I will bite you to death[Τέλος]

Στην προηγούμενη ιστορια (δεν έγινε ποτέ αλλά αν γινόταν, αυτό θα βλέπατε)
Η Log Pose έστειλε εμένα και τα άτομα του πληρώματός μου στο Navarone Island, μια βάση των marines η οποία είναι ξεχασμένη από το Θεό αλλά δυστυχώς όχι και από τον Fleet Admiral ( ). Εκεί προσπάθησαν οι Marines να μας πιάσουν αλλά τα βρήκαν σκούρα και ο Vice Admiral και αρχηγός της βάσης ηττήθηκε από εμένα. Έτσι έστειλαν από τα κεντρικά τον Admiral Kizaru, είμαι τόσο προ που κότεψαν να στείλουν οποιονδήποτε κατώτερο ( ), και μας έπιασε αν και για το φρούτο του φωτός παραείναι αργός...

Τώρα
Είμαστε σε ένα πλοίο των marines και μας κατευθύνουν προς το Impel Down.
- Βαριέμαι είπα ξύνοντας την μύτη μου.

- Μας πάνε φυλακή κι εσύ έχεις να πεις μόνο βαριέμαι? μου είπε η Yumi που καθόταν λίγο πιο πέρα από εμένα στο πάτωμα του κελιού του πλοίου.
- Συνηθισμένα πράγματα... Απλή επίσκεψη θα είναι πάλι και να το θυμηθείς... Έχω μπει και άλλες φορές εδώ μέσα και έχω χάσει το μέτρημα... Θα βγούμε κάποια στιγμή!
- Δεν το πιστεύω με ποιον έμπλεξα
- Να το πιστέψεις... Μην ανησυχείς θα αποδράσουμε καααααααάποια στιγμή!

- Δεν μπορώ να καταλάβω από που πηγάζει όλη αυτή η ψυχραιμία σου!
- Δεν θες να ξέρεις... της απάντησα.
Στο πλοίο για το Impel εκτός από εμάς υπήρχαν και άλλοι 5 κρατούμενοι οι οποίοι είχαν από μηδενικό έως ελάχιστο bounty και όταν με είδαν με κοιτούσαν με τρόμο.
Πέρασαν 2 μέρες και ακόμα είμασταν στην θάλασσα...
- Πότε θα φτάσουμε? Βαρέθηκα! φώναξα και τεντώθηκα.
- Είναι τρελός...

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και μπήκαν μέσα 3 φύλακες. Ο καθένας κατευθύνθηκε με ένα δίσκο με φαϊ σε κάθε κελί και με την σειρά άνοιγαν την πόρτα και έβαζαν μέσα το φαγητό.
- Επιτέλους φαϊ!! και Πεινάω σαν λύκος! Η Yumi δίπλα μου μόνο που δεν έκλαιγε από την απάθεια μου... Μόλις μπήκε ο φύλακας και μας άφησε τον δίσκο όρμισα πάνω του και άρχισα να τρώω ενώ οι άλλοι 3 πλησίασαν αργά και διστακτικά.

Η πρώτη μέρα πέρασε χαλαρά για εμένα και γεμάτη ένταση και άγχος για τους υπόλοιπους. Αλλά και οι επόμενες δεν διέφεραν πολύ από αυτό. Έτσι 3 μέρες πέρασαν και φτάσαμε στο Impel Down. Μια μεγάλη ομάδα ατόμων ήρθαν στον χώρο που υπήρχαν τα κελιά και μας έβγαλαν έξω από το πλοίο. Κοίταξα γύρω μου και από την μία έβλεπα σοβαρά πρόσωπα από τους marines και έντρομα πρόσωπα από τους κρατούμενους...
- Ηρεμήστε λίγο όλοι σας... Εδώ είμαστε για μια ωραία επίσκεψη... Δεν νομίζω να πηγαίνετε επίσκεψη σε κάποιον και να έχετε τέτοια μούτρα

- Πειρατή, Messi D. Teo, προχώρα και μην μιλάς.
- Hai Haaaaaai...
- ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ! φώναξε ο ίδιος marine και τράβηξε την αλυσίδα που ήταν δεμένες οι χειροπέδες μου. Από την απότομη κίνηση που έκανε γλίστρησα και έπεσα.
- Konoyaro...
- ΠΡΟΧΩΡΑ ΕΙΠΑ!
- Καλά ντε... Πόσο καιρό έχεις να γυρίσεις σπίτι και να... σου στρώσει το κρεβάτι η γυναίκα σου?
Εκείνος ετοιμάστηκε να μου επιτεθεί αλλά τον κράτησαν οι υπόλοιποι marines που βρίσκονταν κοντά του.

Κατεβήκαμε στην πλατφόρμα μπροστά από την φυλακή και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την είσοδο της. Εκεί έβλεπα μερικά άτομα από μακριά αλλά μόνο ένας ξεχωρίζε... Ο warden Magellan, με την επιβλητική του και κακασχημη παρουσία, "κοσμούσε" την ομάδα που μας περίμενε. Όταν φτάσαμε μπροστά από την φρουρά, με κοίταξε με ένα περιφρονητικο βλέμμα.
- Να που ξανασυναντιόμαστε, Messi D. Teo...

- Yo! Τι χαμπάρια, Νούλη? Χρόνια και ζαμάνια!
- Άρχισες πάλι?
-
-
-
- Κάτσε ήρεμος τώρα... είπε και συνέχισε.
- Βλέπω ήρθες μαζί με άτομα πέρα μετά από τον nakama σου τον Luster.
- Okama? Μόλις έβρισες έναν πεθαμένο? ΨΟΦΑΑΑΑ!!!! Οι φύλακες με κράτησαν πριν τον κλοτσήσω!
- Nakama είπα ηλίθιε! Όχι Okama! Πόσο χαίρομαι που η εκτέλεσή σου είναι σύντομα και δεν θα ανεχτούμε για πολύ...

- Δεν θα με ανεχτείτε? ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΑΝΕΧΤΕΙΤΕ? Εγώ σας ανέχομαι που έχετε χάλια φαγητό και οι σνθήκες διαβίωσης ειναι χειρότερες και από την τουαλέτα σου!
- ΣΚΑΣΜΟΣ! Τι περίμενες? Πολυτέλειες? Φυλακή είμαστε, όχι ξενοδοχείο 5 αστέρων! Και μην συνεχίσεις το θέμα γιατί με έχεις φέρει στα όριά μου!
- Κι εσύ πιέζεις πολύ την κατα... μου είπε η Yumi αλλά ένα βλέμμα του Magellan την έκανε να σωπάσει.
-
- σταση...

Μετά από αυτή την μικρή συζήτηση, ο Magellan έδωσε διαταγή να μας πάνε στα κελιά. Εμένα θα με πήγαιναν στο Level 6 και όλους τους υπόλοιπους στο Level 1 εκτός από έναν που θα πήγαινε στο Level 3 λόγω του bounty του. Μπήκαμε στο ασανσέρ και στο 1ο και 3ο Level κατέβηκαν οι περισσότεροι από όσους είχαν μπει μέσα και μετά κατέβηκα στο 6ο επίπεδο μαζί με μία μικρή ομάδα φυλάκων.

Όταν φτάσαμε εκεί, με πήγαν στο ίδιο κελί που με έβαλαν τις 2 προηγούμενες φορές που είχα έρθει σε αυτό το σκοτεινό και μουντό επίπεδο.
- Πάλι σε αυτό το κελί...
- Πείτε στον Magellan να περάσει για κάνα τάβλι όταν βγει από την τουαλέτα...
- Πρόσεχε πώς μιλάς για τον Warden! είπε ο φύλακας, και μου έριξε μία κλοτσιά. Μπες μέσα και άσε τα πολλά, απόβρασμα!
- ΟΚ.

Μπήκα μέσα στο κελί και κάθισα στο πάτωμα. Για την πρώτη ώρα καθόμουν εκεί και δεν έκανα τίποτα..
- This sucks... είπα βαρεμένος και πλησίασα στον ένα τοίχο. Έπειτα φώναξα:
- Με ακούει κανείς?
- Εγώ αλλά δεν σου μιλάω...
- Γιατί?
- Επειδή μπορώ! κάτσε στο κελί σου και μην μου μιλάς! Παραξενεμένος από αυτή την αντίδραση πλησίασα τον άλλο τοίχο του κελιού για να δω τι θα μου έλεγαν αυτοί που έμεναν εκεί.

- Με ακούει κανείς? είπα ελπίζοντας να είναι κάποιος συζητήσιμος σε αυτό το κελί.
- Εγώ αλλά δεν σου μιλάω...
- Γιατί?
- Επειδή μπορώ!
- Τα ίδια μου είπε και ο άλλος....
- Μην μου μιλάς και μην μιλάς σε κανέναν! Noone Likes You!
- Είναι άδικο... είπα και έκατσα παραπονεμένος σε μία γωνία.

2 μέρες πέρασαν και το μόνο που έκανα είναι να κάθομαι σε μια γωνία του κελιού, να σιγοτραγουδάω, να τρώω το άθλιο φαγητό που μου έφερναν και να βρίζω τους υπόλοιπους φυλακισμένους που δεν μου μιλούσαν. Την 3η μέρα άκουσα πολλά βήματα από μακρυά και παραξενεύτηκα, αφού συνήθως ακούγονται βήματα ενός ατόμου που φέρνει το φαγητό.

- Κάποιον νέο κρατούμενο θα έφεραν... Θα καλοπεράσει και αυτός! υπέθεσα και πλησίασα στα κάγκελα του κελιού για να δω τι γινόταν. Μερικοί φύλακες μαζί με τον Magellan περνούσαν και κοιτούσαν ένα ένα τα κελιά, σαν να έψαχναν να βρουν κάποιον ή κάτι. Καμία από τις προηγούμενες φορές δεν το είχαν κάνει ούτε μία φορά αυτό και μου κίνησε την περιέργεια αυτή η κίνησή τους.

Μουρμουρητά ακούγονταν από όλο τον όροφο που είχε καταλάβει ποιος είχε έρθει. Από μερικά κελιά έπαιρναν άτομα και συνέχιζαν την πορεία τους για τα υπόλοιπα κελιά μαζί με αυτά. Όταν έφτασαν στο διπλανό κελί από το δικό μου φώναξα:
- Νούλη! Πώς και από εδώ? Διοργανώνεις επιτέλους κάνα τουρνουά τάβλι ή από το κόψιμο δεν θα μπορείς να τελειώσεις ούτε μία παρτίδα?
- Πρώτον, αν δεν κόψεις να με φωνάζεις έτσι πέθανες πριν σε εκτελέσουν... Δεύτερον, εσύ είσαι το τελευταίο άτομο που έψαχνα. είπε σε εμένα και γύρισε στους δικούς του. Βγάλτε τον από το κελί και πάμε στο ασανσέρ.

Μόλις φτάσαμε στο ασανσέρ και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε μας είπε:
- Λοιπόν κοπρίτες ακούστε... Δεν με νοιάζει αν θέλετε να το κάνετε αυτό που θα πω και δεν σας ρωτάω. Είναι υποχρεωτικό και όποιος δεν το κάνει θα πέσει στις φωτιές του επιπέδου 4 και θα πεθάνει. Θέλω να φτιάξετε ένα άγαλμα μου από πέτρα, ένα από πάγο, δύο από χαλκό, ένα από πηλό και ένα από χρυσό. Έχετε 5 μέρες για το κάθε ένα.

Έπειτα γύρισε σε εμένα και μου είπε:
- Εσύ είσαι τυχερός γιατί σε 5 μέρες θα ε πάνε για εκτέλεση οπότε θα προλάβεις μόνο το ένα...
- Ναι πολύ τυχερός...
- Είπες κάτι?
- Λέω "Τι ωραία που θα περάσουμεεεε "!!!
- Έτσι μπράβο! Πάμε για δουλειά τώρα! είπε και βγήκαμε στο επίπεδο 4. Αφού περπατήσαμε λίγο φτάσαμε σε ένα σημείο που είχε μερικές τεράστιες κολόνες από τα υλικά που μας είπε. Μόνο ο πάγος έλειπε που προφανώς θα πήγαιναν να το φτιάξουν σε άλλο επίπεδο.

Αρχίσαμε αμέσως την δουλειά και εγώ έκανα τα "δικά" μου πάνω στα υλικά.
- Εί τι κάνεις εκεί? Τι είναι αυτή η μύτη?? μου είπε ένας φύλακας.
- Μα είναι πολύ ωραία...
- Ξαναφτιάξ' την ρε και άσε τις βλακείες!
- Hai hai... Το άγαλμα τελείωσε λίγο πριν μας τελειώσει ο χρόνος και όλοι ήμασταν πτώματα. Ο Magellan ήρθε και το είδε...
- Δεν μου αρέσει καθόλου... Ξαναφτιάξτε το! Πετάξτε το αυτό στο επίπεδο 4 για να καταστραφεί στην φωτιά.

Εγώ μόνο που δεν πανυγήριζα που θα έφευγα από εδώ και θα σταματούσα να φτιάχνω αγάλματα. Την επόμενη μέρα ήρθαν φύλακες να με πάρουν για να με πάνε στο πλοίο που θα με οδηγούσε εκεί που θα με σκότωναν.
- Εγώ φεύγω ενώ εσείς θα μείνετε εδώ να σαπίσετε στην δουλειά, κορόιδα!!
- Φύγε μην σε βλέπουμε...
- Αντίο, πριγκίπισσες! Δεν θέλω να τα ξαναπούμε τους είπα και ακολούθησα τους φύλακες που με πήγαν στο πλοίο ενώ οι κρατούμενοι προσπάθησαν να με κυνηγήσουν για να με βαρέσουν. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε στο πλοίο και αφού χαιρέτησα τον Magellan έφυγα από το Impel Down.

ΥΓ.1 Η συνέχεια σε μία από τις 5 θάλασσες!
ΥΓ.2 Yeah, i'm that pro...
ΥΓ.3 Yohohohoho
ΥΓ.4 Είπα να φτιάξω και 4 για να υπάρχει...

Ο Messi D. Teo βγαίνει στο Nanimonai Island της Grand Line.