[Αρχή-Φρούτο] Treasure Hunt!![Τέλος-Φρούτο]

Σπόιλερ:

Στην προηγούμενη ιστορία…

Ο Rob βρέθηκε στη δίνη της μάχης, στο νησί που γεννήθηκε και μεγάλωσε το Bliss Kingdom, ανάμεσα στους επαναστάτες και τους marines. Βρέθηκε ξανά εκεί μιας και ήθελε να βοηθήσει την αγαπημένη του Bonny, η οποία είχε εισέλθει στους κόλπους του επαναστατικού στρατού. Οι επαναστάτες είχαν σχεδιάσει επίθεση στο νησί και με την στρατηγική ικανότητα του Rob κατόρθωσαν να νικήσουν τους κυβερνητικούς που υπερασπίζονταν το νησί. Έπειτα απ’ αυτή τη μεγάλη νίκη οι δρόμοι του Rob και της Bonny έμελλε να χωρίσουν. Η Bonny όμως επεφύλασσε ένα αποχαιρετιστήριο δώρο στον Rob. Μαζί μ’ ένα κομμάτι vivre card του έδωσε επίσης κι ένα χάρτη θησαυρού, ο οποίος είναι θαμένος στο Torino Kingdom και περιέχει ένα σεντούκι μέσα στο οποίο υπάρχει ένα φρούτο του διαβόλου! Αυτό έκανε τον Rob να ανατριχιάσει από ηδονή. Αμέσως κινήθηκε για το νησί όπου βρισκόταν θαμμένο το σεντούκι με τον κρυμμένο "θησαυρό" που αποτελούσε εξ ορισμού μυστήριο, αφού είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς τι είδος φρούτου του διαβόλου έχει μπροστά του, αν πρώτα δεν το δοκιμάσει.

Τώρα.....

Ο Rob βρισκόταν ήδη δύο μέρες στη θάλασσα αλλά ευτυχώς γι'αυτόν οι προμήθειες σε παστό ψάρι και κρέας που του έδωσαν οι επαναστάτες ήταν αρκετό για να δαμάσουν την πείνα του. Ο άνεμος φυσούσε βορειοδυτικά και ευνοούσε το ταξίδι του Rob. Αλλά δεν ήταν μόνο ο άνεμος που τον ευνοούσε. Η μοίρα του έπαιζε κι άλλα παιχνίδια, ευτυχώς όμως για τον Rob, τα παιχνίδια αυτά ήταν προς όφελος του.

Η βάρκα του Rob έσκιζε τα κύματα και συνέχιζε προς το Torino Kingdom. Το νησί αυτό Kingdom είναι γνωστό και ως Isle of Treasure (νησί του θησαυρού). Είναι ένα σχετικά μικρό νησί με ένα τεράστιο δέντρο στο κέντρο του νησιού. Οι ιθαγενείς του νησιού κυβερνιούνται από τα τεράστια πουλιά που κατοικούν στο τεράστιο δέντρο του νησιού. Σε όλο το υπόλοιπο νησί εκτείνεται ένα δάσος και στα βάθη αυτού είναι το χωριό των ιθαγενών του νησιού. Στο χωριό τους έχουν μια τεράστια βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία για βότανα παρά την χαμηλή νοημοσύνη που έχουν οι ιθαγενείς. Αυτές ήταν κάποιες από τις λίγες πληροφορίες που γνώριζε ο Rob για το νησί αλλά του ήταν αρκετές.
"Αρκεί να μείνω μακριά απ'αυτά τα πουλιά και έτσι θα είμαι ανενόχλητος, για να μπορέσω να βρω το φρούτο" σκέφτηκε ο Rob και η χαρά αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του. Καθώς λοιπόν, διέσχιζε τη θάλασσα , είδε πέρα στον ορίζοντα τη φιγούρα ενός πλοίου να κάνει την εμφάνιση του.
"Ωχ, αυτό δε νομίζω να είναι καλό. Δεν είμαι σε θέση ακόμα να πολεμήσω μόνος μου ένα ολόκληρο πειρατικό πλήρωμα!"
Ο Rob άρχισε να αγχώνεται στην ιδέα μιας αχρείαστης μάχης που δεν ήξερε τι έκβαση θα έχει για τον ίδιο. Μόλις όμως αντίκρισε το λάβαρο που είχε το πλοίο άρχισε και πάλι να χαμογελάει. Το πλοίο που βρισκόταν μπροστά του ήταν αυτό της Νάντια. Της γυναίκας που όταν ήταν μικρότερος τον έσωσε απ'τους μαρινς και τον εκπαίδευσε για να γίνει πειρατής. Ο Rob λοιπόν συνάντησε ξανά τη Νάντια και το πλήρωμα της λίγο έξω απ'το Torino Kingdom έπειτα από αρκετό καιρό. Η χαρά και των δύο όταν αντίκρισαν ο ένας τον άλλο ήταν εμφανέστατη.

Ο Rob αφού πλησίασε αρχικά με τη βάρκα του το πλοίο έκανε νόημα και του πέταξαν ένα σκοινί. Έδεσε πρώτα τη βάρκα και έπειτα χρησιμοποιώντας το σκοινί ανέβηκε επάνω στο πλοίο της Νάντια, τη Σιδερένια Νίκη όπως το είχαν ονομάσει.
-Rob, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έλειψες. Δεν αντέχω να βρίσκομαι άλλο μ’ αυτούς τους ψαρομούρηδες. Ήθελα πολύ να δω το γλυκό σου προσωπάκι!! Όπως κι αυτή εδώ το ίδιο.
Είπε η Νάντια κλωτσώντας το κατάστρωμα του πλοίου με το τακούνι της και γελώντας αγκάλιασε τον Rob σφιχτά με τα δυο της χέρια!!
-Σ’ ευχαριστώ Νάντια. Είσαι πιο όμορφη από ποτέ! Το ίδιο κι αυτή. Χαίρομαι που την βλέπω σε καλή κατάσταση. Είναι γερό σκαρί και της αξίζει η καλύτερη μεταχείριση. Όπως άλλωστε και σ'όλες τις όμορφες κυρίες, μια εκ των οποίων είναι και η αφεντικίνα της!
Είπε ο Rob ανταποδίδοντας την φιλοφρόνηση...
-Σωστός κόλακας. Έχεις γίνει καλύτερος από παλιά σ'αυτό τον τομέα. Ελπίζω η..."ανάπτυξη" σου να μην περιορίστηκε στις κολακείες!
Το πονηρό και ταυτόχρονα ναζιάρικο βλέμμα της Νάντια έκανε τον Rob να "αναπτυχθεί". Προσπάθησε βέβαια να το κρύψει και αφού έβηξε ελαφρά είπε..
-Έχω γίνει καλύτερος ξιφομάχος σε σχέση με πριν. Έχω αναπτύξει καλά την ικανότητα μου στην ξιφασκία.
-Δεν εννοούσα τέτοιου είδους ανάπτυξη αλλά τέλος πάντων.
Και ένα κύμα γέλιου ξέσπασε στο πλήρωμα αλλά ο Rob το προσπέρασε και συνέχισε να μιλάει στη Νάντια.
-Βλέπω ότι οι άντρες σου συνεχίζουν να είναι σε φόρμα εε?? Πες μου , πόσους έσφαξες το διάστημα που ήμασταν χώρια.
-Πολυαγαπημένε μου Rob, οι σφαγές δεν είναι ο τύπος μου. Εγώ προτιμώ πιο κομψά μέσα.
-Χα χα χα!! Πάντα ίδια!!
Και οι δυο τους συνέχισαν την συζήτηση στην καμπίνα της Νάντια, απ’ την οποία όμως έβγαιναν παράξενοι ήχοι και μουγκρητά όσο οι δυο τους βρίσκονταν εκεί, κινώντας την περιέργεια από αρκετά μέλη του πληρώματος της Νάντια, που έστησαν αυτί έξω απ’ την πόρτα της, για να σιγουρευτούν για την ασφάλεια της αρχηγού τους βέβαια κι όχι για κάποιον άλλον λόγο.

Δύο μέρες αργότερα και ενώ συνέχιζαν το ταξίδι τους γύρω απ'το νησί για να βρουν το πιο κατάλληλο μέρος για να δέσουν το πλοίο..........

Τα τύμπανα έδιναν έναν πολεμικό ρυθμό καθώς η Σιδερένια Νίκη (το όνομα του πλοίου) ορμούσε μπροστά, με το έμβολο της να σκίζει τα γαλαζοπράσινα νερά. Το μικρότερο πλοίο μπροστά τους έστριβε, με τα κουπιά του να χτυπάνε τη θάλασσα. Στα λάβαρα του, στο ψηλότερο κατάρτι, ανέμιζε η πειρατική νεκροκεφαλή με ρόδα να ανθίζουν στο πλάι αντί για κόκκαλα! Ένα ακόμα λευκό ρόδο σε κόκκινο φόντο υπήρχε στην πλώρη και στην πρύμνη του πλοίου. Η Σιδερένια Νίκη το εμβόλισε στο πλάι τόσο δυνατά που το μισό πλήρωμα έχασε την ισορροπία του. Κουπιά ράγισαν και έσπασαν, κι ο ήχος έφτασε σαν μουσική στα αυτιά του Rob Greywind. Πήδηξε απ’ την κουπαστή και προσγειώθηκε στο κατάστρωμα με τον χρυσό μανδύα που του είχε χαρίσει η Νάντια να ανεμίζει πίσω του. Οι πειρατές με έμβλημα το ρόδο τραβήχτηκαν, καθώς δίπλα του προσγειώθηκε και η Νάντια φορώντας την πανοπλία της και την περικεφαλαία της σε σχήμα γερακιού. Είχε κάνει γνωστό το όνομα της στα νερά αυτά και η παρουσία της, αν και γυναίκα, έκανε και τους πιο γενναίους άντρες της South Blue να ανατριχιάζουν στο άκουσμα του ονόματός της, πόσο μάλλον στην παρουσία της. Οι αντίπαλοι πειρατές κρατούσαν σπαθιά και λόγχες και πελέκεις, αλλά εννιά στους δέκα δε φορούσαν πανοπλία και ο δέκατος είχε μόνο ένα αλυσιδωτό χιτώνιο, για να τον προστατεύει.
«Δεν είναι και πολύ γενναίοι», σκέφτηκε ο Rob μόλις τους κοίταξε. «Φοβούνται να πνιγούν».

Η Νάντια κινήθηκε στα δεξιά για να καταστρέψει τα λιγοστά κανόνια του εχθρικού πλοίου που αποτελούσαν και τον μόνο ουσιαστικό κίνδυνο για το πλοίο της, αφήνοντας τον Rob να στέκεται μόνος του μπροστά σ’ ένα μάτσο πειρατές που διψούσαν για μάχη και αίμα, παρά το αρχικό σοκ που είχαν δεχτεί μόλις αντίκρισαν το πλήρωμα της Νάντια. Αλλά δυστυχώς γι'αυτούς ο φόβος θα υπερνικούσε τη δίψα τους για αίμα.
-Πάνω του, φώναξε κάποιος,
-Είναι μόνος του!!, είπε ένας άλλος,
-ΕΛΑΤΕ!!!
Βρυχήθηκε ο Rob
-Σκοτώστε με αν μπορείτε!
Οι πειρατές τον περικύκλωσαν απ ‘όλες τις πλευρές, με γκρίζο ατσάλι στα χέρια τους και φόβο στα μάτια τους. Ο φόβος τους ήταν τόσο έκδηλος που ο Rob μπορούσε να τον γευτεί. Χτύπησε δεξιά κι αριστερά, κόβοντας το χέρι του πρώτου από τον αγκώνα και τρυπώντας τον ώμο του δεύτερου. Ο τρίτος χτύπησε το τσεκούρι του πάνω στο σπαθί του Rob. Τότε ο Rob τον χτύπησε με το σπαθί του στο πρόσωπο, τον έριξε κάτω και τον έσφαξε ενώ προσπαθούσε να ξανασηκωθεί. Καθώς προσπαθούσε να ελευθερώσει το σπαθί του από τα πλευρά του νεκρού άντρα, μια λόγχη τον βρήκε ανάμεσα στις ωμοπλάτες. Ήταν σαν να τον χτυπούσε κάποιος στην πλάτη. Ο Rob γύρισε και κοπάνησε το σπαθί του στο κεφάλι του λογχοφόρου, νιώθοντας την πρόσκρουση στο μπράτσο του καθώς το ατσάλι έκοβε κράνος και μαλλιά και κρανίο. Ο άντρας έμεινε να ταλαντεύεται για μια στιγμή, μέχρι που ο νεαρός Greywind απελευθέρωσε το σπαθί του κι έστειλε το πτώμα να παραπαίει στο κατάστρωμα, μοιάζοντας περισσότερο μεθυσμένος παρά νεκρός.

Μέχρι τότε αρκετοί από τους άντρες του πληρώματος της Νάντια τον είχαν ακολουθήσει στο κατάστρωμα του σπασμένου πλοίου. Άκουσε τον Μοναύτη Γουλφ να βρυχάται καθώς έπιανε δουλειά, είδε φευγαλέα τον Ράνγκορ Πεκ με το σκουριασμένο του θώρακα, είδε τον Νουτ τον Κουρέα να εκτοξεύει το τσεκούρι του στον αέρα και να βρίσκει έναν άντρα στο στήθος. Ο Rob έσφαξε κι άλλον κι ύστερα κι άλλον!! Θα σκότωνε και τρίτο αλλά τον πρόλαβε ο Ράνγκορ.
-Καλή δουλειά!! του φώναξε ο Rob..
Όταν γύρισε να βρει το επόμενο θύμα για το σπαθί του, εντόπισε τον καπετάνιο του εχθρικού πλοίου στην άλλη άκρη του καταστρώματος. Το λευκό του χιτώνιο ήταν βαμμένο με αίμα, αλλά ο Rob ξεχώρισε το έμβλημα πάνω στο στήθος του, το λευκό ρόδο σε κόκκινο φόντο. Ο άντρας έφερε τον ίδιο θυρεό και στην ασπίδα του.
-Εσύ!
φώναξε με ένταση στη φωνή του ο Rob
-Εσύ με το ρόδο! Είσαι ο Captain Southshield "The Rose"??
Ο άντρας σήκωσε την προμετωπίδα του, φανερώνοντας ένα πρόσωπο χωρίς γενειάδα.
-Ο γιος και first mate του πληρώματος του. Seri "The Wildrose" με bounty 12.000.000 belli!! Κι εσύ ποιος είσαι σκυλομούρη??
-Ο θάνατος σου!
Είπε με βραχνή φωνή ο Rob κι όρμησε προς το μέρος του, με το σπαθί ανά χείρας, έτοιμος να δικαιολογήσει την απάντηση που έδωσε στον αντίπαλό του με τον καλύτερο τρόπο που γινόταν...

Ο Σέρι πήδηξε να τον συναντήσει. Το ξίφος του ήταν από καλό ατσάλι, σφυρηλατημένο σε κάποιο νησί της Grand Line με παράδοση στην κατασκευή σπαθιών και ο νεαρός πειρατής το χειριζόταν αρκετά καλά. Το πρώτο χτύπημα ήταν χαμηλά και ο Rob το απέκρουσε με μία δεξιοτεχνική κίνηση του σπαθιού του. Το δεύτερο βρήκε τον Rob Greywind στην περικεφαλαία, πριν προλάβει να σηκώσει το άλλο του σπαθί. Ο Rob απάντησε με ένα πλάγιο χτύπημα του σπαθιού του. Η ασπίδα του Σέρι μπήκε στη μέση. Ξύλινα θραύσματα πετάχτηκαν τριγύρω και το λευκό ρόδο ράγισε με ένα δυνατό κρακ. Ο Σέρι όμως δεν το έβαλε κάτω και αντεπιτέθηκε. Το ξίφος του νεαρού πειρατή βρήκε το μηρό του Rob μία, δύο, τρεις φορές.
«Το αγόρι είναι γρήγορο»
Συνειδητοποίησε ο Rob. Κοπάνησε το πίσω μέρος του σπαθιού του στο πρόσωπο του Σέρι και ο νεαρός πειρατής παραπάτησε προς την κουπαστή. Ο Rob σήκωσε το σπαθί του κι έριξε όλο το βάρος του στο χτύπημα, για να κόψει το αγόρι στα δύο, αλλά ο Σέρι ξεγλίστρησε. Το σπαθί προσγειώθηκε στην κουπαστή κι έμεινε εκεί όταν προσπάθησε να το ελευθερώσει. Το κατάστρωμα μετακινήθηκε ξαφνικά κάτω από τα πόδια του και ο Rob βρέθηκε πεσμένος στο γόνατο.

Ο “Wildrose” Σέρι πέταξε στην άκρη τη σπασμένη του ασπίδα και χτύπησε με το ξίφος του. Το σπαθί του Rob είχε γυρίσει από τη μέσα πλευρά όταν έχασε την ισορροπία του. Έτσι λοιπόν, συγκράτησε τη λεπίδα του Σέρι με μια αρματωμένη γροθιά. Το αρθρωτό ατσάλι βούλιαξε βαθιά χαράζοντας το χέρι του και ο πόνος τον έκανε να βογκήξει, αλλά άντεξε.
-Είμαι κι εγώ γρήγορος αγόρι…
Είπε ο Rob καθώς τραβούσε το ξίφος του νεαρού πειρατή και το πετούσε στη θάλασσα, αφοπλίζοντας τον.
Τα μάτια του Σέρι άνοιξαν διάπλατα.
-Το ξίφος μου...
Ήταν το μόνο που πρόλαβε να πει ο Σέρι. Ο Rob έπιασε τον πιτσιρικά από τον λαιμό με την ματωμένη του γροθιά.
-Πήγαινε πιάσ' το!!
Του είπε και τον έσπρωξε πάνω από την κουπαστή, στα ματωμένα νερά, που είχαν αρχίσει να κοκκινίζουν από τα πτώματα που επέπλεαν γύρω από τα αντιμαχόμενα πλοία, των δύο πειρατικών πληρωμάτων.
Αυτό εξασφάλισε στον Rob λίγο χρόνο για να ελευθερώσει το σπαθί του, που είχε παγιδευτεί προηγουμένως. Κάποιοι από τους αντίπαλους πειρατές προσπαθούσαν να ξεφύγουν στο κάτω κατάστρωμα ενώ άλλοι φώναζαν πως παραδίνονται.

Ο Rob Greywind ένιωθε ζεστό αίμα να κυλά στα δάχτυλα του, κάτω από την πανοπλία και το δέρμα και το ατσάλι, αλλά αυτό ήταν αμελητέο. Γύρω από το κατάρτι μια ομάδα αντιπάλων εξακολουθούσε να πολεμά , ώμο με ώμο, σχηματίζοντας κύκλο.
"Αυτοί τουλάχιστον είναι άντρες. Προτιμούν να πεθάνουν πολεμώντας παρά να παραδοθούν."
Ο Rob θα ικανοποιούσε την ευχή τους. Χτύπησε τα σπαθιά του μεταξύ τους και όρμησε με δύναμη καταπάνω τους. Ο Rob Greywind δεν είχε φτιαχτεί για να πολεμά με λέξεις, ούτε για να σέρνεται δεξιά κι αριστερά ψάχνοντας αντιπάλους. Γι'αυτό είχε γεννηθεί. Για να ορμά μέσα στην πανοπλία του, με τα σπαθιά του στα χέρια να στάζουν αίμα, μοιράζοντας το θάνατο με το κάθε χτύπημα.
Του έκαναν επίθεση από όλες τις πλευρές, αλλά τα σπαθιά τους δεν έκαναν μεγαλύτερη ζημιά από μια ξύλινη βέργα. Καμιά λεπίδα δεν μπορούσε να διαπεράσει τη βαριά πανοπλία του Rob Greywind,
ούτε έδινε χρόνο στους αντιπάλους του να βρουν τα ακάλυπτα σημεία στις αρθρώσεις, όπου τον κάλυπτε μόνο το δερμάτινο χιτώνιο. Του ορμούσαν τρεις και τέσσερις και πέντε μαζί. Δεν είχε όμως σημασία.
Ο Rob τους έσφαζε έναν έναν, με την πανοπλία του να τον προστατεύει από τους υπόλοιπους.
Πέθαιναν ένας ένας κι εκείνος έστρεφε την οργή του στον επόμενο.

Ο τελευταίος άντρας που αντιμετώπισε τον Rob πρέπει να είχε δουλέψει στο παρελθόν ως σιδεράς.
Είχε ώμους σαν ταύρου και ο ένας ήταν πολύ πιο μυώδεις από τον άλλο, δείγμα της προϋπηρεσίας του.
Η μόνη του πανοπλία ήταν ένας πλεκτός αλυσιδωτός θώρακας και το κράνος του ένα κομμάτι κατεργασμένο δέρμα. Το μοναδικό χτύπημα που κατάφερε κατέστρεψε ολοσχερώς την αλυσιδωτή γροθιά του Rob, αλλά το το χτύπημα με το οποίο ανταπέδωσε ο Rob του άνοιξε το κεφάλι στα δύο.
"Μακάρι να μπορούσα να αντιμετωπίσω το ίδιο εύκολα και τον Άρλονγκ."
Ήταν η σκέψη του Rob καθώς θυμήθηκε την ήττα του απ'τον ψαράνθρωπο. Όταν τράβηξε το σπαθί του, το κεφάλι του σιδερά φάνηκε να εκρήγνυται. Οστά και αίμα και εγκεφαλικός ιστός πετάχτηκαν παντού και το πτώμα σωριάστηκε πάνω στα πόδια του Rob.
"Πολύ αργά για να παραδοθείς"
σκέφτηκε καθώς ελευθερωνόταν από το νεκρό άντρα. Το κατάστρωμα γλιστρούσε πια από το αίμα, και νεκροί και ετοιμοθάνατοι κείτονταν παντού. Ο Rob έβαλε τα σπαθιά του στις θήκες του και πήρε μια βαθιά ανάσα.
-Rob, είπε ο Κουρέας δίπλα του, η νίκη είναι δική μας!!!
-Κι αργήσαμε να την πάρουμε κιόλας!!
-ΧΑ, αυτό είναι το πνεύμα του νικητή. ΧΑ! Σε παραδέχομαι γι'αυτό!
Είπε ο Κουρέας κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση στον Rob.

Γύρω τους η θάλασσα ήταν από κομμάτια του πλοίου που λεηλάτησαν. Κάποια καίγονταν , άλλα βυθίζονταν, κάποια είχαν γίνει μικρότερα κομμάτια. Ανάμεσα στα κύτη το νερό έμοιαζε με βραστό κατσαρόλας, γεμάτο πτώματα, σπασμένα κουπιά και άντρες που κολυμπούσαν ανάμεσα στα ναυάγια.
Στην απόσταση, μισή ντουζίνα μικρές βάρκες των πειρατών του ρόδου έτρεχαν μακριά να κρυφτούν απ'την μανία του πληρώματος της Νάντια.
"Άστους να φύγουν", σκέφτηκε ο Rob. "Άστους να μεταφέρουν τα νέα. Όταν ένας άντρας γυρνούσε την πλάτη κι άρχιζε να τρέχει, δεν ήταν πια αντίπαλος."
Τα μάτια του Rob έτσουζαν από τον ιδρώτα. Δύο από τους κωπηλάτες της Νάντια τον βοήθησαν να λύσει την περικεφαλαία του για να μπορέσει να τη βγάλει. Ο Rob σκούπισε τον μέτωπο του, με την εξωτερική πλευρά της δεξιάς του παλάμης.
-Αυτόν τον πιτσιρικά.. Το μικρό ρόδο... Τον έβγαλε κανείς από τη θάλασσα?? Ο πατέρας του θα πλήρωνε καλά λύτρα για να τον πάρει πίσω κι αν δεν το έκανε αυτός, θα το έκανε το ναυτικό. Αλήθεια πόσο bounty είπε πως έχει??
Όμως κανείς από τους άντρες του δεν είχε προσέξει τι είχε γίνει ο πιτσιρικάς αφότου ο Rob τον πέταξε στη θάλασσα. Πιθανότατα θα είχε πνιγεί.
-Ας αναπαυτεί όπως πολέμησε, στο Υδάτινο Παλάτι της θάλασσας!
-Τι είναι αυτά Rob? Από πότε έγινες θρήσκος?
-Είναι παλιά οικογενειακή ιστορία. Ο παππούς μου πάντα έλεγε ότι οι ναυτικοί που πεθαίνουν στη θάλασσα, αναπαύονται στο Υδάτινο Παλάτι που βρίσκεται στα βάθη του ωκεανού. Ο νεαρός Σέρι ήταν γενναίος άντρας. Πολέμησε καλά. Του αξίζει να πάει εκεί.

Η μάχη είχε τελειώσει. Ο Rob μαζί μ'όλους όσους είχαν συμμετάσχει στην επίθεση σκαρφάλωσαν ξανά στη Σιδερένια Νίκη, αφήνοντας το εχθρικό πλοίο στο παρανάλωμα του πυρός.
-Πάρτε τα όπλα και τις πανοπλίες των αιχμαλώτων και δέστε τις πληγές τους!
Διέταξε τον Νουτ τον Κουρέα η Νάντια...
-Πετάξτε τους ετοιμοθάνατους στη θάλασσα. Αν κάποιος ικετέψει για έλεος κόψτε του πρώτα το λαιμό.
Ο Rob μόνο περιφρόνηση ένιωθε για τέτοιου είδους άντρες!
"Ήταν καλύτερα να πνιγόταν κανείς στο νερό παρά στο αίμα"
Αυτό πίστευε πάντα ο Rob. O Νουτ ο Κουρέας έκανε αμέσως αυτά που τον είχε διατάξει η Νάντια να κάνει.
-Και τώρα τι??
Ρώτησε με απάθεια ο Rob την Νάντια.
-Τι εννοείς?? Θα ξεκουραστούμε, θα δέσουμε στο νησί και θα ψάξουμε πρωί πρωί για τον θησαυρό σου!
-Τον θησα..υρό μου?? Τι εννοείς??
-Μην κάνεις τον χαζούλη σε μένα!! Νομίζεις ότι θα σ'άφηνα έτσι απλά να τριγυρνάς στο πλοίο μου?? Σε ξέρω πολύ καλά μην τον ξεχνάς!! Εγώ σε μεγάλωσα στην ουσία!! Αυτός ο θησαυρός θα ξεπληρώσει όλα αυτά τα χρόνια που σε φρόντιζα!!
-Παλιο....
-Πριν συνεχίσεις την έκφραση σου. Να σου θυμήσω ότι βρίσκεσαι στο πλοίο ΜΟΥ, που είναι γεμάτο με τους άντρες ΜΟΥ, οι οποίοι είναι και καλά οπλισμένοι. Λοιπόν τι έλεγες??
Ο Rob δε μίλησε. Γύρισε την πλάτη και πήγε στην καμπίνα του.

Με το που έκλεισε την πόρτα της καμπίνας ο Rob πέταξε εκνευρισμένος τα σπαθιά του πάνω στο κρεβάτι. Τότε άρχισε να ξεντύνεται και μπήκε στο μπάνιο να κάνει ένα κρύο ντους για να χαλαρώσει τα νεύρα του.
-ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ ΑΥΤΟ!!!

Μόλις τελείωσε το ντους του ο Rob, ντύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι για να σκεφτεί μια λύση και να βγει απ'αυτή την κατάσταση που είχε μπλεχτεί.

-Δεν μπορώ να επιτεθώ κατα μέτωπο. Είναι περισσότεροι και θα με νικήσουν εύκολα. Πρέπει να βρω άλλον τρόπο. Να το σκάσω?? Και πως θα φύγω απ'το πλοίο χωρίς να με καταλάβουν?? Η Νάντια είμαι σίγουρος πως θα έχει πάρει τα μέτρα της γι'αυτό το ενδεχόμενο. Εξάλλου με ξέρει καλά. Γνωρίζει καλύτερα απ'τον καθένα τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μου!! Η ΠΟΡΝΗ!!! Δεν το πιστεύω ότι με πούλησε τόσο φτηνά!!! ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΜΟΥ!!! Δεν πρέπει να χάνω την ψυχραιμία μου όμως. Αυτό είναι που θέλει. Θέλει να είμαι μπερδεμένος. Αν κάτσω και σκεφτώ τότε θα βρω την άκρη.

Ο Rob έμεινε όλο το βράδυ στο δωμάτιο του, κλειδωμένος. Δεν ήθελε να έχει καμία επαφή με τους έξω. Όχι ότι αυτοί τρελαίνονταν με τούτο το ενδεχόμενο. Η φασαρία, οι φωνές και τα τραγούδια που ακούγονταν απ'έξω έδειχναν ότι γινόταν πάρτυ.
-Έχουμε φτάσει στο νησί και έχουν δέσει το πλοίο. Τώρα το γλεντάνε. Γιατί αύριο με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, θα με σέρνουν για να βρουμε το θησαυρό. Και μόλις το βρούμε..... Κρεμάλα? Αποκεφαλισμός? Ή απλά μια σφαίρα στο κεφάλι??

Ώρες αργότερα οι φωνές κόπασαν, τα τραγούδια σίγησαν, ηρεμία και ησυχία επικρατούσε στην ατμόσφαιρα. Ο Rob κατάλαβε πως άρχιζε να ξημερώνει. Και πράγματι έτσι ήταν. Οι πρώτες ακτίνες του ηλίου έκαναν την εμφάνιση τους από την χαραμάδα της πόρτας. Και τότε μια σκιά φάνηκε να είναι απ'έξω. Η πόρτα άνοιξε με δύναμη κι έσκασε πίσω στον τοίχο κάνοντας ένα δυνατό ΜΠΑΜ!

-Καλημερούδια σύντροφε!!
Ήταν ο Νουτ ο Κουρέας. Μπήκε στο δωμάτιο μαζί μ'άλλους δύο γεροδεμένους άντρες που ήταν βαριά οπλισμένοι.
-Πως κοιμήθηκε η αφεντιά σου πολυαγαπημένε μου Rob??
-Κόψε τις ειρωνείες Κουρέα δεν σε παίρνει!
-Ωπ, εδώ έχεις λάθος! Με παίρνει και με παρά παίρνει. Αν κοιτάξεις μόλις βγούμε απ'το δωμάτιο θα το θυμηθείς και συ! Και εκτός απ'αυτό είσαι και αγενής! Εγώ σε καλημέρισα, έδειξα ενδιαφέρον για σένα κααι συ τι έκανες?? Με πρόσβαλες!!
Είπε με φανερή δόση ειρωνείας ο Νουτ. Ο Rob δεν συνέχισε τον διάλογο και βγήκε έξω συνοδευόμενος από τους δύο οπλισμένους άντρες.
-Η καπετάνισσα έχει ήδη πάει στο νησί για τις πρώτες έρευνες. Θα την ακολουθήσουμε και μεις τώρα. Αλήθεια Rob, και μην μου πεις ψέματα γιατί ξέρεις πως θα το καταλάβω!! Είναι μεγάλος? Ο θησαυρός που έχεις κρυμμένο εδώ είναι μεγάλος??
-Δεν είναι δικός μου ο θησαυρός.....
-Ναι, ναι το ξέρουμε αυτό.. Είναι η κληρονομιά που σ'άφησε ο πατέρας σου, αλλά σύντομα θα γίνει δικός μας!! Λοιπόν είναι μεγάλος??
Ο Rob έμεινε έκπληκτος με τα λόγια του Κουρέα.. "Ο πατέρας μου?" ήταν η πρώτη σκέψη που μπόρεσε να κάνει ο Rob. "Κανείς δεν μου έχει μιλήσει ποτέ για τον πατέρα μου. Ούτε καν ο ίδιος ο παππούς μου. Που ξέρεις αυτός ο άθλιος για τον πατέρα μου?? Τι γίνεται εδώ πέρα???? "

-Μην με κοιτάς σαν βλάκας Rob!! Πες μου για τον θησαυρό!! Χρυσάφι, ζαφείρια, διαμάντια, τι έχει μέσα?? Ή μήπως έχει απ'όλα!! Αυτό είναι!! Ο πατέρας σου δεν γίνεται να σ'άφησε με πεντάρες!! Θα γίνουμε πλούσιοι, πλούσιοι παιδιά!!!
Είπε γεμάτος ενθουσιασμό ο Νουτ, ενώ ήδη βρίσκονταν στη βάρκα για το νησί. Ο Rob παρέμενε αμίλητος με τη σκέψη του άγνωστου γι'αυτόν πατέρα να τριγυρίζει μέσα στο μυαλό του. Αλλά εκτός απ'αυτό, η βλακεία του Νουτ να αποκαλύψει εν αγνοία του ένα τέτοιο μυστικό, έδωσε στον Rob μια καλή ιδέα για το πως να ξεφύγει.
Λίγη ώρα μετά είχαν φτάσει στο σημείο που ήταν η Νάντια και οι άντρες που είχε πάρει μαζί της.
-Αργήσατε!
-Συγνώμη καπετάνισσα!!
Απάντησε έντρομος ο Νουτ, έπειτα απ'το βλέμμα της Νάντια.
-Δεν μ'αρέσει καθόλου να περιμένω και ειδικά όταν πρόκειται να αποκτήσω ένα τόσο μεγάλο έπαθλο!!
Rob γλυκιέ μου, φαίνεσαι εξαντλημένος! Δεν κοιμήθηκες χθες το βράδυ?? Δεν έπρεπε να ξενυχτήσεις μετά από μια τέτοια κουραστική μάχη!!
-ΜΗΝ με αποκαλείς ΓΛΥΚΟ ΣΟΥ!! Κατάλαβα το σχέδιο σου. Επίτηδες πέσατε πάνω σ'αυτό το πλοίο. Για να με εξουθενώσεις και να μην μπορώ να σας πολεμήσω!! Μου έστησες παγίδα!!
-Αλήθεια?? Είσαι πραγματικά πολύ έξυπνος!! Μπράβο που το κατάλαβες!!
-Θα σε λιώσ......
Ο Nουτ ο Κουρέας αμέσως έδωσε μια δυνατή γροθιά στο στομάχι του Rob πριν προλάβει αυτός να ολοκληρώσει την φράση του και οι δύο άντρες που τον συνόδευαν δεξιά κι αριστερά του, αμέσως τον έπιασαν και τον γονάτισαν κάτω!
-Αυτό είνααι το σωστό ύψος που πρέπει να με κοιτάς!! Αν ξαναμιλήσεις δίχως την άδεια μου, θα σου κόψω αυτήν την όμορφη γλωσσίτσα που έχεις!! Θα είναι κρίμα γιατί φιλάει πολύ ωραία!! Έγινα κατανοητή??

Ο Rob έγνεψε καταφατικά το κεφάλι του.
-Ωραία! Μ'αρέσει που καταλαβαινόμαστε! Ας προχωρήσουμε λοιπόν. Για ακολουθήστε με!!
Είπε η Νάντια κι άρχισε να προχωράει μέσα σε μια σκοτεινή σπηλιά. Έπειτα από αρκετό ποδαρόδρομο μέσα στη σπηλιά, έφτασαν σ'έναν ανοιχτό χώρο ο οποίος φωτιζόταν από εκατοντάδες δαυλούς. Στην μέση είχε μια μεγάλη τρύπα, με ξύλινες σκάλες να κατεβαίνουν στον πάτο της και γύρω της να υπάρχουν φτυάρια και καρότσια! Στην γωνία της σπηλιάς ο Rob παρατήρησε μία ξύλινη, προχειροφτιαγμένη καλύβα!
-Να'μαστε λοιπόν!! Στο σημείο που είναι ο θησαυρός. Ή τουλάχιστον στο σημείο που δείχνει αυτός ο ηλίθιος χάρτης ότι είναι!! Αλλά όσο και να σκάψαμε δεν βρήκαμε τίποτα!!
Είπε απογοητευμένη η Νάντια και τότε γύρισε απότομα κι έδειξε με το δάχτυλο της τον Rob.
-Εσύ, λέγε τι ξέρεις γι'αυτό, ΤΩΡΑ!!
-Σαν τι να ξέρω δηλαδή?? Αφού πήρες τον χάρτη πριν καλά καλά τον μελετήσω!!
-Μμμμ... Ήξερα ότι μπορεί να έλεγες κάτι τέτοιο. Ευτυχώς όμως για σένα αλλά και για μένα, βρήκαμε κάποια στοιχεία. Φέρτε τον στην καλύβα!
Τότε η Νάντια, ο Νουτ, ο Rob και οι δυο τους φύλακες μπήκαν στην καλύβα!! Αυτό που είδε ο Rob τον ξάφνιασε. Ένας ιθαγενής, ολόγυμνος, δεμένος χειροπόδαρα στην οροφή με το πρόσωπο του να κοιτάει το ταβάνι. Η πλάτη του ήταν γεμάτη χτυπήματα από μαστίγιο.
-Βρήκαμε αυτόν τον χοντρούλη να τριγυρνάει εδώ και απ'ότι φαίνεται κάτι ξέρει για τον θησαυρό, αλλά δεν μιλάει. Επαναλαμβάνει μόνο τη φράση "ο εκλεκτός θα αποκαλύψει το μυστικό", αλλά δεν μας λέει τι είναι.
-Ευκολάκι. Ο εκλεκτός είναι ο γιος του D.....
Η Νάντια αμέσως δίνει μια κλωτσιά στη μούρη του Κουρέα και τον πετάει μακριά!!
-Κράτα κλειστό το αναθεματισμένο στόμα σου!!

-Δεν θα περιμένω για πολύ τον άγριο να μιλήσει. Έχω τον τρόπο μου. Φέρτε τους μέσα!!
Με τη διαταγή της Νάντια οι άντρες της βάζουν μέσα στην καλύβα δύο μικρά αγοράκια!
-Ετοιμάστε τους!
Αμέσως βάζουν τα παιδιά να κάτσουν σε καρέκλες και τα δένουν σφιχτά!
-Λοιπόν χοντρούλη. Εκτός από σένα βρήκαμε κι αυτά τα δύο μούλικα. υποθέτω ότι ήσασταν μαζί και τα φυγάδευσες μόλις σας ανακαλύψαμε για να μην πέσουν στα χέρια μας. Αλλά προφανώς το σχέδιο σου δεν έπιασε!!
Τότε ο δεμένος ιθαγενείς γύρισε το κεφάλι του όσο μπορούσε για να κοιτάξει τα παιδιά. Ο τρόμος στο πρόσωπο του δεν μπορεί να περιγραφεί.
-Να ξέρεις ότι εσύ με αναγκάζεις να το κάνω αυτό!! Λοιπόν όσο δεν μιλάς για κάθε ένα λεπτό που περνάει θα κόβω κι ένα δάχτυλο των ποδιών τους. Μόλις τελειώσω με τα πόδια θα πάω σ'αυτά των χεριών. Προβληματίζομαι βέβαια μετά αν θα κόψω τις πατούσες ολόκληρες ή τις παλάμες αλλά θα το δω στην πράξη αυτό. Ο χρόνος μετράει από τώρα.......
Ο άντρας έμοιαζε άφωνος, τα δυο παιδιά άρχισαν να τσιρίζουν και η κατάσταση έμοιαζε έκρυθμη!!
"Είναι αδίστακτη!! Είναι ικανή για όλα!!" Σκέφτηκε ο Rob ενώ ο χρόνος περνούσε!
......5,4,3,2,1
-Σταματήστε! ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!! Θα σας πάω στον θησαυρό!! Μόνο αφήστε τα!!
-Το'ξερα ότι θα λογικευόσουν!! Ακούω λοιπόν.....
Αφού κατέβασαν τον ιθαγενή από τον τοίχο και τον προειδοποίησαν πως αν γίνει κάτι θα την πληρώσουν τα παιδιά, άρχισαν να τον ακολουθούν. Ο Rob με τους δύο δεσμοφύλακες του ήταν στην μέση, μπροστά ήταν ο ιθαγενής με τον Νουτ τον Κουρέα και πίσω η Νάντια με τέσσερις ακόμη άντρες. Ο άγριος τους είχε προειδοποιήσει να κινούνται όσο πιο ήσυχα γίνεται για να μην τους εντοπίσουν τα τεράστια πουλιά του νησιού. Λίγη ώρα μετά έφτασαν σ'ένα ερειπωμένο ναό.
-Εδώ είναι.
Είπε ο άντρας και αφού μπήκαν μέσα τους έδειξε το σεντούκι.
-Ο Θησαυρός είναι εκεί αλλά μόνο ο εκλεκτός μπορεί να τον πάρει.
Είπε ο ιθαγενής.... Αλλά η Νάντια διέταξε ένα από τους τέσσερις άντρες που ήταν μαζί της, να πάει στο σεντούκι. Μόλις έκανε μερικά βήματα, ένα βέλος τον διαπέρασε στον λαιμό. Τότε η Νάντια κατάλαβε πως το μέρος ήταν γεμάτο παγίδες και κοίταξε τον Rob.
-Ήρθε η ώρα να με ξεπληρώσεις. Πήγαινε φέρε το χρυσάφι μου.
Αμέσως οι δεσμοφύλακες άφησαν τον Rob να προχωρήσει. Αυτός το έκανε με αργά βήματα.
"Που έχω μπλέξει?? Αν κάνω ένα λάθος βήμα την έκατσα!!"
Ο Rob συνέχισε να προχωράει μέχρι που έφτασε το πτώμα του άντρα.
"Όλα καλά μέχρι εδώ. Τώρα όμως?"
Και τότε του ήρθε...
"Η vivre card"
Αμέσως την έβγαλε από την τσέπη του κι άρχιζε να την ακολουθεί. Πάνω στο χαρτί ήταν σχεδιασμένα κάτι βελάκια. Ο Rob αμέσως κατάλαβε ότι αυτά τα βελάκια αντιστοιχούσαν σε βήματα. Έτσι δίχως να χάνει άλλο χρόνο έφτασε ένα βήμα πριν το θησαυρό!
-Επιτέλους!! Άνοιξε το να δούμε τι έχει μέσα!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!
Ούρλιαξε η Νάντια. Ο Rob δεν ήθελε να της χαλάσει χατίρι. Με μία πέτρα που βρήκε κάτω έσπασε το λουκέτο του σεντουκιού.......άνοιξε το καπάκι κι αμέσως έχωσε το κεφάλι του μέσα στο σεντούκι................
-Μα τι κάνει ο βλάκας εκεί???? ΠΥΡ!! ΠΥΡ!! Σκοτώστε τον!!
ΜΠΑΜ!! ΜΠΑΜ!! ΜΠΑΜ!! Οι σφαίρες έφυγαν προς το μέρος του Rob Greywind..............

Σπόιλερ:

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 9
Beli: 29.000
Bounty/Fame Points: -