[ΑΡΧΗ]the start of a legend....[Τελος]

-OXIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIφωναξα καθως πεταχτηκα απο το κρεβατι μου καταϊδρωμενος.
-Παλι το ιδιο ειδες?με ρωτησε η μητερα μου μου καθως εμπενε στο δωματιο μου
-Ναι δεν παει αλλο τον τελευταιο καιρο εχω χασει τον υπνο μου και οντως δεν ελεγα ψεματα τον τελευταιο καιρο ενα ονειρο στο οποιο εβλεπα εναν ανθρωπο να ζηταει βοηθεια με ταλαιπωρουσε.Φαινοταν να ειναι καπου σκοτεινα και να ειναι αλυσοδεμενος.
-Νομιζω ηρθε ο καιρος να σου εξηγησω καποια πραγματα,αλλα τωρα ειναι αργα κοιμησου θα τα πουμε το πρωϊ ειπε και εσβησε το φως καθως εκλεινε την πορτα βγενοντας απο το δωματιο.Τα λογια της με εβαλαν σε σκεψεις πλεον ο υπνος μου ειχε χαθει για παντα.Τωρα το μονο που μου εμενε ηταν να περιμενω το πρωϊ για να μαθω τι ηταν εκεινο το τοσο σημαντικο που επρεπε να μαθω.

Το πρωϊ ηρθε σαν λυτρωση για μενα μαλον για να με γλειτωσει απο το συναισθημα της περιεργιας αλλα και του φοβου.Συναισθηματα τα οποια ειχαν δημιουργηθει απο τα χθεσινα λογια της μητερα μου.Με το πρωτο λαλημα του κοκορα εγω πεταχτηκα απο το κρεβατι και μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου ημουν ετοιμος νυμενος,πλυμενος και προετοιμασμενος για αυτο το οποιο θα μου ελεγε η μητερα μου.Κατεβηκα τις σκαλες πολυ γρηγορα και για μεγαλη μου εκπληξη την βρηκα εκει να περιμενει εχωντας εοιμασει πρωϊνο πινωντας τον καφε της
-Ηθελα να σου φτιαξω εγω το πρωϊνο σημερα της ειπα βλεποντας την
Δεν χρειζεται δεν ειμαι και τοσο γρια ωστε να μην μπορω να τα καφερω και μονη μου
-Δεν ενοουσα αυτο και το ξερεις της απαντησα με ενα δηθεν ενοχλημενο υφος
-Το ξερω μπου απντησε και αυτη χασκογελωντας
-Λοιπον? της ειπα πεταγωντας της ενα υπονοουμενο
-Τι λοιπον? μου απαντησε αυτη με να δηθεν χαρουμενο βλεπα αλλα εγω που την ηξερα καταλαβα οτι το πρόσωπο της είχε σκοτεινιάσει.
-Ξερες για τι πραγμα μιλαω μην μου κανει την ανηξερη της φωναξα μην μπορωντας αλλο να συγκρατησω την αγωνια μου
-Ξερω απλα ηλπιζα οτι δεν θα ερχοταν ποτε αυτη η μεραμου απαντησε φανερα θλιμενη πλεον
-Νομιζω οτι ηρθε η ωρα να σου μιλησω για τον πατερα σου

-Τον πατερα μου!Τι να μου πεις για τον πατερα μου?Δεν θελω να ξερω τιποτα για αυτο το καθαρμα που μας παρατησε.
-Γι'αυτο ακριβως ηθελα να σου μιλησω.Ο πατερας σου δεν μας παρατησεαπλος δεν ειχε αλλη επιλογη ειπε θλιμενα
-λαθος παντα υπαρχει επιλογη της απαντησα κοπανωντας το χερι μου στο τραπεζι
-Και ομως αυτος δεν ειχε γιατι πιαστηκε απ οτους marines
-Απο τους marines!Γιατι τι εκανε?ρωτησα φανερα απορημενος
-Τι δεν εκανε θα επρεπε να ρωτας.Δεν υπακουγε στον νομο.Γιατι....γιατι...γιατι...αρχισε να κομπαζει λιγο σαν να της ειχε ανεβει ενας κομπος στο λαιμο
-Πες μην με σκαςτης φωναξα
-Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΠΕΙΡΑΤΗΣ φωναξε καθως δακρυα αρχισαν να κυλουν απο τα ματια της
-Να λοιπον ευχαριστηθηκες ο πατερας σου ηταν ενας απο τους 10 ποιο καταζητουμενους πειρατες των 7 θαλλασων

Δεν μπορουσα να το πιστεψω.Δηαλδη τοσο καιρο ζουσα ενα ψεμα.Ο πατερας μου ο ανθρωπος που μισουσα δεν ηθελε να μας παρατησει αλλα αναγκαστηκε.Μου τον πηραν μακρια οι marines. Oχι δεν μπορει να ειναι αληθεια οχι.
ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙφωναξα για αλλη μια φορα και ετρεξα γρηγορα πανω στο δωματιο μου.Δεν μπορει δεν γινετε σκεφτομουνα. Επεσα πανω στο κρεβατι μου και κουκουλοθηκα ελπιζωντας οτι οταν βαλω την κουβερτα απο πανω μου ολα αυτα θα ηταν ενα παλο ονειρο. Αλλα που τετοια τυχη. Οτι ζυσα ως τωρα ηταν ψεμα.Ο πατερας μου που τον μισουσα δεν μας παρατησε τελικα.Τον πηραν οι marines.Aυταη ηταν αληθεια και αφυ αυτη ηταν η αληθεια εγω ζουσα ενα ψεμα.Τη σκληρη που ειναι η ζωη.Σκληρη και αδικη.Και σκεφτομενος αυτα τα πραγματα κοιμηθηκα.
Οταν ξυπνησα ηταν πλεον απογευμα ειχε φτιαξει καπως η διαθεση μου και πλεον ημουν ετοιμος να κατεβω κατω και να συζητησω τα πραγματα με την μητερα μου.Αλωστε θυμησου να βλεπεις παντα την θετικη πλευρα των πραγματων,σκεφοτμουνα απο μεσα μου.Κατεβηκας τις σκαλες με γρηγορο βημα ετοιμος να την αγκαλιασω να την φιλισω και να την συγχωρεσω για το μυστικο που μου εκρυβε τοσα χρονια.Αλλα οι μοιρα που επυφυλαγε μια μεγαλη εκπληξη.Κτεβενωντας κατω ειδα την πορτα ανοιχτει και ενα σημειωμα καρφιτσωμενο πανω της.

το σημειωμα εγραφε πανω του.Το ξερω οτι σου ειρθε ξαφνικο αλλα και για μενα δεν ηταν ευκολο να στο πω.Θα παω να παρω λιγο αερα και οταν επιστρεψω ελπιζω να μπορεσουμε και να κανουμε μια συζητηση οι 2 μας.Με αγαπη η μητερα σου .Αχ,σκεφτηκα ισως το παραεκανα και εγω με την αντιδραση.Θα βγω και εγω εξω για να παω να πιο τιποτα ετσι για να ξεσκασω.Σκεφτηκα.Αφου βγηκα απο το σπιτι και προχωρησα τον ενα χιλιομετρο μεχρι την πολη διοτι το σπιτι μας βρισκοταν στην καρδια του δασους διπλα σε ενα ποταμι.Το γιατι επιλεξαμε αυτο το μερος για να το κτισουμε δεν μου το ειπαν ποτε.Πηγα στο μπαρ ενος φιλου μου του KB τον φωναζαμε ετσι ητνα το χαιδευτεικο απο το κλεφτης bill γιατι τα παντα μεσα στο μπαρ ηταν τοσο ακριβα και ηταν σαν να σε εκλεβε τοσα που πληρωσες.
-καλησπερα bill πως παει ?τον ρωτησα
-Μια χαρα οπως πανταειπε καθως γνωριζοντας τι θα επεινα επιασε το μπουκαλι με την τζιτζιμπυρα
-Το συνηθησμενο ετσι μικρε?με ρωτησε χλευαστικα
Ναι δεν θυμαμαι να ελεγες τα ιδια χτες οταν σε εσωσα απο εναν καυγα του απαντησα
-Εκεινος δεν ηταν καυγας ηταν απλως μια διαφωνια που ειχα με κατι marines ειπε και αρχισε να σφυριζει

-Μην σε ξανακουσω να μιλας για αυτους τους καταραμενους τους marines φωναξα δυνατα
-Σουτ μην φωναζεις και σε ακουσουν αυτοι που καθονται στο τραπεζι διπλα στην πορτα ειναι φιλοι των marines που εσπασες στο ξυλο χτες
-Αληθεια και πως και καταδεχτηκαν να ρθουνε στο μαγαζι σουρωτησα
-Η αληθεια ειναι οτι ηρθαν εδω να πιουνε τζαμπα σαν αποζημιωση λεει για τους φιλους τους που χτυπηθηκαν χτες
-Αληθεια ε χμμμ εκανα σκεφτηκος
-Ναι δεν μπορουνε να χωνεψουνε οτι φαγανε ξυλο απο ενα 15 και εχουν ερθει εδω και μου εοχυν ρημαξει ολη την τζιτζιμπυρα
-Την τζιτζιμπυρα!.Νομιζω οτι θα παω τους κανω λιγη παρεα.Και πριν προλαβει να αντιδραση ο φιλος μου ειχα ειδη σηκωθει παρει το ποτηρι με την μπυρα και πηρα μια καρεκλα και εκατσα και εγω στο τραπεζι τους ακουμπωντας τα ποδια μου πανω στο τραπεζι.
-Πως παει ναυτακια? ρωτησα
-Σπασε πριν σε σπασουμεαπαντησε ο ενας απο τους 3
-Τα ιδια ελεγαν και κατι φιλοι σας,αλλα τελικα φαγαν τις χρονιας τους
-Και εσυ που το ξερεις νιανιαρο?
-Α!Ξεχασα να σας πω εεγω τους τις εριξαειπα σχηματιζοντας ενα ειρωνικο χαμογελο
-Πως?Παλιο.....εκανε ο ενας και πηγε να με χτυπεισει
Σε κλασμα δευτερολεπτου εγω σηκονομαι απο την καρεκλα που καθομουν την σηκωνω και του την φερνω στο κεφαλι αφηνωντας τον αναισθητο

Καθως εφευγαν σερνοντα τον αναισθητο σντροφο τους οι 2 φιλοι του αρχισαν να μου εξαπολυουν απειλες
-Θα ξαναγυρισουμε μαζι με τον αρχηγο μας φωναξε ο ενας απο τους 2
-Δεν τελειωσαμε αμα εχεις τοσα κοτσια οσα λες περιμενε μας εδω μεχρι να γυρισουμε
-Θα περιμενω μονο μην αργησετε εχω κατι δουλειες τον αλλον μηνα τους φωναξα εγω χλευαστικα.Μολις αυτη βγηκαν απο το μαγαζι ο φιλος μου ετρεξε αμεσως κοντα και αρχισε να μου λεει νευριασμενος
-Καλα πας καλα?Θες να με καταστρεψεις αρκετα προβληματα δεν εχω και απο μονος μου?Ελα γρηγορα τωρα πριν γυρισουν μαζι με τον αρχηγο τους μου εκανε ανυσυχως
-Μην σε νειαζει ουτος η αλλως εγω τους ειπα οτι θα τους περιμενω δεν θα ηταν σωστος να φυγω και να γυρισουν και να μην με βρουν .Αντε πιασε μια τζιτζιμπυρα τωρα.
-Τι να σου πω ρε συ .Μαλλον θες να το φας το κεφαλι σου στο τελος μπορει να σε περασουν και για κανα πειρατη και να εχεις προβλημα.
-Γιατι ειναι τοσο κακο να ειναι κανεις πειρατης? ρωτησα
-Κατα την αποψη μου οχι αλλα αυτοι οι καταραμενοι οι marines το θεωρουνε κακο.Προσωπικα θα ηθελα να ειχαμε περισσοτερους πειρατες στην θαλλασα γιατι υπαρχουν πειρατες οι οποιοι ειναι καλοκαρδοι και βοηθανε τον κοσμo σε αντιθεση με καπουους αλλους που τον κατακλεβoυν οπως οι marines.Aν μπορουσα θα πηγαινα και εγω να γινω ενας ετνιμος πειρατης να εξερευνησω τον κοσμο , να βρω αληθινους φιλους και να τους κανω namaka μου.Ειναι τοσο συναρπαστικη η ζωη του πειρατη
-Ξερεις κατι ΚΒ σε ευχαριστω πολυ φευγω τωρα πρεπει να παω καπου να σκεφτω.Αμα ερθουνε οι marines πες τους να ερθουνε να με βρουνε σπιτι.Αμα βρουνε ποτε το σπιτι μου δηλαδη χαχχααχ ειπε κα βγηκα απο το μαγαζι προχωρωντας προς την θαλλασα

Αφου περασα την οδο με τα τοπικα μαγαζια τ οποια πουλουσαν καθε ειδος πραγματα εφτασα κατω στο λιμανι.Το μερος οπου μου αρεσε να πηγαινω απο μικρος.Πηγαινα εκει μονο για να δω τα πλοια να ερχονται και να φευγουν απο το λιμανι μου αρεσε πολυ αυτο το θεαμα και η θαλασσα μου αρεσε πολυ αλλα για καποιον ανεξηγητο λογο η μητερα μου μου απαγορευσε ρητα να μπενω για να κολπυσω μεσα στην θαλασσα.Μονο μια φορα προσπαθησα να μπω για να κολυμπησω και ανακαλυψα με τον χειροτερο τροπο οτι δεν μπορουσα κοντεψα να πνιγω εκεινη την ημερα και απο τοτε δεν ξαναπροσπαθησα ποτε να κολυμπησω παντα καθομουν εκει βλεποντας τους φιλους μου να κολυμπουν και εγω απλα να τους βλεπω.Αλλα αυτο δεν με πειραζε ειχε και τα θετιακ του καθομουνα και εκαν παρεα στους ψαραδες οι οποιοι μου μαθεναν τα παντα για την θαλλασα και τα πλοια πειρατικα και μη .
-Ε λοιπον το αποφασισα θα γινω πειρατης σαν τον πατερα μου.Θα γνω ο μεγαλυτερος πειρατης ολων των εποχων φωναξα οσο πιο δυναττα μπορουσα ποιος ξερει γιατι ισως για να με ακουσει οι θαλασσα την οποια τοσο πολυ αγαπουσα ή μπορει να το εκανα σαν υποσχεση για τον πατερα τον οποιο σκοπευα να παω να βρω αφου εκαν το δικο μου πληρωμα και γινουμουν αρκετα δυνατος.Και χαμενος στις σκεψεις μου αυτες πηρα το δρομο του γυρισμου για το σπιτι μου.

Γυρνωντας σπιτι με περιμενε μια δυσαρεστη εκπληξη η πορτα ηταν ανοιχτει και το σπιτι ανω κατω.
-Μαμααααφωναξα ανυσηχος φοβουμενος για το τι μπορει να ειχε παθει.
Γυριζωντας ομως το κεφαλι μου προς τα πισω ειδα ενα σημειωμα καρφιτσωμενο στην πορτα το οποιο ελεγε Αν θες να ξαναδεις την μανα σου ελα στο βουνο Corvo στις 10 ακριβως.
Υπογραφη
Καποιοι φιλοι
10 τοτε εχω μονο 1.30 ωρα. σκεφτηκα .Ποιος μπορει να το εκανε αυτο?Και γιατι να πειρε ομηρο την μητερα μου?Αυτα ηταν τα ερωτηματα που τριγυριζαν μεσα στο μυαλο μου μεχρι που μου ηρθε.Μα φυσικα αυτοι οι τρισαθλιοι οι marines τα εκαναν ολα και αμεσως η σκεψη μου πηγε στον φιλο μου τον ΚΒ.Αμεσως αρχισα να τρεχω γρηγορα προς την πολη σκεφτομενως ολα τα ασχημα πραγματα που αθ μπορουσαν να ειχαν συνβει.Αλλα αυτο που αντικρισα στην πολη ξεπερουσε την χειροτερη φαντασια μου.

Αυτο που αντικρισα ηταν πραγματικα τρομερο.Το εκει που ακποτε εστεκε το μαγαζι του φιλου μου πλεον υπηρχε μονο σταχτη και τιποτα αλλο .Τιποτα πλεον δεν εδειχνε οτι καποτε εκει υπηρχε ενα μπαρ.Και το χειροτερο ηταν ο φιλος μου ο οποιος ηταν πεσμενος κατω και γεματος με αιματα.Ετρεξα κοντα του για να δω τι συνεβει.Γοντισα τον πηρα στα χερια μου και του μιλησα
-ΚΒ τι συνεβει φιλε μου?τον ρωτησα αν και κατα βαθος ηξερα την απαντηση
-Τελικα ηρθαν οι φιλοι σου οι marines μαζι με τον αρχηγο τους και σε ζητουσανειπε καθως εκανε μια προσπαθεια να χαμογελασει
-Και εσυ και το μαγαζι πως καταληξατε ετσι?ρωτησα γεματος αγωνια
-Επειδη δεν τους ειπα που πηγες νευριασαν και ο αρχηγος τους ειπε οτι θα στειλει καποιον δικο του να με κανονισει και οντος με κανονισε

-Αφου εφυγε μετα απο 10 λεπτα ειρθε ενας bandit με την συμορια του και αφου μου εκανα τις ιδιες ερωτησεις με τους marines και εγω επεδη αρνηθηκα πρωτα με ξυλοκοπησαν και εκαψαν το μαγαζι μου.Να ξερεις δεν τους ειπα εγω που μενεις μου ειπε καθως εβηξε και αιμα πεταχτηκε απο μεσα του.
-Το ξερω. του ειπα ειχα αρχισει να κλαιω πλεον για τα καλα τα δακρυα μου επεφταν πανω στον φιλο τον οποιο φανηκαν να βαραινουν τα δκρυα μου λες και ηταν φτιαγμενα απο σιδερο.
-Σε παρακαλω μην κανεις καμια τρελα απο οτι ειδες ειναι διαφθαρμενοι ο αρχηγος τους εστειλε εναν bandit να κανονινσει για αυτον μου ιεπε βαριανασενοντας
-Λυπαμαι ΚΒ αλλα αυτο δεν μπορω να το αφησω ετσι ειπα καθως σηκωθηκα πηρα τον φιλο μου στον ομω και τον πηγα στο νοσοκομειο.
Στον δρομο εκει που πηγαιναμε στο νοσοκομειο πριν παραδωθει κα ιλυποθυμεισει ο φιλος μου,μου ειπε
-Να προσεχεις εκεινη οι τυποι δεν αστειευονται.Ο πατερας σου θα ηταν περηφανος για σενα.ειπε και επειτα λυποθυμισε
-Ο πατερας μου?Που ξερεις εσυ τον πατερα μου ΚΒ? τον ρωτησα αλλα ηταν ειδη πολυ αργα ειδε ειδη λυποθυμισει.
Αφου τον αφησα στον νοσοκομειο πηρα τον δρομο για το βουνο Corvo
-Τωρα θα δειτε τον σκληρο μου εαυτοφωναξα,καθως προχωρουσα...

Σε ολο τον δρομο σκεφτομουνα την μητερα μου που ειχε πεσει στα χερια αυτον τον τιποτενιων.Πως εμπλεξα ετσι?σκεφτηκα.Ομως βαθια μεσα μου γνωριζα πως εμπλεξα ετσι και ενω γνωριζα οτι θα ειχα μπελαδες αμα φερνομουν με αυτον τον τροπο δεν με ενιαζε.Αλλα πλεον τα πραγματα ειχαν γινει πολυ σκληρα.Ο αρχηγος των marines ειχε στελει bandits να κανουν την δουλεια του πραγμα που σημενε οτι ηταν διεφθαρμενος.Αυτοι οι διευθαρμενοι ανθρωποι κρατανε τον πατερα μου.Ποιος ξερεις πως να ειναι ?και αν ειναι καλα?σκεφτηκα αναστεναζωντας.
Χαμενος στις σκεψεις μου δεν καταλαβα ποτε εφθασα.Αλλα πλησιαζοντας το βουνο ακουσα γελια και βρυσιες και αμεσως καταλαβα με τι και με ποσυς ανθρωπους ειχα να κανω (περιπου στους 5).Ομως αυτο δεν με φοβησε καθολου.Ετσι χωρις να το πολυσκεφτω πλησιασα και τους μιλησα.
-Εχετε καποιο λογο να γιορταζετε? τους φωναξα.Εκεινη την στιγμη σηκωθηκε ενας απο αυτους ο αρχηγος μαλλον και μου μιλησε.
-Εσυ πρεπει να εισαι ο Trey και μιας και ρωτησες εχουμε λογους να γιορταζουμε ο αρχηγος μας πληρωσε καλα για να βγαλουμε εσενα απο την μεσηειπε και αρχισε να γελαει
-Ξερεις δεν ειναι σωστο να ξερεις ποιος ειμαι και εγω να μην ξερω τιποτα για σενα ουτε καν το ονομα σου ?Και ποιος ειναι αυτος ο αρχηγος σας τελος παντων
-Εγω ειμαι ο Higuma αρχηγος αυτον εδω των bandit αλλα για τον αρχηγο μας δεν μπορω να οσυ πω και πολλα .Εκτος και αν με νικησεις σε μια μαχη που δεν προκειτε μικροβιο
-Οκ θα σε αντιμετωπισω με εναν ορο αμα κερδισω θα ελευθερωσει την μητερα μου

-Ναι θα το κανω ουτος η αλλως δεν προκειτε να βγεις ζωντανος απο την μαχη μας
-Αυτο θα το δουμε ειπα.Εριξα μια τελευταια ματια στην μητερα μου που ητανε αναισθητη και με τον θυμο να βραζει μεσα μου πλεον ριχτηκα στην μαχη

Η μαχη ηταν εξαντλιτικη και ομως στο τελος καταφερα εγω να βγω νικητης.Οταν τελειωσε η μαχη αυτο ηταν γεματος μελανιες στο σωμα του και εγω ημουνα σχεδον αθικτος.Τελικα ειμαι αρκετα δυνατος σκεφτηκα.Αν και παραξενευτηκα καπως που οι στυνροφοι του δεν ειχαν μπλεχτει καθολου.
-Τωρα που σε νικησα ελπιζω να κρατησεις τον λογο σου και να ελευθερωσεις την μητερα μου και νου μεις ποιος εινια ο αρχηγος σου του ειπα
-Χαχαχα στα αληθεαι πιστευεις οτι θα το εκανα αυτο ειπε χασκογελωντας.
Εκεινη την στιγμη ξυπνησε μεσα μου ενας αλλος εαυτος πηγα τον αρπαξα απο τον λαιμο σηκωνοντας το χερι μου ετοιμος να του ριξω μπουνια.
-Μοιπος τωρα αλλαξεςς γνωμη τον ρωτησα με μια ειρωνια στον τονο της φωνης μου.
-Οχι ειπε εκεινος και εφτυσε αιμα στο προσωπο μου.Αυτη ητνα η σταγονα που ξεχιλεισε το ποτηρι του εριξα μια μπουνια που του γυρισε το κεφαλι.Τοσο δυνατη που οι συντροφοι του του τρομαξαν και αρχισαν να τρεχουν προς ολλες τις κατευθυνσεις.
-Ακομα και οι συντροφοι σου σε παρατησα μοιπος τωρα αλαξες γνωμη ?
-Ε...ενταξει μπορεις να παρεις την μητερα σου και να φυγετε ειπε προσπαθωντας να μην δειξει ποσο τρομαγμενος ηταν.
-Μονο αυτο νομιζω οτι μου χρωστας και μια πληροφορια.ειπα και αρχισα να τον σφιγγω ποιο σφιχτα στον λαιμο

-Ενταξει ο αρχηγος μας ειναι ο captain morgan και αυτην την στιγμη κατευθυνεται προς την shell town.Ευχαριστιθεικες τωρα? ειπε
-Ναι αν και πριν φυγω θα ηθελα να σου κανω ενα δωρο για να με θυμασαι ειπα και πηρα το μαχαιρι του και του χαραξα στο χερι ενα ρητο που ελεγε "το να κανεις κακο θα οσυ φερει κακο ενω το να κανεις καλο θα σου φερει καλο" βεβαια αυτος δεν το πολυκαταλαβε μιας και οσο του χαραζα ο χερι ειχε λιποθυμεισι.Ετσι σηκωθηκα πηρα την μητερα μου που ηταν ακομα αναισθητη και πηραμε τον δρομο του γυρισμου για το σπιτι.Οταν φτασαμε σπιτι και αφου αφησα την μητερα μου στο κρεβατι της.Συγιρισα το σπιτι και τελος εφτιαξα τα πραγματα μου.Εκατσα εγραψα ενα γραμμα στην μητερα μου στο οποιο της τα εξηγουσα ολα.Πηρα τα πραγματα μου και τις οικονομιες μου και ξεκινησα για το μεγαλο μου ταξιδι προς το αγνωστο για να εκπληρωσω τους στοχους μου.Αλλα πρωτα επρεπε να κανω 2 στασεις.Η πρωτη ηταν στο νοσοκομειο για να δω τον φιλο μου τον ΚΒ.
-Λοιπον πως τα πας με την υγεια σου ? τον ρωτησα μολις μπηκα στο δωματιο που τον ειχαν
-Μια χαρα.Ζω το ονειρο μου εδω μεσα.Ποιος την χαρη μου εχω τοσες ομορφες νοσκοκομες να με φροντιζουν
-Χαχαχαχαχα εσυ δεν συμαζευεσαι με τιποτα..του ειπα
-Ξερεις τι λενε με οποιον δασκαλο καθησεις τετια γραμματα θα μαθεις και εγω ειχα πολυ καλο δασκαλο ειπε και αυτος γελωντας
-Ας σοβαρευτουμε ομως τωρα.Ξερεις αποφασισα να γινω πειρατης.Θα αρχισω να ταξιδευω στις θαλλασες για να βρω τον πατερα μου και τους namaka μου και θελω να μου πεις οσα γνωριζεις για τον πατερα μου του ειπα με σοβαρο υφος ποια
-Ξερεις ο πατερας μου ηταν πειρατης μαζι με τον δικο σου.Ο πατερας σου ηταν καπετανιος ειχε εφτα τομα πληρωμα ολα δεμενα μεταξυ τους.Ηταν το ποιο δυνατο και ευγενικο πληρωμα πειρατων που υπηρξε ποτε.Καποιοι απο αυτους του πειρατες εκαναν και δικα τους παιδια.Αλλα μια μερα εκει που καθοταν ολο το πληρωμα στο μαγαζι της μητερας μου ειρθαν οι marines για να τους συαλλαβουν γιατι ειχαν κλεψει φαγητο απο την αποθηκη των marines για να το σωσουν στους φτωχους αυτης της πολης.Κρατουσαν ομηρο ολα τα παιδια της πολης και απειλουσαν οιτ θα τα σκοτοσουν αν δεν περαδινοταν.Αυτοι χωρις δευτερη σκεψη παραδοθηκαν για να σωσουν τα παιδια της πολης και απο τοτε δεν τους ξαναειδα και δεν ξαναεμαθα νεα για αυτους.Αυτα ειναι ολα οσα ειδα και εζησα προσωπικα οι πατεραδες μας ηταν ευγενικοι και καλοκαρδοι οχι κακοι και αγενεις οπως οι υπολοιποι πειρατες.
-ΚΒ σε ευχαριστω που μου τα ειπες ολα αυτα του ειπα.
-Τωρα παρε αυτα για να ξαναφτιαξεις το μαγαζι σου απο την αρχη και καλυτερο ειπα και του εδωσα καποια λεφτα που ειχα μαζεψει με τον καιρο
-Μα δεν μπορω να τα δεχτω ειπε αυτος
-Μας δεν στα δινω τζαμπα.Θελω να προσεχει την μητερα μου οσο θα λειπω.Τι λες συνφωνοι τον ρωτησα
-Συνφωνοι μου ειπε αυτος πηρε τα λεφτα δωσαμε τα χερια και ετοιμαστηκα να φυγω
-Θα τα ξαναπουμε φιλε μου ειπα καθως εβγανα βιαστηκα απο το δωματιο για να μην δει το δακρυ μου που ηταν ετοιμο να φυγει.

Ετσι ξεκινησα προς την αποβαθρα οπου με περιμενε μια βαρκα για να ξεκινησω το ταξιδι μου.Αλλα πριν βγω προς τα ανοιχτα για να ψαξω τους namaka μου και τον πατερα μου επρεπε πρωτα να κων μια μικρη σταση στην shell town για να πω 2 λογακια σε ενα "φιλο" μου τον captain morgan.Αλλα παρολα αυτα ημουν ενθουσιασμενος.
-Τρεμε κοσμε ερχεται ο trey φωναξα δυνατα πριν μπω στην βαρκα και ετσι ξεκινησαν οι περειπετειες μου.
Την ιδια στιγμη στο σπιτι η μητερα μου μολις συνερχονταν και εβρισκε το γραμμα που τις ειχα αφησει το οποιο ελεγε.
Το αποφασισα να γινω πειρατης σαν το πατερα.Μην ανυσειχεις δεν θα ειμαι κανενας απο αφτους που κλεβουν τους φτωχους και σκοτωνουν τους αδυνατους.Θα εχω ηθικες οπως μου εμαθες εσυ τοσα χρονια γιατι μπορει να μεγαλωσα με εσενα μονο αλλα εκανες την δουλεια και των 2 γωνιων μου.Ησουν για μενα και μητερα και πατερας.Θα γυρισω οταν θα εχω βρει αυτο που ψαχνω τον πατερα και καλους φιλους και συντροφους.Μεχρι να γυρισω θα σε φροντιζει ο ΚΒ.Οπου και να ειμαι θα σε σκεφτομαι και θα σε αγαπω.
Ο γιος σου πουα θα γεινι ο μεγαλυτερος πειρατης του κοσμου.
Να προσεχεις αγορι μου ειπε καθως το γραμμα αρχισε να μουσκευει απο τα δακρυα της.
Και οντως ο αερας σαν να εφερε τα λογια της σε μενα
-Σ'ευχαριστω μητερα επαντησα και ξεκινησα...

Όνομα: Trey the Blue Thunder
Haki Points: -
Player of the Month Points: 5
Beli: 17.000
Bounty/Fame Points: 2.000.000
Παρατηρήσεις: Η ιστορία σου αρκετά καλή. Ως προς την πλοκή μου άρεσε πάρα πολύ. Την μάχη μπορούσες να την σχολιάσεις λίγο παραπάνω. Κατά τα άλλα εμφάνιση, δημιουργικότητα και περιγραφή ήταν μια χαρά.