[Τέλος-Αποστολή] The hidden weapon !

Ξάπλωνα στην πλώρη του καραβιού διαβάζοντας την εφημερίδα της παγκόσμιας κυβέρνησης .Είχα κόψει το κάπνισμα (τουλάχιστον μπροστα στην Εονα) καθώς η μίρλα και η μουρμούρα της δεν είχε τελειωμό...Πραγματικά την μια ήθελα να την πετάξω στην θάλασσα και την άλλη να την έχω κοντά μου...Περίεργο τελικά το πως μπορει μια γυναίκα να κάνει έναν άντρα να νοιώσει...Στο εξώφυλλο είχαν τα τελευταία κατορθώματα των μεγάλων μαριν , όπως επίσης και τους γνωστούς πειρατές που κατάφεραν να πιάσουν... Χαρακτηριστικά, έλεγαν σε ένα μικρό κείμενο οτι ο Jerry, ο άντρας που μου είχε κάνει την πρόταση να δουλέψω για τις μυστικές υπηρεσίες τις Παγκόσμιας κυβέρνησης, γνωστές και ως CP, μετά την σύλληψη του πειρατή Rob Greywind πριν λίγο καιρό, έπιασε προχθές και τον πειρατή Diamond Bill

Σκεφτόμουν πως αυτός ο Jerry τελικά ήταν περισσότερο χρήσιμος κα δυνατός, απ'ότι περίμενα ...Συνέχιζα να διαβάζω τις μέσα σελίδες ..Στην δεύτερη σελίδα έγραφε πως ένα πλοίο των Marine βυθίστηκε κοντά στην Loguetown, ευτυχώς δεν υπήρχαν θάνατοι.."Πάλι καλά" Είπα απο μέσα μου..Τουλάχιστον δεν υπήρχε κανένα θύμα...Με πείραξε όμως το γεγονός οτι βυθίζονται δικά μας πλοία αντί αυτά των πειρατών..... Λιγότεροι πειρατές =λιγότερες σκοτούρες... Απογοητευμένος απο την είδηση αυτή της μέρας, έκλεισα την εφημερίδα και άρχισα να προχωρώ προς το εσωτερικό του πλοίου . Είχε αρχίσει να βρέχει. Πίσω μου άκουγα βροντές και αστραπές να σκίζουν τον αέρα ...Πρέπει να απείχαμε λίγο απο το μάτι της κακοκαιρίας
...

Προχωρούσα προς την κουζίνα , οπου ήταν η Eona, για να την ενημερώσω για την κακοκαιρία και να φάμε ότι ετοίμασε...Ως συνήθως δεν περίμενα να είναι κανένα αριστούργημα γαστρονομίας αλλα την δουλειά του θα την έκανε...Ξαφνικά , το Den Den mushi άρχισε να ηχεί
-Εδώ vergil
-Smoker...Που βρίσκεσαι?
-Κάπου στην West Blue κύριε
-Αυτό δεν είναι τοποθεσία Vergil....Όπως και να χει, θέλω να σου αναθέσω μια άκρως απόρητη αποστολή...
-Ποια είναι αυτή κύριε...
-Θέλω να πας στο Doom Islan..Θα στείλω κάποια άτομα να σε βοηθήσουν.εκείνοι θα σου πουν τι να κάνεις .Θα σε περιμένουν στο λιμάνι .over

Το πρώτο πράγμα ππυ σκέφτηκα , ήταν πως αυτή την φορά δεν μου έδωσε πολλές πληροφορίες για την αποστολή , κάτι που με έκανε να παραξενευτώ...Μήπως ήταν τόσο απόρρητη που δεν μπορούσε να πει τίποτα μέσω Den Den mushi ? Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει να εμπλέκονται και οι επαναστάτες μέσα...Είναι οι μόνοι που μπορούν να υποκλέψουν συνομιλίες δικές μας, όπως και εμείς αυτές των πειρατών...Δεν μου φαινόταν όμως λογικό να έχουν υπο την κατοχή τος οι επαναστάτες ένα μαύρο Den den mushi εδώ , στις αρχικές θάλασσες...Εκτός αν.....υπήρχε κάτι σημαντικό που φυλούσαν εδώ στην West blue ..Χμμμμ,,, αυτό θα το έκαναν για να αποφύγουν να το έχουν στην Grand Line που εκεί υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη των Marines.

Βυθισμένος στις σκέψεις μου , έφτασα στην κουζίνα...Η αλήθεια είναι πως προσωρινά, είχα ξεχάσει τον λόγο για τον οποίο ήρθα εδω, όμως ένα βίαιο τράνταγμα στο πλοίο μου υπενθύμισε την κακοκαιρία...Αυτό το τράνταγμα , με έκανε να χάσω την ισορροπία μου, και την Εονα να πάει να πέσει...Με ένα άλμα, την έπιασα στον αέρα....Βέβαια χτύπησα εγώ λίγο αλλα δεν με πείραζε...αμέσως μετά , με ευχαρίστησε με ένα φιλί , όμως δεν είχα χρόνο για μέλια ...Έτρεξα γρήγορα προς το καταστρωμα και πριν φύγω, της είπα να μείνει μέσα γιατί θα διατρέχει κίνδυνο αν βγει έξω ... Η διαδρομή για να φτασω εκεί , δεν ήταν εύκολη καθώς το πλοίο , κινούταν βίαια δεξιά, αριστερά και πάνω κάτω, ανάλογα με το κύμα που χτυπούσαμε και τον αέρα που χτυπούσε στα πανιά

Ανέβηκα επάνω και έτρεξα όπως μπορούσα προς τα πανιά...Σκαρφάλωσα στο κατάρτι σιγα σιγα και με την βοήθεια του σπαθιού μου...Μόλις ανέβηκα , πήγα στα αριστερά του πανιού και άρχισα να το σηκώνω..Μετά έκανα το ίδιο και στην δεξιά μεριά...Μόλις το σήκωσα και απο τις δυο μεριές, το έδεσα σε τρια σημεία ωστε να το κρατήσω καλά... Μετά κατέβηκα απο το κατάρτι και έτρεξα προς το πηδάλιο,, Εκεί είχα βγάλει την πυξίδα μου και είδα ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσουμε , υπολογίζοντας στο περίπου που βρισκόμαστε...Έπιασα δυνατά το πηδάλιο και άρχισα να το στρίβω προς τα δεξιά.. ήταν πολύ δύσκολη η πλοήγηση μέσα σε τόση κακοκαιρία κα ιδιάιτερα να κουμαντάρεις την πορεία του πλοίου

Μετά απο μια δύσκολη πορεία μιαμισης ώρας, αντίκρισα επι τέλους την δύση του ηλίου ....Εξαντλημένος μετά απο τόση ώρα δύσκολης πορείας, πήγα στην κουζίνα για άλλη μια φορά, ωστε να ειδοποιήσω την Εονα....ΕΚεί την βρήκα να είναι ψιλοτρομαγμένη αλλα όταν την ρώτησα τι έχει , όχι μόνο δεν μου απάντησε, αλλα άρχισε να φωνάζει λέγοντας πως δεν είναι τρομαγμένη και τα λοιπά...Νευριασμένος απο τον μονόπλευρο καυγά έφυγα και πήγα στο κατάστρωμα... Έστρωσα την ξαπλώστρα στην πλώρη και ξάπλωσα πάνω της βλέποντας τον χάρτη και την πυξίδα ωστε να καταλάβω την θέση μας...Μετά απο λίγη ώρα, πήρα την πένα μου και άρχισα να σχεδιάζω την πορεία...Μόλις έβαλα το πλοίο στην σωστή πορεία , πήγα και ξάπλωσα στην προηγούμενη θέση μου ως που με πήρε ο ύπνος

Την επόμενη μέρα, μόλις ξύπνησα , άκουγα κάτι . Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα την εονα να προπονείτε στην ξιφομαχία χρησιμοποιώντας το κεντρικό κατάρτι
Σηκώθηκα θυμωμένος και πήγα τρέχοντας προς το μέρος της
-Οι ....Τι κάνεις εκεί
~ προπονούμαι ~
-αυτό το βλέπω ,, αλλά γιατί προπονείσε στο κατάρτι το πλοίου μου
-Μην με μαλώνεις, δεν θα το ξανακάνω , είπε ενώ είχε ένα βλέμμα έτοιμο να κλάψει
Καλά...είπα ενώ άρχισα να πηγαίνω προς το δωμάτιό μου ..
-Φτάνουμε σε ένα νησί !

Αλήθεια?? Γύρισα αμέσως , και άρχισα να τρέχω πρςο την πλώρη . Εκεί είδα οτι είχαμε μπει μέσα σε ένα τεράστιο λιμάνι...Αυτό είχε το σχήμα μισοφέγγαρου... Ήταν μια αρκετά μεγάλη πόλη! Σαν αυτή του Lynnel ,ίσως και μεγαλύτερη! Αμέσως γύρισα την πλάτη σε αυτήν την μεγάλη πόλη και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου..Στην διαδρομή είχα και την μουρμούρα της ΕΟΝΑ... τι το ήθελα και της φώναζα πριν...
~Γιατί μου φώναζες?
Γιατί θα μου κατέστρεφες
-Δεν μ'αγαπάς ?
-Τι σχέση έχει αυτό τώρα ?
Αααα δεν μ'αγαπάει είπε και άρχισε να κλαίει τρέχοντας

Δεν της έδωσα άλλη σημασία και έτσι πίστευα οτι θα ήταν καλύτερα..Πήγα στο δωμάτιό μου, ετοιμάστηκα και βγήκα πάλι στο κατάστρωμα...Περίμενα περίπου είκοσι λεπτά μέχρι να φτάσω σε μέρος το οποίο θα μπορούσα να δέσω την βάρκα μου... Αφού την έδεσα, πήγα στο δωμάτιο της εονας και προσπαθούσα να την πείσω να βγει και να έρθει μαζί μου...Αυτή αρνούταν πεισματικά... Έτσι έφυγα απο το καράβι και άρχισα να περπατώ προς το λιμάνι...Δεν γνώριζα που θα πρέπει να πάω όμως και ποιον έπρεπε να συναντήσω και έτσι πίστευα οτι θα ήταν καλύτερη ιδέα να φοράω την στολή των μαριν ωστε να με αναγνωρίσουν οι άλλοι

Στο λιμάνι είδα μερικούς αντρες με κοστούμια να παλεύουν με έναν νεαρό .Κατευθείαν έτρεξα προς το μέρος τους...Πριν προλάβω να φτάσω , καθως η απόσταση ήταν μεγαλούτσικη , μαζεύτηκαν πολίτες τριγύρω...Καθώς περνούσα απο μέσα τους, άκουγα αυτά που έλεγαν''Πάλι αυτός ο μικρός ειναι?'' ''ναι μάλον ο Sugi yamakano θα είναι..''
Μόλις τους πέρασα, τον είδα μπροστά μου.ήταν ένας νεαρός , περίπου 15- 16 χρονών που είχε βάλει κάτω 2 κοστουμάτους άντρες της WG ...Είχε σηκώσει το σπαθί του για να χτυπήσει.Του έπιασα το χέρι ωστε να μην το κάνει..Τότε γύρισε και με είδε
-Ποιος είσαι εσύ??
-Vergil, στις υπηρεσίες σας ...
-Α...εσύ είσαι ??Εισαι γνωστός εδώ στην West blue...Αν και λένε οτι είσαι θερμός υποστηρικτής της δικαιοσύνης , εγώ πιστεύω οτι είσαι ένα ακόμα άχρηστο σκουπίδι..

Χωρίς δεύτερη σκέψη τον χτύπησα μπουνιά στο πρόσωπο...Με είχε βγάλει έξω απο τα ρούχα μου...Πήρα την μορφή του κέρβερου και άρχισα να τον πετσοκόβω ρίχνοντάς του θανάσιμες δαγκωματιές με τα δυνατά σαγόνια μου...Ξαναπήρε την μορφή του ανθρώπου και πήγα πάλι προς τα πάνω του...Η οργή κατέκλυσε όλο μου το σώμα...Ο θυμός που με έκανε να βγάλω , ήταν σχεδόν ανεξήγητος.. όμως εγώ είχα θολωμένο μυαλό .Τον χτυπούσα στο πρόσωπο γροθιές, ως που οι κοστουμάτοι με σήκωσαν απο το πτώμα του νεαρού προσπαθώντας να με ηρεμήσουν.. Με τραβούσαν μέσα στο δάσος ως που τους είπα πως πλέον είμαι καλά ...Τους ρώτησα περι τίνος πρόκειται αυτή η αποστολή , και μου εξήγησαν οτι θα πρέπει να τους βοηθήσω σε μια ανάκριση και το κυριότερο θέμα στο οποίο με ήθελαν ήταν να ηγηθώ σε μια έρευνα

Με οδήγησαν βαθιά μέσα στο δάσος ... Εκεί μας περίμεναν 4 μαρινς ...Απο εκεί αρχίσαμε να προχωρούμε αμίλητοι ως που αντίκρισα ένα μεγάλο κάστρο ... Στην διαδρομή ενας απο τυος δυο αντρες της WG μου είπε οτι θα ανακρίνουμε έναν άντρα που μεει στο κάστρο...Βρεθήκαμε μπροστά απο την ανοιχτή πύλη και μπήκαμε μέσα .... ήμουν παραξενεμένος καθώς θα περίμενα οι πόρτες ενΩς κάστρου να είναι κλειστές , ειδικά σε μια περιοχή όπως αυτή, ξεχασμένα απο κάθε άνθρωπο , εκτεθειμένη στα άγρια θηρία του δάσους..Ανεβαίναμε κάτι στριφτές σκάλες μέχρι που φτάσαμε σε μια φυλασσόμενη απο 2 μαρινς, πόρτα...Στην οποία μετά μπήκαμε....Μέσα υπήρχε ένας άντρας που καθόταν σε μια καρέκλα μπροστά απο το τζάκι του ....Οι 4 μαρινς στάθηκαν στις γωνίες του δωμματίου κρατώντας τα όπλα τους και οι δυο κοστουμάτοι με ακολουθουσαν...
-Εσύ, έλα εδώ ..Είπε ο ένας κοσοτυματος στον άντρα που κάθονταν στο δωμάτιο

Ο άντρας ήρθε προς το μέρος μας...Κατα την διάρκεια αυτή, παρατήρησα πως τα μάτια του ήταν περίεργα...Έδειχναν πως αυτός ο άντρας ήταν αλλού,..Είχε κάτι πάνω του που με έπειθε γι αυτό ..Πρέπει να ήταν τρελός...Οι άντρες της Π.Κ τον ρωτούσαν συνεχώς πράγματα για τους επαναστάτες ...Εκείνος απαντούσε άλλα αντι άλλων, όμως πετούσε κάποιες λέξεις , που δεν είχαν νόημα με τις προτάσεις...Παρατήρησα οτι αυτό το έκανε άθελα του , όμως έλεγε κάτι για ένα όπλο ...Ένα όπλο που είχε την δύναμη να καταστρέψει ένα ολόκληρο νησί....Δεν ήξερα αν είναι αλήθεια η όχι, αλλα δεν είχα και σκοπό να πω αυτό που μόλις ανακάλυψα , αν και δεν ήξερα κατα πόσο ισχύει ,στους άντρες της WG και κατα συνέπεια στην ίδια την WG....Δεν εμπιστευόμουν αυτούς τους ανθρώπους... Έτσι μίλησα με έναν απο αυτου για να με πάει στο μυστικό πέρασμα που είχαν βρει και έλεγαν οτι είναι κατεστραμένο...ίσως εκί έβρισκα κάποια στοιχεία ...

Σήκωσα το καπάκι της καταπακτής και μπήκα μέσα....ήταν μια σήραγγα...Προχώρησα ως το τέλος της..Εκεί υπήρχαν πέτρες και ξύλα που εμπόδιζαν την περετέρω διάβαση....όμως σύμφωνα με τα λόγια του τρελού, πρέπει να υπήρχε κάποιο δωμάτιο ...Μελετούσα εξονυχιστικά τους τοίχους μέχρι που βρήκα κάποιον τοίχο που ήταν κουφιος...Αμέσως πήρα φόρα και έπεσα πάνω του...Αυτός έσπασε και εμφανήστικε ένα δωμάτιο πίσω του...Εκεί υπήρχαν χιλιάδες χαρτια όμως ένας φάκελος ήταν πάνω στο γραφείο..Τον άρπαξα και τον έβαλα μέσα στην κάπα μου..Μετα έψαξα και τα υπόλοιπα χαρτιά και βρήκα κωδικες των επαναστατών και συντεταγμένες με τις βάσεις τους! Βγήκα αμέσως απο το δωμάτιο με απογοητευμένο ύφος ωστε να μην κανένας...Τους διαβεβαίωσα οτι δεν υπήρχε τίποτα και έτσι τους είπα να με οδηγήσουν στο λιμάνι...Μόλις με πήγαν πίσω, έκανα αναφορά στο ν σμοκερ..Μέσα έλεγα πως ήταν ένα μάτσο άχρηστοι και με έβαλαν να ερευνήσω ανούσια πράγματα ... Εκείνος έδειχνε εξήσου απογοητευμένος και νευριασμένος....Πρέπει να έπαιξα καλά τον ρόλο μου ...όπταν έριξα μια ματιά στον φάκελο ,είδα πως ήταν όντως για ένα κριμένο δυνατό όπλο που είχαν οι επαναστάτες στο νησί Centaurea , όπως είπε ο τρελός

Όνομα: Vergil
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 16.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Μέτρια και αστραπιαία ιστορία.