Μια Νέα Αποστολή[Αρχή]

Έχουν περάσει τρεις μέρες από τότε που κέρδισα τον δολοφόνο του φίλου μου και έφυγα από το νησί Ohara. Τώρα πλέον περιπλανιέμαι στη θάλασσα και όλα γύρω μου φαίνονται βαρετά, σαν να τους λείπει το στοιχείο της δράσης. Ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένω ακούω έναν περίεργο ήχο να έρχεται από δίπλα μου και να ενοχλεί την ηρεμία μου: Μπιρι, μπιρι, μπιρι. Το είχα ξεχάσει εντελώς. Είναι ένα ασύρματο den den mushi που μου έδωσε ο Hakusho λίγο πριν τους αποχαιρετίσω για να μπορέσω να τους πάρω και να τους πω πως έφτασα σώος και αβλαβής στο επόμενο νησί. Το σηκώνω και μία όχι και τόσο οικεία φωνή βγαίνει από το ακουστικό αναφέροντας το όνομά μου.
-Hirako Shinji! Εδώ ο vice-admiral Momonga. Από ότι με πληροφόρησαν οι bounty hunters του Barrie Island έχεις φύγει από το νησί Ohara και σύμφωνα με τις συνθήκες που επικρατούν κατευθύνεσαι προς το νησί Ilusia. Αν με ακούς απάντησε μου.
-Ναι μια χαρά σε ακούω. Τι λόγο έχει η κυβέρνηση να με καλεί;
-Θα σου αναθέσουμε μία αποστολή. Πρέπει να πας σε αυτό το νησί και να ερευνήσεις την περιοχή όπου βρίσκεται το Ιερό Δέντρο.
-Ναι αλλά ξέχασες κάτι. Δεν είναι ακριβώς αποστολή. Χάρη σας κάνω γιατί δεν υποχρεούμαι να σας ακούσω. Εγώ ένας απλός κυνηγός είμαι.
-Να ξέρεις όμως πως οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να θεωρηθείς εχθρός μας και να μετατραπείς εσύ σε θήραμα, θα γίνεις πειρατής. Και μάλιστα δεν είσαι και σε θέση να μιλάς εφόσον δεν ακολούθησες τις εντολές μας όταν σε καλέσαμε πίσω ύστερα από το συμβάν στο Βarrie Island.
-Δεν δέχομαι απειλές εγώ!
-Δεν θέλεις να δεις τι μπορούμε πραγματικά να κάνουμε. Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα μας αλλά η αποστολή που πρέπει να φέρεις εις πέρας. Δεν σε στέλνουμε απλώς να ερευνήσεις και να φύγεις. Θέλουμε να μάθεις για κάτι συγκεκριμένο που υπάρχει εκεί πέρα.
Ξέρω πως αν δεν δεχτώ θα έχω άσχημα ξεμπερδέματα και το όνειρο μου να σταματήσω την αδικία που υπάρχει στον κόσμο αλλά και να γίνω γνωστός θα καταστραφεί. Οπότε τον ρωτάω για παραπάνω οδηγίες και λεπτομέρειες.
-Τι εννοείς ; Δεν μπορώ να σε καταλάβω; Τι πρέπει να βρω;
-Θα σου εξηγήσω μόνο αν μου πεις πως δέχεσαι. Αλλιώς δεν υπάρχεις λόγος να ξέρεις τίποτα και η συζήτησή μας θα τελειώσει εδώ με όχι τόσο καλές επιπτώσεις για σένα.
-Ωραία εντάξει. Δέχομαι την αποστολή και επίσημα. Πες μου τώρα τι πρέπει ακριβώς να κάνω...

-Σύμφωνα με φήμες που ταξιδεύουν σε ολόκληρο τον κόσμο και οι οποίες έχουν τρομοκρατήσει τους κατοίκους του νησιού Ilusia, ένα μοχθηρό τέρας κατοικεί κάπου σε αυτό το νησί. Θα θέλαμε να πας και να το ερευνήσεις και να μας πληροφορήσεις για όλα αυτά που είδες και άκουσες.
-Και στη συνέχεια τι θα είναι αυτό που θα πρέπει να κάνω;
-Απολύτως τίποτα. Η δουλεία σου τελειώνει σε εκείνο το σημείο.
-Και εγώ τι θα κερδίσω από όλη αυτή την ιστορία;
-Την ελευθερία σου. Σου υποσχόμαστε πως δεν πρόκειται να σε ενοχλήσουμε ποτέ ξανά.
-Και ποιος μου το εγγυάται αυτό; Για ποιο λόγο να σας εμπιστευτώ; Και αν μου λέτε ψέματα;
-Δεν έχεις και άλλη επιλογή. Πρέπει να μας πιστέψεις και να ακολουθήσεις τις εντολές μας αν θέλεις τα πράγματα να εξελιχθούν όμορφα για σένα.
-Εντάξει λοιπόν. Θα το κάνω αλλά από εδώ και πέρα δεν θέλω καμία επαφή μαζί σας. Από τότε που οι marine παρατάνε τους φίλους τους και τους καπετάνιους του δεν θέλω ούτε να τους ξέρω.
-Το τι θέλεις και τι όχι δεν μας αφορά. Εσύ πρέπει να κάνεις όπως σου είπαμε. Λοιπόν εγώ φεύγω γιατί έχω κάποιες δουλειές. Αντίο.
Έτσι κλείνω το den den mushi και μια ψυχρή αγωνία γεμίζει τα βάθη της καρδιάς μου. Η στάση των μπλε αγοριών απέναντι στον νεκρό καπετάνιο τους με έκαναν να αλλάξω άποψη για το ναυτικό και να μην θέλω να μπω αλλά να προσφέρω δικαιοσύνη στον κόσμο ζώντας σαν ένας bounty hunter. Πρέπει να φτάσω γρήγορα στο νησί και να προστατέψω τους κατοίκους από κάποιο φρικιαστικό τέρας αν όντως υπάρχει. Ανοίγω το μικρό πανί που έχω δεμένο στη σχεδία για να την επιταχύνω και να φτάσω στον προορισμό μου συντομότερα. Περνάνε κάποιες ώρες και βλέπω μπροστά μου να ξεδιπλώνεται ένα μεγάλο νησί όπου κόβει τις ακτίνες του ήλιο στη μέση και η σκιά του στολίζει τη θάλασσα. Αυτό πρέπει να είναι το Ilusia. Η αποστολή μου πρόκειται να ξεκινήσει...

Στο μυαλό μου ακόμα υπάρχουν τα λόγια του marine vice-admiral. Από ότι φαίνεται με κρατάνε στο χέρι τους για τα καλά και δεν νομίζω αν φέρω εις πέρας αυτή την αποστολή να με αφήσουν στην ησυχία μου. Αντίθετα μάλλον θα δουν πως έχω γίνει ακόμα πιο δυνατός και θα με χρειάζονται σε ακόμα περισσότερες αποστολές. Αλλά δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι παρά μόνο θετικά και να ελπίζω πως αυτό δεν θα συμβεί. Από μικρός ήθελα να κυνηγάω και να σκοτώνω πειρατές σαν ένας marine προκειμένου να εξασφαλίσω την ειρήνη και την δικαιοσύνη στον πλανήτη αλλά δυστυχώς αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Οι marine δεν τιμούν τους δικούς τους ανθρώπους και εγώ αποκλείεται να πάω μαζί τους αλλά θα υπηρετώ μόνο το συμφέρον του κόσμου και όσο ζουν πειρατές εγώ θα τους σφάζω. Όλες αυτές οι σκέψεις διακόπτονται καθώς έχω φτάσει στο Ilusia και αφού δένω τη σχεδία μου σε έναν βράχο κατεβαίνω και ξεκινάω να εξερευνήσω το πανέμορφο και υπέροχο νησί που αντικρίζουν τα μάτια μου. Αφού προχωράω για κάποια ώρα καταλήγω σε μία μικρή πόλη, απλή με λίγα σπίτια και ένα θαυμάσιο και απίθανο ανεμόμυλο να υπάρχει στο κέντρο αυτού του χωριού. Οι άνθρωποι φαίνονται πολύ φιλικοί και ανοιχτοί καθώς τα βλέμματα τους φαίνονται χαρούμενα. Βλέπω ένα μπαρ που γράφει απ' έξω:"Toplle's Bar" και πηγαίνω μέσα να καθίσω για να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ από αυτό το ταξίδι που έκανα. Παραγγέλνω μία μπύρα να πιω και μία ποικιλία να φάω γιατί έτσι ξεροσφύρι θα με χτυπήσει στο κεφάλι. καθώς τρώω και πίνω ένας άντρας έρχεται και κάθεται στο τραπέζι μου. Είναι νέος, περίπου είκοσι χρονών και φοράει μία κίτρινη μπλούζα με ένα μαύρο σορτσάκι.
-Καλησπέρα φίλε. Ποιος είσαι εσύ; Δεν σε έχω ξαναδεί στα μέρη μας.
-Καλησπέρα και σε σένα φίλε μου. Με λένε Hirako Shinji και είμαι ένας bounty hunter. Και έρχομαι από το νησί Ohara.
-Α, μάλιστα! δεν είσαι από αυτό το νησί. Και τι κάνεις εδώ;
-Με έχει στείλει η κυβέρνηση για να ερευνήσω κάτι.
-Και τι είναι αυτό;
-Δυστυχώς δεν μπορώ να σου πω, είναι απόρρητο. Εσύ όμως δεν μου είπες ποιος είσαι.
-Με λένε Senron. Είμαι ο ιδιοκτήτης αυτού εδώ του μπαρ. Και είπα να σου μιλήσω μιας και σε βλέπω πρώτη φορά εδώ.
-Χαίρομαι. Να σε ρωτήσω κάτι; Εδώ το Ilusia δεν είναι;
-Ναι πολύ σωστά...

-Λοιπόν Senron εγώ πρέπει να φύγω για να ξεκινήσω την αποστολή μου. Πόσα σου χρωστάω;
-Τίποτα είναι κερασμένα. Αλλά να σε ρωτήσω, σε ποια πόλη θα πας;
-Τι εννοείς σε ποια πόλη; Δεν σε καταλαβαίνω.
-Από ότι φαίνεται δεν ξέρεις και πολλά για αυτό το νησί. Εδώ υπάρχουν πέντε πόλεις: η Topple, Lorimar, Jadd, Wendell, και Ishe. Η κάθε πόλη βρίσκεται σε ένα μικρό νησάκι το οποίο συνδέεται με το επόμενο. Τα συνδέει ένας φυσικός διάδρομος πλάτους πολλών χιλιομέτρων και είναι τόσο μακρύς που ίσως σου χρειαστούν εφτά με οχτώ ώρες για να φτάσεις στο επόμενοι νησάκι όπου και βρίσκεται η επόμενη πόλη.
-Βασικά δεν θέλω να πάω σε καμία από αυτές. Εγώ εκεί που με ενδιαφέρει να πάω είναι η περιοχή στην οποία βρίσκεται το Ιερό Δέντρο. Εκεί είναι όπου με στέλνει η αποστολή μου.
-Που;;; Αυτή είναι επικίνδυνη αλλά και απαγορευμένη περιοχή!!! Δεν μπορείς να πας εκεί!!
-Και όμως πρέπει για να μπορέσω να ολοκληρώσω την αποστολή μου.
-Τότε μόνο ένα πράγμα μένει να κάνεις αν θέλεις να πας εκεί πέρα. Να περάσεις από όλα τα νησάκια και συνεπώς από όλες τις πόλεις καθώς αυτό εδώ είναι το πρώτο. Θα φτάσεις στο τελευταίο μικρό νησί όπου εκεί βρίσκεται η πόλη Ishe και ύστερα από εκεί θα περάσεις την Ilusia. Θα πρέπει να πάρεις άδεια από τον βασιλιά αλλιώς οι στρατιώτες που το περιφρουρούν δεν θα σε αφήσουν να περάσεις.
-Τότε πρέπει να βιαστώ και να ξεκινήσω αμέσως τώρα!
-Να σε προειδοποιήσω και σε ένα άλλο θέμα. Οι άνθρωποι σε κάθε πόλη είναι διαφορετικοί.
-Τι προσπαθείς να μου πεις με αυτό;
-Για παράδειγμα αυτή η πόλη είναι μικρή και οι άνθρωποι είναι ευγενικοί, φιλικοί, γενναιόδωροι. Στις άλλες πόλεις αλλάζουν οι προσωπικότητες αλλά και οι χαρακτήρες των ανθρώπων. Για την μόνη που ξέρω είναι για την Lorimar όπου είναι γεμάτη από απατεώνες και ληστές. Να προσέχεις όταν φτάσεις εκεί.
-Και πως θα το καταλάβω;
-Θα το καταλάβεις με το που θα μπεις καθώς πολύ θα στην πέσουν για να σε καλοπιάνουν και να μπορέσουν να σου κλέψουν τα χρήματα, τον εξοπλισμό σου και γενικά ότι πολύτιμο αντικείμενο έχεις πάνω σου.
-Σε ευχαριστώ πολύ για όλα, Senron. Εγώ την κάνω τώρα. Τα λέμε σύντομα...

Αφού ο Senron μου έχει δώσει πολύτιμες πληροφορίες για αυτό το νησί συνεχίζω τον δρόμο προς την Ilusia όπου εκεί θα συναντήσω τον βασιλιά. Το τοπίο γύρω μου είναι φανταστικό με ποικίλα και πολύχρωμα λουλούδια να το στολίζουν και μια τεράστια καταπράσινη κοιλάδα να το γεμίζει. Είναι ένα τόσο εξαίσιο θέαμα που πραγματικά δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Ποτέ δεν περίμενα στη ζωή μου να βρεθώ σε ένα τόσο όμορφο μέρος όπου η φύση θα δίνει τη δική της πινελιά. Ενώ προχωράω κανονικά στο δρόμο μου ξαφνικά βλέπω έναν χιλιοπληγωμένο άντρα να κείτεται κάτω στην άκρη του χωματόδρομου. με το που τον βλέπω τρέχω να τους προσφέρω τις πρώτες βοήθειες για να προλάβω να τον κρατήσω τουλάχιστον στη ζωή.
-Φίλε! Φίλε! Τι έγινε; Τι σου συνέβη και είσαι σε αυτή την κατάσταση; Ποιος σου το έκανε αυτό;
-Έφυγαν. Με παράτησαν και την έκαναν. Δεν μπορώ ούτε να μιλήσω καλά. Αυτοί φταίνε.
-Ποιοι είναι αυτοί που σου το προκάλεσαν αυτό; Πες μου σε παρακαλώ! Είσαι σε πολύ άσχημη κατάσταση.
-Βοήθησε με. Πήγαινε με στην επόμενη πόλη γιατί θέλω να γίνω καλά. Δεν μπορώ να πεθάνω σε αυτό το μέρος.
Αμέσως τον παίρνω στους ώμους αφού όμως πρώτα έχω σταματήσει την αιμορραγία και του έχω δέσει τις πληγές για να μην πονάει πολύ τουλάχιστον.
-Ποια πόλη βρίσκεται μπροστά μας;
-Η Jadd. Μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του νησιού. Εκεί έχει το καλύτερο νοσοκομείο. Εκεί πρέπει να με πας.
-Ναι φίλε μην ανησυχείς. Αλλά πως σε λένε;
-Mishanjo είναι το όνομά μου. Ποιος είναι αυτός όπου με έσωσε από του χάροντα τα δόντια;
-Μπροστά σου έχεις τον bounty hunter, Hirako Shinji.
-Σε ευχαριστώ πολύ για όλα Shinji. Πραγματικά δεν πίστευα ποτέ κάποιος να με έβρισκε σε αυτό εκεί το μέρος. Δεν μου είχε απομείνει καμία ελπίδα.
-Ένα πράγμα που έχω μάθει από τη ζωή είναι ποτέ να μην τα παρατάς...

-Αυτό όμως που μου συνέβη ήταν ένα από τα χειρότερα πράγματα. Κάποιοι ληστές μου επιτέθηκαν και αφού με πλάκωσαν άγρια μου πήραν όλα μου τα χρήματα και με άφησαν στη μοίρα μου να πεθάνω. Πως μετά να μην έχω χάσει κάθε ελπίδα;
-Ναι αλλά να που εμφανίστηκα εγώ. Βλέπω την πόλη. Σε λίγο φτάνουμε και θα σε πάω στο ιατρείο.
-Και πάλι σε ευγνωμονώ. Πήγαινα από την Topple στην Jadd όταν μου επιτέθηκαν αυτοί οι ληστές που κακή ώρα να τους έβρει.
-Δεν χρειάζεται να θυμώνεις από τη στιγμή που σε έσωσα και είσαι μια χαρά τώρα.
-Ναι έχεις δίκιο σε αυτό αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Τώρα θα έπρεπε να βρίσκομαι στην επόμενη πόλη ήδη και όχι να είμαι ακόμα στο δρόμο.
-Κοντεύουμε μην έχεις άγχος. Να σχεδόν φτάσαμε και να είσαι σίγουρος θα πάνε όλα καλά.
Έχουμε περάσει πλέον στο επόμενο νησάκι και φτάνουμε έξω από την πόλη και βλέπω δεκαπέντε φύλακες με όπλα να με σημαδεύουν και να μου ζητάνε να σταματήσω αλλιώς θα με πυροβολήσουν χωρίς να είναι υπεύθυνοι για το τι πρόκειται να συμβεί. Μου λένε να αφήσω κάτω τον άνθρωπο και αφού το κάνω έρχονται να με ελέγξουν αν έχω τίποτα παράνομο πάνω μου.
-Κύριε σας κάναμε τον απαραίτητο έλεγχο και εσάς αλλά και του συντρόφου σας και σας ενημερώνουμε πως μπορείτε ελεύθερα να περάσετε στην πόλη μας με έναν όρο. να αφήσετε πίσω τα όπλα σας αλλιώς λυπόμαστε αλλά δεν μπορούμε να σας επιτρέψουμε να περάσετε.
-Ποτέ δεν αφήνω τα όπλα μου πίσω. Πάντα τα έχω μαζί μου.
-Σε παρακαλώ Shinji. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπούμε. Δώστα για χάρη μου και ας βιαστούμε για το νοσοκομείο. Σε παρακαλώ!
Αφού τους τα παραδίδω μας ανοίγουν τις τεράστιες,χρυσές και υπερβολικά πολυτελής πύλες όπου προστατεύουν την πόλη. Βάζω τον Mishanjo πάλι πάνω στους ώμους μου και ξεκινάω να μπ μέσα στην Jadd. Πίσω απλώνεται μία μεγάλη πόλη με ψηλά κτίρια, πολυάριθμα μαγαζιά και παντού πλούσιους ανθρώπους να κάνουν ψώνια ή να κουτσομπολεύουν. Αισθάνομαι εντελώς έξω από τα νερά μου και καθώς εισέρχομαι στην πόλη νιώθω άβολα καθώς όλοι με κοιτάνε περίεργα και χασκογελάν πίσω από την πλάτη μου.
-Μην τους δίνεις σημασία. Εσύ κάνε αυτό που πιστεύεις σωστό και ακολούθησε το.
-Έχεις δίκιο σε αυτό!!! Πάμε στο νοσοκομείο αμέσως τώρα!!!

Ειρωνικά και περιφρονητικά βλέμματα κοιτάζουν συνέχεια πάνω μας καθώς εμείς κατευθυνόμαστε μέσα στην πόλη. Ρωτάω έναν περαστικό για το που βρίσκεται ένα νοσοκομείο αλλά δεν μου απαντάει και αλλάζει πορεία, σαν να μην θέλει να έχει επαφή μαζί μας. Προχωράμε λίγο ακόμα και ένας απλά ντυμένος άνθρωπος έρχεται και μας συνοδεύει.
-Για που το βάλατε εσείς; Δεν πρέπει να είστε ευγενής από αυτή την πόλη γιατί δεν σας έχω ξαναδεί εδώ πέρα.
-Όχι επισκέπτες είμαστε και ψάχνουμε το νοσοκομείο αλλά δυστυχώς κανένας δεν μας μιλάει για να τον ρωτήσουμε.
-Το ξέρω και καταλαβαίνω πως νιώθετε. Σε αυτή την πόλη του νησιού ζούνε μόνο πλούσιοι και οι απλοί άνθρωποι είναι μετρημένοι στα δάκτυλα και απομονωμένοι σε μια γωνιά. Όλοι εδώ είναι υπερόπτες και ψηλομύτες και νοιάζονται μόνο για τους εαυτούς τους. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που θα σου προσφέρει βοήθεια.
-Βρήκαμε εσένα όμως. Τουλάχιστον δεν μας αποφεύγεις και ούτε μας κοιτάς με μισό μάτι.
-Δεν χρειάζεται να είμαι ψυχρός απέναντί σας. και εμένα έτσι με αντιμετωπίζουν καθώς είμαι από τους φτωχούς σε αυτή την πόλη και ξέρω πολύ καλά πως νιώθετε. Αλλά εγώ το έχω συνηθίσει τόσα χρόνια.
-Λοιπόν θα μας πεις τελικά που βρίσκεται το νοσοκομείο; Είμαι βαριά τραυματισμένος και πρέπει οπωσδήποτε να πάμε.
-Ναι μπορώ να σας που είναι αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν νομίζω να σας δεκτούν καθώς δεν είστε πλούσιοι και αποκλείεται να μπορείτε να πληρώσετε το αναγκαίο χρηματικό ποσό.
-Για τι χρήματα μιλάς; Τι εννοείς;
-Εδώ πρέπει να πληρώσεις και μάλιστα πολλά αν θέλεις να σε γιατρέψουν αλλιώς θα σε αφήσουν στην μοίρα σου.
-Μα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Οι άνθρωποι τους έχουν ανάγκη και αυτούς τους νοιάζει μόνο πως να πληρωθούν;
-Κι όμως νεαρέ μου έτσι είναι τα πράγματα.
-Δεν πειράζει. Ας πάμε εμείς να δοκιμάσουμε μήπως μας δεκτούν και βλέπουμε στη συνέχεια...

-Να σε ρωτήσω πως σε λένε εσένα.
-Krun είναι το όνομα μου. Εσείς ποιο είστε;
-Εγώ είμαι ένας bounty hunter ονόματι Hirako Shinji και αυτός από εδώ είναι ο Mishanjo. Χαρήκαμε για τη γνωριμία.
-Και εγώ επίσης. Σπάνια θα συναντήσεις τέτοιους καλούς και ανοιχτούς ανθρώπους σε αυτήν εδώ την πόλη.
-Λοιπόν θα μας πας στο νοσοκομείο;
-Αν και ξέρω τι θα συμβεί θα σας πάω. Ακολουθήστε με.
Ο άντρας μας δείχνει τον δρόμο για το ιατρείο έτσι ώστε να να μπορέσει να γίνει καλά ο Mishanjo. Καθώς προχωράμε ο Mishanjo φτύνει ξαφνικά πολύ αίμα και σπαρταράει από τον πόνο και βγάζει κάτι φωνές που αναστατώνεται όλη η γύρω περιοχή. Ξέρω πως πρέπει να κάνουμε κάτι γρήγορα γιατί μάλλον θα έχει πάθει εσωτερική αιμορραγία. Λέω στον Krun να αρχίζει να τρέχει και εγώ πηγαίνω προς τα πίσω ενώ ταυτόχρονα προσέχω να μην μου πέσει ο Mishanjo από τους ώμους. Μετά από κάποια μεγάλη απόσταση φτάνουμε μπροστά από το νοσοκομείο και πάμε να μπούμε μέσα αλλά κάποιοι πλούσιοι μας κόβουν το δρόμο.
-Για που το βάλατε εσείς φτωχοί, ε;; Χαχαχα!
-Πρέπει να μπούμε αμέσως στο νοσοκομείο γιατί ο φίλος μου από εδώ είναι βαριά τραυματισμένος και πρέπει να χειρουργηθεί.
-Ώστε έτσι, ε;; Και αν δεν σας αφήσουμε τι θα συμβεί;
-Θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα!!!
-Άστους και πάμε να φύγουμε. δεν είναι ευπρεπές να πέσουμε στο επίπεδό τους. Έτσι και αλλιώς σιγά μην τους αφήσουν να μπουν μέσα. Χαχαχα!
Και με αυτά τα περιφρονητικά τους λόγια οι δύο πλούσιοι χάνονται από τα μάτια μας και εμείς αμέσως πάμε μέσα στο νοσοκομείο, στη γραμματεία για να κανονίσουμε τι θα γίνει τελικά. Όλοι οι γιατροί μας κοιτάνε πολύ περίεργα και γελάνε στα μουλωχτά, κάποιοι μας κοροϊδεύουν κιόλας. Εγώ δεν τους δίνω σημασία γιατί αν το κάνω θα πέσει άγριο ξύλο και υπάρχουν πολλοί φύλακες από έξω. Αυτό που κάνω είναι να το βουλώσω και να περιμένω ήρεμα τη γραμματέα να έρθει και να μας εξυπηρετήσει...

-Καλησπέρα σας! Τι θα θέλατε παρακαλώ;
-Επιτέλους και ένας άνθρωπος που μας μιλάει κανονικά!
-Πώς είπατε παρακαλώ;
-Όχι τίποτα, εμένα θα ακούσετε. Έχουμε έναν ασθενή ο οποίος μάλλον έχει πάθει εσωτερική αιμορραγία και πρέπει επειγόντως να χειρουργηθεί αλλιώς τα πράγματα για αυτόν θα είναι πολύ άσχημα.
-Ωραία λοιπόν. Ναι υπάρχει διαθέσιμο δωμάτιο και μπορείτε να περάσετε.
-Τι ανακούφιση ευτυχώς!
-Επίσης για να προχωρήσει ο γιατρός στην επέμβαση θα πρέπει να καταβάλετε το χρηματικό ποσό των 100.000 beli. Θα μας τα φέρετε τώρα ή να περιμένουμε;
-Πόσα;;; Τόσα πολλά που να τα βρούμε. Δεν τα έχουμε.
-Τότε λυπάμαι αλλά πρέπει να αποχωρήσετε. Και θα σας παρακαλούσα να μην κάνετε σκηνή γιατί τους βλέπετε πίσω σας δέκα φύλακες; Δεν το έχουν σε τίποτα να σας ορμήσουν και να σας σπαράξουν στο ξύλο. Και για να είστε εδώ σημαίνει πως θα έχετε αφήσει όλα τα πράγματα σας έξω στην πύλη. Για αυτό το λόγο ΑΝΤΙΟ ΣΑΣ!
Φεύγουμε από το νοσοκομείο με πια τεράστια απογοήτευση καθώς δεν βρήκαμε λύση και ο Mishanjo έχει πάθει σοβαρό πρόβλημα και τώρα είναι αναίσθητος στους ώμους μου. Τι θα κάνουμε τώρα; Θα είναι δύσκολα τα πράγματα για να τον βοηθήσουμε.
-Έχω ένα σχέδιο που αν πετύχει θα μπορέσουμε να του σώσουμε τη ζωή αλλά είναι πολύ επικίνδυνο και αν αποτύχει δεν θα υπάρξουν ευχάριστες καταστάσεις.
-Καλά και δεν το λες τόση ώρα; Δεν με ενδιαφέρει. Ότι και να είναι, αν είναι αρκετά καλό θα το κάνω. Πες μου λοιπόν.
-Από ότι σου είπα εγώ δεν είμαι από την μεριά των πλουσίων αλλά από τους λίγους φτωχούς αυτής της πόλης. Έχω έναν φίλο που ξέρει από ιατρικά και μπορέι να μας βοηθήσει χωρίς αντάλλαγμα.
-Καλά και γιατί δεν το έλεγες από την αρχή ρε Krun;
-Γιατί μπορεί αυτός να ξέρει αλλά σαν φτωχός που είναι δεν έχει τα απαραίτητα εργαλεία για να μπορέσει να λειτουργήσει.
-Και τώρα που θα τα βρει;
-Ακριβώς αυτή θα είναι η δουλειά σου. Εσύ να του τα βρεις...

-Ωραία λοιπόν ακούω το σχέδιο. Το πρέπει να κάνω για να βρω τα απαραίτητα εργαλεία που χρειάζεται ο φίλος σου για κάνει τον Mishanjo καλά;
-Είναι πολύ απλό. Να τα κλέψεις από τους γιατρούς. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σώσουμε τον φίλο σου.
-Ναι αλλά πως θα μπω μέσα; Δεν θα με πάρουν χαμπάρι;
-Σε λίγη ώρα νυχτώνει οπότε θ;α περιμένουμε εδώ μέχρι να κλείσουν και μετά θα θα βρούμε έναν τρόπο να σε βάλουμε μέσα έτσι ώστε να τα πάρεις. Κατάλαβες;
-Ωραία κατάλαβα. Και θα είναι σίγουρα άδειο το νοσοκομείο; Δεν πιστεύω να μου την πέσει κανείς; Δεν έχω και τα όπλα μαζί μου.
-Είμαι σίγουρος. Να μην φοβάσαι και όλα θα πάνε καλά.
-Ναι το λες εσύ αυτό που θα κάτσεις από έξω. Δεν θα είναι σε κίνδυνο το δικό σου κεφάλι.
-Σου είπα όμως πως δεν θα συμβεί τίποτα. Χαλάρωσε λοιπόν και ας περιμένουμε να περάσει η ώρα για να βάλουμε το σχέδιο σε εφαρμογή.
Αφού λοιπόν το νοσοκομείο αδειάζει και φεύγουν όλοι οι γιατροί εγώ προσπαθώ να βρω έναν τρόπο για να περάσω την πόρτα και να μπω μέσα. Όμως δεν βρίσκουμε τίποτα και όσο περνάει η ώρα τόσο χειρότερα είναι τα πράγματα για τον Mishanjo. Ξαφνικά ο Krun βλέπει ένα παράθυρο το οποίο το είχαν ξεχάσει ανοιχτό και το χρησιμοποιώ για να μπω μέσα. Αφού μπω λοιπόν αρχίζω να ψάχνω για εργαλεία που θα μας φανούν πολύ χρήσιμα και έτσι κατευθύνομαι προς τον αίθουσα όπου γίνονται οι εγχειρήσεις. Στον δρόμο καθώς φτάνω από έξω ακούω κάτι περίεργες φωνές να έρχονται από τον σκοτεινό διάδρομο οι οποίες με αναστατώνουν και αμέσως μπαίνω μέσα στο δωμάτιο για να κρυφτώ. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται ακριβώς έξω από το δωμάτιο και κουβεντιάζουν. Από αυτά που λένε καταλαβαίνω πως είναι φύλακες και αν δεν φύγω γρήγορα θα με τσακώσουν σίγουρα.
-Και του το είπα εγώ του Krun, πως θα έχει φύλακες μέσα και θα είναι επικίνδυνα. Όχι μου λέει αυτός. Αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω και κάτι άλλο αν θέλω να σώσω τον Mishanjo.
-Μήπως άκουσες κάτι; Μου φάνηκε πως κάτι ακούστηκε από το δωμάτιο.
-Όχι ιδέα σου θα είναι μάλλον.
Δεν πρέπει να ξαναμιλήσω δυνατά αλλιώς θα με βρουν και τότε την έβαψα. Έτσι ψάχνω όσο πιο ήσυχα και ήρεμα γίνεται ανάμεσα στα ντουλάπια και στα συρτάρια μήπως βρω κανένα εργαλείο που θα το χρειαστούμε...

Αφού μετά από κάποια λεπτά ψαξίματος βρίσκω κάποια πράγματα που μου φαίνονται ενδιαφέρον και ενώ οι φύλακες δεν πρέπει να είναι πια έξω γιατί δεν ακούω τίποτα ανοίγω σιγά-σιγά την πόρτα για να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια. Όμως συμβαίνει κάτι που δεν το περίμενα με τίποτα και αρχίζω να τρέχω σαν μια αντιλόπη που την κυνηγάει ένα λιοντάρι. Οι φύλακες τελικά δεν είχαν φύγει αλλά μου την είχαν στήσει για να με πιάσουν όταν βγω.
-Γύρνα πίσω παλιοκλέφτη. Που πας με τα πράγματα του νοσοκομείου; Μην νομίζεις ότι θα μας ξεφύγεις.
-Αν σταματήσεις τώρα απλώς θα στις ρίξουμε και θα σε αφήσουμε να φύγεις αλλιώς αν σε πιάσουμε θα πας φυλακή και θα είσαι ποτέ ελεύθερος ξανά.
-Μπα τι μου λέτε. Αν είναι έτσι τα πράγματα τότε ελάτε να με πιάσετε.
Ένα κυνηγητό με θήραμα τη ζωή μου έχει αρχίσει στους δρόμους του νοσοκομείου ώσπου φτάνω μπροστά από το παράθυρο όπου μπήκα και πριν ακόμα καταλάβω πως και τι πετάγομαι και βγαίνω έξω, πέφτοντας στο έδαφος ατσούμπαλα.
-Μα καλά τι έγινε; Γιατί είσαι λαχανιασμένος και βγήκες τόσο απότομα;
-Υπάρχουν φύλακες και με είδαν και τώρα με κυνηγάνε. Πρέπει να φύγουμε αμέσως και να πάμε κάπου να κρυφτούμε.
-Ακολούθησε με. Θα πάμε στο σπίτι μου που βρίσκεται στη μοναδική φτωχογειτονιά αυτή της πόλη. Ξέρεις εκεί μένουν όλοι οι χασάπηδες, οι μανάβηδες, οι απλοί άνθρωποι που δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο επάγγελμα.
-Δεν με ενδιαφέρει που απλώς πάμε γρήγορα. Α! τα πήρα τα εργαλεία που μας χρειάζονται. Έτσι τώρα μπορούμε να γιατρέψουμε τον Mishanjo.
Απομακρυνόμαστε πολύ από την περιοχή των πλουσίων και του νοσοκομείου και φτάνουμε στο σπίτι του Krun όπου μας φιλοξενεί μέχρι να ξημερώσει. Το πρωί πάει και φωνάζει τον φίλο και αμέσως ξεκινάει την επέμβαση του Mishanjo για να σώσει τη ζωή του. Έχω πολύ άγχος για το τι πρόκειται να συμβεί. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να μπορέσει να ζήσει πάλι υγιής σαν περδίκι. Μετά από κάποια ώρα τελειώνει η εγχείρηση και τα νέα είναι συγκλονιστικά καθώς μαθαίνω πως όλα πήγαν τέλεια και ο φίλος μου θα γίνει καλύτερα σε περίπου μία εβδομάδα...

-Θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο σου που βοήθησε τον Mishanjo και τον θεράπευσε.
-Δυστυχώς δεν μπορείς τώρα γιατί έχει φύγει για κάτι δουλειές και θα αργήσει να γυρίσει.
-Πάντως χαίρομαι πάρα πολύ που πήγαν όλα καλά. Τώρα μπορώ να συνεχίσω το ταξίδι μου ήσυχος.
-Και που θα πας τώρα;
-Πρέπει να πάω στην Ilusia και να μιλήσω με τον βασιλιά για να πάρω άδεια και να μπορέσω να μπω στην περιοχή του Ιερού Δέντρου.
-Πολύ επικίνδυνο μέρος για έναν νεαρό σαν και εσένα. Πως και αποφάσισες να πας;
-Δεν είναι δική μου απόφαση. Βλέπεις σαν ένας bounty hunters που είμαι η κυβέρνηση μου ανέθεσε μια αποστολή σε αυτό εδώ το νησί και συγκεκριμένα στην περιοχή που σου ανέφερα.
-Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός γιατί θα έχεις μια δύσκολη ώρα σε εκείνο το μέρος.
-Καλά τόσο επικίνδυνα είναι; Τι υπάρχει και όλοι το φοβούνται τόσο πολύ;
-Αυτή η περιοχή περιβάλλεται από ένα παχύ στρώμα δηλητηριώδους ομίχλης από υπόγεια αέρια ενός ηφαιστείου και όποιος πλησιάζει πεθαίνει σχεδόν αμέσως από ισχυρές ασθένειες ή μολύνσεις.
-Τότε θα φορέσω μία μάσκα και δεν θα κινδυνεύω καθόλου. Που το πρόβλημα;
-Υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να σου πω. Φήμες λένε πως ε΄να τρομακτικό και φρικιαστικό πλάσμα ζει εκεί και κατατροπώνει όποιον επισκέπτεται το Ιερό Δέντρο. Για αυτό εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει πατήσει κανένας το πόδι του εκεί πέρα.
-Και εμένα για αυτό με έστειλαν. Για να ερευνήσω αν όντως υπάρχει κάποιο τέρας και αν όντως αυτό είναι αλήθεια θα πρέπει να το εξολοθρεύσω. Και αν θέλω να μην μου τα σκοτίζει συνέχεια η κυβέρνηση πρέπει να φέρω εις πέρας αυτήν την αποστολή.
-Και ποτέ λες να φύγεις από την πόλη Jadd; Γιατί έχεις πολύ δρόμο ακόμα μέχρι την Ishe.
-Θα περιμένω να συνέλθει και να αναρρώσει ο Mishanjo και ύστερα θα την κάνω. Μέχρι τότε θα μείνω εδώ και λέω να ρίξω καμιά βόλτα στην πόλη, να ψωνίσω και τίποτα γιατί πρέπει να ανανεώσω και τον εξοπλισμό μου.
-Μάλιστα. Πω, πω πέρασε η ώρα. Εγώ πρέπει να φύγω και να πάω στη δουλειά μου επειδή έχω ήδη αργήσει και θα σκούζει το αφεντικό. Λοιπόν θα τα πούμε το μεσημέρι. Καλημέρα σου εύχομαι!
-Επίσης και καλή δουλειά!!!
Εγώ σηκώνομαι και πάω μία βόλτα μέσα στην πόλη...

Βρίσκομαι ανάμεσα στα πολλά και ποικίλα μαγαζιά της πόλης και έχω μπει σε ένα πολυκατάστημα με όπλα για να αγοράσω κανένα όπλο. Μία πολύ όμορφη καραμπίνα μου κεντρίζει το ενδιαφέρον, με χρυσό περίγραμμα και μια ασημένια σκανδάλη. Αφού την αγοράζω, καθώς και άλλα πολλά πράγματα, την κρύβω για να μην με δει κανείς και γυρίζω αμέσως πίσω στο σπίτι του Krun. Αφού επιστρέφει από τη δουλειά του τρώμε μαζί και στη συνέχεια πέφτουμε για τον μεσημεριάτικο υπνάκο μας. Το απόγευμα πηγαίνουμε για τρέξιμο ή κάνουμε καμία φιλική μάχη μέχρι να έρθει το βράδυ και να κοιμηθούμε. Κάπως έτσι περνάει η εβδομάδα ώσπου ο Mishanjo συνήλθε και έχει αναρρώσει πλήρως οπότε μπορούμε να τον δούμε και να του μιλήσουμε. Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο όπου είναι ξαπλωμένος και πάω να δω πως είναι ενώ ο Krun έχει φύγει ήδη για να πάει στη δουλειά του.
-Βλέπω είσαι μια χαρά. Φαίνεσαι σαν μικρό παιδί. Πρέπει να ξεκουράστηκες αρκετά.
-Ναι είναι αλήθεια αυτό. Αισθάνομαι πολύ ωραία και γεμάτος ενέργεια. Τώρα μπορώ να σηκωθώ και να συνεχίσω το δρόμο μου για την Lorimar.
-Για πού;;; Αποκλείεται να πας εκεί πέρα. Είναι επικίνδυνα για σένα και στην κατάσταση που βρίσκεσαι αν στην πέσουν πάλι ληστές θα σε σκοτώσουν σίγουρα αυτή τη φορά.
-Μα δεν γίνεται, πρέπει να πάω. Έχω εντολή να πάω εκεί και να παραδώσω ένα γράμμα σε ένα συγκεκριμένο άτομο. Αν δεν το κάνω θα χάσω τη δουλειά μου.
-Και ποια είναι η δουλειά σου;
-Μεταφέρω διάφορα δέματα ή γράμματα και γενικά αντικείμενα από την μία πόλη στην άλλη. Την αγαπάω πολύ αυτή την δουλειά και για αυτό πρέπει να πάω.
-Όχι εσύ δεν έχεις να πας πουθενά. Θα το κάνω εγώ για σένα. Αρκεί να μου πεις σε ποιον πρέπει να το παραδώσω και θα το κάνω.
-Αλήθεια θα το κάνεις αυτό για μένα; Σε ευχαριστώ πάντως. Δεν έχω τι να πω. Έχεις κάνει τόσα πολλά για μένα και δεν με ξέρεις σχεδόν καθόλου.
-Δεν χρειάζεται. Έχω ορκιστεί στον αυτό μου πως θα βοηθάω πάντα τους γύρω μου και θα προστατεύω τους πολίτες από τα ανήθικα στοιχεία όπως οι πειρατές και οι ληστές.
-Λοιπόν να ορίστε. Αυτό είναι το γράμμα και πρέπει να το μεταφέρεις στον Hurijo όπου είναι ένας από τους λίγους καλούς ανθρώπους που ζουν στην Lurimar. Όταν φτάσεις ότι και να σου πουν μην πιστέψεις κανέναν. Ο Harijo θα έχει ένα σημάδι στο πρόσωπό του και έτσι θα τον καταλάβεις. Το ένα μάτι του το έχει χάσει και το έχει δεμένο. Έτσι θα τον αναγνωρίσεις.
-Ωραία εγώ φεύγω τώρα. να δώσεις χαιρετίσματα στον Krun και να του πεις πως θα τα πούμε σύντομα. Να μου έχεις εμπιστοσύνη και να βασίζεσαι πάνω μου. θα το μεταφέρω σε χρόνο ρεκόρ. Αντίο φίλε, Mishanjo.
-Αντίο! θα τα πούμε πάλι σύντομα...

Τώρα κατευθύνομαι προς την έξοδο της πόλης όπου βρίσκεται μια τεράστια πύλη για να πάρω τα πράγματά μου και ύστερα να φύγω. Την καραμπίνα δεν την χρειάζομαι καθώς αγόρασα καινούρια αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάρω πίσω το σπαθί μου για να έχω και ένα όπλο να πολεμάω σώμα με σώμα. Αφού πάω στους φύλακες, οι οποίοι στην έξοδο είναι μόνο τρεις, και τους ανακοινώνω πως θέλω να φύγω μου λένε ότι είμαι ελεύθερος να πράξω όπως εγώ θέλω αλλά αν θέλω να πάρω πίσω τα πράγματα μου πρέπει να πάρω άδεια από τον δήμαρχο της πόλης.
-Σας παρακαλώ, δώστε τα μου και αφήστε με να φύγω. Το σπαθί τουλάχιστον και σας υπόσχομαι πως δεν θα προκαλέσω καμία ζημιά και ούτε θα μπλέξω σε μπελάδες.
-Λυπούμαστε πολλοί αλλά για να σου τα δώσουμε πίσω πρέπει να κάνεις όπως ακριβώς σου είπαμε. Δυστυχώς για σένα δεν υπάρχει άλλη λύση.
-Τότε λυπάμαι και εγώ αλλά υπάρχει μόνο μία λύση.
Και αμέσως βγάζω την νέα μου καραμπίνα και τους πυροβολώ όλους στα πόδια με αποτέλεσμα να τους τραυματίσω και έτσι να πάρω το σπαθί μου και να αρχίσω να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ πριν έρθουν ενισχύσεις και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Έχω απομακρυνθεί πολύ οπότε σταματάω και περπατάω κανονικά. Το τοπίο γύρω μου είναι γεμάτο κατακόκκινες, πανέμορφες και μυρωδάτες παπαρούνες. Θυμίζει ένα αίσθημα ερωτευμένου, συναρπάζει τη ψυχή και δίνει μια ρομαντική πινελιά στον χώρο. Στα χέρια μου κρατάω το γράμμα του Mishanjo και κατευθύνομαι προς την πόλη Lorimar. Πρέπει να το παραδώσω σε κάποιον ονόματι Harijo και θα το καταφέρω ότι και να χρειαστεί να κάνω. Έχει περάσει πολύ ώρα από τότε που άφησα πίσω μου την Jadd και αφού περνάω στο επόμενο νησάκι βρίσκομαι έξω από την Lorimar. Φαίνεται μια ήσυχη πόλη, όχι αρκετά μεγάλη αλλά ούτε και μικρή, με τα ωραία της σπίτια και τους μεγάλους δρόμους της να την στολίζουν. Περνάω κάτω από την πύλη η οποία είναι ανοιχτή χωρίς κάποιος να την ελέγχει και με το που πατάω το πόδι μου στην πλατεία αμέσως πέφτουν μπροστά μου τόσοι άνθρωποι που δεν βλέπω σε απόσταση ενός μέτρου. Όλοι αρχίζουν να μου λένε να τους ακολουθήσω και πως ξέρουν τι θέλω και τι είναι καλό για μένα. Αλλά ο Mishanjo μου είπε να μην ακούσω κανέναν παρά μόνο να βρω τον Hajiro. Καθώς πάω να φύγω κάποιος από αυτούς μου κλέβει τα λεφτά και πάει να ξεφύγει αλλά εγώ τον κυνηγάω.
-Έλα πίσω ρε. Αν σε νοιάζει η ζωή σου τότε επέστρεψε τα χρήματά μου και σου ορκίζομαι πως δεν θα σε πειράξω αλλά αν δεν το κάνεις δεν θα είμαι υπεύθυνος για το τι θα σου συμβεί.
-Αν μπορείς πιάσε με ηλίθιε. Χαχαχα!
-Τώρα θα δεις τι θα πάθεις. Μόνο και σε πιάσω την έχεις βάψει άσχημα...

Καθώς τρέχω πίσω από αυτόν τον ληστή για να τον πιάσω και να πάρω πίσω τα χρήματά μου μία γυναίκα πετάγεται και με πιάνει αγκαλιά ρίχνοντας με κάτω. Όλα γίνονται τόσο γρήγορα που μέχρι να πάρω χαμπάρι το τι έχει συμβεί ο κλέφτης έχει φύγει πολύ μακριά.
-Ποια είσαι εσύ; Τη δουλειά έχεις πάνω μου; Σήκω αμέσως.
-Με λένε Mizuki. Εσένα ποιο είναι το όνομα σου;
-Κοίτα τι έκανες τώρα; έχασα όλα μου τα λεφτά. Άντε να τον βρω και να του πάρω πίσω ότι μου ανήκει.
-Δεν χρειάζεται να θυμώνεις. Θα τα βρεις τα λεφτά σου. Είναι μικρή πόλη αυτή. Δεν μου είπες, πως σε λένε;
-Hirako Shinji. Εσένα όμως ποιος σου είπε να πέσεις πάνω μου; Εξαιτίας σου το έχασα, να το ξέρεις αυτό! Έχει χάρη που είσαι γυναίκα και δεν μπορώ να σε χτυπήσω.
-Καλά συγγνώμη για αυτό. Δεν ήθελα να σου προξενήσω κακό. Απλώς σε είδα από τη στιγμή που μπήκες στην πόλη και μπορώ να πω πως μου άρεσες.
-Εγώ αλήθεια; Δεν μου το είπες αυτό από την αρχή; Δεν θα σου φώναζα αν το ήξερα.
-Εντάξει δεν πειράζει. Πάντως να ξέρεις πως μου αρέσεις πολύ!
-Πάμε μία βόλτα κάπου οι δυο μας. Έτσι να μιλήσουμε λιγάκι!
-Έχω μια καλύτερη ιδέα. Πάμε σπίτι μου, εκεί θα περάσουμε πιο ωραία.
-Φύγαμε λοιπόν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι εγώ και η Mizuki κατευθυνόμαστε προς το σπίτι της. Στο δρόμο παντού γύρω μου να γίνονται συνεχόμενες ληστείες σαν να είναι ένα καθημερινό και συνηθισμένο γεγονός.
-Μην κοιτάς έτσι περίεργα γιατί θα μας την πέσουν και εμάς. Δείξε ότι είσαι από εδώ αλλιώς θα σου ορμήσουν όλοι και τότε την έβαψες πολύ άσχημα. Από ότι είδες σε αυτή την πόλη κλέβουν πολύ και λίγοι είναι αυτοί που είναι σωστοί άνθρωποι.
-Μα καλά πως μπορείς και ζεις σε μία τέτοια πόλη. Εγώ θα την είχα κάνει. Αλλά και πάλι, γιατί δεν το αναφέρετε στο βασιλιά του νησιού;
-Από ότι φαίνεται δεν είσαι από αυτό το νησί. Δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο βασιλιάς.
-Και γιατί αυτό; Τι εννοείς;
-Είναι μεγάλη ιστορία. Όλα άρχισαν πριν πολλά χρόνια όταν ξεκίνησε ένας πόλεμος στο νησί...

-Πόλεμος; Πότε έγινε εδώ πόλεμος; Μια χαρά φαίνεται η πόλη;
-Εδώ δεν έγινε πόλεμος αν και επηρέασε αρκετά την περιοχή. Δεν ξέρω αν στο είπε κανένας στο δρόμο αλλά γύρω απ'ο το μεγάλο νησί Ilusia υπάρχουν κάποια άλλα μικρά νησάκια όπου πάνω σε αυτά βρίσκονται πόλεις. Όλα συνδέονται μεταξύ τους με έναν διάδρομο και πρέπει να περάσεις από όλες αν θέλεις να πας στο Ilusia.
-Ναι το ξέρω αυτό. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω που κολλάει ο πόλεμος με το ότι θα μπορούσες να πεις στον βασιλιά να ελέγξει την κατάσταση εδώ.
-Αυτό θέλω να σου εξηγήσω. Πριν πολλά χρόνια όλα κυλούσαν ήρεμα σε κάθε πόλη. Όλες οι πόλεις ήταν ίδιες και δεν υπήρχαν έντονες διαφορές ανάμεσά τους. Επίσης κάθε πόλη είχε δικό της βασιλιά και αρχηγό. Μια μέρα λοιπόν ο βασιλιάς της Jadd αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στον Thalassa Lucas ο οποίος είναι και ο τωρινός άρχοντας της Ilusia. Αυτά έγιναν μόνο και μόνο για την εξουσία και το στέμμα. Ο πόλεμος διήρκεσε δύο χρόνια και μετά έληξε με νικητή τον Thalassa Lucas. O Stroud τότε εξορίστηκε και τόσα χρόνια δεν έχει πατήσει το πόδι του σε αυτό το νησί. Αν και ο πόλεμος πήρε μέρος στο Ilsuia επηρεάστηκαν και οι άλλες πόλεις. Οι άνθρωποι χωρίστηκαν και για αυτό σήμερα βλέπεις αυτές τις διαφοροποιήσεις. Στην πόλη Jadd πήγαν όσοι ήταν με το μέρος του Stroud και αυτοί φυσικά από ότι είδες και από μόνος σου ήταν όλοι οι πλούσιου του νησιού. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι χέστηδες όπου φοβόντουσαν.
-Τώρα κατάλαβα γιατί ήταν έτσι η Jadd!
-Στην πόλη Topple πήγαν οι απλοί και φτωχοί άνθρωποι που απλώς ήθελαν ειρήνη. Στην πόλη Ishe αυτοί που ήταν με το μέρος του Τhalassa Lucas και στην Wendell μία φυλή όπου βοήθησε τον Stroud στην μάχη αλλά τον πρόδωσε πιο μετά και πήγε με τον Lucas.
-Αλλά και πάλι γιατί δεν του ζητάτε να κάνει κάτι και για αυτήν εδώ την πόλη; Να μην είναι γεμάτη εγκληματίες και ληστές!
-Όταν τελείωσε ο πόλεμος όσοι πολέμησαν για τον Stroud και επιβίωσαν στάλθηκαν να ζήσουν εδώ. Η οικονομία της χώρας καταστράφηκε μετά από αυτό. Τώρα τελευταία έχει κάπως βελτιωθεί και αυτό γιατί ο βασιλιάς βοηθάει πολύ τους πλούσιους της Jadd και τα παίρνει από εκεί. Για αυτό εκεί θα είδες και πολλούς φύλακες. Αλλά αυτή η πόλη είναι εντελώς παρατημένη.
-Και γιατί δεν πας να ζήσεις κάπου αλλού;
-Δεν μπορώ δυστυχώς. Ο βασιλιάς έχει καταγραμμένα τα ονόματα μόνο όσων γεννιούνται εδώ και κάθε μήνα κάνει έλεγχο. Αν κάποιος λείπει τότε ψάχνει στις υπόλοιπες πόλεις και αν τον βρει τον φυλακίζει για πάντα. Μπορείς μόνο αν θέλεις να φύγεις μόνιμα από το νησί. Αλλά εγώ δεν το θέλω αυτό. Μου αρέσει εδώ που βρίσκομαι και προσπαθώ να το αλλάξω αλλά δεν βγαίνει τίποτα.
-Θα σε βοηθήσω εγώ και όταν πάω να δω τον βασιλιά θα του μιλήσω για να σας φέρεται καλύτερα. Αλλά ας μην μιλάμε τώρα για αυτά. Πηγαίναμε για άλλη δουλειά σπίτι σου...

Φτάνουμε στο σπίτι της, ένα μικρό και απλό σπιτάκι με δύο δωμάτια, και αφού μπαίνουμε μέσα πάμε αμέσως στο κρεβάτι της και ξαπλώνουμε. Γίνεται το μοιραίο και σαν πρώτη μου φορά που είναι το συναίσθημα που με κατακλύζει είναι τόσο υπέροχο που δεν μπορώ να το περιγράψω με απλά λόγια. Είναι πολύ όμορφη και με κάνει να περνάω τέλεια στο κρεβάτι μαζί της. Ύστερα από μια εξαντλητική νύχτα αποφασίζουμε να κοιμηθούμε για να χαλαρώσουμε. Το πρωί όμως που ξυπνάω έρχομαι αντιμέτωπος με ένα απρόσμενο γεγονός. Η Mizuki έχει φύγει και έχει πάρει όλα μου τα πράγματα εκτός των ρούχων μου. Η καραμπίνα μου και το σπαθί μου λείπουν και με τον άλλον ληστή να μου έχει πάρει όλα τα χρήματα τι θα κάνω. Πρέπει να τους βρω και τους δύο οπωσδήποτε γιατί δεν με παίρνει να μείνω άλλο εδώ, πρέπει να φτάσω γρήγορα στην Ilusia και να ερευνήσω την περιοχή του μεγάλου δέντρου. Και μου το είπε ο Senron και οι άλλοι να μην εμπιστευτώ κανέναν επειδή σε αυτή την πόλη όλοι θέλουν να σε εξαπατήσουν και να σου κλέψουν ότι πολύτιμο έχεις. Αλλά εγώ δεν μπορούσα να αντισταθώ σε μια τόσο όμορφη κοπέλα. Θα ήταν σαν να σκότωνα την ίδια τη μάνα μου. Τέλος πάντων ας μην σκέφτομαι έτσι τώρα, από εδώ και πέρα τη θεωρώ εχθρό σαν κλέφτρα που είναι και πρέπει να την πιάσω αν θέλω πίσω τα πράγματά μου πριν όμως τα πουλήσει σε κανέναν. Φεύγω για την πόλη και ξεκινάω το ψάξιμο. Μόλις τώρα θυμάμαι πως μου πήρε και το γράμμα που οφείλω να παραδώσω στον Hajiro και αν δεν το κάνω ο Mishanjo θα χάσει τη δουλειά του εξαιτίας μου. Αχ τι μου έκανες παξιμαδοκλέφτρα, με κατέστρεψες έτσι και έχεις χάσει κάτι από αυτά που μου πήρες. Ενώ εγώ ψάχνω για να πάρω πίσω ότι μου ανήκει βλέπω έναν άντρα να κάθεται σε ένα παγκάκι της πλατείας και το ένα του μάτι είναι καλυμμένο. Κάπως έτσι μου περιέγραψε ο Mishan jo τον Hajiro. Λες να είναι αυτός; Πηγαίνω προς το μέρος του και του μιλάω για να μάθω περισσότερα για αυτόν.
-Καλησπέρα φίλε. Τι κάνεις εδώ μόνος σου στο παγκάκι;
-Σκέφτομαι διάφορα φίλε. Απορώ γιατί η ζωή να είναι έτσι και όχι αλλιώς.
-Τι να σου πω ξέρω και εγώ; Μήπως μπορείς να μου πεις το όνομά σου;
-Και ποιος είναι αυτός που ρωτάει;
-Α! Ναι ξεχάστηκα. Bounty Hunter Hirako Shinji. Χάρηκα για τη γνωριμία.
-Εμένα με λένε Hajiro. Χάρηκα για τη γνωριμία...

-Ώστε εσύ είσαι ο Hajiro, ε;
-Ναι πολύ σωστά. Γιατί με ήθελες κάτι συγκεκριμένο;
Δεν μπορώ να του πω πως μου ανατέθηκε να του μεταφέρω κάτι και εγώ το έχασα, γιατί σαν και ένας όχι τόσο αδύναμος άνθρωπος που φαίνεται θα με προκαλέσει σε μάχη και τώρα που ώρα για ξύλο.
-Όχι, όχι απλώς μου έκανες εντύπωση από εκεί που σε έβλεπα και είπα να σου μιλήσω. Εγώ πάω να την κάνω. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα.
-Αντίο ξένε και καλή συνέχεια στο ταξίδι σου.
Αφού τον αφήνω λοιπόν εξακολουθώ να ψάχνω για να βρω τα πράγματα που είναι δικά μου. Ρωτάω από εδώ και από κει για την Mizuki αλλά κανένας δεν ξέρει τίποτα ή μου δίνουν λάθος πληροφορίες. Έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο που είμαι σχεδόν έτοιμος να τα παρατήσω ώσπου ένα σημάδι μου δίνει τη δύναμη για να συνεχίσω. Ακούω δύο άντρες να μιλάνε λίγο πιο πέρα από εμένα και λένε κάτι σχετικά με την Mizuki.
-Τα άκουσες τα νέα ρε; Η Mizuki έκλεψε κάτι πολύτιμα από έναν ξένο. Μία καραμπίνα, ένα σπαθί και κάτι φίλτρα. Θα του έκανε την ερωτευμένη όπως με όλους και αφού τον έριξε στο κρεβάτι θα ξύπνησε νωρίτερα για να του πάρει τα πάντα.
-Μια χαρά την έκανε. Αν τα πουλήσει θα βγάλει πολλά χρήματα. Και εκεί που βρίσκεται τώρα είναι εύκολο να βρεις αγοραστή.
-Πάρα πολύ εύκολο. και εγώ εκεί είχα πουλήσει αυτά που είχα ληστέψει από κάτι άλλους ταξιδιώτες.
Πετάγομαι ξαφνικά μπροστά τους και αμέσως τους ρωτάω να μου πουν που βρίσκεται τώρα αυτή η γυναίκα.
-Ποιος είσαι εσύ και θέλεις να μάθεις για αυτή την κοπέλα;
-Πείτε μου αμέσως αλλιώς θα φάτε άγριο ξύλο. Δεν θέλετε να βρεθείτε σε αυτή τη θέση, πραγματικά πιστέψτε με.
-Ποιος νομίζεις πως είσαι; Τι θα μπορέσεις να μας κάνεις;
-Είμαι αυτός που λήστεψε η φίλη σας και θέλω να μου πείτε που είναι τώρα; Πρέπει να πάω να την βρω.
-Αν μπορείς ανάγκασε μας γιατί αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να σου πούμε! Χαχαχα!
-Δυστυχώς για εσάς αυτό θα κάνω...

Χωρίς να κρατάω κανένα όπλο παρά έχοντας μόνο τα γυμνά μου χέρια ορμάω πάνω τους και έτσι ξεκινάει η μάχη. Ένας από αυτούς πάει να μου ρίξει μια μπουνιά αλλά εγώ τον αποφεύγω επειδή σκύβω και έτσι χωρίς να δω τον δεύτερο μου ρίχνει μια κλωτσιά και με πετάει προς τα πίσω. Σηκώνομαι αμέσως όρθιος και τρέχω κατά πάνω τους και ενώ ο ένας πάει να με χτυπήσει εγώ τον σταματάω με τα χέρια μου, κάνω μια ανάποδη κολοτούμπα στον αέρα και έτσι βρίσκομαι από πίσω του. Τη στιγμή που ο φίλος του ετοιμάζεται να μου τραβήξει μία με ένα σφυρί εγώ κάνω στην άκρη και έτσι πετυχαίνει το δικό του στο κεφάλι. Αυτός πέφτει κάτω και έτσι τώρα είμαστε ένας με έναν.
-Μα καλά πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι; Τον δικό σου χτύπησες;
-Σταμάτα να με κοροϊδεύεις γιατί τη δεύτερη φορά δεν θα είσαι τόσο τυχερός και θα σε πετύχω σίγουρα.
-Λοιπόν αν δεν θέλεις να στις βρέξω πες μου απλώς που είναι η Mizuki και θα φύγω αμέσως χωρίς να σου κάνω τίποτα. Αλλιώς θα πονέσεις πολύ, στο υπόσχομαι.
-Θα το δούμε αυτό, ετοιμάσου να πεθάνεις.
Και έρχεται κατά πάνω μου με τρομερή ταχύτητα αλλά είναι πολύ απρόσεκτος και έχει αφήσει πολλά ανοίγματα με αποτέλεσμα να τον χτυπήσω στο στομάχι με αρκετή ευκολία και να πέσει κάτω από τον πόνο.
-Λοιπόν θα μου πεις ή να το τελειώνουμε εδώ το παιχνίδι; Δική σου είναι η επιλογή. Αλλά σκέψου καλά πριν απαντήσεις. Έχεις δει πόσο δυνατός είμαι.
-Ναι, ναι μόνο μην με σκοτώσεις! Σε ικετεύω, θα κάνω ότι μου ζητήσεις. Λοιπόν η Mizuki βρίσκεται στην άλλη άκρη της πόλης, περίπου δέκα λεπτά από εδώ. Εκεί γίνονται όλες οι παράνομες συναλλαγές. Όταν κοίτα να μην σε καταλάβει κανείς αλλιώς θα σου ορμήσουν όλοι και ακόμα καλύτερα θα ήταν αν τα έπαιρνες πίσω νύχτα για να μην σε πάρει κανένα μάτι.
-Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Αντίο!
Φεύγω αμέσως για να πάω να πάρω πίσω τα πράγματά μου. Πηγαίνω τρέχοντας για να γλιτώσω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ. Μετά από δέκα λεπτά και αφού έχει σουρουπώσει φτάνω στην "μαύρη αγορά"...

Παντού όλοι κάνουν παράνομο εμπόριο με κλεμμένα αντικείμενα από άλλους ανθρώπους. Ξαφνικά βλέπω και την Mizuki να περιμένει σε έναν πάγκο ωστόσου κάποιος αγοράσει τα δικά μου πράγματα και ενώ εγώ πάω αμέσως να της τα πάρω σκέφτομαι τα λόγια εκείνου του άντρα και έτσι κρύβομαι μέχρι να πέσει η νύχτα και να κάνω τη δουλειά μου χωρίς κανένα πρόβλημα. Αφού έχει σκοτεινιάσει αποφασίζω να πάρω πίσω ότι είναι δικό μου και να φύγω αφού πρώτα παραδώσω το γράμμα στον Hajiro. Πάω ήρεμα και ήσυχα στον πάγκο της Mizuki και αρπάζοντας τη καραμπίνα, το σπαθί αλλά και τα φίλτρα αρχίζω να τρέχω λες και μου έχουν βάλει νέφτι στον ποπό. Δεν πρέπει να με καταλάβει κανείς αλλιώς την έβαψα άσχημα αλλά δυστυχώς για μένα-τη γκαντεμιά μου μέσα-ακούω μια φωνή να μου λέει για το που το έβαλα βραδιάτικα και μάλλον είναι αυτή που φαντάζομαι.
-Δεν είναι λίγο αργά για να κυκλοφορείς μόνος σου σε ένα τέτοιο μέρος;
-Mizuki εσύ; Και σένα τι σε νοιάζει τη κάνω εγώ; Αφού έτσι και αλλιώς μου την έφερες. Να με χρησιμοποιήσεις ήθελες μόνο.
-Αφού ξέρεις πως δεν είναι αλήθεια αυτό, γατάκι μου;
-Δηλαδή με θέλεις ακόμα;
-Τρελαίνομαι για σένα.
-Και εγώ αυτό θέλω. Αλλά όχι λες ψέματα. Δεν πρόκειται να ξαναπέσω στην παγίδα σου. Πάω να την κάνω.
-Μπορείς να αντισταθείς και σε αυτό;
Και αυτή γδύνεται μπροστά μου, τα πετάει όλα έξω και αρχίζει να με αναστατώνει.
-Ναι ακόμα και αυτό να κάνεις δεν με ενδιαφέρεις καθόλου πια.
-Τότε η μόνη λύση που απομένει είναι να σε πολεμήσω και να στα πάρω με τη βία.
-Μα καλά γιατί τα θέλεις τόσο πολύ; Απλά όπλα είναι και τίποτα περισσότερο;
-Αυτή η καραμπίνα αξίζει πάρα πολλά beli. Δεν την βρίσκεις σε τυχαία μέρη. Πρέπει να είναι από την Jadd για να έχει και χρυσό πάνω της.
-Δεν με νοιάζει η τιμή. Εμένα μου αρέσει το πιστολίδι και δεν πρόκειται να στη δώσω ποτέ. Αν θέλεις έλα να μου την πάρεις.{Την καραμπίνα πάντα}
-Αυτό θα κάνω...

Η Mizuki βγάζει δύο μικρά μαχαιράκια και παίρνει θέση μάχης ενώ εγώ αφήνω κάτω την καραμπίνα και τραβάω το σπαθί μου. Δεν μπορώ να πολεμήσω μια γυναίκα με ένα πιστόλι αν αυτή δεν έχει.
-Λοιπόν είσαι έτοιμος να πεθάνεις. δεν ήθελαν να φτάσουμε σε αυτό το σημείο αλλά δυστυχώς εσύ με ανάγκασες.
-Εσύ με εξαπάτησες πρώτη. Εγώ κοιμήθηκα μαζί σου και πέρασα τέλεια και εσύ τι πήγες και έκανες, έκλεψες ότι μου ανήκει.
-Καλά δηλαδή τι νόμιζες; Ότι εγώ είμαι το αγγελούδι σε μια πόλη γεμάτη απατεώνες. Πρέπει και εγώ κάπως να επιβιώσω και έτσι βρήκα τους δικούς μου ωραίους τρόπους να το κάνω.
-Και όλα αυτά που μου έλεγες πως σου αρέσω και τέτοια;
-Πόσο βλάκας παίζει να είσαι; Προσποιήθηκα σε όλα. Ακόμα και όταν σου είπα την ιστορία του νησιού το έκανα για να με εμπιστευτείς ακόμα πιο εύκολα και να μπορέσω να σε κάνω ότι θέλω μετά. Με αυτή τη τακτική πάντα παίρνω αυτό που θέλω!
-Με πλήγωσες βαριά. Και θα το πληρώσεις άσχημα αυτό. Αλλά όχι μόνο επειδή στενοχώρησες εμένα αλλά επειδή είσαι και μια φτηνή κλέφτρα.
Αμέσως της ορμάω ενώ έχω το μυαλό μου στο πεδίο γύρω μήπως μου την πέσει κανένας. Αυτή με αποφεύγει και καθώς βρίσκεται ψηλά στον αέρα μου πετάει τα δύο μικρά μαχαιράκια που κρατάει. Αυτό είναι ένα μοιραίο λάθος γιατί τα αποφεύγω χωρίς κάποια δυσκολία, πηδάω ψηλά και πάω να την μαχαιρώσω αλλά αυτή βγάζει μια χαντζάρα ξαφνικά και με αποκρούει.
-Βλέπω είχες έναν άσο κρυμμένο στο μανίκι σου. Πάντως αν δεν είχες μαζί σου αυτό το όπλα θα ήσουν νεκρή τώρα.
-Θα μπορούσες να σκοτώσεις μία τόσο όμορφη κοπέλα;
-Δεν σε βλέπω ποια σαν κοπέλα αλλά σαν εχθρό. Και σε λίγο θα τελειώσουν όλα.
-Μην με υποτιμάς επειδή είμαι γυναίκα. Δεν ξέρεις τη πραγματική μου δύναμη.
-Δεν χρειάζεται για να μπορέσω να σε κερδίσω. Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία όμως και μπορώ να πω πως περάσαμε πολύ ωραία έστω και για λίγο.
Κινούμαι πολύ γρήγορα και φτάνω δίπλα της σε πολύ μικρό χρόνο, αυτή μέχρι να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί δεν προλαβαίνει να με αποφύγει και έτσι εγώ της ρίχνω μία χαρακιά στο στήθος. Αυτή πέφτει κάτω αναίσθητη και αφού την ψάχνω και βρίσκω το γράμμα την παρατάω όπως είναι και πάω αμέσως να βρω τον Hajiro...

Καθώς κάνω βόλτες μέσα στην πόλη για να βρω τον Hajiro παντού γύρω μου γίνονται ληστείες, αλλά καρφώνουν ανθρώπους με σουγιά μόνο και μόνο για να πάρουνε να φάνε κάτι. Πραγματικά η κατάσταση σε αυτή την πόλη είναι άθλια. Και ξαφνικά γίνομαι τόσο χαρούμενος και τόσο νευριασμένος τα ταυτόχρονα καθώς βλέπω τον άντρα όπου μου έκλεψε τα χρήματα ακριβώς μπροστά μου. Με κοιτάει, τον κοιτάω και παγώνουμε και οι δύο για λίγο χωρίς κανένας να κουνιέται. Ξαφνικά αρχίζει και τρέχει και εγώ πηγαίνω από πίσω του.
-Σταμάτα αμέσως. Αυτή τη φορά δεν θα μου ξεφύγεις. Να είσαι σίγουρος για αυτό και να ξέρεις πως αν σε πιάσω δεν θα περάσεις καθόλου ωραία.
-Σου ξέφυγα την πρώτη φορά σιγά μην με πιάσεις πάλι τώρα. Βλάκα!!!
Μετά από πολύ ώρα τρεξίματος τον στριμώχνω σε μια γωνία όπου δεν θα μπορεί να το σκάσει με τίποτα ότι και να κάνει.
-Λοιπόν ήρθε η ώρα να δώσεις τα χρήματά μου πίσω αλλιώς θα τις φας πολύ άγρια. Διάλεξε και πάρε.
-Από ότι φαίνεται αυτή τη φορά θα αναγκαστώ να σε πολεμήσω. Αλλά δεν θα μπορέσεις να με νικήσεις. Ορίστε εδώ έχω τα beli σου.
Και αφού μου τα δείχνει τα πετάει στη μέση της απόστασης μας και μου λέει πως να θέλω μπορώ να τα πάρω και να φύγω αλλά δεν θα φταίει αυτός αν προσπαθήσει να με σταματήσει.
-Δεν νομίζω να μπορείς να με προλάβεις στην ταχύτητα. Οπότε σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να μην παλέψω μαζί σου και συνεπώς να σου χαρίσω τη ζωή.
-Έχεις πολύ καλό χιούμορ. Θα το δούμε αυτό λοιπόν ποιος θα ρίξει κάτω ποιον. Εγώ ένα έχω να πω, όποιος γελάει καλύτερα γελάει τελευταίος.
Αμέσως τρέχω για να πάρω τα λεφτά και ενώ φτάνω δίπλα τους πολύ γρήγορα αυτός με προλαβαίνει και βγάζει ένα κατάνα και λίγο πριν με τραυματίσει προλαβαίνω και τον σταματάω με το δικό μου σπαθί.
-Βλέπω δεν είσαι κάποιος τυχαίος. Έχεις κάτι μικρές ικανότητες.
-Και εσύ το ίδιο. να σου πω την αλήθεια δεν περίμενα να είσαι τόσο γρήγορος. Με εκπλήσεις για έναν τόσο νέο άντρα.
-Σε ευχαριστώ. Τέρμα όμως τα λόγια, ήρθε η ώρα να σοβαρευτούμε...

-Αυτό λέω και εγώ γιατί πολύ σε άφησα να παίξεις μαζί μου. Ήρθε η ώρα να το τελειώνουμε αυτό εδώ και τώρα.
-Συμφωνώ μαζί σου. Προετοιμάσου γιατί σου έρχομαι.
Αμέσως τρέχω κατά πάνω του έχοντας όμως ένα σχέδιο στο μυαλό μου. Όταν φτάσω δίπλα του και αυτός θα προσπαθήσει να σταματήσει την επίθεση μου με το κατάνα του, θα πετάξω το σπαθί πάνω του και έτσι θα του αποσπάσω για λίγο την προσοχή με αποτέλεσμα να μπορέσω να τραβήξω πολύ γρήγορα την καραμπίνα και να του ρίξω. Αφού φτάνω δίπλα του κάνω όπως έχω σκεφτεί και το κόλπο πετυχαίνει. Τον πετυχαίνω στην κοιλιά και πέφτει κάτω σχεδόν νεκρός.
-Από ότι φαίνεται ήσουν πολύ καλύτερος από μένα και πιο έξυπνο. Συγχαρητήρια για τη νίκη σου.
-Ευχαριστώ. Αλλά σε είχα προειδοποιήσει για το τι θα συνέβαινε. Ας αναπαυτεί η ψυχή σου εν ειρήνη.
Παίρνω τα χρήματά μου και τώρα πλέον μπορώ να συνεχίσω ήρεμος να ψάχνω για τον Hajiroμέχρι να του παραδώσω αυτό το γράμμα. Πηγαίνω στην πλατεία εκεί που τον είχα δει και την προηγούμενη φορά αλλά δυστυχώς δεν τον βλέπω πουθενά. Πηγαίνω σε κάτι σοκάκια αλλά και πάλι τίποτα. Θα είναι δύσκολο να τον βρω από τη στιγμή που δεν ξέρω τίποτα για αυτόν αλλά και ούτε για αυτή την πόλη. Πάω σε μια ταβέρνα να κάτσω και να πάρω κάτι να φάω για να χαλαρώσω και λίγο από αυτή την ιστορία. Μπαίνω μέσα και κάθομαι σε ένα τραπέζι που βρίσκω κενό. Αφού έρχεται ο σερβιτόρος και του λέω τι θέλω να παραγγείλω κοιτάω λίγο τις φάτσες γύρω μου να κόψω κόσμο. Όλοι πίνουν, είναι μεθυσμένοι άλλοι βρίζονται και άλλοι με κοιτάνε περίεργα σαν αν θέλουν να με σφάξουν. Αφού λοιπόν τρώω και πίνω ήρεμα αυτά που μου έφερε το γκαρσόν, πληρώνω και την κάνω χωρίς φασαρίες. Τώρα πρέπει να βρω να κοιμηθώ κάπου και αύριο πάλι να συνεχίσω το ψάξιμο. Πάω σε ένα μίνι ξενοδοχείο και νοικιάζω ένα δωμάτιο. Είναι πολύ περιποιημένο για μια τέτοια πόλη. ΩΧ! Τώρα κατάλαβα! Και αυτοί θα θέλουν να κοιμηθώ και να μ κλέψουν, οπότε βάζω ένα δικό σύστημα συναγερμού στο δωμάτιο σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει να με ληστέψει. Έχω δέσει την καραμπίνα μου στο ταβάνι και με μια μικρή κλωστή έχω δέσει την σκανδάλη. Έτσι αν κάποιος μπει στο δωμάτιο παράνομα, η κλωστή θα κοπεί με το άνοιγμα της πόρτας και θα πυροβοληθεί αυτόματα. Ο δυνατός ήχος θα με ξυπνήσει και έτσι θα μαζέψω όλα μου τα αντικείμενα και θα φύγω από το παράθυρο...

Για καλή μου τύχη όμως ξυπνάω το πρωί και όλα τα πράγματα είναι στη θέση τους, τίποτα δεν λείπει. Αφού τα μαζεύω πηγαίνω πληρώνω στο ξενοδοχείο και φεύγω να πάω να βρω τον Hajiro. Μετά από πολύ ώρα τον πετυχαίνω να κάθεται πάλι σε ένα παγκάκι και να χαζεύει το υπερπέραν.
-Γεια σου Hajiro. Τι κάνεις, είσαι καλά;
-Γεια σου Shinji. Ξαφνιάζομαι που θυμάσαι το όνομά μου. ναι μια χαρά είμαι. Εσύ;
-Ναι και εγώ καλά είμαι. Λοιπόν έχω κάτι για σένα. Μου το έδωσε ο Mishanjo ο ταχυδρόμος του νησιού να στο παραδώσω γιατί αυτόν τον χτύπησαν κάτι ληστές και δεν μπορούσε να στο φέρει ο ίδιος;
-Ο ταχυδρόμος, ε; Για να το λες εσύ. Τώρα είναι καλά;
-Ναι τον θεραπεύσαμε και είναι εντάξει. Αλλά δεν με πιστεύεις; Αλήθεια σου λέω.
-Δεν είναι και τόσο εύκολο να εμπιστευτείς και κάποιον σε αυτή την πόλη. Αλλά εντάξει ξέρω πως δεν μου λες ψέματα. Για δώσμου να δω τι είναι.
-Να ορίστε. Διάβασε το.
Ανοίγει το γράμμα και αρχίζει να το διαβάζει. Καθώς το κάνει βλέπω το βλέμμα του να παγώνει και να γεμίζει άγχος, φόβο και αγωνία αλλά προσπαθεί να μου το κρύψει όσο πιο πολύ γίνεται. Μάλλον θα θέλει να μου το παίξει ο σκληρός άντρας.
-Συνέβη κάτι; Γιατί φαίνεσαι έτσι; Είναι σοβαρό;
-Ε; Για το γράμμα λες; Όχι, όχι δεν είναι τίποτα.Απλώς είμαι λίγο κουρασμένος μωρέ και δεν έχω κοιμηθεί και καθόλου, ίσα που κρατιέμαι ξύπνιος. Λοιπόν εγώ πρέπει να φύγω. θα τα πούμε ξανά. Αντίο και καλή τύχη.
-Αντίο και σε σένα. Ελπίζω να μην σου συμβεί τίποτα.
Κάτι πρέπει να μου κρύβει ο Hajiro. Έφυγε πολύ βιαστικά και ο τόνος στη φωνή του είχε αλλάξει σαν να μου έλεγε κάπως ψέματα. Αλλά τέλος πάντων εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό αλλά να φτάσω στην Ilusia, να τελειώσω την αποστολή μου και να την κάνω. Λέω να κάτσω λίγο στο παγκάκι για να περάσει η ώρα. Εκεί που έχω ξεχαστεί και ονειρεύομαι πως θα είμαι στο μέλλον-μάγκας πιθανών - ακούω το den den mushi να χτυπάει. Το σηκώνω και ακούω μια φωνή ενός μπλε αγοριού...

-Hirako Shinji, με ακούς;
-Ναι σε ακούω πεντακάθαρα αλλά ποιος είσαι; Μου θυμίζεις κάποιον marine.
-O vice-admiral momong είμαι. Πήρα για να με ενημερώσεις σχετικά με την αποστολή. Έχουν περάσει αρκετές μέρες από τότε που σου ανέθεσα την αποστολή και αφού δεν με πήρες να μου πεις νέα είπα να το κάνω εγώ.
-Θα αργήσει άλλο λίγο ακόμα. Βλέπεις έχω ακόμα δρόμο μέχρι την Ilusia. Τώρα βρίσκομαι στην Lorimar.
-Μην καθυστερείς καθόλου σε αυτές τις πόλεις και βιάσου. Δεν θέλω να χάσεις άλλο χρόνο. Ξεκίνα τώρα χωρίς στάσεις.
-Δεν δέχομαι διαταγές από το ναυτικό πλέον. Το έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό;
-Μην ξεχνάς σε τι θέση βρίσκεσαι. Μπορούμε άμεσα να σε θεωρήσουμε εχθρό μας και να σου δώσουμε και bounty. Πίστεψε με δεν θα είναι τόσο ευχάριστο αυτό για σένα.
-Δεν με ενδιαφέρει πλέον κάντε ότι θέλετε. Εγώ μετά από αυτή την αποστολή δεν θέλω καμία επαφή μαζί σας. Καταλάβατε;
-Μάλλον εσύ δεν κατάλαβες σωστά. Δεν σε ρωτάμε σε διατάζουμε. Μην ξεχνάς πως έχεις και δύο υπέροχους γονείς. Θα ήθελες να τους συμβεί τίποτα κακό;
-Μην τολμήσετε και ακουμπήσετε τους γονείς μου. Θα το μετανιώσετε πικρά αν κάνετε κάποια τέτοια κίνηση.
-Δεν νομίζω να μπορείς να φτάσεις στο South Blue πριν από εμάς. Για αυτό μην κάνεις του κεφαλιού σου αλλά όπως σου λέμε εμείς. Κλείνω τώρα. Καλή συνέχεια!
Έτσι και τολμήσουν και αγγίξουν τους δικούς μου θα τους σκοτώσω όλους. Πρέπει να τους υπακούω τουλάχιστον μέχρι να φτάσω στο νησί για να προστατέψω τους γονείς μου. Ας τελειώνω γρήγορα την αποστολή για να συνεχίσω το ταξίδι μου. Έχω έναν νέο στόχο τώρα. Πρέπει να φτάσω στην οικογένεια μου πριν τους πειράξουν αλλιώς το ορκίζομαι θα τους σκοτώσω όλους. Αμέσως αναχωρώ για την Wendell αλλά στο δρόμο έξω από την Lorimar κάποιοι ληστές μου κόβουν τον δρόμο...

» My first mission [Αποστολή-Αρχή]
» [Αρχή]Μια ακόμο αποστολή
» [Τέλος-Αποστολή] Εφιάλτης στην Κουζίνα
» [Αρχή-Αποστολή]The search for the cursed katana
» [Αρχή-Αποστολή] Royal James... Is it path to the trap?