[ΑΡΧΗ] Η αρχη ενος ταξιδιου [ΤΕΛΟΣ]

Οι ωρες δεν λεγανε να περασουνε. Ο χρονος γυρω μου εμοιαζε να περναει βασανιστικα αργα και με ρυθμους χελωνας. Το καθε λεπτο εμοιαζε χιλιετια και ή καθε ωρα ητανε βασανιστικη. Δεν ηξερα πλεον ποσο καιρο περιπλανιωμουν στην θαλασσα χωρις προορισμο και σκοπο. Μετα την φονικη καταιγιδα που με χτυπησε πριν 4 μερες ολα ητανε διαφορετικα. Εβλεπα τα παντα με αλλο ματι, ποιο αισιοδοξα, πιο χαρουμενα, πιο σοβαρα. Ειχα κανει μια υποσχεση σε ενα συγκεκριμενο ατομο και θα την κρατουσα. Δνε μπορουσα να αφησω την θαλασσα να με παρασυρει στην παρανοια της και να με καταπιει. Δεν ειχα ιδεα σε ποια μερια της East Blue βρισκομουν και δεν ηξερα προς τα που με παρεσερνε το ρευμα. Με το καταρτι της βαρκα μου κατακρεουργημενο απο την θυελα και χωρις πυξιδα ή καποιο χαρτη ημουν στο ελεος της θαλασσας και των ανεμων.

Υστερα απο πολλες βασανιστκες ωρες δεν αντεχα αλλο. Ειχα εξαντληθει τοσες μερες στη θαλασσα και ημουν χωρις φαγητο και νερο για τουλαχιστον 3 μερες. Ειχα αρχισει να νοιωθω τις δυναμεις μ να με εγκαταλειπουνε και τις αισθησεις μου να χανονται σιγα σιγα, ενω παρακολουθουσα το μπλε του ωκεανου. Ενω αγναντευα τον οριζοντα ενοιωσα μια αυρα να με σπρωχνει προς μια κατευθηνση χωρις να εχω πανι. Αμεσως σηκωθηκα απο την βαρκα μου και κοιταξα λιγακι γυρω με τις δυναμεις που μου ειχανε μεινει για καποιο σημαδι ζωης. Τιποτα....το μονο που εβλεπα ητανε μπλε, μπλε και παλι μπλε. Απο το μπλε της θαλασσας στο μπλε του οριζοντα και σε μια φωτινη αντανακλαση απο τζαμια. Τι??? Αντανακλαση? Κατι υπαρχει εκει περα. Δεν ηταν πολυ μακρια απο εμενα ισως καποιες ωρες με αυτον τον ανεμο και μερικη τυχη. Εσπασα αμεσως ενα μερος της βαρκας μου και αρχισα να το χρησιμοποιω για πουπι με σκοπο να φτασω οσο πιο γρηγορα μπορουσα.

Μετα απο καποια ωρα ειχα καταφερει να μπω στον θαλασσιο χωρο που περικλυε το νησι και πλεον εβλεπα ξεκαθαρα ολοκληρο το τοπιο. Δεν ηξερα σε ποιο νησι ημουν ακομα αλλα ηταν ενα απο τα πιο περιεργα νησια που ειχα επισκευτει. Το καλυπτε ενας μυστηριοδης θολος φτιαγμενος απο ενα ειδικο ηλικο που απο οτι φαινονταν αντανακλουσε τον ηλιο προς τα εξω. Για το νησι υπηρχε μονο μια εισοδος σε μια πλευρα του οπου ο θολος αυτος ηταν σπασμενος και απο εκει βρισκονταν και το λιμανι και η μοναδικη πολη που υπηρχε στο νησι, απο οτι φαινονταν. Το πρωτο πραγμα που σκεφτομουν κατα την διαρκεια της προσεγκισης μου στο νησι ηταν να βρω γρηγορα ενα μερος με φαγητο και κατι να πιω. Χωρις να το καταλαβω περασαν τα λεπτα γρηγορα και εφτασα στο μικρο λιμανακι του νησιου. Εδεσα την βαρκα μου, βγηκα απο αυτην και κατευθηνθηκα προς το κεντρο της αγορας της πολης.

Μολις βγηκα απο την βαρκα μου αρπαξα τον μικρο μου σακο με οτι υπαρχοντα ειχα μεσα και ετρεξα αμεσως προς το κεντρο της αγορας της πολης του νησιου. Πανω στην βιασυνη μου να βρω ενα μερος για να φαω επεσα πανω σε εναν κυριο και τον εριξα κατω.
- Εεε, συγνωμη δεν εβλεπα που πηγενα αλλα βιαζομαι.
Καθως σηκωσα το κεφαλι μου προς τα πανω ειδα οτι ειχα σκονταψει σε εναν Marine τον Fullbody.
- Προσεχε που πας αξεστο σκουπιδι. Παραλιγο να με λερωσεις με τα βρωμικα χερια σου. Εξαφανισου απο μπροστα μου πριν σε συλλαβω για αντισταση κατα της αρχης.
Ητανε παραλογος σε αυτα που ελεγε και ηθελα τοσο πολυ να του ριξω μια γροθια στο προσωπο αλλα δεν με συμφερε. Ειχε γυρω του περιπου 20 στρατιωτες των Marines και ετσι οπως ημουν αδυναμος απο την πεινα θα ημουν ευκολη λεια γιαυτους. Δεν ειχα την πολυτελεια να πονταρω την τυχη μου και την ελευθερια μου για καποιον που δεν το αξιζε.
- Συγνωμη κυριε. Δεν το ηθελα...θα...φυγω απο μπροστα σας, ειπα και αμεσως πηρα τον ανηφορικο δρομο μεσα στην πολη ψαχνοντας να βρω ενα πανδοχιο ή καποια ταβερνα για να γεμισω την κοιλια μου.

Αφου ξεφωρτοθηκα την παρουσια των Marines συνεχισα τον δρομο μου. Λιγο πιο κατω υπηρχε η ταμπελα ενος μεγαλου ξενοδοχειου που ηταν ενσωματομενο μαζι με ενα εστιατοριοι. Δεν ειχα φαει τιποτα για αρκετες μερες οποτε μπηκα χωρις δευτερη σκεψη μεσα και επιασα μια θεση στο πρωτο τραπεζι που βρηκα ελευθερο. Μεσα στο μαγαζι υπηρχαν κυριως νεοι ανθρωποι με τις παρεες τους και αρκετοι που εμοιαζαν για ταξιδιωτες, σαν και εμενα. Σχεδον αμεσως αφοτου εκατσα στο τραπεζι ηρθε απο διπλα μου η σερβιτορα του μαγαζιου:
- Γεια σας κυριε τι να σας φερω;
- Γεια σου δεσποινις μου...θα ηθελα να μου φερεις 3 πιατελες με τις καλυτερες μπριζολες που εχετε και ολων των ειδων τα τυρια. Και για σβησιμο το καλυτερο κρασι σας...Και γρηγορα...εχω ν α φαω αρκετες μερες και πειναω σαςν λυκος.
-Εεεε....μαλιστα κυριε αλλα να ξερετε οτι θα σαν βγει ακριβως ο λογαριασμος σας.
Ανοιγω τοτε τον σακο μου και πεταω πανω στο τραπεζι εκατονταδες χρυσα νομισματα.
- Πιστευεις οτι θα ειχα προβλημα να τα πληρωσω;
Σοκαρισμενη η κοπελα εφυγε χωρις να μιλησεις και πηρε προς την κουζινα φωναζοντας:
- Ετοιμαστε ενα πλουσιοπαροχο γευμα. Εχουμε εναν εκλεκτο καλεσμενο σημερα!!

Αφου περιμενα για καμποση ωρα μιας κ η παραγγελια μου ηταν "τεραστιων διαστασεων" υστερα απο ωρα ηρθε ξανα μπροστα απο το τραπεζι μου η νεαρη κοπελα.
- Η παραγγελια σας ειναι ετοιμη κυριε..
- Να με λες Mephisto
- Εγινε κυριε Mephisto
- Σκετο...
- Μ,μαλιστα....
Ανοιξαν τοτε οι πορτες απο την κεντρικη κουζινα του εστιατοριου και αμεσως ξεχυθηκαν στον χωρο 3 καροτσακια φωρτομενα με τους δισκους με το φαγητο που ειχα παραγγειλει. Τα αφησανε ολα πανω στο τραπεζι μου μαζι με το κρασι και 1 μπουκαλι σακε.
- Αυτο ειναι προσφορα του μαγαζιου για εσας.
- Ευχαριστω πολυ, ειπα ενω ταυτοχρονα ετρεχαν τα σαλια μου απο το στομα μου μονο μυριζοντας το φαγητο που ειχα μπροστα μου.
- Itadakimasu

Ειχα πεσει με τα μουτρα στο φαγητο. Καταβροχθηζα το 1 πιατο μετα το αλλο με απιστευτη ταχυτητα. Η πεινα μου ητανε μεγαλυτερη απο οτι περιμενα και ολοι οι πελατες του εστιατοριου ειχανε γυρισει προς το μερος μου και με κοιτουσανε περιεργα. Ξαφνικα γυρισα προς το μπαρ και το ταμειο του εστιατοριου και ειδα την νεαρη κοπελα να με κοιταζει με ενα λαγνο ηφος. Της εκανα νοημα να ερθει προς το τραπεζι μου και αυτη δειχνοντας ξαφνιασμενη αλλα κ ντροπαλη πλησιασε δειλα-δειλα.
- Θα θελατε κατι κυριε?
- Ειπαμε θα με φωναζεις Mephisto
- Μαλιστα, Mephisto.
- Θα μπορουσες να μου πεις σε ποιο νησι βρισκομαι? Ημουν για αρκετες μερες χωρις πυξιδα και χαρτη στη θαλασσα και περιπλανιομουν χωρις προορισμο.
- Βρισκεσε στο Mirror Ball Island, το νησι που ποτε δεν σταματαει να χορευει.
Ωστε βρισκομουν τοσο κοντα στον προορισμο μου ε? Δεν το ηξερα αλλα μαλλον η καταιγιδα πριν 4 μερες ηταν προς οφελος μου.
- Θα χρειαζομουνα καποιον να γινει ο ξεναγος μου και να με βοηθησει με τις αγορες μου τις μερες που θα μεινω εδω. Θα ηθελες να γινεις εσυ αυτη?
- Φ,φ,φυσικα....
- Μην εισαι ντροπαλη δεν προκειτε να σε πειραξω...Αλλα θα μπορουσες να μ πεις το ονομα σ?
- Saru..
- Χαρικα πολυ Saru, απο εδω και μπρος εισαι η προσωπικη μου ξεναγος

Υστερα απο αρκετη ωρα τελειωσα το πλουσιοπαροχο γευμα μου και ειχα πιει και το κρασι και το σακε που μου ειχανε προσφερει. Κοιταξα γυρω και οι περισσοτεροι πελατες ειχανε φυγει απο το εστιατοριο. Εριξα μια ματια εξω απο το παραθυρο και ειδα οτι ειχε αρχισει να νυχτωνει. Σηκωθηκα και αρπαξα μια χουφτα με νομισματα απο τον σακο μου και τα αφησα στο τραπεζι για τον λογαριασμο. Η Saru γυρισε προς το μερος μ και που ειπε:
- Mephisto αυτα ειναι σχεδον τα διπλασια λεφτα απο οσο πρεπει να πηρωσεις.
- Δεν πειραζει τα παραπανω μπορεις να τα κρατησεις...δεξουτα σαν ενα φιλοδοριμα
Αρπαξα το παλτο μου και τον σακο μου και κατευθηνθηκα προς την ρεσεψιον στην εισοδο του μαγαζιου. Αρπαξα μερικα νομισματα παλι, τα εδειξα στον υπευθηνο και του αποκριθικα:
- Παρε αυτα κ δωσε μου το καλυτερο σ δωματιο για οσο καιρο θα μεινω στην πολη.
- Α,α,α,αμεσως κυριε.
Τι σου κανουν τα χρηματα ομως ε? Οταν εχεις αρκετα απο αυτα ολοι σε σεβονται και σου συμπεριφερονται σαν βασιλια αλλα οταν τα χασεις σε πετανε σαν σκουπιδι και σου φερονται σαν μικροβιο...Αυτο θα αλλαζε ομως. Πηρα το κλειδι του δωματιου μου και κατευθηνθηκα στον επανω οροφο του κτηριου που βρισκονταν τα δωματια.

Μπηκα στο δωματιο μου και αφησα τα πραγματα μου σε μια γωνια του. Μπηκα στο μπανιο και ανοιξα το νερο για να κανω ενα αναζωογωνιστικο ντουζ. Καθως με περιελουζε το νερο σκεφτομουν οτι ισως δεν επρεπε να σπαταλαω τοσο γρηγορα τα λεφτα μου. Εξαλου ηταν οτι μου ειχε απομεινει απο την οικογενια μου. Τα λεφα και εκεινος. Ειχανε περασει αρκετα χρονια απο την τελευταια φορα που τον ειχα δει. Πρεπει να ητανε τουλαχιστον 3 χρονια πριν, την ημερα που εφυγα απο το σπιτι μου. Αναρωτιεμαι τι να κανει χωρις την προστασια μου και τι να απεγινε. Αραγε ακολουθησε το ονειρο του ή παρεκλινε οπως εγω και κατεφηγε στην βια και τον υποκοσμο. Βγηκα απο το μπανιο και ξαπλωσα στο κρεβατι με τις σκεψεις αυτες να περικλυουνε το μυαλο μου για αρκετη ωρα ακομα. Μεχρι να το καταλαβω με ειχε παρει ο υπνος και ειχα τυλιχτει σε ενα πεπλο αναμνησεων και σκεψεων που με οδηγουσαν ολο και πιο βαθια στην ληθη.

Χωρις να το καταλαβω η νυχτα περασε κ γρηγορα ηρθε η επομενη ημερα. Ημουν μεσα στην απολυτη χαλαρωση ενω κοιμωμουν στο κρεβατι μου και δεν ειχα καμια εννοια και ουτε με εννοιαζε τιποτα. Ομως ο ηλιος ειχε αλλα σχεδια για εμενα καθως εισεβαλε απο το παραθυρο και διακοψε τον ειρινικο υπνο μου και με ξυπνησε. Χωρις να εχω ιδιετερη ορεξη να σηκωθω απο το κρεβατι, μιας και ειχα να κοιμηθω σε κρεβατι για μερες, πεταξα το παπλωμα απο πανω μου και κατευθηνθηκα προς το μπανιο για να ετοιμαστω. Γοργα, γοργα ημουν ετοιμος και κατεβηκα κατω για να παρω το πρωινο μου. Εκατσα σε ενα τραπεζι και εφαγα απο τον μπουφε που προσφεραν στην εισοδο του εστιατοριου. Υστερα απο λιγη ωρα εμφανιστικε και η Saru. Εμοιαζε τελειως διαφορετικη απο εχθες το βραδυ. Μπορει να φταιει και η κουραση μου αλλα σημερα φαινοντας πιο ομορφη απο εχθες. Με πλησιασε με γοργο βημα και ηρθε και εκατσε διπλα μου στο τραπεζι.
- Λοιπον Mephisto εισα ετοιμος για την ξεναγηση μας;
- Εννοειτε, τελειωνω το πρωινο μου και φυγαμε.

Αφου τελειωσα με το πρωινο μου πηρα την Saru και κατευθηνθηκαμε προς την αγορα της πολης. Υστερα απο εναν υπεροχο βραδυνο υπνο τα παντα γυρω φαινονταν πιο ζωντανα. Η πολη δεν ητανε η ιδια με αυτην που ειχα δει το βραδυ. Ητανε ποιο ομορφη, πιο πρασσινη και πιο χαρουμενη, γεματη με ανθρωπους να απολαμβανουνε τα μαγαζια της πολης.
- Λοιπον Mephisto τι θελεις να δεις πρωτα; Τι ειναι αυτο που ψαχνεις;
- Χμμμ....καταρχην θελω να παμε σε ενα μαγαζι με εξοπλισμο ταξιδου...πρεπει να προμηθευτω μερικους χαρτες,πιξιδα και αλλα παρομοια πραγματα.
- Εισαι πλοηγος ή μηπως ασχολεισε με τις εξερευνησεις;
- Κατι παρομοιο αλλα καλυτερα να μην μαθεις περισσοτερες λεπτομεριες.
- Ωραια...ξερω ενα μαγαζι εδω κοντα με αρκετα ενδιαφεροντα πραγματα.
- Φυγαμε!!

Με οδηγησε στο μαγαζι και μολις μπηκαμε μεσα καταλαβα οτι αυτο ητανε το μερος που εψαχνα. Ειχε τα παντα. Χαρτες, πυξιδες, αστρολαβους και ολα τα εργαλεια για να χαραξει καποιος την πορεια του στην θαλασσα. Εγω δεν ημουν τοσο εξικοιωμενος με τετοια εργαλεια οποτε αρκεστηκα σε 1 απλο χαρτη της East Blue και μια πυξιδα για να μπορω να κατευθηνομαι μεσα στην θαλασσα με ακριβια. Κοιτωντας τριγυρω παρατηρισα οτι ειχε διαφορα ιστορικα αντικειμενα τα οποια δεν ειχανε αμεση σχεση με την ναυπιγηση αλλα περισσοτερο εμοιαζαν με ενθυμια πειρατων απο τις περιπετιες τους. Μερικα περιεργα νομιασματα σε μια συλλογη, διαφορα περιεργα συμβολα πανω σε θηκες οπλων και τσαντες και αρκετες σπασμενες Long Pose. Τα Long Pose ηταν τα αντικειμενα με τα οποια καποιος μπορει να οδηγηθει σε καποιο νησι στην Grand Line. Ειχα ακουσει γιαυτα αλλα δεν ειχα δει καποιο ποτε απο κοντα. Καθως εψαχνα μεσα στην σκονη το ματι μου επεσε πανω σε ενα ιδιετερο αντικειμενο που βρισκονταν παραγχωνισμενο μεσα σε κατι σκονισμενα ραφια. Ενα δακτυλιδι με σφαιρικη πετρα ασπρου χαλαζιτη που περιτρυγυριζονταν απο μικρα κομματια αλλων πολυτιμων μεταλων, οπου ολα μαζι συνθεταν τα χρωματα του ουρανιου τοξου και πανω του σκαλισμενο ενα ονομα «Vongola»
Μολις το ειδα το αιμα μου παγωσε. Πως εφτασε αυτο το αντικειμενο σε αυτο το μαγαζι τοσο μακρια απο τον τοπο καταγωγης του. Καποιος ηξερε κατι γιαυτο και πιστευα οτι ο ιδιοκτητης θα μου ελεγε οτι χρειαζομουνα να μαθω. Αρπαξα το δακτυλδι απο το ραφι και κατευθηνθηκα προς το ιδιοκτητη με αγριες διαθεσεις!

- Γεια σου ξενε, πως μπορω να σε βοηθησω;
- Το δακτυλιδι...που το βρηκες;
- Αααα τι υπεροχο εκθεμα που διαλεξες, ενα απο τα στολιδια του μαγαζιου μου. Ενα σπανιο κοσμημα για την υπεροχη κυρια που εχεις μαζι σου.
- Ακου γερο....μην με δουλευεις ξερουμε και οι 2 μας οτι αυτο δεν ειναι ενα απλο κοσμημα και οτι δεν σου ανηκει. Πες μου πως κατεληξε αυτο το δακτυλιδι στην κατοχη σου πριν γινει κατι που δεν θελουμε και οι 2 μας.
- Μα,μα δεν καατλαβαινω τι εννοεις. Ολα αυτα ειναι εντικειμενα που τα αφησαν ταξιδιωτες καθως περνουσαν απο το νησι και εκριναν οτι δεν τα χρειαζονται. Δεν εχω ιδεα για τι μιλας.
- Μην με δουλευεις, φωναξα με οργη και χτυπησα το χερι μου πανω στον ξυλινο παγκο του ταμειου ραγιζοντας τον ως το εδαφος.
- Πες μου ποιος σ εδωσε αυτο το δακτυλιδι γρηγορα.
- Mephisto τι συμβαινει; Γιατι ξαφνικα νευριασες με τον αθωο ανθρωπο.
- Αυτο το δακτυλιδι ανηκει στην οικογενεια μ και δινονταν μονο στον αρχηγο της οικογενεια μας, δηλαδη στον πατερα μου. Πες μου λοιπον γερο ποιος σου το πουλησε αμεσως!!!!
- O Fullbody, o Fullbody....σε παρακαλω μην κανεις ζημιες στο μαγαζι μου ομως. Μπορεις να το παρεις και να φυγεις.
Η οργη μεγαλωνε μεσα μου. Πως ενα τοσο ασυμαντο μελος των Marines κατειχε αυτο το δακτυλιδι στην κατοχη του και τι ξερει για τον πατερα μου και την οικογενεια μου. Ηταν ωρα να τον βρω και να τον αναγκασω να μου πει οτιδηποτε ηξερε.

Ο θυμος μου ηταν ανεξελενκτος. Βγηκα μαινομενος απο το μαγαζι και αρχισα να κοιταω τριγυρω μηπως και βγω καποιο στοιχειο για το που θα βρω τον Fullbody. Η Saru βγηκε ανησυχη απο το μαγαζι λιγες στιγμες μετα απο εμενα και αμεσως με ρωτησε ταραγμενη και φοβισμενη απο την συμπεριφορα μου:
- Mephisto, τι επαθες? Γιατι ταραχτικες τοσο πολυ. Ενα απλο δακτυλιδι ειναι. Τι αξια μπορει να εχει.
- Δεν μπορεις αν το λες αυτο. Αυτο ηταν το δακτυλιδι του πατερα μου, το δακτυλιδι της οικογενειας μας. Το εχει στην κατοχη του μονο ο αρχηγος της οικογενειας μας και κανενας αλλος. Πως μπορει να βρεθηκε στα χερια ενος αξεστου Marine;
- Νομιζω οτι δικαιουσε να το ξερεις αυτο αλλα ισως θα επρεπε να τον ρωτησεις αντι να νευριαζεις.
- Μπορει να εχεις δικιο αλλα δεν θα το αφησω να περασει ετσι. Θα τον πιασω και θα τον αναγκασω να μου πει πως το βρηκε και γιατι το πουλησε.

Αφησα την Saru πισω στην εισοδο του μικρου μαγαζιου και αρχισα να περιπλανιεμαι στην αγορα της μεγαλης πολη. Υπηρχε τοσος κοσμος και τοσα πολλα μαγαζια οπου μπορουσε να βρισκετε στο οποιοδηοτε απο αυτα. Ειδα σε καποια μετρα μπροστα μου μερικους Marines και πλησιασα για να τους ρωτησω αν ηξεραν που βρισκονταν ο Fuullbofy.
- Ξερετε που βρισκετε ο Fullbody;
- Ναι, εσενα τι σε ενδιαφερει που βρισκετε ο διοικητης;
- Εχω να κανονισω μερικες προσωπικες δουλιες μαζι του.
- Δεν θα κανονισεις τιποτα μαζι του. Θα φυγεις αμεσως αλλιως θα σε συλλαβουμε.
- Δεν εχω ωρα για παιδιαρισματα, πειτε μου που βρισκετε αλλιως θα εχετε ασχημα ξεμπερδεματα.

- Χαχαχα νομιζεις οτι εισαι αρκετα ικανος για να εισαι αντιπαλος μας. Ειμαστε ειδικα εκπαιδευμενοι για να αντιμετωπιζουμε περιατες. Δεν θα μας αντισταθει ενα παιδαρελι.
- Αυτο σιγουρα ειναι το 1ο σας λαθος...Ελπιζω οχι και το τελευταιο. Θα ειστε πιστευω καλη εξασκιση.
Αμεσως εβγαλα την θυκη απο την πλατη μου και την ακουμπησα στο εδαφος. Ειχα καιρο να χρησιμοποιεισω το οπλο μου. Μου ειχε λειψει η αισθηση της αδρεναλινης της μαχης. Αυτοι θα ητανε οι αμοιροι που θα πληρωναν την υπεροψια τους. Ανοιξα την θηκη και εβγαλα απο μεσα το οπλο μου. Ηταν μια τεραστια μπαλα με θανατηφορες βελονες η οποια ηταν στερεωμενη στην κορυφη ενος στερεωμενου,πτυσομενου,σιδερενιου κονταριου.
- Νομιζω οτι δεν θα το απολαυσετε.

Ανοιξα το πτυσομενο κονταρι και αμεσως μεγαλωσε 3 φορες σε μηκος. Οι στρατιωτες των Marines εδειχναν να ξαφνιαζονται και λιγο φοβισμενοι αλλα αυτο δεν τους πτοησε και αφου εβγαλαν τα σπαθια τους απο τις θυκες τους αμεσως ορμισαν κατα πανω μου.
Ητανε γεματοι με ανοιγματα. Χρησιμοποιησα τις τεχνικες των ποδιων μου με τις οποιες ανεπτυξα ευκινησια και βρεθηκα σχεδον ακαριεα στις πλατες των αμειρων Marines. Παρεταξα το οπλο μου αναμεσα τους και τους χτυπησα με ορμη και δυναμη στην περιοχη της κοιλιας τους. Αμεσως σχεδον βρεθηκαν στο εδαφος σφαδαζοντας απο πονους.
- Να θεωρειτε τους εαυτους σας τυχερους που δεν χρησιμοποιεισα ουτε το 1/4 της δυναμης μου και δεν ειχα τα αγκαθια σε πληρη μηκος. Θα ζησετε αλλα αυτο θα σας μαθει να μην τα βαζετε με πειρατες πλεον.
- Εισαι πειρατης;
- Οχι γνωστος ακομα αλλα συντομα θα ταραξω τα νερα στον κοσμο. Τωρα πειτε μο που βρισκετε ο Fullbody.
- Ειπε οτι θα παρεβρισκονταν σε εναν διαγωνισμο χωρου κοντα στην μεγαλη πλατφορμα στο κεντρο της πολης.
- Ωραια, ετσι θα δουνε ολοι τον εξετευλισμο του.
Εβαλα το οπλο μου και παλι στην θυκη του και πηρα τον δρομο που οδηγουσε προς την μεγαλη πλατφορμα. Ηταν ωρα να παρω μερικες απαντησεις.

Μετα απο μερικα λεπτα ειχα φτασει στην κεντρικη πλατφορμα της πολης. Υπερχε πολυς κοσμος συγκεντρωμενος στα μαγαζια που βρισκονταν εδω αλλα και αρκετος κοσμος βρισκονταν σε διαφορα κιοσκια με διαωνισμους. Κοιταξα τριγυρω για να δω μηπως μπορουσα να ανιχνευσω τον Fullbody. Δεν φαινονταν να βρισκονταν εδω περα. Με ειχαν κοροιδεψει οι αθλιοι Marines;
Και πανω που ημουν ετοιμος να γυρισω πισω και να φυγω ξαφνικα ακουγετε ενας περιεργος ηχος και εμφανιζεσε ενας περιεργος μουσατος ανθρωπος σε μια οθονη πανω απο μια εξεδρα.
- «Κυριες και Κυριοι εχουμε την τιμη σημερα να παρεβρισκετε στον διαγωνισμο μας ο Marine, Fullbody. Θα ειναι ενας απο τους κριτες μας στον σημερινο μεγαλο διαγωνισμο χωρου. Ετοιμαστειτε για το σοου».
- Χαχα, το συμπαν μαλλον συνομοτει υπερ μου αυτη την φορα. Ηταν η ωρα να παρω τις απαντησεις μου.

Εβγαλα το οπλο μου απο την θυκη μου και αμεσως πλησιασα προς την εξεδρα που βρισκονταν ο Fullbody με αγριες διαθεσεις. Ειχα σκοπο να παρω τις απαντησεις μου ακομα κ αν χρειαζονταν να τα βαλω με ολους τους Marines που βρισκονταν στο νησι. Μολις εφτασα διπλα απο την πλατφορμα ειδα οτι υπηρχε πολυς κοσμος μπροστα απο αυτην παρακολουθοντας τον διαγωνισμο και γυρω απο αυτην μια περιμετρος απο 10 αντρες που βρισκονταν υπο τις διαταγες του Fullbody. Δυστηχως δεν θα ηταν και απο τα πιο ηρεμα πρωινα μου. Επρεπε να περασω μεσα απο αυτην την περιμετρο αλλα αυτο δεν θα ηταν ευκολο με την βια μιας κ υπαρχουν κ αθωοι. Και τοτε μου ηρθε η ιδεα. Θα εμπαινα στον διαγωνισμο σαν συμμετεχονταν και οταν βρισκομουν πανω στην εξεδρα θα τον ξεμπροστιαζα.

Πηγα προς το τραπεζι που γινονταν οι εγραφες και εκανα εγραφφη για τον διαγωνισμο. Μας εβαλαν πισω απο την εξεδρα καιμας ειπαν να περιμενουμε την σειρα μας. Ακοιυγα την γελεια μουσικη να παιζει και φανταζομουν τους αλλους να χορευουνε σαν χαζοι πανω στην σκηνη. Δεν υπηρχε περιπτωση να κανω κατι τοσο γελειο. Μετα απο 20λεπτα περιπου ηρθε ενας τυπος και μου ειπε οτι ητανε η σειρα μου για να ανεβω στην σκηνη και να διαγωνιστω. Αυτη ηταν η στιγμη μου. Ηταν η ωρα μου να παρω μερικες απαντησεις. Εβγαλα απο την τσεπη μου το δακτυλιδι του πατερα μου και το αντικρισα για λιγα δευτερολεπτα φερνοντας στο μυαλο μου ολα οσα αντιπροσωπευε. Το εβαλα στον παραμεσο του αριστερου μου χεριου, πηρα την θυκη μου με το οπλο μου και ξεκινησα με γορμο βημα και οργη για απαντησεις προς το μερος την εξεδρας.

Ανοιξα την κουρτινα με το ενα μου χερι και βγηκα πανω στην σκηνη. Απο κατω υπηραν τουλαχιστον 200 ατομα τα οποια παρακολουθουσανε τον διαγωνισμο και αναμεσα τους ητανε και η περιπολος των Marines. Στα δεξια μου βρισκονταν το τραπεζι τον κριτων και αναμεσα τους ο Fullbody. Δεν μπορουσα να φαναστω πως ειχε βρει το δακτυλιδι του πατερα μου αλλα ειχα την απορια να δω τι ιστορια θα σκαρφιζονταν για να με ξεγελασει. Προχωρισα προς το κεντρο της σκηνης και ακουμπησα κατω την θυκη μου. Γυρισα αργα-αργα προς το μερος του Fullbody και αρχιασ να ανοιγω την θυκη μου. Εκεινη την στιγμη που απευθηνε τον λογο ο Fullbody:
- Τι γινετε μικρε; Αργεις πολυ και υπαρχουν κ αλλα ατομα να διαγωνιστουνε. Οχι οτι περιμενω τιποτα αξιολογο απο καποιον με τετοια εμφανιση,
Ημουν ετοιμος να του ορμισω αλλα κρατιομουν με ολη μου την ψυχικη δυναμη. Επρεπε να μαθω τις απαντησεις μου και μετα να φυγω απο αυτο το νησι. Η μικρη μου επειδιξη θα προκαλουσε μεγαλη αναταραχη και θα τραβουσα πανω μου την προσοχη.
- Νομιζω οτι το σοου μου δεν θα σε απογοητευσει κυριε Fullbody.

Εβγαλα με μια γρηγορη κινηση το οπλο μου απο την θυκη του και επεκτεινα το κονταρι του και βγαζοντας τις βελονες απο την μπαλα που βρισκονταν στην ακρη. Αφου τον στριφογυρισα 2-3 φορες για κινηση εντυπωσιαζμου τοπαρεταξα προς τον Fullbody.
- Ακου εδω αξεστε, δεν ειμαι εδω για κανενα χαζο διαγωνισμο χωρου. Δεν εχω χρονο για παιχνιδια και χαζομαρες. Χρειαζομαι να μου πεις οτιδηποτε ξερεις γι'αυτο το δακτυλιδι, και του εδειξα το δακτυλιδι της οικογενειας μου.
Ο Fullbody εδειξε ξαφνιασμενος αλλα ταυτοχρονα ηταν νευριασμενος με το θρασος μου και την χαμηλη ασφαλεια που του παρειχαν οι αντρες του.
- Αντρες συλλαβετε αμεσως αυτον τον ταραξια!
Αμεσως αρχισαν να ανεβαινουνε στην σκηνη ενας-ενας οι Marines εχοντας βγαλει ιδη τα σπαθια τους εξω, ετοιμα για μαχη.

Αρχισαν να μου ορμανε ολοι οι αντρες με την ελπιδα οτι θα με συλλαβουνε. Δυστηχως εγω ειχα αλλη εντυπωση. Επιασα το οπλο μου απο την ακρη του και αφου το χτυπησα στην εξεδρα σηκωθηκα στον αερα αποφευγοντας τις επιθεσεις των Marines και πεφτοντας χτυπαω με τα ποδια μου στο κεφαλι 2 ατομα ριχνοντας τα εκτος της εξεδρας και πανω στο πληθος. Αφου σηκωθηκα ειδα να ερχονται απο πισω μου 3 ατομα ταυτοχρονα προς το μερος μου και τους υπολοιπους να μου εχουνε μπλοκαρει την εξοδο απο απο μπροστα μ. Αρπαξα το οπλο και το στριφογυρισα πανω απο το κεφαλι μου μερικες φορες δινοντας του ορμη και δυναμη, χτυποντας το στην συνεχεια πανω στα 3 ατομα που βρισκονταν πισω μου. Οι μεγαλες βελονες που βρισκονταν στην ακρη το εκανα πολυ επικινδυνο να πλησιασει κανεις κοντα μου και δυσκολο. Εκεινη την στιγμη βρικαν την ευκαιρια οι υπολοιποι Marines και με επιασαν απο πισω μου. Ενας απο αυτους καταφερε και με χτυπησε στο δεξι μου ποδι ενω ενας αλλος πηγε να με χτυπησει στο κεφαλι με την λεπδα του σπαθιου του. Την τελευταια στιγμη καταφερα και ασκυψα λιγακι και το μονο που καταφερε ηταν να μου δημιουργησει μια ουλη στο αριστερο μου μαγουλο λιγο κατω απο το σημειο του ματιου.

Καταπιεζοντας τον πονο στο δεξι μου ποδι σηκωθηκα ορθιος και εχοντας το οπλο στο χερι μου ορμησα προς το μερος των υπολοιπων Marines. Αυτοι βλεποντας με να ερχομαι καταπανω τους με μανια αρχισαν να με βαρανε με τα σπαθια τους με σκοπο να χτυπησουνε καποιο βασικο σημειο μου ωστε να με συλλαβουνε. Ευτυχως για εμενα η μπαλα του οπλου μου ηταν αρκετα μεγαλη ωστε να μπορω να αποθω τις περισσοτερες επιθεσεις τους και εχοντας μονο μερικες γρατζουνιες. Παρετασα το οπλο μου προς τα μπροστα με δυναμε με σκοπο να τους χτυπησω ολους ταυτοχρονα στην κοιλια αλλα το χτυπημα μου δεν ειχε αρκετη δυναμε με αποτελεσμα το χτυπημα μου να τραυματισει μονο 2 απο αυτους και να τους αναγκασω να πεσουνε κατω σφαζαδοντας στον πονο απο τις πληγες που τους ειχανε προκαλεσει οι βελονες του οπλου μου.

Και τωρα βρισκομουν αντιμετοπως με 3 απο τους Marines που ειχανε μεινει. Ημουνα ετοιμος να τους ορμισω ομως ακουστικε τοτε η φωνη του Fullbody:
- Αρκετα!!! Ειστε τελειως αχριστοι. Και να σκεφτεις οτι σας εχω για προστασια. Τιποτα δεν ειστε ικανοι να κανετε. Θα τον αναλαβω εγω.
- Χα..τιποτα δεν θα αναλαβεις. Θα μου απαντησεις στις ερωτησεις μου και θα ξεμπερδευουμε.
- Δεν νομιζω οτι θα ειναι τοσο απλο. Καταρχην ποιος εισαι? Τι ακριβως ειναι αυτο που αναζητας απο εμενα. Δεν νομιζω να ξερω κατι χρησιμο για εσενα.
- Εγω εχω αντιθετη αποψη. Θελω να μου πεις οτιδηποτε ξερεις γιαυτο το δακτυλιδι και τον ιδιοκτητη του καθως και πως βρεθηκε στην κατοχη σου πριν το πουλησεις σε εναν μικροεμπορο για χρηματα, και του εδειξα ξανα το δακτυλιδι.