[Αρχη]A Sad Past

[13 Χρονια Πριν]
Ξυπνησα σε ενα μερος βρωμικο.Μυριζε πολυ ασχημα,λες και ειμουν βουτηγμενος στα σκατα.Το κεφαλι μου με πονουσε απιστευτα και κρατωντας το κεφαλι μου ψηλα εχοντας το ενα χερι να το τριβει προσπαθουσα να καταλαβω γιατι ειμουν εκει.Εβλεπα τον εαυτο μου και ειμουν αρκετα αδυνατισμενος.Πως εφτασα σε τετοια κατασταση?Αρχισα να σηκωνομαι για να αρχισω να προχωρησω να βρω καποιον,τι εγινε?Δεν προχωρησα πολυ οταν ξαφνικα ο πονος στα πλευρα μου με σκοτωνε.παρατηρησα οτι ειχα ενα μεγαλο τραυμα.Αρχισα να προχωραω "σπαστα" λες και ειμουν μεθυσμενος.Λες και καποιος μου ειχε δωσει ναρκωτικα.Προχωρησα για λιγα δευτερολεπτα μεχρι που αρχισαν ολα να θολωνουν και να πεφτω κατω.
Αλλα καποιος με επιασε.καποιος με επιασε και με εβαλε στην πλατη του με σκοπο να με παει καπου.Δεν ηξερα που...

Σηκωθηκα το επομενο πρωι στο πατωμα.Ειμουν πολυ καλυτερα απο το τελευταιο βραδυ.
Τσεκαρα το τραυμα μου και καποιος το ειχε δεσει με επιδεσμο.Ενω τσεκαρα το τραυμα ενιωσα την ζεστασια της φωτιας.Η Φωτια με καλουσε να παω κοντα της.Ετσι και εκανα.Σηκωθηκα και αρχισα να πηγαινω προς την φωτια.ηταν νυχτα ακομα και ενας αντρας ειχε ανοιξει φωτια εξω απο την σκηνη.Σηκωσα το κεφαλι μου και ειδα τα αστερια να πεφτουν.Πηγα κοντα στον αντρα να τον ρωτησω τι ειχε γινει?.Γιατι βρισκομουν εκει?.Μολις απλωσα το χερι μου στον ομω του γυρισε αποτομα βλεπωντας με με τα σαγηνευτικα ματια του.
Μπλε ματια με εβλεπαν επιμονετικα.Παγωσα για μια στιγμη.Δεν κουνηθηκα.Ελα αγορι μου.
μην φοβασαι.Δεν θα σου κανω κακο.Εξαλλου αν ηθελα θα εισουν νεκρος εδω και ωρα.
Δεν πιστευα τι ακουγα..

Γιατι βρισκομαι εδω?Δεν μπορω να καταλαβω.Εσυ ποιος εισαι?
Φαινεται εχεις χασει την μνημη σου.Αυτο λεγεται αμνησια.
Ωστε ετσι λεγεται κυριε εξυπνε??Γιατι τι εισαι??Γιατρος?Αρχισα να τον αναλυω μπας και καταλαβω τι χαρακτηρας ηταν.Ενας Γερος λιγο ψηλος γυμνασμενος.Δεν καταλαβα τι κανει ενας τετοιος τυπος εδω.
Βασικα ναι ειμαι γιατρος,γιαυτο σου λεω οτι εχεις αμνησια.Δεν μου λες θυμασαι γιατι εχεις αυτο το τραυμα.Ποσο χρονων εισαι?Κολλησα για μια στιγμη μη μπορωντας να του δωσω μια απαντηση.Νευριασμενος απαντησα.
ΕΓΩ ΚΑΝΩ ΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΔΩ ΠΕΡΑ!
Χαχαχαχα μικρο ανοητο παιδι.Δεν εισαι σε θεση να δινεις εσυ διαταγες.
Μου ειπε και ξαφνικα να εξαφανιζεται.
Πως γινεται αυτο??
Και απαντησε στο αυτι μου απο πισω μου.
Ειναι μαγεια.
Γυρισα γρηγορα αλλα πουθενα.Μολις πηγα να γυρισω το κεφαλι ο πονος στα πλευρα με σκοτωνε και παλι.Ο τυπος ειχε βαλει τα δαχτυλα στην πληγη και αρχισε να πιεζει.
Βλεπεις μικρε ανοητε.Μπορω να σε σκοτωσω με μονο δυο δαχτυλα.
Σηκωθηκα και προσπαθησα να το χτυπησω αλλα εξαφανιστηκε τοσο γρηγορα που ενιωσα οτι ακουμπαω την σκια του.Ετρεξε και παλι προς το μερος μου αυτην την φορα σημαδευοντας τα ποδια μου.Τα πετυχε και γρηγορα χαθηκε και παλι στην νυχτα και αρχισε να σχεδιαζει που θα επιτεθει.Πηγε προς το κεφαλι μου και το χτυπησε.Επεσα κατω αναισθητος και δεν σηκωθηκα μεχρι το επομενο πρωι.Το επομενο πρωι σηκωθηκα και αρχισα να ρωταω τον γερο πως εκανε αυτα τα πραγματα που εκανε χθες.Μετα απο σκληρη εξασκηση και πολλες μαχες.
Απαντησε και μου εδωσε ενα μικρο χτυπημα στο μετωπο.Επεσα στα γονατα και αρχισα να του φωναζω Μαθε με!!!
Οι μικρε...Σηκω μην με ντροπιαζεις και μην ντροπιαζεις τον εαυτο σου.