[Αρχή-Φρούτο]The Quest[Τέλος-Φρούτο]

Περίληψη προηγουμένων…

Βρισκόμουν στο δρόμο για το Torino Kingdom όπου σύμφωνα μ’ ένα γράμμα που μου έδωσε η Bonny λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας, υπήρχε ένας κρυμμένος θησαυρός και πιο συγκεκριμένα ένα ξύλινο σεντούκι θησαυρού μέσα στο οποίο βρισκόταν ένα φρούτο του διαβόλου. Καθώς λοιπόν κατευθυνόμουν στο νησί, συνάντησα στην πορεία μου τη Νάντια, μια γυναίκα-πειρατή που είχε το δικό της πλήρωμα και κάποια χρόνια πριν μου είχε σώσει τη ζωή, εκπαιδεύοντας με παράλληλα για να γίνω ένας καλός πολεμιστής. Ενώθηκα λοιπόν με το πλήρωμα της και κινηθήκαμε μαζί για το Torino Kingdom. Στην διαδρομή μας όμως συναντήσαμε ένα μικρό πειρατικό πλήρωμα και επιδοθήκαμε σε μία δυνατή μάχη.
Η νίκη ήρθε σχετικά εύκολα αλλά όχι αναίμακτα. Με το πέρας της ναυμαχίας είχα τραυματιστεί ελαφρά στην ωμοπλάτη. Οι πανηγυρισμοί της νίκης όμως κόπασαν αρκετά απότομα για μένα. Η Νάντια με κάποιο τρόπο είχε στα χέρια της το χαρτί του θησαυρού. Αυτό την έκανε να φανερώσει τον πραγματικό της εαυτό. Κουνώντας επιδεικτικά τον χάρτη του θησαυρού θέλησε να με ανακρίνει για να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτόν. Πίστευε πως επειδή της το έκρυψα ο θησαυρός ήταν κάτι ανεκτίμητο, χρυσός, ασήμι, διαμάντια, κοσμήματα. Είχε εν μέρει δίκιο.
Ο θησαυρός όντως ήταν ανεκτίμητος. Δεν περιείχε βέβαια χρυσό ή πολύτιμους λίθους, αλλά περιείχε ένα φρούτο. Ένα μοναδικό φρούτο. Ένα φρούτο του διαβόλου, με άγνωστες δυνάμεις, που υποσχόταν σ’ αυτόν που θα το έπαιρνε μεγάλη δύναμη και ατελείωτες δυνατότητες. Το ήθελα απ’ την πρώτη στιγμή να το αποκτήσω αλλά ευτυχώς δεν μίλησα. Άφησα το περιεχόμενο του θησαυρού να είναι μόνο δικό μου μυστικό και δεν το μοιράστηκα με κανέναν. Κάτι αρκετά σοφό όπως αποδείχτηκε αργότερα.
Μόλις φτάσαμε στο νησί η Νάντια είχε είδε ψάξει να βρει το σημείο που υποδείκνυε ο χάρτης ότι βρισκόταν ο θησαυρός. Δυστυχώς γι’ αυτήν οι ντόπιοι ιθαγενείς είχαν μεταφέρει το φρούτο σ’ έναν εγκαταλελειμμένο ναό, όπως μάθαμε ύστερα από έντονα βασανιστήρια σ’ έναν αιχμάλωτο ιθαγενή που είχε συλλάβει το πλήρωμα της Νάντια. Κατόπιν πολλαπλών απειλών ο ντόπιος μας οδήγησε στο ναό, ο οποίος όμως ήταν γεμάτος παγίδες. Η Νάντια με ανάγκασε να παρακάμψω τις παγίδες και να της παραδώσω τον θησαυρό. Έπειτα από αρκετή προσπάθεια κατάφερα να περάσω απ’ τις παγίδες και να φτάσω στο σημείο που βρισκόταν το σεντούκι του θησαυρού. Μόλις άνοιξα και αντίκρισα το φρούτο, έπεσα με τα μούτρα μέσα για να το φάω……..
Τότε ήταν η στιγμή που η Νάντια κατάλαβε ότι στο σεντούκι δεν υπήρχε θησαυρός και διέταξε τους άντρες της να με πυροβολήσουν.

Τώρα.....

-Πυρ, πυρ, σκοτώστε αυτόν τον άχρηστο!!!
ΜΠΑΜ, ΜΠΑΜ, ΜΠΑΜ. Ακούστηκαν τρεις πυροβολισμοί απ'το σημείο που βρισκόταν η Νάντια με τους άντρες της. Οι σφαίρες προορίζονταν για μένα. Εγώ απ'την άλλη είχα χώσει το κεφάλι μου μέσα στο σεντούκι και καταβρόχθιζα το φρούτο που υπήρχε μέσα με μανία.
"Τι δύναμη να αποκτήσω τώρα?? Τι θα μπορώ να κάνω άραγε??" Ήταν οι πρώτες σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό. Ανυπομονούσα να δω τις νέες ικανότητες που θα αποκτούσα. Και μετά θα γύριζα πίσω και θα τους σκότωνα όλους....Ή τουλάχιστον αυτό φανταζόμουν ότι θα έκανα... Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα.

Λίγο καιρό μετά...

Και να που βρίσκομαι λοιπόν, ξαπλωμένος σ'ένα κρεβάτι γεμάτο με πούπουλα χήνας, τα οποία με πνίγουν σε κάθε μου κίνηση. "Είναι για να σε κρατήσουν ζεστό", "πρέπει να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου πρώτα". Είπαν οι ιθαγενείς που με μάζεψαν απ'το ναό και μ'έφεραν σ'αυτό το μέρος. "Πού είμαι, πού βρίσκομαι, τι έγινε?" ήταν κάποιες απ'τις ερωτήσεις που θα έκανε ο καθένας αν βρισκόταν στη θέση μου. Αλλά όχι εγώ. Όχι δεν το έκανα αυτό. Θυμόμουν. Θυμόμουν πολύ καλά τι είχε συμβεί. Θυμόμουν το φρούτο κι αυτό με εξόργιζε. Με έκανε να θέλω να τα σπάσω όλα! Ο πόνος, η θλίψη, η αγωνία, η απογοήτευση. Τα είχα νιώσει για τα καλά στο πετσί μου, όλα αυτά μαζί. Μόλις συνειδητοποίησα τι είχε γίνει ήταν πλέον αργά. Είχαν φύγει, είχαν απομακρυνθεί πολύ κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να υποφέρω!!
"ΗΛΙΘΙΟ ΦΡΟΥΤΟ" φώναξα μ'όλη μου τη δύναμη και λιποθύμησα ξανά στο κρεβάτι!

Κάποιες ώρες μετά άνοιξα και πάλι τα μάτια μου. Είδα κόσμο γύρω μου να συζητάει.
-Και πόσο καιρό θα χρειαστεί ακόμα??
-Είναι δύσκολο να πει κανείς. Είναι θαύμα που είναι ακόμα ζωντανός μετά από τις σφαίρες που δέχτηκε και το αίμα που έχασε οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια πόσο χρόνο χρειάζεται για να επανέλθει.
-Όμως θα επανέλθει ε??
-Δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι έχει πολύ γερό οργανισμό. Είναι ένας πραγματικός μαχητής.
-Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, γιατρέ. Σ'ευχαριστώ που τον φρόντισες, θα σε ξανακαλέσω αν χρειαστώ κάτι.
-Ναι, ναι να το κάνεις. Πάντα στη διάθεση σου.

Ακούγοντας αυτή τη συζήτηση ήρθε πίσω στο μυαλό μου ο τρόπος με τον οποίο βρέθηκα εδώ. Ενώ λοιπόν έτρωγα το φρούτο που βρισκόταν μέσα στο σεντούκι, ένα στρόγγυλο κόκκινο φρούτο σε μέγεθος μπάλας του handball, και αδυμωνούσα να δω τι είδους δυνάμεις θα έχω, οι σφαίρες καρφώθηκαν στην πλάτη μου. Αυτό ήταν. Ο πόνος με είχε κυριεύσει εντελώς. Άρχισα να νιώθω αδύναμος με αποτέλεσμα να σωριαστώ κάτω. Απ'το φρούτο είχαν μείνει μόνο κάτι μικρά κομματάκια. Είχε απαίσια γεύση, τουλάχιστον έτσι νομίζω, και ο συνδυασμός που έκανε με το αίμα που είχε το στόμα μου έκανε τη γεύση του ακόμα πιο δυσάρεστη, κάνοντας με να θέλω να ξεράσω.
Αυτό ήταν το μόνο που θυμόμουν μέχρι που έχασα τις αισθήσεις μου. Τα υπόλοιπα μου τα διηγήθηκαν οι ιθαγενείς που με μάζεψαν και με φρόντισαν. Το έκαναν για να ανταποδώσουν την σωτηρία των δύο μικρών παιδιών που έσωσα απ'τα χέρια της Νάντια. Απ'ότι μου είπαν οι ντόπιοι, μόλις με πυροβόλησαν οι άντρες της Νάντια έφυγαν νομίζοντας πως είμαι νεκρός. Αλλά έκαναν λάθος. Εγώ είχα αντέξει. Οι ιθαγενείς με βρήκαν και περιποιήθηκαν τα τραύματα μου. Πάνω από δύο μήνες βρισκόμουν μαζί τους έως ότου ανακτήσω τις αισθήσεις μου.

3 μήνες μετά......

-Όχι, όχι είναι πολύ επικίνδυνο αυτό. Δεν πρέπει να το κάνεις. Μόλις προχθές συνήλθες και κατάφερες να περπατήσεις. Δεν χρειάζεται να κάνεις απερίσκεπτες ενέργειες.
Φώναζε ο χοντρός ιθαγενείς με το όνομα Νικ και με τραβούσε απ'τα ρούχα.
-Άφησε με! Πρέπει να το βρω!! Πρέπει να γίνει δικό μου! Μόλις το φάω κι αποκτήσω τις δυνάμεις που κρύβει, τότε θα μπορέσω να γίνωω δυνατότερος!! Και τότε η ώρα της εκδίκησης μου θα έχει φτάσει!!
-Για ποια εκδίκηση μιλάς?? Τι νόημα έχει η εκδίκηση αν πεθάνεις?? Για να μπορέσεις να εκδικηθείς θα πρέπει πρώτα να επιβιώσεις!! Αν κάνεις αυτό που σκέφτεσαι τότε είσαι σίγουρα νεκρός!! Σταμάτα όσο είναι καιρός!
-Εσύ σταμάτα!! Κοίτα, εκτιμώ όσα έκανες για μένα, εσύ κι όλοι σας, αλλά δεν θα σ'αφήσω ούτε εσένα ούτε κανέναν να μπει ανάμεσα σε μένα και την εκδίκηση μου. Και ο μόνος δρόμος περνάει απ'το φρούτο. Μόνο αν πάρω τις δυνάμεις του και γίνω χρήστης φρούτου του διαβόλου θα μπορέσω να το καταφέρω γι'αυτό ΑΣΕ ΜΕ!!
Φώναξα με δύναμη στο Νικ και με μια απότομη κίνηση τον πέταξα κάτω!
-Συγγνώμη αλλά έτσι πρέπει να γίνει!! Το θέλω αυτό το φρούτο!!
Ο Νικ προσπαθούσε να συνέλθει και να σηκωθεί απ'το χτύπημα και τελικά τα κατάφερε. Ήταν ένας καλός τύπος όχι τόσο χοντρός όσο οι υπόλοιποι ιθαγενείς, με μαύρα μακριά μαλλιά και καστανά μάτια, γνώριζε καλά να παλεύει με ακόντιο και ήταν μια καλή συντροφιά!
-Ε τότε αφού δεν μένεις αναγκαστικά θα έρθω εγώ μαζί σου. Το χωριό σου χρωστάει πολλά κι ακόμα περισσότερα σου χρωστάω εγώ που έσωσες τα αδέλφια μου. Το αποφάσισα λοιπόν, θα σε βοηθήσω να πάρεις αυτό το φρούτο!! [mor149]

Ο Νικ ήταν αποφασισμένος να έρθει μαζί μου. Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά απ'το να το δεχτώ. "Ίσως να μου φαινόταν χρήσιμος ένας οδηγός. Γνωρίζει το νησί και τα μυστικά πολύ καλύτερα από μένα και ποτέ δεν έβλαψε ένα ακόμα όπλο. Θα το χρειαστώ εκεί που πάω."
Ήταν η σκέψη που έκανα και αμέσως του έδωσα το χέρι. Είχα τον πρώτο μου σύντροφο λοιπόν γι'αυτήν την δύσκολη αποστολή που αναλάμβανα.
-Μιας και είμαστε πλέον μαζί σ'αυτό λέω να ξεκινήσουμε μ'ένα καλό γεύμα. Πολεμάς καλύτερα με γεμάτο στομάχι, πίστεψε το ξέρω καλά αυτό.
-Ναι το βλέπω. Έχεις δίκιο όμως. Το στομάχι μου διαμαρτύρεται. Μπορούμε να ξεκλέψουμε λίγη ώρα για φαγητό.
Αυτό το γεύμα εκτός από την προφανή ενέργεια που θα μου έδινε, θα βοηθούσε να μάθω και μερικές ακόμα χρήσιμες πληροφορίες για την αποστολή μου. Έτσι λοιπόν την ώρα που τρώγαμε στο σπίτι του Νικ ένα ψητό κοτόπουλο, άρχισα να του μιλάω...
-Λοιπόν Νικ, τι άλλο μπορείς να μου πεις γι'αυτόν τον δαίμονα, όπως τον λέτε....
-Τον Yubari??? Τρομάζω ακόμα και που λέω το όνομα του....Ουφφφ....Καλά λοιπόν θα σου πω.. Ο Yubari ήταν κάποτε ένας φοβερός και αδίστακτος πειρατής. Ήταν πολύ δυνατός κι όλοι έτρεμαν στην ιδέα να τον συναντήσουν. Κάποια μέρα όμως έχασε. Η ήττα αυτή του κόστισε πολύ. Έτσι με κάποιον τρόπο βρέθηκε στο νησί μας.... Έκανε τα γιγάντια πουλιά φρουρούς του και εμάς σκλάβους του κι έτσι άρχισε η κυριαρχία του στο νησί. Απαιτούσε θυσίες, κοσμήματα, χρυσάφι και γενικά όλα μας τα πλούτη για να μας αφήσει να ζήσουμε. Όποτε του φέρναμε αντίρρηση έστελνε τα πουλιά να μας επιτεθούν. Πολεμήσαμε αλλά αυτός ο πόλεμος δεν είχε τέλος. Έτσι συνθηκολογήσαμε. Μια φόρα κάθε χρόνο θα του δίνουμε μια ποσότητα χρυσού και θα μας αφήνει ήσυχους.
-Ναι, ναι το ξέρω αυτό το παραμύθι. Αλλά δεν καταλαβαίνω πως εφόσον του δίνατε χρυσό, δεχτήκατε να δώσετε το φρούτο του διαβόλου που το είχατε στον ιερό ναό σας και το προστατεύατε τόσο καιρό?? Γιατί το φρούτο???
-Έλα, είπε ο Νικ και σηκώθηκε απ'το τραπέζι, πάμε στον γερό-Yoshi... Αυτός θα σου δώσει τις απαντήσεις που ζητάς για το φρούτο!!

Αμέσως σηκώθηκα απ'το τραπέζι και ακολούθησα τον Νικ στο σπίτι του γέρου. Ήταν ο πιο ηλικιωμένος ιθαγενής και όλοι τον σέβονταν. Ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για να μου δώσει τις απαντήσει στα ερωτήματα που είχα. Μετά από λίγη ώρα περπατήματος είχαμε επιτέλους φτάσει στο σπίτι του γέρου. Την πόρτα μας άνοιξε ένας νεαρός, αρκετά γεροδεμένος και μας κοίταξε από την κορυφή ως τα νύχια.

-Τι συμβαίνει Νικ, τι θέλεις? Αυτόν γιατί τον έφερες μαζί?
-Θέλουμε να δούμε τον παππού σου. Ο Ρομπ από δω έχει να του υποβάλει μερικά ερωτήματα..
-Και γιατί πιστεύεις ότι ο παππούς μου θα του απαντήσει ε?? Είναι ένας ξένος και οι ξένοι δεν έχουν δουλειά εδώ!! Το ξέρεις καλά!!
-Έσωσε τα αδέλφια μου!! Δεν είναι ξένος για μένα!!
-Ακριβώς όπως το είπες..Για σένα!! Φύγε τώρα και μην ξαναρθείς μαζί του.
-Πάμε Νικ, απ'ότι φαίνεται είμαστε ανεπιθύμητοι εδώ.
-Όχι!! Σ'έφερε να δεις τον γερο-Yoshi και θα τον δεις!!
-Άκουσε τον Νικ!! Ο ξένος μιλάει σωστά!!!
-Τι φασαρία είναι όλη αυτή??
Ήταν μια τρεμάμενη φωνή που ακούστηκε στο βάθος, η οποία έβγαινε με δυσκολία και υποδείκνυε έναν μεγάλο σε ηλικία ομιλητή. Λεπτά αργότερα, ένας γέρος ξεπρόβαλε στην πόρτα. Ήταν ο γερο-Yoshi..
-Τι κάνεις Yuri γιατί φωνάζεις στο Νικ??
-Γιατί έφερε αυτόν εδώ μαζί του, για να σε δει!! Δεν θα αφήσω κανένα ξένο να λερώσει το σπίτι σου παππού!!
-Μάλιστα! Σ'ευχαριστώ εγγονέ μου αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Βάλε τους φίλους μέσα!! Έχω την εντύπωση ότι θα έχουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση εδώ πέρα!!
-Μα παππού...
-Άκουσε με αγόρι μου....Ξέρω τι κάνω...

Έτσι λοιπόν ο Yuri παραμέρισε και μπήκαμε στο σπίτι αν και κατά την είσοδο μας τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν, φανερώνοντας μία εκατέρωθεν αντιπάθεια.

-Καθίστε παιδιά μου... Σαν το σπίτι σας.. Να σας προσφέρω λίγο τσάι?
-Δεν ήρθαμε γι'αυτό κύριε Yoshi...
-Ακριβώς! Ήρθατε για να μας ταράξετε!!
-Σε παρακαλώ Yuri δείξε λίγη κατανόηση. Δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε έτσι στους φιλοξενούμενους μας! Είναι ενάντια στους νόμους της φιλοξενίας!!
-Όπως ορίζεις παππού!
-Συγνώμη που διακόπτω αυτήν την τρυφερή στιγμή αλλά δεν ήρθαμε εδώ για γλυκόλογα. Έχω κάποιες ερωτήσεις κι ο φίλος μου από'δω μου είπε πως εσύ έχεις τις απαντήσεις που ζητάω. Αληθεύει?
-Αν ακούσω πρώτα τις ερωτήσεις σου, τότε θα μπορώ να πω αν αληθεύει ή όχι...
-Θέλω να μάθω πως θα βρω τον Yubari!!
-Για ποιον λόγο?
-Θέλω κάτι που έχει!
-Μιλάμε για κλοπή δηλαδή??
-Δεν έχει σημασία! Έχει κάτι που θέλω και θα το πάρω! Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ξέρω που βρίσκεται!!
-Θέλεις το φρούτο σωστά??
-Μάγος είσαι?!?!
-Ναι....
-Εεεε....εντάξει....Θα μου πεις λοιπόν που είναι??
-Το να βρεις το Yubari είναι το μόνο εύκολο. Το να βρεις το φρούτο είναι άλλη ιστορία όμως!!
-Τι θες να πεις?? Αφού αυτός έχει το φρούτο!!
-Σ'αυτόν το δώσαμε!! Δεν σημαίνει πως το έχει πάνω του!!!

-Δεν μου αρέσουν οι γρίφοι γέρο και δεν πρόκειται να μασήσω άλλο τα λόγια μου. Θα στο πω όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ!! Θέλω να πάρω αυτό το φρούτο του διαβόλου, να το φάω και να πάρω τις δυνάμεις του. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να το πάρω απ'αυτόν που το έχει, δηλαδή τον μοχθηρό όπως λέτε εσείς οι ντόπιοι, πειρατή Yubari. Αυτός δε νομίζω να μου το δώσει οικιοθελώς άρα θα χρειαστεί να βιοπραγήσω και κάτα πάσα πιθανότητα να τον σκοτώσω για να πάρω το φρούτο. Εσύ όμως μου λες τώρα ότι αυτός δεν έχει το φρούτο. Άρα ρωτάω εγώ... Πού είναι επιτέλους αυτό το καταραμένο φρούτο???
-Η τελευταία σου φράση ήταν και το πιο σοφό πράγμα που είπες. Καταραμένο φρούτο. Γι'αυτό έγιναν όλα. Πιστεύω έχεις ακούσει την ιστορία σχετικά με τον Yubari και το φρούτο, σωστά?
-Ναι την έχω ακούσει....
-Καιρός λοιπόν να ακούσεις κι όλες τις λεπτομέρειες.
Ο Yubari ήταν καπετάνιος ενός πλοίου, το οποίο καταστράφηκε από το ναυτικό. Ο yubari κατάφερε να ξεφύγει και ήρθε στο νησί μας. Εδώ κρύφτηκε κι άρχισε να εξαπλώνει την κυριαρχία του. Αφού έκανε τα πουλιά σκλάβους του και τα έβαζε να μας πολεμούν ήρθε η στιγμή που η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο κι έτσι συνθηκολογήσαμε δίνοντας στον πειρατή αυτό που πάντα ήθελε από μας. Το φρούτο του διαβόλου που βρισκόταν στον ιερό μας ναό. Αφού του δώσαμε το φρούτο με τον όρο να μην μας ενοχλήσει ξανά, ησυχάσαμε απ'αυτόν. υπήρξαν κι άλλοι επίδοξοι εξερευνητές που ήθελαν το φρούτο αλλά κανείς δεν κατάφερε να το πάρει. Εμείς θέλοντας να διατηρήσουμε την παράδοση μας, φτιάξαμε ένα όμοιο φρούτο και το βάλαμε στον ναό. Μέχρι που το έφαγες εσύ!!
-Και τι είδους φρούτο είναι αυτό.
-Φρούτο του διαβόλου, φυσικά!
-Εννοώ τι δυνάμεις έχει!!!
-Αυτό δεν το γνωρίζω. Πάντα περιμέναμε τον εκλεκτό που θα ελευθέρωνε τις δυνάμεις του φρούτου αλλά μέχρι στιγμής κανείς δεν έμοιαζε άξιος. Μέχρι που εμφανίστηκες εσύ. Είσαι ο πρώτος που περνάει τις παγίδες μας και φτάνει στο σεντούκι. Είσαι κι ο πρώτος που έφαγες το ομοίωμα. Τώρα θα πρέπει να κάνουμε καινούριο βέβαια. Ως γνωστόν όμως τα φρούτου του διαβόλου χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Στα zoan, στα paramecia και στα logia. Στο ποια κατηγορία ανήκει το δικό μας φρούτο, δεν έχουμε μάθει και δεν πρόκειται να το μάθουμε αν πρώτα δεν το φάει κάποιος. Κι αυτός ο κάποιος πιστεύω ότι είναι σ'αυτό το δωμάτιο.

-Οπότε συμφωνείς ότι πρέπει να πάρω αυτό το φρούτο....Ωραία...
-Το ότι συμμερίζομαι την άποψη σου δεν σημαίνει κάτι. Για να μπορέσεις να φτάσεις στο φρούτο χρειάζεται να κάνεις πολλά. Πρώτα πρέπει να φτάσεις στην κορυφή του δέντρου. Εκεί κάπου υπάρχει μια τρύπα, μια είσοδος για το εσωτερικό του δέντρου. Αλλά για να φτάσεις στην κορυφή και να μπεις στην τρύπα πρέπει πρώτα να περάσεις απ'τα πουλιά. Κι αυτό πίστεψε είναι το εύκολο κομμάτι. Έπειτα θα χρειαστεί να βρεις τον δρόμο μέσα σ'αυτήν την τρύπα. Είναι ένας σωστός λαβύρινθος. Μόνο μία σωστή διαδρομή υπάρχει που οδηγεί στην καρδιά του δέντρου. Εκεί βρίσκεται ο Yubari. Δεν πρόκειται να σε καλοδεχτεί γι'αυτό να είσαι σε επιφυλακή. Θα είναι δύσκολη μάχη. Αν επιβιώσεις θα έχεις κάνει ακόμα ένα βήμα για να βρεις το φρούτο. χρειάζεσαι ένα μάτι του Yubari. Δεν ξέρω πως αλλά αυτός ο άθλιος κατασκεύασε μία πύλη η οποία ανοίγει αφού πρώτα βάλει το μάτι του σ'έναν πίνακα που μοιάζει με καθρέφτη. Αφού το κάνεις και αυτό θα ανοίξει η πύλη. Εκεί υπάρχει ένα πέτρινο άγαλμα στην αγκαλιά του οποίου υπάρχει το φρούτο που ψάχνεις. Ο Yubari με το που το πήρε στην κατοχή του το ασφάλισε εκεί. Το άγαλμα θα καταστρέψει το φρούτο με οποιαδήποτε κίνηση κάνεις. Ο μόνος τρόπος να μην καταστραφεί το φρούτο απ'το άγαλμα είναι να απαντήσεις σωστά σ'ένα γρίφο που θα σου βάλει το άγαλμα. Πρόσεχε όμως. Θα έχεις μόνο μία ευκαιρία. Αν απαντήσεις λάθος στον γρίφο, τότε το άγαλμα θα λιώσει το πολύτιμο σου φρούτο και οι δυνάμεις του θα χαθούν για πάντα!! Αν καταφέρεις και κάνεις όλα αυτά θα έχεις 10 λεπτά να εγκαταλείψεις το δέντρο. Γιατί μετά το εσωτερικό αυτό κομμάτι θα καταστραφεί ολοσχερώς.
-Μάλιστα. Για να κάνω μία σούμα λοιπόν.
Πρώτον, φτάνω στην κορυφή του δέντρου αντιμετωπίζοντας τα γιγάντια πουλιά.
Δεύτερον, μπαίνω στην είσοδο του δέντρου και ψάχνω τον δρόμο που οδηγεί στην καρδιά του δέντρου μέσα σ'ένα λαβύρινθο.
Τρίτον, βρίσκω και σκοτώνω τον Yubari και παίρνω ένα μάτι του.
Τέταρτον, ανοίγω με το μάτι του την πύλη που μέσα της είναι ένα άγαλμα που έχει στα χέρια του το φρούτο.
Πέμπτον, λύνω τον γρίφο, παίρνω το φρούτο και την κοπανάω σε 10 λεπτάκια.
-Ακριβώς αυτά!
-Ακούγεται ενδιαφέρον!!

-Μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Το χωριό, σου χρωστά ευγνωμοσύνη μιας και υπερασπίστηκε δύο από τα τέκνα του. Αυτό το εκτιμούμε και για να σου ανταποδώσουμε τη χάρη θα σου δώσουμε και εμείς όση βοήθεια μπορούμε! Ο Νικ από δω ξέρει πολύ καλά τα κατατόπια και είναι ο ιδανικός άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να σε οδηγήσει με όση περισσότερη ασφάλεια γίνεται στην κορυφή του δέντρου.
Ο εγγονός μου ο Yuri, απ'την άλλη είναι ο καλύτερος κυνηγός μας και ο ιδανικότερος για να σε βοηθήσει στην αντιμετώπιση των πουλιών.
-Παππού δεν μπορεί να μην μιλήσω. Δεν έχω καμία δουλειά μ'αυτόν τον άντρα! Δεν έχω καλό προαίσθημα!!
-Αγόρι μου, σ'έχω απογοητεύσει ποτέ μου??
-Όχι παππού!!
-Τότε απλά εμπιστεύσουμε! Για να πετύχει αυτή η αποστολή και να πάρει ο φίλος μας το φρούτο ΠΡΕΠΕΙ να βοηθήσεις και συ!! Είναι ο μόνος τρόπος!
-Δεν μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω τον λόγο της συμμετοχής μου, αλλά θα κάνω ότι μπορώ για να σε δικαιώσω παππού. Θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να πάρουμε το φρούτο!!
-Σ'ευχαριστώ Yuri. Συνεχίζω....Τον επόμενο άτομο που θα χρειαστείς είναι η Νικόλ...
-Η Νικόλ??? Γερό-Yoshi τώρα μάλλον θα χρειαστεί να επέμβω εγώ. Η Νικόλ δεν ανήκει στη φυλή μας! Το αντίθετο μάλιστα. Είναι μία κοινή κλέφτρα που ήρθε για να κλέψει τον θησαυρό μας και συγκεκριμένα το φρούτο. Και απέτυχε!! Την πιάσαμε!! Πώς θα έρθει μαζί μας σε μία τέτοια σημαντική αναζήτηση???
-Είναι η μόνη που έχει καταφέρει να διασχίσει τον λαβύρινθο του δέντρου με επιτυχία!! Θα σας πω κάτι που προφανώς δεν γνωρίζετε. Η Νικόλ με κάποιον τρόπο γνώριζε ότι το φρούτο που υπήρχε στο ναό ήταν ψεύτικο και έμαθε που βρίσκεται το αληθινό. Κατάφερε να διασχίσει τον λαβύρινθο αλλά δεν μπόρεσε να νικήσει τον Yubari. Εμείς τότε την πιάσαμε!! Μετά την ήττα της!!

-Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Έχουμε θέμα εμπιστοσύνης!! Κι αυτό σύμφωνα με τα δικά σου λόγια γέροντα! Πρώτον, αυτή τη στιγμή είναι φυλακισμένη σας, άρα δεν σας συμπαθεί και πολύ Πώς θα την κάνεις να μας βοηθήσει???
-Προσφέροντας της το υπέρτατο αγαθό. Την ελευθερία της!!
-Ναι...σύμφωνοι. Ας πούμε ότι δέχεται να βοηθήσει για να την ελευθερώσετε. Αν προσπαθήσει να δραπετεύσει ή αν πάει να μας πουλήσει?? Αλλά ακόμα κι αν δεν το κάνει αυτό και μας βοηθήσει ποιος εγγυάται ότι δεν θα προσπαθήσει να ξανακλέψει το φρούτο??
-Εσύ!!! Η Νικόλ απέτυχε να πάρει το φρούτο μια φορά! Δεν μπορεί να κερδίσει τον Yubari μόνης της. Αλλά όλοι μαζί έχετε πολλές ελπίδες! Απ'τη στιγμή όμως που θα πέσει ο Yubari, το πράμα αλλάζει....
-Ακριβώς!! Γιατί σίγουρα θα επιχειρήσει να πάρει το φρούτο!! Θα βρω μία λύση!!
-Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Νικ και Yuri! εσείς αρχίστε αμέσως τις προετοιμασίες. Φεύγετε αύριο τα χαράματα γι'αυτό φροντίστε να τα έχετε ετοιμάσει όλα στην ώρα τους. Ο φίλος μας κι εγώ θα πάμε στη Νικόλ!

Και έτσι και έγινε! Οι δύο νεαροί ιθαγενείς ξεκίνησαν να προετοιμάζουν όλα όσα θα χρειάζονταν για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Προμήθειες νερού και φαγητού, σκοινιά, όπλα, γάντζους κοκ....
Απ'την άλλη μεριά εγώ ακολουθούσα τον γέρο. Με οδήγησε σε κάτι μικρές σπηλιές που βρίσκονταν παράπλευρα του χωριού και τα χρησιμοποιούσαν για κελιά. Κάθε μικρή σπηλιά είχε μια σιδερένια μπάρα μπροστά της κι ένα τεράστιο λουκέτο. Προχωρήσαμε λίγο έως ότου φτάσαμε μπροστά απ'το κελί της Νικόλ! Ο γέρος πήρε μια δάδα και την άναψε. Έπειτα φώτισε προς το μέρος της. Αυτό που είδα ήταν ένα κουρελιασμένο πράμα να είναι μαζεμένο στην γωνία του κελιού. Δεν αντίκρισα κανένα χαρακτηριστικό παρά το φως της δάδας.

-Νικόλ! Νικόλ!! Νικόλ ξύπνα ήρθαμε να σε δούμε!!
Άρχισε να φωνάζει ο γερο-Yoshi προς την φυλακισμένη του
-Να φύγετε!! Δεν θέλω να δω κανέναν και ειδικά εσένα γέρο!!
Είπε και κούνησε το χέρι της δείχνοντας μας τον δρόμο να φύγουμε.
-Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο αγενής!! Ήρθαμε εδώ να σε ελευθερώσουμε!!
-Τι???
Τότε το κουρελιασμένο πράγμα που έβλεπα στην γωνία σάλεψε και με μία κίνηση η κοπέλα πέταξε το κουρέλι που την σκέπαζε και σηκώθηκε όρθια! Ήταν μία νεαρή κοπέλα, με καστανά μαλλιά που έφθαναν λίγο πιο κάτω απ'τους ώμους της
-Ήρθαμε να σε ελευθερώσουμε!!
-Και γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο?? Ποια είναι η παγίδα!!
-Καμία παγίδα. Μια απλή ανταλλαγή είναι.
-Και εσύ είσαι ο.....???
-Rob. Rob Greywind! Θα χρειαστώ την εμπειρία σου....
-Άσε με να μαντέψω Rob Greywind. Ήρθες εδώ για να πάρεις το φρούτο του διαβόλου με τη μυστηριώδη δύναμη σωστά??
-Σωστά.
-Και θες εγώ να σε οδηγήσω μέσα απ'τον λαβύρινθο του δέντρου για να το βρεις ε??
Και το αντάλλαγμα θα είναι η ελευθερία μου....Μμμμ...Εντάξει έχουμε συμφωνία! Μόλις σε πάω στο φρούτο είμαι ελεύθερη όμως...
-Δεκτό!!
Είπα και βγάζοντας με δύναμη το σπαθί μου έκοψα το λουκέτο του κελιού και έβγαλα έξω την Νικόλ!!
-Ωραία λοιπόν. Η ομάδα σχηματίστηκε. Ξεκινάτε χαράματα. Οι άλλοι δύο θα έχουν ήδη ετοιμάσει τα πάντα.

Αμέσως τότε φύγαμε απ'τις σπηλιές και επιστρέψαμε στο σπίτι του γέρου. Είχα τη Νικόλ από κοντά για πολλούς λόγους. Ήταν αρκετά όμορφη και συμπαθητική αλλά δεν μπορούσα να την εμπιστευτώ. Γνώριζα πως με την πρώτη ευκαιρία θα μας πουλούσε. Ήθελε το φρούτο όσο το ήθελα κι εγώ. Μπορούσα να το διακρίνω στα μάτια της. Αλλά όπως λέει το ρητό "κράτα τον φίλο σου κοντά και τον εχθρό κοντίτερα", έτσι κι εγώ δεν την άφηνα στιγμή από τα μάτια μου.
Έξω είχε νυχτώσει εδώ και ώρα. ο Νικ είχε πέσει ανάσκελα ψόφιος απ'την κούραση της προετοιμασίας και ροχάλιζε. Ο yuri απ'την άλλη καθόταν σε μια καρέκλα δίπλα στο παράθυρο και κοιτούσε τον ουρανό. Η Νικόλ είχε ξαπλώσει κι αυτή. Το ίδιο και ο γέρος. Λίγη ώρα αργότερα με πήρε και μένα ο ύπνος.
Το πρωί δεν άργησε να έρθει. Για την ακρίβεια ο γέρος μας είχε ξυπνήσει πριν προλάβουν καν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου να κάνουν την εμφάνιση τους. Χωρίς να χάνουμε χρόνο πήραμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε το οδοιπορικό μας γα το τεράστιο δέντρο στο κέντρο του νησιού.
Ο Νικ ήταν πράγματι ένας πολύ καλός οδηγός. Ήξερε κάθε μονοπάτι, κάθε πέτρα και κάθε δέντρο του νησιού σα να ήταν η παλάμη του. Δεν του ξέφυγε τίποτα. Μας οδήγησε μέσα από ένα απέραντο δάσος, με πολλά ψηλά δέντρα, θάμνους, απότομους γκρεμούς, διάφορα άλλα εμπόδια και αρκετά άγρια ζώα. Για τα ζώα βέβαια είχαμε τον Yuri. Ήξερε αρκετούς τρόπους για να αποφύγουμε κάποια που θα μας δημιουργούσαν πρόβλημα και θα μας καθυστερούσαν. Μπορούσε απ'τα ίχνη στο έδαφος να καταλάβει αν υπάρχει κίνδυνος τριγύρω ή όχι. Καθώς λοιπόν προχωρούσαμε μέσα στο απέραντο δάσος ακούστηκε ένας θόρυβος...

-Τι ήταν αυτό??
-Δεν μ'άρεσε καθόλου αυτός ο ήχος!! Είμαστε στην περιοχή των καφέ αρκούδων!! Είναι αρκετά αιμοβόρικα πλάσματα!
-Σςςςς!! Ησυχία!! Μας πλησιάζουν....
Εγώ δεν μίλησα...Το μόνο που έκανα ήταν να τραβήξω προσεχτικά τα σπαθιά μου απ'τις θήκες τους...
Μόλις με είδε ο Νικ, έβγαλε το ακόντιο που είχε στην πλάτη του και κρατώντας το σφιχτά με τα δυο του χέρια πήρε θέση άμυνας. Η Νικόλ κοιτούσε τριγύρω, κρατώντας σφιχτά στα χέρια της δύο μικρές λεπίδες που της είχα δώσει. Ο Yuri, είχε βγάλει το τόξο του, που ήταν φτιαγμένο από ξύλο οξιάς και ήδη περνούσε ένα βέλος στη χορδή του.....

Όλοι είχαμε ετοιμαστεί για μάχη. Δεν ξέραμε τι βρισκόταν γύρω μας. Το σίγουρο όμως ήταν ότι δεν ήταν φιλικό.

-Τις μυρίζομαι...Είναι τέσσερις και είναι πεινασμένες!!
-Αρκ..αρκούδες??
-Ναι....Δεν έχω ξαναδει αρκούδες να κυνηγάνε σε ομάδες αλλά αυτές εδώ το κάνουν. Και εμείς είμαστε η λεία τους.
-Για αρκούδες ξέρουν να κρύβονται καλά όμως πάρα τον όγκο τους...
-Μην τις υποτιμάς αλλιώς είσαι νεκρός.
-Δεν σκοπεύω να πεθάνω από ένα μάτσο μαλλιαρές αρκούδες!! Έχω ένα φρούτο να πάρω!!
-Ένα βήμα τη φορά ξένε!! Το φρούτο σου μπορεί να περιμένει...Προέχουν οι αρκούδες!!!
-Δεν μπορώ να περιμένω έτσι!! Γιατί δεν μας ορμάνε???
-Βάζιεσαι να πεθάνεις κλέφτρα?? Ή μήπως θες να μας παρατήσεις εδώ και να το σκάσεις όσο θα πολεμάμε μαζί τους??
-Σκάσε!!!
-Έχουν πλεονέκτημα αυτή τη στιγμή. Αυτές μας βλέπουν, εμείς όμως όχι. Μόλις βρουν την κατάλληλη ευκαιρία δεν θα διστάσουν να επιτεθούν!!
-Μείνετε σε εγρήγορση!! Μην τους δώσετε ευκαιρία να περάσουν την άμυνα σας!!
-Ευ...εύκολο να το λες!!! Τα πόδια μου όμως δεν σ'ακούνε και τρε...τρε...τρέμουν
-Τι έγινε χοντρούλη, φοβάσαι!?!?
-Μη μιλάς εσύ κλέφτρα!!!
-Σκάστε κι οι δυο σας!! Δεν έχουμε χρόνο γι'αυτά!!
-Ναι, ναι ξέρουμε "έχεις ένα φρούτο να πάρεις"!!!

Ήμασταν περιτριγυρισμένοι από δέντρα και θάμνους. Ο αέρας έκανε τις φυλλωσιές των δέντρων να κουνιούνται στον ρυθμό του. Και τότε ακούστηκε ένα "κλατς"!! Ένα κλαδάκι έσπασε απ'την μεριά που ήταν ο Νικ!! Ο Yuri γύρισε και έριξε αμέσως ένας βέλος προς τα εκεί. Τότε ακούστηκε ένας δυνατός βρυχηθμός!! Το βέλος πέτυχε την μεγαλόσωμη, καφέ, μαλλιαρή αρκούδα στο στήθος και ένας πίδακας αίματος πετάχτηκε και έλουσε τον Νικ. Αυτός δεν δίστασε και κάρφωσε με το ακόντιο του την αρκούδα στην κοιλιά!! Αυτό ήταν οι αρκούδες είχαν ξεκινήσει την επίθεσή τους!!

-Τα μάτια σας δεκατέσσερα!! Μην χάνετε την αυτοσυγκέντρωση σας!!
-Προσπαθήστε να αποφύγετε τα χτυπήματα τους!! Μην τις κοντράρετε στα ίσα! Είναι πιο δυνατές!!

Φώναξε με δύναμη ο Yuri κι έριξε άλλα δύο βέλη στην τραυματισμένη αρκούδα!! Το ένα την πέτυχε στην ωμοπλάτη και το άλλο πήγε λίγο πιο ψηλά απ'την τρύπα που έκανε το ακόντιο του Νικ!!

-Σκύψε!!
Φώναξα στον Yuri ενώ αυτός ετοιμαζόταν να βάλει άλλο ένας βέλος απ'την φαρέτρα του στο τόξο. Εγώ παράλληλα έτρεξα προς το μέρος του και πάτησα πρώτα πάνω του για να πάρω έξτρα ώθηση και να πηδήξω ψηλότερα. Είχα και τα δύο μου σπαθιά στα χέρια και έτσι κατάφερα να καρφώσω την αρκούδα που έβγαινε πίσω απ'τον Νικ στα μάτια κι έπειτα τράβηξα τα σπαθιά μου δεξιά κι αριστερά με αποτέλεσμα να κόψω το πάνω μέρος του κεφαλιού της αρκούδας και να την σκοτώσω!!

-Δύο πάνε, δύο μένουν!!
-Λίγη βοήθεια εδώ πέρα!! Γρήγορα!!!

Ήταν η φωνή της Νικόλ που την είχαν στριμώξει οι άλλες δύο αρκούδες και προσπαθούσαν να την σκοτώσουν. Αυτή με επιδέξια άλματα και τούμπες απέφευγε προσωρινά τα χτυπήματα των δύο ζώων αλλά δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα!!!

-Νικ πάρε το δόρυ σου απ'την νεκρή αρκούδα και φέρε μου ένα δίχτυ!! Γρήγορα!! Yuri, ετοίμασε τα βέλη σου. Θα έχουμε σόου σε λίγο!! Δεν θα αφήσω μερικές ψωριάρες αρκούδες να μου κόψουν τον δρόμο προς τη δύναμη του φρούτου μου!!!
-Το έφερα!! Τι θα το κάνεις?
-Δέσε την μία άκρη στο ακόντιο σου και πέτα το πάνω απ'την αρκούδα που βρίσκεται μπροστά στη Νικόλ!! Αυτό θα την καθυστερήσει και θα δώσει ευκαιρία στη Νικόλ να φύγει!! Εσύ Yuri ρίξε όσα περισσότερα βέλη μπορείς στην πίσω αρκούδα για να έρθει σε μας!! Τα υπόλοιπα θα γίνουν μόνα τους!!

Έτσι κι έγινε. Ο Νικ πέταξε με δύναμη το ακόντιο του κι αυτό πέρασε πάνω απ'την αρκούδα με αποτέλεσμα να την παγιδεύσει και να δώσει ευκαιρία στη Νικόλ να το σκάσει, σκαρφαλώνοντας ψηλά στο δέντρο που την είχαν στριμώξει!!! Ο Yuri απ'την άλλη είχε ρίξει ήδη τρία βέλη στην πίσω αρκούδα. Τα δύο την βρήκαν στο χέρι και το τρίτο πέρασε ξυστά απ'το κεφάλι της!! Τότε η αρκούδα γύρισε προς το μέρος μας κι άρχισε να τρέχει με δύναμη!! Ενώ λοιπόν κατευθυνόταν καταπάνω μας, ξαφνικά η ταχύτητα της μειώθηκε και η αρκούδα βρέθηκε στο έδαφος να ψυχοραγεί!!

-Μα τι έγινε τι έπαθε το ζώο?
-Ο Yuri ήταν!!
-Τα βέλη μου ήταν. Τα είχα αλοίψει με νευροπαραλυτικό διάλυμα κι έτσι η αρκούδα δεν μπορεί να κινηθεί άλλο. Έχει άμεσα αποτελέσματα όπως βλέπετε!!

Είπε και πλησίασε το παράλυτο ζώο. Έβγαλε ένα μικρό μαχαιράκι και του έκοψε το λαιμό!!

-Καλύτερα έτσι δεν χρειάζεται να βασανίζεται άλλο!!!

Στο μεταξύ η άλλη αρκούδα πάλευε να ξεμπλεχτεί απ'το δίχτυ. Εγώ κινήθηκα προς το μέρος της με σκοπό να την σφάξω και να τελειώνουμε, αλλά μόλις πλησίασα η αρκούδα ελευθερώθηκε! Σηκώθηκε στα δύο πόδια και το ανάστημα της έφτανε τα τέσσερα μέτρα! Η σκιά της με κάλυψε εξ'ολοκλήρου!!
Έκανα ένα μικρό βήμα πίσω φοβούμενος την κίνηση της αρκούδας και γνωρίζοντας πως μια λάθος κίνηση θα ήταν αρκετή για να μην φτάσω ποτέ στον στόχο μου. Την απόκτηση του φρούτου του διαβόλου. Αλλά τότε ακούστηκε μια κραυγή!!

-Γιαχουυυυυυυ!!! Ψόφα τέρας!!

Ήταν η Νικόλ!! Έπεσε με δύναμη απ'το δέντρο και κάρφωσε με τις λεπίδες της την αρκούδα στο κεφάλι. Αυτό ήταν. Το ζώο σωριάστηκε νεκρό κάτω στο έδαφος!!!

-Παραλίγο να σε φάει ζωντανό ε Rob?? Χαχαχα!!
-Ευτυχώς που ήσουν εσύ!! Αλήθεια όμως πως γλίτωσες από δύο αρκούδες που σου επιτέθηκαν μαζί, μπορείς να μου πεις??
-Φυσικά!! Χάρη στα βέλη του Yuri και το δίχτυ του Νικ!! Αλλά που να το δεις εσύ αυτό!! Μάλλον σκεφτόσουν μην πεθάνεις και χάσεις το φρουτάκι σου πριν ακόμα το πάρεις στα χέρια σου!!
-ΧΑχαχαχαχ!! Σου την είπε άσχημα Rob!!
-Εσύ καλύτερα να μας οδηγήσεις στο μεγάλο δέντρο!! Χάσαμε ήδη πολύ χρόνο εδώ!! Άρχισε να νυχτώνει!!
-Ίσα ίσα!! Καλύτερα έτσι. Η νύχτα θα μας παρέχει την κατάλληλη κάλυψη για να φτάσουμε ασφαλέστερα στην κορυφή του δέντρου. Τα πουλιά κοιμούνται το βράδυ. Έτσι θα έχουμε πλεονέκτημα!!
-Και δεν θα μπλεχτούμε σε αχρείαστες μάχες!! Αν οι αρκούδες ήταν μία φορά ζόρι, τα πουλιά θα είναι δέκα!!
-Εντάξει λοιπόν, ας συνεχίσουμε τότε!!

Καθώς συνεχίζαμε το δρόμο μας, είδαμε επιτέλους τις ρίζες του τεράστιου δέντρου.

-Να λοιπόν το δέντρο. Πιστεύω πως μέχρι το πρωί θα έχουμε φτάσει στην κορυφή!!
-Το πρώτο στάδιο για την απόκτηση του φρούτου μου ξεκινάει λοιπόν!!
-Ας μην χάνουμε χρόνο. Γρήγορα περάστε αυτό το σκοινί γύρω απ'τη μέση σας. Όσο σκαρφαλώνουμε αυτό το σκοινί θα μας κρατάει ασφαλείς. Αν κάποιος πέσει θα το κρατήσουμε οι υπόλοιποι. Πρώτος θα πάει ο Νικ, δεύτερος εγώ, τρίτος εσύ και τελευταία η κοπέλα!!
-Δεν έχεις ακούσει αυτό που λένε ότι οι κυρίες προηγούνται άξεστε??
-Όχι εδώ όμως!! Αφήστε τα λόγια και επικεντρωθείτε στο στόχο μας!! Το φρούτο πρέπει να γίνει δικό μου το γρηγορότερο!

Αφού λοιπόν το σκοινί πέρασε απ'όλους μας ξεκινήσαμε την πορεία μας για την κορυφή του δέντρου. Υπήρχαν πολλά τεράστια κλαδιά, μικρότερα δεντράκια και απότομες στροφές αλλά ο Νικ γνώριζε ένα κρυφό μονοπάτι που οδηγούσε με ασφάλεια στην κορυφή του δέντρου. Το να φτάσουμε εκεί σύμφωνα με τον γερό Yoshi ήταν το εύκολο μέρος της αναζήτησης μου για το φρούτο. Τελικά είχε απόλυτο δίκιο. Και γι'αυτό αλλά και για τον Νικ. Ο χοντρούλης ήξερε πολύ καλά τον δρόμο και μας οδήγησε δίχως προβλήματα στην κορυφή, παρά την μεγάλη απόσταση, που μας πήρε σχεδόν όλη τη νύχτα για να την διανύσουμε με γρήγορους πάντα ρυθμούς!!. Τώρα όμως άρχιζε το δύσκολο μέρος.
Με το που πατήσαμε στην κορυφή του δέντρου, είδαμε ένα μέρος γεμάτο φωλιές πουλιών. Ήταν όλα πραγματικά τεράστια. Κρυφτήκαμε πίσω από κάτι μεγάλες πέτρες.

-Διάλεξε καλό μέρος για να φυλάξει το φρούτο.
-Δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά!! Είναι πάρα πολλά!!
-Δεν θα χρειαστεί!! Μόλις ξημερώσει για τα καλά τα πουλιά θα πάνε για κυνήγι. Πίσω θα μείνει μόνο ένα για να προσέχει την φωλιά!! Αυτή θα είναι η ευκαιρία μας!!
-Άρα περιμένουμε εδώ ε??
-Ακριβώς!! Σε λίγη ώρα όλα τα πουλιά θα σηκωθούν να φύγουν.
-Λυπάμαι αυτό που θα μείνει πίσω!!
-Μην τα υποτιμάς στο ξαναείπα!!

Η ώρα πέρασε και ο ήλιος σηκώθηκε λίγο πιο ψηλά σε σχέση με πριν Τότε ξαφνικά άρχισε να επικρατεί φασαρία και αναστάτωση. Όλα τα πουλιά άρχισαν να χτυπάνε τα φτερά τους με δύναμη και να τσιρίζουν δυνατά!! Ο θόρυβος που έκαναν ήταν εκκωφαντικός και αναγκαστήκαμε να κλείσουμε τα αυτιά μας με τα χέρια μας. Τα πρώτα πουλιά άρχισαν να αναχωρούν σιγά σιγά και να κατευθύνονται δυτικά!!! Όταν σχεδόν όλα τα πουλιά είχαν φύγει και είχε μείνει πίσω μόνο ένα κατάλαβα πως η ώρα να μπούμε στην τρύπα που οδηγούσε στο εσωτερικό του δέντρου είχε φτάσει.

-Τώρα είναι η ευκαιρία μας! Φρούτο σου 'ρχομαι!!
-Όχι ακόμα!! Περίμενε λίγο!!
-Γιατί??
-Αν επιτεθούμε τώρα, οι τσιρίδες του πουλιού θα ακουστούν και στα υπόλοιπα και θα γυρίσουν πίσω.
Θα πρέπει να περιμένουμε λίγη ώρα ακόμα ώστε να απομακρυνθούν αρκετά, για να μην έχουμε αναπάντεχες επιπλοκές στο θέμα μας!
-Δεν χρειάζεται να βιάζεσαι!! Το φρούτο δεν θα πάει πουθενά!! Μπορείς να περιμένεις μερικά ακόμα λεπτάκια σωστά??
-Κουράζομαι ειλικρινά μαζί σου!
-Αν σε κουράζω, δεν έχω κανένα πρόβλημα να φύγω!!
-Θα 'θελες!!
-Πράγματι!! Αλλά μιας και με χρειάζεσαι για να περάσεις το λαβύρινθο και να φτάσεις πιο κοντά στο φρούτο σου, θα ανεχτείς και την παρουσία μου!!

"Θα την ανεχτώ ναι, αλλά μόλις η χρησιμότητά σου λήξει, θα λήξει και η παρουσία σου, ανόητο κοριτσάκι"
Ήταν η σκέψη που πέρασε απ'το μυαλό μου καθώς άκουγα τα ειρωνικά της σχόλια.

-Ετοιμαστείτε η ώρα έφτασε!! Τα πουλιά έχουν απομακρυνθεί αρκετά!!
-Ωραία!! Καιρός να σφάξουμε αυτό το ανόητο πουλί!!!
-Όχι ακόμα...
-Τι έγινε πάλι??? Πριν ο Yuri, τώρα εσύ... Τι τρέχει??
-Απλά ήρθε η στιγμή να φανώ για άλλη μια φορά χρήσιμη στην μικρή μας ομάδα!! Η είσοδος για το εσωτερικό του δέντρου βρίσκεται κάτω απ'τη φωλιά του πουλιού που έμεινε πίσω ως φύλακας....
-Ωραία δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα εδώ!! Σφάζουμε το πουλί και μπαίνουμε στην τρύπα!!
-Ναι, ναι και με το που μπούμε θα πάρεις και το φρούτο!! Σκάσε λίγο και άκου να μαθαίνεις!! Ο Yubari έχει μία δικλείδα ασφαλείας όσον αφορά την είσοδο του δέντρου. Αν όλα τα πουλιά λείπουν η είσοδος είναι κλειστή. Με απλά λόγια για να το καταλάβει και ο Rob. Αν σκοτώσουμε το πουλί, η είσοδος θα κλείσει και δεν θα μπορέσουμε να μπούμε στον λαβύρινθο.
-Αντιπαρέρχομαι το σχόλιο σου και ρωτώ. Πως θα μπούμε αφού δεν γίνεται να το σκοτώσουμε????
-Εδώ θα φανώ χρήσιμος εγώ!! Είμαι ο καλύτερος κυνηγός του νησιού κι έχω αντιμετωπίσει εκατοντάδες φορές αυτά τα πουλιά! Τα ξέρω πολύ καλά!! Θα το παρασύρω κι έτσι θα αφήσει την φωλιά-είσοδο ανοιχτή για σας!! Αλλά δεν θα έχετε πολύ χρόνο να μπείτε μέσα, γιατί δεν είναι χαζό και θα καταλάβει την παγίδα. Μόλις το παρασύρω τρέξτε και μπείτε μέσα!!
-Τρέξτε, μπείτε?? Εσύ δεν θα έρθεις??
-Όχι Νικ!! Κάποιος πρέπει να μείνει έξω. Η αποστολή μου σ'αυτήν την αναζήτηση του φρούτου, ήταν να ασχοληθώ με τα πουλιά!! Και αυτό θα κάνω!! Εσείς μπείτε μέσα και μην ανησυχείτε για μένα!!
-Δεν θα το ξεχάσω αυτό!!
-Εσύ κανόνισε να πάρεις το φρούτο. Αυτό είναι το μόνο που πρέπει να σε απασχολεί!!!

Δίχως να χάνει χρόνο ο Yuri έκανε την κίνηση του. Έτρεξε πολύ γρήγορα και βρέθηκε απέναντι στο πουλί!

-ΕΕΕΕΕΕ!! Γελοίο κοτόπουλο!! Για έλα να δούμε πόσο σκληρό είναι το κρεατάκι σου!!!
-Ρουαααααα!!!
Έκρωξε το πουλί και κινήθηκε απειλητικά ενάντια στον Yuri!!
-Έλα λοιπόν άμυαλο χαζοπούλι!! Έλα να σε λιώσω!!
Μόλις απομακρύνθηκε αρκετά απ'την φωλιά του, ήταν η στιγμή για μας να τρέξουμε!!!
-Τώρα!! Τρέξτε στη φωλιά!!
Έτσι οι τρεις μας, η Νικόλ, ο Νικ κι εγώ τρέξαμε προς τη φωλιά του πουλιού ενώ αυτό κυνηγούσε τον Yuri.
-Ωραία φτάσαμε, αλλά δεν βλέπω καμιά είσοδο!!
-Πέστε κάτω κι αρχίστε να ψάχνετε!! Κάπου υπάρχει ένας μοχλός!!
-Δεν βρίσκω κάτι!!
-Απλά συνέχιζε να ψάχνεις!!

Την ώρα που ψάχναμε το πουλί μας αντιλήφθηκε και γύρισε προς το μέρος μας. Άρχισε να τρέχει με μανία και να φωνάζει απειλητικά!!!

-Πιο γρήγορα πρέπει να το βρούμε!!
-Δεν θέλω να πεθάνω, δεν θέλω να πεθάνω, δεν θέλω να πεθάνω....
-Σκάσε και ψάχνε!!!

Το πουλί είχε φτάσει μια ανάσα πάνω απ'το κεφάλι της Νικόλ αλλά εκείνη τη στιγμή ο Νικ βρήκε τον μοχλό και τράβηξε με δύναμη!! Τότε άνοιξε μια καταπακτή και πέσαμε μέσα με δύναμη!1 Πέφταμε, πέφταμε, πέφταμε τουλάχιστον τριάντα μέτρα βάθους έως ότου φτάσαμε στον πάτο της τρύπας με ένα δυνατό γδούπο!!

Λίγη ώρα μετά άνοιξα τα μάτια μου. Σηκώθηκα και κοίταξα γύρω. Είχαμε πέσει στο εσωτερικό του δέντρου πάνω σε κάτι άχυρα που μάλλον ήταν απ'την φωλιά. Δίπλα ήταν ακόμα λιπόθυμοι η Νικόλ και ο Νικ!

-Ευτυχώς που ήταν αυτά τα άχυρα εδώ!! Αλλιώς θα είχαμε σκοτωθεί!! Εεεεε!! Εσείς οι δύο!! Άντε σηκωθείτε!! Έχουμε δρόμο να διανύσουμε!!!
-Αααα.. Που είμαι?? Είμαι ζωντανός??
-Ναι είσαι, αλλά αν δεν σηκωθείς σε 5" δεν θα είσαι πια!!
-Ναι, ναι σηκώνομαι!! Γουάου!! Που είμαστε?? Αυτός είναι ο λαβύρινθος??
-Ναι, αυτός είναι!! Και είναι ώρα να τον διασχίσουμε!!
-Επιτέλους σηκώθηκες!! Φοβήθηκα μήπως δεν ήσουν καλά!!
-Φυσικά όχι για μένα προσωπικά αλλά για το φρούτο σου σωστά??
-Η ερώτηση είναι ρητορική??
-Ας συνεχίσουμε καλύτερα!! Λοιπόν, ακολουθήστε με!! Προσεκτικά!! Μια λάθος στροφή και δεν θα μπορέσουμε να βρεθούμε ποτέ ξανά μαζί!! Μην με χάσετε απ'τα μάτια σας!!
-Πήγαινε σιγά τότε!!
-Εύκολο να το λες εεε?? Ο λαβύρινθος αλλάζει συνεχώς μορφή!! Γι'αυτό πρέπει να είμαστε γρήγοροι. Δεν πρέπει να χρονοτριβούμε!! Φύγαμε λοιπόν!! Ο δρόμος για το φρούτο σου Rob βρίσκεται μπροστά μας!!

Η Νικόλ άρχισε να τρέχει μπροστά μας με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Η γλώσσα μου όπως και του Νικ είχε πεταχτεί έξω απ'την κούραση. Η Νικόλ όμως δεν έμοιαζε να κουράζεται, αντίθετα μάλιστα έδειχνε να αυξάνει συνεχώς ταχύτητα!!
"Αν θέλει να την χάσουμε για να πάρει το φρούτο για τον εαυτό της, θα πρέπει να το ξεχάσει. Αυτό το φρούτο είναι δικό μου!! Δεν πέρασα όλα αυτά για να το χάσω από ένα μικρό κοριτσάκι!!"
Με την σκέψη αυτή στο μυαλό, συνέχιζα να ακολουθώ τη Νικόλ στον ρυθμό της. Το μυαλό μου ήταν μόνο μπροστά! Στην ουσία την κυνηγούσα για να μην προλάβει αυτή και πάρει το φρούτο μέσα απ'τα χέρια μου. Αλλά όλοι αυτή η προσπάθεια μ'έκανε να ξεχάσω το Νικ. Είχα μόνο το φρούτο στο μυαλό μου. Τότε ήταν που γύρισα πίσω και δεν είδα κανέναν!! Ο Νικ είχε εξαφανιστεί!!

-Νικόλ σταμάτα!! Ο Νικ!! Ο Νικ δεν είναι πίσω μας πια!!
-Τι?? Δεν γιν....ΟΧΙ!! Δεν μπορούμε να σταματήσουμε για κανένα λόγο. Αν το κάνουμε είμαστε χαμένοι. Πρέπει να συνεχίσουμε το τρέξιμο!! Έλα πριν είναι πολύ αργά!! Σκέψου το φρούτο!!!
-Α ρε Νικ.....
Αναφώνησα και συνέχισα να τρέχω πίσω απ'τη Νικόλ!!

Τρέξαμε, τρέξαμε, τρέξαμε έως ότου φτάσαμε στο τέρμα του λαβυρίνθου.

-Να'μάστε λοιπόν!! Εδώ τελειώνει ο λαβύρινθος του δέντρου!! Πίσω απ'αυτήν την πόρτα.....
-...Βρίσκεται άλλο ένα εμπόδιο στο δρόμο μου για την απόκτηση του φρούτου.
-Εμμμ...Ναι..Μπορείς να το πεις κι έτσι!! Άκουσε με προσεκτικά!! Ο Yubari δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος!! Πρέπει να συνεργαστούμε για να τον νικήσουμε!!
-Μην ανησυχείς!! Αυτός είναι δικό μου πρόβλημα! Εσύ φρόντισε να μην μπλεχτείς στα πόδια μου. Μόλις τον σκοτώσω. το φρούτο θα γίνει δικό μου.
-Μην ξεχάσεις το μάτι!!
-Το θυμάμαι!!
-Καλώς!!
-Ας προχωρήσουμε!!

Είπα και πλησίασα την πόρτα!! Τα χέρια μου χάιδευαν τις λαβές των σπαθιών μου και ήμουν έτοιμος άνα πάσα στιγμή να τα τραβήξω!!!
"Λίγο ακόμα έμεινε και θα γίνεις δικό μου"
Σκέφτηκα ενώ κλότσησα με δύναμη την πόρτα για να ανοίξει!!!

» [Αρχή-Φρούτο] Treasure Hunt!![Τέλος-Φρούτο]
» Mε στόχο τη δικαίωση(Μερος 2ο)Η αρχή της περιπέτειας και το περίεργο φρουτο.[Τέλος]
» Μια Νέα Δύναμη[Τέλος-Φρούτο]
» [Τέλος-Φρούτο] Trouble
» [Τέλος-Φρούτο] Αποκαλύψεις