου φραση.Τοτε γυρησα το βλεμμα μου παλι προς τα τα Zombie τα οποια ψυθυριζαν και μιλουσαν εντονα....
-Μπορεις να μας πει τι εχεις στο μυαλο σου νεαρε....?
-Θελω να ειμαι συγουρος για το τι θα γινει οταν θα φυγω απο εδω.Αν ο Moria Μου φερθει σωστα και ειναι εδω ακομα ο Destro θα συνεργαστουμε για να τον νικησουμε.Αν ομως δεν κανει αυτο που πρεπει να κανει αμεσως γινεται αντιπαλος μου.Νομιζω οτι ειναι δικαιο...
-Αρκετα δικαιο θα ελεγα....αλλα θελουμε και την γνωμη του μεντορα μας...
-Μεντορας σας...?Τι εννοειτε?
-Ειμαστε ξιφομαχοι...δασκαλος μας ενας αρχαιος σαμουραι που κρατηθηκε ουσιαστικα στην ζωη επειδη πηρε μια σκια απο τον Moria.Aπο τοτε που ηρθαμε στο νησι αυτο ζουμε εδω και βοηθαμε τον Moria μονο και μονο για να επιβιωσουμε...
-Ωραια λοιπον...να μην χανουμε αλλο χρονο...αλλα μηπως υπαρχει κατι αλλο που θα επρεπε να ξερω?
-Καταλαβα τι εννοεις μικρε...σχετικα με τις δυναμεις του Moria....εχει την δυναμη ενος φρουτου του διαβολου και ελεγχει τις σκιες των υπολοιπων.Αν παρει καποιου την σκια και ξημερωσει στο Thriller Bark απλα παθαινει...

Στραβοκαταπια στην ιδεα και μονο και τους ελυσα τα δεσμα αφου τους πηρα τα οπλα.Τους εξηγησα γιατι το εκανα αυτο και αυτοι μαλιστα οχι μονο το δεχτηκαν αλλα μου τα εδωσαν και οι ιδιοι.Δεν περιμενα να συνεργαστουν μαζι μου και εμοιαζαν να ειναι αρκετα δικαια και προθυμα να συνεργαστουν.Απο τις πραξεις τους αυτες κερδησαν τον σεβασμο μου.Ανεβηκαμε ολοι μαζι εχοντας παντα απο πισω μου την Βιολεττα για να την προσπατευω..
-Εσυ θα μεινεις εδω...δεν ξερουμε πως θα γινουν τα πραγματα....
-Νομιζεις οτι εχω σκοπο να μεινω απρακτη για δευτερη φορα...?Αν ναι εισαι πολυ γελασμενος....και πηγε παλι στο δωματιο οπου ημασταν πριν...
-Γυναικες αδερφε...γυναικες....ειπε ενα απο τα 2 Zombie χαμογελαστα...
-Εμενα μου λες...?Τελος παντων...παω να ετοιμαστω....ειπα χαλαρα περνοντας και το σπαθι μου μαζι...
-Εισαι ξιφομαχος?Το σπαθι που εχεις εντυπωσιακο....
-Το ειχα κερδησει απο μια Marine στην Loguetown...αν θυμαμε καλα το ονομα της ηταν Tashigi...το σπαθι αυτο με εχει συνοδεψει σε ολες μου τις περιπετιες ....και το επιασα λιγο καλυτερα και το αφησα στην συνεχεια διπλα στην ντουλαπα και εβγαλα τα ρουχα μου για να ντυθω...

Οταν ετοιμαστικα τα 2 Zombie βρισκονταν στο καταστρωμα και τοτε ηρθε προς το μερος μου η Βιολεττα, η οποια φορουσε ενα δερματινο κολλαν και δερματινο πουκαμισο.Στην ζωνη της ειχε 2 μεγαλα μαχαιρια και στις μποτες αλλα 2 μικρα ομως.Την κοιταξα απορριμενος και αναρωτηθηκα αν η κοπελα με την οποια ημουν μαζι δεν ηταν τοσο αθωα οσο νομιζα....
-Εεεε ναι...οκ...δεν στο ειχα...
-Χαχαχα...εχεις ακομα να μαθεις για εμενα...και με χαιδεψε με το χερι της στο μαγουλο, αλλα πριν προλαβει να παρει το χερι της, της το κρατησα με το δικο μου...
-Θα προσεχεις και θα ακολουθεις της οδειγιες μου...και αν δεις να χανω απλα τρεχα...
-Δεν ειναι στο στυλ μου...παρ το αποφαση...και μην ανησυχεις τοσο για εμενα...ειμαι πιο σκληρη απ οτι δειχνω...
-Νομιζα οτι σε ειχα χασει...
-Γιατι εγω τι νομιζεις οτι ειχα κανει...για αυτο θα ερθω μαζι σου χαζουλη....και κοιτα αυτη την φορα να προσεχεις εσυ...και με αγκαλιασε.Στην συνεχεια ανεβηκαμε πανω στο καταστρωμα...
-Και τωρα...πως μπαινουμε σε αυτο το παρκακι του τρομου?
-Το βαρελι ειναι το κλειδι...εχει μεσα μια φωτοβολιδα...και απ οτι βλεπουμε το εχεις ηδη πανω στο καταστρωμα σου...δεν εχεις να κανεις τιποτα αλλο απ το ανοιξεις, προσεχτικα ομως για να μην χτυπησεις....

Πηρα το βαρελι στα χερια μου και πηρα μια βαθυα ανασα και ανοιξα το βαρελι. Κλασματα δευτερολεπτου αφου το ανοιξα πεταχτηκε η φωτοβολιδα που ειχε μεσα το βαρελι και ενω ανεβαινε στο ουρανο αφηνε το αδιακριτο κοκκινο χρωμα της.Σταθηκα και παλι στα ποδια μου και κοιταξα την εισοδο του Thriller Bark...
-Και τωρα τι κανουμε?
-Απλα περιμενουμε...δεν θα αργησει να ανοιξει την πορτα του ο Moria.... περιμενει λογικα αλλη μια σκια...προσοχη γιατι ειναι υπουλος...
Περιεργως γυρησα το βλεμμα μου προς την Βιολεττα η οποια κοιταζε εντονα την πορτα του Thriller Bark.Πηγα διπλα της και επιασα απο την μεση και την πηγα πιο διπλα για να μιλησουμε με την ησυχια μας...
-Σκεφτεσαι αυτο που σκεφτομαι?
-Αν δεν ειναι εδω ο Destro....θα παιξει με τις σκιες μας...
-Ας ημαστε προσεχτικοι...και οχι αυτοκαταστρωφικοι....και γνεψαμε καταφατικα και οι δυο.Με τον πρωτο δυνατο θορυβο γυρησαμε τα βλεμματα μας....

Η πορτα του Thriller Bark ανοιγε και μαλιστα αργα αργα.Τοτε πηγα και παλι κοντα στα Zombie τα οποια κοιτουσαν με δεος καθως ανοιγε.Ηταν λογικο μιας και η πορτα ηταν τεραστια...
-Πιαδια...θελω να σας εκφρασω εναν προβληματισμο μου...Το Log Pose πριν ερθω ειχε τρελαθει...και για την ακριβεια αλλαζε τακτικα πορεια....και...
-Και λογικα πρεπει να σκεφτηκες....
-Οτι το Thriller Bark....
-Δεν ειναι νησι...πολυ σωστα.Εισαι απο τους λιγους που το βρισκουν τοσο γρηγορα....
-Για την ακριβεια το σκεφτομουν οσο ημουν στο Impel Down....Ηταν τροφη για σκεψη.....
Εκεινος γελασε και μου εκανε νοημα για να οδειγησω το πλοιο προς την εισοδο του μεγαλου αυτου πλοιου.Ακολουθησα τις οδειγιες του και εστριψα το πλοιο προς την κατευθυνση αυτη και το πλοιο αρηχσε αμεσως να κινηται....

Λιγα λεπτα αργοτερα περνουσαμε την γιγαντιεα πορτα η οποια ειχε μεινει για αρκετη ωρα ανοιχτη.Οταν μπηκε ολο το πλοιο στο εσωτερικο η πορτα αρχησε αυτοματα να κλεινει...
-Ωραια...τωρα αρχιζει το παρτυ...
-Οχι ακομα...πρωτα πρεπει να σε παμε στον μεντορα μας...θελουμε την γνωμη του...
-Σωστα ολα στον καιρο τους...ειπα ηρεμα ενω γυριζα το βλεμμα μου προς το καστρο που ηταν χτυσμενο στο κεντρο του νησιου-πλοιου.Ηταν τοσο μεγαλο που μπορουσα να το δω ακομα και απο εδω.Επικεντρωθηκα στον στοχο μου και συντομα θα εκανα μια επισκεψη στο μερος αυτο.Οταν φτασαμε σε σημειο που δεν μπορουσαμε να προχωρησουμε αλλο με το πλοιο κατεβηκαμε και συνεχησαμε με τα ποδια.Η γη κατω σχεδδον ηταν αγωνη και καθε λεπτο που περπατουσα αρχησα να καταλαβαινω γιατι αυτο το μερος πηρες αυτη την ονομασια.Ηταν πραγματιτρομακτικο, αλλα οσο ειχα την θεληση και η τυχη ηταν με το μερος μου δεν ειχα να φοβηθω τιποτα.Για καποιο λογο εφτασα μεχρι εδω και συγουρα το ταξιδι μου δεν θα τελειωνε τωρα...

ΦΤασαμε μετα απο αρκετη ωρα σε εναν μεγαλο πυργο ο οποιος ηταν εξισου τρομακτικος, αλλα συνεχησα να πεπραταω.Διπλα ου ηταν καθε στιγμη και λεπτο η Βιολεττα η οποια μου κρατουσε το χερι.Το ενα απο τα 2 Zombie μας εκανε νοημα να ανεβουμε στο πανω επιπεδο το πυργου.Στο τελος του διαδρομου που περπατουσαμε βρισκοταν μια σκαλα και αυτοι πορευτηκαν πρωτοι και εμεις φυσικα ακολουθησαμε.Οταν ανεβηκαμε μας σταματησαν και μπηκαν μεσα στο δωματιο...
-Πρεπει να ενημερωσουμε τον μεντορα μας...περιμενετε λιγο...και μπηκαν μεσα...και τοτε με σκουντησε η Βιολεττα και ειπα ψυθιριστα...
-Λες να ειναι παγιδα?
-Δεν ξερω αλλα καλυτερα να ειμαστε προετοιμασμενοι για τα χειροτερα.... επιπλεον ο Destro δεν φαινεται να ειναι ακομα στο νησι, οποτε τωρα θα πρεπει να δουμε τι θα γινει...
-Πως το ξερεις οτι δεν ειναι εδω?
-Αν ηταν ολο το νησι θα ηταν φωταγωγιμενο...μην ξεχνας εχει το στοιχειο του ηλιου με το μερος του...ειναι αρκετα δυνατος για να μπορει να το φωτησει ολοκληρο...
Μετα απο λιγο ηρθαν τα 2 Zombie και μας εκανα νοημα να περασουμε μεσα στο δωματιο λεγοντας και οι δυο με μια φωνη..."Ο Σαμουραι Ryuma σας περιμενει..."

Μπηκαμε μεσα στο δωματιο λιγο τρομαγμενοι αλλα ταυτοχρονα ηταν αρκετα ενδιαφερον αν το ον που βρισκοταν απεναντι μου ειχε τις γνωσεις και το πνευμα των Σαμουραι.Εκεινος με μια κινηση του χεριου του μας εκανε νοημα να καθησουμε απεναντι του και στην συνεχεια γυρησε και εκεινος το σωμα του προς τα δικα μας.Φυσικα ηταν και αυτος Zombie και κρατουσε στο δεξι του χερι ενα περιεργο σπαθι.Ειχε μαυρη θηκη και μερικα ωραια σχεδια πανω της.Τραβιξα ομως το βλεμμα μου απο το σπαθι σχεδον αμεσως οταν ξεροβιξε ο Ryuma.
-Σε ενδιαφερει το σπαθι?Εχεις γουστο μικρε στα σπαθια....αλλα αυτο δεν ειναι τις παρουσης...
-Σωστα....ηρθαμε εδω για να ζητησουμε την γνωμη σας...
-Μικρε αν μπορεις να νικησεις εμενα...θα μπορεσεις να κερδησεις και τον Moria.Μου εξηγησαν τα παιδια γιατι ηρθες εδω και πιστεψε με επειδη τους φερθηκες καλα σε βοηθαω...δεν μου αρεσει να παιζουν με τους μαθητες μου.Εμεις δεν εχουμε πλεον ζωη εδω.Εχει περασει η δικη μας εποχη και ειναι καλο να περασουμε την κληρονομια μας στην επομενη γενια.Ειμαι σε αυτο το μερος αρκετα χρονια και πλεον βλεπω οτι δεν εχει νοημα να ζει κανεις μια τετοια ζωη...

Κατεβασα για καποιο λογο το κεφαλι μου.Δεν ηταν αυτος ο σκοπος μου εξαρχης, αλλα να προστατευσω εμενα και την Βιολεττα απο αυτο το καθαρμα το οποιο μπορουσε να μας απειλησει....
-Δεν ηρθα εδω για να συγκρουστω απαραιτητα με τον Moria...αντιθετα να νικησουμε εναν κοινο εχθρο μας...
-Ο Moria δεν ειναι Shichibukai πλεον επειδη ακριβως ειναι καθαρμα και ανικανος.Ακομα και αν συνεργαστεις για να νικησεις τον Destro ο οποιος δεν νομιζω οτι ειναι πλεον στο νησι θα προσπαθησει να παρει την σκια σου και με την αυγη απλα θα χαθεις...
Καθησα λιγο με σκεπτικο υφος για να επεξεργαστω ολα οσα μου ειχε πει ο Ryuma.Δεν ειχε λογο να μου πει ψεματα και ο τροπος περιγραφης που ειχε κανει ταιριαζε στο προφιλ του Moria.Δεν ηξερα ομως αν θα μπορουσα να τον εμπιστευτω.Θα μπορουσαν να με οδειγησουν επιτιδες προς το Moria και να μας παρουν τις σκιες.Η αληθεια ηταν οτι ομως ο Moria θα μπορουσε να ερθει ανα πασα ωρα και στιγμη για να το κανει αυτο...

Δεν ηξερα τι να κανω, αλλα κατι δεν πηγαινε καλα εδω περα.Κοιταξα την Βιολεττα για μερικα δευτερολεπτα...
-Ας παμε στον Moria...αν κανει κατι που δεν πρεπει....θα εχει να κανει μαζι μου...
-Πηγαινεις γυρευοντας μικρε...αλλα αφου ειναι αποφαση σου θα σε παμε στο παλατι του...αλλα δεν χανεις τιποτα να με εμπιστευτεις....
-Ωραια...ας ξεκινησουμε..και τοτε σηκωθηκαμε ολοι μαζι και κατεβηκαμε κατω.Ευχομουν μονο να ειχε κανει σωστη επιλογη και να μην τα ειχα τιναξει ολα στον αερα.Αν γινοταν αυτο θα μπορουσενα ειναι το τελος μας.Οταν βγηκανε εξω αντικρισα για αλλη μια φορα το ανατριχιαστικο καταθληπτικο αυτο μερος.Πραγματικα σε ποιον αρεσε να μενει σε ενα μερος σαν αυτο...?σκεφτηκα απο μεσα μου.Συγουρα οχι εγω, για αυτο ας ξεμπερδευα μια ωρα αρχητερα και να εφευγα απο εδω περα με την Βιολεττα.Οσο δεν γνωριζα περισσοτερα για τον Moria τον φοβομουν και νομιζω οτι αυτο ηταν φυσιολογικογια καποιον σαν εμενα.Επιπλεον ψυχολογικα ημουν διαλημενος μετα την μαχη μου με τον Admiral Destro.Η ηττα μου ηταν αναμενομενη και για καποιο λογο νομιζα οτι ειχα ντροπιασει τον Kakumeika και τους Επαναστατες...

Ο καθε ενας ομως στην θεση μου θα μπορουσε να ειχε την ιδια μοιρα.Επιπλεον ειχε μια διαφορετικη δυναμη απο ολες τις αλλες που ειχα δει.Κατα την διαρκεια της μαχης καποιες φορες απεφευγε τις επιθεσεις μου σαν να μπορουσε να τις προβλεψει.Αυτο φυσικα θα μπορουσε να οφειλεται στην δυναμη του φρουτου του, στην ταχυτητα του ή ακομα και στην εμπειρεια του στην μαχη.Θα ρωτουσα τον Kakumeika με την πρωτη ευκαιρια για αυτοτο θεμα γιατι μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση.Επιπλεον οταν με χτυπουσε πονουσα περισσοτερο απο ποτε.Ημασταν και οι 2 Logia και ο Destro δεν ειχε καποιο οπλο που θα μπορουσε να με βαρεσει.Ηταν καποια δυναμη μεγαλυτερη απο ολες τις αλλες που ειχα συναντησει μεχρι στιγμης, και για καποιο λογο μου αρεσε και θα ηθελα να την αποχτησω.Ηθελα περισσοτερη δυναμη για να μπορω να προστατεψω αυτους που αγαπω και οχι για να μπορω να νικησωτον οποιοδγποτε.Επιπλεον γνωριζα οτι οταν καποιος ειχε δυναμη συνηθως την εκμεταλευοταν προς το οφελος του.

Αραγε να γινομουν ποτε υπεροπετης και να το εκμεταλευομουν και εγω?Η αληθεια ηταν οτι ηθελα να αναδεικτω αναμεσα στους Επαναστατες....
-Απο εδω και μπρος ειμαστε καθαρα στα λιμερια του...και πιστεψε με τα φιλαρακια του εχουν κοτσια και ειναι ζωρικα...
-Αν ο Moria ειναι δικαιος τοτε δεν εχουμε τιποτα να φοβηθουμε...αν παλι κανει κατι που δεν θα επρεπε να κανει...θα πρεπει να φοβουνται αυτοι.... τις τελευταιες 2 φορες που εγινε αυτο εσφαξα ενα ολοκλιρο νησι κυνηγων επικυριγμενων και ορμησα σε ενα πλοιο Marine σχεδον μονος μου.Βεβαια την τελευταια φορα ειχα και μια μικρη
βοηθεια...
-Να υποθεσω οτι πρεπει να σου εχουν ξαναπει οτι πρεπει να ελεγχεις τον θυμο σου και τα συναισθηματα σου εεε?
-Εμενα μου λες....?..και γυρησα το βλεμμα μου προς το καστρο εχοντας καταλαβει το λαθος που ειχα κανει στο παρελθον....

Λογικα σε λιγα λεπτα θα φταναμε στο καστρο.Τωρα το πως θα καναμε τον Moria να βγει εξω ηταν μια αλλη ιστορια αλλα ολο και κατι θα σκεφτομασταν. Καθως περπατουσαμε εβλεπα και αλλα Zombie τα οποια πηγαινοερχονταν.Μερικα απο αυτα πειραζαν τα υπολοιπα και στην συνεχεια αρχησαν να τρεχουν.Σαν θεαμα μπορουσε να ειναι ανατριχιαστικο, αλλα ταυτοχροναηταν και αρκετα αστειο.Επιτελους μετα απο αρκετα λεπτα φτασαμε μπροστα το καστρο.Οταν κοιταξα στον ουρανο ειδα τα γιγαντιεα καταταρτια του πλοιου-νησιου...
-Ωραια ως εδω...τωρα τι θα κανουμε...
-Νομιζεις οτι θα ερχομασταν ως εδω ετσι απλα?
-Εεεε θα μπουμε μεσα?
-Εισαι τρελος?Θα μας κατασπαραξουν και εσας και εμας επειδη ειμαστε μαζι σας, ακομα και αν πουμε οτιι σας πιασαμε...
-Ο Moria ειναι σκληρος και δεν εμπιστευται ευκολα.Ειδικα απο τοτε που του αφαιρεσαν τον τιτλο του Shichibukai..
-Μην ανησυχεις μικρε...δεν θα ειναι προβλημα αυτο...και κατεβασα το κεφαλι μου κατω προσπαθοντας να μην δειξω το αγχος μου....

Οσα ειχα ακουσει και διαβασει για τον Moria ηταν λιγα και ασχημα.Ηταν μεγαλοσωμο και σατανικο καρθαρμα. Ακριβως το ιδιο με το μερος που κατοικουσε. Κοιταξα δεξια και αριστερα για να βρω εναν τροπο να βγει εξω. Λογικα θα φοβοταν να βγει λογο του Destro και για καποιο λογο μπορουσα να τον καταλαβω.Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι ενας πρωη Shichibukai θα φοβοταν τοσο πολυ.Ειδικα οταν βρισκοταν στην εδρα του και ειχε με το μερος του τοσες ψυχες.Λογικα για να ελεγχε τις ψυχες αυτες θα επρεπε να τον κανουν και πιο δυνατο, οποτε θα ηταν λογικο στην μαχη να ειχε ενα βασικο πλεονεκτιμα. Μπροστα ακριβως στο καστρο γινονταν κατι εργα.Λογικα ο Destro πρεπει να ηταν υπευθυνος για τηνγκρεμησμενη πορτα.Λογικα ο Moria θα ειχε κλειδαμπαρωθει μεσα στο καστρο του και θα εκανε τα παντα για να μην μπει μεσα ο διωκτης του.Ηταν κυνηγημενος απο ολη την κυβερνηση και ειχε πολλα στοιχεια για τον συγκεκριμενο.Ηταν ενας καλος λογος για να μην γινει κανεις ποτε Shichibukai....

Βεβαια το να μην ειχα στο κεφαλι μου Marine Και Bounty Hunters ηταν το ιδανικο για εμενα που ειχα τοση μεγαλη επικυρηξη στο κεφαλι μου....
-Αμα του χαλασουμε τα εργα...λετε να νευριασει?
-Αμα αυτη η πορτα μπορουσε να κρατησει μακρυα του τους εχθρους του , θα εκανε τα παντα για αυτην....αρα ναι ενδεχεται.Ο Destro δεν ηταν κατεστρεψε ευκολα για τον εμποδιζαν οι σκιες του Moria...
-Ωραια δεν χρειαζομαι τιποτα αλλο για να μην την καταστρεψω....MOKU MOKU
NO.....CYCLONE....TRAP...και τοτε ενας ανεμοστροβυλος καπνου επεσε πανω στα Zombie και στην μισο γκρεμισμενη πορτα.Δευτερολεπτα αργοτερα η πορτα εγινε κομματια.Ενω τα κομματια επεφταν κατω εκαναν τρομερο θορυβο και πλακωσαν οτι βρισκοταν απο κατω τους.Αμεσως πεταχτηκαν απο το πουθενα αρματομετομενα Zombie και μια μεγαλη σκια ξεπροβαλε απο το παραθυρο του καστρου.

Δεν εδωσα φυσικα σημασια στα Zombie αλλα στην σκια.Ηταν αρκετα μεγαλη και ημουν συγουρος οτι αυτος ηταν ο Moria.Τοτε ηρθαν προς το μερος μας τα Zombie και μαλιστα μερικα απο αυτα κουνουσαν απειλητικα τα οπλα τους προς το μερος μας, αλλα και παλι τα αγνοησα...
-Τωρα μικρε...πες οτι ειναι να πεις....
-Γιατι ηρθατε εδω περα...γιατι ταρασετε την ηρεμια που υπαρχει εδω....ειπε ενας απο τους στρατιωτες αλλα για αλλη μαι φορα αγνοησα την υπαρξη του...
-MORIAAAAAAAAAAAAAA.....φωναξα δυνατα ωστε να ειμαι συγουρος οτι θα με ακουσει...
-Μην φωναζεις στον αρχοντα μικρε...μπορει να ειναι το τελευταιο πραγμα που θα κανεις...
-Δεν μιλαω σε εσενα ασχημομουρη...τωρα φυγε απο την μεση....και προχωρησα προς τα μπροστα ενω ταυτοχρονα ολα εκανα εναν διαδρομο...
-Πες τι θες ξενε....μιλα γρηγορα...
-Εχουμε εναν κοινο εχθρο...τον αντιμετωπησα πριν ακριβως 8 ημερες....και δεν ξερω αν ειναι ακομα εδω....