[Τέλος] Grand Line: First Stop!!

Θέμα: [Τέλος] Grand Line: First Stop!! Δευ Ιαν 30, 2012 7:31 am

Στην προηγούμενη ιστορία!!

Ήμουν στο δρόμο για τη Μεγάλη Γραμμή. Για να φτάσω όμως εκεί έπρεπε πρώτα να περάσω απ'το Reverse Mountain της Red Line. Αυτό που αντίκρισα όμως μόλις έφτασα εκεί πραγματικά με ξάφνιασε. Η θάλασσα ανέβαινε ανάμεσα στα βουνά δημιουργώντας ένα παράξενο θέαμα. Καβάλησα λοιπόν τα κύματα με τη βάρκα μου αλλά στην διαδρομή δέχτηκα επίθεση από ένα πειρατικό πλοίο. Ευτυχώς όμως για μένα η προπόνηση που είχα κάνει είχε αυξήσει αισθητά την δύναμη του φρούτου μου. Αυτό με διευκόλυνε ώστε να κερδίσω την μάχη που ακολούθησε. Αφού σκότωσα τον αντίπαλο καπετάνιο και βούλιαξα το πλοίο του, προσγειώθηκα απότομα στην άλλη άκρη της Κόκκινης Γραμμής, αντικρίζοντας ακόμα ένα παράξενο θέαμα. Μια τεράστια φάλαινα που θα μπορούσε να είναι και νησί. Το όνομα της ήταν Laboon και βρισκόταν υπό την φροντίδα του Dr. Crocus , ενός "συνταξιούχου" γιατρού που είχε προϋπηρεσία ως πειρατής και μάλιστα στο πλοίο του βασιλιά των πειρατών, Gol D Roger.

Τώρα...

Η log pose μου είχε πάρει ήδη κατεύθυνση και η μύτη της είχε μια σταθερή πορεία. Γνωρίζοντας πως ο μόνος τρόπος να επιβιώσω είναι να ακολουθήσω το βέλος της πυξίδας, άλλαξα ρώτα στην βάρκα μου και ακολούθησα τη βελόνα. Το ταξίδι μου δεν ήταν και τόσο μεγάλο όσο περίμενα. Λίγες ώρες αργότερα ένα νησί φαινόταν στον ορίζοντα. Έβγαλα έναν χάρτη της Μεγάλης Γραμμής που είχα πάρει απ'τους ιθαγενείς και κάνοντας μερικούς υπολογισμούς, βρήκα ποιο νησί βρισκόταν μπροστά μου.
-Ενδιαφέρον θέαμα. Ένα εύκολο σχετικά νησί. Δίχως αναγνωρισμένους κινδύνους. Θα πρέπει βέβαια να είμαι προσεκτικός. Δεν θέλω να τραβήξω αχρείαστα βλέμματα επάνω μου. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Θα πρέπει πρώτα να κάνω μια έρευνα στην περιοχή.

Το νησί στο οποίο είχα φτάσει ήταν το Fireworks Island, το νησί που ήταν ευρέως γνωστό για την κατασκευή πυροτεχνημάτων. Το πάνω μέρος του νησιού περιτριγυρίζεται από βουνά γεμάτα βλάστηση, ενώ στο κάτω μέρος υπάρχει ένα λιμάνι, γύρω απ'το οποίο ξετυλίγεται μια πόλη. Το νησί αυτό είναι διάσημο για τις διοργανώσεις πυροτεχνημάτων, οι οποίες λαμβάνουν μέρος σε αυτό εδώ και 400 χρόνια. Τα πυροτεχνήματα κατασκευάζονται σε έναν πύργο που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού και η δουλειά αυτή περνάει από γενιά σε γενιά. Αυτά ήταν κάποια απ'τα γενικά στοιχεία που γνώριζα για το νησί. Για να κρατήσω κρυφή την ταυτότητα μου φόρεσα μια μακριά κάπα και μια κουκούλα στο κεφάλι μου ώστε να μην φανερώνονται τα χαρακτηριστικά μου, γιατί δεν ήξερα ποιος μπορούσα να με αναγνωρίσει στο νησί και το τι προθέσεις θα είχε για μένα. Μόλις μεταμφιέστηκα, βγήκα απ'την βάρκα και ξεκίνησα να βρω ένα μπαράκι στην πόλη ώστε να χαλαρώσω λιγάκι απ'το πολύωρο ταξίδι που είχα.

Άρχισα να περπατάω στα δρομάκια του νησιού ψάχνοντας για το κατάλληλο μπαρ. Ενώ βρισκόμουν σε αναζήτηση, είδα σε μια σκοτεινή γωνιά ένα υπόγειο καταγώγι που ονομαζόταν "Πέταλο". Η ονομασία αυτού του μαγαζιού μου τράβηξε την προσοχή κι έτσι αποφάσισα να το επισκεφτώ και να περάσω ευχάριστα το βράδυ μου πίνοντας και γλεντώντας με μέτρο πάντα. Δεν ήθελα να ξεφύγω πολύ και να χάσω τον έλεγχο.
Μπήκα λοιπόν στο μαγαζί αυτό και κάθισα σε μια γωνιά στο μπαρ. Μέσα σ'αυτό το μέρος δεν είδα κανένα αξιόλογο πρόσωπο. Όλοι οι θαμώνες ήταν μεθύστακες, αποτυχημένοι και βρομεροί νυν κ τέως πειρατές. Αλλά αυτό δεν με πείραζε πολύ. Ήμουν αποφασισμένος να μην δώσω σημασία σε κανέναν από δαύτους κ να απολαύσω το ποτάκι μου με ηρεμία. Έτσι κάθισα κι άκουγα τις διάφορες ιστορίες που διηγούνταν ο ένας στον άλλο πειρατή περιμένοντας να ακούσω κάτι ενδιαφέρον. Οι ιστορίες που άκουσα αυτό το βράδυ ήταν αρκετές. Κάποιες καλές κάποιες λιγότερο καλές.

Κατάφερα να μάθω αρκετές πληροφορίες για το νησί και για τα πυροτεχνήματα. Στο πύργο που κατασκευάζονται τα πυροτεχνήματα, την περίοδο αυτή, εκεί ζουν μόνο ένας γέρος και ένα μικρό κορίτσι. Αυτόν το χρόνο ετοιμάζονται να ρίξουν ένα γιγαντιαίο πυροτέχνημα, το Giant Ball Number 14, Ryuugiku (=Flowing Chrysanthemum). Τον προηγούμενο χρόνο όμως, επιχείρησαν να ρίξουν ένα παρόμοιο, αλλά ο εξοπλισμός δεν το άντεξε και οι γονείς της Kodama(του μικρού κοριτσιού) έχασαν τη ζωή τους.
Το όνομα του γέρου ήταν Odama. Ο Odama είναι ο επικεφαλής δημιουργός πυροτεχνημάτων και ο παππούς της Kodama. Απ' την παιδική του ηλικία ασχολείται με τη δημιουργία πυροτεχνημάτων και έχει περάσει την τέχνη μέχρι την εγγονή του. Έχει γέρικο σώμα και πρόσωπο, αλλά είναι υγιής. Το πρόσωπό του είναι βαμμένο κόκκινο σε αρκετά σημεία. Πιθανότατα πρόκειται για την παράδοση της οικογένειας, καθώς όλοι οι πρόγονοι και απόγονοι είχαν βαμμένο πρόσωπο.

H Kodama είναι η εγγονή του Odama και τον βοηθάει να φτιάχνει πυροτεχνήματα. Είναι πολύ καλή στη δουλειά της και θέλει να εκτοξεύσει το Ryuugiku, αλλά ο παππούς της είναι αντίθετος, επειδή τον προηγούμενο χρόνο οι γονείς της έχασαν τη ζωή τους όταν το επιχείρησαν. Είναι μικρή σε ηλικία, αλλά αρκετά έξυπνη και τα μάγουλά της είναι βαμμένα κόκκινα σε μερικά σημεία.
Εκτός απ'τον παππού και την εγγονή υπάρχει και η Firework Squad. Αυτή είναι μια ομάδα 8 περίπου ατόμων που βοηθάει την οικογένεια της Kodama από πολύ παλιά να ρίχνουν τα πυροτεχνήματα.
Επιπλέον έμαθα και για την ύπαρξη μίας ομάδας ληστών. Τους Bullheart Bandits. Αυτή η ομάδα ληστών που ζουν στα βουνά πάνω απ'την πόλη. Δυο φορές το μήνα κάνουν επιδρομές στην πόλη για να πάρουν τα πολύτιμα αντικείμενα των κατοίκων.
-Με την πρώτη ευκαιρία, θα ήθελα να δω πόσο σκληρά καρύδια είναι αυτή οι ληστές!!

Μετά απ'αυτή την σκέψη που είχα συνέχισα να πίνω αβίαστα το ποτό μου και να έχω στήσει αυτί σε αρκετές ιστορίες, απομονώνοντας πάντα τις πιο ενδιαφέρουσες. Ενώ καθόμουν στο μπαρ κι άκουγα τις ιστορίες των πειρατών, έριχνα συχνά κλεφτές ματιές στα πλούσια κάλη της μπαργούμαν που σέρβιρε πίσω απ'την μπάρα. Ήταν μία ψηλή κοπέλα, με μακριά, μαύρα μαλλιά που τα είχε δεμένα κότσο. Φορούσε μία κοντή κόκκινη μίνι φούστα που ίσα-ίσα κάλυπτα τα επίμαχα σημεία. Από πάνω φορούσε μία λευκή κολλητή μπλούζα που αναδείκνυε το πλούσιο μπούστο της. Είχε επίσης και μία μικρή μαυροκόκκινη γραβάτα περασμένη στο λαιμό της και ριγμένη αντί για μπροστά, πίσω στην πλάτη της.
-Έχεις αρκετά γουστόζικο ντύσιμο. Και αρκετά προκλητικό θα έλεγα.
Της είπα, μόλις βρήκα το κουράγιο να πλησιάσω και να κάτσω στο μπαρ, αφήνοντας πίσω μου την μικρή γωνίτσα που είχα κουρνιάσει κι άκουγα ιστορίες.
-Προκλητικό?? Ποιο αυτό?? Που να με δεις και στις καλές μου.
-Γιατί, σήμερα δεν είσαι??
-Η αλήθεια είναι πως όχι. Νιώθω κάπως θλιμμένη. Γι'αυτό αποφάσισα να ντυθώ σεμνά!!
-Σεμνά..... Μάλιστα.....Γιατί όμως είσαι θλιμμένη σε πείραξε κάποιος??

-Κι αν με πείραζε κανείς, τι??
-Δεν θα ξαναέβλεπε τον ήλιο ποτέ του. Σε διαβεβαιώ...
-Μμμμμ... Μ'αρέσει όταν οι άντρες γίνονται αιμοδιψείς...
-Εμένα μ'αρέσεις εσύ!!
-Πονηρό αγόρι. Μακάρι όμως να μπορούσα να πω το ίδιο.
-Ναι...Μακάρι..
-Όχι, μην μου στεναχωριέσαι τώρα. Μπορώ να διακρίνω τη θλίψη στη φωνή σου. Αλλά έχω μία ιδέα για να το διορθώσουμε αυτό. Θα βγάλεις αυτή την κουκούλα που φοράς και μόλις δω καλά αυτό το μυστήριο προσωπάκι θα σου δώσω και μία νέα απάντηση.
Για μια στιγμή ένιωσα τα χέρια μου να πηγαίνουν μηχανικά να βγάλουν την κουκούλα αλλά συγκρατήθηκα. Είχα ένα σχέδιο να τηρήσω και δεν ήθελα μπελάδες.
-Ίσως κάποια άλλη φορά.
Είπα και σηκώθηκα απ'το μπαρ επιστρέφοντας στην παλιά μου θέση.

Ενώ λοιπόν συνέχισα να κάθομαι στην γωνιά μου, απογοητευμένος με την κατάληξη που είχε η κουβέντα μου με την μπαργούμαν, συνέχισα να πίνω το ποτάκι μου. Σε κάποια φάση κι ενώ όλα κυλούσαν ήσυχα κι ήρεμα, ένας πειρατής μπαίνει μέσα στο μπαρ και κάθεται να πιει ένα ρούμι. Ήταν αρκετά φασαριόζος και προκλητικός που μου'ρθε να σηκωθώ πάνω και να τον σφάξω επιτόπου. Συγκρατήθηκα όμως μιας και η διατήρηση της κρυφής μου ταυτότητας ήταν πιο σημαντική από έναν μάταιο καυγά. Ο πειρατής φορούσε ένα μπλε παντελόνι, με μία ζώνη να το συγκρατεί και ένα πράσινο ανοιχτό πουκάμισο.
-Τι σου συνέβη; τον ρωτά η σέξυ μπαργούμαν. Δείχνεις διαφορετικός.
-Τι εννοείς; λέει εκείνος. Απλά έχεις καιρό να με δεις.
-Ε, ναι αλλά...
-Είμαι καλά. Είμαι μια χαρά, ξαναλέει ο πειρατής.

-Ας αφήσουμε τα περιττά λόγια. Δεν ήρθα εδώ για να μιλήσω αλλά για να πιω!! Γέμισε μου ένα ποτήρι ρούμι και γρήγορα. Πεθαίνω της δίψας!!!
-Παλιά δεν είχες όμως ξύλινο πόδι, παρατηρεί εκείνη γεμίζοντάς του το ποτήρι.
-Ααα, δεν είναι τίποτα. Σε μια ναυμαχία, μου το πήρε μια οβίδα από κανόνι και έβαλα ξύλινο. Είμαι πολύ καλά όμως. Βάλε μου κι ένα δεύτερο!!
-Και ο γάντζος στο χέρι; Κι αυτό τίποτα δεν είναι??
-Ψιλοπράγματα, λέει ο πειρατής χτυπώντας το άλλο χέρι του στον πάγκο. Βάλε μου να πιω κι άσε τα σχόλια κατά μέρους. Βέβαια είσαι αρκετά γλυκιά που δεν μπορώ να σου αρνηθώ τίποτα. Σε ένα ρεσάλτο, μου το έκοψε ένας μαριν με το χατζάρι του. Κάναμε επίθεση με κάτι παλικάρια σ'ένα μικρό πλοίο που μετέφερε εφόδια. Κάναμε γερή μπάζα ομολογώ. Βέβαια όχι αναίμακτα, αλλά είμαι μια χαρά κι έτσι, αλήθεια.

Η μπαργούμαν όμως δεν σταμάτησε εκεί τις ερωτήσεις τις και συνέχισα να βομβαρδίζει μ'αυτές τον ταλαίπωρο πειρατή.
-Και το μάτι σου τι έχει; Γιατί το έχεις καλυμμένο με μαύρο πανί;
-Ωχουυυυ. Δεν είναι τίποτα μωρέ. Μια μέρα με μπουνάτσα που ήμουν στην κουβέρτα, σήκωσα το βλέμμα προς τον ουρανό και με κουτσούλησε ένας γλάρος.
-Αστειεύεσαι; λέει η μπαργούμαν που έχει αρχίσει να εκνευρίζεται. Δεν χάνεις το μάτι σου από κουτσουλιά γλάρου!
Κι ο πειρατής:
-Ε, ναι... αλλά ήταν η πρώτη μου μέρα με το γάντζο.
Αυτή η ιστορία μ'έκανε να γελάσω πραγματικά πάρα πολύ. Ο πειρατής αυτός πρέπει να ήταν πολύ βλάκας!! Το γέλιο μου όμως δεν πέρασε απαρατήρητο και ο πειρατής γύρισε προς το μέρος μου και είπε.
-Θα μας πεις κι εμάς το αστείο για να γελάσουμε παρέα??
Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αρκετός λόγος για να του ξεριζώσω την γλώσσα αλλά προτίμησα να μην δώσω συνέχεια. Τότε σηκώθηκα απ'το μπαρ κ αφού πλήρωσα βγήκα κ έκανα ακόμα μια βόλτα στα δρομάκια του νησιού συλλογιζόμενος την μέχρι τώρα πορεία μου. Απ'την αρχή της πειρατικής καριέρας μου έως σήμερα. Τελικά δεν είχα πετύχει πάρα πολλά μέχρι σήμερα!! Αυτό ήταν κάτι που δεν με ικανοποιούσε, δεν με χόρταινε και αύξανε την πείνα μου για δόξα.. Θέλω να πετύχω πολλά περισσότερα!! Έχω μπροστά μου μεγάλο δρόμο ακόμα!!

Ο δρόμος με οδήγησε σ'ένα μικρό λιμανάκι. Κάθισα σ'ένα παγκάκι κ άρχισα να αγναντεύω τη θάλασσα. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφή. Όλη αυτή η γαλήνη κ ηρεμία με είχε κυριέψει!! Ένιωθα θαυμάσια. Δεν ήθελα με τίποτα να φύγω απ'αυτό το μέρος. Κάθισα αρκέτες ώρες σ'αυτό το παγκάκι μέχρι που έφτασε το πρωί. Ο ήλιος έκανε δειλά δειλά την εμφάνιση του. Ήξερε πως τώρα πρέπει να ετοιμάζομαι για την ρουτίνα της καθημερινότητας. Αυτή η σκέψη δεν μ'άρεσε!!
Σηκώνω το βλέμμα μου ψηλά κ βλέπω έναν γλάρο ο οποίος μοιράζει εφημερίδες. Πετάει μια προς το μέρος μου. Σηκώνω το χέρι μου κ την πιάνω. Αρχίζω να την ξεφυλλίζω αφού πρώτα διαβάζω το εξώφυλλο. Δεν λέει κάτι το συνταρακτικό. Όλο τα ίδια και τα ίδια!! Πετάω την εφημερίδα στα σκουπίδια κ συνεχίζω την πορεία μου προς την βάρκα μου.

Στον δρόμο προς τη βάρκα όμως συνέβει κάτι το αναπάντεχο. Ξαφνικά λοιπόν εκεί που προχωρούσα ο πειρατής που λίγες ώρες πριν, μου προσέφερε στιγμές γέλιου, ήταν μπροστά μου.
-Βρε, βρε, βρε!! Δες ποιον έχουμε εδώ!! Την κουκουλοφόρα μοναξιά!!
-Σου συνηστώ να φύγεις από μπροστά μου και να μ'αφήσεις να συνεχίσω ήρεμα κι ωραία τον δρόμο μου!
-Ήρεμα κι ωραία?? Ήρεμα κι ωραία!! Χαχαχαχα!! Έχασες αυτό το πλεονέκτημα απ'την στιγμή που τόλμησες να γελάσεις μες στα μούτρα μου με τον πόνο μου.
-Δεν φταίω εγώ που γέλασα. Ήταν αδύνατο να συγκρατηθεί κανείς μ'αυτό που έγινε!! Στ'αλήθεια πόσο βλάκας μπορεί να είσαι για να βγάλεις μόνο σου το μάτι σου??
-Ποιον είπες βλάκα ρε??
-Είδες τελικά που έχω δίκιο. Βλέπεις κανέναν άλλο εδώ??
-Συνεχίζεις να με προσβάλλεις εε?? Για να δούμε αν θα γελάς μετά απ'αυτό, κουκουλοφόρε!!

Με το τέλος της φράσης του, σφύριξε και γύρω μαζεύτηκαν γύρω στα επτά άτομα.
-Για να δω τώρα την μαγκιά σου!!
-Φαίνεται πως σε υποτίμησα.
-Χαχαχα!! Είναι αργά πια για φιλοφρονήσεις. Ότι και να πεις δεν πρόκειται να σε συγχωρήσω. Εκτός βέβαια αν πέσεις στα γόνατα και παρακαλάς. Τότε ίσως αποφασίσω να σε σκοτώσω γρήγορα.
-Φιλοφρονήσεις?? Ποιος μίλησε για κάτι τέτοιο??
-Εεε?? Μα..εσύ τώρα...εσύ τώρα δεν είπες ότι με υποτίμησες!!
-Υποτίμησα την βλακεία σου, εννοούσα!! Ω, θεοί δεν γίνεται να είναι τόσο βλάκας!!
-Τιιιιιιι???? Συνεχίζεις αυτό το βιολί εεε?? Δεν θα σου βγει σε καλό!! Παιδιά σκοτώστε αυτόν τον βλάκα!! Αρκετά χασομέρισα μαζί του.
Διέταξε ο πειρατής τους άντρες του και αμέσως κάποιοι τράβηξαν σπαθιά κι άρχισαν να με πλησιάζουν.
-Ναι παιδιά!! Σκοτώστε αυτόν τον βλάκα.
Επανέλαβα την φράση και άγγιξα τις λαβές των σπαθιών μου.

Οι πειρατές που με είχαν περικυκλώσει βρίσκονταν στα εξής σημεία. Δύο μπροστά μου, μαζί με τον ανάπηρο αρχηγό τους, δύο πίσω μου, ένας δεξιά μου και δύο αριστερά μου. Σύνολο οκτώ άτομα μαζί με τον αρχηγό τους. Αυτός βέβαια που βρισκόταν μόνος στα δεξιά μου ήταν ένας θυριώδης τύπος, με μπράτσα μεγάλα σαν κορμούς δέντρου, γυμνός απ'την μέση και πάνω, ο οπόιος κρατούσε ένα τεράστιο ρόπαλο, το οποίο είχε πολλά καρφιά προσαρμοσμένα επάνω του. Ένα φονικό όπλο με σίγουρα αποτελέσματα, αν συνυπολόγιζε κανείς την φαινομενική δύναμη του χειριστή του.
Οι άντρες που μου επιτέθηκαν πρώτοι ήταν οι δύο απ'τα αριστερά μου. Με μία γρήγορη κίνηση, πέταξα την κάπα μου πάνω και έπειτα τράβηξα το σπαθί μου κάνοντας μία κοψιά απ'τα δεξιά προς τα αριστερά μου, κόβωντας τους και τους δύο στην κοιλιά!!
-Πωςςς?? Πως το έκανες αυτό?? Πυρ, πυροβολήστε τον!!!
Διέταξε ο αρχηγός της πειρατικής συμμορίας, βλέποντας με την πρώτη την επιδεξιότητα μου στο σπαθί!!
-Τελικά δεν είσαι και τόσο βλάκας όσο πίστευα!!

Τότε οι δύο πειρατές που βρίσκονταν πίσω έβγαλαν τις καραμπίνες τους κι άρχισε να με πυροβολούν. Εγώ δεν έκανα καμιά κίνηση για να αποφύγω τις σφαίρες τους. Το αντίθετο μάλιστα. Έμεινα ακίνητος στη θέση μου και περίμενα να με φτάσουν οι σφαίρες. Μόλις με ακούμπησαν μία κόκκινη ουσία πετάχτηκε απ'το σώμα μου.
-ΧΑχαχαχα!! Το αίμα κυλάει εεε? Θα είσαι νεκρός πριν το καταλάβεις καλά καλά!!
-Μάντεψε πάλι, βλάκα!!
-Τιιιι??
Οι τρύπες που δημιουργήθηκαν στην πλάτη μου αμέσως καλύφθηκαν από λάβα!!
-Χρη....χρη..χρήστης φρούτου.....???
-Σωστή μαντεψιά!!
-Δεν μπορεί..Δεν γίνεται!! Βουνό σκότωσε τον!!
Ο τεράστιος τύπος έκανε ένα βήμα εμπρός σηκώνοντας παράλληλα το μεγάλο ρόπαλο του.
-Όχι τόσο γρήγορα.
Είπα κι αμέσως άγγιξα το έδαφος και άρχισα να το μετατρέπω σε καυτή λάβα. Η ακτίνα της επίθεσης μου ήταν τέτοια, που μέσα της απορροφήθηκαν όλοι οι πειρατές. Τους έκαψα ζωντανούς. Τους έλιωσα ολοκληρωτικά. Δίχως καμία εξαίρεση!!
-Ααααααααα!!
Τότε την άκουσα. Μια φωνή τρόμου κι υστερίας!! Γύρισα να δω και αντίκρισα δεκάδες ζευγάρια μάτια να με κοιτάνε. Ήταν κάτοικοι της πόλης. Απ'ότι φαίνεται άκουσαν τα ουρλιαχτά των πειρατών κι ήρθαν να δουν τι γίνεται. Μόλις τους κοίταξα ο τρόμος ήταν έκδηλως στα πρόσωπα τους. Αυτό με χαροποίησε εν μέρει αλλά συνειδητοποίησα ότι το σχέδιο μου, για μυστικότητα, είχε καταστραφεί!!
-Τον ξέρω....Είναι o Rob Greywind...Διάβασα γι'αυτόν στην εφημερίδα!!
Άκουσα έναν κάτοικο να λέει. Αμέσως τότε έτρεξα προς τη βάρκα μου. Γιατί πίσω απ'τους κατοίκους είδα μια ένοπλη ομάδα μαριν να πλησιάζει. Δεν είχα χρόνο γι'αυτούς τώρα. Έλιωσα τον δρόμο που πήρα για να μην μ'ακολουθήσουν κι έφυγα δίχως δεύτερη σκέψη.
-Πρέπει να φύγω το συντομότερο απ'αυτό το νησί!

Όνομα: Rob Greywind
Haki Points:-
Player of the Month Points:8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: +2.000.000
Παρατηρήσεις:-

» Grand Line:Suns first stop!!
» [ΤΕΛΟΣ] To πειρατικο πληρωμα απο την Grand Line!
» [Τελος] Bad Taste Of Marines Before Grand Line!
» Nobeard Pirates and the Captain from the Grand Line [Τελος]
» Heavshin Pirate and the last island before grang line part1 [ΤΕΛΟΣ]