[Τέλος] Back home!!!

Στις προηγούμενες ιστορίες...

Ο Rob πληροφορήθηκε για ένα μαγικό σπαθί που βρισκόταν στο νησί Baterilla. Κάτοχος του σπαθιού αυτού με την μεγάλη φήμη, ήταν ένας νεαρός πειρατής με το όνομα Jabari Hondo, ο οποίος ήταν μέλος μίας ομάδας δολοφόνων. Αμέσως ο Rob θέλησε να αποκτήσει αυτό το σπαθί. Έτσι κατευθύνθηκε μόνος για το νησί ψάχνοντας τον πειρατή. Εκεί βρέθηκε στη πόλη του νησιού ψάχνοντας στοιχεία. Οι πληροφορίες που μάζεψε τον οδήγησαν στο δάσος του νησιού. Εκεί ο Jabari Hondo τον αιφνιδίασε και μία άγρια μάχη ξεκίνησε. Νικητής της μάχης αναδείχθηκε ο Rob που σκοτώνοντας τον πειρατή, πήρε και το σπαθί του. Έπειτα βρέθηκε στο Karate Island όπου και τον συνέλαβαν πράκτορες της κυβέρνησης, αλλά κατάφερε να αποδράσει πριν το βάλουν στο Impel Down. Μέτα την απόδραση του βρέθηκε στην East Blue και τελικά κατόρθωσε να επιστρέψει στην θάλασσα που γεννήθηκε.

Ο Rob έτρεχε μέσα στο δάσος αποφεύγοντας όλους τους κορμούς των δέντρων που συναντούσε στο διάβα. Πίσω του δεκάδες πειρατές τον καταδίωκαν ζητώντας εκδίκηση για τον δολοφονημένο τους nakama. Ο Rob δεν είχε άλλη επιλογή απ’ το να οπισθοχωρήσει μιας και οι αντίπαλοί του υπερτερούσαν αριθμητικά. Γνώριζε καλά πως αν εμπλεκόταν σε μια τέτοια μάχη οι κόποι του για να αποκτήσει το σπαθί θα πήγαιναν χαμένοι. Ακόμα κι ένας τόσο ικανός ξιφομάχος όπως ο ίδιος ήταν αδύνατο να βάλει με τόσους εχθρούς ταυτόχρονα. «Για τώρα όμως, γιατί κάποτε θα γίνω τόσο δυνατός που και χιλιάδες να είναι οι εχθροί μου, θα μπορώ μόνος μου να τους τσακίζω εύκολα!»

Ο Rob συνέχισε να τρέχει δίχως σταματημό. Έτρεχε, έτρεχε, έτρεχε με όλη του τη δύναμη αλλά οι εχθροί του όλο και τον πλησίαζαν. Σφαίρες άρχιζαν να σφυρίζουν στα αυτιά του και να περνούν σύριζα απ’ το κεφάλι του.
«Όχι δεν θα σας κάνω την χάρη. Δεν θα πεθάνω σ’ αυτό το νησί. Έχω ακόμα πολλά να κάνω. Έχω ακόμα πολλά μέρη να δω, πολλούς θησαυρούς να κλέψω και ακόμα περισσότερους ανθρώπους να σκοτώσω. Τίποτα δεν θα μου σταθεί εμπόδιο. Όποιος προσπαθήσει να με εμποδίσει, θα βρει έναν βασανιστικό και μαρτυρικό θάνατο.»

Μετά από μία αξιοθαύμαστη προσπάθεια ο Rob κατάφερε επιτέλους να φτάσει στο σημείο που είχε κρύψει την βάρκα του. Την έσπρωξε με δύναμη απ’ την στεριά στη θάλασσα κι όταν το βάθος ήταν αρκετό ανέβηκε πάνω της κι άρχισε το κουπί. Χτυπούσε τα κουπιά με δύναμη, εν-δυο, εν-δυο , ώσπου απομακρύνθηκε αρκετά απ’ την στεριά και χάθηκε μέσα στην ομίχλη που άρχισε να εξαπλώνεται τριγύρω. Ευτυχώς για τον ίδιο οι πειρατές φάνηκε να μην έχουν διάθεση να τον καταδιώξουν. Επιτέλους η τύχη του χαμογέλασε λιγάκι. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ. Μία δυνατή καταιγίδα, ξέσπασε κι οι σταγόνες της βροχής κάλυψαν τη βάρκα και τον ίδιο ως το κόκκαλο.

Η καταιγίδα ήταν τόσο δυνατή που παρέσυρε την βάρκα του Rob αλλάζοντας την πορεία της. Μόλις η καταιγίδα άρχισε να κοπάζει ο Rob κοίταξε στον ορίζοντα. Στα δυτικά του εντόπισε ξηρά. Με όσο κουράγιο του είχε απομείνει επιστρατεύοντας και την τελευταία ιδέα δύναμης που του είχε απομείνει, o Rob αναγκάστηκε και τράβηξε κουπί. Όλη αυτή η προσπάθεια τον εξουθένωσε, αλλά τελικά κατάφερε κι έφτασε στο νησί σώος κι αβλαβής. Έδεσε εκ νέου τη βάρκα του και την κάλυψε με πυκνά κλαδιά για να μην μπορεί να εντοπιστεί από κανέναν. Έπειτα ξεχύθηκε στην ενδοχώρα με σκοπό να ανακαλύψει που βρισκόταν , παρακαλώντας παράλληλα να μην έχει ξαναγυρίσει στο Baterilla.

Αμηχανία. Καθολική, ολοκληρωτική και συντριπτική αμηχανία είναι το αίσθημα που κυριαρχούσε
στον εσωτερικό κόσμο του Rob όσο εξερευνούσε το νησί στο οποίο βρέθηκε εντελώς τυχαία
έπειτα απ’ τα παιχνίδια του καιρού. Λίγο αργότερα οι άνοιξαν και πάλι.
Άρχισε να αστράφτει και να πέφτουν κεραυνοί στους λόφους κι η βροχή ήταν πολύ δυνατή.
Ο Rob μάζεψε μερικά κλαδιά κι έστησε ένα πρόχειρο παράπηγμα για να περάσει το βράδυ του
όσο καλύτερα μπορούσε. Οι προσπάθειες που κατέβαλε για να ανάψει μια φωτιά με σκοπό να ζεσταθεί απέβησαν άκαρπες....

Έβρεχε όλη νύχτα και μόλις ήρθε το πρωί ο Rob ξύπνησε άρρωστος. Δεν κατάφερε να φάει το πρωινό του, αποτελούμενο από διάφορες ρίζες και καρπούς που μάζεψε στο δάσος, δίχως να το βγάλει.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά είχε πυρετό κι έτρεμε, ενώ ήταν μούσκεμα απ’ τον ιδρώτα.
Ο Rob όμως δεν είχε άλλη επιλογή απ’ το να σφίξει τα δόντια και να συνεχίσει, παρά την έντονη βροχή.
Η βροχή δεν κόπασε καθόλου. Διέσχισε δάση και αγρούς και φουσκωμένα ρυάκια, όπου
τα ορμητικά νερά ξεπερνούσαν το ύψος της κοιλιάς του. Ο Rob σήκωσε την κουκούλα
του μανδύα του, μουσκεμένος και τρέμοντας αλλά αποφασισμένος να αντέξει.

Καθώς διέσχιζε τον δρόμο του, μέσα στον ιδρώτα, κουρασμένος και ταλαιπωρημένος απ'την όλη προσπάθεια που είχε καταβάλει, είδε από μακριά ένα χωριό. Ανακουφισμένος πλέον που τα είχε καταφέρει συνέχισε την πορεία του προς το χωριό.

«Αυτό ήταν, επιτέλους. Πρέπει να πάω να βρω φαγητό κι ένα ζεστό κατάλυμα για να ξεκουραστώ.
Πρέπει να βρω τις δυνάμεις που προτού συνεχίσω, γιατί σ’ αυτήν την κατάσταση είμαι ευάλωτος.»

Σκοπός του Rob ήταν να ξαναβρει τον χαμένο του εαυτό. Έπειτα θα μάθαινε και όλες τις άλλες λεπτομέρειες που τον απασχολούσαν. Γι α αρχή έπρεπε να μάθει που βρισκόταν. Κατόπιν όλα θα έπαιρναν τον δρόμο τους.

Αφού έφτασε με κόπο στο χωριό βρήκε ένα όμορφο μέρος για να περάσει έως ότου επανέλθει πλήρως. Εκεί αφού έφαγε καλά έμαθε και κάποιες νέες πληροφορίες που δεν ήξερε για το νησί. Το νησί αυτό είναι ένα μικρό νησί στη South Blue. Είναι φημισμένο ως ένα νησί με μεγάλη ιστορία στις πολεμικές τέχνες, κυρίως στο καράτε, και γι αυτό αρκετοί το επισκέπτονται για να μυηθούν στα μυστικά αυτών. Ολόκληρο το νησί είναι καλυμμένο από ένα πυκνό δάσος εκτός από ένα σημείο οπού και ζουν οι άνθρωποι του νησιού στην νότια πλευρά του. Οι άνθρωποι ζουν σε ένα χωριό που βρίσκεται εκεί, το οποίο έχει σύνδεση με την θάλασσα. Έτσι μπορεί εύκολα κάποιος να πάει και να φύγει από το χωριό μέσω της θάλασσας. Όλοι στο νησί είναι φιλόξενοι σε όποιον τους φερθεί καλά και εχθρικοί σε όποιον τους φανεί ύποπτος ή είναι εχθρικός μαζί τους. Με ευχαρίστηση μαθαίνουν σε όποιον θέλει να μάθει πολεμικές τέχνες αρκεί να τους δείξει ότι το θέλει πραγματικά. Τέλος, όλοι τρέφουν σεβασμό στους 3 μεγάλους δασκάλους που υπάρχουν στο νησί.

Δύο βράδια πέρασαν έως ότου ο Rob επανήλθε πλήρως βρίσκοντας όλες του τις δυνάμεις. Καθώς έπαιρνε το πρωινό του άρχισε να συζητάει εντελώς τυχαία με τον Kung Fu Master Li. Ένα φιλήσυχο τύπο, ο οποίος προσπαθεί να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το Kung Fu όσο πιο πολύ μπορεί για αμυντικούς σκοπούς.
Η συζήτηση των δύο αντρών επικεντρώθηκε όπως ήταν φυσικό στις πολεμικές τέχνες.

-Και θα μπορούσες να με διδάξεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα?
Ρώτησε μέσα στην αγωνία ο Ρομπ..
-Φυσικά κι όχι. Μία πολεμική τέχνη χρειάζεται μία ολόκληρη ζωή για να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι την έχει αφομοιώσει. Εσύ όπως είπες είσαι ξιφομάχος. Οπότε για να βελτιώσεις την τέχνη σου, χρειάζεσαι ορισμένες μόνο προσθήκες. Αυτές θα σε βοηθήσουν να βελτιωθείς αρκετά.
Απάντησε μ'έναν ήπιο τόνο στη φωνή ο δάσκαλος...
-Πότε θα μπορέσουμε να αρχίσουμε προπόνηση?
Είπε με δίψα ο Ρομπ και δείχνοντας την διάθεση του για να μάθει...

Ο δάσκαλος του απάντησε μ'έναν τρόπο που αιφνιδίασε σε μεγάλο βαθμό τον Ρομπ. Και τον άφησε άφωνο.

-Μα έχουμε αρχίσει ήδη!!

Είπε ο γέρος και με μία περίτεχνη ενέργεια απομάκρυνε τον δίσκο απ’ τον οποίο έπαιρνε το πρωινό του και σήκωσε το πόδι του ως το κεφάλι του Rob και τον πέταξε στον τοίχο λες και πετούσε ένα μπαλάκι.

-Αυτό ήταν άτιμο γέρο!! Ακόμα και για κάποιον σαν εσένα!!! Τώρα θα σε κάνω να πληρώσεις!

-Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να με πληγώσεις. Αν και λένε ότι η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει, στις πολεμικές τέχνες αυτό δεν ισχύει. Εδώ το μόνο που τσακίζει είναι η τεχνική κι η δύναμη! Και σ'αυτά τα δύο πίστεψε με, υστερείς αρκετά!!

Και μ’ αυτό τον τρόπο ξεκίνησαν την προπόνηση που θα έκανε τον Ρομπ να βελτιώσει τις σωματικές του επιδόσεις όσο καλύτερα γινόταν την περίοδο εκείνη. Ο Ρομπ κι ο γέρος-δάσκαλος προπονούνταν καθημερινά, ώρες κι ώρες ολόκληρες, δίχως σταματημό , δίχως ξεκούραση. Ο Ρομπ διψούσε να μάθει και το έδειχνε. Με κάθε κίνηση του, γινόταν εύκολα αντιληπτό ότι το κατείχε το θέμα. Ότι είχε όλα εκείνα που χρειάζονται γι α να γίνει ένα σπουδαίος πολεμιστής. Το ήξερε και ο ίδιος. Το είχε αντιληφθεί. Το είχε καταλάβει πολύ καλά.

-Κάθε μέρα που περνά, κάθε ώρα, κάθε λεπτό γίνεσαι καλύτερος μέσα απ’ την προπόνηση. Η εξάσκηση είναι η μητέρα της μάθησης και εσύ τα έχεις καλά μαζί της. Κι όσο συνεχίζεις να τα έχεις καλά, τόσο δυνατότερος θα γίνεις.

Ξαφνικά….

-Γκουου…γλουκ…Απφφφφ…. Τι ήταν πάλι αυτό τι έγινε εδώ????
Είπε ταραγμένος ο Ρομπ, ενώ το κεφάλι ήταν μούσκεμα και σταγονές νερού έσταζαν απ’ αυτό ποτίζοντας το σώμα του.

-Κοιμόσουν πολύ ώρα κι ήθελε να βεβαιωθώ πως ήσουν ζωντανός. Αυτό είναι όλο.
Του απάντησε η Νάντια η οποία κρατούσε έναν άδειο κουβά στα χέρια της, ο οποίος έσταζε λίγο λίγο το νεράκι που είχε απομείνει μέσα του.

-Αυτό είναι όλο?? Να βεβαιωθείς πως είμαι ζωντανός?? Πώς?? Προσπαθώντας να με πνίξεις στον ύπνο μου??? Είσαι με τα καλά σου Νάντια???

-Όχι, φοράω κάτι πρόχειρο. Αν θέλεις από δω και μπρος θα έρχομαι πιο επίσημα ντυμένη για να σε ξυπνάω, Μεγαλειότατε. Ζητώ ταπεινά συγνώμη αν σας προσέβαλε η αμφίεση μου.
Είπε χασκογελώντας η Νάντια.

-Πολύ αστείο. Πραγματικά πολύ αστείο. Γελάσαμε. ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!

Ο Ρομπ σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι κι άρχισε να ντύνεται. Έβαλε τα ρούχα του και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα του πλοίου για να πάρει πρωινό. Καθ’ όλη την διάρκεια αυτού η Νάντια τον δούλευε για την αντίδραση του στο μπουγέλωμα που είχε δεχτεί προηγουμένως.

-Και μόλις του έριξα τον κουβά στα μούτρα…. Χαχαχαχααχαχα!!! Έπρεπε να τον βλέπατε πως χτυπιόταν!! Σαν χταπόδι!!! Τα πόδια και τα χέρια του, πήγαιναν πάνω κάτω!! ΧΑχαχα!!

-Μ’ έχεις κουράσει μ’ αυτήν την ιστορία. Την λες και την ξαναλές, και την ξαναλές, όλο το πρωί!! Δεν βαρέθηκες?? Γιατί εγώ βαρέθηκα να την ακούω για σήμερα!!

-Εγώ όμως δεν βαρέθηκα να την λέω. Είναι η αγαπημένη μου ιστορία. Μέχρι την επόμενη φυσικά... Αλήθεια τι θα κάνεις άλλο για να με διασκεδάσεις???

Κι έτσι πέρασε το πρωί του Ρομπ έχοντας την Νάντια επάνω στο κεφάλι του. Είχαν περίπου μια βδομάδα που είχαν επιστρέψει απ'την East Blue πίσω στην θάλασσα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, την South Blue. Βρίσκονταν περίπου δύο μέρες αγκυροβολημένοι στο Karate Island, σ'ένα νησί που ο Ρομπ είχε ζήσει πολλά γεγονότα και τον είχαν στιγματίσει. Ο Ρομπ όμως είχε μεγαλώσει από τότε και είχε αρχίσει να γίνεται δυνατότερος. Δεν μπορούσε όμως να παραμείνει στάσιμος και να περιμένει να δυναμώσει μόνο με φυσικούς τρόπους. Χρειαζόταν και κάτι άλλο.... Κάτι που θα τον έκανε ακόμα πιο δυνατό.... Κάτι που θα τον έκανε ξεχωριστό... Μοναδικό.... Χρειαζόταν ένα φρούτο του διαβόλου..... Χρειαζόταν την σπάνια δύναμη που αυτά έδιναν.... Και τότε μοιράστηκε την επιθυμία του με την Νάντια, η οποία τον άκουσε προσεκτικά αλλά δεν έκανε μόνο αυτό. Του έδωσε και μια λύση... Η Νάντια είχε ακούσει για έναν γέρο κάπου στην South Blue, ο οποίιος...................

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις:Κάνεις ωραίες ιστορίες αλλά θα πρέπει να κάνεις μεγαλύτερα πόστ.