Σκληρή Προπόνηση[Τέλος]

Έχουν περάσει ήδη δύο μέρες από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου σε αυτό το νησί. Έχω ξεκουραστεί και είμαι πλέον έτοιμος να αρχίσω την προπόνησή μου. Σε λίγα λεπτά θα με φωνάξουν οι τρεις μεγάλοι δάσκαλοι να πουν τι πρέπει να κάνω. Ανυπομονώ να γίνω πιο δυνατός για να μπορώ να κερδίζω όποιον αντίπαλο μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο μου. Είμαι ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο και περιμένω. Ανοίγει η πόρτα και βλέπω τον Li να με φωνάζει.
-Έλα μαζί μου Jinta. Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε.
Σηκώνομαι αμέσως από το κρεβάτι και ντύνομαι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Τον ακολουθώ, με πηγαίνει στην αυλή της σχολής. Η αγωνία που αισθάνομαι είναι υπερβολικά μεγάλη. Ταυτόχρονα νιώθω και χαρούμενος και ικανοποιημένος από τον εαυτό μου. Ο ήλιος χτυπάει τα μάτια μου και με κάνει να φτερνιστώ. Το περιβάλλον γύρω μου είναι εκπληκτικό. Στην αυλή έχουν φυτέψει πολλά λουλούδια και δέντρα. Είναι καταπράσινη από το γρασίδι που έχουν στρώσει. Καθόμαστε κάτω να μου πουν σχετικά με την προπόνησή μου.
-Λοιπόν Jinta. Μιλήσαμε και αποφασίσαμε να σε βάλουμε να κάνεις την προπόνηση έξτρα μπαμ.
-Τι είδος προπόνησης είναι αυτή; Δεν την έχω ξανακούσει!
-Είναι η πιο δύσκολη προπόνηση που μπορεί να κάνει κάποιος ο οποίος δεν πρόκειται να διδαχθεί πολεμικές τέχνες. Ή τουλάχιστον έτσι είναι στο νησί μας. Είσαι έτοιμος να τα βγάλεις πέρα;
-Πιο έτοιμος δεν έχω υπάρξει!
-Ωραία! Ξεκινάμε λοιπόν...

Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε την προπόνησή μου.
-Μισό λεπτό! Κάτι ξέχασα να κάνω.
Βγάζω το πολύτιμο και αγαπημένο μαχαίρι του πατέρα μου. Μπαίνω μέσα στη σχολή το αφήνω γιατί δεν θέλω να το χάσω την ώρα που θα εξασκούμε. Θέλω να το παραδώσω άφθαρτο στον πατέρα μου. Προχωράω μαζί με τους δασκάλους και ανεβαίνουμε στην κορυφή του βουνού. Αφού φτάνουμε το θέαμα που αντικρίζω είναι εξαιρετικό. Μπορώ και βλέπω όλο το νησί από εδώ πάνω. Η θάλασσα φαίνεται απέραντη. Οι ακτίνες του ήλιου αντανακλούν πάνω της σχηματίζοντας ένα μικρό ουράνιο τόξο στον ουρανό. Οι αφροί της θάλασσας μου δημιουργούν ένα συναίσθημα γαλήνης, αισθάνομαι πολύ χαλαρός.
-Λοιπόν θα σου πούμε ποιο θα είναι το πρώτο κομμάτι της προπόνησης σου. Στην αρχή θα αυξήσεις την μυική σου δύναμη. Κάπως έτσι θα περάσετε τους δύο από τους έξι μήνες.
-Κάτσε περίμενε λίγο. Δεν θα με προπονήσεις και εσύ μαζί;
-Ναι όλοι θα σε προπονήσουμε. Αλλά ο καθένας μας σε διαφορετικό κλάδο και από ότι καταλαβαίνεις σε ότι αφορά το ξύλο ο δάσκαλός σου θα είναι ο Hikaru. Ξέρει ακριβώς τις τέλειες ασκήσεις για να γίνεις πολύ δυνατός και γρήγορος καθώς και να έχεις μεγάλη αντοχή.
-Να ξέρεις ότι δεν θα σε λυπηθώ καθόλου. Θα σε κάνω να φτύσεις αίμα. Δεν θα φύγεις από μένα χωρίς να μπορείς να πλακώσεις πέντε άντρες μαζί.
-Είμαι έτοιμος να αρχίσουμε. Θα κάνω ότι μου πεις.
-Λοιπόν εγώ με τον Li πάμε να την κάνουμε. Νύσταξα δεν αντέχω άλλο.
-Ναι έχεις δίκιο. Σας αφήνουμε να αρχίσετε. Και να ξέρεις εδώ θα μένετε. Ο μόνος που επιτρέπεται να κατέβει το βουνό και να έρθει στη σχολή είναι ο Hikaru. Εσύ δεν μπορείς.
-Δεν έχω πρόβλημα. Πρέπει να μάθω να επιβιώνω σε δύσκολες καταστάσεις.
-Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Καλά να περάσετε. Χαχαχα...

-Jinta πρώτα θα αρχίσουμε με το τρέξιμο. Έτσι θα βελτιώσουμε την ταχύτητά σου και την αντοχή σου. Θα μπορείς να κλοτσάς τους αντιπάλους σου και αυτοί θα πέφτουν με τη μία κάτω αναίσθητοι.
-Αλήθεια θα μπορέσεις να με κάνεις τόσο δυνατό;
-Και φυσικά. Επίσης αν έχεις μεγάλη αντοχή θα μπορείς να κερδίσεις περισσότερους αντιπάλους ταυτόχρονα και δεν θα κουράζεσαι τόσο εύκολα. Θα κερδίζεις σχεδόν όλες σου τις μάχες και λίγοι θα είναι αυτοί που θα μπορούν να σου σταθούν εμπόδιο.
-Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε. Φεύγω για τρέξιμο.
-Ξεκίνα! Θέλω να δω πόσο αντέχεις να κάνεις. Ο δρόμος που έχεις να διανύσεις είναι από εδώ μέχρι τη σχολή. Στη συνέχεια θα μπεις σε εκείνο το στενάκι και θα φτάσεις μέχρι κάτω. Ύστερα θα έρθεις πάλι εδώ. Αυτή είναι η διαδρομή που θα διανύεις κάθε μέρα. Και κάθε μέρα από περισσότερες φορές. Επίσης αν κουραστείς τη στιγμή που φτάνεις κάτω μπορείς να φύγεις αν θέλεις. Εγώ θα σε περιμένω εδώ για τρεις ώρες. Αν δεν φτάσεις σε αυτό το χρονικό διάστημα τότε σταματάμε την προπόνησή σου.
-'Οχι! Ούτε πρόκειται να τα παρατήσω αλλά και ούτε θα αποτύχω. Θα κάνω αυτή τη διαδρομή σε λιγότερο από τρεις ώρες. Και κάθε μέρα θα κάνω λιγότερο χρόνο.
Ξεκινάω λοιπόν να κατεβαίνω το βουνό τρέχοντας. Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω. Φαίνεται δύσκολη δοκιμασία. Ο δρόμος είναι ατελείωτος. Ή μάλλον έτσι φαίνεται. Περνάει κάποια ώρα και μόλις τώρα μπαίνω στο στενάκι. Τρέχω στον σκοτεινό δρόμο. Έχω ιδρώσει πολύ και βρωμάω. Ξαφνικά ανάβουν τα φώτα. Συνεχίζω με ότι δυνάμεις μου έχουν απομείνει. Τελικά δεν ήταν τόσο εύκολο όσο νόμιζα. Βγαίνω από τη σπηλιά και φτάνω στους πρόποδες του βουνού. Τώρα σκέφτομαι πως πρέπει να ξαναγυρίσω πίσω και για μια στιγμή νιώθω αδύναμος, ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρω. Στο μυαλό μου όμως έρχεται ο πατέρας μου και ο στόχος μου. Βρίσκω τη δύναμη να συνεχίσω και τρέχω προς την κορυφή του βουνού...

Ανεβαίνω ξανά το βουνό και φτάνω στην κορυφή.
-Λοιπόν πόσο χρόνο έκανα; Τα πήγα καλά;
-Αρκετά καλά για πρώτη φορά. Έκανες δύο ώρες και πενήντα ένα λεπτά. Να σου πω την αλήθεια περίμενα να κάνεις πάνω από τρεις ώρες αλλά χαίρομαι που σου πήρε μόνο τόσο. Ο μόνος που έχει κάνει με τη πρώτη φορά δύο ώρες είμαι εγώ και μετά έρχονται οι άλλοι δάσκαλοι με δυόμιση ώρες.
Πρέπει να είναι όλοι τους πολύ δυνατοί για να έχουν πετύχει κάτι τέτοιο. Εγώ μοιάζω σαν μυρμήγκι μπροστά τους. Αλλά θα τους φτάσω. Δεν θα μείνω τόσο αδύναμος.
-Μα καλά τι σκέφτεσαι; Εδώ δεν ήρθαμε να κάνουμε διαλογισμό αλλά να σε προπονήσω. Αν θες να κάθεσαι και να χαζεύεις να πας σε καμιά ταβέρνα καλύτερα.
-Ναι έχεις απόλυτο δίκιο. Συγγνώμη συγγνώμη. Δεν θα επαναληφθεί.
-Έλα χαλάρωσε λίγο. Πλάκα κάνω. Δεν χρειάζεται να απολογείσαι. Ας αρχίσουμε το δεύτερο μέρος. Θα κάνεις τριακόσιες κάμψεις, ραχιαίους και άλλους τόσους κοιλιακούς. Κάθε μέρα θα αυξάνεται ο αριθμός.
Εγώ ξεκινάω να τα κάνω. Περνάει μία ώρα και τελειώνω. Είμαι κατακουρασμένος. Σηκώνομαι όρθιος αλλά τα πόδια μου δεν με κρατάνε και πέφτω κάτω στο έδαφος. Ξαπλώνω και κοιμάμαι. Ξυπνάω και είναι πλέον νύχτα. Με πήρε ο ύπνος σκέφτομαι. Βλέπω τον Hikaru να έχει ανάψει μια φωτιά και να ψήνει κάτι πουλιά.
-Γιατί δεν με ξύπνησες να συνεχίσουμε; Με πήρε ο ύπνος και χάσαμε μία ολόκληρη μέρα προπόνησης.
-Μην αγχώνεσαι. Θα συνεχίσουμε αύριο. Έτσι και αλλιώς ήσουν εξουθενωμένος. Αλλά να ξέρεις ότι αυτό δεν ήταν ούτε το δέκα τοις εκατό από αυτό που σε περιμένει τους επόμενους δύο μήνες.
-Δεν έχω πρόβλημα εγώ. Ότι και να ακολουθήσει θα το ξεπεράσω. Από ότι βλέπω θα φάμε πουλιά. Μα που τα βρήκες;
-Περίμενα να περάσουν από επάνω μας και τα έπιασα. Αυτό θα το κάνω για την πρώτη μία εβδομάδα. Από εκεί και πέρα θα είναι δική σου δουλειά να πιάνεις το φαγητό σου. Εγώ θα τρέφω μόνο τον εαυτό μου.
-Από ότι καταλαβαίνω θα έχουμε σκληρή προπόνηση. Αλλά μου αρέσει αυτό. Με κάνει να αισθάνομαι αγωνία και μου κεντρίζει το ενδιαφέρον.
-Λοιπόν τράβα για ύπνο γιατί αύριο πρωί-πρωί σε περιμένει άγρια δουλειά.
Του απαντάω εντάξει και πάω να την πέσω...

Ξυπνάω. Είναι πάρα πολύ πρωί και ο ήλιος ίσα που έχει βγει. Το θέαμα είναι πανέμορφο. Οι ακτίνες έχουν ένα κοκκινοπό χρώμα και σου δημιουργούν ένα υπέροχο συναίσθημα. Πιο δίπλα κοιτάω και ο Hikaru ακόμα κοιμάται. Πάω να τον ξυπνήσω.
-Ξύπνα ρε. Έχουμε σκληρή προπόνηση. Δεν θυμάσαι τι μου είπες χτες.
-Έλα άσε με λίγο ακόμα να κοιμηθώ. Σε λίγο.
Σηκώνομαι και πάω να κάνω μία βόλτα. Κατεβαίνω σε ένα στενό δρομάκι και βλέπω μια πηγή. Οι αφροί του νερού είναι κάτασπροι. Πάω να πλυθώ. Το νερό φαίνεται δροσερό, φρέσκο και πεντακάθαρο. Βρέχω το πρόσωπό μου και ύστερα γυρνάω πίσω, εκεί που είναι ο Hikaru.
-Έλα γύρισες. Καλά που ήσουν τόση ώρα; Γιατί δεν με ξύπνησες;
-Εγώ ήρθα να σε ξυπνήσω. Εσύ δεν σηκωνόσουν με τίποτα.
-Λοιπόν θα κάνεις αυτά που έκανες και χτες και μετά θα σου πω τι καινούριο θα κάνεις.
Ξεκινάω να τρέχω μέχρι τους πρόποδες του βουνού και να ξαναέρθω πίσω. Αφού τελειώνω πέφτω να κάνω κάμψεις, ραχιαίους και κοιλιακούς. Σήμερα έκανα περίπου πέντε λεπτά λιγότερο.
-Τελείωσα αυτά που μου είπες. Τώρα τι κάνουμε;
-Έλα μαζί μου. Να ξέρεις είναι από τις πιο δύσκολες δοκιμασίες και πρέπει οπωςδήποτε να τα καταφέρεις.
-Ότι και να είναι θα τη ξεπεράσω.
Με πηγαίνει σε ένα άλλο στενάκι δρομάκι του βουνού και με βγάζει σε μία απότομη χαράδρα περίπου τριακόσια μέτρα. Μου λέει ότι πρέπει να την κατέβω χωρίς να πέσω και μέσα σε μία ώρα το πολύ. Λέει ότι αν την περάσω θα έχω αποκτήσει τρομερή μυική δύναμη και αντοχή καθώς και θα έχω λιγότερο φόβο στη μάχη. Έτσι λοιπόν ξεκινάω να την κατεβαίνω...

Είναι πολύ δύσκολο να κατέβω μία τόσο μεγάλη και επικίνδυνη χαραμάδα. Αλλά πρέπει να τα καταφέρω. Ο πάτος ίσα που φαίνεται. Στον αέρα πετάνε κάποια άγρια πουλιά. Δεν είναι γεράκια αλλά ούτε και αετοί. Δεν έχω ξαναδεί ένα τέτοιο είδος πουλιού. Καθώς την κατεβαίνω μία προεξοχή από έναν βράχο μου τρυπάει το χέρι. Βγάζω λίγο αίμα αλλά δεν πρέπει να ανησυχώ. Μέχρι τώρα πρέπει να έχω κάνει περίπου πενήντα από τα τριακόσια μέτρα. Ξαφνικά ένα πουλί έρχεται με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος μου. Σκύβω το κεφάλι μου για να το αποφύγω και αυτό παραλίγο να με πετάξει κάτω. Πρέπει να το σταματήσω αλλιώς την έχω βάψει πολύ άσχημα. Δεν μπορώ να πεθάνω σε ένα τέτοιο μέρος.
-Φύγε παλιόπουλο. Άσε με στην ησυχία μου. Έχω μια δοκιμασία που πρέπει να περάσω.
Αυτό όμως δεν με καταλαβαίνει και μου ορμάει. Σε παρακαλώ σταμάτα. Πρέπει να δω τον πατέρα μου. Δεν μπορείς να με σκοτώσεις σε ένα τέτοιο μέρος.
-Σταμάτα. Σταμάτα. Σταμάτααααααααααααααααα!
Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το πουλί κοκαλωμένο στον αέρα. Φοβάται αλλά δεν ξέρω το γιατί. Στρίβει αμέσως και απομακρύνεται πολύ γρήγορα. Δεν έχω ιδέα τι έγινε αλλά πάντως το ξεφορτώθηκα. Έτσι συνεχίζω την προπόνησή μου. Περνάει η ώρα και εγώ φτάνω στο τέλος της χαραμάδας. Είμαι πολύ χαρούμενος που τελείωσα την δοκιμασία αλλά και που βγήκα ζωντανός. Βλέπω τον Hikaru να με πλησιάζει.
-Συγχαρητήρια. Πέρασες και αυτήν την δοκιμασία. Τώρα θα πάμε να κυνηγήσουμε γιατί όπως σου είπα μετά από μία εβδομάδα ο καθένας για τον εαυτό του. Μετά θα ξεκουραστούμε.
Έτσι ξεκινάω να πάω για κυνήγι με τον Hikaru...

-Λοιπόν τι θα πιάσουμε σήμερα; Κανά πουλί πάλι;
-Όταν πας για κυνήγι δεν διαλέγεις τι θα πιάσεις αλλά πιάνεις ότι βρίσκεις.
Καθώς προχωράμε να γυρίσουμε πίσω εκεί που έχουμε κατασκηνώσει βλέπουμε δύο πουλιά στον αέρα. Ο Hikaru χωρίς δεύτερη σκέψη πετάγεται στον αέρα τους τραβάει δύο κλωτσιές και αμέσως αυτά πέφτουν κάτω ξερά. Θα φάμε καλά σήμερα. Γυρνάμε πίσω για να φάμε. Ανάβουμε τη φωτιά και ψήνουμε τα πουλιά. Τρώμε. Είναι πολύ νόστιμα και έχουν μια καυτερή γεύση. Είναι τρομερά. Αφού τελειώνουμε το φαγητό μας πάμε για ύπνο γιατί το πρωί έχω σκληρή προπόνηση. Ξαπλώνω και χαζεύω τον ουρανό. Τα αστέρια είναι πολύ όμορφα. Λάμπουν και έχουν σχηματίσει διάφορα σχέδια. Μακάρι να ήταν εδώ ο πατέρας μου. Να με θαύμαζε, να με συμβούλευε. Θα τα πήγαινα καλύτερα αν ήταν εδώ.
-Jinta πέσε για ύπνο. Αύριο έχεις πάλι σκληρή προπόνηση. Μην ξενυχτάς και σπαταλάς τις δυνάμεις σου τσάμπα.
Έχει δίκιο. Κοιμάμαι. Ξυπνάω. Ο ήλιος βρίσκεται ψηλά στον ουρανό. Σηκώνομαι και πηγαίνω στην πηγή να πλυθώ. Γυρνάω πίσω στον Hikaru.
-Λοιπόν τι έχουμε να κάνουμε σήμερα;
-Σήμερα θα κάνεις όσα έκανες και χτες αλλά περισσότερες φορές. Μέχρι να τελειώσεις θα πάω εγώ να σου φέρω κάτι βαράκια που θα σε βοηθήσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό να γίνεις δυνατότερος.
Εγώ ξεκινάω την προπόνησή μου. Τελειώνω. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν που έπρεπε να κατέβω τη χαραμάδα και μετά να την ξανανέβω. Ανυπομονώ να δω τι βαράκια θα μου έχει φέρει ο Hikaru.
-Jinta στα έφερα. Θα κάνεις κάποιες ασκήσεις που θα σου δείξω. Αλλά να ξέρεις είναι πολύ βαριά.
-Δεν υπάρχει πρόβλημα. Ξέρεις γιατί. Επειδή είμαι μάγκας, είμαι και μερακλής. Όλα τα καταφέρνω εγώ.
Ο Hikaru μου δείχνει τα βαράκια. Για μια στιγμή κωλώνω. Γουρλώνω τα μάτια μου και ξεροκαταπίνω. Είναι πραγματικά τεράστια. Απορώ πως μπορεί άνθρωπος να τα σηκώνει. Μου δείχνει κάποιες ασκήσεις. Τα σηκώνει λες και είναι πούπουλα. Κάθε μέρα εγώ κάνω όλες τις δοκιμασίες και ασκήσεις από δέκα φορές τη καθεμία. Έτσι περνάνε οι πρώτοι δύο μήνες...

-Λοιπόν Jinta οι δύο μήνες προπόνησης σου με εμένα τελείωσαν. Εγώ ήρθε η ώρα να φύγω. Θα σε προπονήσει ο Li από εδώ και πέρα. Αλλά πριν φύγω θέλω να δω τα αποτελέσματα της εξάσκησης σου.
-Μα πως αφού αν πολεμήσουμε θα χάσω σίγουρα. Δεν μου έμαθες πολεμικές τέχνες.
-Οι πολεμικές τέχνες δεν διδάσκονται. Μαθαίνονται. Βρίσκονται στη καρδιά σου και πρέπει να τις ξυπνήσεις. Αλλά δεν θα τις χρησιμοποιήσω. Απλώς θα σε πλακώσω στο ξύλο. Θα χρησιμοποιήσω σκέτη βία.
-Για να δούμε αν θα μπορέσεις να με αγγίξεις.
Ξεκινάμε τη μάχη. Κινούμαι με μεγάλη ταχύτητα. Τα αποτελέσματα είναι θαυμάσια. Μου επιτίθεται με κλωτσιά και σκύβω πολύ γρήγορα. Πάω να τον χτυπήσω στην κοιλιά αλλά βάζει τα χέρια του μπροστά. Και όμως τον τινάζω δέκα μέτρα πίσω. Έχω αναπτύξει πολύ τη δύναμή μου. Συνεχίζουμε τη μάχη. Τρέχω πολύ γρήγορα και εμφανίζομαι πίσω του. Πάω να τον κλοτσήσω αλλά αυτός σταματάει το χτύπημά μου με τα χέρια του. Μου ρίχνει μπουνιά αλλά εγώ πηδάω με ανάποδη κολοτούμπα πάνω από το κεφάλι του και εμφανίζομαι κι πάλι πίσω του. Έχω βελτιωθεί πάρα πολύ. Δεν το περίμενα από τον εαυτό μου. Τώρα θα κερδίζω πιο εύκολα τους αντιπάλους μου.
-Σταματάμε τη μάχη. Κατάλαβα αυτό που ήθελα να δω. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από σένα.
-Σε ευχαριστώ πολύ δάσκαλε. Και όλα αυτά χάρις σε σένα. Δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω μόνος μου.
-Μην λες βλακείες. Όλα έγιναν από την ισχυρή θέληση που έχεις. Ο πατέρας σου θα ήταν σίγουρα πολύ περήφανος.
-Μακάρι να ήταν εδώ. Αλλά θα τον βρω σίγουρα και δεν θα τον αποχωριστώ ποτέ ξανά.
Βλέπω τον Li να έρχεται προς το μέρος μας. Μου λέει ότι από εδώ και πέρα θα με προπονεί αυτός...

-Λοιπόν είναι ώρα να πηγαίνω εγώ. Από εδώ και πέρα θα σε προπονεί ο Li. Εγώ την κάνω. Καλή συνέχεια Jinta και χάρηκα πολύ που συνεργαστήκαμε.
-Και εγώ πάρα πολύ Hikaru. Θα τα πούμε σύντομα σε δύο μήνες από τώρα.
-Λοιπόν πιστεύω να έχεις γίνει πιο δυνατός. Με μένα η προπόνηση θα είναι πολύ ξεκούραστη. Μόνο τα πρωινά θα εξασκείσαι για να μην χάσεις τη φόρμα σου αλλά τα απογεύματα θα εξασκείς το μυαλό σου για να σκέφτεσαι πιο έξυπνα στις μάχες. Σαν πρώτη μέρα δεν θα κάνουμε τίποτα. Είσαι ελεύθερος από μένα.
-Έγινε δάσκαλε. Και ελπίζω να τα πάω και σε σένα όσο καλά τα πήγα και με τον Hikaru. Με έχει κάνει πολύ δυνατό πάντως.
Πάω για μια βόλτα. Πηγαίνω στην πηγή να κάτσω για λίγο. Να αδειάσω το μυαλό μου. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός. Πόσο ωραία ζωή είχα. Μακάρι να γύρναγα το χρόνο πίσω. Και μακάρι να είχα και τον πατέρα μου τότε. Βάζω το χέρι στη τσέπη μου για να βγάλω το μαχαίρι του πατέρα μου. Συνειδητοποιώ ότι το έχω αφήσει στη σχολή για να μην το χάσω. Ανυπομονώ να τον συναντήσω. Έχει περάσει η ώρα και πάω να την πέσω. Γυρνάω πίσω και βλέπω τον Li να κοιμάται ήδη. Την πέφτω και εγώ. Κοιμάμαι. Ξυπνάω. Ξεκινάω την πρωινή μου εξάσκηση. Έρχεται το μεσημέρι.
-Λοιπόν Jinta ήρθε η ώρα για το πρώτο σου τεστ. Θα σε κάνω πιο έξυπνο για να σκέφτεσαι καλύτερα όταν μάχεσαι. Είσαι έτοιμος;
-Τι τεστ και βλακείες μου λες τώρα; Εγώ θα τους πλακώνω τους όλους. Δώσε μου δύο τρεις τεχνικές για να αποφεύγω καμιά επίθεση και άστα τα άλλα.
-Από ότι βλέπω αυτούς τους μήνες σε επηρέασε πολύ ο Hikaru. Όπως θέλεις αλλά υπό έναν όρο. Μόνο έτσι το δέχομαι.
-Πες μου ότι θέλεις.
-Θα μου λύσεις δύο αινίγματα και μετά θα σε προπονήσω σε ότι μου ζητήσεις.
-Δεκτό. Πες μου τα αινίγματα.
Και έτσι ξεκινάει η εξάσκησή μου με τον Li...

-Λοιπόν από τη στιγμή που θα ακούσεις το πρώτο αίνιγμα δεν θα με ενοχλήσεις καθόλου. Όταν θα μου μιλήσεις θα είναι για να μου πεις τη λύση, εντάξει;
-Έγινε. Πέστο τώρα.
-Περίμενε δεν τελείωσα έχω και άλλα να πω. Κάθε πρωί θα κάνεις κανονικά την εξάσκησή σου και το μεσημέρι με το απόγευμα θα σκέφτεσαι τη λύση, εντάξει;
-Ναι λέμε. Άντε πες μου να το βρω να τελειώνουμε.
-Μην βιάζεσαι τόσο. Δεν είναι τόσο εύκολο. Ήταν ένας πατέρας ο οποίος είχε δύο γιους και μια πολύ μεγάλη περιουσία. Ήταν άρρωστος όμως και ετοιμοθάνατος. Είπε λοιπόν στους γιους του να κάνουν έναν αγώνα και όποιος κερδίσει θα πάρει όλη του την περιουσία. Ο αγώνας ήταν να πάνε μέχρι μία εκκλησία, ο καθένας με το δικό του άλογο και όποιος επιτρέψει τελευταίος θα κερδίσει. Έτσι οι δύο γιοι ξεκίνησαν για την εκκλησία με τα άλογά τους πάρα πολύ αργά. Στον γυρισμό πήγαιναν πλάι-πλάι. Συναντούν λοιπόν τον παπά. Αυτός τους είπε κάτι και μετά αυτοί εκεί που πήγαιναν πολύ αργά άρχισαν να τρέχουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Τι τους είπε ο παπάς και αυτοί άρχισαν να τρέχουν; Αυτό είναι το αίνιγμα.
Τελικά είναι δύσκολο. Τι να μπορεί να τους είπε. Δεν έχω ιδέα.
-Καλά τώρα αινίγματα και βλακείες θα λέμε. Πάμε να με προπονήσεις.
-Νομίζω συμφώνησες. Και πρέπει να τηρείς το λόγο σαν άντρας. Σαν τον πατέρα σου.
-Ωραία λοιπόν δώσε μου λίγο χρόνο να το σκεφτώ.
-Όσο θέλεις. Όταν σκεφτείς κάτι έλα να μου το πεις.
Σηκώνομαι και πάω μία βόλτα μήπως μου έρθει καμιά ιδέα...

Έχω έρθει στην πηγή. Εδώ είναι το μέρος που μου αρέσει περισσότερο. Μπορώ και σκέφτομαι πιο εύκολα. Το αίνιγμα είναι πολύ δύσκολο. Τι να τους είπε ο παπάς; Πω γαμώτο. Τελικά δεν είναι άχρηστη η προπόνηση για να σκέφτομαι καλύτερα στις μάχες. Πάω να το πω στον Li. Αλλά μου είπε να του μιλήσω μόνο αν είναι να βρω την απάντηση. Μα ποια να είναι. Αχ ρε πατέρα όλα αυτά για σένα τα κάνω. Μακάρι να ήσουν εδώ αυτή τη στιγμή. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι μπορεί να είναι. Ο παπάς τους είπε. Αυτοί έτρεχαν με τα δικά τους άλογα. Όποιου το άλογο βγει δεύτερο αυτός κερδίζει. Δεν μπορώ να το βρω. Έτσι πέρασε μία εβδομάδα. Κάθε μέρα εξασκούμουν και μετά προσπαθούσα να βρω τη λύση. Αλλά μέχρι σήμερα τίποτα. Πηγαίνω πάλι στην πηγή μήπως μου έρθει κάτι. Ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου και μου έρχεται. Μου ήρθε η λύση. Τρέχω αμέσως στον Li να του το ανακοινώσω.
-Li, Li βρήκα την λύση στο αίνιγμά σου. Να σου την πω;
-Χαίρομαι για σένα. Τη βρήκες μόλις σε μία εβδομάδα. Άλλοι πέρασαν μήνες διαλογισμού για να την βρουν. Πες μου αλλά να ξέρεις αν είναι λάθος η προπόνησή σου σταματάει εδώ.
-Όχι είμαι σίγουρος ότι είναι σωστή. Άκου λοιπόν. Αφού όποιου το άλογο έφτανε τελευταίο αυτός θα κέρδιζε ο παπάς τους είπε να αλλάξουν άλογα. Γιατί έτσι αφού ο ένας θα είχε το άλογο του άλλου θα αναγκαζόταν να βγει πρώτος, για να τερματίσει το δικό του άλογο τελευταίο, αφού ο άλλος που θα έχανε θα είχε το δικό του άλογο.
-Λίγο μπερδεμένα μου τα είπες αλλά πολύ σωστά. Τώρα είσαι σχεδόν κοντά στο να σε προπονήσω.
-Γιατί σχεδόν κοντά; Αφού το βρήκα το αίνιγμα!
-Ναι αλλά είχαμε πει ότι θα βρεις δύο.
-Ναι έχεις δίκιο. Πες μου και το άλλο.
Και έτσι η λύση των αινιγμάτων συνεχίζεται...

-Λοιπόν ήρθε η ώρα να σου πω το δεύτερο αίνιγμα. Πάει μια νέα κοπέλα σε μια ταβέρνα. Και παραγγέλνει ένα εξωτικό πουλί να φάει. Παραγγέλνει έναν γλάρο. Αφού έρχεται ο γλάρος κόβει ένα κομμάτι να φάει. Με το που το δοκιμάζει, παγώνει για μια στιγμή. Ύστερα παίρνε το μαχαίρι και αυτοκτονεί. Γιατί το έκανε αυτό; Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την ιστορία; Όταν βρεις τη λύση μόνο τότε θα έρθεις να μου μιλήσεις. Μέχρι τότε είσαι ελεύθερος από εμένα.
Σηκώνομαι και φεύγω. Αυτό το αίνιγμα είναι ακόμα πιο δύσκολο από το πρώτο και πρέπει να το βρω. Μα δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Ποια να είναι άραγε η λύση; Έτσι πέρασαν τρεις εβδομάδες. Ακόμα τίποτα. Δεν έχω σκεφτεί κάτι που να μπορεί να είναι η λύση. Βλέπω ένα πουλί να πετάει ψηλά, αμέριμνο χωρίς καμιά έννοια. ξαφνικά μου έρχεται η λύση. Τρέχω αμέσως στον Li να του το πω.
-Li τη βρήκα τη λύση. Είμαι σίγουρος.
-Για πες να την ακούσω. Αλλά να εύχεσαι να μην είναι λάθος.
-Όχι όχι. Πάντως ήταν πολύ δύσκολο να το βρω.
-Πολλοί παραιτήθηκαν επειδή δεν μπορούσαν να το λύσουν. Για πες ακούω.
-Είναι πού τρελό αλλά είναι το μόνο που σκέφτηκα. Αυτοί η γυναίκα ήταν με τον άντρα της στο σπίτι τους. Μια μέρα έκαναν κάποιοι πειρατές μια λεηλασία και τους απήγαγαν. Όταν βρισκόντουσαν στη θάλασσα το πλοίο βούλιαξε και όλοι ήταν ναυαγοί σε ένα ερημονήσι. Οι πειρατές αποφάσισαν να φάνε τον άντρα της. Αλλά η γυναίκα έσκουζε και για αυτό τη φυλάκισαν. Αλλά δεν δέχτηκε να φάει τον άντρα της οπότε οι πειρατές της είπαν ότι την τάιζαν γλάρο. Έτσι αυτή όταν σώθηκε δοκίμασε γλάρο και τότε κατάλαβε ότι τελικά τόσο καιρό έτρωγε τον άντρα της και για αυτό αυτοκτόνησε.
-Συγχαρητήρια. Πολύ ωραία λύση. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο για αυτό το αίνιγμα. Απλώς ήθελα να δω πως σκέφτεσαι. Και είμαι εξαιρετικά περήφανος. Τώρα λοιπόν θα σε προπονήσω όπως μου ζητήσεις.
-Σκέφτηκα κάποια πράγματα όλα αυτό τον καιρό που προσπαθούσα να λύσω τα αινίγματα. Θέλω να με κάνεις εξυπνότερο για να κερδίζω γρηγορότερα τις μάχες.
-Πολύ σοφό αυτό που σκέφτηκες. Έγινε λοιπόν.
Έτσι λοιπόν για τον επόμενο μήνα κάνω προπόνηση σε διάφορες τακτικές και ψυχολογικές επιθέσεις για να αποκτήσω πιο έξυπνο μυαλό. Για το πως να αναλύω τις κινήσεις του αντιπάλου μου και να τις προβλέπω. Έτσι πέρασε ένας μήνας...

-Λοιπόν Jinta η προπόνησή μας σταματάει εδώ. Χάρηκα πολύ που ήμουν δάσκαλός σου. Είμαι πολύ περήφανος. Και ο πατέρας σου το ίδιο. Ελπίζω να γίνεις ένας δυνατός άντρας.
-Και εγώ χαίρομαι που ήμουν μαζί σου. Πέρασα πολύ ωραία και έμαθα πολλά πράγματα.
-Τώρα θα έρθει ο Shinobu να σε προπονήσει. Θα σε κάνει πάρα πολύ δυνατό. Είναι πιο καλός από μένα και τον Hikaru μαζί. Θα σου μάθει σίγουρα πολλά πράγματα.
-Τι έχουμε εδώ; Μια συγκινητική στιγμή βλέπω.
-Γεια σου Shinobu. Νωρίς δεν ήρθες; Σε περίμενα σε καμιά ώρα.
-Τις τελευταίες ώρες έχω κοιμηθεί πολύ και βαριόμουνα στη σχολή. Όλοι εκεί είναι άχρηστοι, απλοί μαθητές. Από ότι μου είπε ο Hikaru όμως αυτός εδώ έχει ενδιαφέρον.
-Ευχαριστώ φίλε Shinobu.
-Εγώ πάω να φύγω. Καλή προπόνηση και να προσέχετε.
-Γεια σου Li. Χάρηκα πολύ και ευχαριστώ για όλα.
-Λοιπόν με μένα η προπόνηση θα είναι ως εξής. Κάθε πρωί θα προπονείσαι μόνος σου όπως σου έχει πει ο Hikaru. Εμένα δεν θα με ενοχλείς και ούτε θα με ξυπνάς. Το μεσημέρι να εξασκείς τον εγκέφαλό σου όπως σου έχει μάθει ο Li και κάθε απόγευμα θα κάνουμε μάχες. Για να γίνεσαι όλο και πιο δυνατός. Τώρα ένα πράγμα μένει. Να κάνουμε μια μάχη να δούμε το επίπεδό σου. Είσαι έτοιμος;
-Πανέτοιμος!
Έτσι ξεκινάει η μάχη μου με τον Shinobu για να με ελέγξει...

-Δεν θα χρησιμοποιήσεις όμως πολεμικές τέχνες.
-Θα κάνω ότι θέλω. Ξεκίνα.
Τρέχω πολύ γρήγορα πάνω του που σχεδόν με χάνει. Πετάγεται όμως στον αέρα και μου κάνει μια ανάποδη κλωτσιά καράτε και εγώ την αποφεύγω. Εντελώς από αντανακλαστικά. Μα πως το έκανα εγώ αυτό. Δεν ξέρω. Απλώς το έκανα. Η μάχη συνεχίζεται. Ο Shinobu ενώ κάνει επιθέσεις καράτε εγώ τις αποκρούω. Μα πως γίνεται αφού δεν έχω ιδέα από πολεμικές τέχνες.
-Σίγουρα αναρωτιέσαι πως γίνεται να αποκρούς και να αποφεύγεις τις επιθέσεις μου. Σωστά; Θα σου πω εγώ. Επειδή ξέρεις πολεμικές τέχνες.
-Μα πως; Αφού δεν μου δίδαξε κανένας.
-Όλες αυτές οι ασκήσεις που έκανες ήταν οι βάσεις για να μάθεις πολεμικές τέχνες. Αλλά επειδή ήσουν πολύ καλός τις έκανες πολλές φορές κάθε μέρα. Έτσι το σώμα σου και το μυαλό έμαθαν πολεμικές τέχνες ασυνείδητα. Τις αφομοίωσαν χωρίς να το καταλάβεις εσύ. Απλώς θα χρειαστεί καιρός για να γίνεις πολύ καλός. Επειδή δεν είχαμε χρόνο να σε διδάξουμε πολεμικές τέχνες θα βλέπαμε αν είχες τη θέληση να κάνεις ότι σου πούμε. Και εσύ αποδείχθηκε ότι είχες πολύ ισχυρή θέληση. Έτσι διδάχτηκες κρυφά. Τώρα το μόνο που μένει είναι να τις ξυπνήσεις και να τις ελέγχεις. Δηλαδή να τις κάνεις όποτε θέλεις εσύ.
-Αλήθεια; Και καλά γιατί δε μου το λέγατε από την αρχή;
-Όλοι όταν έρχονται σε αυτό το νησί θέλουν να διδαχτούν πολεμικές τέχνες. Οι περισσότεροι όμως το κάνουν χωρίς να το θέλουν πραγματικά. Έτσι τους διώχνουμε. Θέλαμε να δούμε αν εσύ ενώ θα ξέρεις ότι δεν μαθαίνεις πολεμικές τέχνες θα τα παράταγες ή θα συνέχιζες. Και εσύ συνέχισες. Λοιπόν πολλά είπαμε. Ας συνεχίσουμε τη μάχη.
-Ναι έχεις δίκιο.
Κάπως έτσι πέρασε ένας μήνας και κάτι. Εξασκώντας το σώμα μου το πρωί, το μυαλό μου το μεσημέρι και το απόγευμα κάνοντας μάχες με τον Shinobu. Η προπόνησή μου σχεδόν τελειώνει...

-Λοιπόν Jinta η προπόνησή σου από εμάς τους τρεις τελείωσε. Ήρθε η ώρα να πάμε στη σχολή να πάρεις τα πράγματά σου και να φύγεις αν θέλεις.
-Ναι πάμε. Με περιμένει μεγάλο ταξίδι.
Κατεβαίνουμε το βουνό. Έχουν περάσει ήδη έξι μήνες περίπου. Αισθάνομαι πολύ πιο δυνατός από ότι ήμουν. Χαίρομαι που αυτοί οι τρεις εξαίρετοι άνθρωποι ήταν καθηγητές μου. Τώρα θα κερδίζω ευκολότερα τους αντιπάλους μου. Πλησιάζουμε τη σχολή. Φτάνουμε. Βλέπω τον Hikaru και τον Li. Είμαι πολύ χαρούμενος που τους ξαναβλέπω.
-Γεια σου Jinta. Πως είσαι; Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.
-Και εγώ Jinta. Τι κάνεις; Χαίρομαι που είσαι εδώ μαζί μας. Θέλουμε να σου γνωρίσουμε έναν άνθρωπο. Τον Keiji.
-Keiji; Ποιος είναι αυτός;
-Ο δήμαρχος του χωριού. Μιλήσαμε μαζί του και είπε ότι θέλει να σε γνωρίσει. Θα κάνουμε ένα πάρτι απόψε και αύριο φεύγεις.
-Εντάξει. Ας στον γνωρίσω.
Έχει έρθει το βράδυ. Και όλο το χωριό είναι μαζεμένο στην ταβέρνα για να γλεντήσει.
-Jinta έλα εδώ. Αυτός εδώ είναι ο Keiji, ο δήμαρχος μας.
-Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία.
-Και εγώ. Έχω ακούσει τα καλύτερα από τους δασκάλους για σένα. Λοιπόν πως σου φαίνεται το χωριό μας;
-Πολύ ωραίο. Και ειδικά οι δάσκαλοί του. Είναι οι καλύτεροι στον κόσμο. Με βοήθησαν πολύ να δυναμώσω.
-Χαίρομαι. Έχω αποφασίσει να σου δώσω κάποια χρήματα για να αγοράζεις ότι πράγματα θέλεις στα άλλα νησιά.
-Ευχαριστώ πολύ!
Το πάρτι συνεχίζεται σε ωραίους ρυθμούς. Έρχεται το πρωί. Χαιρετάω τους δασκάλους και πηγαίνω στο χωριό να πάρω τη σχεδία μου να φύγω. Ένα τεράστιο ταξίδι με περιμένει!

To Be Continued...

Όνομα: Jinta Silverine
Haki Points: -
Player of the Month Points: 10
Beli: 30.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Πάρα πολύ καλή ιστορία!
Δεν βρήκα κάποιο λάθος...και μεγάλα πόστ και νόημα βγάζανε και διάλογο είχε.